장음표시 사용
71쪽
so D. Ant. Magini confutatio matriba ' - '
ponebatur esse dierum 361. eum quadrante, cum constet ex obse tuationibus praestantium artificum fuisse tune temporis aliquot minutis minotem, quo fit ut in annis centum euariauerit ingressus
Solis in signorum initia uno plus die,& maior differentia percipitur
ad plures annorum centenarios; Nam eum aequinoctium vernum
fieret tempore Augusti die as Marti , tempore postea quo neMIium Nicenum delebratum fuit, contingebat idem aequinoctium e. die a I Martii, retroeedens quatuor diebus a prima epocha, & nostris proxime elapsis temporibus idem aequinoctium adeo antie pauerat suam pristinam sedem ut fieret die i r. Mariij. Cui anticipationi ut remediu adhiberet Summus PontifGreg.MII. aeterna me- mori a dignus sublatis deee diebus de Mese Octobri anni I 81. r lituit illud ut congrueret die et r. Martii, sicut tempore Concili1 Niceni, &, ut in posterum euitaretur haec anticipatio statuit, πe singulis cete nari s annis relinquatur annus ille simplex sine aliqua antercalatione, qui alias interealationi obnoxius esset.
Haec igitur est vera causa ob quam o Iiseus Augusti non dabat ingressus Solis in signorum initia statis anni diebus, nee easdemta
umbras meridianas illismet diebus ino aute, ut putat Scaliger,quod linea meridiana sit mutata,eii qua amplius no congruebat iIIe ob
liscus . Sed esto quod obeliseus ille mutationem feeerit,ut satissa tiamus Sealigero , Ze quod diuariauerit a linea meridiana,quam ipse putat mutabilem, Si hoe effectum fuerit , mutatus erit fitus aequatoris, di proinde poli ipsius. Quare sequetur necessario quod proportio Gnomonis & Vmbrae , quae Plinii temporibus inuenta
erat, non congruat eum nostris temporibus, quod profecto exami-handum duximus. Plinius capith a. secundi Libri sic scribit:Solis itaque umbilici quem gnomonem appellant) umbra in AEgypto,
meridiano tepore,aequinoctii die, paulo plusquam dimidiam Gn monis mensiuram efficit. In Vrbe Roma nona pars Gnomonis deest Vmbrae,3te. hoc est umbra aequinoctialis & meridiana erit partium octo qualium Gnomon fuerit novem . Ut in subiecta figura sit A BGnomon erectus perpendiculariter ad planum orizontis, qualis x fuit Augusti obeli scus,huius quidem Apex Α, si recta extendetur, εConcurret cum verticali puncto seu polo ori Zontis, D. Radius Solis existentis in E sit E A C, transeuntis scilicet per Apicem Gnomonis,& in puncto C planitiei orizontis terminandis, ut sit umbra B C in planitie partium octo quam efficit Gnomon nouem ex ijsdε partibus complectens . In triangulo igitur rectilineo rectangulo ABC, angulus superior ad A ostendit da stantiam Solis a vertice , quae dicitur latitudo loci,cum Sol fix tunc in aequinoctiali, & angu-
72쪽
ius inferior Creprς sentat altitudinem aequinoctia Iis supra ri- . hontem, idest altitudinem Solis existentis in aequinoctiali, qui coni-plementum est prioris anguli. Quare uno ex his angulis dat μ' gnitus statim eri r alter, & cognita erit quoquaeproportio dc HB C, oppositorum laterum,sicut e conuerso data proportione ipsorum laterum,cognoscentur & ipsi anguli. Vt autem a Pliniana obseruatione colligamus altitudinem aequatoris Romae tunc tet poris operabimus sic . Fiat ut Octo ad nouem, ita sinus totus 'Iooooo. C B, ad AB tangentem angiali C, S inueniemus tan fentem DraFoo, cuiuS angulus gr. 68. min. Q. refert altitu
