장음표시 사용
181쪽
Ios Irca annum Domini I 1 7. Glibertus Porretanus Episcopus Pictaviensis auctor tractatus de sex ultimis praedicame tis viguit. Hic diuersimodὸ errauit, prout
explicabitur, sed errores eius pertinacia caruerunt , cum monitus statim destiterit, un-IOG de non fuit haereticus formalis. Ex sequacibus tamen eius, illos pertinaciter defen- Io 7 dentibus, Secta iandata mansit. Secta autem Henricianorum originem duxit ab Herico quodam Monacho Tolosiano, eo dedi tempore haereses Petrobrussianorum seminante, & ex suo aliquam indicandam adden. 1 3 te. Denique Patare norum secta varias dictorum haeresiarcharum, Marsilii Paduani . Tandemi, Arnaldi, Si Henrici hareses conlidebat, nulla de nouo addita. Ioy Αsus valde notabidis ,& singularis equidem, quod quis auctor existat sectae haereticorum, ae ipse nequaquam sit haereticus . Exemplum habemus praenunibus in Gilberto Porretano , ει hoc compendio sistim ἡ, ut solet, adducit Gualterius cap. 8.IIo secul. I r. his verbis: Gilbertus Porretanus Picta uensis Episcopus , auctor Tractat us de sex ultimis praedicamentis, anno I 47. apud
Papam Eugenium III. reus iactus est, qui ubi illum eodem anno accersivit, primum quide ad Concilium Anti si odorense, deinde vero ad Parisiense , cni ipse praesedit, rem eius ad Rhemense Concilium remisit, quod ipse quo
que anno 1 147. praesens, ac praesidens celebrauit: unde errorum eius eoademnatio est III consecuta. Hos autem cum S. Sedi Apostolicae subiecisset, auditaque condemnati ne agnouisset, ae deseruisset, situm in Episco. patum redire permissas est myste, vi non proriὸ inter haeteticos numeretur: licet aliqui eius discipuli illos postea pervicaciter propugnarint. haec ille, de addIt ltatim errores, de quibus infra. rix De eisdem Gilberti rebus agit Pinteolus lib. 7. Elenchi , verb. Gilbertus Porretanus,
num. II. Eadem neu maiori breuitate attingens unum tantum illius errorem , Ec non ita clare, quod asseruerit contra mysterium Trinitatis, relationes in diuinis non esse in personis, sed eas a soris existere. Pro euius notitia remittit Lectorem ad D. Thoma a. par II 3 quaest. ις art. 6. Notat autem bene nona
fuisse habitum inter haereticos Gilbertum , eo quod absque pertinacia se iudicio Papae Eugenii, de Concilii submiserit; relinquieta.
men id, quod aduertere debuisset, uti aduertit Gualt. discipuIos sciliceteius pertinaciter
ia erroribus ipsius destndendis permansisse.
xi Verum ob sinu glaritatem, ει notabilit tem casus istius, praestat multis discutere spectantia ad Gilbertum Porretanum, cum Baronio praecipu8 qui de eis copiosissime tractat adductis proprijs eius verbis, aut aliorum Seriptorum per ipsum relatis.
13 De educatione agens, & qualitatibus diructi Gilberti sic incipit Baronius ciun Ottone Frisitensi lib. r.eap. s. & 7. in Frid. Eodem inquit, anno nempe Ir 7. ad iudicium Pontificium defertur haeresis Gilberti Epia scopi Pictaviensis, de quo ista habet otio Frinsingensis: Fuit illis in diebus in Aqui. . tanta Galliae Ciuitate Pictavis, uiscopus
Gilbertus nomine i hie ex eadem Civitate oriundus,ab adolescentia usqtie ad senectute
in diuersis Galliae locis philosophiae studium
colens, re, de nomine Magistri ossicium ad ministrauit, nouiterque ante hos dies ad cu Lmen pontificale in praefata Ciuitate sublimatus fuerat, consuetus ex ingenij subtilis
magnitudine, ac rationum acumine, multa praeter communem hominum molem dice-
II 6 re. Is igitur cum quadam vice conuentude sua dioecesi elericorum magnum cele-- brans, sermoni, quem sortὸ gratia exhorruis
tatis intersereret, a d nobus Archidiaconis suis Arnaldo, de Calone , tanquam conitrua Catholicε normam EecIesi ε doctrinam instituens .ia Sumi Pone. Roma q. ,edis ex me, interposita appellatione vocaturata ibi.
III Eugenio autem 'apε tune Gallias petetidicti Arehidiaconi Senis Ciuitate Tuscio recurrerunt, aceu lantes Gilbertunt de hqresie quibus ipse respondit, sede hoc negotio actu rum in Galliis, quo tendebat, proPter commoditatem doctissimorum virorum ubi tunc I 1 Rexistentium . Ex quibus statim prodierunt
duo valde insignes,alter in defensione illus , nepe pridictus Otto Frisingesis alter ad ipsuoppugnandii, nimirum S. Bernard. Clarauat. len. post accepta ivirmatione ab illis Archi d. de haeretica Gilberti doctrina. Patet ex B ronio anno II 7. a n. 9 circa medium. Ity Sed videamus prius,qualiter defensio eius ab intone proponatur, apud eundem Bato.
nium dicto anno II 47. n. Io. Iste enim , in quit, ab adolescentia magnorum virorum
disciplinae se subi jciens, magi'. illorum PQ deri, quam suo credens ingenio, qualis primo fuit Hilarius Pictaviensis, post Beruardus Carnotensis ad ultimum Anselmus, Sc Radaphus Liigdunenses germani fratres, non Ie uem ab eis,sed grauem doctrinam hauserat, manu non subito seruIς subducta a scientiet
haud censura morum, vitqq. grauitate disco dante, non iocis, vel ludicris, sed setis. rebusidici mentem applicarat. Hine erat ut eam gestu,quana voce pondus seruans, sicut in factis, se in distis se ostenderet dissicilem ,ut nun quam puerilibus,vix autem eruditis,& exerincitatis, que ab eo dicebantur, paterent antimis . hse de Gilberti institutione viti. Ia I Ac pacio ante,etiam eu nota nimi ε creadulitatis S. Bernardo impincta sic: Archidiaconi ν
182쪽
eont, inquit, in Gallias redeunt, ae consulto Bernardo sepra memoratu Abbate clareuatilensi,eum in commodum causae suae aduersus Episcopum inclinant. Erat autemi pridictus Abbas, tam ex Christianae Religionis fetuore aelotypus,quam ex habitudinali mansueditudine quod amodo credulus,ut de Magiltros, qui humanis rationibus,secularisapientiaco fisi nimium inhaerebat,abhorreret, si quid quam ei Christiana Fidei absonum de taIibus diceretur,facile aurem prςberet. haec Otto. adii Sed benε aduertit ibidem: Baron. rebus postea elarius pespectis recantatam fuisse ab otione palinodia, quod plus aequo Gilberto isset,& eius causa no nihil S.Bemardo, ut apparet ex dictis, derogasset. Et paulo postn i 2. multo clarius per sequentia verba
a13 Sed qui ista de Gilberto eum laude,non ut par erat cum detestatione idem Ottosetipsit,quem Sc excusare pluribus laborauit, eodem ipse libro de rebus Friderici Imperatis de ipse ex hoc vita migraturus, rebus te flamento dispositis r etiam hunc hinoriarum codicem, inquit Rade uicus Canonicus Fri- sngensis in Frid. lib.2.c. ii . manibus suis os fetri praecepit, eumq. litteraeis, &religiosis viris tradidit,ue si quid pro sententia Magistri Gilberti ut patet in prioribus dixisse virusus esset, quod quempiam posse t Medere,ad ipsorum arbitrium corrigeretur,scq Catholi eae Fidei assertore iuxta cinctae Romanε, imodi uniuersilis Ecciesiae regulam prosesius est. 1 Deinde multa prius cordis contritione,&humili confessione reatum suum recognosces isumptis lacris mysteriis in medio multitudinis sanistorum tam Episcoporum, quam Λb batum , Domino spiritum reddidit. hee ibi Baronius, seu Radeuicus de Ottonis pqnitentis ob Gilbertum defensum, at laudatum. a as Audiamus itaq. iam S. Bernardum cotra illius h reticam doctrinam in Iescentem,sic
ipsum introducit Baronius ducto anno Ii In. r. . Vbi S. Bernardus, inquit, ea per Archidiaconos audiuit de Geberto,una cu eis nauiter egit, ut promuIgatae quae dicerentur ab eodem Gilberto h reses damnarentur, nec
destitit quousq.id quod zelo fidei Catholi eae
aio esset aggressurus, omnino perficeret; hoc propensiori cura apud.Eugenium Papa ages, ut idem Gilbertus coram ipsis. Pontifice in diuersis conuentibiis, primum Λ ntisiodori, deinde Parisiis,postremo in pletitori Concilio Rhemis se sistere cogeretur, responsurus adeas,quibus impugnaretur obiectionibus.haec
ibi, & alia ad idem spectantia Bamnius.1 7 qui egregi Eostendit dictu Coneilium
Bhemense celebratum fuisse anno sequenti 2 b 8. tum ad alia negotia Ecelesiae Catholi--, tum ad decidendam causam Gilberti Porretani: de qua ibi n. is . sic ipse. His a solutis,inquit, introducta est in Concilium
Gilberti Episcopi Pictavensis causa, in qua i
se GiIbertus expertus est Sanctum Berna dum vehementissimum contradictorem. Rei 128 cum adeo perstringeret i Ilum, ut omnia
conuinceret ipsum hareticum, Eugenius Rh.
