장음표시 사용
181쪽
T a Ut Auctor Apologia pag. g. ad eam partem Epistolae refellen
eam in qua Bel arminus scripsit, Non esse auditum ab initio nascentis Ecclesiae, ut lue ad haec nostra tempora,quod ullus Pontifex Principe, ullum, quamuis hae teticum , quamuis Ethnicum . quamuis persequutorem caedi mandauerit,aut caedem ab aliquo forte patratam approbauerit. Ll vero falsum esse demonstrare cotendit, ex eo, quod satis constat a summo Potitace multa bella Imperatoribus mota suisse,in quibus si Impetratores, leti fuissent,occidi etia potuissent: Respondeo, Bellar minutio esse loquutum de caede quae in praelio accidere potuisset, sed de parricidio,quod per proditores, sicarios patraretur. Quam qua bella in Ausu is r.speratorum aduersias Pontifices multa legantur Pontificum aduersus iis e caede, Imperatores; nisi defensionis causa,vix in historias ulla reperientur Principum, Addit aduersat ius. Henricum qum tum Imperatore a Pontifice repre auerant.
hensum fuisse, quod Henricum quartum Patrem sepeliuisset Resipode nihil hoc ad rem facere reprehendit enim Pontifex honorificam sepulturam imperatoris in haeres, S schismate, excommunicatione defuncti quem non gladio aut veneno, sed naturali morbo extinctum esse coastabat. Addit secundo,extare orationem in Consistorio a Sixto V. Pontifice Maximo habita,in qua laudatur caedes Henrici terti Francorti' gis, ipse monachus caedis patrator. Respodeo,Sixti V. orationem nullani extare, nisi apud hostes Ecclesiae qui Antisi xtum ediderunt qua uis cutem hosti fides haberi non debeat; neque etiam si hostis non es et , des ei haberi posset, cum Sixtus orationem illam in Consistorio secreto, nullo excipiente, habuerit neque eam orationem vel ipse ediderit, vel eb aliquo alio edi iusserit: esto tamen, ut vis sit oratio Sixti V. Pontificise a quae in Antisi xto legitur; quid in ea reperies, nisi laudes, S admirationem sapientiar, prouidentiae Dei Hoc unum admiratur laudibus in coesum Sixtus extollit, quod ad Regem Maximum in medio exercitus sui sedentem , multisque custodiis circumuallatum, simplex moria ochus non mutato habitu, neque gladio clypeove armatus, libete penetrauerit, eum . unico cultelli eiu necauerit. Qua oratione admonitos voluit Reges Sixtus Pontifex eum qui dixit, Nolite tangere Christos meos, saepe per inopinatos euentus poenas de illis sumere,qui inaccessibiles, inuiolabiles videntur. Imperauerat Rex ille,Virum sacratum Episcopali MCardinalitia dignitate fulgentem, Iacobo Regi Anglorurn arctissimo sanguinis vinculo coniunctum mactari ultus est Deus Christum suum, dum per alium sacratum virum , alic qui militiae imperitu,
inermem Regem eumdem non sine manifesto diuinae prouidentiae miraculo interfecit. Ergo Sixtus Pontifex neque Regem cardi imperauit,neq. ccedem,ut a priuato illo homine ficiam apprc bauit; sed iudiciu Dei prouidet iam l. laudibus celebrauit. Vtrum. n. monachus ille recte, an secus egerit,m Cenam,an praemium apud Deu meruerit, Pontifex in oratione sua non des nivit: quia opus Dei, non opus hominis pr*dicandisiis eo erat. Deu au i, bonis mali operibus hominu voluntatibus .
