장음표시 사용
151쪽
Addens ex luo , quod inde perspicuo qui uis intelliget . librum quartum Esdrae nomine vulgatam , in quo frequens est mentio Angeli uriel; ab Ecclesia Romatia proscriptunia,
penitiisque esse reiectum. Ita ille .
37 Addit autem ex eisdem Actis dicti Concilii Romani sic : Zacharias Sanctus Papa dixit: Optime prouisum eis a Vestra Sanctitate, ut
conscripta iIlius omnia igne concrementur. Sed cippo it Iinuin est ut ad reprobationem inscrtitio nnitro conseruentur ad perpetuam 38 confusionem . Concluditur itaque ex auctoritate bancti Papae Zachariae, bc totius Conculi j Romani eum amistentia spiritus Sancti celebrati, ab Aldeberto haeresiarcha , excepto Michaele, nomina Dς monum potius , quam Angelorum fuisse prolata, de inuocata, & inde ipsium peculiari errore ins ctum . 89 Huc usque de particularibus ad Aldebertuhaeresiarcham spectantibus: ει quod ultimo loco dictu ui circa nomina Dpmonum per ipsum inuocata , praeter Baron tum relatum, aia ducunt& approbant duo ex nostris recentioribus eruditissimi, Martinus Detrius lib. I. Dicq aisitionum Magi cap. cap. q. qtiaest. Φ & IOAn.
nes Ludovicus de la Cerda in lib. de Excellentia cς leti iam spiritali mea p. s. Vbi nihilominus conatur offendere cum Serario iliaeap ix. Tobiae, di Alphonta Salmerone tom. 3. tiact. 3. alia Domina Angelorum, praeter il atria Michael , Gabriel, S Raphael , apud Ca. tholicos ,& pios viros fuisse usu recepta, eo
quod significem aliquid diuinum, δέ propriuDei, sicut dicta ilia, nempe Michael . Quis sicut Deus: Gabries, Fortitudo Dei: Raphael Medicina Dei:,alathiel, Petitis Dei: Ierudiet Laus seu consessio Dei di Brachiel, Benedictiosi Deir Vmel, Lumen Dei. Non se denominibus ab Aldeberto inuocatis, cum sint D qmo num .ac propterea ipse a dicto Concilio meria
νi De Clemente item haeresiarcha quid in particulari Zelus errores bretiissime attingit Gualterius cap. . Primo, quod sacros Canones rei j. ccret, ac refutaret Se undis, quod eodem poneret ordine tractatus, anctoru ui Patrum.& expositiones Hieronymi, Gregorii, S. Autu sint , Ne. Tertio, quod nullo plane loco ita-bei et Iura Synodalia. Quai to, quod Iudais naum introducens , affirmat et licitum esse Christiano, si voluerit, viduam fraetis defuncti
accipere uxorem. Quinto, quod contenderet, Christum ci ni ad inseros descendisset, omnes quos inserus carcer detinuit, inde liberasse: credulos videlicet, di incredulos, nec non cu tores idolorum. Sexto , quod horribilia quaedam de Praedesti ratione assereret, q iae nulli bi reperiunt. r. Ita ille .s; verum inspicias L ctor fontem,unde ipse haus t , Iitit ras scilicet S. Bonifacii lectas in
citato Concilio Romano , prout refert Bam-nius dicto anno 7 3. num. 28. ibi. Alter autem haereticus, qui dicitur Clemens. contra .s Catholicam contendit Ecclesiam,&c. Vbi additur, quod ipse assirmaret, se post duos filios in adulterio natos, esse posse legis Christianae Episcopum . Atque iam dicta sint satis
duobus haeresiarchis Aidi. berto,& Clemente,
REGULA COLIX. 19 Λ Phrygiam, & Licaonia, Paulus qui
IX dam, de eius 1 der . tus Ioannes, refrio cantes Manicheismum Valentirusmum, adiunctis aliis paucis haereiicias, e Xriterunta u. ctores Sectae Pau Iicoliann irarum . desumpto 96 cognomine ab utroq ie. praecipuὰ viguit circa annu Domini 8aci. Nicephoro Imperatore tunc eam sequente, & pro Pagλnto .s7 Noua item in Hispani ac mersit icciat eo solo errore grauissimo constans, quod Christus Dominus lecundum humanitate sit filius Dei 98 tantum Por adoptionem. Primu S aute eius inlii tutoreoni muniter censetur Felix Episcopus Urget . itanus, cui nimis adhaesit uti maximus sauior Elipandus Arcti lepiscopus Tole sy tanu S. bed te vcra talem errorem prius ibi excitauit quidam nomine Theocliscias natione GraecuS.ioo X Sandem citante Euth nitum hares.
C. I 31. affert vi certum Gualteritis c. s.
seculi octaui,quod Pauliciani, seu Paulico ha-nitae, sumpserint hoc nomen ab utroque suo auctore Paulo quodam , di eius si derato Io1ne non exprimit ipse, nec alius. quod se iam, cuius pro sessionis, aut qualitatis s ierint isti. λioi Addens , quisu hi duo res 1 cauerint Maniis
cheismum, di Valentini sinum, ac paucos alios errores adiunxerint ad instituendam peculiarem sectam .io2 Verum hane eius institutione apud Phrygiae, &Lycaoniae regiones esse p.ractam, Scviguisse maximopere ibi circa annum Domini 8io. eo quod tunc Imperator Nicephorus ei roribus Manichaeorum infectus hanc secta
Protegeret, ac propagaret: deduco manifestὰ ex Cardinali Baronio dicto anno 8 Io. nu. 2.1oy n ulta ibi tractante de perfidia impietate Nicephori Imperatoris,qui ob ltudium singulare protegendi,& propagandi sectam Pauliciano rhim hos Baronius etiam Atinganos vocat merito inter haeresiarchas numerari pollit, operae praetium duxi qualitates illius haeret cas copiositis exprimere proprijs ipsius Baron i verbis, sic num. ἔ- Io Sequitur. inquit, Redemptoris annus 8io. Indictione tertia inchoata, quo Nicephoras Imperator persecutionem in Monachos danant et haeresim Maec hianorum, pi Clcq ie DS, in
alios etiam conuertit tyrannidim , de qua
Theopbanes. qui praesens ista spectῶ.bat, liram
quam diras, recens ad inuentas exactiones Ios recensiit, haec ait: Denio ue miIitates Principes more seruorum uti Lpiscopis, di inseri ris
152쪽
i Gris ordinis Clericis iussit. Adituris epist pia, de monasteria tributum imposuit persol-Io' uendum . Aurea, Ze argentea Ecclesiae vaca improbabat, eademque licet sacrata pro comunibus habebat, illud Ilidae de unguento exhibito Domino usurpas Matth ao. Ut quidio S perditio ista λ Ait idem Theophanes ipsum deridere consueuisse omnem Christianua proximum diligentem. Ita Barcinius, dc pergit sic num. a. magis ad rem praesentem.
iis Sed unde quis diceto tanta impietas homini, in quo ne e vestigium quidem Christianae pietatis p positimus id quidem satis intelligere ex iis, quae idem Theophanes hoc paria ter anno tradit: ipium fuisse nimirum studi sissimum Manichaeorum , de quibus haec idem ait: Manichaeortim, qui nunc Pauliciani de Atingani dicuntur,quique in Phrygia, Lycaonia constituti confines eius habebantur, amicus ruentissimus erat, responsis eorum semia iis per immolationibus congratulatus. In quibus, de cum Bardianus Patricius contra eum in stirrexit, his aduocatis, hunc molitio-IIi nibus eorum subegit. Taurum quippe in Ioco quodam, ferreo palo cornibus ais gans, ad terram incuruatum , sic dum mugeret, Nvolutaretur, occidi fecit, huiusque vestem in mola versa vice molens, de incantationibus v-sus, victoriam tulit, permittente Deo propter 1 Ix multitudinem peccatorum nostrorum. Isti
locum sub Imperio eius adepti sunt intrepidὰ conuersandi; unde multi seniorum ne sandis eorum corrupti sunt sectis hse Theophanes.
nich is, non potuit non Odisse magnopere Chrihianos nucusque Baronius de dicto Nucephoro sortilegiis, Je incantationibus pro o tinenda victoria publice utente. II Peculiares autem errores sectς Paulio ha- nitartim hi communiter assignantur . Primo quod affrmarent istis verbis contineri Sacra-x I s mentum Baptismi stim aquam ua; at. que istis Eucharis iam, Accipe, maniaueate, Ooibo. Quod nihil est aliud nisi horum Sacre
mentorum essentiam, instructionis verbo con cludere. Ita ex Sander. hqref. ID. Gualterius
cap.6. seculi septimi , vide apud ipsum.
