장음표시 사용
281쪽
O C Τ A V I u s. 263 XXVI. Iam cnim vcnio ad illa auspicia & auguria Romana, quae summo labore collecta testatus cs, &poenitenter omissa , & ob scrvata sc liciter. 7 Clodius scilicet, bc Flaminius, lunius ideo eXercitus perdiderunt, quod nullorum 3 listimum tripudium cxpe-drendumtio utique ambigi nequit. Sed est, inc aliquid enimvero pra clarum. Nam ipsa illa tria loca Accii,
Virgilii, Plinii Ursinus annotare curaverat in margine editionis Romanae , quem noliri illi plane ignoraui, pessimo mehercule exisemplo. Hinc tamen in illis ressumma excusari potest; in citerioribus qui fieri potest Z Quaeso, an non satis illustrata est ista refmblica fumma in notis paternis ad L ivium 3 Ad hanc isti vetustio
res temere nou attenderant , Ut
solent paulatim per articulos omnia produci. Gronovius.1 Cudius J Scribo , Gaudius. Me ursi us.
Clodius, Flaminius, O nnius Cicero de divinat. lib a. pag. ' Omni supplicio dignus Clodius 9yunius consules, qui contra auspicia navigarunt. Parendum enim fuiι religioni, nee patrius mos tam consumaciter repudiandus. Et paulo post: Flaminius non paruit auspiciis, ideo que periit cum exercitu. Elmen horst.
a Solissimum J Ms. corrupte, solennisunum. Tripudii solisti mi,
meminerunt Cicero, Festus, Macrobius, alii. Meur s.
in Soli stimum & Soni v Ium. IVomverus. Cicero de Divin. lib. 2.pὸ R. 39s. Attulit in cavea pullos pullarius. IIae sunt aves internun-ιic Iovii , qua pascantur necne quid restri ' Nihil ad auspiciis se quia , cum pascuntur , necesse
est aliquid ex ore cadere terrampadire , terrist et tum primo', psurripurium vinum est: hoc quidem jami tripudium dicitur. Cum igitur ossa jam cecidit ex ore pulli , tum auspicium solisimum nuntiant. Et lib. I. pag. 29o. 2uod autem seriptum habetis tripudium fieri, si ex ea quid in solum ceciderit, hoc quoque coactum , quod dixi tripudium Sotissimum dieitis. Festus in Sol stimum. Elmen horst. Quoae pultarum solemnissimum, tripuaeium J Haec est lectio Rom. edit. & MS. Reg. pro qua Gelenius edidit foIissimum. Sed eis solistim in tripudium prosperum augurium proprie dicitur , quod pueri ni runt ; fieri tamen potest ut scripserit Minucius solemuiss-mum; quia revera solemne id erat& usitatum augurium , cum au
spicia ex avium volatu ipsius jam Ciceronis tempore in desuetudinem abi illent, quod ipse docet ua libris de divinatione. Herasus. Sotinuissimum tripudium J So- tinnissmum erat Romanos duces non pugnare, nisi avisus naedicentibus; parenaeum stitur fuit religioni, nee
patrius mos tam contumaciter Te
pudiandus , inquit Cic. h. de divinatione. Itaque solennismum dixerit Minucius cui de mox patrio parendum fuit. Et tamen apud Ciceronem , eo loci legerat
282쪽
ctandum non putaverunt Θ Quid φ Regulus p non noauguria servavit , dc captus est y Mancinus religionem tenuit , dc sub jugum missus est , dc deditus p3 Pullos edaces habuit & Paulus apud Cannas, tam CD cum majore ' reipublicae parte prostratus est y Crius Caesar, ne ante brumam in Africam navigia transim it teret auguriis & auspiciis β renitentibus , sprevit, Cosacilius & navigavit vicit Θ Quae vero & quanta de oraculis prosequar 8 7 Post mortem Amphiaraus ventura responciit, ' qui proditum iri se ob monile ab ti-
soliseimum. quod in augurali disciplina usitatum etat & solenne. In exemplari legitur solemni Fimum tripudium. R. Tertullianus dixit, folennissimam eloquia Prophetici formam , & , solennissimum D daeorum; abbatum. Rigastius. Locum hunc Minucii attulit ac notavit quoque Brissonius libro 1 de Formulis, ubi omnem hanc soli stimi tripudii disciplinam exsequitur p. I 24; quem quum descripsierit Ouetelius , inter fures meretur numerari istud nomen , non inter liberalis doctrinae cultores poni. Et quamvis Gallicus interpres etiam reddat is tr ignement so- Ionet des pouisins, tamen nullum tale nec dristum fuit, nec intelligi potest , quum tripudium ellet modo unius generis , nempe hstimum, quod idcirco intellexit Miuucius, nullum solennissim una.