182쪽
Voperibus,tustissime in sapientissime ad opera sua perficienda uti
trit, solet. certe in Actis Apostolorum cap. q. scriptum est Conuen Iunt vere in ciuitate ista aduersus sanctum pue um tuum Iesum , quem unxisti Herodes, Pontius Pilatus,cum gentibus, populi Israel acere quae manus tua, consilium tuum decreuerunt fieri Fuit igitur Christi passio opus diuinae manus diuiniq. consilij; tam per manus, v luntates impias scelestcrum hominum perpetratu Contra aut per manum Iudi hae sanctae videlicet, religiosissima meminae, idem Deus Holofernis Principis caput amputauit per manus Phinees,magna cum ipsius laude, nec sine ingenti praemio, Deus idem filiam Principis Madian una cum funicante Iudaeo de medio sustulit. Atq. haec, quae dicta sunt de sola Dei iustitia prouidentiaq a Sixto Pontifice cCmmendata, testimonium habent ab iis , qui Sixtum concionantem audierunt, qui acta, Consistori breuuer annotarunt. Quod aut Auctor Apologiae subiungit, Sixtum Pontifidem facile fuisse monachum illum in album Sanc totum relaturum, nisi Cardinales quidam prudentiores impedivissent; quia sit e uictorei citur, Momni verisimilitudine caret,in album mendaciorum referendi in erit.
R Dod tu is Pag in duabus s. quentibus , describit Auctor Apologiae contradi-
coiridispioni, stiones qua in libris Cardinalis Bellai mini de Controue si is fidei seu Caris sellaris perljsse gloriatur atq. ad eum finem se facere dicit, ut nemo miretur, si fia...hiem, in hac causa de Pontificibus, caedes Principum non iubentibus ne ea probantibus secum ipse pugnat. Referam igitur hona fidec ni a veiba Aduersari j ac deinde temo risionem subi jciam, Iechori liberum relinquam,ut iudicet, an Bellai minus sibi contradicat, an Auctor pol cerae impudens calumniator dici mereatur. Prima contradictio. Bellai minus lib. s. de Iustificatione c. . a firmat, Quod propter incertitudinem propriae iustitiae in periculum inanis gloriar,tutissimum est, fiduciam totam inicia Dei misera cordi ad benignutate reponere. Quae eius as ertio e regione contrara est toti tractationi. ut sic dicam torrenti illorum quinque de Iustificatione librorum, in
quibus tamen libris ea quae iam cita ut vel ba continentUr.
Responsio . Haec prima contradictio merito contemna potuisset, clina Auctor non indicer cui sententiae contraria sit ea sentcta a, Vae paulo ante recitata est. Sed placet breuiter admonere in illo ipso cap. I. haberi Q. li, tre Idu conciliationem contradictionis, quam ipse Bellar minus praevidit occur- .Licostituamus rere potuisse Lectori palum attento . Ibi enim docuit, non cesse fidu in Dei miseri clam in sola miserico idia Dei constituendam,quasi nulla sint vera meri Drdia, in bo tu hominis iustificati vel quasi iustificatio sit imputati tia, non veras velm .p.ribui quasi nulla possit fiducia in bonis Cperibus collocari sed solum quia ad
superbiam euitandam utile sit, non respicere propria merita ,sed Dei misera cordiam quoniam de prCpVjs meritis an illa habeamus , incerti s mus,de misericordia vero Dei,quod infinita sit, dubitare non possumua.
videat te est octo tum illud caput sententia Parium,qua in eo citan-
183쪽
ira praehrtim illam sancti Bernardi serm 6S in Cantica; perniciosia
paupertas,inopia meritorum praesumptio autem Spiritus fallaces emi-Vqaec ideo diuitias, paupertatem ne dederis mihi Domine,ait Sapies. Felix Ecclesia cui nec merita sine praesumptione, nec praesumptio absq. meritis deest habet merita,sed ad promerendum non ad praesum edum. Secunda . Deus non inclinat hominem ad malum, neq Physice neque moraliter, lib. 2. de statu peccati,& amissione gratiae cap. Is mox contrarium affirmat ibidem paulo post quod Deus inclinat quidem ad malum, non physice,sed tam ei moraliter.
