장음표시 사용
141쪽
ψέ& intelligi debent iuxta communem sensum, ae intelligentiam , nam
secus in numano commercio nimia , & continua esset eonfusio , quare fere nihil absurdius . Jam vero neque ex Bulla Sacramentum Poenia tentiae, neque ex eius Declaratoria 'Apostolicis . numeris , neque alibi eonstat, Benedictum XIV. per pace atum turpe, ae inhonestum intendi ias e , & intellexisse etiam turpiloquium, cum de hoc ne verbum quidem alicubi fecerit. Ex alia parte per peccatum turpe, ae inhonestum, iuxta communem sensum, & intelligentiam , quid plus intelligitur, quam turpiloquium; si enim quis reserat , Franciscum ex . cau. accusatum fui fle peccati turpis , ae inhonesti , seu turpe , ac inhonestum peccatum perpetra isse, statim certe quid plus audientium menti occurrit futia se ab eo factum, quam obstinum colloquium. Ergo hoc proprie non
est peccatum turpe, ac inhonestum, de quo in Bulla sed et quid diversum , prout de facto ipsum diversificant D. Thomas, D. Antoninus 3, imo & Apollotus ad Ephes. 3. dieens e Fornicatio autem , σomnis immunditia , aut avarititia, nee nominetur in vobis , aut turpitudo , aut sediltiloquium, arer scurrilitas: super quae verba , ha e scribit D. Thomas in eap. I. ejusdem Epistolae o omnis immunditia, id os pu-ιtitio , aut turpitudo nota bene , quae es in tactibus turpibus, ct amplexibus. Θ Ucklis libidinosis . Item stultiloquium , ideli , verba provocantia ad malum , G' scurrilitatem , ides, verbum ioculatorium , puta cum oblectatione, vel provocans ad delectationem morosam circa. Iliabidinosa; oe haec omnia sunt mortalιa , in quantum ordinantur ex sua natura, vel ex circumstantia, ad mortalia peccata. Et D. Antoninus Part. a. tu. I. cap. I. q. 9. inquit : Sextus gradus taxuriae est libidin
netur in vobis. Ubi Glossa : Turpitudo , ut in osculis , amplexibus , crhujusmodi : omnia talia sunt peccata mortalia , quando sunt ex libidino
extra Matrimonium . Unde Apostolus obdit : Gmnis fornicator , aut immundus , non habet haereditatem in regno Chrsei , o D i . Non autem
resumit de turpitudine , stultiloquio , scurrilitate , quia sub illis , scilicet , fornicatione , or immunditia includuntur , in tantum enim Aut peccata amplexus , oscula , ta lus , o sultiloquia , in qua Mum procebunt ex luxuria , qua in fornicatione , immunditia notantur fecundum S. Thomam . Accedit , quod ubi Pontifices voluerunt in eludere turpiloquium , de illo expressam mentionem fecerunt , ut patet ex statutis contra Confessarios sollicitantes , si hi eum Poenitentibus etiam praecise illicitos , o iutinoos sermones , sive trosia ius habuerint . Ergo ucontrario ἔ cum ubi egerunt de Confessario complice quoad absolutionem socii , vel sociae in peccato turpi , & inhonesto eoatra lax tum Decalogi praeceptum , quoad turpiloquium nihil expresserint , hinc conjicere fas est , hoc non intendisse eomprehendere sub hujusmo di peccato turpi , ae inhonesto ἱ & se nomine istius non venire tur piloquium . Nee oppositum evincunt allata in favorem opinionis con trariae ; quod cnim attinet ad Glossam , eiusdem praefata expositio is lummodo , exprimit turpiloquium esse dispositionem ad carnale com
mercium , sicque esse rem Ueneris , quatenus tali commercio , aut
immunditiae subordinatur . At inde non colligitur , ipsum . in se con fueratum praeci sive ab omni alio actu externo peceaminoso , venit Q
142쪽
nomine meeati turpis ae in bonesti, de quo est sermo. Idem di eo quam tum sis sit quid turpe ac inhonestum in locutione; nam ex quoia se simpliciter consideratum , sit quid mere turpe ae inhonestum in
I utione tantum, potius infero, non esse peceatum actus turpis externi, euius grandior idea in eommuni sensu, & intelligentia exeitatur ad nominationem Necati turpis & inhonesti; proindeque non comprehendi in praefatis Constitutionibus. Neque per hoe aperitur m hule interpretationi quoad Necata mere turpiora, & graviora; cum enim ultra haec dentur alii actus externi praeseserentes non modi eam turpitudinem practi eam, ac inhonestatem exercitam , de his quoqueaeeipiendo, ae intelligendo ly percaltim turpe, an inhonestam contra sextum , tum mens Pontificis, cum finis Constitutionum ejusdem . satis attingi videntur, etiamsi non ineludatur turpiloquium.
