장음표시 사용
31쪽
perraro lineolam usurpant media in voce, quemadmodum in L n εκ oo; medias enim vocales scribere amant, ua ut eorum linea obliqua supra Solam Primam Con-Sonam vocabuli cadat. Sunt tamen rara vocabula, in quibus exemta vocalis est D, Sic in anκ, nTR, NATE videtur o supplenda, cum Memphitae scribant MMκ ego, nTOR tu, No-si tres. In oTuiu habet pro Ovonτ desiderantur Ο et Δ.Lincolae originem ita mecum reputo. Non secus a
puncta discritica Hebraeorum , Syrorum, atque Arabum novitia sunt, ita lineola a Coptis usurpari coepit, cum linguae iam decidentis iusta pronunciatio visa fuit aliquo signo notanda. Porro ex vocalibus alias plene esserebant , alias muto sono; primas Thebani scripserunt, alias lineola imposita indicarunt. Dixerim lineolam Coptorum respondere risi Meua Hebraeorum , utraque emutam designat. Semel ac vero lineola in moribus imducta fuit, coepit etiam abusus, in quo codices Senquioris aevi, ac praesertim Memphitici, incredibilo dictu quantum luxurientur. Pleraeque litterae serviles vocibus praefixae, ut vel numerus, vel casus indicetur, Sunt consonae cum emuta esserendae, uti n, A; quare ni v ipsis iacito distinguitur ah nαον moriam quod est ab u Oπ gloria, Praefixa n nota accusativi. Quod secum reputantes Memphitae existimarunt percommode grammaticis rationibus a se provisum iri, si ceteras item litteras serviles, licet vocales, pari lineola insignirent. Quamobrem si servile praefixum notans accusativum, vel ad , is, qui etc. lineola distinxerunt scribentes Esem, d6Qλ, εοπωλα, et alia sexcenta. Idem statuerunt de Δ pracfixum impera, tivi , vel praeteriti, -- vida, ctovum veri, Δ ΠαEpompo Dominus regnauit. Deinde ab uno ad alium usum .ervilem digressi lineola etiam nol runt a suturi,
32쪽
εqhgo faciet, εὐωπε- audies; tum alias si, et Δ, eto, atque tu vix serviles lineola donarunt scribentes ετ qui, hPΗΘ vanus, ut plane credam lineola abusos
esse ad notandum etiam accentum tonicum vocabuli. Sic in ZΠOR, εΠερ, επε n etc. persuasum habeo lineo. Iam esse nocentum; nam eum Thebanis eaedem voces scribantur ΔΠκ, εμ, εΣΠ, debebant esse paroxytonae, nequit enim accentus supra mutam cadere. In um , in , ovi Θ, ctiacti nihil video nisi accentum. In CnisTMIΔ,
εΡε Π, Δ ΗED G etc. accentum notare Voluerunt,
dicendum est graecam veritatem corrupisse. Quae quum ita sint, ac lineola Memphitica modo absentiam si mutae indicaverit, modo distinxerit vocales serviles, aut v Culem accentu donandam, randem nonnullis in vocibu.
probabili potestate careat, fateri debemus Memphitarum Ilineolam potius obscurasse, quam illustrasse linguam eiusque grammaticam. E contrario apud Thebanos sua semper atque unica potestas lineolae mansit, ut desectum a mutae innueret. Ceterum cum eiusmodi de sectus facile intelligatur px natura consonarum immediate coniunctarum, uti axn, NH, G, BD etc., equi
dem in Lexico saepe lineolam omisi, Loegam imitatus in suo Catalogo Codicum Copticorum; at eam Rccurato notarunt Mingarellius in Fragmentis Thebanis , et Wώ-dius in Novo Testamento Salii dico. Miratus vero Sum
diligentiam Wi insit in Pentateucho et Novo Testamento Memphitico, nee non Ideleri in Psalmis item Memphiticis, qui anxia sollicitudine Memphiticam lineolam typis exprimendam curarunti Equidem in hac Grammatica Thebaicam lineolam nothbo, non item Memphiticam.
