장음표시 사용
161쪽
'Derdotibus omnibus, non comprehensis tu extra culio m rram ' ' deam deeentibus intra certum conctiturum di m e mei nomiserare Admiranda profecto gratia . exilium permittere sacerdotibus, qui com
prehendi. Iamuis diu quae lati,nequiuerant. Si tibi exilium gratia vide, tur, quo nomine vera supplicia appellabis' An non est magna calamitas si cogati S poena grauiores exilio praeuenire Atonquies Edicta ista edita sunt post coniurationem detectam . e Ante coniurae: rum est, sed non pertinent ad puniendos Proditores, sed ad Catholicos ione concipis omnes,religioni causa diuexandos Sed praeterea ante coniurationem p rimo rarases 'illam concepiam in ips primo anno Regni, primo Par lamento con Regra Ucq firmauit omnia Edicta heginae. eaq. non parua auxit. At ipsa etiam Re cI- gina Edicta illa elidit exacerbat a b excomunicationis sententiam uit iv. ' 'se a Pio V. latam lino e Dam antea . na anno Domini iis S in primo regni sui anno, diu ante Pi V Pontificatum, iuramentum subditis suis suscipieridum pri posuit deicimatu suo Ecclesiastico,id est,de noua haere-
ab Henrico parente su excogita a poeta autem recusanti Iuramen-rum prima vice fuit amissio bonorum, carcer eq. perpetuus altera vice,rce in capitis,quam perduelles sui mere coguntur. Refert Nicolaus andetus libo . de schismate Anglicano hoc totum quae vidit, in quibus interfuit scripsit. Anno sequenti id est is sy M:ssam facientibus,vel audientibus,aliudve quodcunque ossicium Ecclesiasticum ritu veteri procurantibus, sacramentum q. aliquod Romano more administiantibus, grauis indicitur mulcta; mirum poma vice ducentorum aureorum , ti, aut carceris ad sex menses secunda vice quadringentorum aureo u,aut ab ilia sunt carceris ad annum tertia vice Omnium bonorum d perpetuorum cartas et cra illatici
certam secundum quam legem mox in carcere coniecti sunt Episcopi , quis id ,-
plurimi,quorum nomina idem Sande rus describit in eodem lib. s. O rab.. Schismate Anglicano quibus addit lib. De visibili Monarchia ad anniam Domini id io. permultos etiam nobiles laicos eadem de causa carceribus mancipatos,qui omnes vel in carcere,vel in exilio extincti sunt. Et tamen Auctor Apologiae dicere audet, se certo scire iii Zabethania Rec inam neminem religionis catas in iudicium vocas e neminemque
damnasse. ltem ante sententiam Pis V palam esse nullam i Regina Eliu abeth grauiorem mulctam Catholicis impositam neque seueriores leges aut ullam capualem p qnam in Catholicos constitutam Ouomodo n. ullum Catholicum Regina,religionis causa vocavit in iudicium, nullum l. damnauita, si tot Episcopos, tot l. laicos illustres, ea sol a de causa carceribus inclusit . quod ipsam caput Ecclesiae a noscere recusarent
Non est fortasse causa Religionis virum e Timen Ecclesiasticu, id l. suis premum, a summo Pontifice ad Regem terrenum, imo etiam adia minam transferri pos si aut non est grauis mulcia iudicari, damnata exilio aut carceri perpetuo mancipat Qui modo etiam ante sententiam
Pn nullam grauiorem mulctam Catholicis Regina imposuit, ne-oue ulla seueriore lege tulit,neque ullam capitis poenam constituit li anno
162쪽
anno Iss8. idest annis nouem ante pi V. Pontificatum,legem tulit des iuramento Primatus sui in spiritualibus, ab Episcopis imprimis susciapiendo, prima vice recusantibus amissionis bonorum, carceris petapetui secunda autem perduellium poenam constituit manno sequenti seges illac mulctas instituit in Catholicos celigionis Catholica exercui usurpantes, quas supra descripsi mus i sed nimirum Auctor pologiae,vel nihil omnino legisse nos de rebus Anglicis, vel oblitos esse cre