II 6 Secundo, quod sanctissimae Cruci omnem . cultum, & honorem detraherent, tametsi alijs signis saeris, δι imaginibus sanctorum . venerationem cxhiberent, idem Gualterius cum Sanu. citat . . IIT Tertio, quod quorumlibet Ecclesiς Catho licς sacerdotum auctoritatem,ac pote ita temne quaquam admitterent. I radunt ibidem . Sand. &GualtIIS Qv arto quod asse eis huius feci , Christi
norum sibi nomen, Catholicis veto nomen Romanorum tribuerent: sed hoc multo ante,& Arriani in Hispania, di alij hqrerici alibi sa-II9 ctitarunt. Vnde nihil mirum si idem faciat nostri temporis Nouatores. Cum Euthymio, Genebrardo , & alsis per eum citatis, affert
Gualterius relatus.11o Sequitur agendum de altera secta, quam pricedenti sub eadem Regula coniunximus,
pro vitanda multiplicatione tituloru, eo quod eius doctrina exigua ad moduni appareret; cum ob unicum errorem contra fidem cath licam , iam ibi indicatum , suerit initituta, cipauca valde apud scriptores circa ipsam inue. 12 I nitem. Gualterius, cap. 7. secvII Octaui, se expedit his breuibus lineis: Felix , inquit, Episcopus Urgelluanus, verius montes Pyrenaeos , secutique eum Etipandus Archiepἰscopus Toletanus, Iovinus, di Asiarius,alcbant Christum, secundum naturam hunianam nouesse filium Dei, nisi nomine.&adoption . 111 Qui error cum duas personas, duosque fi .lios, unum natural iri, alterum adoptiuum , unum re ipsa, ac vere, alterum solo nomine poneret, haeresim Nestorij excitauit ab inseris Haec alle tantum , adiuncta sola collatione cuCaluinismo, de more. ri y Prateolus item lib. 6. nil m. s. verb. Felix
alius, breuissime tractat de hac Secta, seu haerire si , dicta Feliciana ab eius auctore Felice is; discordat tamen a Gualterio, de ab alijs in declarando, quis fuerit iste Felix auciora ctet Sectae, & eontra quam Catholicae Fidei verita-ia 4 dem excitauerit ipse errorem. Et cum Platina in vita Adriani Papae I. in id videtur inclinare , quod fuerit felix quidam Rauennas Archiepiscopus; di quod ille errauerit circae cultum ac rarum Imaginum , ex hoc error instituens peculiarem Sectam: atque quod ad ipsum damnandum, fuerit Franconiae Concilium Generale celebratum. ii Uerum non video quo sundamento saltem probabilitet haec a Plateolo dicantur; cum is Omnes, ipso excepto, de haereticorum Sectis scribentes, ut Feuard. in Ap pcndic. Cati rus verti. Christus haeres. 3. Sander. ha res I, i. Ac Gualter citatus aliter Baronius statim citaudus, huius auctoritas initar multorum mihi semper fuit ,& erit Felicem Epii copum Vr gellitanum in Regno Gotolano citariotis Hi- , ipaniae constituant ducem, seu ante signanumias praedictae Sectae . Et hanc fuisse inlita utam ob solum illum errorem. quod Chri ius secua dum humanitatem sit latum filius adoptiuus, absolute affirment. ia7 Concedit quidem Prateolus hunc errore
filiationis Christi Domini per solam adoptionem, spectare ad illam Sectam secundo loco,ibi, Feliciana, inquit, haeresis dicit etia Chri stum esse filium Dei adoptiuum t ponit quo in Christo duas hypostases. De qua re lege
Beatum Thomam 3. part quast. 23. art ε. Ia 8 Haee ille . Sed cum supradictis Scriptoribus ob solum illum errorem esse peculiarem Sectam institutam merito asseruimus t error autem contra adorationem sacrarum Imaginulam supra in alia Secta suit a nobis copiosὸ
Ias Dixi quod prius pauca valde apud Scriptore S circa praesentem Sectam de errore filia. tionis Christi per adoptionem inuenirem, ac propterea hanc regulam , de declarationem IIo eius exilem fore putarem. At ubi primum Cardinalem Baronium adiui, in aureis eius in
dinis sumia eruditionis inopinato 'ii idem
153쪽
ingentes illesauros pro locupletanda Reguletiar nostrae doctrina reperi. Cogimur tamcnta moderate sumere ex eis, quae magis oportuna proposito nostro videbuntur , ne nimis , aut
vltra ipsum diffundamur, atque ob id reliqua compendiosissime attingere. radi Tradit ille statim initio an n. 79 num . . qualiter conuocatis ex tota sese Europa trecentis Episcopis, praesidentibus Sedis Apostolicae Legatis a Papa Adriano I. missis, coram. Imperatore Carolo Magno, & ad instant Iam ipsius celebratum flait Concilium plenariumhrancoibrdiae in Germania ad illum errorem damnandum ac penitus extirpandum i cuius celebrationis reddit ipse rationem sic.
133 Licet enim , inquit , Sancta Dei Ecclesia Catholica nihil quod de his vel leuiter dubitarer, haberet, ut pote quod in Concilio Oecumenico Ephesino , quid de his sentiendum esset, suisset plenissime definitum, cum Nesto. rium condemnasset duos filios Dei introducentem, alterum secundum Diuinitatem, il- rerum secundum Humanitatem, atque nuper
pariter damnasset Felicem v Mellitan una Episcopum, asserentem Christum secundum carne esse dicendum Dei Patris Filium adoptiuum: I3 inem erroris poenitentem diximus recan. rasse Romae palinodiam apud Adrianum Romanum Pontificem: Tamen quia infelix Felix iste, ut canis reuersus ad vomitum suum, desus lota rediit ad volutabrum luti, rursus eundem quem damnauit errorem, & ROniae execratus est haeresim, professus publIcὰ Catholicae Fidei confessionem ad altare Principis Λαpostolorum: eandem ardentioribus animis iterum defendere est aggre sitas magno damno 13s fidelium animarum. Iterum ne malu longius serperet, ruet infusium venenum sana me misbra corrumperet, fuit ad pIenarium iudicium
reuocandus, eo magis, quod non solus tanti reperiretur assertor erroris , cuius ipse potius consectator, quam auctor dicendus esset. Ha.ctenus Baronius.
