장음표시 사용
191쪽
gladii,&mortis temporalis . ad timorem spiritualium poenarum tracseat, sed etiam satis impudenter irridere sacras cerimonias quim reconciliatione poeta itentium adlii bentur. sed si in ignum ei videtur Aegatum Regium dum ab excommunicationis sententia de more Ecclesiae t ex
absolueretur,virga sacerdotali leuiter percussum non ad di lorem , sed ad significationem: quid quae dixisset, si magnum Theodosium imperatorem Orbis terrarum vidis et sancti Ambrosii Episicopi sui sententia pertimescet neque audere,illo interdicente, Templum Intrare, nisi Publicam poenitentiam ageret , ac deinde ingredi permissum non stetisse, sed toto corpore pronum in pauimento iacuis e manibus capillos vulsisse, frontem grauiter percussisse, de pauimentum lachrymis asipersisse, id . deposito diademate, toto populo inspectate Vide Tripartit hist. lib. O. cap. 3O. Hunc igitur tantis Imperatore Rex Christianissimus imitatus, quia sancto timore iudicia Dei, summi Pastoris sententiam timuit, adstitit illi Deus,ut pericula non pauca, nec leuia feliciter euaderet, o deinceps quoq eiusmodi nefariorum hominum conatus, eodem adiuuante Domino non timebit.
Undecimo,asteri exemplum Regina Elietabethar. Quid, inquit, qua
nupcrux itu Regina nos ira nocue erat quod circumspiceret sabiq. uir et cum d Pi excommunicata esset .subditi eiusdside di obedientia absoluti quam ei debebant, R ignum II berniae ab ea ad egem Hispania lassatum, at q. deniq nobilis ille fugitiuus Theologus, eodemq.
parpureo decoratus galero, quo tinnc Bellar minus no euiseritus Stau-leiana proditionis pologiam publicare in qua illud defendit , quod quandoquidem excommunicata esset Regma haeretica; non solum Aceret iam eius subditis , verum etiam vicisse esset ab obligatione conscientia, nudare eam omni, quo possent prasidio, di siue exercitus, siue oppida siue arces, o propugnacula eius obtinerent Regi Hispano hosti
tradere. Flegina deinceps nihil habente proprium aut suum magnam sne dubio causam timendi Elida bellia,si sapuisset, habuit. Nam quae stadem datam Deo, Ecclesiae Catholicae in sua consecratione statim fregit; certe timere debuit iustam iram Dei,S ne sibi etiam a subdatis fides
data, iusto Dei iudicio frangeretur. Quod autem additur de Stanteiana proditione, non fideliter, nec vere narratur si quidem more suo Auctor Apologiae Historiam muli is additis med ac ijs foede corrupit. Extat enim
resiponsio Cardinalis Alanc hunc enim fiagitiuum Theologum vocat)ad literas Stant et,quam hic ipse Auctor ad marginem notat. Haec est auteni summa Historiae. Abstulerant Anglii Rege Hispaniae Daueratriam Civitatem in Belgio sitam iam q. Stanteio custodiendam tradiderant Is Stant eius,cum reconciliari vellet Ecclesiae Catholicae, eam ciuitatem Regi restituit, tamquam proprio Domino,idq. nulla mercede pacta vel recepta. Hanc restitu lonem approbauit Cardinalis Alanus,ut iustam etaetera non Alani consilia Ad Auctoria pologiae mendacia sunt.
192쪽
vltimo loco addit exempli,n iacobi,n iij et in Anglia regnat, aetria quae dana ad Jucit, unde Iacobus Rex cauedi sibi a Pontifice max mam habuit occasionem. Primo inquit, Buliarum diuulgation ea rit,
quarnm feci tam dudum mentionem , quo prohiberetur gni ditu, ct coronae. At hoc primum iam supra respondi, duo Breuis Pontificis Clementis VIII anno icto ad Catholicos Anglos directa
suisse quibus sim vilius certa personae designatione admonebantur, ut quo ad possent iuuarent ut vir Catholicus Regno illo propediem a cartaro potiretur quo consilio nullum aliud a Pontifice Maximo, cui Catholicet Ecclesiae cura potissimum incumbit, magis Christianum, magis Pium,&utile dari potuit. Quod si hac generali admonitione Iacobus excludebatur, ipse erat in causa, qui spem non obscure datam Pontifici fallere volebat vel certe eius administri reprehendi debent, qui magis Adhuc aperte Iacobum tunc Scotia Regem adepto Anglicano Regno,
Catholicum futurum promittebant.