CAS. I. Itius ereditor eujusdam Saeerdotis, ipsi iniungit, ut tot L Missas pro se eelebret. Moritur Titius antequam Missae
celebrantur, & invenitur, ipsum multo aere alieno esse gravatum; quod totum dissolvere ejus haeredes non possunt. Q. an Sacerdos possit adhue Missas celebrare; an vero teneatur dein bitum suum haeredibus solvere PResp. eum dist. Vel quando Titius eidem iniunxit eelebrationem Misitarum, hoc non obstante, adhue poterat adaequale satis faeere omnibus suis Creditoribus e Vel iam erat impotens, seu impotens evadebat ob talem injunctionem. Si primum; dico. Sacerdotem adhue posse Missas celebrare. eo quia, eum supponatur, quod creditum Titii eum Saeerdote alteri non esset specialiter obligatum , poterat Titius de eo pro libito disponere, absque laesione iurium Creditorum: p tentia namque his aliunde satisfaciendi adaequate, in ipsum refunde-hat libertatem disponendi de tali Credito, prout ipsi libebat. Hinc Muti si Titius tune Sacerdoti liberaliter eondonasset, absque ullo On re, totum, quod ipsi debebat, non teneretur Sacerdos, in ea is, quidquam ejus haeredibus solvere, eo quia id, quo Titio debebat. opportune a Domino ipsi fuisset absolute condonatum I ita nee aliquid tenetur in ea su solvere Titii haeredibus, quia per junctionem tot Missarum, obligatio solvendi meuniam debitam opportune eonversa fuit in obligationem celebrandi pro Titio tot Missas, qui proinde sola Sacerdoti remansit: qui propterea nil debet hiredibus Titii. Si secun tam ; subdistinguo e Vel Saeerdos erat conscius hujusce impotentiae Titii; vel non. Si erat eonseius; dico, ipsum teneri Debitum suum. hoe est, a se prius contractum, haeredibus solvere. Ratio est, quia, stante in ipso huiusmodi seientia . in utroque foro evincitur, ipsum influxi Dis, St eooperatum fuisse alienatione talis Crediti, in fraudem Creditorumto ies namque quis dieitur cooperari alienationi rei in fraudem Credit rum , quoties ex eius alienatione cognouitur, vel etiam deberet cogno sci, ipsum alienantem reddi impotentem ad Creditoribus satissae tendum,& hoc non obstante , in id praestatur eousensus. & opera. Inuit. quibus manumitt. non lieet F. in fraudem p l. I. & sequent. per tot. tit. Cod.& ssi quae in fraud. Creditor. Heislinger de Contri pari. a. sas. 3. f. a Appendix. Κ uum. 7.
143쪽
I 6 nu. 7. de Ligorico lib. t. trast 3. e. 3. dub. 2. n. 72Σ. Atqui hoe is tum velificatur de Sacerdote, semel ae erat conscius &e. & consensit in illam eonversionem Debiti: squidem suo consensu in illam , sua.ue aeceptatione ejusdem, illam complevit. Ergo in hoc ea su Sacerdos tene tur Debitum soluerε haeredibus Titii juxta illud Gregorii IX. e. M. de Injur. ingen. Si culpa rua damnum est datum , Nei injuria irrogata, stualiιι reosantibus oem ferre tulisti; iure fustre his fatisfacere te opportet. Si postea Sacerdos non erat conscius dictae impotentiae tune dico , at tento iure positivo, ipsum adhue post e Missas celebrare, tum qui a m cnuod autem θ. que in frau/. Credit. habetur .' Si quid in fraudem Crodi torum factum sit, si tamen is , qui cepit , seroravit, cessare videtur ve so Edicti; tum etiam quia Titius eo tune erat Dominus illius Crediti, cum non sobesset speciali pothecae &e. seque valide poterat illud
convertere in onus Missarum. Molina , Lemus, aliique satis commvn; propterea dicentes, Sacerdotem, qui in ea su adhuc velit Missas celebra re , neque peccare contra charitatem , eo quod Sacerdos in hoe casu non fuit in eulpa; &eharitas non obligat repudiare proprium commodum adservandos Creditores indemnes. Censeo nihilominus, quod si Sacerὸos non pa latur in ea su positivum ineommodum in solvenὸo Debito haeredibus Titii, nee ei di melle sit, invenire eleemosynas Missarum eonsimiles, ad id teneatur ex quodam naturali iure , juxta illam regulam . Quod tibi non nocet, ae alteri prodest, faciendum est. Praeeipue eum pie ac prudenter praesumi possit, ideo onus pecuniarium in illud Miseiarum a Titio fuisse eonversum , quia putabat , haereditatem solvendo satis suturam& quod si oppositum scivisset, in hujusmodi eonversionem non tonsensisset: quam ob rem cessat Legatum etiam pium de re aliena , quam Testator putabat esse suam e ut recte tradit Girib.