Responsio Bellar minus declarat in illo ipso capite,quid intelligat per inclinationem ad malum Physicam,vel moralem,dicens physice inclinare, esse immediate mouere voluntatem ad actu in moraliter inclina re esse imperare vel consulere ut actus fiat, ex qua declaratione tollitur omnis contradictio. nam cum dicit, Deum non inclinare physice, mouet et , , limius do voluntatem sed occasionaliter in moraliter immittendo cogi alio iis linet admisisnem aliquam bonam ex qua malus ob suum vitium occasionem sumat uini ratii.r. iudicandi melius esse huic nocere, quam illi, siue huic potius iniquitati seruire quam illimo significat, Deum inclinare voluntatem moraliter, imperando vel consulendo malum,quod es et contrarium superiori sententiae , sed Deum inclinares ei se ad bonum,immittendo bonam cogitationem,ex qua sequatur occasionaliter inclinatio moralis ad malum . quatenus ille vitio suo malus, ex illa cogitatione mouetur ad malum . Exemplum ponitur ibidem ex verbis illis Psal. IO . Conuertit cor eoru ,
ut odirent populum eius quae verba sic exponunt sanctus Augustinus,& Theodoretus, ut dicant, Deum id fecisse,non peruertendo corda AEgyptiorum , sed benefaciendo populo suo , quod videntes, cogitantes et piij, maioris odi occasionem acceperunt. Tertia. Episcopos Apostolis succedete, Presbyteros septuaginta discipulis,docent constanter omnes Patres, ait Bellarminus lib. i. de Clericis cap Sed contrarium affirmat quod Episcopi non propriesuccedunt Apostolis, lib. . de Pontifice cap. 2s . Responsio. Episcopos succedere Apostolis quatenus illi fuerunt primi Episcopi particula Cum Ecclesiarum, ut Iacobus Hierosolymitanae Eois, tu ,-r aclesiae Ioannes Ephesinae, assirmat Bellar minus inui de Clericis. Episco fibri fuce duisrvos autem non pio prie succedere Apostolis,quatenus Apostoli erant, id Apostoli , O est missa in omnem terram cum plenissima potestate,docet idem Bella Presbotiri et, minus in lib. de Pontifice. Praeterea in priore loco dicitur Episcopos ris Di sit bi. Apoliolis N Presbyteros septuaginta discipulis succedere in posteriore
loco id explicatur, se ostenditur,quomodo succedant A quomodo proprie non succedant. quae duo non sunt contraria, vel contradictoria, ni uapud eos, qui Logicam ignorant, vel sensu communi carent. Oii arta Iudas non credidit,inquit Bellar minus lib. i. de Pontifice e.
1 contradiculib. . de Iustifc .cap. I . ubi ait, Iudas iustus fuit,
184쪽
r Dialiquau Responsio.Distingue, mpora,ct concordabis Scripturas Iudas cte
ibi Di didit, iustus ac bonus fuit mitio electionis suae, sed postea tentatori succubuit, non solum non credidit, sed etiam fur esse coepit, A Dominum prodidit, tamdem laqueo se suspendit. Quinta Obseruatio legis secundum substantiam operis requirit,ut sic
pryceptum observetur,ut peccatum non committatur, S non fiat homo reus ob Praeceptum non impletum ib. s. de gratia, libero arbitrio C. Contra sciendum est, non esse omnino idem, facere bonum morale, Ceobseruare praeceptu secundunt substantiam operas spotest en in sei uari Praeceptum secundum substantiam Operis,etiam cum peccato. ibid. t.
- se' i' u Responsio. Qui seruat praeceptum secundum substantiam operis,non' ser--r sub committit peccatum praeuaricationis illius praecepti, neque reu est flanti ' praeceptum non impletum;sed tamen potest simul peccare contrati 'P ; - ' aliud praeceptum esse reus alterius praecepti non cbseruati qui autem facit opus bonum morale, nullum peccatum illa actione commitistit exempli gratiari Qui facit eleemosynam, Uando te Cetti ex praec pio, sed facit eam,ut videatur, laudetur ab hominibus, is implet pi ceptum secundum substantiam peris; tamen non facit opus bonum rale. quia quamuis non sit reus praecepti de eleemosyna facienda, ut Be Ilarminus docet in priori sententia tamen peccatum inanis gloria coinmittit, ideo non facit opus bonum morale, sed malum,uticcet in posteriore sententia. Sed Auctor Apologiae non mulium curat de sensu. dummodo veraea contrarium sonare videantur , quomodo in omnibus libris in in ipsis etiam Scripturis diui:ais multas contradictiones inueniet. In Euangelio legimus Nemo bonos, nisi solus Deus Lucaerim rursum legimus: Euge serue bone c. Lucaesi'.&, Decurro vir bCnus rivis stus, Luc. 13 Dicat igitur Auctor Apologiae sanctum etiam Luca contradictiones in Evangelio suo scri sipsse. Sic etiam S. Paulus I. Cor. 8 ducit. Nullus est Deus, nisi enus: ibidem ait, Si quidem sunt Di multi, Momini multi Proinde clamare potest Aduersarius noster, Ap csto initare
dem Epistola, eodem capite sibi contradicere. sed prudentes Christiani non Lucam,aut Paulum contradictionis,sed Auctorem polo riae imperitiae, leuitatis arguerent .