Addit secundo Deinde, inquit, ybi intrasset, linam . possessionem
adeptus esset, horrenda illa coniuratione pulueraria sua Aegim cum Dis, O Regno, O vita penitus spoliatura fuisset. Utrat autem Pontifex omni ratione se purgare laborat quo minus eius adminiculis fulta illa coniuratio fuisse videatu e tam in negare non pote i primario/
ejus in hoc Brino administros, ct praecipua mancipia Iesultas, ipsi i
mos illius actores designatores q. fuisse quo etiam crimine , is qui Princeps fuit cohortis mortuus et in confessione facinoris, alios conscientia egit in fugam, nonnulli etiam ipsam in Italiam penetrarunt. Ad hoc secundum Respondeo, tam multa hic mendacia sine ullo testi
monio, vel probatione concieri, ut necesse sit Auctor em Apologiarim nem omnino pudorem, conscientiam exuisse inio senim attinet ad Pontificem non est cur se purgare laboret cum nemo illum vel suspicionem macula alicuius asperserit. Id autem attinet ad Iesiu tas, ille ipse qui Dux erat cohortis, ut Aucti, ri loqui placuit, Henricus Garn etiatus Praepositus Prouincialis facile mendacia ista refutabit. Constat
enim Henricum in publico iudicio Rege ipso spectant , qui si vellet
testis etiam esse possiet longi flamo tempore examinatum , constanter semper dixisse; neque se . neque ullum esui tam huius conspirationis au .ctorem vel comnlicem, vel consultorem, vel consentientem ullo ood fuisse seque cum eum tractatum in confess One Sacramentali genearatim cognouis dit, dedisssi Omnem operam,ut a tali conspiratione desivisteretur imo etiam se in suos ex Vrbe'Cima a Superioribus suis erauiter admonitos,ut aicos se Tholicos bimul tumultu alienos suis cohortationibus continerent Q Od aurem HenricusCarnet tus in ludiciota pedixerat, id ipsum in si in e morte, coram inr umerabiti pi pulo
tonga oratione protestatui est qua oratione scut sidem Catholicarn sic fisi s
193쪽
Professias, o haereses Anglicanas liberrime detestatus est rata eadem libertate negauit se auctorem,aut complicem, aut consultorem , aut ullo modo consentientem sceleris misso . Et tamen audet Auctor Apo- contra conscientiam propriam . contra testimonium multorum illium hominum , qui crudelissimo spectaculo interfuerunt, digere , II, qui Princeps suu cohortis , mortuus es in confessi cne facinoris , cum dicere debuisset eum mortuum filisse in abnegatione et
detestatione facinoris Cur igitur , inquies Henricus ultimo supplici affectus est, si neque sceleris conuictus, neque scelus confessus est quia
non reuelauit,quod in confessione Sacramentali eum aud: uisse Iudices mira quadam versutia cognouerunt. Sed cum Catholica dcctrina non Cisen etu, Maia permittat,ad unum malum vitandum secretum Sacramentalis confis tui. - . . . sionis detegis maluit ille mortem acerbissimam pati, quam tant Sacra reuitare cons fmenti sigillum violare. Proinde iudices illi qui a Catholica fide, do fovis f. r. is, strina alieni sunt, Henricum reum haeta Maiestatis ci non reuelatam, conspirationem fecerunt . Deus autem eumdem Henricum C Sacramentum diuinum non violatum in fidei Catholica confessionem, atq. haeresiam Protestantium detestationem corona gloriae, ut P:8 credimus, redimiuit. Porro ali ex Iesiuitis,qui fuga sibi consuluisse reuiu consiliu Christi secuti sunt, qui suos admonuit, ut cum persecutione uno in loco paterentur, tagerent in alium inae maior . n. persecutio cogitari potest,quam quaeri ad carceres, supplici a sine conscientia tacinoris,