consulenstanti Episcopi famae, id seorsem post dimissum Concilium , faciendum duxi: hμ ille ex Goseido in vita ipsius Sancti Be
Iis Errores tamen peculiares GiIberti conatta Fidem Catho ricam propositi suerunt i dicto ConciIio Rhemensi, quos evotione Frisi in Frid. lib. I . cap. so dc 3 I. ac ex codiace quodam Gillicano affert Cardinalis Baronius anno It 7. de ii S. citatis de suaphuiusmodi. II Primo, quod diuina natura, quae Diuin eas dicitur,mus non sit, sed forma qua Deus est; quemadmodum humanitas homo non est sed forma, qua est homo.
II II. Quod eum Pater, δe . Filius,& Spiritus Sanctus unum esse dicuntur, non nisi una diuinitate esse intelliguntur , nec conuella possit, ve unus Deux, vel una siabitantia, vel unum aliquid Pater, de Filius, de dipιritus Sanctus esse dicatur. ,
33 a III. tres Personae tribus unitatibus sint tria, ac distinctae proprietatibus tribus , quae non sunt ipsae personae, sed sunt tres res aeternae, Sc ab inuicem idiuina subitantia innumem differentes. 333 IV. Quod diuina natura non sitiacarnainta lita in dicto Codice Gallicano totidem verbis. Otto vero addie alios duos,quo cum eos adducunt Bamnius dict. anno II47. de
134 V kod meritum humanum attenuando,nullum mereri diceretipraeter Christum
33s VI. Mod Ecclesiae saeramenta euacuando nullum baptizari diceret, nisi salvandum. 136 Propter quatuor priores circa mysteriuSanctissimae Trinitatis,nouum symbolum Fi dei Eugenius Papa promulgandam statuit, quod nouis dogmatibus hi reticis opponeretur; uti de communi voto, de stabscriptione Patrum decem prouinciarum, ac aliorum
Episcoporum, de Abbaeum plurium, induin cente ad id, de dictante viro Dei. nemp4 S. Bernar promulgauit, ut resert Baronius ex eodem Codice Gallieano, ubi exprimitae
I37 Credimus, de confitemur simplicem naturam Diuinitatis esse Dei es,nee aliquo sensu Catholico posse negari, quin diuinitas sit
Deus, δέ Deus diuinitas. Sicubi vero dieitur Domini sapientia sapientem, magnitudi ne maanum, diuinitate Deum esse. acalia
a 38 huiuimodi Credimiis non nisi ea capientia, quae est ipse Deus, sapientem esse: non nisi ea magnitudine quq est ipse Deus, magnum esset non nisi ea sternitate,quae est ipse Deus
aeternum esse: non nisi ea unitate unum, quae
est ipse i non nisi ea diuinitate Deum , quae est ipse i ldest, se ipso sapientem , magnum
ras Cum de tribus personis loquimur Patre, de Filio, At Spiritu sancto, ipsis unum Deum unam diuinam iubstantiam esse fatentur Et
e conuerso cum de uno Deo. una diuina
substantia loquimur, ipsum unum Deum, v
183쪽
m diuinam sebstantiam esse tres personmeonfitemur.
i o Credimus Asconfitemursolum Deum Patrem,&Filium,&Dilitum Sanctum m emimede, nec ali omnino res, siue rei tiones, sine proprie intes, site singularitates siue unitates dieantur, vel alia huiusmodi
adesse Deo, qus sint ab eterno , α non sint
a i Credimus, de confitemur ipsam diuinitatem,siue substantiam diuinam, siue naturam diuinam dieas, inearnatam esse , sed in Filio.
hue usque symbolum Fidei post idem Rhemense Concilium, promulgatum. Ita d mum Apostolico iudicio, de auctoritate uniuersalis Ecclesie errores illi damnati fuerat.
Addit autem Baronius ibidem ex Gos idoves supra sic. a x Episcopus Gilbertusan eidem damnatio
ni consentiae, interrogatur: consortiens, ac publich refutans, quς prius scripseratae assisernauerat,indulgentia ipse consequitur;maxi-m4 quod ab initio cantus Lissee ea lege eam ingredi disceptationem, ut promitteret sine ulla se se obsi inatione pro EccIesae sancta arbitrio eorrectarum libere suam opinionε. ita ill .r 3 Concludit itaque Baronius per sequentia verba: Ex quibus plane illud inducitur,
eundem Gii reum. liceth etica senserit, haeretieum non suilla . eam pertiaracia, quae secundum sinctum Augustinum de Cinitam Dei, facit, quemquam Ii reticum, omnino caruerit,&hac de causa non fuerit ponata multatus priuatione Epistopatus, quo priua dus omnino suisset ex procripto acrarum Iegum, si eonuictus filisset haereticus, imo Echaeresiarcha. hactenus ille.
r Sed quid tandem de sequentibus doctilisnam eius haereti eam λ idem Baronius praedicto anno ii 8. paulo post de ipso Gilberto. de de sequacibus elua , simul ex dicto Codie Gallicano ista Episeopus vero prsmissam
Summi pontificis sententiam reuerenter .cipiens,Λrchidiaeonis siris in gratiam receptis, cum ordinis integritate, & honoris plenitudine ad propriam dioecesim remeauit. a s Csterum etsi suum correxit errorem Episcopu tex discipulis tamen fuerunt nonnulli, qui in ea permanente peruersitate, haeretiqcis merito meruerunt annumerari , aduersus quos ipse Sanctus Bemardus in Caticia se . So. disputans ait ad finem. δεο Sed haec minime am contra ipsum loquν mur Guberrum, quippe qui in eqdem Conuentu sententig Giseoporum humiliter a
quiescens , tam hge , quamcεtera digna reinpiehensione inuenta proprio ore damnauit sed prop .r cos, qui adhuc librum illum co-tra Apostolicum utique promulgatum ibideInterdictum transeribere, de lectitare seruntur, contentiosius persistentes, sequi Episcopum, in qua ipse non stetit, do erroris,qua eorrectionis magistrum nabere malantes, ceum S. Berna do Baronius.
quod Henricus Imperator, ve ait Gualteriuacap. s. secuti ra. tiutor illoriim fuerit audi Baronium anno rι 7. num. r7. sic loquen. tem Post haec autem eodem anno, MIenteeaun,Albericus S. R. ECardinalis Episcopus Ostriensis ab Eugenio electus Legatus , is prouinciam Tolosanam aduersus Henricum ii steticum Petrobrussianum , qui illam prouinciam vehementer impiis haeresbus labe- fictarat, eundem S. Bernarduni secum dux tio De cuius legatione hic modo dicendum de admirandis operibus, quae Deus in det stationem, ει confutationem haereticae pra auitatis per eundem S. Beraardum ad conli mandam Catholicam veritatem opetatus est haec ibi ille,citans Gostidum lib.3. de S. Besenardo seribentem.