33쪽
S 7. Puncta, seu Thebaicum i, et Memphiticum LSola littera Iota punctis insignitur, iisque duobusnpud Thebanos quoties posita post aliam 'vocalem cum ea non coalescit, ut diphthongum essiciat; sic etiam Graeci se, Et scribunt, et Latini Oe, ae. Iota vero non diphthongescit,r.' Quoties est assixum primae personae singularis, sic in gi, net, cli praefixis verborum; in Topol, ετCMoi etc. sussixis verborum , in Epol, ncti, ESTHietc. sussixis particularum vel nominum. a.' In pronominibus ricti, Tes, ncti, Πεi, πεi, Πεi. 3.' In plerisque Dominibus, verbis, ac particulis quoties est finalis, Sic mi, MEi amare, M i leo , noi, intes gere, ερpcti in , Hi domus etc. 4.' Media hisce in vocibus τctio honor, T scti Q condemnare , MHEC umbra, THctio iustiscare, Ectis δε- sertum, EOR Gmιnus etc., earumque compositis. Quare quoties Δr, or scribitur, credendum est Thebanos uti diphthongos pronunciaSSe. Atque ita Thebani. Memphitae vero duo punCta BSpem nati lineolam supra i adhibuerunt non in primo aut in Se undo Thebanorum casu, sed in omnibus desinentiis in ovi, quae plerumque plurales Sunt, uti 86ΗOTi νera, κοτὲ coeli, binovi leo; tum in aliis in svi, sic singτι memoria, ΠΟΡΠ In πορνεω ιν, ETH ἄπεπin αἰχμαλωτεω ιν. Ad haec scripserunt ipi facere, ovincibin dextera, Dira inclinare, ill silis, via λovia alleluis, iε mel, im similis esse etc. Tonicum ne accentum notare volue runt λ Atqui scribunt etiam i venire. Anne I gravidam Pro Er innuere contenderunt, nam pleraeque ex iis vocibus vel in Memphitica, vel in Thebana dialecto scri-huntur etiam ope diphthongi ci 7 Nihil statuo , nisi quod Memphitae multiplicem suae lineolac potestatem mox Diuitiam by Cooste
34쪽
recensitam nova hae onerarunt, atque universam signorum diacriticorum theoriam perturbarunt.
S 8. Accentus Circumflexus. Solis Τhebanis in usu est, eoque distinguitur
I.' δ in sine plerarumque vocum in a exeuntium, sic ova blavLemia, οτὰ unus, via dignus, a rWUΠα insolentia , nct misericordia, inci ultio, oἀρulchritudo,oῆ latus, nκἀ res, ροῶ macusare, T6ῆ myrrias , iactfestioitas, via ortus. His adde δε non, inta color, ei λac lingua. Sane non accentus tonicus notatur, Pleraeque enim sunt voces monosyllabae; nec paria v cabula distinguuntur, nam Ca sive pulchritudinem, sive latus significet, et via sive sit festiuitas, aut ortus, eodem circumflexo donantur. Superest igitur, ut peculiaris sonus, isque longus, τού ct innuatur. Et revera Thebani duplici a scribunt etiam οπω, Πω, OT-Π, et Memphitae ope diphthongi ar dicunt Orar, Πω, ΓΔ , Enac LI , Ssct . a.' ει in vocibus et venire, OTEI una, εὶ pefacere, E ME CO Oscere, Eins co es. Ergo apud Thebanos
triplex ει distingui debet; si de quo paullo supra dixi;εν quod passim in textibus occurrit; εὶ quod peculi
rem sonum habet. Cum vero Memphitae et Basmurici sola vocali r scribant laudatas voces, 3, οπι , PI, ravo Π , Suspicor Et notasse i longum. 3I o in verbis 5 esse, et ,3 cessare. Videtur olongum innui, quasi oo. Sane Memphitae scribunt or
4' o. in voce o. quidp ut peculiaris pronunciatio indicaretur distincta ab illa articuli indeterminati ΟΥ. 5.' tu in vocibus su manere, tun reputare, lώτῶ
35쪽
Cum Thebani, uti inserius dicam, ament geminare vocales , coniicio fas circumflexo notasse, quas dupliqcare volebant, ita ut si, in sint pro eis, Lutu.