sne testium indicijs addit postremo Auctor Apologiae, Neque tamen, inquit, aut illi qui Regnum hoc fuga deseruerunt,nec Ba cui nus qui sua quam substitit in Belgio , laborauit tamen nihilominus conscientia sceleris umquam sunt in ius a Pontifice vocati, ne dum poena ab eo ossecti, quod in tam turpe es nefarium negotium consensissent. Ad hoc tertium caput facilis et expedita responsio. Non est consuetudo summi Potificis homines in ius vocare, At multo minus: nis assicere, quos nullus accusat, vel de quorum criminibus nulla extant indicia, nulli testes . Si Balduinus, quem unum nominas(nam caeteros, qui sint, si tamen ali. qui sunt,diuinaremo possumus infamia huius criminis laborasset,iccet ' Cum die a Serenissimo Archi duce Alberto optimo de iustissimo Principe non i. N - .fuisset permissus publice in Belgio hin ipsis primarijs Ciuitatibus degere. sed quoniam neq ij qui tamquam auctores sceleris vltimo supplicio affecti, diu tape l. examinat Balduin nomina lunt inter complices,aut conscios, ne l. aliquid aduersus eum in Anglia probatum erati ideo neq. summus Pontifex neq. vlli alii Catholici Principes illum in ius vocandum esse censuerunt Q iace Auchi)r pologia excusiari non potest a magna temeritate, sevitate , quod sine ulla rationabili causi summuni Pontificem Christi Vicarium, supremum in sapientissimum Principem reprehendere ubi uerit eorum criminum , quorum suspicio ne seriuatia
cuidem hominibus adhaeret, nisi probabiles causae proferantur.
194쪽
H sex pedit ransit Aduersarius ad aliud paradoxum. Nam cun hactenus probare conatus sit plurimos Imperatores, aut Reges tibi a Pontifice timuisse, Iacobum Regem multas timoris causas habuisse; nunc tamen quia degeneres animos timor arguit, ut Poeta dicit, contendit falsum esse quod Rex suus umquam timuerit. Ne q. eamen, inquu, quatum cum stupens admiretur, Panicum hunc terrorem esse, quo Rex laborat, unquam evicerit. Ecquid n. 'opam pro securitate sua Rex obsecrauit Ecquidnam alios Principes christianos amicos suos, in necessarios cohortatus est, ut apud Papam pro ipso interpellarent picquid aut opem, aut praesidi ab ipsis virum emcdicauit, quo incolumitati suae fatis consultAm videri posset nihil minus haec ille, qui viderat ne Rege
Aufior, Albia suum, dana constante videri vult, temerarium faciat. Nam si tot Magni Ioetiae , iconia Restes, Imperatores Papam timuerunt, ut paulo ante tam longa di-n otio. gressione demonstrare conatus est Pan non erit Rex suus temerata us, si timere nolit, quod tanti Reges timuerunt sed Iuramentum propositia, quo exigitur a singulis ut iurent, non posse Papam ulli concedere, ut aliquam violentia, aut damnum personae Maiestatis suae inferant Item vitiarent se, non obstante qualibet sententia excoir municationis, vel declarationis, personam Regis defensuros reuelaturos Cinnes conspira.tiones, proditiones contra ipsium, alia similia,quae in eo Iuramento continentur; satis aperte ostendunt, post puluerariam coniurationem Regem magno timore fuisse correptum ac de his fatis.
An ReuAnglie Pagrii Transit Auctor ad aliam partem Epistolae Cardinalis Bellat
possit Iuliano mini, examinat similitudinem desumpta ex oratione S. Gregorij x. epotate comisi an reni. dicit autem nullam esse similitudinem inter Iulianu S: Iaco. D''. bum nisi quod ille erat Imperator,iste est Rex At Bellat minus non posuit summam similitudinis in comparatione Iuliani cum Iacobo, sed in comparatione rei cum re, fraudi cum fraude,negoti cum negotio. Sed
tamen quia placuit Auctor Apologiae conferre etiam personas, insista mus eius vestieijs,in consideremus dissimilitudines Iuliani Imperato
ris, Iacob Regis. Principio inquit is ianus fuit Apo lata, totiq. dei chracti ac renunciauit, qua olim professus fuerat, in denuo in Ethnicum, vel potius in Atheum conuersus est: ex noster Christianus es , nec unqua deseruit ea religionem, quam propemodum curea, imbibit, ou. lf, po e, i liquando erubuit haec ille sed non est verum, Iulia
is ei A nun in Atheu fuisse conuersium, clim e contrario ab unius Dei cultu, adpitabu, Ulcoita Deorum venerationem transierit, ut potius polytheus , quam atheus dici debuerit Iacobus autem, cum Catholicus non sit, neq Chri stianus est. Si c. n. loquitur S. Augustii us lib. de gialia Christi, cap. is Hac debet Pelagius gratiam confiteri si vult non solum vocari velum etiam esse Christianus . Quibus vel bis satis aperte decla at eum Christianum non em qui haereticus est. Et clarius ac susias S. Athanasius oratione a.