inem Solis tunc existentis in aequatore tempore meri mei, quod intelligendum est, non quo ad centrum solaris eorporis , sed quoad eius extremum limbum, apicem gnomonis illuminantem . . . unde subtracta semidiametro Solis apparente,quae est iuxta nostras tex Tychone tabulas min. is. seei s. remanet eorrecta altitudo ae quatoris supra orihontem Romanum gr. 48. minis. seCι eulus
complementum est ipsis maris est uatio gr. 4 r. m. 33. ρ ry. inae go
Imitata quicquam citet ab illo tempore, maior deberet percipi mu- ttatio his postremis saeculis,quibus Sealiger facit polum squinocti lis coincidere fere cum mundi pOIO . Λecipiamus autem obserua- t
73쪽
In Scaligeri de anticipatione Aequinoctiorum. 6 3
o a eerto principio si e constituta, ut & ad longum tempus sema per
D maneant. Solet enim fieri longitudine temporis incultainstrumen- ,, torum eiusnodi commotio, ut in armillis aeneis aeud nos in Palae ins, stra , quae viderentur in aequinoctialis eirculi superficie positionem x, habere, perspicere quispiam poterit. Adeo diligenter enim nobisti inseruantibus situs earum lapius esse videturi & maxilla E maioris x, Re vetustioris, ut nonnunquam etiam bis in eisdem aequinoctijs cauae superfietes ipsarum illuminatae sint. Exigit Ptolemae is ad deprehendenda aequinoctia, ut ipsarum is Obseruationum tempore instrumenta se tomerica in planitia collo- centur, ut in linea circuli aequinoctialis sita semper verum diem ori aequinocti j ostendant. Hoc autem non videri tactum in armillis x, Palaestrae,quas vulgus putat locatas esse in plano aequinoctialis, qua, , tamen vitium latens illis acciderit, unde illae,& praesertim quae ma-M Iores sunt, & praeterea vetustiores, magis fallant, quam minore Sis & recentiores. Diio ergo ponit,quae prodant vitium,vetustatein, αλ magnitudinem: De vetustate iam dictum,& illustratum testimonio,, Plinij. De magnitudine, quotidie experimur,instrumenta mathemari lica quo maiora , eo Δμα ρα &exactiora, Se ut fidem suam eos, apertius probant, quo plures sectiones admittunt, eo manifestius M vitium probant,si quod habent. igitur & maiora de via iustioras, fuerint organa gnomonica, eo certius labem suam produnt. Nam ,, quo maiora,c O notabilior labes,& quo vetustiora,eo maior discre- ,, pantia per antecedens . Vitium autem non est in organis, sed in I ri nea meridiana, quae post o.annos sedem sensibiliter mutat. Hanc
M variantiam, Cuius causam ignorat διατρ' vocat, PcolemaeuS , ne
is furte in corporibus ipsorum instrum ntorum intelligas, is quae quidem in armillis nulla erat . itaque ut instrumenta in inte- ,, grum restituantur, nihil in illis resormandum praeter situm, hoc estis lineam meridianam,quae iterum indaganda post et O. eirciter annus, ς, S illi vetus horoscopium, aut sciothelitu imponendum. Ptolem us,, vero quia nullam neque in corpore armillarum, neq; in earum P ,, situ - ανῆ δια utis hoc est manifestam labem videbat, ad easdimia s,, ratione S, ad quas Plinius confugere coactus est, eam elle, , δμος ω', Iatentem labem. Alioqui si in corpore aut situ armilla- ,, rum vitium animaduerti potuisset, non utique opus erat ,, διατροφ ' vocare. Arn illae ab initio superpositae erant plano aequi is notat lis ab eo,qui armi lias collocauerat. Procedente tempore peris VI. Corollarium lineae situm aequinoctialis mutauerant. Non Im- ,, rum igitur si non erant in ipso plano aequinoctialis quod tamen tal-s, So vulgus Putabat. Hoc enim volunt illa verba, εν ibi εωνα επι-
74쪽