et Ceolum,quae de persequutione Anglicana multi illustres Scriptores lireris mandauerunt ad memoriam posteritatis sempiternam omitto de industria plurima Edicta, quaeva Ujs temporibus Eligabeth aduersius Catholicos solius Religionis causa, promulgavit . quae omnia Iacobus Rex confirmauit quibus non pauca addidit, quae typis mandata palam cerni possUnt. Pergit deinde Auctor Apolog a pag. 11. ac dicit Pontificem iniuste in suo Breui prohibuisse subduis Regiae Maiestatis quo minus de ch dientia sua erga ipsum profiteantur sed ubi haec prohibitio in Breui Pomtificio habeatur, non dicit,neque dicere potest reum nulla talis prohibitio usquam in ipso Breui legatur proinde hoc inter falsa, quibus Apologia plenissima est,referatur. subijcit continuo, ad vel bum refert verba illa Breuas: Perspicuum esse debet omnibus Catholicis,quod huiusmodi Iuramentum, salua fide Catholica, salute ani irarum suarum praestari
earum, 'Vij xcci x xii, ait, Huc vetus uictum quadrat, quod de Philosopho
r., d. Arist, circli cxtu , Multa dicit, sed pauca probat cimo vero nihil omnino probat. At iam supra respondi in Breui Pontificio, non theologicam disputationem sed paternam ac breuem admonitionem contineri, ubi ni hil necesse sit probationes adiungi sed bene habet quod haereticus de Vicat o Christi dicit, quod de ipso Christo paganum dixisse constat. Ceeapologia arum te Galenus in lib. s. de differentiis pulsuum cap . scripsit, Christum mutLIo ioc uitur a dixi sisse, sed nihil demonstrasse quod idem de eodem Domino dat. Pon Aiax uatore nostro Auertoe dicere solitum ferunt ac ne ipse eodem vitio Fcut o math laborare videatur, ut multa dicat nihil probet, supra scripta verba modic so Breuis Apostolici, hac insolubili argumentatione Ofutat et Lam,u quit.
quomodo proficis fidelitatis erga Principem in subditis,possito regio
ne religioni, saluti an arum aduersari,iam longe excedit mi Theologiam, quantulacumque illa sit, ut prorsus noua modi exoticam plane assertionem esse, non possim quin existimim; nec ex eius ore propercndam, qui se, niuersalem p scopum, , chrisianarum animarum oecumenicum actorem fatis Insulse vcnditat haec ille Cuius conuicia, sermonis barbariem sciens praetereo. Illud,stirmo, Auctorem polo sibi fingere propositiones, quas oppugnei ex iis, quasi in ipso Breui
aperte continerentur,argumenta conficere . prCinde argumentationerni
eius,non Theologiae Ad Dialecticae terminoi omnes ac leges excedere Assumit
163쪽
Assumit enim ut eui pontificio prohibet pro sessionem fidelitatis erga
Principes, quasi ea cum Religione inimarum salute pugnaret, at ni hil eiusmodi habetur in Apostolico Breui. quid autem sit in Regio iuramento,quod cum Religione dissalute animaru pugnet, propter quod ab eiusmodi Iuramento abstmendum es e summus Pontifex censeat, de moneata, a nobis est paulo ante demonstratum Ostendimus enim, eo raramento negari potestatem Apostolicam,tum alligandi, tum absoluendi; ac pet hoc negari fidem Catholicam , sine qua salus aeterna obtineri non potest de per huiusmodi iuramen iunx non tam iurari fidelitatem d Regem quam abiurara fidelitatem ad Christi Vicarium Quocirca testimonia Scripturae diuina quae Apologiae Auctor statim id iungit, non probant sil sum esse quod Pontifex scripsit, sed quod ipse