in Atianos,non procul ab initio,inultis argumentis probat, nullia haere. ticum
195쪽
ticum proprie dici pos vel esse Christianum. Et multo antea S. Cyprianus lib. . ep:st 1 ad Antonianuni scripserat, Christianus non est, qui in Chri si Ecclesia non est Iacobu autem Regem non esse Catholicu testis est Auctor Apologiae, qui in singulis ferme paginis huius libri nomeCatholici illis relinquit,qui Romani Pontificis Religione sequutur qui
autem Catholicus non est,hoc ipso haereticus est.Catholicus. n. at q. horeticus contraria sunt,ut dies Vnox,ut lumen sitenebrae. Neq. omino
verum est Iacobum numquam deseruisse Religione, quam primosius ceperat. Na ex parentibus Catholicis natus Catholico ritu Baptismum, ac per hoc Catholicam Religionem fidemq. suscepit. Sed iniuria tem p rum in educatores sectarios incidit,qui eum ex Christiano Caluinistam fecerunt. Et si vera sunt,quae narrantur ab iis, qui eum intime nouerunt, cum in Scotta Puritanus, Protestantium inimicus es ei; nuc in Anglia Protestans est, Puritanorum aduersarium se gerit. Pergit Iulianus conrtra Christianos se conuertit, tantum odo quo in confisone causa christi perfiarent: Mx noster hac in re cum subditis agensis tam uspectas ut nota extet aliqua qua distingui possit inter subditos fideles, prasi
dos At nos supra non semel ostendimus,quemadmodum Iulianus Christianos vexabat Religionis Christianae causari sic etiam Regem Iacobum uictis pecuniarijs,carceribu ,exillis,extremo supplicio Catholicos vexat quod Religionem Catholicam nolint deserere, hoc ipsum Iuramentum eo tendere, ut fides Catholica de potestate sium mi Pontificis
abnegetur. Pergit. Iulianismi fuit christianorum euerso I egi nostro finis non a ui propositus est, quam, fidem Christianam in statu tran. uisitatis atque o tu tueatur. At nos contra videmus Iacobo Regi fine Propositum esse sectam Protestantium in statu tra quillitatis, oti tueri' ad eum item obtine dum, primum Catholicos omnes, deinde etia Putitanos opprimere. Pergit. Iulianus coueCUcbat, v homines adduceret ad Idololatriam patrandam Ux noster eo tantum ut subditos suos adducat ad manifestam professionem naturalis sua fidei, ac ciuilis obedientiae me velut tessera obsignandam Cur igitur in toto Iuram enoto ciuilis obedientia laturalis fides ne semel quidem nominatur, perpetuo autem potestas summi Pontificis abneganda proponitur Pergit. Iulianus eam rationem prae cateris imuιt, vi subreperet cautis , non cogitantes illaquearet Regis nostri tota ratio,quam sequitur hac in re plana e L euidens , ommque procul obscuritatis in regu uento; squidem nec veniam ulli umquam negauri eorum , qu adii randum vocarentur , deliberandi fecum per otium, commentandique de eo , uouod iuraturus esset. Et si quis forte interpretationem requrreret. Ap- reditavit item omnem, quantam quisque postularet, Sed istam planiis Hem, euidentiam a crassiora impliciores minime cern naus
196쪽
temporalibus exigi, At tamen verba Iuramenti ad potestatem ponti. sciam euertendam maxima ex parte referuntur. Neque dicitur ma-
nifeste arci iuro Pontificem Romanum non esse caput Ecclesiae, veLEgo iuro egem Angliae caput esse Ecclesia Anglicanae in spiritualibus. Si enim hoc diceretur, nemo deciperetur sed dicitur, Iuro non eo se parendum excommunicationi Pontificiae . Iuro Pontificem nota, posse absoluere subditos ab obedientia Regis Iuro Pontificem ab hoc Iuramento me liberare non posse, quia legitima plenaque auctoritates mihi ministratum est Vsimul, ut haec mirius offendant, permiscentur multa de proditionibus de conspirationibus,de Regia persona a violentia, caedibus liberandari quae cum omnes naturaliter horreant, fit, ut totum Iuramentum incaute suscipiatur, ne qui illud recusauerit, in suspicionem proditionis vel conspirationis incidat. Pergit. Sed summa dissimilitudo in eo vertitur , quod Iulianus eos impulit , ut Idololatriam Perpetrarent statuis imaginibus coicn istis ex noster,cmnes eius