I Regulus auguria servavit ει eaptus si Rugustin. de civit. Dei
lib. I. c. I . lib. 3. cap. I 8. Valer. Max. lib. 3. ca P. I. lib. 4. ca P. I G.
Oro si v s li b. s. ca p. g. Elmenhors.1 Mancinus religionem tenuit
9 sub jMeum missis est J Orosius
lib. S. cap. q. Augustiti. de civit.. NOre Dei lib. s. cap. r. I. EMenhorss. 3 Pullos edaces , c c. J Interpungo & scribo , Paullus, apud
Cannas tamen c. m. Romani popali parte p. e. scriptum fuerat , cumi motare R. P. parte. inde natust error. Meursius.
Pullos edaces habuit Piaulus JCicero lib. 2. de Divinat . pag. 9 , Au Didiis Paulus paruits Ni in minus Oeeidit in Cannensi pugna cum exercituJ Florus lib. 2. cap. 6. Εἰ-menhorsbus.
Reipublieae parteJ M s. populi
s C. Caesar J Cicero lib. 1. de Pivin. pag. 39Q. Luid istis Caesar , cum a summo haruspice moneretur , ne in Afrieani ante brumam tranfnitIe et , nonne transmisi: ἰ quod ni sedisset unum in locum omnes adversariorum copiae conveni seni t. Suetonius Caelare
exemplar in Cypriano , renitentibus. nam ibi est hodie retineutibus. M cursius. Cypr. resinenIi
7 Post mortem Amphiaraus β-tara respondii J HIginus sab. 7o.
283쪽
. 73. scholiast. Horatii lib. 3 .carm. Od. i 6. Pausanias Attic. sol. 33. Diodor. Siculus lib. 4. biblioth. l. 267. Servius in s. AEneid. sol. 23. Apollodor. biblioth. lib. 3. pag. ISI. Athenag. apol. pro Christian. pag. ἶ7. Statius lib. i. Thebaid. Elmenhors. 8 uti proditus es ob monile ab ivxoreJ Hieroaiym. adversus Jovinian. lib. I. cap. 29. sol. I 62.
Tradunt Eriphuliam prodirige Amphiaraum , ct saluti viri monile laureum praetutisse. Elmen horst.2ui proditum iri je ob monile ab uxore nescivit J Haec est veri stima lectio , quam M S. Reg.
debemus. Legebatur antea, qui proaeitus es j e ob moniti ab uxore neycius. Heraldus.
I Tiresias coecvs futura videbat JVide Tetetzen in Lycophron. Α-pollodor. l. 3. biblioth. Hygin. fab.7s. Lactant. in Statii Thebaid. Γb. 2. pag. 48. 49. & lib. q. pag. I 3. Elmenborsi.