sibi pologiae auctor finxit Scriptum inquit,est Iosuae i. quemadmoduMoysi obediuimus in omnibus ita stibi obediemus.Sic Propheta Hurem las cap T. H ortatus est populum, ut auscultarent Regi Babel, dicens: Sub inittite colla vestra subter iugum Regis Babylonis, et q. a populo eius seruite. Similiter Israelitae se gesserunt apud Pharaone naia cui etiam supplicarunt Exod. s. Vt veniam daret libere discedendi .Similiter apud Cyrum Esdr. i. a quo impetrarunt veniam reditus, aedificandi vempli gratia. Denique Apostolus ad Rom. 23. Omnes mortales hortam est ut subiecti essent propter conscientiam. Ad haec omnia testimonia breuissime respondemus. His testimo misprobari obedientiam ad Principes etiam paganos,quando ea non est co taria obedientiae ad Deum quod nos libentistam confitemur sed non probari obediendum esse Regibus etiam Christianis,quando iubent fieri quod non licet Christianis. quam responsionem reiicere o potest Auctor Apologiae qui pag. et . allegat sanctum Augustinum tract .m Ps. I S. ita dicentem Milites Christiani seruierunt Imperatori infideli ubi, riebatur ad causam Christi, non agnos ebant nisi illum.qui reclis erat; ruando volebat ut dola colerent, ut thurificarent praeponc bant illi Deum. Sic igitus nos Catholicos Anglos admonemus, ut Regi terreno serviant, atque obediant,dum non iubet quae displiceant Regii testi. Displicet autem Regi coelesti ut potestas Vicari sui, uem reliquu in terris, de quem constituit super familiam suam , vel perinus abnegetiar,vel
Per 'it deinde pag. et .mas.&profert testimonium Augustmi Tertulliam, Iustini Ambrosis )ptati, Gregorij quibus probatur,quod nos minime ne amus deberi Principibus etiam infidelibus obedientiam a Iub. litis fide ibus sed verba S Gregori ex libro Epistolatum,epistii praecipue notanda: obseruanda, cum Breu Pauli v. Pontificis comparanda censuic quod videlicet G egorius Mauritio impetat Cri subiecta se fatebatur eique obediebat Paulus autem sub dictos Regis, ne ciuilem euidem tali clam Obed letitiam , Principi suo exhibere permittit. Sed
uod attinet ad sanctum Gregorium, ipse idem in Comentarii P tota
monia non spiritualem, ciuilem obedie tiam erga bores docent
164쪽
creem testatur Mauritium Tyrannum potius, quam Imperatorem tuisse, quat (i pari e les antea fuerant Diocletianos, S Nero, quibus vellent nollent, ipsie ' quibo a etiam summi Pontifices subiecti esse cogebantur. Quod autem Paulua V. ciuili obedientia subditos Regis auerterit,m Breui eius ad vel bum, in hoc ipso libro exposito, nusquam legitur sumnia enim totius Breuis est, ut Christiani sc atholici potestatem Christi Vicar ij, fidemque Catholicam non abitarent: quae certe abiuratio, neque ciuilis, neque lici Transit Auctor Apologiae pag. 26. xa . . Patribus ad Concilia je-3 '' irum que contentus est demonstrare ciuilem. Obedientiam Regibus a subdia Ahs' ' pq si deberi sed addit tota etiam Episcopolum Concilia Regibus fuisse siu et, biecta. Ac primo loco adducit Concili una Aie latense,Caroli Magni temporibus celebratum, cuius haec sunt verba in v lima o canone, Haec igitur Domino Imperatori praesenta da decreta imus, poscentes eius clementia, ut si quid hic minus est, eius prudentia suppleatur, si quid secus qua ratio habeat eius iudicio e medetur. si quid rati Cnabiliter taxatu est eius adiu-Quis pa torio, diuina, priui ante clemetia, perficiatur. Respodeo Episci pos Coi
iri, chii ii Arelatensis Carolo ipso petente, non solum de negoti j Ecclesiasti.