Sexta Petius non amisit eam fidem, qua corde creditur ad Iustitiam. Iam de Pontis cap. s. Contra, peccatum Petra fuit lethale, lib. s. de Iustifici capri Responsio. Apud Luthera nos qui sola fide iustificari homines docent contradictio esset, siquis diceret Petrum caruisse iussitia in non amisi p.reu, bam seridem; sed apud Catholicos, qui sciunt fidem sine operibus mori uamst f. 'i'. esse,&fidem non quamcumq. , sed illam, qua per ille ei lone moderatii rimoi-m iusti fietare,nulla contradictio est. Sic igitur Tellai minus docuit sanctum Petru quando is Christum ter negauit, non ametsi standem cordis sed confessionem oris; ideo peccasi equide et haliter,sed non fuisse he
raucum, vel insidetein At, inquit, Aduersarius, Bellat minus scripsit
185쪽
etriam non amisisse fidem . qua creditur ad Itillulam ergo existim uit Petrii in non amisisse fidem iustificantem, cum quo non bene coli eret quod peccauerit lethaliter . Vel vineli, ita scripsit Beriar- minus; sed fides, ira creditur ad iustitiam . est quidem fides iustificana per modum dispositionis festio est fides absoliti perfecte a iustificans. qualis est illa, quae per dilectionem operatur. Nam si potiolus existimaret fidem qua creditur ad Iustinam fusticere ad per feeiam iusti sic tionem sine charitate non adderet Oii autem confisi io fit ad salute in . Itaque sanctus Petrus habuit in corde fidem qua disposuit ad iustitia. ed ex defectu charitatis caruit confessio me oris ad salutem retoli de saluus esse non poterat, nisi accenderetur ignis charitatis, qui verae
Septima Antichristus Magus fiaturus est, hore aliorum Magorumcculte Diabolum ipsum adoraturus, de Ponti lib. cap. s. At contra abhorrebit ab Idololatria, execcabitur atque oppugnabit dola,d nique templum denuo aedificabit Ibid. cap. 2. Responsio. Qui contradictionem notauit, conciliationem etiam in Antich istis;
dicavit. Nam Antichristus . vi in priore sententia dicitur, D ab Oluno i licuo cui adorabit, sed occulte ut Marai faciuiit publice autem in conspectu ho te colit, ubi rei ininum dola execrabitur, ite contra omnes Deos pugnabit. Q lod Pa execrabitur Bellar minus aperte monuit, libra. citato cap. I . iae M. Octaua . Verbis consecrationis vel ad solemnis blatio celebratur lib. i. de Musa cap. t . Contra sacraficii blatio magis in re quam in verbis consistit , deissa actio qua corpus Domini super Altare ponitur, vera de realis oblatio est, lib. a. de Missa cap. t. Responsio. Non erat pus quaerere diuersa loca vesco tradictione in apparentem Ap logiae Aucta inueniret. Nam in eodem cap. 2 . lib. . Victima quaerede Missa vitumque dicitur,in verbi cons cretii in is celebrari scitem ne aliter olfertur oblationem in Oblationem verum a queri ea em in ies Orius quam ui .fficitur preverbis consistere nimirum in ea actri, ue, qua cretasti cis pus ponitur in verba consecra altari, ut victima Deo sacra. Sed in eodem etiam csco declaratur quia tonii. sit per vel ba consecrationis celebrari si lemnem, blationem, niniri tam per vel ba consecrationis fieri, ut vera reati victima in altari esse nisciperet. Itaquet Derba consecratio ius non sum aliter se sessi ieriter ad c blatior em Oncuirunt es ideo non dixit Bellar minus , ver dare insecra tu nis esse blati Cne in quasi blatio esset Ner ait, sed per ea verba celebrati blationem quia victima,quae te aliter i stertur, per verba
consecrationis es actitur e crin ara Domini collocatur.