3 orrho Ennius Apollinis othii responsa confinxit J. Cicerollo. 2. de divinat . pag. 4O2. Herodotum cur veraciorem ducam Ennio 8 Num minus ide potuit de Croe fo, quam de Pyrrho sinuere Ennius' quis enim est, qui credat, Apolianis ex oraculo orrho esse responsum 'Abo te AEacida Romanos vincere posse. Primum Latine Apollo nunquam cutus est. Deinde ista sors in- audita Graecis est. Praeterea PIr
rhi temporibus jam lolia versui
ac Inania gentilium oracula Avaticinationes forent, auctor no
ster , ut docte , ita & cleganter in seque utibus, dum origitiem dc sontem ςorum altius eruit , dc manifestat, perspicuum facit. Libet autem quaedam quasi pectransiennam de Oraculo Pyinio notare. Illud quomodo primo involatum fuerit a capra , poste a pastoribus , tradit Diodorus Siculus lib. t 6. Cujus verba cum aliquomodo prolixiora sint, quam
ut hic inseri possint, ipsum adirς praestat ; & sufficit nobis digitum
ad fontem intendisse. Erat vero ibi specus, cujus ex intima parte spiritus erumpens PJthiam , quae seminibus diductis cortinae insidebat, per inter seminium se insinuans, afflabat; atque tum illa spiritus plena vaticinabatur , vel potius deliria effutiebat. Scholia
Δανίας εφρψγύο. Priusquam vero Pythia vaticinia dabat , usacro sonte potabat , laurumquς manducabat. Lucianus in Hii κα
ut & ipsi , qui oraculum consulerent, lauro redimiti quaesita in
pugillaribus scribebaut. Aristo phanes Pluto:
284쪽
z66 M. MINU CII FELICIS Pythii responsa confinxit, cum jam Apollo ' versus
facere desisset: ' cujus tunc cautum illud & ambiguum dcsecit oraculum, cum & politiores homines, & minus creduli este coeperunt. Et 3 Demosthenes , quod sciret
ροτονουν. Sic Livius lib. 13. Fabium Pictorem laurea coronatum oraculum Apollinis adiisse scribit. Verba ejus mox adducemus. Au res quoque eorum , qui oraculum adibant , aeris tinnitu circumsonare solebant, ne verba male sibi Ominata, &inauspicata audirent. Plutarchus Quaesti Roman. ἰ μαλ-
ιον ας ἐπὶ μυκύείαν χαλκωμλατων πατατω περιψοφεῖθι . Cum ab Oraculo redirent, coronati etiam erant. Athenarus lib. Is . ait , eos, qui ab oraculo reverterentur, co- Ionam unam capiti , alteram, fronti , tertiam collo adhibui ste. Livius lili. 23. de Fabio Pietore r m dixit, ye oraculo egressum ex-ιmplo bis omnibus divis rem divinam ture ac vino siecisse r jussumque ab antisite , sicut coronatus Iaurea corona ει oraculum adisset, O rem divinam striget; ita coronatum navim ascendere , nec ante Heponere eam , quam Romam per
venisset; se , fuaecunque imperata Imr , cum summa religione 9 HK-
gentia erseeutum , coronam Romae
in ara Apollinis deprauisse. Fuie
vero Delphis non modo Pythia,& postea anus antistita , verum etiam vir προφή τει nuncupatus. Ita Herodotus lib. 8. sive Urania, refert, tempore Xerxis ibi quendam fuisse , nomen cujus Aceratus. Πανθες ris ἀν eἱ Δελφοὶ ss λιπον
θρώπων ου AN . Plures etiam Pro
phetas fuisse liquet ex AEliano lib.
σας. Atque haec hactenus, plur alias. Oudelius.