I 36 Qm ultimis verbis ncgat, aut salte in diibiuvertit id quod Gualterius ubi supra, Se alij affirmant, aut ut certum supponunt, Felicem scili. cet Vrgellitanum Episcopum suisse primum assertore dictae haeresis, quod Christus ut ho-r37 mo sit filius Dei tantum adoptiuus . Vt au tem nobis facilius aperiatur via ad cognoscendum, q aisnam primus illius suerit inuentor
audiamus denuo Barcinium, parum retro, nimirum ann. 792. num. I quomodo Elipandus
Toleti ab illo Feliee praedicta haeresi iniectus fuerit, de alia hue spectantia egregie ostenden
r3S Annus, inquit, sequenS num ratus 792. decim aquinta indictione, notatur, quo celebratum est Concilium Reganes burgi,siue Ratispoiis, ubi damnatus est Felix UrgeIlitanus Episeopus, quem sic damnatum Ange Ibertus Abbas Romam perduxit ad Adrianum Pontificem,ubi consessione rectae fidei facta haeresim I 39 damnauit. Et paulo post. Urgellis est Civitas in Pyrenaei montis iugo sita , cuius Episcopus nomineFelix natione 1 Iispanus,ab Eli-
pando Toleti Episcopo per litteras confiultus, quid de humanitate Saluatoris Dei, de Domini Nostri Iesu Christi sentire deberet, utrum secundum id quod laomo est, proprius, an adoptiuus filius credendus esset, ac dicendusti o valde incautὸ, atque inconsiderate, & conistra antiquam Ecclesiae Catholicae doctrinam . adoptiuum non solum pronunciauit , sed etiascriptis ad memoratum Episcopum libris pertinacissimῆ prauitatem opinionis suae defendere curauit. Ita ille, desumens priora ex Annalibus Francorum, apud Reginone, & posteriora, ex illis, qui sub Ludovico Caroli filio scripti sunt. I i Sed multo clarius idem Baronius dicto
anno 791. sub finem num. a. ut habetur apud
Leonem Aurelianensem Episcopum ab ipsbcitatum, sic : Vt igitur, inquit, ceteros omittam i emersit ex eadem Hispania tempore soctae memoriae Caroli pijssimi, atque inuictissimi Augusti quidam Felix nomine, actu infe Iix , Urgellitanensis Ciuitatis Episcopus.141 Qui iuncto suo scelerato errori Elipido Toletanae Vrbis Episcopo, Christum secundum humanitatem non esse proprium filium Dei. x 3 sed adoptiuum praedicare ausus est. Et hae
virulenta doctrina uterque Hispaniam magna ex parte infecit. Haec ibi. I Verum ad praedictum effectum contamia nandi ea haeresi Hispaniarum prouincias, ac externas etiam nationes, si fieri posset, Elip dus. qui consilio,& asione Felicis eam secutus fuerat, cum audisset, hunc abiurato, detestatoque errore , cum Ecclesia Catholica in manibus Paps Adriani I. reconciliatum esseta; 1 3 Diligenti uinae curauit, ut ipse Felix ad vomitum rediret, & idem haereticum dogmata. amplecteretur; vii diximus rediisse ,& am. plexum suisse. De hoc egregie Baronius ann.
I 6 Erat enim, inquit, tantε blasphemis restitutor primariae sedis Hisipaniarum Antistes Eli pandus Archiepiscopus Toletanus, qui vividimus, tantum ab suit ut admonitus ab Episcopis, atque presbyteris orthodoxis, sibi subiectis emendaretur, atque damnatum ab ipsis detestaretur errore, de Fidem Catholicam pe-1 7 nitus sequeretur; ut conuersus in arcum prauum, etiam longὰ positos Ecclesie Catholici filios insectis veneno sagittis appctere non desisteret , factus heresis non solum Pr pugnator acerrimus,sed studiosissimus propa i 8 gator. Si quidem nunquam destitit, nequc quieuit, donec reuersum Felicem ad orthodoxos, reuocauit ad castra impietatis, Zc potentius armauit ad prilium, de exacuerit dili- I, 9 gentius ad certamen i Probe sciens relabe inti in erimen maiora suppeti so Ieru ab Inserno subsidia; de loco unius perpqnitentiam eiecti spiritus nequam, septena demonia uni in auxilium adiungantur, eademque nequiora mit tantur ad senestiora patranda. Ita ibi Baronius .
Iso num. I. 3c seqq eiusdem ann. 79 . pergit circa idem, ostendens qualiter duo isti Eme Iesig Catholics hostes insensissimi bel Ium ei
154쪽
. GT TRUS: FIDEI CAP. XII. REG. CCLV.
crudelissimum intulerint,curantes erroris sui semen etiam per vastas regiones Galliae, dei Ii Germaniae spargere. Praecipue Antistes Elipadus, qui per litteras veneno resertas quoscumque illarum Praesules ad suam doctrinami 1 haereticam adducere conabatur. Quin etiaeousque progressus, ut Chiiii ianissimum Imperatorem , Turrim munitissimam Fidei tar.
thodoxae , Carolum Magnum eodem veneno inficere te terit, scribens ad eum peculiarem epistolam , suum dogma haereticum continentem, ita tamen melle delibutam, ut nihil amarulenti continere videretur, hortans
ipsum ad interrogandos ea de re Theologos. is a At prudentissimus Imperator, cognita inimici fraude, non contentus peculiarium Theologorum sententia, es decisione, ii alim . egit cum Papa Adriano I. de cogendo plenario Concilio coram se in Ciuitate Francoiar diae: ad quod celebrandum praeter Legatos Sedis Apostolicae concurrerunt ex tota sere Euripa, ut iam cum eodem Baroni' paulo an a s te a nobis traditum, treceti Episcopi. A quibus veritas fidei indicata, ac error Felicis, Elipand merito reprobatus , & damnatus, quod Christus Dominus secundum humanitatem sit filius Dei tantum adoptiuus.1ues Cumatitem Elipandus se, suamque haere licam doctrinam defenderet auctoritate i rae sulum praedecessorum suorum Eugenii, lide- sensi, Iuliani, occi Ita Toletana Sede, quod
isti fuerint usi isto modo loquendi in Missa deasci Cςna Domini. Γ per adoptiui hominis
passationem, dum suo non indulsit corpori . Item in Missa de Astensione Domini: Hodie saluator Noster postgdoptionem carnis sede repetiuit Deitatis, &e.J Vt continebatur in libello, quem ipse Elipandus in Gallias miserat, & in dicto Concilio lectus fuerat.
lii dupliciter reiecta legitur, ut refert ibidem Baronius num. 7. dc seqq. Primo dato de non cocesso, Antistites illi Toletanae Ecclesiae suerint usi in seis Missis,& Precibus nomine adoptionis, & adoptiui, hic tamen usus, seu modus loquendi nectuaquam admittitur, sed ut coni stines manifestam haeresim reprobatur, Quia Ecclesia Toletana non est regula fidei, ted
Romana per Summos Pontifices . Vnde Gregorius Romanus Pontifex , de Doctor totius Ecclesiae in suis orationibus semper Chri-nuiti unigenitum Dei filium nominare non dubitauit: atque bae fidei veritas testimonio Dei Patris nititur.
119-Beiecta fuit secundo defensio Elipandi a
3 . patri biis Concilij, negando, quod prae decessores eius in sede Toletana, maximo S.Ildesbnsus, nominauerint Christum filium
Dei adoptiuum, sed quod ipse Elipandus de
eis id assirmet per summam calumniam, aqua multis ipsos vendicat Baronius dicto a
sione inquirit ipse de primo auctore huius erroris , de modi loquendi, quod Christus Dominus secundum humanitatem sit tantum filius Dei adoptiuus:capiemus melius proprijs ipsius Baronii verbis.
isi At quisnam, inquit, suerit certus, de primus huius erroris auctor in Hispania, dictum est superiori Tomo, si recte memoria tenes. nemis successorem Sancti Isidori, pseudoepiscopum hareticum hominem, qui de deposititus transiit in Mahometanam impietatem Theodiscum nomine, natione Graecum, ho-i6a minem imposiorem. Hic, ut dictum est, anno Redemptoris 636. primus in Hisipania asseruit Christum Dei filium esse adoptiuum Dei Patris Omnipotentis. En qualiter Baronius de primo auctore huius erroris loqua
163 Verum cum se ipsum citet,pro maiori no titia, praestat videre locum citatum. Successit,inquit, Beatissimo Isidoro Theodiscus natione Graecus, varietate linguarum doctus .
exterius locutione nitidus, verius autem cutexitus demonstrauit sub ovina pelle lupusi voracissimus. Nam libros quosdam de naturis rerum, de alte medicina, necnon de arte notoria, quos Pater Isidorus facundo stylo composuerat, nec dum ad publicum venerant, modum fidei corrupit, resecans vera, dc inserens falsa, atque per quemdam Arabernis nomine Avicenam de Latino in Arabem
i6s transtulit. Hic in iis, de aliis pluribus infidelis inuentus, δι erroneus in articulis Fidei,c6- probatus per Synodum, ab Archiepiscopali dignitate degradatus est: afferebat enim Do. minum Nostrum Iesum Christum cum Patre de Spiritu sancto non est : unum Deum, sed potius adoptiuum. Hic ve dictum est a priuatiis honore Sacerdotii ad Arabes transiit , de sectae Pseudoprophetae Mahomettiadhaesit, te plura docuit detestanda sub Imperatore Heraclio. Haec cum graui Scriptore
Tudensi Baronius anno Christi Domini 636.
