Vitae Italorum doctrina excellentium qui saeculis 17. et 18. floruerunt. Volumen 1. 20 auctore Angelo Fabronio Academiae Pisanae curatore

111쪽

roo ANTONIUS MARIA In altera de quibusdam oculorum assectioru bus, & secundum, & praeter naturam , inqu*his posterioribus de suffusione. In novissima de excretoriis ductibus, atque usu renum succcnturiatorum. Gratia erat in plerisque his rebus cum noVitatis , tum Vero etiam utilit tis. Itaque magno assedla , laude ab iis. . qui aderant, auditae , mox fama apud cete. Tas Academi S pervulgataec summam omnibus editionis expectationem commoverunt. Nespabnuebat Valsalva: sed illis valetudinis tarda

hatur incommodis , quibus, ut supra demon stratum est, iis ipsis δnnis tentari coeperat. Icones erant conficiendae, quae cum prima dis. sertatione proponerentur . Νςque enim tertia scripserat, quae curam eamdem requirebat ,

cum de edendis observationibus illis suis cogitationem suscepit, Donnunquam animi pen dens , an adjectis ad eas aliis, longe ali pertinentibus, omnia Foscriberet, decemque in capita digereret et quae res ipsa quoque assie rebat moram. Sed tertia addita dissertatione, hoe consilium prorsus abjecit; 8c dissertat innes ut recitaverat , ita cum Academiae, cui tradidor l, commentariis edendas statuit. Duo

112쪽

vALsALVA rothorum editio necessariis de caussis diutius ex trahitur, utruntique accidit eorum, quae in Esdem sunt a viro elarissimo Franeisco Μ.etanotio diserte , ut solet, commemorata I);

at seas Valsalva dissertationes, aliquid in his expoliendi, & perficiendi caussa , ab Acade

inia repeteret, utquε antequam redieret, supremum obiret diem. Secuta sunt illa quae ab Zanotio protinus subjichmtur , vere , cum narrat perhumaniter . eum existimat, omniatcribente , judicium de me Sc Heredum Vallat vae amicum , A tantae Academiae , honesti se smum: misso ad me non modo earum disentiationum, sed & chartarum Valsalvae annium, quaecunque ad ejus studia attinerent , postquam & cunctae ita ut ipsae omnino Vo-aui, numeratae fuerant, Se singulae obrignarae; sic aetem Volui ob illas musias , quae

in earum chartarum restitutione asserentur ,

nync facile intelliguntur: denique consectio apitomes dissertationum illarum, a me nequa ita multo post, ad Academiam misiae, quaesum ejua commentariis ca) edita est. Quo-

113쪽

Io I ANTONIUS MARIA Miam Vero in ea ad Zanottum epiliola, qua

illam sum , quanta maxima potui, brevitate epitomen complexus, esse caussas scripsi, cur disesertationum editio mihi necessario esset in longinquum tempus disserenda: quo in judicio utinam deceptus essem; hic fusius exponendum cst, quae mihi, ει quot dissicultates obstiterint non tam in re perficienda, quam in consito capte

do , qua eam potissimum ratione perficerem. Chartae fuerant ad me allatae maximo numero , quaedam inter se nexae , sere omnes sollitae , aliae ad aliam rem attinentes, pleraeque

autem ita scriptae, ut sibi scribere occupati homines, memoriae dumtaxat caussa , solent, imperfectis sententiis, interdum Sc verbis, nec sine compendiariis notis; nonnullae etiam, dis- fugiente atramento, vix legendae. Perlegi omnes labore improbo, quem tam vi nota Val- salvae manus Si consuetudo sublevabat. Inter legendum , quae prorsus inutiles videremur, seposui: ceteras , quaecunque aliquid haberent quod ad dissertationes, ad tractatum, aut denique ad Anatomen quoquo modo attinere posset, certo singulas adscripto numero mihi

notatas , iterum ac saepius relegi, donec quasi

114쪽

VALsALVA Io 3 iudice seorsum consecto, quid in qua charta extaret, facile, cum Vellem ,& scire liceret, N. reperire. Feci idem in virorum doctorum litteris , quae erant plurimae , ad Valsalvam scriptis, siquam vidi ad ejus aut observationes, aut vitam illustrandam ex parte aliqua esse utilem. Sic tandem etsi plurima inveni, quae ad eorum dissectiones pertinent, qui ex