arilat. Impirauis, sed etiam de politicis in eo conuentu egi si e . permulta in commeatoris auectorata n qu que de clericis . laicis statuisse, quae sine Imperatoris prouidemi indiguerint ita executioni mandari non poterant. Extant in eo CC ncilio Canonen quartus , quintus, quibus abusus aico tum reformantur, qui acceptis muneribus, PresbyterCSin Parochias constituto amouere, seorum imco alios introducere tentabant. Extant Canones duC decimus, xdecimus tertius, de pace inter piscopos , , CC mites . Iudices obedientes sint Episcopo Q inuicem consentiant ad iustitias facietadas, d munera pro iudicio non accipiant. Ex a canon quin tu decimus, ut pondera, de mensaiae ubique aequalia sint. Item a non uicesimus tertius, ne Comites,vel Vicari j cu iudices, vel Centenari j sub mala occasione,vel ingenio, res pata perum emant, vel per vim tollant aut quolibet argumento surta piant; sed si cui aliquid possessionum eri iendum,aut vendendum sit,id in publico coram Comite, Iudicibus S nobilibus ciuitates tacere debebit. De his igitur de similibus Patres loci untur, cum Imperatorem rogant, ut si quid minus est in his Decretis eius prudentia suppleatur, si quid secus quem ratio habeat,eius iudicio emendetur, si quadreationabit Her taxatum est,e: us adiut Crio perficiatur. Addit dem de Auctor Apolog ae concilia quoque canc sordiense ,
Arelateri se,Turonense Cabilonense, Moeunt intam, ac Rheir, ense,pent..tus sese Carolo tradidisse; Generalia veto Concilia Nicaenum, Constantinopolitanum, Ephesintam, S Thulcedonense, imperatoris pietati re prouidentiae sese n omnibus submissasse Piguit vero ita non solu Conciliorum vel ba referre,sed etiam loca notare. Neq; ex tot Concilijs aliud
in specie alle gruit, nisi ex Epistola Concili Ephesin ad Augustos pau-xa quaedam verba,quibu Episcopi sic kb Imperatore conuocatos testa
165쪽
Dr,8 ab eo petunt,ut quae gesta sunt contra Nestori si robur suu habeat. V.M, Ligura Ad quae nos breuissime respondemus. Concilia Episcoporu iussu qui dem interdum Imperatorum congregata fuisse, sed in executione an 'l'- et
dati summi Pontificis,ad quem propae generaliu Concilioru in conuo
eatio pertinet, ut perspicuum est in epistola Concilii Constantinop ad Pontificem Damasium,in qua dicunt se Constantinopoli conuenisse, ex mandato literarum ipsius, anno superiore ad Imperatorem Theod
sum datarum .sed de hac re inferius dicemus. Illud etiam fatemur, Con 'cilia saepe ab Immeatoribus peti j iis ut Decreta sua protegerent, 'ex' T
eutioni mandari auctoritate sua curarent. Falsum autem em quod Au
ora pologiae hoc loco scribit,Concilia se penitus, In omnibus, bib ii. .hi misisse Imperatorum pietati atq; prudentiae quasi praecipuae partes
lamma potestas in rebus Ecclesiasticis penes Principeria terrenum esset a euidenter ostendemus ex apertissimis testimonijs Episcopiatum sancto bu RAia,.is, rum, Regum,siue Principum saeculi. . . . adseculiaren'rrum Sanctus Athanasius Patriarcha Alexandinus, in Epistola ad solitari ubis per, vitam agentes Quando, ait, condito aeuo auditum est, quod iudicium, O eudii Eceles suam auctoritatem ab Imperatore accepit' aut quando hoc s. Frs. pro iudicio agnitum est i Hostas Cordubae Episcopus, referente Athana tri .ho in eadem Epistola,Neprccipe,inquit,nobis Imperator in hoc genere, sed ea potius nobis disce tibi enim Deus Imperium commisit nobis autem ea, quae fiunt Ecclesiae concredidit. Sanctus Ambrosius Mediolanen Episcopus in Epistol. 3 s. ad sororem, scribit se Valent insano Imreratori dixisse Noli te grauare Imperator,ut putes te in iis quae Domini sunt aliquod Imperiale ius habere publicorum tibi maenium ius commissum est,non sacrorum Idem etiam in oratione de tradendis Ba- filicis, multis docet, Imperatorem in Ecclesia esse re non stuper Ecclesiam, iudicia Ecclesiastica non ad Imperatores, sed ad Episcopos pertinet Sanctus Marimus Turonensis Episcopus Maximo imperatori in faciem dixit Nouum esse, inauditum nefas,ut causam Ecclesiae Iudex saeculi iudicaret,i estis est Sulpitius libri. sacra historiae.Sanctus Augusti.nus Episcopus Hipponensis,in epistola s. O hic docet qu: dem pio.rum Regum esse Ecclesiam defendere,ieuerisque legibus, ac poenis haere icos ab Ecclesia damnatos coercere. Sed ibidem Donatistas grauitet reorehendit quod causam Ecclesiasticam ad Regem terrenum iudican Ham non ad Episcopos detulissent. Sanctus Gelasius Rotrianus Pontifex,
etsi stola ad Anast istum Imperatorem, Nosti , inquit, sili clementissime, quod licet praesideas humano generi digmtate rerum terrenarum ;tnmen praesulibus diuinarum deuotus colla submittis . paulo pos Nosti lao ex illorum te pendere iudicio,non illos ad tua in red gi posse voliintatem. Sanctus Gregorius Papa lib. I epist 1i. cita)um quit piissimos Dominos dis plinam diligere,ordinem seruare Canones venerari, sesa erdotalibus negotiis non miscere.