num. Io. de Theodisco, quem inter haeresiarchas enumerandum, quis dubitet λ167 Retiertamur tamen cum ipB Baronio ad annum Domini 79 . de pro ultimo termino nostrae Regulae sententiam condemnatoriam contra Elipandum, de Felicem, eoruinque sequaces a dicto Concilio pom Episcoporum
latam, ex eodem Baronio num. I 8. desumpi ai 68 reseramus. Aduersus eumdem, inquit, Elipandum, atque Felicem sententiam profertiliis verbis i Elipandum namque atque Felicem nouos hostis Ecclesiae, sed veternosa tace perfidiae pollutos, nisi ab hac stultitia resipiscant, ac per rectis sdei satisfactionem, lamentis te abluant pgnitentiae, indignos, de ingratos eos etiam qui post hanc tam saluberi sy rimam definitionem . quam plenaria Synodus sancto asilata Spiritu concorditer subtili sinceritate terminauit , salsissimis eorum assertionibus, siue clam, siue publica voce
tropivbuerint assensum: Simili eos sententiae vindicta sancimus esse plectendos, reseruato per omnia iuris priuilegio Summi Pon tificis, Domini, 3e Patris Nostri Adriani primae Sed is Beatissimi Papae. Ita ibi
i t Quod ait de iuris priui Iegio summi Pomtifici me declarat ipse Batonius ibidem , quod
155쪽
4 8 LIBER IIL DE MATERIIS TRIVN. FIDEI
quod ex vicus usuis iuris spectet ad Romanu Pontificem uti caput totius Ecclesiae Catho Iicae nouas condemnare haereses,& haeresiarchas, sicut &Λcta quorumlibet Conciliorum approbare, vel improbare, uti de hoc iam ali.
rra Et quidem quoad negotium praesens prς ter condemnationem Concilii Franco fordie sis, merito condemnati etiam suerunt Elipa-dus, & Fe Iix ab Adriano Papa I. & haeretici declarati, quia Christum ut hominem,esi is tantum filium Dei adoptiuum asserebant, Nipsunt propriὰ, di stricte seruum vocabant: ob idque acrius reprehensi, ut tradit egregie vir doctrina Illustrissimus,& dignitate Eminentissimus Ioannes de Lugo, e Societate Iesu, disp. di 8 de Mysterio Incarnationis sect. 3 n.
173 Porro illam, inquit, fuisse mentem Conci. lii, di Adriani,dubitari non potest, si legantur Epistola Adriani,& Synodus ipsa, quae licet congregata suerit ad tollendum errorem Elia pandi, & F elieis qui dicebant, Christum horninem esse fili lim adoptiuum Dei ; ea tamen occasione ad illam aliam quaestionem digressi sunt, an Christus homo dicedus esset seruus Dei, prout Elipandus , ct Felix eum appella bant λ Et quidem seuerioribus verbis hanc locutionem damnarunt, quam illam aliam de filio adoptiuor sie enim ait Adrianus in illa
Episto Ia circa medium.174 Tanta nimirum vos temeritatis dementia deludit, ut adoptiuum eum filium, quasi pum Tum hominem calamitati humanae subiectu,
quod pudet dicere seruum eum, impii, &ingrati tantis benefiiijs Iibetatorem nostrum non pertimescitis veneno in fauce susurrare . Cur no veremini queruli obtrectatores, Deo
odibiles, illum seruum nuncupare,qui vos deseruitute Diaboli liberauit Z Cui seruituti vos iterum nitimini perfidiae spote colla summit-I7s tere. Porro cum essetis serui peccati, ipse vos liberauit gratuito munere per adopti nis gratiam in sortem filiorum Dei. Nu quid non sonat de vobis vox illa Domini dicentis: Ego honorifico Patrem meum,& vos inhonorastis me Tales gratiarum actiones, infelices ei resertis, ut qui vos honorifice liberos pretio sanguinis secit, eum vos iniuriose adoptiuum, S seruum, caninis non confundamini linguis latrare. Hucusque cx epistola illa . 176 Quae verba fatis ostendunt quam acriter Ponti sex illum modum loquendi reprehen i 77 dat. Hactenus S. R. E. Purpuratus. An autem in aliquo sensu tropico, di largo modo possit christus Dominus vocari seruus post Franciscum Suare zio m. I. in I. par. disp. qq. r. & Gabrielem Vasqueet ibidem disp. 8. cap. q. tractat multis loco citato idem Eminentissimus Cardinalis de Lugo: videas, si Iubet, apud ipsum. 178 Vltimo loco adducit Barcinius anum. a I. usque ad 3ς. per Iongam epistolanu, qua In
peracto dicto Cocilio, scripsit Imperator Cardius Magnus ad Elipandona, ac Felicem, &ad alios eiusdem perfidiae socios, hortans eos
ad resipiscendum , Nad sanam, veramque fi dei orthodoxae dot trinam , iuxta sensum Romanae Ecclesiae amplectendam et atque hic fi- . . nis praesentis Regulae, & expositionis eius
I79 in Irca annum 796. Constant. VI. Impe- ratoris, & Leonis III. Sammi Pontiscis temporibus prodierunt quidam Haeretici nuncupati Albanenses, per quos ex Mania cheo , & ex alijs haeresiarchis antiquioribus, nonnullis haeresibus collectis noua Secta sui e 1 So instituta . De peculiari , seu primo ciuS au ctore, ac de aIus circumstantiis prorsus igno-I8i ratur. Fere circa idem tempus, de eisdem regimen Imperii, atque Ecclesiae tenentibus extitit Secta alia Bognolensium, aut CSco densium: quae unde nam sic dicta, &a quonaprimo sundata, nesciturr quoad errores, re quoad reliqua, vix ab illa disteri. i 81 on desunt, qui coniungant, hos h reticos Albanenses cum Albigensibus, de quibus nobis sermo infra erit in Seculo decim otertio,cum posteriores fuerint illis fere per quadringentos annos; Iic coniungetem inuenio D. Antoninum Archiprssulet
Florentinum in m. q. par. tit. II. cap. 7. Vbi
I 83 ait. Nota quod isti Albanenses sunt Albi
genses. Contra hos Albigenses misit Innocetius III. qui suit anno Domini M. CC. duo de eim Abbates Cisterciensis ordinis cum vno Legato. Ita ibi reponit ergo ipse Alba - 18 nenses Haereticos in Seculo XII. Cum alii Scriptores magis recentiores, ut Pratcolvis,&Gualterius citandi, istos uti diuersos ab illix inprssenti Seculo UIII. adducant;&dictam diuersitatem inter Albanen Ilas, & Albigenses supponant illi omnino certan . I 83 Quaquam neuter illorum, nec alius quod inuenire potuerim, declarat, aut ullo modo indicat, undenam isti Albane ses haeretici nomen sumpserint, neque quis primus, seu pro cipuus huius sectae ιnstitutor. solum exprimul errores, ex quibus fuit instituta : quod & nos
I 86 Primo errarunt contra Fidem Catholica Albanenses cum Manichaeis, Gnosticis,& alijs haereticis constituentes duo principia oppOiita, seu duos Deos, alterum bonum, alterum malum. Unde omnia bona ab illo, omni vero mala ab isto profluxisse affirmabant. Propterea vetus Testamentum uti malum, a Deo ma Io factum reiiciebant: at Nouum Testamentum uti bonum, Ze a Deo bono institutum, Sc largitum, amplectebantur; ita
Alphonius a Castro verb. Scriptura sacra,&Gualterius cap. 8. SecuI. VIII.