CAR II. Audit Capellanus Consessonem infirmi, & illum in Uenit indispositum ad Aesolutionem, saeramque Communionem recipiendam , ia- terrogatur deinde a Parocho , an possit infirmum eommunieare λQ. quid respondere debeat 'Resp. Si Capellano, in ea se, suppetit aliquod subterfugium , caeteroquia verum , ae sufficiens ad differendam delationem Eutharistiae; puta, si morbus, talis non si, ut urgeat prateeptum iumendi tale Sacramentum aut si in Mim patiatus sevolusonem stomachi , Deile rei ieientis ei-bum , quem sumi vel &e. debet huie subterfugio se attinere in daniada Pameho responsone , ut sie differat Communionem I hoe enim modo tum directe eum in directe Saeramentale sgillum servatur illaesum,& saeti legae obviatur Eueharistiae sumptioni. Si vero nullum ei suppetat subterfugium, ae infirmi morbis semper magis ingravescat , cum periculo, quod is absque Sacramenti deledat , si ea die hare ipsi nouministrentur tune dico, Capellanum debere Par o respondere , idisum utique pota infirmum communicare, si idem infirmus velit; hune tamen ipsi non dixisse, quod venit. Verissimum enim est, quod si infirmus vult se eommunieari, ideoque Communionem publice petat, ius habet , ut ei publiee ministretur, eum sit peceator mere occultus , ut supponitur; & superaddendo, infirmum ipsi non dixisse, quod velit eommunicari, relinquit rem in suspenso, adeo ut nullo modo eo peretur Communioni saerilegae. Quod si Paroe s Capellano reponat , ut denuo se conferat ad infirmum , & ipsum is terrogat , an velit
144쪽
47eommunieari; tune Capellanus infirmum denuo conveniat, & cum omni lenitate, & affabilitate illi exponat petitionem Parochi, eidem etiaritati .e simul manifestando periculum mortis, eui subest ἱ urgentiam implorandi divinam opem, ac misericordiam ; ac providendi animae suae omni meliori modo, quo potest. Et si infirmus a semetipso introdu- eat sermonem de Confessione, in qua Capellanus ipsum dimisit in absolutum; tune, quia id aequi valet expressae licentiae loquendi de iis, quae Capellanus in ea audivit, potest idem Capellanus libere ipsi exponere causam, nempe indispositionem ipsius; subdendo, quod si ipse promptus eli ad removendam hunc obieem ex conscientia bona, & animo volenti, etiam ipse promptus est ad eum tune Deo reconciliandum per Ablolutionem, dummodo ex vero eorde doleat de commissis, cum proposito non peccandi de caetero, ac satisfaciendi ut poterit . Et si Pt nitens hisce eonvictus ad haec omnia se promptum exhibeat , ipsum
adiuvet, quantum potest, tum in peccatorum eonfessione, cum in excitando vero dolore, ae proposito ς & postea eum absolvat o datisque
ei monitis, quibus pie ae religiose se ad Communionem disponat, redeat ad Parochum, ut hic ipsum Sacro Viatico muniat. Quod si contumax , ac induratus pers stat, proximum, ac tremendum Diei iudicium, cum a terat Inferni pinis, eiuς considerationi obiteiat & si hoc nihil prosit, subdat, quam responsionem Parocho ipse referre debeat; &, prout responderit, reserat, ac fiat, Deo interim illum commenὸando , ut qui novit de lapidibus sui citare filios Abrahae . ipsum
CAS. III. Calus , ut se a ea lumnia liberet , occultum ea lumniatoris erimen manifestat. Q. an licite. Resp. affirmat. dummodo id si medium emeax, vel saltem utile ad intentum, absolute necessarium, adeoque non suppetat alia via evadendi calumniam; idque fiat eum moderatione, hoe est . quantum sufficie ad calumniam evadendam, oc eum minori proximi damno quantum fieri potest ..ae denique id non fiat ex vindicta, odio, vel alio pravo animo, sed unice ad se liberandum a calumnia. Ratio est . quia non