venio nunc u Principes saeculi. Constatinus Magnus um Dona istae
166쪽
Idc Diditur non contenti Episcopali vidicio, ad ipsium causam Ecclesiae detulissent.
testimonio Pri ita exclamasse fertur Orabida furoris audacia : sicut in causis genti. V cui sium fieri solet,appellationem interposuerunt. Refert haec verba Con-rium stantini Optatus Mileuitanus libro I. contra Parmeniantam. De eodem ita scribit sanetus Augustinus in epist. 6s Constantinus non est
ausius de causa Episcopi iudicare . Valentinianus senior Imperator,re
ferente Sogomeno lib. d. iiiii cap. p. Mihi, inquit, qui summior te plebis, fas non est, alia negotia(videlicet Ecclesiastica)perscrutari Sacer.e es, quorum ista cura sunt, inter se hsos, quocunque voluerint loco conuenia iit Theodosiius Iunior Imperator in epist. ad Synodum Ephesi ira Illicitu inquit,est,illu,qui non sit ex ordine sanctissimoru Episcopo.ru Ecclesiasticis immisceri tractatibus. Basilius Imperatcr orarione hahita incchaia a Synodo Hec, inqueti, inuestigare,in quaerere, Patria archarum, Episcoporum&Sacerdotum est, qui regiminis uici uim sortiti sunt, qui sanctificandi, qui soluendi, qui ligandi potestatem habent, qui Ecclesiasticas adepti fiunt claues mon nostrum qui pasci debemus, qui sanctificari, qui ligari, vel a ligamento solui egemas C rolus Magnus leges quidem aliquas uti communi addidit; sed in eis reuerentiam, iubiectionem ad Sedem Apostolicam Romanam plane admirabilem, his verbis testatus est Licet vix ferendum ab illa saneta .
Sede imponatur iugum, tamen feramus,&pia deuotione toleremus Refert hanc sententiam ex Concilio Caroli Magni, Gratianus dist. I p. can. 3. S eandem sententiam a Carolo acceptam suam quos fecerunt
Episcopi Concili j Ttaburiensis c. so Addimus vltimo testimonium Re .gis Theodorici, utiquamuis haereticus Arianus esset,non tamen sibi Primatum in Concilijs assumebat sic enim legitians in Synodo quarta, sub Symmacho Pontifice Romano Ad haec serenissimus Rex taliter , Dedi aspirante, respondit in Synodi esse arbitrio in tanto negotio sequenda praesicribere; neq; aliquid ad se praeter reuerentiam de Ecclesiasticis negoti j pertinere. Habemus igitur ex testimonio Principum, tum Ecclesiae tum saeculi, longissime a vero aberrare, qui Regi terreno Primatum in rebus spiritualibus, Ecclesiasticis tribuunt
Pergit deinde Au stor Apologiae pag. et . atque ait, Quin etiam Christum dixisse lego, Edgnum Dum non cistae hoc mundo, ius sq. ut quaestit Caesaris caesari tribuamus. qua Dei Deo. Quae verba ut vera reti, , , re diuin sunt, it papplicationem ineptam,&ad rem nihil facientem qui ista chia, . facile iudic re poterit, Regnum quidem Christi non fuit ex hoc muri uis , O, sed tamen mundo fuit, est ac per hoc Vicario Christi Re , , hoemiihil obedientia debetur ab Omnibus,qui partem in Regno Christius in sti habe se volunt, quemadmodum nos reddenda Caesari, quae Cesari,
sunt, non negamus,id est, tributa,honorem, ibedientiam in rebus, de