ma. is ἀυ M-- - - , hoe est , quae putarentur esse in plano is aequinoctialιs: Atqui non erant propter τι--Si sciis,. uisset igitux meridianus esse ambulatorios α vagos, ut di polosis aequis alis circuli alic*r pronunciasiet. aei
, Negare presecto mo possumus, instrumenta,quibus Astronomirisbaeruauionibus caelestibuν utuntur, non esse alicui variationi obnoxia, vel ob vetustatem , vel ob materiae defectum ex qya m structa sunt, vel ob aliquam luxationem vi partium ipsarum eu xiationem. Quare merito Tycho Brahe monet ipsa instrumenta esse saepips examinanμ , di inregritati restitueoda, ut huic incom, modo reparetur. Quantum, ero ad Ptolemaei testimonium auianet, quando assirmat se bis eadaem die per sita instrumenta deprehendi se AEquinoctium, lassiciet nobis pro responsione ea hic resedire quae doctissimus Io. Keplerus in suis paralipomenis ad Vitistio'nem scribit pasina I 6. ubi causam huius varietatis ponit esse M. fractionem Solis a Ptolemaeo non animaduersam. Kepleri verba sunt haec. Ptolemaeus libro 3.magni operis assirmat saepe eodem die
his aei noctium . 4ernatu 3 io Armillis Alexan inis. Culpam conser; in si tum istius otii adeo colIapsum inde principio colloeationis. Verum Hipp3relium, qui propior fuit primae coli eationi, & qui eisdem in Armillis aequinoctia se obseruasse testatus
es urn inquam Ptolemaeus eandem culpam trahit. Anno nam; 34. tertiae secundum Calippum riodi, die a 7. Mensis Mechir, reserente Ptolemaeo, aequinoctium obseruauit in mane: at vero Armillla: mxxandrinae utrinque aequali her numinatae sunt hora diei quinta. melqdit exgo Ptolemaeus intra quinque horas non eon senti lvir inque annotati0nem . Et inculcat quidem Hippyrim, iean Ohseruationem esse optimam,i quae per Armilla* fiat Alexandrinas re Misni sse horam veri aeqiu noctii in quae utraque Λrmallae su- rficies ex aequo illuminetur. Igitur & si fieri quidem potest, ve haec dissonans aequinoctiorum obseruatio vitio instrumenti extiterit, veraq; fuerit Ptolemaei incusatio, verum tamen & hoc est,.
hae tempest a te a Delione Brahe saepissime per correctissima & exisruistissimE eollocata instrunienta idem futue annotatum,eodentia. te scilicet bis aequinoctium. Mane enim, nondum instante aequI- inocti j verni momento, Sol oriens ob refractiones altior apparet Sexpoto mundi viqinior, ut videatur iam in Aquatore eum sit adhue in Austro : post meridiem, ubi SoI est a refractione liber, esto ve ἱam compleuerit semicirculum hybernum , tunc itaque denuo dcvere & ad visum in AEquatore erit, contrarium sentiendum est
75쪽
Autumnali AEquinoctio. Incerrum igitur est,an vitio Instrumεti atra refractionibus deducenda musa sit cur autores bis aequinois ctium idem se vidisse persuaderentur .
elat , nisis ino tantum meridiano.
,3 Sr in sphaera duo puncta sumantur,& infiniti eireuli maximi peris adierutrum eorum traiiciantur: ex tot cireulis unus tantum per
utrunq; eransibit. Similiter ex infinitis meridianis per polos AEquiis noctialis transeuntibus unus tantum per polos mundi transibit. Ve,, in figura seeundi capitis circulus maximuS ο ν per polum munis di . & polum AEquinoctialis transiens vilicus est,qui per utrum,. que polum traijci possit. Me est, meridiinus solus ille per verum- is que polum transit,cum quo polus aequinoctialis culminat. Nam is culminationes accipimus, siue, ut Graeci vocant, σηρανησεις quae ins, circulo per polos mundi transeunte fiunt.