49 Post pauea num. xst idem Aaronius siet De ipso autem, inquit, Henrico, post cine-cres praedecetaris inualescente,ilia habet idi se Petrus Cluniacensis in breuiori epistolam uersu osscriptat sed post rogum Petri do Bruis, quo apud Sanctum Remium helux fidelium fiammas Domini es Crucis ab eo
saccensa inum eo remando vultus est pomquam planὸ impius ille de igne ad ignem, de
I so transesite ad aeternum transitum fecit. Hε res nequitiae eius Henrieus, cum nescio qui bus aliis doctrinam diabolicam non quidem emendauit, sed immutauiti & scut numeri tomo, qui ab ore eius exeeptus dieebatur scriptum vidi, non quinque tantum haere sim scilicet, sed plura eapitula edidit deciisl . At quaenam ista suerint, idem Petrus inis serius post Baptismum, quod Henrieiani ne- rarent insentium, arque templa superflu4sabricati; & quod dicerent, inquit, Crucem Domini honorandam, vel adorandam no esse, asseritis corpus Domini in Sacramento Altaris Ecelesiam non habere i affrmatis vanum esse orare pro deiunctis. haec eommunia cum Petro de Bruisi adiecerit Henricus ipse, quod subitetit Additis, inquit, irrid ri Deum cantIcis ecclesiasticis. haec cum P aro Clunineensis Batonius. x sa Pr dicta denique omnia Meipe compe diose a Gualterio cieatcii Diffidet, inquit, secta haec a bimoniacorem haeresi n praec denti seculo tractata, indeque Henrici M. dicta, quod Henricus imperator sui tor illius, ae proniolor extitisset i haec autem odi nomε, di originem duxit ab Henrico quo dam a olosano Monaeho, qui anno circitera i 7. ditamatus est. Eadem erant huius tu Petrobrussanorum dogmatat praeterqui ad debat ex filo, Cantiea eeclesiast ea esse meis ram Dei irrisionem. haee ille vide etiam Pra-teolum liba. verb.Henriciani num. 7.113 Superesi de secta Patare tum . seu Pa trinorum seu Catharorum. alias Publieanorum, liquid proserre . Grea eam ita loqui tur Gualterius eap. lo. secuti ix. Secta, inquit, haec Henrietanorum foetus est c ideo coniunximus ipsam eum praecedenti ves ut melius loquar, consiuinata est ex variis H8
ticianorum Musilii Paduani, Tandemi, ae
184쪽
is Maaldi panniculis. Adde, quod non desunt , qui illos ab Albirnsibus non disset e
pare arbitrentur. De tuis seribit peculiariter Ioannes de Turrecremata in Summa de Ecclesia lib. . cap. 1 3. San rum inuocationi apprime infensos sitisse, ita Gualterius. I ss-: tatutis autem , seu Decretis Concilii Lateranensis ab Λlexandro IiI. celebrati
adducie se*ientia Baronius anno II Ty. n. .
de dictis haeretieis, sicut ait Beatus Leo, i quit , licet ecclesiastica disciplina, Sacerdotali contenta iudicio, cruentas non essiciat ultiones , Catholicorum tamen Principum eoaltitutionibus adiuuatur , ut saepὸ querae homines salutare remedium, dum tempora-1s6 le super se metuunt, euenire supplicium tapropter, quia in Guasconia allegatio, aliis Albigesto, de partibus Tolosanis haeretico rum , quos alii Catharos, alij Patrinos, alii Publicanos, alij alijs nominibus vocant, i
ualuit damnata peruersitas, ut iam non in occulto sicuti aliqui, nequitiam suam exerceant, sed suum errorem pubIicὰ naanifestet, M ad ilium consensum attrahant de infirmos reos redulansores eorum,&receptatores ana.
themati decernimus subiacere, haec ille, Malia : postque subiungit sic. 3 7 De Biebantionibus,&Αrrogenum Naualijs , Basculis, Colerellis c circa illos alia quid peeuliare insta di Triauerdinis, qui e
sam in Christianos inhumanitatem exerincent, ut nec Ecclesiis . nec Monasterijs deserant, non viduis, di papillis, non senibus, de Pueris, nec cuiuiseeparant aetati, aut sexui. sed more paganorum omnia perdant, de vavi sient, similiter constituimus, ut qui eos conduxerint, vel tenuerint, vel fouerint per regiones,in quibus taliter debacchaturua Dominicis, bc alijs Blemnibus diebus per Minelesias publicὸ denuncientur,dc eadem omnino sententia, & pqna cum praedictis haer licis habeantur astiicti, icci sta ille, quem videas, de hic finis Regulae. sectis Pseudo apst. timorum , arriuraram uo is Bartiis e
438 D Rodierunt circa annum ri 7. peruersit quidam haeretici,vocati Pseudo-apostolici, de hoe nosaen ab Apostolis derivatusibi arroganter tribuerunt, eo quod homine nullum suae hqresis, siue se auctorem habuimiit, Squod iactitarent se solos esse eor-pus,de Ecclesiam Christi Domini iacta tamen ista vere ramus est Manichaeisini, ut pa-1 sy me ex erroribus eius Explicandis. Reduetiatur etiam ad Manicheisinum haeretiea doctrina Eonis de stella Pseudoprophetae, meis rito ob eam in Rhemensi Concilio damnati. 16o similiter secta haeretiorum, qui vulgo dicuntur de Barailo, tum de Maniensis, tum de
i61 voad sectam Pseudoapostolicorum. M ne in aequivoco laboremus, distinguedum primo de multiplicibus haereticis Ap stolicis, ve bene distinguit Gnalterius c. I t. versus finem seculi ia. quod triplex sit genus istorum. Alii enim extieeriint in tertio seculo, de quibus praecipue exit s. Augustinus , de nos ibi cum ipso, ac diuersis aucta aribus classicis. Alii vero in praesenti, contra
quos exurexit s. Bemardus, eosque propulo
161 sauit, ve statim hie videbimus. Λlij deatq;
in seeuto sequenti i3. quorum antesignanus suit quidam Gerardua Sagarellus, ut ibi e 163 polituri sumus.Vide Prate tulib. . Elench. verb. Apostolici, n. s. ει Iib. I . verb. Pseudoapostoli, nu. I. ubi dictum triplex genus Apostolicorum ab eo admitti inuentes,si attente legas, lieEt in duobus tantam loeis de
16 De haereticis Apostolicis praesentis se ii,
eidem S. Bernardo his diebus pugnandum .
aduersus alios novo, hqreticos, qui cum ce to carerent auctore, a quo denominari possent, se ipsbs Apostolicos appellarunt,eo dic ficilius curados,quod penes rustico ,de illitteratos homines esset eiusmodi pestisi de his namque haec ipse Sanctus Bernardus. rys Hunc autem,inqui videre, si non propriAdsmonum, de non hominum ludifiratio haec secundum quod praedixerat Spiritus. re ab illis suae sectae. auctore, nemine dabiit. 166 Qus haeresis no ex homini bus habuit pro. prium heresiarcham Manichaei Manem habuere Principe, de praeceptorem; sabelliani Sabelliam, Λrriani Arrium, Eunomiani Eunomium, Nestoriant .mitorium; ita omnes e terg huiust nodi pestes,singulet singulos ma. gi suos homines habuisse noscueur,a quibus originem simul duxere, de nomen. chonomine istos,titulouὸ censebis nullo, quoniamson est ab homine illorum haeresis, dee. I 67 Sed quod auctore carerent. ει nomine, seipses nominauere Apostolos,idem docet in serius, dum ait S.Bernardus: Non ignoro,
quod se de solos Corpus Chri tu esse norientur: sed sibi hoe persuadeant. qui illud quoque persuasum habent, potestatem se habere quotidie in mensa sita Corpus Christi. de si
guinem consecrandi, ad nutriendum se in .r68 Corpus Christi de membra. NempE iactanest esse suceessores Apostolorum, de Mostoli- eos nominant;nullum tame Apostviatus sui
signum valentes exhibere.-de nomine riSi sua ipsorum qitimatione Baronias , ex D.