negoti j saeculu. sic etiam Optamus,v quae Dei fiunt, Deo reddantur. inter quae primo loco ponenda est fidei Catholicae integra inuiolataq. profestsio,de ad Cluisti vicarium fideli3,5 iura obedientia. Quod autem Am
167쪽
oc Apoloratae subiungit, secundum Theologiam non repugnare fidei,
animarum saluti,si ciuilis obedientia. ciuili Magistratui deferatur,verum est: sed falsum omnino est quod sequitur, in Breui Apostolico contrarium contineri. Debuisset omnino iste Auctor: qui toties hoc repetit, vel uno in loco annotare verba illa Breuis,ubi dicatur,ciuilem obedientiam ciuili Magistratui exhibere rein esse fidei Catholicae saluti l contrariam . sed neq; annotauit,neq; annotare potuit,nisi verba Breuissorrumpere, sua verba pro verbis Breuis substituere voluisset. Deniq; para. 28 post nugas, coulcia,quae libenter omittitarias,ut quae graui Theologo,qualem se Auctor Apologiae iactat, indignissam a sunt,
concludit hoc dilemmate: Aut licet Principi obtemperarere tempora fissum di mlibus, aut non si licet quodi mini dubium esse potes , cur tam iniquus e re /-U, O crudelis in Catholicos suos, ut imperet iis, ne legitimo Regis sui mandato obtemperent se non licet, cur rationem non reddit, causem noexprimit, unde id prohibet sed facilis est responsio Admitto enim licere subditis Principi suo obtemperare in temporalibus, modo quae 'inceps iubet,non sint cotraria Deo, qui est Rex magnus super omnes erincipes sed nego Pontificem summum,tam iuiisse iniquum,d crudelem in Catholicos,ut eis imperaret, ne legitimo Regis sui mandato obtemperarent neque enim Iuranientum propositum suscipere, legit maum taram. Autlia mandatum,dici ullo colore potest,cum eo iuramento cogantur Catho abii alibi, mlici fidem Catholicam abnegare, ut supra demonsitatum est . Ex quo te' 'et sil
etiam manifeste refellitur quod Auctor ubiungit de exhortatione ad Caitai M. Martyrium subeundum Contendit enim Auctor pag. et exhortatione illam solido fundamento carere .cum possit Catholicus, Religionem Romanam ardenter profiteri, quod Papa iubet, bimul ciuilem obedientiam Principi suo praestare, quod Rex iubet. Iam enim non semeIdemonstrauimus Regem ciuili obedientia non esse contentum; sed id Praecipue in votis habere, ut a Catholica fide Catholicos auertat, ex Catholicis haereticos faciat. nam iuramentum,quod Fidelitatis appellat Praeparatio&dispositio est ad Iuramentum de Primatu Regis En spiri-2alibus. Et ea forte causa est, cur Archipresbyterum e carcere no dimittat quamuis primum Iuramentum praestiterit quia sperat eundem ad alter et Iuranientum taedio carceris, Maerumna iam se posse perducere: cuod Iuramentum non recte ibscure, sed apertem manifeste norim haeresim de Primatu Regio, in rebus etiam sacris,&spiritualiis
mum ex falsis rumoribus de nimia Re iis seueritatem Catholicos liese motum misi e ad hoc Breue tam temet conscribendum . quod idem di- accidisse Pio v. quando sententiam excommunicationi in Re inanti et Tm tulit: clementi, tu quando paulo ante obliuini liga-.
