Quaestiones Demosthenicae ¬De orationum olynthiacarum Demosthenis ordine

31쪽

νοι, ταυτα --άνεσθαι ' ταμα γὰρ νυνὶ θνεται. καὶ ora μοι ομαι τον ποιουν τι των δευντων πἐρ ριων, δελι καὶ μῶς υπ0 3 - αυτωμ ξια πραττεν ταντο, tib οἷς ἐτέροις τιμειε. Accedit huc, quam hactenus omnes, ut infra quoquo videbimus, interpretes in harum orationum ordine con-atituendo haud jure neglexerunt, praesentis temporis cum pristina aetate eomparulis, qua fit, ut ea, quae obscuro Bauctionstoinio dicta videbantur, aperta sint omnibus at- quo perspicua Collatis enim inter se sui temporis hominibus atque majoribus P. 36 23 sqq. g. 30. pergitiis , δὴ τὸ παντ- Ηἴτιον τουτων, καὶ τι ὁμοτε Λα- εἶχε καλῶς του κώ νιν - ὀρθως ora τὸ in πριοῦτον

καὶ στρατευεσθαι τολμῶν αυτος ὁ δῆμος δεσπυτη των πολιτευομένων τὶν καὶ κυριος αυτος παντ- των ποθων,

- τ λ. Quibus accuratissime respondent ea, quas sub M. M. p. 38 24 sqq. g. 36 leguntur: καὶ μη παραχωρεῖν ζυμας ζιω), Ἀνδρες Αθηναῖοι, τῆς ταζεως et ν μιν οἱ προγονοι τῆς ρετῆς - πολλων καὶ καλων κινδυνων κτη- συμενοι κατελιπον. R Quare Rauchensteinius etsi bene vidit, offensioni fore, si ejus rei, quam tamquam sum mam peier m Olynthii, mentio vix fieret, haud scio Minon an opinioni mente antea comprehensa ac susceptae veritatem hoc in loco posthabueritimas eum ita sint, non eris quidem, v venim latear, vulgatus ordo historico argumento consului potest, sed cum Philoeliori testimonio, quod non est cur in

Io Invitus pro nobis aiat uedIgerus, qui p. 38. Id. q. 35. verba την ταξίαν γελων εἰς ταξιν ὁγαγον τὴν πήλιν, ad ulmmunitatem tollendam refert. Sed nisi tidior verbis quae aequiti tur: τὴν αὐτὴν του λαβεῖν του --δεσθαι, του δι a , του -- ῶν τουθ ο τι καθ' ηλικίαν ----κα -ου πιαρος - τά ποιήσας satis orator deviariit, se non sol a disciplinam militiae, verum iorum quoque remFublieam in meliorem oratilem reda m oeum Diuitia ' Corale

32쪽

suspicionem vocemus, tam miro tamen conspirat, ut si

interna quoque huc a edant rationes, non dubites quin mulium ius praestet Diom siste LSed jam ad argu Ma ex ipsis orationibus depromenda progrediamur. si Cap. II

adatio ut oritatum affert orationi ab istis ad superiora gradatim ascendendo ita eum ipsa orationi indolo arctissimo connexa facit, ut in argumentorum dispositioiis ne quid perturbatum ac discrepanain praeposierim ait, sed eo omnia ordius collocentur, aliud x alio prosecivin t --d a videatur. Hospiti orator eonsimilia. Etenim hospes, qui tenus pri-ο austerum vinum convivia apponit aenaim se 'Myoia Womit ae languidiora, Mimana sui bibentibus exspectationem facit et redemidi desiderium Pariter orator, qui quae in promtu habet argumenta ita disponit atque ordinat, ut a levioribus exordiens ad potiora gra ι,- uan'ν ediatur, gravissim perorans denique promponat, non dubium Dies esse quin, quo velit, perdueat auditoros o abrip at. Quod si verum est, nec prorsus illo more Demosthenes abstinuit, haud scio an ex eo ' Maiionum Oh nibiae in ordine quodammodo com tu nin sacer possimus. At maximopor cavendum est, ne, quod viri quidam docti non satis attendisso vi- tuae austum modum hac in re migremus, a Plus Maior postulemus aut ei obtrudamus, quam reveri aut potuit aut voluit.