156쪽
i 87 Secundo, Expr dicio errore nascitur alius Albanensi lini, quod teneret ante Incar
nationem Christi Domini seb Tesameto vetera, aut sub alia lege nullos suisse homines
bonos, ac consequenter Adamum non fuisse a Deo, nec Alosen, imo eum malum extitisse. ibidem uterque, Prateolus, & Gualterius .is3 Tertio, Enoneo, &blasphemo ore asserebant Deum per se ipsum nullum malum prε- scire . sed tantum per aduersarium situm Dae-nioncm et cum de I ide certissimum sit, qliodDeus per suam infinitam praescientiam ante omnia saecula in aeternitate, uniuersorum praesensionem habeat. Ita praeter citatos Prate I. ct Gualter. Castrus verb. Praestientia. i 89 Quarto , Contra illud i. Ioann. cap. a. Mundus transit, de figura eius , tenebant Albanentes, quod Mundus semper fuerit, necvnquam desiturus sit, sed semper in eodem is flatu permansurus. Castrus verb. Mundus, ecibid. Prateol &Gualter.
iso, into, Assirmabant, quod Deus nequaquam creet nouas animas, nec eas infundat
in corpora humana : sed quod post alicuius
hominis mortem anima eius transmigret in
aliud corpus, ut hoc per ipsam vegetet, aut Queatur, iuxta falsam,seu fabulosam opinione Pythagoraeorum. Prateolus, & Gualterius
9ι Sexto , Multiplici errore blasphemabant
Albanenses cotra Christum Dominum, nempe ex Beata virgine earnem non sumpsisse is,
ted attulisse de CsIo, ipsum non fuisse verum
hominem, nec vetὰ manducasD, neque passum ei se, non vere mortuum,in vitam non reuocatum, in C lum non ascendisse: sicqμε
haereses Apollinaristarum resticabant. ibidem
192 Septimo, Circa peccata diuersi extiterutcrrores Albanensium. Prim4, ouod nullunia sit peccatum originis,ac proinae quod insan-a9ῖ tes non egeant baptismo. Secundo, quod peccatum a libero arbitrio non proficiscatur, imo quod nullum sit liberum arbitrium- .a DTertio , quod nullum sit peccatum in exercitio usurarum, ac propterea quod nemo per usuram acquisita, vel aliter ablata restituere teneatur. ibid. Prateol.& Gualt. 9s Octauo, Contra sacramenta errarunt illi multipliciter. Primo, nullam inesse vim Bap- I9υ tilino. Secundo, eum qui peccatum commisit, nec debere, nec posse illud confiteri.
is' Tertio, Sanctu ni Eucharistiae Sacrametumas 8 nihil este . inarto, Nec quicquam subsilientiae habere bacrametum extreniae vini
199 nis . Liuinto, Matrimonium esse malum. Prateol. & Gualt. loc. ciciaco Nono, omne Iuramentum ita esse Christianis interdictum . ut illo uti numquam eis
liceat, errarunt in hoc Albanenses, sicut&in eo, quod homo ex se possit largiri Spiritum sanctum, ubi supra Prateol. Jc Guali. zor Decimo, Cum Seleucianis, de Hermianis tenebant, materiam, ex qua factus est Mudus, non esse creatam a Deo, sed ipsi Deo costernam. Tradunt ijdem prateol. dc Guali. xor Undecimo , Quod nequaquam Ecclesiae. possit a communione fidelium reiicere, necro; sceleratos homines castigare . Imo quod non possit ipsa quidquam statuere, nec praeci 2o pere . Atque nihil possidere nisi quod in
commune conseratur, defendebant Albanu-ses. Ita ijdem Prateol. δ: Guali. dios DecimosecundΘ, Errabant etiam assereniates improbam Praelatoriam , aut ministrantiu vitam, & Sacramento, de acipienti sacrame-aocitum ossicere . Nullum item .improbi imposse validE creari Episcopum. Ibid. Pratcol
de Gualt.2o7 Decimotertio, Cum errore sentiebat circa ista, nempε nequaquam suturam corporuao 8 resurrectionem. Item Iudicium generat
sactum iam esse,nec superesse ullum facienduaoy Nulla dein subeuda esse alia in insemius supplicia, nisi quae in hae vita sustinentur.
2 Io Imo nec ullum esse Insernum , aut Purgatorium . Prateolus loco citato, Caltius verbo Iudicium , ac verb. Infernum, dc Gualteridia. cap. 8. Secul. 8. Atque hactenus de
Secta, de haeresibus Albanensium : de quibus nihil inuenio apud Baronium.
a ii De Secta autem Bagnolensium quid' Isti
secundum Prateolum, verb. Bagnolenses , de Gualterium cap 9. Secul. 8. Vocantur etiam Baiolenses, aut Concordenses, vel Coa esses.
ara Undenam autem sumatur quadruplex illa nominatio non deelarant dicti auctores;conueniunt tamen in hoc,quod sub istis quatuor nominibus exprimatur una de eadem Secta. a ia Tametsi D Antoninus Florentinus loco citato, duas dii inguat Sectas sub nominibus Bagnolensium, de Concordensium, adiunctas illi primae Albanensium, ibi sic. Σι Fuerunt etiam, inquit, tres Sectae haereti corum,scilicet Albanensium, Bagnolensium, Concordensium, qui in multis erroribus eorum pessimis conueniunt, licet in paucis discordent. Hi dicunt quod sint duo principia, unum pgnituε bonii Se aliud ps nitus malu . 2is Ita ille. Et pereurrit breuis limὸ errores Albanensium a nobis expreos, sed non adiungit alios , per quos illae Sectae inter se di-ai 6stinet aantur. Vnde Gualterius loquens depraesenti secta, cui quadruplicem denordinationein tribuit, has quatuor lineas cum dimidia pro expressione eius tantum adduci ti s 7 Eosdem, inquit,cum Albanensibus errores habuerunt, praeter paucos quosdam, qui
illis iuere peculiares , de quibus nihil adhuc
certi comperire valui. Quare eo tum cum
Nouatoribus haud aliam comparationem instituam, quani quae Albanensium instituta est. Haec ille: quibus nos, cum nihil certi reperiatur, prςsentem Regulam claudimus. '
157쪽
dii 8 π Abetur uti magis commune i&certut A quod Claudius Taurinensis Episco
pus ad initium Seculi lX. spectet, tametsi ali-ai; qui in XII l. Σcculo eum reponant. Qui suscitatis aliquibus antiquis haeresibiis , di adiu-ctis alijs, praecipue illa, Baptismum scilicet es- id invaliduni, nisi fronti signum Crucis impriuio matur, nouam Sectam instituit. Gode scalcus item, siue Gallus, siue Belga, diuersimode errauit, prς sertim circa Praedestinationem :Vnde peculiaris Sectae Praedestina totum auctor censetur. Theoda denique Suetii cataeum ingenti multarum animarum ruina praedicabat se scire vere, de determinate praenuntiare diem ultimi Iudicii; atque propterea uti dux peculiaris Sectae inter haeresiarchas
aia τοῦ Xpendendum praecipue id quod alia' quantulum est controuersum inter Scriptores antiquos, di recentiores t nequaquam enim si int concordes citca tempus, s
ue seculum, in quo scelestissimus ille haeresi archa Claudius Taurinensis Episcopus pro-
dijt, venenumque suorum errorum contra
xx a Fidem Catholicam parsit. Cardinalis Ba
ronius ad annu Domini 823. & cum eo Gii auterius cap. i. seculi I x. in illo seculo, de circadicium annum 8x s. prodiisse ut certum pro tasus tenent, ex attestatione Ionae Aurelianensis Episcopi, & aliorum antiquorum , quam co- a1 piose adducit idem Baronius. Et nos cum
eo videre prs senti clarius constet, ex parte . salieni referamus oporter, qu audo qui deuiae idem adhaeremus, si niuique ut manifestius de erroribus ipsius Claudij, ac de origine , Nprogressu eius innotescat. stas Sic Baronius ibi num .68. circa medium . Etenim, inquit, qui ea legatione functus est Ionas Aurelianensis Episcopus, contra impiuHagio machum hominem scelestissimu Claudium Taurinensem Episcop si stylum cxacuit. Extant quidem Ioliae ipsius, qui a Ludovico mill us Boniam flanctus est dicta nuper lega.
tione ad Eugenium I)apam, tres libri acu Ieati vehementer aduersus eundem Claudium .di16 scripti . Moomini primo impugnat fractioncm sacrarum imaginum : secundo eundemvrg ct impugnantem sanctae Crucis adoratio-nhnὲ: tei tio, quo defendit Sanctorum cultum, peregrinationem Romam pro venia peccatorum: quae ctincta adco feliciter praeititit, ut sortioribus enthymematum spieulis sibilantem lingua trisulca draconem extinxerit .