Nona Mund finis non potest sciri De anima Christi libra cap. Contra, p. st Antichristi mortem non futuri su se nisi quadroginta qui que dies usque ad Mundi finem lib. s. de pontifice cap. II. Responsio Si haec contradictio est, in ipsa Scriptui a diuina est utieue enim in scriptura diuina .:betur sed ideo non est contradictio,
cui nemo scit, quando Anucur ulu veniet. Nam,in Dominus dixit in
186쪽
puangelio Matth r . Praedicabitur hoc Euangelium Regni in uniueram Orbe in testimonium omnibus gentibus,d tunc veniet consummatio, stamen quia nemo stat quando in toto orbe praedicatio Enan gelica complenda sit, nemo etiam scit quando veniet consummatio. Decima Roma sedes erit Antichristi, decem Reges comburent purpuream meretricem, id est Romam, lib. 3. de Pontifice cap. I . Contra Antichristus Romam odio habebit, jugnabit contra eam.
Responsio Haec vero mirabili s est ars venandi contradictiones Nain cap. i . nihil omnmo de se de Antichristi dicitur. Sed error typographi erratum est innumeris,&posita est nota arithmetica I . pro is ita opinor sed cap. Is dici inr,in probatur multis argumentis Se-A ,h-ia Au dem Antichristi futuram esse Hierusalem , non Romam qua igitur lictoris 'commeo centia transmutauit Aduersarius Hierusalem in Romam se ipsaram verba, qtiae adducit poterant illum admonere, si sapere, non calumniari voluisset. Nam si decem Reges comburent purpuream meretricem, idest, Romam, de si Antichristus illam odio habebit per illos decem Reges comburet, quomodo Sedes illius erit sed fortas equi in libro Anglico non habebatur, Roma Sedes erit Antichrist Ac eo dempto, nulla apparebat contradictio, interpres Latinus ad exprimendi contradictionem , addidit illa pauca verba. At cur tam impudenter falsi crimen admisit quia in illo cap is refertur a Bellar mino, Sedem Antichristi ex sententia Luthera norii suturam esse Romam, Aduel sarius Bellarmino tribuere voluit, quod in eius libro legit, parum laborans, an ex sententia Bellarmini,an aliorum id diceretur.qua ratiore
dicere posset ab Euangelista Christum vocatum ess e seductorem, quoniam in Evangelio legatur Recordati sumus, quia seductor ille dixit adhuc vivens, post tres dies resurgam Matth a T. Vndecimata Duobus modis intelligi potest nomen uniuersali Epiceopi: uno modo, ut ille, qui dicitur uniuersalis, intelligatur es e solus Episcopus omnium Vrbium Christianarum, ita ut caeteri non sint Episcopi, sed Vicati tantum illius, qui dicitur Episcopus uniuersalis quo sensu Papa non est uniuersalis Episcopus, lib. a. de Pontifice cap. 3I. Contra,omnis ordinaria iurisdietio Episcoporum descendit immediate a Papa, rest in eo, Mab eo in alios derivatur . Ibid. lib. . cap. 2 .F. Resiponsio. Non intelligo quae sit in his locis contradiustio. Nam in Episcopus in priore sententia dicitur, Papam non esse Episccium uniuersalem in eomessat, adeo sensu, quod solus ipse sit Episcopus, res ali non sint Episcopi, sed ei ua
uod fulus Vicari j. In posteriore autem non dicitur solum Papam esse Episcopii, quod omnis tu vel nullum alium esse Episcopum , vel caeteros omnes, qui dicunturris icti ab ea. Episcopi, non esse nisi Vicarios Papae sed solum dicitur Iurisdictionem Et piscoporum descendere a Paparen quo omnis Iurisdictio Ecclesiastica plenissime reperitur quamuis enim Episcopi caeteri Iurisdictionem a cipiant a summo Pontisice tamen veri Episcopi sunt, Iurata lictionem Episcum
187쪽
episcopalem, non vicarialem accipiunt. Sed A duersarius, ut ipse habet spiritum contradictionis,& vini inu contradictione cogitat, ita contradictiones se Nidere imaginatur, de somniat, ubi nulla est contra lictio.