Primus innium, quod quidei sciarii, L CCIIESINIUS

in Non magni sunt munienti argumenta, quae uechesinius Diuitia ' Corale

33쪽

dens hoe argumento usus est. Secutus est in ontrariam inriem disputi,ns I mionus, cujus in ed. nov. p. 72.), quae huc periinent, verba haec sunt: Possint

anne vera videri, quas mech asser ad vulgatam harum orationum collocationem defendendam; at si noster omni dicendi vi et argumentorum gravitate usus esset in orat. L, num sperare potuit, fore ut si in . et III minus acriter disputaret, animi quo vello perducerentur Hinc dure videtur haec oratio postremum obtinere locum.

Sed liceat hujus argumentationis veritatem paululum ηddubitare. Scilicet orator, qui argumenta sua ita disubnit iiquo ordinat, ut ab inferioribus gradatis ad superior ascendat, necesse est nut semel loquatur, aut si pluries, id sciat certe quod si nescit, sed uno sermon totam rem in peroraturum esse putat, quae in promtu

habet, cuncta necessario pronunciat. Utrum Demostheni contigorit, in oculos incurrit. Etenim illo cum primum Olynthiis ops ferro cives jussit, num sciro potuit, itErum ac tertium sibi eadem de re loquendi datum iri occasionem linum inspicari, hac prima oratione memoratu dignum nihil hi si tum min, Meso, praesagire, civim ignaviam alteram, imo etiam tertiam sibi extorturam ess orationem 3 equaquam, puto. Sed auctoritato sua fretus' et eloquentia, primoque statim impetu eo se eives perilucer posse ratus, ut opem extemplo se rent, Olynthios periculo eriperent, Philippum uno pro Ilo devincerent, quae tam gravia Oniinibus desidiosis Persuasuro suppetierunt argumenta uno tenore omnia proposuit. Non mirum igitur, statim ab initio oratorem perie in osse dicere, ne Olynthiis sociis recusatis, aut Tebus, ut antea, segniter gestis nio ipsis Atheniensibus

pro vis et focis eum Philippo dimicandum sit p. 12.

ordinem vulgatum delandendum proinlit id quod de eo diei mirum esse nequit, qui hane ipsam disputationem Ievieulam et minutam Si dieabat. Iulius est in eis refutandis Boclis i. a. p. 6-H. et

34쪽

s eue in Philippi onsiliunt, quod everat, utinat in

eum populis finitinus debellarum esset, reliquas Graeciso eivitata adoriretur, jam dudum conjectura perspexi s. uuaro si reipublicae eon illium voluit, non potuit quin Malim in L orati ei m rei mentionea insemi, 'in maximo ad opem Olynthiis serendam cives instigari posso seivit, quia sic tantuminodo caveri potuit, ne in perniciem Athenienses, quam Philippin eis moliebatur, misero incurrerenti Sed ponam vite, suspicatim eos Demosiliemem, soro ut iterum vel pluries eadem do re concionandum sibi esset, ponam gravissima quamus eum ideo argumenta on iurisse, quia ab humilioribus ad ea in prioribus in memoralidis gradatim ascensuma emit pravam hanc esso dicendi rationem ac dedita opera perversam profecto omnes conelamarent diseripidum potius exerebiationis causa in se is rhetoris, qu in umnum orat

rem Athenis eorum populo lava opinarere Etenim si

22 Hos Ioeo Rauehensi. p. 32 et XXVIII. atque uerior est. 1ov. p. a. asserunt, quo de rimastrent, quia malua indieetur perie mi hane esse III orationem. Non eodem jure diu Ruediger in annoti eiuli laeum, qui a initi or legitur, hune ὁ μὲ, ουν παρων

plieiter reserenda. mam αυτ ιον, ut ait pro μοι αυτῶν ip . ver horum collocatione reprobatur. Tnm neeessario aeribendum esset πε9-Dπων ive εἶπε πε aeri r αυτῶν σωτ. Primario enimeabula oris aedes concedentia.