Bernardo se . m. in Cantai 69 Quod autem secta ista Apostolimram sit
ramus Manichetismi , innotescit ex erroribus contra Fide, quos illi defendebant, comunes ipsis,dc Manichys,ut docet idem Baron. cum S. Bernar ser. εcedenti,idest 6s.in Catic.sic. Iro Porro de infama inquit, Manicheoru videri
possuneiide prodiiser siquide plura in illis
comunia habene, ain, illud pri nu, secreta e perluti quod Minichqoru erat, urpantes τde quibusidem superiori sermone.Deniqnnis
185쪽
vixere ut dicitur a latebras , firmauerunt sibi sermonem nequam;istius modi scillaei ra7ι Iura, periura, secretum pandere noli. Gnimuero alias ne tenuiter quidem iurar ullatenus aequiescunt,propter illud de Euan gelici: Nolite iurare neque perestum,neque per terram dic. quorum de iuramento ea
uendo insaniam pluribus damnat, oc consutat idem S. Bernardus. r 7x Sed praeter hoe de Manichaeis,quod omnes qui de Ecclesia sunt, canes esse censerent, ira porcos, & idem subdit. De Manichae rum quoque schola erat, quod coniugium abhorrerent , cum tamen impudicissimis se se luxuriis iugiter inquinarent.
r7 Ad haec insuper ex eadem schola Manichaeorum illud erat abstinere a carnibus , dc omnibus quae ex eame generantur. Sed, δέ non nisi ex moribus Manichaeorum prodibat, quod tales esse haeretici ne eonvinci possent, ut orthodoxi in Ecclesiam cum Otholicis conuenirent: Nam de his idem Sanctus. 373 Cumque pateat opus, non apparet auis ti ita perea,quae inmie sunt,cuncta dissi mulat. Deniq.si fidem interrogesinihil ebristianius; si conuersatione or,nihiI irreprehensibilius,de quae loquitur, diis probat. Videas hominem in testimonium fidei suς Bequentare Ecclesiam, honorare presbyteros, octr- re munus suum , confessionem facere, sacra. mentis communieare. Quid fidelius Iam 376 quoad vitam,moresq.ipectat,neminem coincutit,neminem circumuenit,neminem supergreditu Pallent insuper ora ieiuniis panem
non comedit otiosus,operatur manibus, undo
vitam sustentat Hre quidem ad .rmam M nichaeorum esse eomposita, de ipsis scripta .
1 Prodibat insaper,& de Manichaeis, quod
subiicitimulieres relictis viris, de item viri relictis uxoribus .ad istas se eonserunt, promiscuos,ει clandestinos conuetus agentes, mu
tuo sese omni spurestia polluentes,cli tamen i 8 votum praeserant castitatis. Adhuc illud quodTestamentum vetus non reciperent,sea Euangelium tantum,ex Manichaeorum istopschola prodiisse, quis non intelligat i ' Sed adhue audi ex eodem S Bernardo aialias his admistas haeresesurrident, inquit, nos quia baptizanius ins te quod oramus pro mortuis, quod sanctorum suffragia postuIa.
Igo muru& paulo post. Porro mortuos viventiusiaudantes auxiliis.viventes nihilominus sanctorum,qui decederunt suffragijs spoliantes. de posterius post istaeonsutata subi jcit. I si Non credunt autem ignem purgatorium testare post mortem, sedilatim animam s tutam a corpore,vel ad requiem tranfire, vel ad damnationem. 8t adhue effetebant ii Iud. r8, Pereatores sunt Apostoli , m a Romani Archiep.Episcopi,Presbyteri,ac per. hoc nee dandis, inec recipi edis idonei sacra. mentis. Hse omnia cum D. Bernardo affert Baronius: quibus per nos licee aliquantisper
dississe relatis,de secta istoru Pseudoaposo- torrideq. eius erroribus eoplete innotescit 183 Dicendum sequitur de secta Pseudopro
pherefionis, siue Eudonis de Stella,de quo eo pendiosissime Gualtsico I a. sec. ia Hic, inquit,anno a I 8.in Concilio Rhemesi,quod Eugenius Papa iIs. celebrabat,accusatus da a 8 natu' suit. Potissima eius clcitas magi e sumo tetrius obtenebrata, in hoc posita erat, quod se diceret illum ipsum esse, qui veturus est iudicare vivos,de mortuos,do seculum petignem,suo'. assectatores quosdam Angelorum , aIios Apostolorum titulo honestaret. 18s Ex quo dilucidum est, alium item Manliachεismi surculum extitisse.ita ille citans San
I 86 Lubet tamen aliquid eirca istam sectam
seqq.pauIo extensius attingere. ex tribus scriptoribus antiquis, otione stilicet Frisingensi, Roberto, de ex v villelmo Neubrigensi maxime per eum citatis, res ad huc hstesiar-r87eham Eudonem spectatus narrat. bumma omnium est:statim inchoato Concilio Rhemensi coram Eugenio Papa III.& ingenti Epistoporum, aliorumque frequentia oblatusiuit hic Eudo, cognomine de Stella, natione Britanus,homo no infimi generis,spiritu tamen plenus diabolieo prael figiatiq.inutia, de arte,qua ad capiendos simplices adeo potenter utebatur, ut tanquam ex muscis aranearuopere irretitis,innunieram p e multitudine 38 utriu'. sexus sibi aggregaret.Rue fit nul tomia illum tanquam dominum dominorum indiuiduὸ sequebatur, ingenti velocitate per diuersas sa ouincias quamque eundo, in desertis locis, de inutis quandoq. morando, Meum instigatione d monis de improuila qua doque ad deuastandas Eeclesias erumpendo isi 8ν gisdem praestigiis illud valde mirum essecta, quod videretur circa ipsum ne magna esse gloria apparatus iastu' regius, di O nesqui eum eo erant, lisitudinis, labori'. ex μpertes pretiose indui,splendidE epulari, de ita summa lεtitia agere apparereat,adeo νt pie riq. qui ad corripiendum illum venerant, c6specta ipsius non vera,sed phantastica gloria, sicile corrumperentur, maxime si quis ex cibis nodisi, lidis,sed a in mone: apparentpr Eu doni, de multitudini comitanti appositis,mo dicum gustasset, mente mutata ei continuo
Iso adhqreret. Verum quod cioi illi imn essent selidi,sed aerei,a dgmone inuisibiliter subnii nistrati,inde perspicuu fiebatil quod polt qua-
lacuq,ex cibis illis repletione modico victu exinanita, tanta quis esurie oppressas mane. ret, ut eotae cibos illico repetere cogercturiis i Est idem illud animaduer ne dignum, quod dupestifer iste Eudo ita.debaccharetur, ut dictum,a Prineipibus Catholicis,ad ipsum
vestigandum, dc persequendu s pe exercitus stra misitas iuerit;nam vel quς situs non in ueniebatur, vel inuentus capi no poterat,de- Isi sensu a dςmone. At tande ope diabolica istaudatus,sic di*onete diuino iudicio. Iemnegotio a Rheniensi Archiepistopo fuit comprehensus, una cum asseclis , ει cooperatost
186쪽
aer FI I CAP. XIV. REG. CCLXXII. r Is
is3 Constitutus itaq. Eudon iste in cospectu. Concilii,& interrogatus ab Eugenio PP.quisnam esset, respondi Ego sum die,qui veturus est iudicare vivos,& mortuos,&'eulum peris ignem. Cum vero baculum inusitatae foenas nempe in superiori bisurcum manu teneret ,
quςlit si fuit ab eo, quid sibi vellet baculusi, ieiRes, inquit,grandis mysteri, est. Quandiu
enim sicut nunc videtis,duobus cstum capitibus suspicit: duas orbis partes Deus posui abri det,terrenam mihi partem cedens. Porro si eadem duo superiora capita baculi submittav .ad terram,& inferiorem eius partem,quae simplex est erigam, ut cetium suspicia duabus Mundi partibus mihi retentis, tertiam tantummodo partem Deo relinquam. Quη responsio uniuerset Synodo risum excitauit: ex euius decreto,ne pessis iterum serperet, tuto eareeri traditus suit, exiguoque tempore su peruixit.