168쪽
alium quemcumque a Regno exclusi Gqtra Religione in Catholicam n Profiteretur quae duo Breuia contraria esse dicit fidei caestuas datae, varii protestationibus,quibus operam suam obtulit, omnia i sticia polli est: tWr g cuus est,quae conducere possent ad hunc ipsum Regem in si lio collocari,ccub M una Auctor huius pologiae paucis verbis tres summos Pontili,ces, Paulun V. Pium V letaris i. temeritatis Clementem VIII. non soluin temeritaris sed etiam pel fidiae reprehendit. At ipsa rei veritas sina pliciter exposita, nullo nostro labore addito, sine ulla arte Rhetorici Aue orem Apologiae falsitatis,vanitatis q. conuincet. Paulus en in V nice in ectis rumoribus adductus est ad Breue scribendum , sed ex notissima, grauissima persequutione,quam Edicta publicata testantur,c . ei ipsa iuramenti formula ad nos transmis a. Itaque non erat OPUS , ut Auctor luderet in nomine Babylonis de septi collis Urbis , ad quam undique rumores, S iunci deferuntur; neque ut probaret ex Patrum testiae .marii ni mota ijs, de Roma intelligi, qua sanctus Petrus de Babylone scripsit inoea, non Chra priore epist cap. Fatemur enim Romam non solum in epistolari Pe pianindicta est tri sed etiam ui pocalypsi sancti Ioatinis per Babylonem significari Rabolo' - - , i Romam Ethnicam non Romam Christianam in illam, quae ebria erat si inguine Martyrum esuri non illam, tua Iesum Filium Dei,dc Martyres eius oti orat denique illam , quae habitat in fonte inscriptam blasphemiamsi non illam, quae, ut scribiti Hieronymus lib. 2. In Iovinianum, scriptam in fronte blasiphemiam, Christi confessione delea uit Pius etiam V non vanis quorundam delationibus temere abreptus est ad excommunicandam Reginam, sed ex notis e publicis eius criminibus; ac praesertim quod instar postatae Iuliani ex ficta Catholica mah. ., Clim ni festa haeretica, iura a Catholicorum hostis euaserit. Denique Cle. II d . r. mens Vtil. duo Breula annos O tribus annis ante obitu Regint ad Cauta miserit in tholicos misit. unum ad Clelu , alterum ad populum squibus Breuibus Arabam nota,ut iste mentitur,Iaccbu tunc Scottae Regem a solio exclusit, sed consilium dedit quale dare decebat summu Pontificem videlicet,ut Catho lici ope a darent,quantum in ipsis est, ut Rex ad Religionem Catholi ea bene an ectus eligeretur. Habem Us n. exemplaria Breuiu illorum in a. nibus, ij diligenter inspectis, nusqua inuenimus nome Iacob Regis, aut alterius particularis personae; sed sorti generatim,rt dixi m Us cohor. Diabu, in es tationem ad Regem Orthodoxum, pium constituendum. Quibus verant,cisu,tsi bi non solum lacobus Scotice Rex non excludebatur, sed includebatura, iorrere a si Potius quonia Ministri eltas maximam spem fecerant, eum non abhor-
cattalicis rere a fide Catholica suscipienda; praesertim cunex ipse ad Pontificem ipsum, nec non ad Cardinales Aldobrandinum, Tellarminum literas scripsi Let plenas humanitatis, quibus praeter caetera petebat, ut aliquis e gente Scotorum Cardinali S. R. E crearetur, ut haberet Romae, per
quem tacilius 'utius cum Pontifice negotia sua tractaret. Quare Pontifex non persidiae accusari .sedipe sita frustratus dici merito potuit. Ad extremum addit auctor Apologiari non defuisse in Anglia, qui Breue hoc
169쪽
voc fictilium hin odium Papae compossitum credisseminatum fuissa
suscipi carentur; s uod viderea triuia iam longe ab omni Theolog ratione, prudente apoliticam Ad nique communi abhorrere perspice
rent sed Pontilicem maluisse altero Breui fidem prioris confirmare, viculpam suam sciens prudensq. geminaret. Nos vero non ignoramus Cisse in Anglia, qui primum illud Breue confictum existimauerint. Sed id non accidit ex eo, quod a Theologia, vel prudentiarum O rere vide Graui , retur; sed ex eo, quod nonnulli cuperent hac fraude Citholicia impo nisi, duis nere, atque esticere, ut Iuramentum propc situm suscipexe non dubit Ai,M.,s i, rent ina fraude comperia summus Pontifex alio Bieui, fidem priori se , . cere voluit, ne pharmacum spirituale per hanc Daemonis artent,inu ille redderetur quo facto non culpam geminauit, sedi audem de Nait, tenebras dissipauit de vetitati, ac sinceritati aditum patefecit.