condit lonibus, quas in respousione exposuimus. ut eli eommunis sen-lus Doctorum. Ergo Caius Oeeultum calumniatoris crimen sic manifestans, lieite illu4 manifestat. Hinc D. Thomas a. a. quaest. Ps. arti c. a. in C. inquit : Sι varba, per quae fama a terius diminuit9r , ἰνωerat aIιρu1s propter aliquod bonum, vel necessarium, debitis circumflan-tras Observatis . nou Hi peccatum, nec potest diei detractio . Nee valet paritas desumpta ex damnatione facta ab Innocentio XI. illius propos-tionis qq. Probabile es, non peccaνe mortaliter. ρMi imρovit falsum crimen alteri, ut fuam justitiam , honorem doeniat. Ea si iae nou irprobabile, υix ulla er i opinio mobatilis in Threluia. Disparitas enim ex edi elueet . quod alteri imponere falsum erimen , uti supponitur, gra-VR , est mentiri, ac falsum dicere in materia gravi ; quod ut patet, mor Iqς sumqueci malum ab intrinseco, in nulla eircumstatia potest
eue licitum. E contra dum Caius in nostro ea su manifestat occultum c 'lumniatoris erimen, supponitur manifestare erimen verum; qui m nise
145쪽
Iieita, ut possit evenire easus, in quo fieri debeas, puta , si neeessa ita sit ad se liberandum a calumnia, quae etiam vergit in damnum alterius seandalum &e. circa quod vide Giribaldum de Iustit. & Jur. eap.
CAS. I. DOEnitens, solita frequenter aecedere ad Sacramenta , expciis
A nit Confessario peccatum tres annOS ante eommissum numis quam tamen prae rubore confessum.
Q. quomodo Confessarius procedere debeat eum hae Poenitente, ut vite eonfiteatur Resp. eum dist. Uel Consessarius, eui Poenitens confiteatur, est ille idem , eui factae sunt dictae Confessiones nullae , ae adhue recordatur saltem in confuso eorum, quae Poenitens in iis exposuite Vel est alius ; aues idem est , neque in eonfuso amplius reeordatur &e. Si primum debet Confessarius illico curare, ut Poenitens exponat ipeccatum relieitum , ne Daemonis tentatione delusa , aut erubescentia iterum victa , sumat aliquod subterfugium , ae denuo peceatum reticeat , vel integre non manifestet. Deinde debet ipsam interrogare , an quoties confessa est, semper adverterit se male confiteri s & cum eadem mala fide semper aeeesserit ad Eueharistiam ; fieri enim potest quando que mala fides in ipsa cessaverit, siue in confitendo, sive in communicando ἰ vel saltem quod aliquando non sumpserit Eueharistiam , quantumvis eonfessa ἰ & se quod minora sacrilegia intervenerint , di etiam quod aliqua Consessio, & Communio non fuerit sacrilega , sed valida ; atque ideo , s non praeeepto Communionis Paschalis , saltem praecepto annuae Confessionis satisfecerit . Habita responsione quoad Mec omnia, eolligat Confessarius ei reum eirca quot fuerint la- erilegia , ae transgressiones dictorum praeceptorum Eeclesiae , eaque omnia Poenitenti manifestet, ut de iis se aeeuset , nec non de commissis ultima Confessione, ae simul in generali de quibuscumque peccatis toto illo tempore ab eadem Poenitente ipsi invalide confessis pcuretque , ut eliciat verum , supernaturalem , ae universalem dolorem de tot iniquitatibus a se commissis , eum proposito non peccaudi de eaeteto r &, si nihil obstet , imposita ei eongrua menitentia , ipsam absolvat . Si seeundum , nil est ulterius ipsam interrogare , - quoties eireum ei rea ipsa solita fuerit eonfiteri , ae eommunieari intra annum, aut mensem , insuper ipsam monere de necessitate re petendi singula mortalia toto illo tempore male eonfessa , quoad spe ciem , ae debitas eireum stantias r ad quae omnia si illam paratam non invenit, satius erit illi assignare tempus eongruum pro examine tni forte melios iudieet Consessarius diligens a semetipso illi examensaeere, ob ruditatem perlanae . Si vem ad hoe Poenitens iam parat sit, atque disposita, renovationem Confessionum patienter excipiis, tu plendo . ubi opus iit , necessariis interrogationibus di collectoque ex responsionibus ad supra indicatas interrogationes numero Sacrilegiorum Ste. . de quibus ipsa pariter se accusare debet, non minus ae de pec-aato retieito , si nihk obstat , quominus eam absolvat , excitato' i ita vero actu doloris tam proposito &e., imponat illi poenitentiam, d Disitigod by Corale
146쪽