subditi, qui quidem de s eligione cum eo sentimus . adeo longe absumus Ah si is, hac culpa, ut a, bis barctici, vel eo nomine cestamur, i tib ab Ido
I tudo Retu . Iolatria patranda tam longe refugiamus Imo vero in hoc ipso maximai G. militud , est nam Iulianus voluit quide Christianos ad Idololatriam pertrahere sed occulte, sub colore ciuilis adorationis. Imago. n. imperatoris sine crimine a Christianas adorabatur; quia sciebant Ima niuimperatoris cultum ciuilem exhiberi,ut ipsi imperatori exhibebatur . Sed Iulianus imaginem suam ita pingi iusserat, ut in tabula nue linteo Iouia quoque Imperatorem coronantis imago cernere turri ut qui in actine, Imperatoris adorabat, simul Iouis imaginem adoraret. Et quonia in o. Di, qui Deus a gentibus credebatur, heius Imagini non ciuilis cultus sed diurnus exhiberi solebat; hac aude Iulianus Christianos, sub colo re ciuilis honoris imperatori debiti, ad culium diuinum Imagini Iouis exhibendum id est, ad dololatriam patrandam, xvero Deo cultum. denegandum adducebat Atque hoc est omnino quod Rex Anglorum iniitatus est . Proposuit enim Iuramentum, quo sub colore ciuilis obedientiae in temporalibus Regi debitae, eidem Regi obedientia sacra , ut Primati in spiritualibus praestaretur, headem obedientia vero Eccle- totius Primati denegaretur,ut supra satis aperte demonstratum est.
latriam vocat non est mirandum cum, ut ipse confitetur, unus hic articultis sit inter multos . quorum causa haeretici Protestantes a nobis Catholicis cens cantur. Ne l. enim Imaginum sacrarum cultus Idololatri
dici potest, nisi ab iis, qui Imagines Ch isti Sanctorti dola videt uolunt. Et quoniam I dolum est imaeo Gisi Dei propter quod Apostolus nihil esse doliam pronunci ait Epistola t. ad Cori cap. S. quia videli
cet mago est rei nusquam existentis, non possit adicis t. dol roe ac Maginea Quisti Sanctorum nisi existiment Christum falsium esse
197쪽
e se Deuhi hsanctos eius falsi Dei amicos hseruos esse et deniques
Christum,hsanctos nusquam essed nihil esse quae existimatio sitne retica necne, ipsis aduersariis iudicandum res inquimus Certe Synodus septima Generalis ante annos circiter non peto sanathema dixit ijs, qui Christi. Sanctorum imagines dola nominare piae sumpserint. Venio nunc,omissas conuici Id nugis quae ad rem non pertinent, ad exemplum allatum ex lib. et Machabarorum..Sic igitur Auctor Apol
giae loquitur pag. 8s. Ac Primo, inquit, quod ad Elea aru attinet,si ne ex turatochipreibytero ratio esset recusandi Iuramentum a Rege oblatum, tam honq, tamq conflans, quam fuit Elea et aro, cur a porciliis carnibus gu-
βandis ab tinereti adhiberio cardinale non an inscit posset hoc exemplum ad suum institutum comprobandum hinfra sed cum fundamentum malum sit ac vitiosum aedificium super impositum non potest, o
modo esse diuturnum quod enim ex emolum quaeso, reperitur in aeniuersa fac ra scriptura, quo recusatio Iuramenti a F ese oblati, vel detractio obedientia erga Reeem p ae aridae si ahiliatur Ego vero audeo dicere,