35쪽

l. ivioniis arguitistitis usus esset in odia, quo demonstraret succurrendum osso Olynthiis, tantum abfuissEt, ut cives ad opem ferendam inflammaret, ut non solum hae orations nihil quidquam effecisset, verum graviorix quoquo arguimmi proserendi, capta interdum amae dono lamilio, ne occasionem quidem posthac nactus η--L Do tali igitur gradatione non cogitanduin dicendum potius do ea, quam ad ipsius orationis indolem sieaeeommodandam eos diximus, ut in argumentorum dis spositio no no quid perturbatum a discrepans aut pra posterum siti i Argumenta ex universo orationum habitu depromta quamvis interdum τε itati explorandas mirifice inserunant, magna tamen cum cauilane atque accuratissima diaugentia colligenda atque componenda sunt propterea, quod ea sensu quodam interno ducti mento facilius comprestendere, quam culis intueri possumus. Sed minimtamen est, diversum adeo doctissimis viris veri sensum inesso, ut in contrarias plane partes discedant undo nescio an possit aliquis olligere, plerosque aut opinione, in quam antea adducti erant, abreptos, aut roidi vitatibus deterritos non ea, qua par erat, diligentiae assiduitat hane disputationis partem pervestigasse. Sed hoc perquirer tironem iisdem erroribus obnoxium dedoeoti equo nim diffitendum est, hanc rem gnam habere difficultatem, quoniam tam multa in utramque pariem rapulari possunt, ut primum certe, o so

vertat, suspensus animus frustra quaerat. Quar hiepotissimum ἐκ τεῖν εἰκοτων tota causa pendet. Verum

eum alii jam in ea re locarint operam, eorum maximo in eomprobandis aut reprobandis sententiis nostra div talio vorsabitur quamquam reperisse quoque mihi videor, quae horum vel accuratissimam diligentiam ess

gerent.

Orationum Olynthiacarum in universum inter sminparaturum ea, quas nobis L est, Dionysio L, a gumentorum copia et gravitate eteris lange Praestati

36쪽

summatim ibi autem pleraquo tractantur, quae tum in II et III orati fusius et copiosius Ornantur et augen-urri misi tertiam pollivi Oh, vini nobis prima sunt pia colligant, quod, ut jam diximus, i iis, a quaequo

perorationi reservari soleant, tum quod non ait proba

bila, in I. orat breviter rem aliquam perstringi, alius -- xponi in II et III. V. Ruedigera L p. a. 7 , mi res Philippi huc et ontroversias do pecuniis theatralibus referri vult, et Rauehensirin passim in ed. r. At profecto quid obstet, quo minus promiscus orator, ex inopinato praesertim pluries eadem scio loquendidaia occasione, aut rem in L orati breviter inemoratam in II o ni eopiosius explicet, aut in I accurato expositam in sequentibus obiter pertingat, ingenue confiteorino in ieers non posse. Tam inceria enim haec atquosorinii solent eos, ut si eis tamquam argumeniis, tare, verendum vehementer ait, ne res ad liquidum por- duci numquam possit. Quare ea certe de causa oratio L ssu ), quod in ea res Philippi breviter tantum pose stringuntur, eminuus in IL L describuntur, do Deo suo dimoveri nequit. Alia quaestio est, eaque subdiffi-ellis, de peeuntis theatralibus, quam eodem argumento dijudieat Medigerus, hic tamen mittenda, quod necur sus do ea infra. ponetur. Itaque monuisse satis habeo, in hiseo rerum repetitionibus inultum differro inter ea, qua Demostheni ingenium suppeditabat, et ea qua ad renim et Philippi et laminiorum et ipsorum Athenien-Hum statum pertinent, quamvis iam raro talia tamquo breviter commemorentur, ut eorum nexum vix divinando assequaris. Orator enim, prout suppetunt, Rrgumenta disponit, qua commentus ipso est reliqua contra, his Morie dico, in alium ordinem redigere non potest, quam quo eo ipso tempore unum quidquo gestum esti uespectat, de qua ro infra dicetur Bg. 60 sqq. - quod do Thessalis narratur M. I. p. 1β. 18. M F. M., epe litur ori mi. 21. 13 sqq. 3. 11. Sed ut redeam, indo exorsus sum, argumeni