Pag Expedita longa digressione reuertitur ad Epistolam Bella xi in i verba sequentia exagitanda sibi proponit. Onc inquit,o eo redeamus, unde digressi sumus cum inquit, Pontifices nihil umquaattentarint contra Reges, cur quas unus Rex Angliae timet, quod ex tot Christianis Principibus nullus timet, nullus timuit Quid audio riuuine umqu Imperatores, aut gges Christiani sibimet a Ponte-tifice timuerunt quomodo igitur miseri Imperatores icti, quoi iam dicam, iactati sunt per outifices, atque inquietati, tandem etiam per eosdem penitus subuersi perierunt Hec ille, qui ut semper sui si a dii,
milis perseueret cum non habeti quod Iure reprehendat, ipse singit, summo Pot addu verba, eaq; Bellar minoistingit, ut occasione habeat digladiandi, sic tim.ra eruditionem suam inutiliter ostentandi illa enim verba, Cum Pon debeam. tifices nihil umquam attentarint contra Reges 1 non habentur in Epistola Bellarmini de tamen non solum recreantur ut verba Bellar mini. sed etiam longissima disputatione historica refelluntur . Quod Beuear- minus assirmauit id tantum est, nullam Principu caedem . per sicarios videlicet, a Pontifice imperatam, vel approbatam. de hoc uno timo.re,caedis videlicet di xu Cur unus Rex Angliae timet quod ex tot Christianis Princip:bus nullus timet Sed quo inam de hac re supra aliquid dixerat xvidebat quam leuia illa essent, quae tunc attulerat, neque aliud occurrebat, quod speciem argumenti firmioris prae se ferret, fin-xu verba magis generalia, eaq; tamquam a Bellar mino prolata, permulias paginas refutauit.
Primum igitur, profert in medium historiam Henrici V. Numquid, inquit, non timuit Imperator ille , qui triduum expictauit ad ianuam Tontificis summo gelu di nivibus, antequam ei aditus pateret Respondeo,timuisse illum quidem,non caedem corporalem,de qua Bellarminus locutus est, sed vinculum excommunicationis, a quo, ut absolui mereretur, ad iliam humilitatem se ipse sponte deiecit.
Secundo, profert Frideri cum . qumquid inquit, ille Imperator Fri ricri non timuit qui pronus in ventrem procubuit um alius quidam Pontifex ceruices ei conculcaret Haec vero Historia dubia fidei est ne enim ea attingit Genebrardus in Chronico, ut hic noster falso miniar 'ine adnotauri neque Platina, neque Sigonius, neque Sabericus. Cardinalis autem Baronius ex influuio refellutomo E. pag. 2 o. Sed fit uera Osaid aliud Fridericus timuit, nisi ex communicationem haec
ii ita ui eti, Genebrardi, quem Adverserius pro se citauit Ad eius
exandri III. pedes procubuit uectacu , petena bsolvit et
188쪽
excommianicationis. H cite bruteus,qui de calcata ceruice, ne M ibo quidem meminit.
Tertio, producit Hens cum VI. Quid ii quit, ille etiam Imperator parum ne timuit, cui tertius quidam Pontifex Regni diadema de capite pedibus detur,auits xc autem Hist cria parum verisimilis est.