meliorem causam habet Catholicos uramenti recusandi, quam Elea Tarus habuerit carnis porcinae non gustandae Quamur s. n. au. t. ritas imperantis utrobiq. si eidem tamen materia , de qua praeceptu traditur, Omnino diuersa est ibi. n. de carne porcina non gustanda, hic de potestate capitis Ecclesia non abneganda lex datur. Opinor, aduersarius non negabit potestatem capitis Ecclesiae rem esse longe sublimiorem carne Porcina; sed in eo semper aduersarius vel decipitur, vel decipere alios nititur,quod stirmat in Iuramento . Rege proposito, nihil aliud contineri,nisi ciuile obedientia Regi esse praestandam . Plaec enim causa est, cur quaerat exemplum in Scriptura diuina, quo de ractio obedientiae stabiliatur. Nam si aduertere vellet eo Iuramento Potesta tem summi Pontio ficis labefactari, euerte, facile exemplum inueniret nec solum exemptu, sed etia praeceptum diuinu quo potestas summi sacerdotis euidelisiam stabilitur. Nam Deuter. i . fatis aperte legimu ii susteibi erit, notavi Mis lens obedire sacerdotis imperio, qui eo te pote missili sit Domino Deo tu ista toto tuo, sententia Iudicis morietur hauseres malu de Israel. Mumer Ic stat s in ravidemus horrendu iudicium Dei in Core, Dathan, in biron, quos una rosi. cum familiis ipsorum terra absorbuit, descenderunt vivi in Infernupropter schisma, defectione a Moyse, Aaron,qui tunc summi Sacerdotes erant, Ecclesiam Domini legitime gubernabant. In nouo aut e Testamento non Imperatori vel Regi sed Apostolo Petro quem Vicarium suum super familiam suam Christus constituit, ab ipso Christo di cluet scimus,Quodcumq ligaueris super terram, erit ligatum hin Ct.lis, quodcum l. solueris super tetram, erat solutum ut Caelis Matth.
36. cum eidem mandauit Ioan . vltimo, ut Uue gregis sui utiq. omnes
pasceret, simul etiam ouibus mandasse credendum est,ut ab eo se pasci, regique humiliter,cbedienterque permitterent.
198쪽
Quod autem Aduersarius adiungit de Iuramento Sauli . I. Regum is ad rem nihil facit Primum enim non traci anata de Iuramento seria uando sed de Iuramento suscipiendo. Deinde Iuramentum Sauli omnino temerarium fuerat; ideo iudicio totius populi mortem euasit Ionathas , qui illud non se uauerat. Sed tamen placuit Deo, ut Ionathas propter Iuramentum non seruatum in vitae discrimen adduceretur, ut Sata ipse propria iiiij iacturam faciens, de Iuramento temere suscepto
Pag S. Transit Auctor Apologiae ad exemplum sancti Basilii, quodae. . ,-Furi Be armi u in Epistola sua posuerat, multa dicendo nihil dicit Ca- uillatur primum a Bellar mino omissi esse aquam sibi contraria, verba illa Theodoret de S. Basilio Imperatoris quidem amicitiam magni se
pendere cum pietate, qua remota perniciosam es h dicere. Sed Bellar minus non librum Theodoret describere sed quod ad rem suam faciebat, adducere voluit tantum autem abest,ut eam sententiam sibi contraria esse iudicet,ut eam libentissime, gratissime q. suscipiat. Nam xipse amicitiam Regis Anglorum magni pendit cum pietate sed ea remota perniciosam esse dicit. sed videamus quibus rationibus aduersiarius Bellar minum refellit, quod ad exem una sancti Basili pertinet, omissi lcnoa narratione, quae ad id solum adhibita est, ut liber grandior redderetur. Iam, inquit,comparei, qui, uti causam sancti Lassi cum causa Arch,
presb=teri: Nam alioqui nec orthodoxum Regem decuit cure moriano atque haeretico Imperatore conferre Baslius tentatus est, ut Arianus esse e et Lis nusia mota est Archipresb tero de causis fidei. Basilius nisi Uerhtim ei diuinum obstitisset Imperatori libens obtimperasset: cum Archiprisbytero istud agitur, ut obtemperare non nolit,
quamuis id ab eo Verbum Dei exigat Basi ius permagni fecit gratiam
