Vitae Italorum doctrina excellentium qui saeculis 17. et 18. floruerunt. Volumen 1. 20 auctore Angelo Fabronio Academiae Pisanae curatore

301쪽

ΜARTELLIUS. Es loquebatur, saepe lectorem vocabat , qui sibi aliquid de sacris libris , vel etiam de suo po

mate oeulorum Iesu recitaret, nec utiquam mentio fiebat summae Dei erga nos caritatis , quin lacrimas profunderet. Wram quoque patientiam prae se tulit in sustinendis acerbissimis doloribus, quos cepit ex inflammatione intestinorum, qua periit. Hac priusquam temtari inciperet, ex iisdem intestinis magna sanguinis copia erupit. Μorti jam proximus suos omnes ad se accersiri j iissit , iisque saluberriana monita atque praecepta reliquit. E vita vero discessit VI. Id. Majas an. MDCCXXVII. Quam earus civitati fuerit, indicatum est moerore funeris, quod satis amplum ei liberi s etendum curarunt in Aede S. Proculi, quanquam se optare ostendisset, ut sine ulla pompa eo sepeliretur loco, qui datus est sepulturae mendicorum hominum. In monumento ,

quod illi positum est in eadem Aede , haec

inscripsit Eustachius Μansi editis , ut satis no modo voluntati eorumdem liberorum, quam suae conjunctioni atque amori erga illam cinrisamam animam iaceret.

302쪽

PETRUS IACOBUR a 3 PETRO IACOdo ΜARTELLIO PHIL. DOCT. HUM. LITTER. PRO F. PUBL SENATUI A SECRETIS QUI OB ANIMI CANDOREM MORUM SUAVITATEM INGENII CULTUM ATQUE ELEGANTIAΜTANTAM APUD OMNES GRATIAM EST ASSECUTUS QUANTAM UNIVERSAE CIVITΛTIS LUCTUS DECLARAI

FILII MOERENTES P P. VIXIT ANNOS LXII. DIES X. OBIIT VI. ID. MAI. MDCCXXVII.

Quae hic praedicantur morum suavitas Se animi candor in Martellio eminebant in primis; omninoque ita natura comparatus erat, ut nihil serre posset veteratorium ac sinimnisi in scena. Cum suis nunquam in simultate fuit. In eos quos aut aetas, aut sapientia, aut honos , aut aliqua dignitas commendabat,

303쪽

MARTELLIUS. suit observantissimus. Quos semel in amicitiam receperat, nunquam ab se dimittebat; & in

amicorum procurandis negotiis tanta erat cura , ut non alienam , sed suam rem videretur agere. Adolescens multis senibus fuit jucundissimus, senex adolescentibus; cum aequalibus vero suis sic vixit , ut dissicile sit judicare, cui aetati fuerit aptissimus. Ad hanc hominum benevolentiam ei conciliandam non dubito plurimum valuisse praeter eximias ejuS-dem animi virtutes , magnam corporis pulchritudinem , leporem ac sestivitatem orationis, quibus indulgebat praesertim in congression, hus familiarium. Qui porro ejus habitus fuerit ex hoc carmine cognosti poterit, quo E stachius Μansredius illius imaginem lepide ex pressit.

- Mon color , fronte aperta , Occhio amoroso,

304쪽

ae 4 PETRUS IACcmus Un conversar jocondo , tin nartitate AFaccendato disinvoliameme , Di grans impegno , e di ripisgo eguais , Γ il carattere in potio di una mente Plena s alii pensier, fra quai prevale La gran tranquillita dei non fur tuente. AmantiiIimus suorum scriptorum fuit ; , cum omnis vituperatio ei erat molesta, tum illa mulio molestissima , quae tribuebatur versui ι quo usus est ad scribendas tragoedias. Quam minime est mirandum , si omnia summa ab eo

sibi polliceri poterant, qui ejus essent in hac

re exemplum secuti. Facile tamen ei fuisset omnem reprehensionem Vitare , cum nemo i

Io magis viderit , quae suis scriptis objici poterant . Itaque , si qua sunt vitia in Μartelli nis scriptis, fortasse in illum apte quadrara videtur, quod de Ovidio dixit M. Annaeus Seneca : Non ignoravit vitia sua, sed amavit. '

305쪽

gavIt se piem volumina in s. , ut dicitur , magno, operum Petti Iaeobi Martesiit . Nos prius ordine recen lebimus opsera, quae his voluminibus continentur , Postea enumerab ἱ-mis ea, quae sunt quidem edita , sed Ioeum minime habuerunt in septem memoratis UIuminibus.