tarch. defectu oracul. Theodoret. ser m. Io. Prudent. Apoth. II o-
' 2 CD ius tune eautum illud , ambiguum defecit oraeulum J Sic recte ediderat Gelenius. At in edit. Rom. eantum illuc. nullo sen sis. Hera Idus. 3 Demosthenes Ο- tbiam querebaturJ Cic. l. 1. de Di Vinat . monuerus. Cic. l. i. de Di-Vin. p. 4O2. Demosthenes quidem , qui abhine an. 3 oo. fuit, iam tum φιλιιππίζειν Othiam dicebat , idest, quasi cum Philippo sacere. Hoc autem
285쪽
OCTAVI Us. 267 sciret responsa simulata, Φιλιππίζειν Pythiam quereba
tur. At nonnumquam tamen veritatem Mel auspicia vel oracula tetigere. Quamquam inter multa mendacia videri possit indui triam casus imitatus, aggrediar tamen sontem ipsum erroris & pravitatis, unde omnis caligo ista manavit, & altius eruere di aperire manifestius.' Spiritus sunt insinceri, vagi , a coelesti vigore i terrenis labibus & cupiditatibus degravati. isti igitur spiritus, posteaquam simplicitatem substantiae suae, onusti & - immersi vitiis, perdiderunt, ad solatium calamitatis suae ' non desinunt perditi jam perdere , & depravati errorem pravitatii infundere, & alienati a Deo, an ductis pravis religionibus a Deo segregare. si Eosiaemonas elle poetae sciunt, philosophi disse- spiritus daemonaS
rem eo spectabat, ut eam a Phi-' I sto corruptam diceret. Quo licet exsimare , in aliis quoque oracutis Delphicis aliquid non sinceri fuisse. Elmen horst. Cicero interpretatur , quo si eum Philippo Deere. lib. de divin. a. Rigaltius. I Fontem ipsum erroris orc. JAdvocat Pricaeus ad Apuleji Apologi am pag. 3 6. Gronovius.1 Spiritus sunt insincerit Tert. Apol. Apol. Laetant. lib. 2. cap. Is . Euseb. lib. 4. & 7. Prae p. Eu . Augustin. passim. Mouerus. Spiritus fuat insinceriJ Prudent. in Vincentio Martyre pag. IT 2.
Adstini ει illie spiritus, Sunt sed missimi criminum , VHyrae se salutis aucupes It , impotentes, fordidi ,
Qua vos Iotenter incitos, In omne compellunt nefas. Elmen horstius.
ribus degravati J Amore mulierum & nimia libidine, ut existi-runt, bamus ad Tertuli. Apologet. quemadmodum & de eo quod proxime sequitur , quidquid mi
tet ad βυρίγν, quo utitur Paulus ad Timoth. I, 6, 9. GronoUiug.
ue Non Aesinunt perditi jam perdereJ Lactant. lib. 2. cap. I . Hi ut leo , spiritus contaminati , ac perditi per omnem terram vagaπ- tur ; O solatium perditionis suae perdendis hominibus operanιur. Diaque omnia insidiis , fraudibus,
dolis , erroribus complent. Et cap. Is . Tertuli. Apol. cap. 22. Tacian. contra Graecos p. 282. Elmenb.
6 Eos Spiritus Daemonas esse JLactant. lib. I. cap. I 4. Poetae ω fiunt esse Daemonas O loquuntur. Hesiodus ita tradit:
Iuod ieeireo risum est , quoniammabant veteres , qua de re dice- ω δει eos humano generi Deusinisse
286쪽
M. Mi NuCII FELICIS Socratcs novit, qui ad nutum dc arbitrio m
runt , miserat, fae ipsi , eum sint perdi-
rores hominum , eustodes tamen se videri volunt , ut ipsi eolantur 9 Deus non colatur. Vbi sophi quoque de bis dixerunt: nam Puto etiam naturas eorum in Omposio expximere conatxs est. Et Socrates esse circae je ais uum daemona D- ebatur , qui sibi puero adbaesisset, cujus arbitrio O nutu sua vita regeretur. Elmen horis.1 Socrates novit J Tertuli. A- polog. Clem. I. Strom. Η uerus. Socrates ad arbitrium assidentissm Daemonis negocia declivabat vel petebati Chalcidius in Platonis Τimaeum p. II h.' Soerati dicitura pueris comes daemon rerum agen- Earum praeteptor Disse , non ut orιareιur eum ad aliquem actum: Ied ut probiberet , quae sieri non expedirent, propterea quae in hominis pol flate sunt, si ster imprurintiam virgantur , cum regi ea sit inutile, Harim abferunt: quod a Soerate larcunt benevolum numen. Plato Eutyphro sol. 3. Apuleius de Deo Socratis. XenCphon lib. 4. Memorab. sol. 8IT. Tertullian. A-POl. cap. 22. Gelasius de actis
Concilii Nicaeni pag. I 8. Elmen-ko lius. Socrates novit, qui ad nutum , arbitrium assidentis si daemonis, vel declinabat negosia vel petebatJHunc Socratis Genium quidam nihil aliud dicebant esse , quam sternutationem cum ipsius , tum aliorum. Cum enim se ad quid agendum accingeret, si alius tum sorte sternutasset a dextra , sive ante, sive post ipsum, indicium id erat ut in actu pergeret , sin vero a laeva sternutatio fieret,