vulneribus, aut ex certis aliis quibusve mo his interierunt, complures etiam observatio nes, Sc quaedam experimenta, longe alio, magnam partem, quam quo Voluissem, spectantia, quarum rerum omnium eae, quae nunc usum nullum habuerunt nam multae ii

huerunt) ut alias habeant, si vita suppetat,

operam dabo; tamen quae potissimum quaere-ham , Aa multo fuerunt mea spe, M voluntate pauciora. Illud magis miratus sum , vel quaedam defuisse quae olim mihi, atque aliis palam Valsalva dixerat ab se animadversa , aut observata , sive, quod malim credere,

multa chartis committere praetermiserat, sive etiam interciderunt; ut certe exemplum in

tercidit ejus tractatus amplissimis oris conspicuum, in quibus videlicet posset, siquid ad-gendum , detrahendum, aut mutandum videri

115쪽

Io ANTONI Us MAMAretur , commode adnotare . Cujus ego exeae pii hoc magis recordor , quod cum duo, haud amplius, ad eum modum facienda curasset, sibi alterum servavit, mihi alterum continuo dcdit, rogans ut idem in meo sacerem , quod in suo ipse esset facturus. Tale igitur ejus exemplum ut summa conquiri diligentia juberct . etiam atque etiam petere non do stiti ab illius sororis filio Fausto Stagnio I. C. & Canonico Foroco metiensi, spectata in Avunculum pictate viro, qui & chartas ejus omnes magna cum cura ipse collegit, Sc quaecunquo de ejus vita minus cognita mihi erant, misso bene longo, Italice scripto, commentario me docuit. Cum in Stagnio, ea de re vicissim a me admonito, non minor esset, quam in me, cupiditas exempli illius inveniendi; cum saepius

non per alios modos, sed per se ipse quaesi-Visiet, neque ullum pene quaerendi finem secisset, illud nusquam extitit. Qua de re hic commemorandum putavi, ut si unquam sorte aliscunde id prodeat, facile ab omnibus agnoscatur, meusque hic labor, Valsalvae voluntate cognita, selicius ab aliquo suppleatur. Nam voluisse Valalvam, ut in dissertationi

116쪽

bus, ita etiam in Tractatu quaedam mutare, alia tueri, vel ex schedis ipsius constat; quae vero potissimum, S qua ratione, vix usquam omnino constat. Una enim, haud amplius, charta est, in qua diserte adnotaverat, quid Sc quemadmodum in prioribus dumtaxat pa ginis dissertationis tertiae sibi mutandum constituisset. Itaque magnum mihi onus laboris, atque ossicii suscipiendum putavi, ut quibus de rebus in ejus tractatu, 8c dissertationishus verba fiunt, iis de rebus primum quid alii Sc ante, Sc post ipsum in eamdem, aut in contrariam sententiam prodidissent, deinde quid ipse, quid ego observassemus, attento animo, 8c libero ab omni partium studio comsiderarem, ut sic denique conjicerem, qua ipse sibi, si viveret atque utinam viveret. tuenda, quae mutanda posset existimare. Quadi omnia etsi neque brevis temporis fuerint, nequc modicae dissicultatis, nihil tamen dissic, lius mihi accidisse sateor, quam aut postrema illa conjicere , aut cum conjecissem , quod tandem mihi consilium capiendum, quidve faciendum , constituere. Nam cum alia essent,

eaque plurima, quae jure milii laudari, M

117쪽

ro 6 ANTONIUS ΜARIA desendi posse; alia vero quae aliquanto secus

se habere viderentur: num propterea constare

fatis, crederem, illa eadem sutura suisse quae Valsalva servaret; haoc eadem quae deleret Quid Z si me aliquid fugeret, multa autem pos se , confiteor. Quid ρ si observationes , quanis

tumuis saepe a me iteratae, non ad cum dem

semper modum responderent: id quod in aliis, neque ita raro, accidisse animadverti. Num mihi nihilosecius tantum sumerem, ut quasi ipse Valsalva essem, quasi omnia quae ille, perspecta haberem, quasi aliter atque a me, Tes nunquam ab eo potuissent, aut ab aliis possent inveniri ; in ejus scriptis non omnia conservarem; sed alia mutarem, alia tolle rem Θ Contra ea, hae subibant animum cogitationes. Quid Z si ut mihi, ita sorte aliis di videatur, & deprehendatur in his rebus. Quid Θ si has ipsas Valsalva fuerat mutaturus. Νum his conservatis , ossicio ipsi de-hilo Θ num veri studio 8 num publicae utilitati satisfaciam 8 Simul veniebat in mentem, quam ipse fuisset veri diligens, ut Verum semper consuesset rebus aliis omnibus anteponere, quautuna esset Veritus quidquam quo