snsipieati posset aliquis ex him, quae nune feribit Maliger, ips ita, velle intelligere polum sui pie uaoaequinoctialis esse infixum eidem Sphaerae ubi collocantur poli mund , ac proinde necessario ipsum debere circumuolui ad motum primi mobilis quotidie , quo posito sequerentur adhuc maiora longe absurda quam quae hactenus nam rauimus Primo quidem sequeretur ipsum plaudoaequinoctialis polum deseribere circa mundi polum circellum ad motum primu , ita quidem ut supra horizontem qu libet die in m ridiano vero obtineat minimam altitudinem quando fuerit huma polum mundi, Mmaximam, quando fuerit supra,ad eundem penitus modum sicut facit circulus arctieus qui ab arctico Eclipticae polo quotidie delineatur ad primi mobilis motum a. Secunda sequeretur pseud aequinoctialem ipsum inaequaliter ascendere supra hori Eontem ad instar Eclipticae, unde non esset canon de regula ascensionum . Tertio sequeretur mulsionem linei meridianae fieri an eadem diurna conuersione nune ei mine ultra lineam meridiniam respectu polorum mudi,enimuero meridianus ei reusM qu ducitur per ver tirem Ee per illum polum mobilem secat varie horizontem. Quarto sequeretur altitudanem aequinoctialis meridianam esse ad unumquemque horizondem variam singulis mometis,nec per illam pos
76쪽
66 Iob L. Magini confutatio Diatroa
se explorari altitudinem poli contra omnem experientiam. Quod si polus pseudoaequinoctialis ponatur immobilis respectu diurni motus, pseudoaequinoctialis. ascendet quidem uniχrmiter,&posset esse regula astensionum Solis & planetarum , sed non affixorum siderunti quae diurna conuersione mouentur sub polis mundi. Tune autem dari poterit unus meridianus complectens ambos illos polos,sed non propterea sequetur,quod asserit Soliger,quod tunc e spis horologiorum siue Gnomon Trigonus recta polum mundi spectaret. Λit eaim Scaliger. Maliger. s, . Quoties igitur polus aequinoctialis cum illo circulo conuenit, o tunc uterque polus est in eodem meridiano.Itaq; in caeloquitinia,s, certum est inculo Hipparohi polum mundi & polum aequinoctialis ,, conuenisse in circulo maximo, cum quo duodecima pars Dodeca- temorij hodierni librae culminabat. Sed ut constat in caelo accidise,, se, ita incertum est ubi terrarum meridianus per utrumque polum ,, transiret, ita ut Cuspis horologiorum siue Gnomon Trigonus rectas, Polum mundi spectaret . . ' . . '
sit meridiani Semicireulus B Λ C,ductus per verticem Α, & per mundi polum L, in quo incidat polus D pseudoaequinoctialis Sca-ιigeri , recta B C sit communis sectio meridiani & horizontis, AI
77쪽
Ios S calige ri de antisipatione Aequinoctiorum. 67
nis lectio meridiani & pseudoaequatoris ,&DI axis eius. Pri duincta autem recta A I usque ad Η , ut I H sit aequalis Gnomoni H G. rologii, per punctu H transeat recta G P parallela reciae B C,deinde extendatur recta EI ad F, & recta D I ad G. Constat ex Gnomoni-
ces doctrina quod in plano horologij ducto per G P, quod sit horizonti parallelum , erit quidem ipsa G P linea meridiana siue horae I a. cum sit communis sectio meridiani & plani horologij, cuius Gnomon seu stylus est I H ad planum horologij & ad dictam linea meridianam rectus,cuius vertex Ι intelligitur idem quod centrum mundi, & H locus styli in dicta linea meridiana; Triangulum vero Gl F potest etiam deseruire loco styli, nam latus eius G I recta adpotum D dirigitur , & latus F I coincidit in communi sectione plani aequatoris & meridiani. His positis dico falsum esse poste dari situ in in terra sub illo meridiano B Λ C per utrumque polum transeu te ut Gnomon Trigonus G IF recta polum mundi possit specta re , nisi ambo poli coincidant. Nam cum latus G I dicti Trigoni sit ex hypotheli & constructione pars axis Ι D, nullo pacto cadet in rectam axis mundi I L, posito mundi polo in L, cuius altitudo su- .pra hori Eontem est maior quam poli V. Falsa est igitur doctrina Scaligeri toto eqlo quod detur aequino- rictialis alius diuersus ab illo quem communiter Astronomi locant. inter mundi polos,& quod eius polus detur in mundi polo diuersus.
ac mobilis. Quod ex eo etiam conuinci potest,quia, si reuera dare-. tur. sequeretur manifestissime totam doctrinam Gnomonicam esse ifalsissimam, & omnia horologia solaria suisse semper falso fabri ea- ..ta,eum Omnes supponant esse unum tantum aequinoctialem,& vnu mundi polum, ac unam meridianam Iineam pro quocunq; ori ZOn- . te. Sed ex opinione Scaligeri,conccdendo aequinoctialem diuer-
sum ab aequatore, & eius polos a mundi polis diuersos, sequeretur quod Astronomi pro data altitudine poli mundi L C erigerent .