Solis otiam Thebanis in usu est, qui virgulam pingunt ad dexteram consonarum 6, R, Π, Ρ, T , Pe' culiarem earum valorem indicaturi; quare virgula prae, dictis consonis adscripta apprime respondet accentui cireumflexo quibusdam vocalibus imposito. Commemoratae sex litterae, quoties sunt suales, vi gula insigniuntur, sic no α', rvictui', 6 κ', αλ', noM, ELERIM,', LinpossviIελ', Noon', Mn', MiΡ', UsΗΡ', Dum H, εεοτ', Eere', At in τ'. Tum in media voce fi in
ut'Cinoom misisti in Coπολ - p in syphuas', Efp 6vis , y'GH OPerrei. Sane apostrophus peculiarem harum litterarum pronuntiationem notare debet, ego vero suspicor asperam. Enimvero, uti paullo supra monebam, Thebani numquam adhibent pspiratas littoras Θ , ψ, π, quae Saspe apud Mempbitas , et raro apud Basmuricos in usu Sunt. Fieri tamen potuit, ut antiqua Thebanorum dialectus paullatim vergens ad sororia idiomata coeperit quibusdam in adiunctis asperum litterarum T Π κ sonum R&mittere ; cum vero in alphabetum inducere nova elementa Ο be repusarent, maluerunt virgula notare litteras τ Π κ , quae aspero sono essent efferendae,
non secus o Iudasi Raphe , ae Syri , Ruchoch distinguunt litte as nudi rata Sana quoties eiusmodi lit-lorae gemina e leguutur , numquam eas vidi apost pliodistinctas; exploratum autem est litteram asperam ge Disiligoo by Cooste
36쪽
minari non posse. Praeterea vocabula, in quibus f currit, eadem etiam elemento q Thebaice scribi possunt, uti no α' et ncreti, Eunc et Eurrq. Voces vero, quae apud Thebanos habent n' τ', solent a Memphitis exarari elementis ae Φ Explicandae supersunt et p. Dicere possem ρ apud Graecos modo lene modo asperum esse, apud Hebraeos vero Semper asperum utpote-
quod τω dagheso numquam geminatur ; atque adeo Thmbaleum p suisse duplici sono donatum. Sed cum videam p Thebanorum saepe converti in λ Basmuricum , maxima assinitas et permutatio admittenda est inter se et adeoque suit p quod vergeret ad λ, ac vicissim γ, quod inclinaret ad D, apostropho vero irregularis utriusque elementi pronunciatio nolata fuit. Quae si vera sunt, quisque videt Thebanum idioma semina continuisse aspirationum, aliarumque permut tionum , quae in dialectis Memphitica et Basmurica e plicatae appaTent. Ceterum puncta, accentus circumflexus, atque apostrophus, quae in antiquioribus codicibus passim invenies , non solent typis exprimi.
Dialectos pro re nata iam commemoravi, sed res nucleatius explicanda est. Sermo Copticus tres habet dialectos. Prima, quam frequentabant incolae superioris
Aegypti, Thebana dicitur ab urbe Thebarum, vel Sal dica ab Arabico vocabulo Suid, quod meridionalem
37쪽
hanc Aegypti partem notat. Altera Memphitica appellatur ab urbe Memphi, qua utebantur Aegyptii ad septemtrionem positi in Aegypto inferiori. Tertia est Basmurica, de qua Post Picquestum, Munierum, et Georgium isse disseruerunt Zoega, Quatremere , atque Engelbreth n; hac, utpote ex Memphitico et Thebano
idiomate conflata, usae videntur regiones, sertaSse Oases, quae inter superiorem atque inferiorem Aegyptum continebantur. Quaerenti vero quaenam ex tribus dialectis Purior sit ac magis intaminata, respondeo Thebanam ceteris praestare, quod facile colligitur sive ex natum Sermonis propius ad unalogiam exacti, ac minus foedati Graecis vocabulis, sive ex situ regionis longius ab exterorum consuetudine dissitae. Quae quum ita sint, grammatica Coptica non solum tria haec idiomata explicare debet, sed etiam Thebanum constituere tamquam ceterorum sundamentum. At, cum Basmurici se monis vix pauca fragmenta innotescant, haud semper potui Basmuricas Armas citare; nam religioni duxi eas tantum in medium proferre, quae certo librorum testimonio firmarentur. Ut vero trium idiomatum diversitas facilius aestimetur, eas mutationes exponam, quas patiuntur litterae, quin ulla grammatica ratio intercedat; nam varietates ad grammaticam spectantes suo quasque loco declarabo.
Sigiae Τ. M. B. indicabunt voces dialecti Thebanae, Memphiticae, Basmuricae.
38쪽
is. S i. Gavis trium dialectoriam. Δ Bas murice scribitur pro . o, tu Thebano et Mem-
- Basmurice quandoque, et raro Thebaice, Supplet
κεεC T. ε Basmurice usurpatur pro a T. M. ρεri iudicium, En non, axa locus, Mist gaudere, κερι terra, no videre pro T. M. MII, ΔΠ, ΗΔ, - ου ,κ- , Π- , et sic saepissime. - Memphitice semper, et Basmurice saepius, Supplet E mutam, Seu lineolam Thebanorum Clupta T.
39쪽
t Memphitice et Basmurice pro a finali Thebanorum
- Memphitice et Basmurice additur in fine vocum
Quare dici potest Memphitas et Basmuricos maxime amaro x in fine vocum. Disiti eo by Cooste
40쪽
ITio Memphitice pro Thebano οε