Ilaee ille. 27 Ex quibus apparet iam qualiter dictus Claudius ad formandam suam Sectam resti- cauptit praecedentium haeresiarcharum erro. res istos, supra a nobis explicatos. Pnimo deno venerandis sacris Imaginibus, sed potius
Dan pendis, seu delendis. Secundd, de non exhibe do peculiariter ullo cultu Sanctae Cruci, cum exhiberi supremus latriae debeat. Tertio, de non adorandis Sanctis,nec suscipie-da peregrinatione Romam pro venia pecca-218 torum Sed quid est qtiod praedictus Ionas in primo ex suis tribus libris tantum impugnat fractionem sacrarum imaginum , nul Iaracta mentione de priori erroris parte circa cultum eis non exhibendum p numquid quoad hanc partem erat ipse eo insectus p Affir
229 Vertim , inquit , si e Ionas consecit bestia ut tamen ab Ecclesia Catholica praenito di-23ognus minime fuerit iudicatus. Vilippe.
qui etsi pugnauit contra Iconoclastas, non tamen e castris Ecelesiae orthodoxae, a qua CP- rore prii lino ex parte dissentit, dum ita non confringendas esse praedicauit ImagineS, vetamen eas non esse venerandas assereret, ex eorum cIasse unus ipse, qui ad ornatum da taxat, & ad instruendtim de rebus geliis fide Ius , non autem ad venerationem else debere
I magines in Ecclesia sensit. Haec ibi Baronius. i Eadem in Classe, δι eodem modo, qu dictus Ionas,reponitur ab ipso Barcinio ibid. num. 76. quidam Agobardus Archiepiscopus Lugdunensis; qui etsi, inquit ille, holiis acer-rinnis suit Felicis Urge Iitam, aduersus quem S commentarium scripsit sconsequenter ad- . uersus Claudium Taurinen sein Episcopumo, cum hic suerit eius discipuIus , ut statini vi - debimus quem ii uncupauit Ludovico Im- Σ32 peratori et Tamen in eo, quem de picturis, S imaginibus scripsit, iconoma: nis consentidita omnibus, praeterquam in cultu sacratissim
Crucis, & quod reliquas siue Christi, siue Sa-ctorii in Imagines memoriae caiisa, nol tamen Orationis ergo haberi posse concedat. ita ille. 2 3ὸ Atque his declarata obiter manci quali Sc- peculiaris Icono inachorum non hangen titim, nec delentium lacras imagines , quem' climque tamen cultum eis negantium. Σῖ4 Verum reuertantur ad Claudium Tauri nensem, qui imagines Sanctorum non solum non venerandas, sed frangendas etiam, aut delendas esse docebat, atque virum que per 'se ipsum cxequebatur, ut idem mei satetur in Apologetico a se composito cuius meminit Baronius ibidem num. 6 I. eius verba audia
as Sed quam pestiferum, inquit, dogma , Scab Ecclesiae auctoritate abhorrens in plebem sibi transfuderit commissam, libellus, Quemia ad Theodo mirum venerabilem Abbatemia, se caritate imp rante, corrigentem, eumql ea superstitiose doctrina auertere volentem scripsit, eundem legere, & nosse valentibus patenter demonstrat, in quo inter alia istae a 36 leguntur Haec autem, inquit, loquitur
ipse Claudius idcirco peruenit, quia postquaeoactus suscepi arcina pastoralis officii, naiiasiis a pio Principe Sanctae Dei Ecclesiae filio
158쪽
ET PROGR. DEB FIDEI CAP. XII. MEG. CCLXI. is r
Ludovico veni in Italiam Uiuitatem Tauri- antequam diuersiorum contra eum scriben' ni,inueni omnes Basilicas contra ordine ve- tium telis persederetur, suo iudicio damnaritatis sordibus anathematum de imaginibus tus interiit. Et ibrtasse qui Imperatoris fi-1 7 plenas. Et quia quod homines colebant, delium, veluti in numero contempsit ima- ego destruere solus coepi; idcirco aperuernnt gine, ante tribunal ipsius, prauitatis suae Pa. omnes ora sua ad blasiphemandum nae,& nil I riter,&inquietudinis poenas exoluit. Non
audiuitat me Dominus,lviuum deglutissent enim leuem iniuriam ieeuli potentes sibi pu--38 me.Ista impius Iconoctasta docens quibus tant illatam, si imaginem suam, vel nomen, indignationem incurrit Paschalis Ponti. inquolibet numismate a subiectis despici co-fieis , sub quo ista sunt patefactat quod te- gnouerint, de calcari. Haec de Claudio leo no- status est suo illo scripto Theodomi rus; sed elasta Valfridus his temporibus vivens , Nmortuo Paschali Papa,Claudius scripsitΑpO- cum eo Baronius. Iogeticum aduersus Theodomirum Abba- 1 7 Quod ait. antequam diuerserum contratem.Hactenus Baronius cum Cladio. eum scribentium telis permderetur intelligia 3ρ Cui nequaquam videtur credendum inta debet tum de ipsb Ualfhido, tum de duobus illa assertione, quod eo acte susceperit digni- iam dictis Iona Episcopo Aurelianensi, dctatem Episcopalem unio prorsus voluntarie, Theodomito Abbate, ac de alio sic expreta Ee ambitiose suscepisse praesum edu:sed ut de a Baronio ibide a. 76. Aduersus vero,inquit, modo, de occasione ascendedi ad gradum E- impium Ieonoelasia nempe dictum Clau-piscopatus, ac de alijsqualitatibus huius im- dium cno Theodomisus,de Ionas tantu,sed 3cpijssimi hominis nobis plenὰ innotescat,au- Dungatus eiusdem temporis non ignobilis diamus denuo Baronium dicto anno 8is. n. scriptor comentariu eddiri quem recondi in o. ex supradicto Iona aliqua referentem. 2 g Pithqi bibIio percepimus.Ita ille.Αtq.hinc x o Porro hunc,inquit, ipsium ut rem altius nobis concludedum superest,quod cum istis repetamus; fuisse discipulu Felicis illius da- quatuor scriptoribus, qui vixerui eodem te nati in Concilio Francosordiensi,Ionas assi pore,quo Claudius iste haeresiarcha, a Baromat;de quo lige ait:Ludovico feliciter impe' nio, dea GuaIterio inseculo 9. circa annum . rate,idem Felix in quodam discipulo suo,no- Domini 8a . merito reponatur: mine Claudio,vi pote ut verbis Beati Hie- a 9 At Prateolui, 3.n. xi .de dictoClaudio sicronymi utar Euphorbus in Pythagora,rena. ait:Claudius Taurinensis Episcopus Anglus z I scitur Sed quando qualis inluserat, elide- genere, Ioanni Vuicleiso eius,denationis, Niectus ter quaterq. impius ri qui Αrij,Nesto' hqress serὰ coquus c teste Thoma Vualden-rij, Uigilantsi,de Eullatii ut ide Ionas ait,hς- si, libro, quem de Sacramentalibus edidit