37쪽

Minia est. Ac primum paucissimis praelatus, quippe do oonutibus nota lacui mi, statim in amediam rem inducit auditores Meernemium eos et quam celerrinis nutiendum auxiliivn miliendos legatos quoque, qui ejus rei Olynthios certiores faciant. unc denIum exoptatam eum Philippo pugnandi occasionem obvenisse, eumquis eo cupidius amplectendam, quod non ab aliis persuasi bellum Olynthii pararent, sed horius a vias a Phin lippo pro liberiale pugnatur ulium ultro irenti Philuppum autem brevi in immensum deo crevisse, ut, si Obnihil suppetias non veniunt, jam sit perieulum, nee in ano Olyntho ipsam Auiuam adbriatur. Quam doplicem intuendum exercitum, linum obnibiis opem l turum, alterum in ipsam Macedoniam invasurum. Largam quoque suppeditare pecuniam, temere eam quidem in alienas res insuantam, sed urgento periculo militibus resimidam; eris persolvenda militi supendia, unde undosumantur. Nec vero etiam omnia Philippo bono sileos: non cuncta primo impetu succumbos, The salo non amplius Obsequi, Paeones quoque et Illyrios in libertate in s vindicaturos. M aridi mi igitur tenendam omin Milandi cum Philippo occasionem, quam ille, si obvenisso sibi, non dimitteret, praesertim cum optio data sit Atheniensibus, utrum malint ipsi in Macedoniam, an in Atticam Philippum bellum inferre. Nihil autem civitati bella inteluino perniciosius Bars et virilibus, et rabulibus, o oratoribus in eo omnibus elaborandum, ut officia sua strenue ac feliciter exsequantur. Haec omnia in L concione diei potuisse 'on est qui neget, non potuisse in L demum ex comparatione tantum prima orationis cum reliquis apparebit. Oratio II. I. iota fero in malis moribus Philippi describendis versatur. Cui cludit orator inde, non tam formidolosum regem esse, quam laris suspinemur, quippe

rum mala eius aries, qui sciam Merito urerissei,

i . .

38쪽

nunc oninhun sint in conspectu pocliam mvis ejus res

ad instar asdificii, quod quia firmo careat fundamento diu stare non possit, non nauum abesse quin misero teormant atque concidanti laminus ei sociis olera, ter subveniendum; eortiores eius rei siniendos Thessalas atque incitandos omnia cupidius agenda. Tum so .cio diuturnis bellis afflictos a fatigatos a Philippora secturos Macedones solos non metumidos esse, motis turbam ex turbuloniis, impudies atque improbis hominiabus conflatam. Sed Athenienses, duraunodo vel paulu- , Iuni officiis suis satisfacero velint, inultum tamen Plise his vel felicissimo praestare, tamquam mimim, laminori nune desidiaequo so dedero eos, qui suis olim ampensis aliorum juribus patrocinati agent. Revocandari igitur pristinam reipublica defendendas lacritatem, emendandam diseisinum bellicam, deponendam vivi sam in rebus sumniis aemulationem.

His accurato interis comparaiia pparet, non multum, ut quibusdam visum est, a vero uberasae auri Num v. quenti: quo harum animadversisnuin auctoream

7 ιιεν ποθεσις τουδε του λογου καὶ τα κεφάλαια παρα

Oκνοισι του Μακεδονος καὶ την ἰσχυν uuae ut resutet

Bauchenstein p. 6. et XXI. disputat in hunc modum: ,,Verum est in I. nobis L orat necessitatem momstrari; verum hoc non eo fit consilio, quo quis Mai ab initio indo ad rom quandam aggrediendam exhortari solet, sed quod ultimum temporis spatium supersit perieulumquo summum instet, nivi strenuo rem statim a grediantur. Ad qua in annot a. p. 52. M pr. Q Ε. ingger V. D. annectit haec: In oratione enim ipsi L nobis IIIJ nondum, num omnino serendum sit auxilium, quaeritur, sed quomodo celerrimo et opum fieri possit.