118쪽

VAL, SALVA Iorquo modo confirmare, quod, non dico num verum esset, dubitaret, sed tantummodo non per se sciret. Cujus animi specimen non unum dedit; sed hoc maxime, neque a me, neque hoc loco praetereundum. Censor fuerat ab Academia anno MDCCVI. constitutus eum viro clarissimo Ioanne Antonio Stancario , ut mea prima Adversaria Anatomica uinterque ante editionem, quae certis de causis differri non poterat, examinarent, Sc, si v deretur. approbarent. Cum Eustachius Mancreditis, in cujus acerbo obitu magnam n

per Italia , non modo Academia fecit jacturam : huic praeesset , eumque Censores convenissent , haec Valsalvae sententia fuit: se

quidem non dubitare , quin meas observationes qua consuessem , diligentia , Sc sde in pe lectis Adversariis scripsissem ; sed illud tamen non intelligere, qui sibi eas liceret approbatione sua confirmare , nisi ante singulas per anatomen ad partes ipsas exegisset, Verasque esse comperisset ; quae res nec Nodici esset temporis , nec exigui laboris. Mirari hic Stanearius, obstupescere Mansredius. Ille vero ,

sic sum, inquit, ut videtis. Morgagnum due

119쪽

gos ANTONIUS MARIA ligo ; sed verum magis. Itaque mihi stat nos approbare, nisi spatium detur per dissechi nes recognoscendi. Quid verbis opus est ρ Vix cessit, vix dedit tandem permotus manus, post quam ab utroque factus est certior; non il lud a Censoribus leges Academiae postulare , sed hoc tantum , quod ultro fatebatur , non videri sibi quidquam esse In eo libro quod aut falsum esse sciret, aut alienum ab Ac demiae institutis . Atque hoc Valsalvae factum , Stancarii, ut oportuit, & Μansredii manu te flatum, sicut eo tempore prope stibi ratus , juvenili animo, tacite quidem, sed non lavissime tuli, ita nunc senex ic probo, M audibus efferor mentem enim unice osten dii viri, nihil, si opus fuisset, amicitiae da turi , sed huic verum, ut par est, consta tissime antelaturi. Cum haec ita essent, diuque animum modo in hane, modo in il lam partem distraherent; vix tandem me ab ea ancipiti cogitandi cura expedivi ea ra tione , ut parti utrique satisfacerem; sed magnum ipse susciperem scribendi onus, quod . etsi me annos jam multos pressit, leve tamen

existimabo, si ab aequis A intelligentibus u

120쪽

V A L S A L V A Iosris meum hoc consilium non improbatum esse cognovero. Est autem hujusmodi. Primo i co Tractatum δε Aure Humana non modo iisdem archetypis tabulis , quibus duae posterioreseditiones caruerunt, ornatum, sed talem mnino damus, qualis a Valsalva editus suorat; nisi quod Voculas aliquas, salva sente ita, interdum mutavimu , quae contra ejus voluntatem, nobis longo usu hac in parte probe cosnitam, irrepserant, quasque adeo per se ipse fuerat mutaturus . Sic etiam in con textum accepimus adnotatiunculam quamdam

ad num. VIII. Cap. V. jam tunc postquam hoc caput a typographis descriptum fuerat, subasterisco , quando aliter non poterat, ipso jubente, in ora additam. Sic denique siquid praeterea ab iisdem operis manifesto peccatum

fuerat, emendare non omisimus. Tractatui

posthumas Dissertationes subjecimus. In his se

tentiam nunquam, at Verba saepius, nςc rδ-TO Verborum quoque circuitum ea ratione

commutavimus, quam vel olim Valsalvae ipsi maxime placere in conficendo tractatu , comsnoveramus cr) , perspicuam magis quam