I96 Prscipui autem eius discipuli in custodia
ut dictum, retentLquos ipse magnis nomini-hus insigniverat,nimiru vocans alium sapie tiam,alium scientiam, alium iudicium dcc. eo quod sana doctrina nullo modo admitterent
sed potius obstinatissime suis falsis vocabulis gloriarentur, merito postea ignibus traditi,Se
consumpti. Atque hse ex Barcinio de ex a ctoribus ab eo reIatis compendiose dicta. ,ry Circa aliam secta hqreticorum, vulgo de
Barulo,ut vocat eos Gualter cum Sandem,&Guidone per eum citatis cap. I 3. sec. I a pro ipsorum expressione,accipe pauca tatum,quq
Is 8 ipse proponit sie. Duo sunt,inquit,in qu
bus illi potissimum errabant:vnum,quod ce serent animas ante mundi constitutionem,r99 creatas suisse,atq etiam tue peccasse. Alte rum,quod Iesum Christum dicerent corpus etleste assumpsisse,non autem humanam carnem ex utero virginis.haec ille,quibus&tibi satisfactum, de finis Regulς extat.
Infibbata sortim , or Comeriorum secta.
aoo Riginem,oc propagationem silmpila secta Uualdensium,sicq.illi nomina in ti,a quodam V ualdone elue Lugdunest,prius diuis,post facultatibus spretis,ac in pauperes distributis pauperrim ui sub hoc pallio
paupertatis, assumpto fibi arroganter coci innatoos munere,cu esset ignarus,de splemulistipliciter errauit,de alios errare secit, ut oste.
aor detur. Insabbatari autem , lieet a dictis Vualdεsibus derivetur , vixq.ab eis differae haud costat tamen de primo eorum auctore,aox qui ipfis hoc nomen indidetit.Secta dentii. Correriorum a Petrobrussianis ortum sim-psit, paucos ipsorum errores amplectens, cannotescit, quis primus dux eorumdem. iso 3 o Rimo quoad denominationem vata 1 densium,allucinatur perfidus ille B
et rc a vero omnino recedit vinotauit MMGualt.c. I s.seculi Ia. quando asserit ici Ico
nibus, verb. Uvaldenses , hos sic appellatos
suisse ab Alpium anseactibus, Sc vallibus, ubi
morabantur ι eum constet ex hiitoriis per ipsum Gualterium,3c per alios citatis,hinus modi nomen aeeepisse ab Uvaldone ciue Lugdunensi, sectae eorum institutore. zo4 Audi Guale. relatum, rem totam se breuissimeexprimentem: Suum illi,inquit, nomen ,atq; errorem acceperunt a Vualdon
quodam elue Lugdunensi, viro diuite, qui relictis,inq; pauperes distributis facultatibus
suis, paupertatis obseruatione profitebatur, eoq; specioso pallio, quos spargebat, errores OF contegebat.Quamquam enim idiota prorsus erat, ubi tamen libros aliquos nonnullis scripturae locis, praepostere intellectis, conspersis sibi scribendos curauit, Apostolorum
munus sibi arrogare, ac concionatorem age-γω re non erubuit. Secta hqc sub Alexandro ii I. hoc est anno I ico. vel via. ij malunt 117O. inchoata, codemnata in Concilio xl. Generali Lateranensi II i. stib eodem Alex.ita ille. 2or vocati sue etia pauperes de Lugduno hε- retici isti,dilcipuli Uualdonis, supto nomine ab exacta paupertate, quam cu suo Magistro profitebantur,le a loco ubi eoru laeta primo instituta,& magis propagata fuit. iden, Guali. ibidem,de Pratevi lib. i' Elench. v Ib.Paupe. os res de Lugduno n. i3 .Qui in aliq uo accide rati non tanti momenti ab illo differt: unde ad pereipiendum hane differentiam ,& clarius alia, oportet hunc etiam audian. us.
xos Hic Vualdo, inquit, clesie Aenea Silvio.
lib. de.origine Bohomorum c.33 . cum diues admodum effet,opibus relictis, pauperibit'. erogatis, euangelica paupertate se seruaturupraetendit,multos interim sub hoc velaminexio impios errores adumbrans. Nam cu idiota' esset,quosdam libros vulgari,ac materna lingua eum quibusdam sanctorum dictis, ac testimonii sibi conscribi fecit:quos libros non san E intelligens, suo inflatus spiritu, Apostoliati ossicium predicando usurpauit. Cum itaq. multos sibi aggregasset discipulos de asseclas,
pessimos errores disseminato aggressus eth, Ece esiae praelatos, de clerum aspernendo . Monitus autem respondit, obedire Dco magis oportere , quam hominibus. ai, Cumq.obduratus in sua persis eret opinione, veluti hereticus,&contumax,anath matis vinculo innodatus patria propellitur. Quae res in laqueum,&scandaluin magnu facta est simplicibus. falaitas multis adia113 huc in locis vigorem obtinet. Ubi quidem animaduertendum venit, fidem Catholi eam olim per potetes Principes,per argutos ph losophos, per subtiles hareticos impugnata; diebus tamen istis per vilissimos idiotas. ialaicos pauperrim tribulata luisse Eoru aure resus in Coneicio Generali Romae habito danatae fuerunt circa annum ori ta7o. Ha a I ctenus ille. ΑΗ ea litaresia inter hos duosa Prat .ait libros cis aliquibus sanctorsi dictis: ae testimoniis sibi conscribi secit: Gualt. vero ait, libros aliquos nonnullis scripturet locis conspersos sibi scribendos. Sed, ut apparet,aeeidentalis est differentia, ερ nullo modo
quoad subsuatiam inter se discrepant.
187쪽
. 1 is Errores ainem Uvaldonis haeresiarchae sequacium eius, huirusinodisiant. Primo circa sacrameta tuebantur,nullo modo oleum sterum in Baptissimo debcre misceri. Secua.do, C5firmarionena non esse incramentum.