desisteret. De ipsius sternutationibus, quae fieret acturo aliquid, propositum ejus confirmabat ; quae vero fieret, cum agere jam occoe pillet, ipsum ab actione revocabat. Ita Plutarchus his verbis inde Socratis Genio: ηκουσα, inquit,
πραεσον ἰος, ἐπέχειν κωλυειν τ ορ- μυην. Sternutatio enim veteribus inter omina erat ut ex eodem
προχρων l , si παι Odri. Unde caput sacrum esse putabant , uti &sternutamentum ipsum. Aristoteles Problemat. Sect . q3. f.' Matutina stemutatio infausta habebatur, meridiana vero bona Mfausta. Aristoteles ibidem 3. II. Maxime autem felix erat, si a dextra fiebat. Plutarchus in Themistocle de tribus captivis Themistocli sacrificanti oblatis ait: του -
Ita hic locus legendus & aestim,
287쪽
guendus. In Cereris potestate ster
τοι Scholiastes Theocriti ad Thalysia ad haec verba:
sternutantibus bona verba dicebant astantes , ut si quid mali portenderetur, id fausta precatione averterent. Plinius lib. 28. capea. Cur sernutamentis I alti inmur
Quod etiam Tiberium Caesarem, irisissimum lut constat' hominum,
in vehieulo exegisse tradunt. Oa qui nomine quoque consalutare seIigiosius putant. Petronius': Gniton collentove spiritus plenus tereontinuo ita se oravit , ut gru-batum concuteret. Ad quem motum Eumolpus conversus, Inluere Gnt- l tona jubet. Appuleius Milesiarum lio. '. Crebras ei se utationes commovebat , O quod, cum puta
et ab ea prosectum, Iolito sermone salutem ei serat imprecatus. Huc quoque facit lepidum istud Epigramma Ammiani in Proclum, hominem in si eniter nasu
tum , Antholog. lib. 2. cap. de Deformib. Ou μα loq τῆ χειρι Προκλος την - ν
Quod Henricus Stephanus ita vertit: 1 aut manibus Proetiis potis semungere nasum,
Nam Proeli nisus longior essmanibus,
Invocat hautque 'ovem , cumsernuit, auribus istum Tam procul a naso non capitiue Jonum. Eadem quoque Ebraris consuetudo fuit, ut sternutatilem salvere juberent, dicentes, maux, id est Medicina, Salus sit tibi, vel nRaA quod idem. Quod inde ortum , quia Rabbini fingunt, morbum , quem vocant γ os, id est Auginam , t a verbo 'Ad Claudere, Obturareὶ prius familiarem fuisse infantibus die quarto nati v I talis ipsorum ; unde eo die paren tes jejunare solebant, ut morbum: hunc ab Hilantibus deprecareni tur. Hinc ala Schabbas : ' 'ara
Postea volunt etiam adultos coζ-ripuiste, atque strangulalle, maxime In sternutatione: unde mos inolevit , ut sternutanti dicerent vel V Ram. Hinc etiam
quidam illud quod de Achitophe
ptum est , pan ' Et frangulatus
est, exponunt , angina Iuso tures , dc volunt, Achitophelem angina perii fle. Vide Buxtors. Lex. l Talmud. voce Ida. Sed quo dilabor 3 Certe cum de Socratis Genio dicere quaedam instituebam , minime ita desinere cogitabam. Redeamus igitur in viam. Plutarchus licet hoc , quod desier nutamento dicebamus, de Genio Socratis reserat, postea tamen refellit, aliasquet rationes adducit, quas hic interere nec lubet , nec otium est. Ipsum qui voles ad i. De Socratis quoque Genio gemi na est dissertatio apud Maximum Tutium. Interim si & uos Ioge-
288쪽
assidentis sibi daemonis vel declinabat negotia, Φ vel petebat. 3 Magi quoque, non tantum sciunt daemonas,
,mur quidnam de illo adeo decantato Socratis Genio sentiamus non dubitamus dicere : Omne quicquid tota de eo antiquitas notat, merum esse figmentum ; idque vel ab ipso Socrate prosectum, ut tanto magis in sui admirationem homines raperet, vel ab ejus amicis & fautoribus, quibus primo id ipse sorte persuaserat , in vulgus sparsum. Scimus enim quam ingeniosa in fabulis con fingendis fuerit antiquitas ri neque ambigendum, quin Socrates plurimum auctoritatis , hoc de Genio suo commento, apud ceteros meruerit, qui eum quasi prae aliis divinitatis quid possidentem suspexere. Vide quidnam apud credulos etiam mera mapalia essiccre possint. Oveterius.