reseos sectator esset, de cuius primordijs ex tit.2.cap. I 6. adducto pro rei confirmatione, ipso Iona est petenda narratio, qui in Praeia- testimonio ex chroni eis Iuonis Carnotentione ad Carolum Ludovici Filium scripta . sis dux&magister fuit eorum, qui Crucem trium librorum,quos aduersus eum conscri- Dominicam nullo pacto esse adorandam diti a psit. illa de ipso habet.Is namq. Ludovicus aso xerunt. Quo tempore haec pestis viguerit, videlicet Imperator dilectissimus Princeps cum ille subliceat, apud alium nemine aliud inter caetera bonitatis suae studia erga diuinu reperire potui. Sed cum V uiciei contem. cultum amplificandum multiplici modo ser- poraneus dicatur,hinc colligere datur,illum uentia, quemdam presbyterum natione Hi- ex titisse Caroli IV. Cenaris Germani, de Inisspanum nomine Claudium,qui aliquid tepo- nocentij UI. Papae aetate, circa annum Do iis in Palatio suo in presbyteratus militaue ni 13s x. haec ille. 2 3 rat honore; Cui in explicandis sanctorum et si Nequaquam tamen admittendum,quod Euangeliorum Iectionibus quantulacunque Claudius suerit coquus V uiciei ,cum secun notitia esse videbatur, ut Italiae,plebis, quae dum Alphoniam de Castro lib. et .verb.adora magna ex parte a Sanctorum Euangelioru tio,ii res i. ide Thomas uualdensis loco ci- sentibus procul aberat, sacrae doctrinae con- tato testetur, hanc haeresim , quod scilicet
sultum ferret,Taurinensi praesulem subrogari Crux Dominica nullo pacto sit adoranda . , secit EccIesiae. Hςc ille . iam sepultam post aliquot annos ab inseris x En quis de qualis fuerit haerasiarchai heia sustitasse Ioannem Uuictetam: ergo hie non Claudius Episcopus Taurinensis: en sontes suit coquus illi Claudio:quem astirmat Gual-Αrii, scilicet, Nestorij,Vigilantii , &Euilatij, terius ubi supra,quingentis prope annis sui μvnde aquam venenosam haereseon hausit. De se anteriorem Uuiclesis. intentu vero,de in selici eius fine si cupiis sei- auex Praeter dictos errores tribuitur Claudiore.accipe pauca ab eodem Baronio ad ann. Taurinensi Episcopo ille peculiariter,de quo dict. 81s . . n. 6y. seu potius ab Uvalfrido Stra- in Regula,quod Baptismus sit irritus, ae nul- bone de rebus Ecclesiae cap. 8. sic. lus, nisi signum Crucis stoli imprimatur. ita a s Ipsa,inquit,deniq. querela Graecorum , Castrus verb.Baptisinus hares s prose finem teporibus bonae membriae Ludovici Impera' Prateolus ibidem,& Gualterius e r. secul. p. toris in Franciam perlata eiusdem Principis as 3 Nota tandem disserentiam, quod Baron. prouidentia scriptis synodalibus est consuta-. assirmet dictum Claudium fuisse Hispanum . ta. Quam etiam Claudius quidem Taurine' de discipulum Fflicis Urgelitant,ut vidimus, si, E eopus, sed in veritatis, nominis sui si- Prateol .vero suisse Angi nulla facta metio- militudine, nutabundus, inter caeteras vani- ne de discipulatu. Vnde subibit mrte alicultatum sitarum ineptias, cupicns Ignouare sogitatio,quod istiClaudiis ni diuersi;sed id
159쪽
MFER III. DE MATERIIS TR I SVN. FIDEI
euicumque sic cogitanti discuticndum relinquamus.
Sequitur agendum de alia secta Haere. si arche Godest alci: de quo pari modo dubitatur fuerit ne Gallius, n Belga Exauctoriis bus alij in han alij in illam partem inclinat,
ut attingie cap. 3 secul. 9. Gualteri non deciadens dubium , ει ego similiter indecisum relinquo. cum nihil certi reperiatur circa ipsu, de parum reserat, utrolibet modo teneas.*1 Quoad reliqua, quisnam fuerit iste ode
scalcus,seu Gothescalcus utrumq.eius nomeapud Baronium citandam inuenio quae ite ipsius haereses, quibus peculiarem secta instituit,& qualiter propter eas fuerit in Concilio Moguntino condemnatus a dicto Baronio ad
annum 8 8. more nostro relatis eiusdem verbis, vel aliunde per ipsu Adductis ,recipiamus. i Ex annalibus Francorum a Pithaeo editis sic ille n. . di 2. anno 8 8. H λc eodem, inci ait anno secunda synodus Moguntina sub Rabano Archiepiscopo celebrata est,&c. ac in f . Gothe scaletus quoque quidam presbyter depraedestinatione siti praua sentiens, latIonabiliter, ut pluribus visum est, conuictus, de ad pioprium Episcopum Hinc marum Rhenios
transmissus est, prius tamen iuramento coninfirmans, quod in Regnum Ludovici vitrae non rediret. hucusque Λnnales, oc cum eis Baronius.
a 37 Qui a n. s. plura de eodem heresiarcha adducit ex epistola dicti. Hinc mari relata iFrodoardo lib. 3.hist Rhem cap. II. Quod autem inquit, spectat ad Gothescat cum haereti- eum in hoc Concilio condemnatum,ut cucta
quae ad eum spectant,simul intelligas: hic t bi recitanda sunt, quae de eo postea Hinc marus Rhemensis Episcopus scripsit ad NicolauPapam:quae quidem epistola extat apud FrOdoardum in historia, quam scripsit de Ecclesia Rhemensi, in qua haec poli alia. ι 18 9uido mihi nuntiauit, quod eum eo docondemnatione , N eaptiuitate Gothe scalciverba fecistis. Et qua uiuis iam alii de eo vos alloeuti suerint: nihilominus Odoni Episcopo
quosdam articulos ad vestram banctitatem ..defere ad dedi, quos ex Doctoribus Catho licis contra impiam opinionem istius honii
uis peltilentissimi exeerpsi , de quibus nihil adhuc milia respondistis . haec ibi: sed in se
alia magis ad rem facientia . 3s Hanc, inquit,ob causam nunc vobis pauca aperire desidero, quo modo ante qua Episeopus ordinatus fuissem, iste Gotheseaicus Monachus Monasterii Ecclesiae Metropolita
nae Rhemensis dicti Orbei, discesis Suessione. 6s ut huius Abbasin Monachi, cum quibus
versabatur, testanturo homo animo elatus,uietis impatiens, nouorum verborum cupius, insatiabili honoris ambitione incensus, proteruus, dc tumultuosus, ut inani animi cistentatione,de silia quadam nouitate sui nominis iam in adipisceretur , adeptam latius opinionem propagaret. de pis pagatam ab a6o obliuionis iniuria vindieareticenos articu
los omnium ivisarum doctrinarsi , quaa tunc
in his partibus huc di illue dispersas esse nouerar, elegit, de collegit, ut illis illecebris , de lenocinijs, simplicium, deuotorumque senses inescaret, de inescatos peruerteret, dc Magistri nomen usurpans, discipulos ad se pelliceret, de pellectos seduceret vitae Religiosae si-
inulatione, de iis praeesset doctrina,qui a veri tate auditum auertentes, de ad fabulasse c5- uertentes ad sua desideria magistros coaceruant prurientes auribus. haec ibi, quibus det qualitate eius satis constat.