Tertio , simplicem saςerdotem esse ordina rium Confirmationis ministrum. arto, auricularem Consessionem prorsias esse tollendam . Quinto, similiteri extremam v
ctionem nequaquam reponendam in numero sacramentorum . Sexto, nullum reperiri
inter sacerdotes discrimen. Septimo, quos
uis laicos, dummodo iusti fine, posse Clitisti
Domini corpus consecrare. Octauo, E
charisticam eonsecrationem fieri, Domini- cani orationem septies recitando. Nono,
plus habere virtutis, N essicacitatis Euch ristiam, si seria quinta in Coma Dominie
secretur: Unde tunc consecratam toto anno pro infirmis asseruabant. Decimo. trestanium esse in Ecclesia ordines, a natu, Presbyteratum, di Episcopatum. Undecimo. Potestatem, ac dignitatera sacerdotalε in virtute esse repositam, ita ut Episcopus,
uel Presbyter peccatum mortale committens, saum ossicium, ac dignitate perdat,ac etiam eonsecrandi potestatem. ita Prateolus lib. i verb. Pauperes de Luadunci num. i& Gualterius dict. cap. 1 . secul. I L. cum
Alsonso de Castro per eum citato. sis Circa orationes, di preces ecclesiasticas iidem Uvaldenses errantes contra fidem anserebant XII. Nullam aliam precationis sermani debere admitti, nisi orationem dominicam . hoc es Paternosor. XIV. Peculiariter de salutatione augeliea, quod sit reiicienda. XIV. Fieri inaniter iacturam temporis, dum quis horas canonicas reei tat. XV. Contemptat , di irrisioni esse habedos ecclesiasticos exorcisinos. XV l. Omnes Melesiasticas benediationes panis, vinis aqus, olei uiuis, cers, thuris, morum olivae,& msi vestium, ea licum, dcc. esse prursiis reiiciendas. Sic iidem Prat lus ,& Gualterius citati . si T Dein circa inuocationem, & adoratione
Sanctorum , eorumque imaginum, cum emrore illi affrmabant, XVII. Sanctos non ense adorandos, neque inuocandos. XVIII Ad preces nostras Sanctos nequaquam atten-dςre , imo neque eas audire. XIX. Fes sanctorum debere contemniatique omnino aboleri. XX. Certam reputari idololatriai imagines Sanctorum, ac etiam Christi D mini in Ecclesiis habere. XXI. Templa vel Ecclesias quascumque sabuerti debere, siue Sanctorum nomine, vel ad eos adorandos electae Berint, siue secus. Ita reIati Prate his. N Gualterius,cum Castro aduersus hς- reses, verru Sancti. si 8 Tandem circa alia minia contra Cath . .
licam fidem haueticὸ sentiebantVvaldense
stinentia nihil meriti inesse. XXIIL Nullum eo adnutiendum locu Purgatorij. XXIV.
Dessiastis inutilia esse se ia, qtis eia i
vluentibus applicantur, nimirum Missis, orationes eleemosynas. XXV. Nullius es.se valoris indulgentias Summo Pontifice concessas. in etiam neque ab alio posse
concedi. XXVI. Quod nequaquam possie Ecelesia lers condere. xx VII. inod
nullam obedientiam Pape, velaris Praelatis quis exhibere teneatur. XX VIII Qum Religiosi ordines Mendicantium sint commeta Diaboli. XXIX. Liberum esse omnibus p rqdicare verbum Dei, etiam inuitis, di interdicentibus superioribus. XXX. Nullum in Ecclesia Catholiea patrari verem mira culum. XXXI. Cantuna ecclesiastisum ludi.
io posse haberi. X XII. Nihil animae prodesse, quod corpus deiuncti Terrae sui
ais Errabant etiam Uvaldenses XXXIII asiseretes haud posse ab Ecclesialticis possideri agros, villas , aut alias di uitias XXXI RAmitti temporales dignitates, & o lata, si magistratus in peccatum incidat. XXX U. Quodvis iusiurandum Christianis esse illicitum . XXXVI. Omnem carnis commixtio nem esse cuiuis permissam, dum seruet conis
cupiscentia. xXXVII Nullum posse tuitae morti addici, ne iudicis quidem sententia, imo neminem ab ullo iudice posse petna aliqua damnari. XXXVIII. Sabi contradicen
tes affrmabant, nullum peccatum mortales esse tolerandum, inultumue relinquendum,
ne maioris quidem mali vitandi gratia . XIX. Contemnendum esse Symbolum . Apostolorum. XL. Ecclesam tempore Sylvestri Papae de cisis, ac proinde quantumcumque quis bonus, ει iustus sit. in fide Ro. manae Ecclesiς nequeat saluari. XLI. Nequaquam ullum honunem perfectum debere in
2o Error ALII. & vltimus uvaldesium filio quod cum sandalijs more Apostoloruinis
uterentire, dicere χleretit quemvis ipsoru
In necessitate , dummodo haberet sandaria, absque ordinibus ab Episcopo acceptis, POL se conficere Corpus Christi Dontini. Hunc ridiculum illorum errorem asteri Guasterius lotri citato ex historia a Petro vallis Sarnensis, Monacho ordinis Cisteretensis
scripta: prpcedentes vero errores, tum ex Praeeolo, & Sandero , per eum relatis, tum
ex Alionis de Castro aduersus hari est e quuvideas accepta luce ex Indice Haereticorumper eum eonfecto, verb. V valdense se ips in diuersis in Iocis chamem.
2 1 a Postremo loco illud elaca istos hsreticos Uvaldenses bene norat idem Gualterius cutandem ,quod tametsi Mendicantium Reis ligiosorum hostes insensimi essent, uti paulo ante diximus, monasticam nihilominus vitam prufitebantur , in quo sibi ipsis mann seste ficto ipse vidinantur opponere: atque hactenus de illis.112 Pro .exprimenda completὸ Secta Insita balatorum, sussiciunt illa, quae brevitet adducit Gualterius cap. 17. ieculi xii sic: Ex alonssum, inquit, factione erant eo no.
188쪽
mine appellati, quod qui inter illos cens
bantur persectiores , signum quoddam in superiora calcei, quem, Sabbatom, vocabant parte deferre latui essent. Circa fidem nihil in his reperio, quod non de uvaldesibus dictum sit capite pi medenta. Haec ille,rungos collationem cum Caluinitam ut soleti nec est cur aliud ad Sectae huius declaratio nem addatur. 1, 3 Postremo quid de secta Correriorum , seu Coterenorum Hoc duplici nomine appellantur istia Gualterio in titulo eap. I 8. ieeuli xii. ubi deuiis cum Sandero, Guidone, de Genebrardo per eum citatis haec pau- ea addueter Sectam hanc, inquit, rectedi. xeris cariosum eae ramum trunci putridi Petrobtussianorum, quae ob tres insuper erro a a res alios male audiebat. Primus erat,B.V.
Mariam fuisse Angelum. Ineptum Geora as deliramentum, dic. Secundus , Corpus Christi non esse glorificatum in Coelo, sed post diem etiam Iudiei, pueridum cadauersere. Blaspheinia prorsus horrenda aduersus gloriam Filis Dei a mortuis suscitatiuste.
14 Tettiux, animas Sanctorum non esse lita gloria ante diem Iudicii, flec. Ita ille i da condemnatione huius Scctae iam actum inobis se pra cum Bamnio ann. 11 7st. Atque hactenus de Regula Pr senti.
a17 r Ametsi Secta Albigensium maiori ex I parte Manichaeismi errorum restiacationem contineat , alii ndὶ tamen valde celebria semper extitit. ortum suum, Ee propagationem ingentem breui tempore innitis in locis, praecipue in Tolosana Pt vincia habuit . nequiissimo quodam oliueis rio , 8e S in eius, qui onmes per GerarduEpiscopum Albanen setia coram multis viris grauissimis condemnati iaere, de armis po- Σ18stea vehementer persecuti. Dein Ioatalismus Abbas quod citra praediceret. Pseudopropheta habitus, non tamen propeid haereatieus, eum se iudicio Ecclesiae sebmiserit eir ea haereses in ipsius criptis repertas, de da-xas natas. Eius vero assecla Petrus Ioannis in dictis haeresibus , di alijs pertinax mansie dc consequenter nouus halesiarcha, nouaeaque Secta Peu Ioci mutuum iundator ce setur a Io ollaeeipuum eaput unde Secta AIhIL sitim, vel Albianorum,aut Albuesec rum, vel Albiorum his quatuor movis v cantur a Prateolo lib. I. in timI. huius verti
mitur, quod occasione eius ciperint tunc Erigi Ttibunalia, quae ex sola iurisdictionea delegata contra haereticos procederent, fi-euci in tota Ecclesia Catholica erecta vide ι inus. De quo nos copiose tractauimus initio nostri operis, a legomeno 3. vbii Niud graue dubium dissicussimus, quisnam se rit primux Inquisitor ex seu iurisdictrinaci 'delegata P An S. Dominie , seu alius 3 Ad ibi tradita, ne actum agamus,merito Lecto.