Imperatoris si falua pietate tapromereri potuisset Archipresbyteria hortatur Cardinalis, ut reiiciat, etsi consentaneum sit pietati, ut amplectatur. At Bellar minus Regem orthodoxum cum Imperatore haereti.co non composuit sed Regem cum Imperatore, non Catholicum cuni uita, Rex Ariano, vexantem Catholico cum persecutor Catholicorum recte coangliae conue ferri posse existimavit. Porro Basilius tentatus quidem est ut Arianus esistat cum Iuba se vellet sed sub colore subtilitatis dogmatum tentatus est Non en, ni n. Apustato. Basilio dictum est, Esto Arianus vel Noli ess e Catholicus sed Noli pro pter modicam dogmatum subtilitatem Imperatori resistere Sicipitur Archipresbyter non aperte tentatus est, ut Primatum Apostolici ni abnegaret, sed occulte, sub colore ciuilis obedientia Rera praestande
Quod autem is nulla mota sit Archipresbytero de causa fidei nescio qua fronte dicere audeat, qui scit illum Catholica fidei causa comore hensum, post Iuramentum praestitum adhuc in carceribus detineri ut omittam, quod in ipso Iura naento plurima sententiae sunt, quae ad et testatem summi Pontificia labefactandam pertinent. Neque velum est
199쪽
om Archipresbytero id tantum aeti, ut obtemperare non nolit, quan uis id ab eo verbum Dei exigat. Nam Archipresbyter iam obtemper uit,etiam si Verbum Dei ab eo contrarium exigeret. Verbum enm Dei est, Oportet obedire Deo magis qu in hominibus Acin senique sum est etiam illud, quod Bellar minus hortatus sit Archipresbyterum, ut gratiam Regis rei jciat, etsi consentaneum sit pietati, ut eam amplectatur Bellar minus enim de gratia Regis amplectenda vel rei j cienda , ne verbum quidem fecit in epistola sua sed hortatus est Archipresby rum,ut pinnitentiam agat de Iuramento nimis facile suscepto, quod sal
ua conscientia, pietate suscipi non poterat . . . Combaratris
Pergit Auctor Apologiae pag. c. Bellat minum reprehendit, quod es , A elut is lapsum Archipresbyteri cum lapsu sancti Petri Apostoli, sancti Mar D s.cellini Pontificis comparauerit: quorum ille Christum negauit, ste do sui, I, P.tr,. lis sacrificauit, Addit etiam Historiam de lapsuri Marcellini a Cardina Ie Baronio non sine magna causa in dubium reuocari. Sed Bellar minus Archipresbyteri lapsum mulio fuisse minorem illis verbis testatus est, Qti sancti Petri, sancti Marcellini casum aliqua ex parte imitatus videris,&c. Neque similitudinem posuit in lapsu, sed in causa quomodo enim ex imbecillitate animi, stimore poenarum sancti illi viri ceciderunt; ita fieri potuit,ut Archipresbuter ex aliqua simili imbecillitate caderet. Parum autem refert ut tum M storia de lapsu Marce Fini certae fidei sit an dubiae satis enim est ad exhortationem, quod ea H storia communi consensu recepta sit,ut etiam Baronius ipse testatur. Transit deinde para.' ad auctoritatem S Gregorij,quam Bellar minus in epistola sita adduxit, uti cibare quantimc menti sit Primatum Apostolicum denegare. Ac primum miratur,cur sanctum Gregorium Api stolum Anglorum nominauerit. Cur Gregorium inquit , potiolum noti rum vocarat, nescies. Recte miratur, ac dicit se id nescire, quoniam Protestantes Aneli non S. Gregorium Apostolum, sed Martiniani Bacerum. Petrum Martyrem Apostatas Sectae suae Auctores habent. Sed Bellar inmus Venerabilem Bedam secutus est, qui Sanctum Gregorium in Historia gentis suae Anglorum Apostolum nominauit Addit debere S. Gregorii successures vestigiis praedecessoris insistere in eo, quod missa a sancto Gregorio nullam exercuerunt muneris sui partem,
nisi pace permissu l. Regis quomodo etiam missi a S. Eleutherio locusuum in hac prouincia Regia auctori a te obtinuerunt. Evodsi, inquit, hodiervi Pontifices his iis flere client maiorum uotum vect2. C;