Si quidem ille tertius Pontifex, cuius aduersiaraus meminitimit Celestibnus III qui decrepittas annorum octoginta qui que cum esset, de summa comitate atque humanitate omnium consei su praeditus, neque cis Henrico simultatem rereret; certe nulla ratio patriur, ut credamus eii
potuisse, aut voluisse Regium diadema de Henrici capite pedibus deturbare. At inquit Aduersarius, scribit hoc Ranu phus in Polychronico h sed Raenulphus iste quantum fidei mereatur, aequus lector aestimet, cum viderit eam historiam incognitam fuisse Sigonio, da bellico, VPlalmae, Genebrardo, d omnibus Germanicis historicis, illis etiam, lai Ponti fi i Romano parum fauere colent. Adde, quod si forte vera sit Historia, ut Baronius Cardinalis admittit, non inde timuit Imperator, neque Pontifici iratus uiri quoniam intellexit in ipsa coronatione diadema sibi impositum, ac deinde deiectum ex capite ac rursa in caput repositum,ut eo facto admoneretur coronam tantae dignitatis posse malis meritis amitti, rideo Patrem Frideri cum L videlicet, noimitaretur, qui Ecclesiam diu vexavit, diuino iudicio, quado minus id expectabat, imperium cum vita amisit.
Quarto, profert Philippum non, inquit, O Thilippus timuit,
de quo cum Imperator inuit Innocentio tertio creatus esset, Pontifex in hanc vocem erupit, Aut Pontifex Philippo diadema , aut Philippus Pontifici insigne Apostolicum adimet suo dicto Ponti ex Othonem in Philippum incitauit, qui eum possea interemit Otho aulcra
cadefacta Romam venit, Imperator Papa inauguratus est, qua nis postea imperio ab eodem priuatus est. Haec ille, qui videretur hoc loco aliquid dixissile, quod ad rem faceret, nisi manifestam falsitate historiae miscuisset. Falsum enim est Philippum ab Othone illo interfecturn fuisse, qui postea imperauit Scribunt enam grauissimi Aucto.
res, Atherius Crant Eius m sua Saxonia lib. I. cap. 28. Ioannes Nauclerus in Historia sua pag. 82. Carolus Sigonius lib. b. Appendicis Philippum occisum fulta ab Othone quodam priuato homine cim
peratoris inti ino familiari, inscio Othone imperatore Palmetius ouidem interfectum dicit Philippaea Comite Palatinori ab Othone autem Duce Saxoniae, qui de Imperio cum Philippo contendit re dii, si ui mortem coronatus est, neminem legi, qui Philippum necallum ri
189쪽
licum detrahendum . la: bit quidem Abbas Vispergensis , sed addit, id se ab alijs accepisse, dissi ite esse relatu vix credendunt. nto,profertii ederi cum II. Fredericus inquit, an non timuit, cum eum Innocentaus cxcommunicaret, Regno priuaret, Principes desura
mento si elitatis ei dato absolueret: denique in Apulia quemdam subor
naret, qui eum veneno extinguereto quo tamen exhausto, cum conualuisse colluxit Mai redu quem da qui venen ei daret; quo umpto mcrtuus est Haec ille qui dum se in Historijs valde versatum ostendere cupit, corruptorem H storiarum se, imposioremq. demonstrat. Conuentutenim omnes Historici a Manstedo silio notho eiusdem Friderici Frid ricum grauiter aegrotantem, puluino nos iniecto sui catum venenum autem a Maias edo propinatum Friderico, nullus Historicus dicit. Quod aure Pontifex in hac re se miscuerit solus Cuspinianus,qui recens est Auctor, ex Epistolis Petri de Vineis sub dubio refert Siue,inquit, ab hosti bus, siue a Pontifice corruptus id fecerit. Sed omnes alia,qui mortem Friderici narrant,omnino de Pontifice silet, ut etiam veneni vix ullus in minit sunt autem hi auctores, qub lector consulere poterit Ioannes Nauclerus in Chronographia vol. 1. generatione 2. Platina in vita Innocentis II i I. Ioannes Baptista Egnatius in vita Friderici II. Sabellicus Enneadis nonae lib. 6. Blondus Deca dis secundae lib. T. Albertus Crant et ius lib. S. Saxoni vicap. i8. Matthaeus Palmeri u in Chronico anni raso. Iacobus uim phelingius in epito me retum Germanicarum , Paulus Langius in Historia Ecclesiae Citicensis anno Irso malis sed Auctor Apologia quasi rem exploratam praedicat: conculiit,inquit, Ma tedii quem uam, qui venenum ei daret, quo sumpto ,mortuus eli atque, ut apparet ex modo loquendi, nullas Historias legit. Si enim legisset, sciuisset profecto anfi edum non misi sicarium aliquem, qui tacite conduci posset; sed filium riderici, magnumque Principem non dixisset conduxit an fiedum quemdam , quasi obscurum ho-nauncionem neque benenia an fredo propinati mentionem fecissset, cum hoc nullus omnino referat. Denique non tam asseueranter locutus fuisset, ctim solus Cuspinianus male affectus erga Pontifices,ex sola coniectura simulta traxinimicularum, es dubitanter rem hanc attigerit.