Celebritas item huius se Albigensium eo perspicua, quod tactum in Regula, deperiecutione istorum armis, de expressum dnobis in dicto Prolemmeno 3. qualiter
per Simonem Comitem de Monteistit,co dato ex rei tu ex octo dumtaxat vel nouem, ut ait Gualterius cap. 7. secul. xij. hominum
millibus, centum Albigensium millia Herine 133 profligam Sed praestat his, ut in proprio loco,iasius tradere, de ista atque alia ad h. reticos istos spectantia,a Prateolo ubi sun fit ex auctoribus per ipsum relatis audire. za Albigensium, inquit, haeresis, et auctor est Caesarius Cisteretensis. s. diae dialcet. teporibus Friderici ri. Caelaris Germani,de Innocentii Papae 2II. anno Domini Ia16. inuidia diaboli tim valide ripit pulluIare, at
excrescere in comitatu Tolosano, ut omne . triticum fidei gentis illius,uersum videretur in lolium erroris. In tantumque illorum error invaluit, ut breui interuallo temporis inieeerit mille propemodum ciuitates, adeo quidem,ut si gladiis fidelitam repressus Q
fuisset, hreui temporum interstitio uniuers1 Europam corrupisset. 236 sed in eos,Crucis etiam per totam Fr clam praedieatione Iacobi de vitrico in vi cta promulgatione, tot syncera pietate sfi-ptis prius Sacramentis Consessionis , 3e Ea, charisti g, ut cum alijs notat Gualterius citatus armati potius, quam alia defension is Christiani conuenere , vi ductu Comitis de Monteserti, bello adiretius eos inito , NAM terris, Cateas e,Albiis, & quibusdam aliis circum oppidis occupatis, tanta eorum str ges tandem facta sit , ut de eorum exercitu 3 ad septuaginta millia pugnatotum , cum Petro Terraconensium Res, eorum auxistiario eorruerint: idque anno Domini I a II.
7. Calend. Augusti Regni Philippi Augusti tognomento a Deo dati M. a 38 ΑIbigenses etiam ad iuppetias sibi serta das Memelinum potentissimum Regem Α- phroru de Marruch ve auctor est Antoninus . pari. spee. hist. tit. I p. cap. a Be Uincentius y. lib. spee. hist. inuitauerant i qui sane esitam incredibili, eamque inaudita copiarii multitudine ex Aphina in Hiωnias appulit, ut totam Eumpam se obtinere posse spe-aapraret. Adeo quidem, ut Innoeentio P pae, se suos equos in porticu Ecelesiae D. Petri stabulaturum, & in eius fastigio vexillum suum fixuram minita dias ni daret. Q indprosecto mantina ex parte impletum tradue
189쪽
181 Ioram. DE MAETERIIS FIDEI ,
historior sed tandein eius exercitu penὰ om-- . nino a Catholicis prosigato, cum ipse in Sia. ciliana transisset, ex dolore deperditae victo- τεο tiae mortuus est. Et ipsius vexillum praecipuum in bello captum , Innocentio trans missum est, &.in praedicta Ecclesia ad Chri sti gloriam erectum.
et i Ubi quidem se sortissimum praestitit Illu- inrisiimus ille , & Christiani sit nul Simon a
Montesorti cum Tolosens Nemensens Baiocens Convenarum,& Narbonensi Episto-pis, Abbatibusque de Cieraco,Villa magna, et Sancti Tiberii, & D. I ominico , non armis, sed disputationibus. praedicationibus munito . Adeo quidem, ut centum millia haereticorum ab octo millibusCatholicis f 3 1sa, Ze interfecta suisse perhibeantur. Ex quibus cum multi capti suissentinisque optio data esset,ut quicumque haeresim abiitraret,
Ither recederet, centum octoginta ex his o ni nati, comburi potius, quam ab opinione,
quam semel conceperant, recedere, naalues 3 runt . In praedicaticinis vero officio, &hae, resis extirpatione, B. Dominicus in illis restgionibus Io. annos consumpsit, reliquis ad propria remeantibus. Hactenus ilIe, atque id quod ultimo loco dictu , peculiariter notandum, uti maximum encomtum S. Dominici.
α Condemnati autem bis in communi sue- .runt haeretici Albigenses per Tribunal Ee-elesiasticum. Prima condemnatio, tacta a nobis in Regula, valde solemnis,ex vi solius iurisdictionis ordinariae suit, quippe execu
ta circa annum 3 76. per Gerardum Albie-sem Episcopum, ani stetibus multis Praelatis, alijsque viris grauissimis. Sententiam dissinitium in intuerium, & Socios eiu ς proserente Gilberto Lugdunensi Epistopo, veresert Gualterius loco citato, cum Scriptoriabus per eum adductu, nempe sandero, hae-xec is r. ex Paulo Aemilio, & Batonio dicto
, s Vbi copiose agit ipse Baronius num.q. usque ad ist. de hac prima condemnatione Albigensium haereticorum, Manichetismum profitentium; sic initium sumit: Eodem, inquit,anno damnata est Manichεa haeresis, quae stre rotam Prouinciam ToIoianam tardaverat, coram Archiepiscopis, Episcop,,di alijs religiosis viris, Echonestis subscriptis.s 6 Erant itaque in Prouincia Tolosana qui dam h retici. qui se appeti ri iaciebant,Bono. homines, quos manutenebant milites de Lumbereio,proponentes,dc docentes PO
pulum contra fidem Catholicam, dicentes ctiam, quod non recipiebant Legem Moysi, neque Prophetas, dic. ita ille .s47 Sententiae vero contra eos definitiuae acta omnia dividie Baronius in septem capi.ra, expressia, de confutatis doctrinaliter ipsorum erroribus adducentur summ tim inobis paulo post 3e in fine proponit sub riuptiones plurium grauium Personarum, quae interfiterum eondem tioni δε sententiae lare, ta maiorem elua corroborationem; atq;
1 8 eoncludit his verbis. Hactenus acta is . Qimmodo autem auctoritate Apostoli eae Sedis sterum sunt ad iudicium vocati, coa. uicti, atque damnati, dicetur inferius suo loco . ita ille . t 2 9 De hac secunda condςmnatione hqreticorum Albigensium per iurisdictionem delegatam executa, ut patebitis sequentibus copiosissime tractat idem Baronius an I 178. num. Io. vsque ad finem eius, sic enim dict.a o num. o. ait. Eodem anno duo Reges pie. rate insignes , Francorum sei licet, atq; Anglorum, aduersus Tolosanos hereticos, saepe
fugatos, de pςnὸ extinctos, itidem reuiui scentes, sibi dant dexteram , ut iunctis viribus illuc se eonferant cum militibus ad eosas I dem radicitus extirpandos. Sed mutato consilio, consultius visam , ut per Ecclesiae Ministros verbi praedaratione rem agerent εsicque per Legationem Apostolicς Sedis, Beriti s doctrina atque lanctitate inunes e
periri, de ipsorum conuersionem curare studuerunt. ita ille.