ρί-ω. Tertuli. de Anima cap. 28. Iustin. A pol. κου οἱ λιγο- νοι τεις
Epiphan. Haer. 2. Iri erus.1 Vel petebat J MS. appetebat.
log. Lactant. lib. 2. cap. 1 . IT. Idem a
Magi quidquid miraculi Iudunt, per daemones faciunt J Lactant.
lib. 2. cap. 34. MVorum ars ominae potentia Daemonum aspira tionibus constat, a quibus inυocati, visus hominum praesigiis obeo antibus saltant; ut non videant ea, qtiae sunt; θ' videres putent illa, quae non sunt. Vide Observat. nostras ad Arnob. l. I. pag. 26. ELmenhors. Mael J Vox, ut multis videtur, persica; quae licet jam infamis, primo tamen honori fuit, & vel Philosophum, vel, ut vult Appulejus , sacerdotem significabat.
Apologiar Persarum lingva Magus es, qui nosera Deerdos. Alii
tamen originem vocis Magi ex Ebraeo petunt; qui enim nomen id Latinum. vel Graecum volunt esse , risu potius quam refutatio ne digni sunt. Qui Ebraeum volunt, eorum magis probabilis est
opinio qui Mαγον ab mn Meditar ideducunt, quod in Participio Hi phil runn habet , quod proprie
designat , meditans, mussitans. Vir Clarissimus Lodovicus de Die uobservat originem Syro-Arabicam, cum taura, accepto D pro servili, ut loquuntur , sive Hee - .mantico , derivat a verbo Eu,
quod Syris & Arabibus est seruotari , explorare. ut Sta an sint velut exploratores,scrutatores. Quod satis quidem apposite dici possit. Attamen nobis potitis arridet sententia eorum, qui Persicum statuunt, licet originem ejus juxta cum ignarissimis adhuc ignoremus. Magiam enim praecipue apud Persas viguisse in confesso est. Unde Basilius Homi l. de
289쪽
OCTAVI Us. a 7 csed etiam quidquid miraculi ludunt, per daemonas seia
ciunt. illis aspirantibus ic infundentibus praestigias edunt , vel quae non sunt, Videri, vel quae surit, non videri. REorum Magorum & eloquio & negotio primus 3 Hostanes, & Verum Deum merita majestate pro
τες. Et Sozomenus lib. 2. cap. 9.
tes invenisse Zoroastrem referunt Iustinus lib. I. Augustinus de Civitat. Dei lib. 2I . cap. 14. &Orosius lib. I . cap. q. Cujus adhuc hodie, si Dis placet, quaedam oraculorum fragmenta exstant. Et quanquam Magia olim fuerit,
quae postea philosophia dicta est
ita ut etiam Aristoteles libro de Magia, teste Diogene Laertio, Magos illic irae divinationis ignaros fuisse scripserit ; postea tamense malis artibus addixerunt, studiumque suum in nefariis & abominandis rebus posuerunt. Unde de ipsis Philo Iudaeus lib. de specialibus legibus: Eἰσὶ δ9 επιροι πο
φοραῖα. Multa hic de daemonum natura artibusque magicis aὸ Minucium dici pollent, quae, cum nec unius vel alterius horae forent, satius praetermittere visum est. Interim plurima huc spectamia peti possunt ex Deirio in Disquisitionum magicarum libris, Peucerode Divinatione, Butengero ae Magia licita & vetita, aliisque sere innumeris , qui de his rebus litteris quid consignarunt. Quibus
tamen, Deo volente, sertassis denos commenrationem nostram aliquando addituri sumus , eum adhuc neminem viderimus , qui nobis satisfacere quivit. Dudelius.