Sexto producit iteras Alexandri ad Sullanum sui autem, inquit, Alixander scripsit Sullanos ut si absque inolesia vellet degere , aliqua ratione totiendum de medio Imptratorem curaret . Et Auctorem allegat Paulum Iouium libro et Historiarum . . Sed in libro Anglice edito designatur Alexander Tertius Iouius autem scribit Historias temporis sui, ac per hoc res gestas Alexandra Te tis non attingit . interpres , ut tu tria lateret , Alexa dium ti munauit , omisso numero . Et quidem Iouius in secundo libro Histi
tiae , Alexandri Vt rc gesta e scribitu sed nullam Epistolam scripta
190쪽
esse dicit ab Alexandro ad Sullanum Itaque Auctor Apolog a doceat nos, de quo Alexadro loquatur. quem Auctorem habeat eorum,quae scribit tunc, si opus eiu responsium a nobis accipiet. erum 'e vi, Septimo, adducit Alexandrum VI id, inquit, Alexander illestae, rus nonne ducenta millia aureorum a Bara et Turca accepit, ut ea mercede, fratrem eius Gemen, vel, ut quidam appellantat rimum, caret, quippe quem Rhma tunc captiuum tenuerat aerionne conditiones oblatas amplexus e fi peracta cade pecunias ace it mane Historiam unde Auctor Apologiae acceperit, aveo scire. Annotat ad marginem solum nomen Cuspiniani Cuspinianus autem in vita Baia. etetis iunioris scribit quidem ZiZimia Bal agetis Fratrem in Castris Regis Francorum veneno sublatum , haud ignorante Pontifice sed iussu Pontificis id factum, aut post caedem ducenta millia attreorum Pontifici numerata, non scribit. Sed Auctor Apologia potestatem habet addendi quidlibet ad Historias . Adde quo i, ut supra dixinans Culpinia.no non magnam fidem habere possumus in ijs, quae ad Pontifices peristinent, praesertim quando aliorum Historicorum testimonijs destitui. m. bucii xur.
Octauo peduci Henricum l. Regem Anglorum. Quid, inquit,
' Henricus noster eius nometnt secundus, nonne timuit os occisum fauctum Thomam e qui praterquam quod nudis pedibus in penetrinatione incessit, virgis etiam poenas dedit in factario tamquam Schola discipulus solatusque eo fe est quod nihil gravius pateretur . Vere omnino Henricus, iure optimo timuit, non caedem corporis, de qua nos agimus fed iudicium Dei,S censurus Ecclesiae siquidem non ut Scholae discipulus ut iste garrit, sed ut vere Ioemtens maluit in terris cum hominibus migellari quam post mortem cum Daemonibus cruciari. Nono, adducit patrem Henrici Regis Francorum. An non, inquit timendi caul fuit Patri s egi Caularum, qui huc est, cum Repnum se a Narrae, quod eius iure fuerat Ponti sc alienaret, Regi Hi an donaret curus esem 'et Uspanu b il/ obtinet At falsum est patrem Henrici Ill Regis Christianissimi misse illum cui Nauarris
Regnum primus amisit ille enim L annes dicebatur Pater autem Regis Antonius dictus est. De titulo velo quo Reges Hispaniae eonum Nauarra magna ex parte pom lecti, non est nostrum hoc loco disserere: consulat lectoreos Historicos, qui rea Hispanicas ex instituto tri
R . itu, illi Decimo,adducit Henricum iiii Regem Christianissimum. ea Don vinculo relaxari tam Appliciter obfec .ret ut ratum utri
dunt Auctorem Apologiae non solum extra tem euagari, cum a timore gladib