13a uis eum Rogerio in Annalibux Anglo. rum sie addit. Miserunt ergo illue Petrum tit. S. Chrysogoni Cardinalem Apostolicae Sedis Legatum, de Bituri censem , dc Narbo nensem Archiepiscopos, & Reginaida B thόniensem, de Ioannem Pictaviensem Epia
scopos, Ec Henricum Abbatem Clarauallensem, de alios multos viros Ecclesiasticos, ut praedicatione sua liaereticos illos ad fidem. Christianam conuerterent, vel rationibus probabilibus illos esse haereticos.manifesta.
rent, de a liminibus Sanctς Ecclesia de Fidelium eo tisortio sequestrarent. Haec ille. as 3 De condemnatione vero eorum secuta num. 27. sic ait. Mod eum illi in arcum prauum conuersi, Ee mente perdita indurati facere recusarenti praedictus Cardinalis, di pr nominati Episcopi in conspectu totius populi eos iterum ae censis candelis, uni eupraefato Pictaviensi Episcopo, de alius religiosis viris, qui eum i Ilis in omnibus astiterunt, excommunicatos denunciauerunt, α
ipsos eum suo auctore diabolo condemnau runt, &e. Sic ibi. as Proponitur item ab eodem Baronio et ca num39. dicti anni ii 8. ex epistola quadam pretiati Henrici Abbatis Clarauallensis , qui intersuit, qualiter simonis quidam
Λlbigensis haereticus,nomine Petrus Mor nus,diuina illuminante gratia ad fidem coinuersus, per eundem Legatum Sedis Apost
licae reconciliatus , condemnatus.-expc
ditus suerit; haec eius verba.
a13 Omnes igitur sequenti die, ut fuerant
prς nominati, contrenerunt, tanta utique muItitudo, tam frequens, ut vix remaneret
secus ipsa altaris eornua locus vacutis, qui Domino Legato Missae solemnia celebrantis 36 sine compressione nimia praeberetur. Et ecce coram illa multitudine multa nimis, Petrus ille iam noster per ipsas Ecclesiae valis nudus, de discalceatus adducitur, cin
tibus hine inde eum Episcopo Tolosano, &
190쪽
Abbate sancti Saturnini,donee ad pedes Le tati in ipsis altaris gradibus poneretur,& ibi in faeie Ecclesiae Melesiasticis reconciliatus
est sacrametis, a irata omni tueresidc, haereias 3 ticis anathematietatis ab eo . Mox autem possese toninus eius publicatis uniuersaliter,
de proscriptis, renitentia illi talis iniungitur, ut infra quadraginta dies a patria sua
exulaturus abscederet, in seruitio pauperum HierosoIymis triennio moraturus. Interim
vero singulis diebus Domini eis Ecclesias
Tolosanae urbis nudus , de discalceatus cum .disciplinalibus virgis iussus est circuire, dce. 238Hactenus de actibus praedictis iudiciariis, quos ipse Legatus Sedis Apollolicε, ut per se patet, ni Inquisitor ex ista iurisdictione deis
asst Perpendenda autem sigillatim eirca προ sentem sectam haereticorum Λlbigensium
circumstantia temporis cum enim circa annum II 76 prodire coepisset,ut ex communi assere Gualterius loco eitato,nec ullibi ante vlla eius mentio reperiatur, licet aliquando iam extincta lideretur, identidem reuiuia scens , protracta est, de durauit reliquum xx.
seeuli, & usque ad Ia 3 s. annum, ec ultra seculi 13. sub summis Ponti siet siNex. IlI. Lucio III. Vrbano Iu. Gregorici VIII. Clemente III.CelestinoIII. Innocentio III. aco norio III. de Gregorio IX. v E diuersa spectantia ad haeretisos Albigenses inobis adhuc hie attingenda nequaquam ab Eminentis, imo Cardinali sin Bamnio , quem merito semper in his nostris uicubratioribu antesignanum habuimus, desumi poterunt, cum ipse persecto duodecimo Tomo suorum annalium,pertingens usque ad finem anni I isa. cursum viis mortalis selicissime ac sanctissime perfecerit. 36s Delamentur tamen ex eius successore eisdem annalibus Ecclesiasticis usque ad pret sens seculum integrandis ac perficiendis,uisis eruditissimo, do religiosissimo admodum Reuerendo Patre Abrahamo BZOvio Polono, ex Illustrassinia iami Ita Dominicana. Qui ex sesis tractat de secta haereti eorum Albi. gensium, de praesertim de gestis S.Dominui. Lorumque Religiosorum circa eam ,
262 Ac primo restre anno 1aw.n. 13.qualiter Σ. Dominicus.adhuc tunc Canonicus Regu-
Iaris,uti secius Didaci ometas Episcopi, qui Tolosam illis diebus ad impugnandos Albigenses haereticos ex Hispani js siponte
venerat , magno religionis zelo ad idem il-I uc accesserit,praestiteritque tum concionan-
in , ac docendo ueram doctrinam Catholicae Fidei , tum exercendo ossicium S.Inquisitio. Dis, accepta prius auctoritate, de iurisit icti
ne a Legato Sedis Apostoli Cisteretesi Abbate, ibi per innocentium Papi III ad N
cedendum contra dictos hqreticos pau lo amus 3 re eum aliis sociis constituto, cum omni. moda tamen ab isto subordinatione , di dependentia, ripatet manifeste ex socinulis, quibus S Dominicus in condemnadis, ac reia
conciliandis haereticis utebatur, addactis ata
BEouis in fine annit sis. de a uobis ivin Iacitato Prol meno III relatis 16 Quamquam idem Brouius affirmat dicto
centio Papa Iussierit Inquisitor Fideiere 26 s tus, audi eius verba. Per id enim temporis Innoeentiva IN. Pontifex Mallimus quα- .
admodum Status V. in diplomate institutio nis sesti L. Petri Martyris memorabat, Diuo Dominico auctor suetae ut is c sic habetur iadiplomate perpetuis de cocionibus,&disputationu congressibus,ossici . Inquisit innis, quod ei primu commiserat,eontra hpretie 166 mirabiliter se gereret. sic ille. Confirmaturiquia noster Gualterius atablute asserit cap IT.semuli II. S. Dominicum ab Innocentio III. eontra Albigenses illuc fuisse missum. eum omio stitieet sanctae Inquisitionis, se ponendo, ut supponi debetHuod ipse S. minicus prius Romam ve rit cum dicto Episcopo Oxomensi ad concilium Generat tune celebratum, di cognita ibi eximia hominis doctrina,&sanctitate, qui de fundanda Pradieatorum Relisicina aiebat, deere uerit Ianocentius III. ipsum Fidei Inquisit
rem cum ampla potestam creare, ac Tolo. iam contraAlb nses remittere.
167 Vtroque itaque modo, ει mediate a Leis gato Sedis Amitalicae cum dependentia dicta ,ει immediat ea fiammo Pontifice sine ea.
Fidei Inquisitor constitutus, hoc munus SI ctae Inquisitionis egregie exercule .cum in genti animarum fiuctu,& plurium haeretico rum conuersione,patratis ad id multis miraculis, quae refert citatus Brouius; praeipia illud singuIarissimum, quod ne graueris a dire ab ipsommet Mouio, ita anno II
268 Λliquando, inquit, apud Castram,quod
Phanum lovis appellabant, disputation seum haereticis in longum protracta. cum nec quisquam verbis flecturetur Age, inquit,mminicus, ad notas verae doctrarat, sicilicet miracula accedamus: scripto vestra Gam ta libello concipite .eoncipio, de ego.Cuius libellus ignem succensum euaserit, illius fir tες masanctaque esto sententia. Assensi sunt Albigenses,consipierum, ignem copiosum accenderunt, Dominici quoque libellum p stularunt. Ardebant ligna flammia cone .ptis Iudice cognitores deputati praeside. bane, populorum innumerabilis multitudo astabat, veritatis probaticinem expectantes. Proiecerunt primo Albigenum suum tomum: quem statim atque ignis corripuit, exussit. 27Mniecitdc Diuus inicus volumen, quod
ipse seripsit .sed iuuati sum ab igne exili'.
secunda, de coniecitdecundo. 8c tertio flammas euasit , atque seriptoris sui sancti rati ac fidei Christianae veritati perclarum testam nium resultu dediti obstupescebant quidem ines, ει pilis laetantibu aliqui unpiorum ad veritatis, agnitionem reuertebantur. haru
a 71 inlimmediatEpost ad dueit aliud simile