Quidquid miraculi luduntJ Coii- venit haec opinio illis quae habet Apulejus in Apologia, unde Pri-caeus haec ipsa verba illic citat noumodo pag. 8o, sed etiam III. Hoc, ni si fallor, melius, quam, ut secit Ouetelius, ad ludum ma gorum citata loca ab Heraldotum ad Apologeticum Tertulliani pag. Io 6,tiam ad Arnobii magicarum artium ludos , quos ipse ibi citat , huc in unam notam congerere & pro suis venditare, quae hinc expuli. Gronoυius.
I Illis aspirantibus 9 insundeu-tibus praefigias edunt J Lactant.
lib. 2. c. I S. Magorum quoque ars omnis ae potentia , horum aspirationibus constat, a quibus invocati , visus bominum praesigiis occaecautibus fallunt , ut non υideantea, quae sentct videre se putentilla, quae non sunt. Heraldus.1 florum Magorum o eloquio
9 neg.J Sic edidi, prout vidi jam
290쪽
sequitur ; & angelos, id est, 'ministros& nuntios Dei;
sed veri, ejusque venerationi novit assistere ; ut & nutu ipso , dc vultu domini territi contremiscant. Idem etiam daemonas prodidit terrenoS, DS, humanitatis inimicos. Quid Plato ξ qui invenire Deum negotium credidit, nonne dc angelos sine negotio narrat dc daemonas ξ & in Symposito etiam suo naturam daemon urii exprimere connititur ' vult enim esse si substantiam tuater mortalem immortalemque, id est, inter corpus de spiritum , mediami terreni ponderis & coelestis levitatis
de Pallio. Tatian. Plut . de desectu orac. Apul. Apol. Lacta iit. in I. Thebaid. & si qui Hostanis memi. Derunt. Quare non video , cur Sosthenes dicendus sit. In eros.
Hosthenes J Hosthenis Magi meminit Apule jus Apolog. pag.
4 I. Tacian . contra Graecos sol. 183. Tertullian. de anima cap. T. Arnobius lib. I. contI a Genpes fol. Is . Augustin. lib. 6. contra Donatistas cap. 44. Elmenhors.
Apul. de Daemon. Socrat. Medias tesares , per quas de Fria no-sra , 9 merita ad Deos commeant. Plut . de desectu oracul. internuncios Deorum, &hominum. Hierocles Alexand . de providentia, Plutarch. de Isid. Hierocles in Carm. Pythag. Mota erus. Angelos. minis1 os O nuncios Dei I Athenag. apol. pro Christian. pag. 3o. Philo de plantatione Noe fol. I o. &de somniis sol. 398. Hieron. in Daniel. cap. I .Lactant. lib. 2. e. I 6. Theodor. contra Graecos orat. fol. 2. Elmenbors.
Angelos etiam PDIo non negavit. At Plato non narrat angelos, sed illorum naturam & munia ut an- .gelorum describit. mo erus. Plato Angelos e negocio narrat J Tertullianus Apol. cap. 22. Angelos Plato non negavit Plato angelos nulli bi nominat, sed Ota .ficia angelorum narrat, quod superis nostra acta deserant tanquam ministri. Theodor. orat. A. de materia & mnndo sol. 6 I. plato Θεους
vide Porphyr. περὶ αποχῆς lib. 2. fol. 3I. Elmenb. Plato qui invenire Deum nego tium eredidit J Negotium , reniarduam, dissicilem. Εὐρεῖν τε εργον,
και ευροντα παντας αδυνατον M-
γειν. Rigaltius. 6 Subsantiam inter mortalem immortalemqueJ Naturam daemonum narrat Porphyrius ἐρ lib. 2. fol. o. &seq. Elmenborss. Substantiam inter mortalem im mortalemq. mediam J Tο Δι rum..