Sacram . quaest. 3. sect. a. punct. I. num. 16. CAS. II. Certo constat Poenitenti, Consessarium , ex falsa apprehensione, fundata in natura serupolosa ejusdem Poenitentis, veniale putasse in anteacta Consessione quoddam vere mortale. Q. an teneatur de illo iterum confiteri, etiamsi prima vice illud exposuerit cum omnibus necessariis circumstantiis. Resp. negat. Ratio est, quia, ut recte tradit Giribaldus eum aliis communiter ad valorem Confessionis non est neceste , quod Confessarius , aut Poenitens determinate sciat, peccatum confessum esse mortale squidem
in omnibus id scire est impossibile , sed requiritur , ae sufficit , quod
materia exposita sit revera peccatum , & quod hoc sit expolitum , ae noti fieatum Sacerdoti , prout factum est , atque adeo secundum suum esse , ac debitas circumstantias . Atqui hoc totum verificaturis ea su , quantumvis Confessarius ex dicta falsa apprehensione illud in
Consellione veniale putaverit ; quando erat vere mortale ; nam seminpet velificatur , quod se expositum fuerit peccatum , & quod hoc fuerit expositum secundum suum esse , at necelsarias , seu debitas ei reum stantias ; ergo non tenetur Poenitens de illo iterum eonfiteri , eum in Consellione fasta iam plene fuerit detectum . nee
eurrat nova circumstantia explicanda . Sanchez lib. I. morat. cap. Io.
CAS. III. Coocionator ruralis docens , quod Poenitentes Lepius deficiunt
in examine , omnes ad se accedentes indiscriminatim interrogat signanter circa Decalogi pr*cepta , exacte relevando omnes circum instantias.
Q. an ita recte se gerat. Resp. hune modum generi eum , se in dilati minatim interrogandi omnes , ac singulos Poenitente ς regulariter non esse satis aptum , ae approba tum , cum iuxta S. Thomam Consekarius teneatur serutari conscientiam peceatoris , sicuti solet Medicus sigritudinem aegroti . & Judex causam litigantis, quae ut plurimum non eaedem sunt, sed diversae. Nihilominus respondeo eum dist. Uel per Iy exodi e relatianda exmser cireumfamias intelligitur relevatio eorum , quae sunt opportuna . & adaptata peculiari indigentiae , eaptui , ae spirituali profectui per nae interrogatae s & tune dico ipsum recte se gerere ita faciendo . Uel intelligitur revelatio eorum . quae potius importuna sunt & non adaptata indigentiae , eaptui , ae spirituali prosectat personae interrogatae , &tunc dico, ipsum se faetendo male se gerere. Ratio primae partis est , quia gerendo se illo modo, proprie exereet officium Doctoris, ae Mediei spiritualis: quae munia, s diserere, ae, ut par est, exerceantur, tantum abest , quod mala sint , ut potius tale exercitium commendetur , ae desideretur is omnibus Consessariis ; nam partes Confessarii non restin untur ad solum officium Iudicis , sed extenduntur etiam aὰ illud Medici , ae Doctoris , ut fatentur A. A. comm . Ratio seci pariis est , quia relevare importuna Poenitentis indigentiae , vel eaptui inepta , &ad eius spiritualem profectum minime eonferentia , proprie quid defectuosum, ac malum est ἱ id enim non est, Poenitentem instruere , spirituales eius morbos mederi , & emeaeia, vel saltem utilia , ei appli- ea re remedia; sed potius frivolis, inutilibus, & fortasse perniciosis cum detinere discursibus o quod , ut patet , malum est. Hinc in cap. Om it
147쪽
circumstantiss., oe pereati. Et rituale Romanum inquite Caveat ne ear o-m interrogationibus quemquam detineat, prHartim juniores, de eo, quodUnstrant, imrudenter interrogans ἰ ne peccare discant et quod potissimum Valet in materia venerea ; circa quam commune monitum est, praestare aliquando Confessarium manus perfecte 'peeeatum Poenitentis intelligere . quam illi, vel sibi scandalum parere. Quare si Conei ona torturalis exa iacte relevat omnes circumstantias primo modo, recte se gerit. Si vero se. Tun do, male.
CAI I. T Utat probabiliter Consessarius, Poenitentem examinasse pro 1 priam eonseientiam ea diligentia , qua tenebatur; at simul ra. Qionabiliter eredit . eum omittere aliquod lethale ex in advertentia , seu MI,
vione. O. an teneatur ipsum interrogare.