equidem nec fugitiuos alieni rincipis foris exciperent, nec eosdem rursus domum remitterent non solum absque xu venia Principis, verum etiam manifesto contra ipsus leges cum consiliit, O doctrina ineram rebellionem spirante, ad subditos absoluendiis ab ob dientia sua eris galegitimum Regem suum. Principem . Utinam sic Angli Prote. stantes retinuissent doctrinam sancti Gregoris, S sancti Eleutheiij, ut M s mode
200쪽
a 'ria reisue moderni pontifices praedecessiorum suorum vestigiis diligenter in si
'a s. Grego stunt: Sed ad rem .non negamus cum bona venia Principum, d cum ipsorum gratia, pace praedicandum esse Euangelium, quando ea potest haberi sed si principes resistant, non ideo praedicationem Omittenda esse docent nos Scripturae diuinae, ex epta maiorum. Certe quando Christus Dominus iussit Apostolis, ut euntes in mundum uniuersum praedicarent Euangeliu omni creaturae. non addidit conditionem, nisi Principes natandi i te resistant. Et B. Paulus,qui praedicauit Euangelii ab Hie u
sale per circuitum vim ad lilyricum,d ubi l. ordinauit Ecclesias, i piscopos l. constituri non egitur auetoritatem a Principibus quaesiuisse, vel accepisse quod idem de aliis Apostolis dici potest. Quando autem hi
ciet ianus, 3. Maximian Us imitati praedectatiores suos,pta dicari Elian velium, Christianos fieri prohibuerunt: non ob id tame praedicatio Et a geli j vel gentium conuelso,aut Ecclesiae aedificatio, repurarat bus licet Imperatoribus cessauit Et quando Principes hae et ci,Constantius,Trasim utidus, Hunnericus mali Catholicos nullo loco esse patiebantur Catholici tamen illis inuriis, resistentibus, vel palam , vel occulte fi- νὰ - misi, siem Catholi a praedic bant. At ut vel unum exemptu antiquitatis r petis. . texam, Eusebiu Samosa tenus Episcopus, ut scribitur in Historia tripartita lib. I. c. I 6. In Thraciam exilio deportatus ab Ariano Principe, cum videret Ecclesias pastoribus desolatas i. bitumilitari suscepto Syriani , perastrabat,3 Phoenicem pariter, P aestinam, Presbyteroscidinantat Diaconos aliaq. Ecclesia obibat ossicia. Hunc sane ium Episcor unianti tantur illi,quos vos fugitiuos appellatis squi quidem, ut Deo a Vis obediant quam hominibus, non dubitant cum periculo vitae in patriam redire quamuis Princeps lege posita reditum interdixerit an, ille dinctus Episcopus longe a patria in exitium deportatus fuerat, ut a fide Catholica consei uanda cessciret; sed Principis impi mandata conte in-nens mutato habitu redibat, ct Ecclesiastica obibatificia, ut inerata Christi praecepta compleret iod autem dicit Aduersarius de consiliis proditorijs doctrina rebellionem sipirante, ad calumnias pertinet Nam etsi fuerunt,qui proditionis consilia in iei in t ea tamen non ex do 'ctrina Catholica neque ex recta ratione, sed ex desiperatione vi supra diximus, hauserunt Q isd postren o adiungit de absoluendis subditis ab obedientia erga legitimum Regem irincipem, iam stupra docuimus supremum Ecclesia una uersiae Rectorem id Iuris habere, ut si Princedis ab Ecclesia unitate per haeresim . vel schisina deficiat, possit eum ex cc in
municare vel excommunicatum declarare in subditos eius fidei obedientia liberare Niri esse hanc nouam doctrinitam, sed in Concilio Lateranensi omnium maximi celcberrimo approbatam ratoue usu
Christiani populi per multa si ecula receptam. His quasi prole gomenis expeditis, accedit Auctor poloratae ud explicanda verba ancti Gregori , quae a Bellar mino dicit esse conta
inentem, Missum Gregorii allegata verba haec sunt in epistola et lib. it '