39쪽

s, ut disdiu diuin istam adversariorum, quam commodo in rem' meam eonvertero possem, nunc missam faciam, qui, quaeso, claritas poterat orator, quod voluit, exprimere, quam verbis hisce ἐστι ν τα γ ἐμοὶ δο-

παρασκευάσασθαι τὴν τ ψστην, α . 1 in L p. s. 15. sqq. l. 2. Veriam ne hoc quidem concodunt. Etenim refellero illud studet Rauehenstein p. 35. δ argumento, hyc re si qui erant, qui e verbis ni φισα - μὸν ηδη την - - , Meliesinio vertenu ,nunc rara dem nimium confisi colligerent, nullas adhuc copias eontra Philippum missas Aso, eos pacatos videmus u liniora hyperb. p. 32. not. - CL Ruediger. et Oenies. aminii ad h. L Jam etsi eisia largior, , comere nune tandem paullo gravius mare, quam νηφισα- σθαι ηδη, nondum tamen adeo, pacatum fateor, ut, eum perperam liquis Oe argumento usus sit, eodem prorsus abstinendum esse censeam. In parti δη si gularem in inesso vim rectissimo vidit II Wolfius, qui exH. ἐν ταυτη τ' ἐκκλησία, μηδἐ αναβαλλομένους. Probat Becherus I. l. p. 122 annot 18. Item Ruedigerus hδη pari. V., se ταχὶ στην respondero monens. Verum est etiam quod ad Viger. p. 413 observat eunius, δη signifiearo actionem maturaiam Aecedit quod hoc Malim ab initio orator urget atque agitat videtur ita, extemplo universam suam proferens sententiam, eorum, qui antea in contrariam partem dixerant, sententias repudiare et uno quasi ictu dirimere controversias uuare porinde haec sunt intelligenda, ac si diceret: ancassum

tempus oratores sermonibus suis contriverunt. Verum

enimvero auxilium, ut mihi quidem videtur, iam damquo

Oeernendum, celeriterque serendum. q. Gravius est autem ac magis ordini nostro congruens, quod dicit orator: νηφιλασθαι την βοηθειαν.

40쪽

Nondunt iiiiii iuncto essem, id ipsum, alitis onusino

mittendum anxii turn necne, in disceptation adhue versabatur. Atqui hoc tantummodo eo tempore in qua stionem venisso consentaneum est, quo primium in1

stii contra Philippini Athenie ea implorabant, quoniam inita demum societate do auxilio littendo nec deliberandum amplius, nee quod jam dudum senatus populus- . quo decreverat, iterunt psephisinato confirmandum erat. Hinc brevior sis potuit in orat. IL I. p. 21. s. l. 11: φημὶ ὁ δειν τοις 'Oλυνθιοις βοηθειν, atque in III. II. p. 3l. 6 sq. q. 10; τι μυ δη δει βοη- - πάντες ἐροι κ ori Quamobrem rationem eam, quas III. Dionysio est, in primo loco ponere non dubiis. Sin autem hio de novis, imo tertiis subsidiis aernici esset, in castigando deside alacritatem certe atque propriam Demostheni per Muitatem in dicendo plano desideraremus, id quod rectissimo assinu avertit Becherus L L p. 122 sq. Resulatum eo οquo putamua id quod Ilauchenstein. l. I. adversus Ulpianum protulit ,,ultimum temporis spatium superesse, periculumque summum instare, nisi sumnue rem, atatim aggrediantur. Sed nisi mea sis nitopinio, tam simplicia sunt ac paene placida verba, quibus opem ferro cives jubentur, ut unde summum collis gas periculum instare frustra quaeras. Itaque alio Ra inens p. o. et XXII. argumento, sed eo linu graviori sententiam suam confirmare studet, depromto e ver bis orat L III. p. 10. 27 sqq. q. 6. his oud γὰρ λογος, ω σκῆψις ἐδ' ἐιών του μιν τα δέοντα ποιεῖν ἐθέλει, amouiso M. - έρ, ο παντες inutio 'αυθίους ἐκπολεμῶσαι δεῖ, γέγονεν αἰτοματον, κοτ λ. undo quomodo suos increpet Orator, cum minus secissent, quod

fieri debebat, discamus. Quo quamvis magnam veri specten habeat, mihi tamen secus videtur. NamFo hase, ut alia multa in hujus orationis exordio v. supra

pag. 17. , ad ipsam concionem et ad eos reserenda ce

aeo, qui si me a Philippo Atheniensibus no vom rniniis senem in eadem contione dissuaseranti H ,-