Resp. Stando terminis eas , Confessarium teneri illum interrogare, prout tradunt suamet disp. 32. de Poenitent. sect. 3. num. I. Avers. eod. trin. quaest. δα sect. II. caeterique commvn. Ratio est, quia stante ex una parte mera probabilitate, quod Poenitens semetipsum examinaverit ea d
ligentia. qua tenebatur; ex alia dubio rationabili , quod ille ex inadvertentia, aut oblivione, omittat aliquod lethale , nequit Consessarius pergere ad rectam efformationem iudieii eirea ipsum , ni prius valida aliqua ratione hoe rationabile dubium elidatur . Hi ne eum illud elidi non possit , ni si per attestationem ipsius Poenitentis , qui in hae tribunal est reus, & testis; . ideo neeesse est , ut a Confessario interamgetur. Nec refert, quod interogatio contingat aliquo modo in is Plementum ex minis, spectantis . a Poenitentem I nam tendit ad exactam rationem iudicii Saeramentali, quam procurare est onus Iudicis di sie Consessarii, sui propterea nil mirum, quod in casu teneatur Poenitentem interrogare , eum secus nequeat rectum formare iudicium de tali Poenitente. Dixi postea, flando teνminis casus ; etenim si Consessa-irius non meram probabilitatem, sed moralem certitudinem haberet, quod Poeniteas semetipsum revera examinaverit ea diligentia. qua tenebatur , tune eenseo eum Medina de Consessi quaest. 19. Uictoria , rei ta a Leandro de Poenit. quaest. Ir . contra Leandrum ipsum, Suarra, Lugum, P. alios, ibidem pro se ab eo cit tos. Confessarium non teneri interrogare Poenitentem . Ratio est, quia obligatio hune interrogandi oritur in Consessario. ex obIigatione, quam habet Poenitens cellata inaudi seipsum; ideo enim hunc debet . ansessarius interrogare , quia debet supplere illius examen , seu examinis defectum , ut d et Put bonellus de Pinnit. quaest. D art. a. num. 8. Atqui supposita certitudine in Confessario, quod Poenitens semetipsum examinaverit ea diligentia, qua tenebatur, nullus intervenit defectus per interrogationes supplendus, i Ergo in Meleasu . non tenetur Confessarius Poenitentem inter-1ogare, non obstante, quod eredat, eum omittere &e. Et ratio lundamentalis est, quia supposita illa certitudine in Consessatio, ista credulitas desinit efferationabilis. Hi ne sieuti non peerat Poenitens, omit i rem ullarius .st mon, quando est certus, semetipsum examinasse ea di
148쪽
ligentia , quae lima prudens eommune hominum audietum suffieis inii o, & aliis suae qualitatis, etiamsi habeat probabilitatem, quod, si di alius excutiat eonserentiam suam, inveniet aliquod aliud peccatum elavibus exponendum, ut cum de Lugo, S Tamburino tradit Puteo vellus i. e. num. q. & nos probavimus anno 73 i. ad IlI. Aprilis, ita neque ecat Confessarius, omittens in casu interrogare riuii lem , eo ipso , quod est certus &e CAS. III. Erubelait mulier fami quoddam pretatum turpe, de novo tomis missum . Unde petita , ae obtenta a Confelsario saeuitate ipsi faetendi Consessionem generalem, inter peeeata anteactae vitae, jam absoluta, iblud exponit. an satisfaeiat suae obligationi. Resp. eum Marti nono de Sacram. t m. 3. disputat. IO. sect. r. num. II. Castropalao de Poenitent. disp. r. punct. Io. num. 8. Thoma Hurtado& aliis , probabilius esse, quod non . Ratio est, quia, . Met esse confessum vel nom, reputetur circumstantia extrinseca petemo mortali , inspecto seeundum suam essentiam huiusmodi tamen non reputatur . si Neeatum consideretur mur est materia remota Sacramenti Poenitentiae; .sub hae enim inspectione , est quid valde diversum me tum moxiale confessum a non eonsesso e siquidem non confessum est materia necessaria Saeramenti; conlessum vero est pura materia sumetens, ae libera .. Unde fit, quod primum regulariter retierat non potest e secundum vero potest libere reticeri . Et sie , in ratione materiae', unum habet esse diversum ab altero per consequens, eum in Confessione materia exinponi fideliter debeat seeundum illud esse , quod habet . ut propriae satisfiat obligationi , . nequit unum peccatum mortale nondum consessum exponi ad modum eorum , quae iam suere absoluta . Atqui mulier e ponendo modo praedicto peccatum turpe , a se de novo commissum , istud exponit ad modam eorum , quae iam fuere absoluta , seque id non exponit secundum esse , quod habet in ratione materiae Sacramenti; ergo non . satisfacit suae obligationi . Accedio, huiusmodi expositionem decipere Confessarium , . eique oeeasionem praebere, ne exerceat , ut oportet , officium Mediet a: Iudicis quamvis enim mulier sic eonfitendo , voee non dieati expresse.iam se fuisse tonsessam de tali peruato , id tameni dieit implieite , & facto ipsos, materiami necessariam operiendo velamine materiae suffieientis & Confessionis generalis . Ergo suae obligationi: nos satisfaeir , . quidquidi ex adverso dieanr Diana pari. tract. q. resolui. 62. Io. de Lugo de Poenitent.