ab I Ex alia tamen epistola dicti H in emari
ad Episcopum Lugdunensem eiusdem nomi nis accipe pauca a baronio n. 7.post medium ad ident tendentia. a 61 Dum laudari, inquit, haeretici tanquanta de excellenti ingenio cupiunt , quali noua quedam proferunt, quae in antiquorum Patris libris non tenc latur; licque fit, ut dum videri sapientes d. siderant, imueris suis auditori 16 a bus stultitiae semina spargant. Et quoniam noe egisse God escalcus in conuentu episcopali conuictus fuit , idem Concilium csicut script .im eit Erou. 26. Qui imponit stulto silentium , mitigat iras silentium ei iniposuit: mihi illum ad culto diendum commiti t. dc
paulo post sic pergit. x6 Ide Godes aleus ordine Sacerdotali initiatus a Decano Rheniensi haec autem pro motio constituti artibus Ecclesiasticis relucta batur contra suam regulam nionalii cam uiomonasterio egressus est, de disiunctissimas terras peragrauit, ut suae falsae doctrinae virus se 26s per euomere: Tandem cum in Ciuitate Maguntiensi synodus coacta esset, huic inter
fuit, te ibi librum sui erroris Archiepiscopo Rabano obtulit. Qui ab omnibus Episcopis
Germaniae damnatus suit dcc Errores autem huius haeresiarchae God esca Ici sic in particuis lari exprimit Gualterius citatus . I. quod liae resini instaurarit veterum P rq . desinatorum,seu Praedestinatiatorum, de quibus in quinto fecit Io, assicinans Uta quo
quosdam a Deo ad mortem aetet nain Praed si inatos esse: taliter ut eis neque prosintne
prodcsse possint opera bona. 267 II. Ex dicto errore alium ille dedueebat quod non vellet Deus ex se, id est, voluntate
etiam antecedete, omns homines saluos fieri idque contra manifesta sacrae scripturae testimonia. Oiee I 3 Perclitio tua Israe . tantum in modo in me auxilium tuum I Tit a. a. ait S. Paulus. omnes homines vult salvos fieri, de ad agnitionem veritatis venire. & S Petrus a. can 3.Nolens aliquos piri re, sed omnes ad pq nitentiam reuelli.
α 58 lII. Gode scalcus existimat, quod Iesus
Christus morte pro iis dumtaxat toleraueis rit, qui re vera laluantur. Quod ipse cogitur ex suis principiis deducere,contra illud I. IO. u. Ipse est propitiatio pis peccatis non ris: nopro nostris autem tantum ; sed etiam pro totius mundi. At q. haee de secta Gode scalet. τερ Qi id tande desecta Theodae Pseudoprophetistae cum Sigiber. N Genebri per eum citatis Gualterius cap. i. secul. s. breuissime
160쪽
ET PROGR. FIDEI CAP. XII. REG. CCLTII. iss
ea iii explicat sic e Suevia , inquit , erat anno 8 8. Moguntiet ingenti multorum malo buccinabat scire sc rere, ac determinatὸ praenu-a7o rare diem ultimi ludi iij . Quamobrem cuab Archiepiscopo carceribus mancipata esset
eoasessa est spe lucri se adhoe factit adum adis
ductam . Huic autem merces suit virgis ep-di, de in exilium amandari. Haec ille,quibus doctrina huius Sectae, ac simili praesentis Regulae expedita manet.
7r I Rae caeteris monstris orientalibus horat rendissimis ac nequissimis,ingeti horrore,& nequitia excelluit contra Fide,&Eeclesia Romana Photius Haeresiarcha,Archiepiscopus CostantinopoIitanus in trusus,de adhuc excellet in suis sequacibus, nepe in Grae-272 cis schismaticis. Cum dux eoru costituatur tum in schismate,quod per tot saecula durauit de hue usq;durat,no admisso pro Ecclesiae capite Romano Pontifice, tum in errore contra Spiritu Sanctu,quod a toto Patre procedat,dein aliis ab eode Photio inuentis, ex quibus,&ipsius,de dictoru Graecoru secta adluistis plu- 73 ribus deeursu teporis coalescit. Ite Ioanes
xioru pretcutibres minus probabiliter cesetura I Ix vllus esset dicedi finis.& proportio
V in modo nblhro procededi haud seriuaretur,si cuncta quae ab scriptoribus,praeseserim in Cardinali Baronio X. Tom. Annalium Ecclesiastieorum ab anno Domini 833. usque ad 386. de alla de isto sceleratissimo, haeresiis
archa Photio copiosissime adducuntur,a no bis sigillatim expenderentur.Vnde attingenda solummodo, quae pro exprimendis comis pletE contentis in Regula conducunt.
α7s Nihil de eius natalitiis, nihil de pueritia,
de educatione, usque ad grandiorem aetatem a praedictis scriptoribus,quod inuenire potuerim, traditur; educatus stipponitur, & statim
adhue adolestens, aut saltem vir, immane is
bellum Romanae Ecclesiae, summisq;eius Pon-α76tifieibus inserens. Vnde Baronius primae vice, qua Photium dict ann. 8 3. num. 88. circa medium nominat, i pium suisse holiem .implacabilem Romanorum Pontificum testatura
277 Dein idem Baronius ad annum Domini
838. num. 6. incipit agere de promotione
Photij indignissima ad Sedem Patriarchalem
Constantinopolitana, deposito ab ea non sine
ingenti ignominia viro sanctissimo Ignatio,
de in carcerem detruso . haec eius verba .a 8 Ad postremum autem quae in huius annitae in Orientali Melesia luctuosia valde coli.
m.ILgere,hic ultimo loco narremus. Hoc namque anno cum Ignatius Costantinopolitanus Patriarcha undecimu Sedis annum expleuisset, atq;duodecimum ageret, factione Bardae Patricu,penes quem summa erat administrati
uis imperii, e throno in ad deponitur, tyranniceq; in carcere horrendum detruditur, atq; Photius eunuchus ex laico indignὶ sit ficitur, consecraturq; ille Natalis Domini,dea 79 persecularem Potentiam retinetur. Hinc initium magnae traggdiae haud uno,uel altero actu finitae, quae ad multorum annoruuia curricula propagata, di sub pluribus Romanis Pontificibus ducta, cuncta gemitibus reis pleuit, atque doloribus. Ita ille. 1go Subdit autem statim num. 7 eauam cur Ignatius a dignitate Patriarchali fuerit depositus i tum quod dictus Bardus, ob repudium uxoris insontis,& cum cognata sibi sinia consuetudinem contra sacros Canones,*pius ab illo redargutus,de adhuc a scelere publico non declinans, die Epiphaniae a comunione Corporis Domini, quod recipere inte-debat,reiectus fuerat, & Ecclesia interdictus, 18i atq; hinc Bardus in eum insani jt.Tum quod Imperatori iniustὸ praecipienti, ut matrem .
Theodoram in monacham inuitam tonderet,noluerit obedire,uti tenebatur,ne tonde. 28a do inuitam, peccatum committeret. Hinc
Ignatius no solum a gratia Imperatoris la sus, sed excitatis contra ipsum falsis calum-nijs. etiam in inuidiam Ee odium illius, 3c a liorum inique ductus . ita Baronius ex N ieeta , de Ioanne Curopalate, ae alijs veteribus Graecorum historicis, qui de hoc copiosus.
283 Veriam,vi tam depositio Ignatij a dignitate Patriarchali, quam promotio Photij ad
eam exterius saltem iustificata appareret, ad utriusque effectum eoactum suit Concilium, seu potius Conciliabulum ex iniquis, de excommunicatis Episcopis, ut patet ex epist la Papae Nicolai, tunc Ecclesiam guberna tis ad Imperatorem , de ex alia ipsius Imperatoris ad Papam, teste Baronio dict. nu. 36. 28 QM num. 37. eiusdem anni 3 18. addit,ali
quos ex dictis Episcopis suisse missos semel so.
los,&iterum una cum Patriciis ad suadendum Ignatio, ut Sedi PatriarchaIi renuntiaret, ac libellum renuntiationis praebere sed nunquam id ullo modo, nee iniectis ei grauissimis comminationibus, ab ipis obtinere
28s De qualitate iam Photii. & de modo, quoad Patriarchatu per intrusionem ascendit,audiamus eunde Baronium ibidem n. 38. circa 186 medium cum Nieeta sie dicetem. De Ph tio autem,inquit,imprimis agens,qualis esset de cuius ordinis ante Patriarchatum,enarratini mirum nobilitateinsignem,Protospathariudignitate, munere a secretis Imperatori inser uisse,diuiti js polletem, sententius secularibus disertissima, antiquis etiam hac ex parte co- parandu; sacrarum vero litterarum expertu ,
ted qui sero licet, ubi eum inuasit libido spiritualis prisecturae, eas non qua decet animi sumissione aggressu nullo usus magistrO,ma.