Ilecti filii Salutena, Apostolicam Benedictione Rei nuntiatum est nobis, repeliri nonruillo apud vo , equi,cu satis declarauerimus per literas nostras amao
superior x. alen Oistob in tarma Breuis datas, o tuta conscientia praestare non posse Iuramentum quod a vobi, tunc exigebatur, de praeterea stricte praec perimus, ne ullo modo illud Praestaretisti nunc dicere audent huiusmodi literas de prohibitione Iuramenti no ex animi nosti sententia nostra i propria
voluntate scriptas fuisse sed potius aliorum intuitu, atque m-dustria eaq; de causa idem persuadere nituntur, mandatam stra dictis literis non esse attendenda Perturbauit sane nos hic nuncius, eoq; magis, quia experti obedientia vestiam liliam stri, nice dilecti qui, ut huic sanctae Sed obedirctis,opeS,iacui tales dignitatem libertatem, vitam denique ipsam pie ac g nerose nihil fecistis; numquam suspicati essemus, potitasse Oeari apud vos in dubium, fidem literarum nostrarum Apostol
carum, ut hoc praetextu vos ex mandatis nostris eximereti S. e ruma noscimus versutiem atque fraudem aduersari humanae lutis, eiq; potius,quam vestita voluntati tribuimus hanc ren tentiam Eapi opter iterum ad vos scribere decrevimus,ac d nuo vobis significare, literas nostias Apostolicas, anno praeter to xjal Octob datas de prohibitione Iuramenti, non solum
motui op io, se cx certa nostia scientia verum etiam post lo
170쪽
Mm,&grauem deliberationem de omnibus, quae in illis con tinentur adhibitam fuisse scriptas &ob id teneri vos, illas omnino obseruare, omni interpretatione secus suadente reiecta. Haec autem est mera,pura, integraq; voluntas nostra, qui de vestra salute solliciti, semper cogitamus ea , quae magis vobis expediunt i ut cogitationes, consilia nostra illuminet is, quo Christiano gregi custodiendo nostra fuit praeposita humilitas, indesinenter oramus quem etiam iugite precamur, ut in vobis filiis nostris summopere dilectis, fidem, constantiam, mutuamq; inter vos charitatem, pacem augeat. Quibus omni bus cum omni charitatis astectu, peramanter benedicimuS. Datum Romae apud sanctum Marcum, sub annulo piscatoris decimoialend. Octob. M. DC UIL Pontificatus nostri anno
fertio. TLA stenus respondimus ad ea, quae aduersius primum Breue Auctor, a pologiae scribenda esse putauit. Nunc, ut ipse secundo Breui una fere pagella se expedivit; sic Ac nos eius cauillationes para breuita eret j ciemus. Quoniam igitur sum mn Pontifex versutiae Diaboli tribuit falsos illos rumores de conficto Breui sic ipse Auctor Apologiae versutiae eiusdem Diaboli tribuit hoc secundum Breue Scribit enim, Diabolum non potuisse tantum nocere Catholicis , aliqua alia fraude, etiam si mille annos in hoc opus incubuisset; quam fecit hoc uno Breui. rationem reddit quoniam oportebit eos qui Iuramentum susceperunt nunc illud abiurare quod maius est malum , quam si antea noria iurassent antea si quid si iurare noluissent, excusati poterant ob scrupulos aliquos mentis, ex particularis uramenti obortos at nunc nulla habent excusationem, si abiurent fidelitatem, quam Regi suo bis iurarunt: semel, cum primum nati sunt, tacito quodam in cogenito luramento deinde cum verbis conceptis primum illud Iuramentum con
Ad haec respondemus, non esse malum abiurare, quod male iurat uni
est. Sic enim habet regula ab omnibus approbata. In male promissis re cinde fidem sed dicet Aduersiarius, non potest esse malum Iuramen.tum, quod est naturale re congenitum ab ipso ortu, vel huius natu, ratis, e congeniti confirmati, expressi, Respondeo. Iuramentum quod dicitur c6genitum, si quod est, non esse aliud, nisi simplicem cruligationem ad obediendum stuperiora sub quoquis nascitur in rebus licitis atque honestis Neque intelligi vel etiam fingi potest, quomodo in ipso ortu homo naturaliter bligetur ad negandam sumi ni Pontificis potestatem: proinde Iuramentum secundum quod hanc abnegat ictu econtinet, non potest ei dici consirmatio, vel expressio Iuramenti priorii.