disput- Io.. sect.. 2.. f. r. Giritales. eod. . tract.. cap. I. dub. num. 37.. aliique
CAS.. III. Die se sto, in quo magnus adest populi eoneursus, . absolvit Confessarius quosdam Poenitentes, aecusantes se de precatis, de quibus dubitat, an sinν reservata , aα ratione, quod metata. dubia non reserva tur I
eneratim vero ut se citiuς expediat quemlibeti Pinitentem absolviEsub hae tantum, verborum forma: Emo te- absitis a peccatis, tuis, in no-mIna Patris, is Filii, ET Spiritus Sancti . Amen .... quoad primum'. . an 'valide, quoa= seeundum, is licite . . Resp. quautam ad primum affirmativae ., supposta, dubiiyrationabilitate& quos omnemi possibilem diligentiam adhibuerit . ad se prius certis eandum de. veritate. v Ratio, i in primis desumitur a qualitate reservatio nis, quae, utpotin odiosa, restringenda est ad easus emto, non vero du hi: reservator, . i,Metu illam regulam iuris la sexto : Dubia semper ad D K Norm
149쪽
A editum anno I 6or. excipias, in quo ea ius Bullae Coenae etiam in dubio reservavit quod tamen anno sequenti I boa. moderatum praetendunt - . Puteo nellus de riuitent. quxit. 6. arti a. num. I. & alii quampi res, per aliud Decretum eiusdem, in quo omisi illas particulas elare , vel diabie contentis , nullus extat canon, nulla lex , nullum deeretum praeeipiens recursum Poenitentis ad reservantem in ea su Peccati dubie re. servati ; sicuti extat quando agitur de peccato certe reseruato . Ergo su i, gnum est, quod peccata dubia reservata proprie non cadunt sub reservatione, & si e Confessarius valide illos Poenitentes absolvit . Neque di eas, dubium de casu reservato esse simul dubium de iurisdictione in ι I'oenitentem : sed dubius de iurisdictione in Poenitentem, hune nequit: i absolvere, ne Sacramentum exponat periculo nullitatis; ergo &e. Siquia. dem nego majorem cum Giribaldo de Poenitent. cap. II. dub. 2. num. 43.
nam semel ae casus dubius non est reservatus, Consessarius hune audiens, ea adhuc certus de iurisdictione in talem nitentem ; sicuti dubius, an votum emiserit, certus est de perseverantia suae libertatis. Hinc sicut iste non tenetur eligere partem tutiorem observandi votum . . semel ac , factis debitis reflexionibus , nequit de veritate certificari , . sed tuto potest sua libertate perfrui, ita nec Confessarius tenetur dimittere Poenitentes , semel ae, factis debitis reflexionibus , ae possibi h- . bus diligentis , nequit certificari , an tale , ac tale peccatum revera sit reserpatum ; sed omni depolita titubatione tuto potest illos ab-- sol. ere. Bonacina de Pς nit . quaesit. T. punct. 5. g. q. SuareΣ , Card. . de Lugo , & alii . Quanto ad secundum postea dico , DD. sat cominun. affirmare , id fieri licite . adeoque sine culpa etiam veniali ut videte est apud de Ligorio de Poenit. cap. I. dub. I. num. καὶ Ratio est . quia quoad Preces sive antecedentes , sive subsequentes nul- . Ium extat praeceptum . Unde Tridentinum lesia I . cap. 3. de iis pra . ei se dicit , quod laudabiliter adiunguntuν . Quoniam vero Rituale R manum , iussu Pauli V. editum , sormam praest tibit quoad ministrati - nem Sacramentorum , & tit. de forma Absolutionis inquit. In Confeμi sionibus autem frequentioribus omitti potest Μisereatur &e. fatis in dicere Dominus Noster Iesus Christus , &e. usu. ad illud Passio &e. ita:x praxi haee occasione magni concursus dicentur,' reliqua tamen, ae prae-- . cipue subsequentia, alias non omittentur, secluso alio urgenti, & ratio-
. . nabili motivo, eum ea dicenda praescribat praelatam Rituale Romanum , I eaque sit praxis, ad usus, ut communiter dicamur in administratione huius Sacramenti. T
CAS. I. II OEnitens, de peceatis suis vere dolens, postquam de iis em fessa est , & a Consessario Absolutionem obtinuit, huic subjunxit : Padrai, non iurendo di Obbligami ad alatin sigilla pariate ρι re d/lti mis iniquita con cibi vi place , che io υe ne concedo Mua piena licem a.