Tom. I. Dialogo deuia Tragedia antica a moderna, o De Imposior . Tom. II. Teatio Italiam . Pam L a narra o M Ue D Tragico a La Perietide r II Promis r L' Isigenia in Tauris a La Rachele i Γ Aleser II GMu perduror La morte di Ne

r ne a

307쪽

vae r velis lGιere familiari ae Meuni mirans. II Reno Pensile rivola Pescatoria. Lucca 176 14 Radiisne Romaneto. canti nI. in ra. II Femia Sentenatam rivola di m et Stuem a Messιν -frighe. In ogitari messo Francoco AvisImo δ' annis del gnore 1714. La Versegne Poemera o II Nino, e Cia Amieit mammi. Tria haec postrema opuscula nummam mihi videre contigit. Extare tamen mihi assirmatur. Non est tacendum quosdam putare scripsisse Martellium C. mina , quae in Gobbiana collectione Theresiae Zarae tribuis aentur. De Martellio certe imitur sarmon Φ s M

308쪽

S. P. D.

QVis est tanta asperitate atque immanitate na tutae , cui perspicua non sint commoda utilitatesque, quae ex hominum societate percipiuntur. 6 hoe proprium maxime esse virtutis, uti mode rate O scienter hominibus , eorumque sudia sibi eonciliare Θ Quibus adirem rationibus hane facultatem assequi possimus, inus magis O experientia

quam Sapientum praecepta nos docebunt. Sed ea non pariter Omnes egemus. Vir certe mathematicus suis contentus inventis, hominum congressus

non solum non requiret, sed etiam effugiet, quod hos sua studia nihil aut parum adjuvare putabit.

At vero poeta ceterique humaniorum liuerarum eiatores tam abest ut solitussine alantur, ut mari

me necessarium judicent familiaritates habere Masamicorum, qui se suaque admirentur , O ad quos,

tanquam adminiculum, amitantur. In mentem re vocant magnas utiluates, quas celebriores Scriptore4 Diuili eo by Gorale

309쪽

runt; neminem ranta ingenii magnitudine praes eum esse merito a mane, qui animorum mstus Ufectionesque pemoscere atque tractare, hominumque mores pingere valeat, qui diu O multum eum isdem non fit versatus; comparant quoque genus dicitionis dulce , urbanum, venustum eorum , qui emvictione desecrantur, cum solivaga doctrimeo jejuna , quibus cum auferat fruerum voluptarum omnium solitudo , necesse est illos quo

ridie magis eradere horrissiores , asperiores, durio Mi O oratione 5 moribus. Adde quod cum a mutatis, lapidia. tanquam umbra, homines man fuerioribus musis deditoς comitetur, ii Iaborare δε- 1ent non tam ut laudatores, quam pr pugnam res ac prope patronos sibi comparent. Erat in ea sementia ilia tragoedorum Gallorum princeps Cornelius nemiRem magnum vinum esse posse, qui .primatum tecta frequentaret, sed cum multis v

xatus contumeliis , multis iactatus injuriis fuisset, rum se denique erraste sensis, quod eos contem sequorum parrociniis defendi potuisset. Sapiemaius se est illius aemulas Racinius , qui in ami eis O deligendis O eolandis plurimum diligentiae adhibuit: tantum νον tribuis hominum Dact/U ,

310쪽

'oo PRANCISCUS ut ex hae potissmum suae anis praecepta, O mo D illud o tenerum ac moratum , quo tantopere

ruis, scribendi genus se hausisse a maverit. A-jciat etiam suas aures semper patuisse monitis 5

praeceptis omnium , vehementerque se probare con filium eorum, qui, antequam sua scripta emistiant. recitant in amicorum corona . Sic enim ea, de quibus

dubitant, quasi de consiliisententia saluere possunt;

multa etiam a multis admonentur, O si non admoneantur , quod quisque sentitat, perspicient ex vultu , oculis , muti , manu , murmure ac sidentio , quibus notis satis aperte judicium ab humanitate discernitur . Sunt quidem nonnulli, qui veritatem aspernan rur , O in errorem obsequio impellamur; alii moneri haud molesti ferunt, quamvis fiat acerbe; alia demum perum sita ab amicis requirunt, ut eos saepe . velint esse indulgentes; O in eligendis judicibus eos pracferre videmur, qui opinionem quidem aliquam habent doctrinae aeqtillatisque, sed quorum inte ligentia non per omnia permeat, O qui iudicio pondus addunt fetma, dignitatibus, honoribus. Pr fecto non ita Dii irati sunt bonis ambus, ut nullos inter Principes ac remEublicam gubernantes esse ve-ἐint , qui 1ladium in doctrina O sapientia collo- .ctant, O qui litterarum litteratorumque mussam suri