Q. An Confessarius lieite uti queat issa facultate. Resp. probabilius negat. Ratio est, quia obligatio sigilii nedum inducta est Diuili od by Cooste
150쪽
est in favorem Poenitentis, verum etiam in favorem ipsi is saeramenti . Iam ueto licea Poenitens possit cedere juri ad sigillum, in quantum hieobligat in favorem sui non sic tamen in quantum obligat in favorem Saeta menti, & ob reverentiam hule debitam. Nee relevat, quod in cap. Slani Aeolii de Adulter. Pontifex cum non reprehendat , qui de licentia Mulieris , penes ipsum confessae de adulterio , hoc extra propalaverat ἰut enim ex Navarro, & Barbosa recte notat Anailetus de Poenit. dist. q. quaest. 3. num. 33. tale Capitulum non loquitur de Confessione Saera mentali , sed de acta extra Sacramentum , tam per adulterium , quam
S. II. Rustieus solet ita eonfiteri r Padre , mi aeeufo se ausi ho mismiato ; se aυσι mormorato; σα quibus auditis Consessarius , non euis rans de alia expressione , ipsi imponit pcenitentiam , & absolutionem
Q. an validae sint istae Confessiones; & an Confessarius ita se gerens
Respond. huiusmodi Consessiones esse invalidas; & Confessarium ita se gerentem peccare mortaliter . Ratio primae partis est , quia illae Confessiones sunt invalidae , quae perficiuntur cum materia inepta , ut con-llat paritate aliorum Sacramentorum . Atqui tales sunt Confessiones praedicto modo factae a Rustico ; hic enim praeei se dieendo r mi aec σ1 ε συεgi bellemmiato , D aυ ι mmmorato , fa m. nil nisi eonditionatum exponit , ac dubium , .quod se solo non est materia lassiciens . adeoque inepta ut sola absolvatur ; ergo &e. Ratio secundae partis eoiligitur ex prima ; nam semel ac dicta materia inepta est . & hoe nou obstante C fessarius supra illam absolute proseri formam Absolutionis , non curando , ut simul exponatur aliqua materia certa , nec exisquirendo a l)cenitente prout alioquin exquirere deberet an quidquid ex ab eo expositis sit ab ipso certo commissum , Sacramentum exponit periculo nullitatis , & sic mortalitis peerat . Hine in hujusmodi easibus debet Consessarius interrogare Poenitentem , an ea , de quibu ita se accusat i severa fecerit , nec ne I eumque in liruere circa m dum , quo debet se accusare alias fieri quidem potest , quod simplicitas , ae hona fides P itentis excuset ipsum ita cofitentem ; non severo Confessisium , in tali casu eum absolute absolventem , ut tradunt
CAS. III. Noscit Confessarius ex Consessiona constituti in gravi perietilo mortis, hune teneri testituere famam proximi gravissime laesam , ae retractate apud aliquod saeculares dominam taliam , quam docuit ex ignorantia graviter culpabili. Q. quonam modo cum hoc se gerere debeat Resp. Consessarium hoc in casu debele infirmum adstringere , ut convenienti modo famam ablata in restituat , Δ apud illas personas saeculares doctrinam falsam retractet , per ipsummet Confessarium , si Poenitens a semetipso id facere non potest , aut per aliam idoneam peκ nam ; adeo ut omnis laesio in fama , de s quod aliud inde dereimentum personae infamatae evenit modo possibili resareiatur : de similiter illae personae laeulares nedum ab insinuato errore retrahantur , sed etiam , si quod aliud eisdem , vel aliis temporale , aut spirituale dam. num exinde resultavit . possibili modo reparetur . Ratio utriusque parsis est , quia horum omnium ipse infirmus f.it vera & - noxia eausa , Appendix. Κ. 3 ut Dissilia 6 by Corale