Gnomonem trigonum O I P,ut latus Ut vergat ad potu n mundi, di latus ΙP ad aequatorem loco trigoni GIF, quia nunquam cognoscere potuerunt diuersam esse altitudinem D C meridian Irmis poli D ab altitudine L C meridiana poli L. supponentes duos illos polos L. D.esse unum di eundem. Quare nulla est di fierentia TrigQ-.
ni G I F a trigono OI P , sed recta G I respicit polum mundi, &polum aequinoctialis , S recta FI coincidit cum plano squinoctialis exacte inter mundi polo cadente. re
Se aligeriis Caelum voluitur circa totum orbem terrarum , secum trahensis circulum maximum transcutem per duodecima partem Librae ho-I a diernae.
78쪽
68 Vo. nti Marini confutatis Diatriba
,, diemae. Itaque in eonuersione mundi punctum duodecimae partis ,, Librae describit circulum circa orbem terrarum. Et tamen non diis, , cendum est per totum illum circulum utrumque polum mundi , , scilicet & aequinoctialis conuenisse.
Eeee quod Scaliger fatetur,eirculum illum maximum per polos mundi ductum & per duodecimam partem Librae hodiernae, in quo cadit polus aequinoctialis, qui tempore Hipparchi fulminabat, ipso
Scaligero, teste,cum dicta duodecima parte Librae, moueri motu diurno,ita ut conuersione mundi puctum duodecimae partis Librae deseribat eireulum eirca orbe terrarum. Ergo polus pseudoaequinoctialis describet conuersione mundi integrum circulum circa mundi polum interuallo gr.f. tempore Hipparchi,atque sic neces se est ut sequantur omnia illa absurda quae paulo supra recita
is Itaque areanum naturae est illud ,quod & in cuspide nauigatoriari siderite affricatu experimur: quae nune in Urientem,nune in Oeeiis dentem declinat plus aut minus, a polo mundi, donec perueniat ad ,, meridianum qui transie per intula Corui eosnominem,qui est For-M O tunatarum meridianus,omnis meridianorum initium. Quod si Π-- lud punctum,quod natura sta lapis siderites spectat,in polus mun, , di, ut quidem omnibus videtur ergo polus mundi S polus aequi- , , noctialis in illo meridiano simul tonueniunt.Sed neque id explor tum est rectane polum mundi ipectet siderites lapis, an caudam πώ M nosurae,an aliud denique signum in partibus Septentrionum. Nam M Arabes qui in austrino oceano velificantur, pyxide nautiea, di ipsis, quoque, ut nos, tutur,& quemadmodum nos ad caudam cynosurae. is ita ipsi ad Canopum stellam obtutum dirigunt. Quod nouum nonis est.Nam veteres ante usum pyxidis nauticae stellis eursum mod is rabantur, Greei quidem Ursa maiore, Phaenices minore Q Arabesis Canopo,ut ait Marinus Tyrius, qui etiam adiicit Canopum a nau- tis Arab hus vocari. Nautae Arabes hodierni aiunt acum suff,, nauigatoriam Canopum spectare. Nam lapidis sideritis duae partes, , oppositae diuersa spectant, & diuersa operantur. Altera ferrum s ,, pit,altera repellit, & quidem quae ferrum repellit, Canopum s b is ctat, ut ipsi aiunt. Quae autem ferrum trahit,ea Cynosuram vertusa, conuertitur.
Maginu . Confugit hie ad areana naturae & magnetleam naturam pro explorando suo fictilio meridiano, in quo incidunt poli madi S aequi.
79쪽
noctialis, sed missa haec laetamus. eum non sit opus hie disputare de i. magnete ae eius viribus &affectonibus, prae serti m quod de hac materia post Portam ediderit eruditissimum librum Guilleturiis Gilbertus Londinensis, praesertim quod Maliger nihil hie affr- .met, sed ad illos qui de magnete tractarunt sese remittat dum Q. .
-JSed de eausis declinationis cuipidis nauitatoriae di Horologi
,, rum amplius deIiberandum. Nam hae ut a solis summis artificibus . . ,, diluirendae, ita ab illis solis inueniri possunt. Hoe virum asseuerare M possumus, causas illas ab uniea hac doctrina pendere,quod scilicet ' ,, polus mussi a ius sit d polo aequinoctiali, & aequator alius ab aequi
,, noctilili.Seeulo Hipparcti polus qui noctialis a polo mundi aberato nouem partibus. Hodie quam proxiis absit ab eodem polo munctis querant Mathematici. L . l. tam inguis
Non εst amplius repetendum Nealigerem esse sitis superq; eonuictum,non dari alium polum primi motus praeter polum mundis. nec alium aequinoctialem quam qui exacte mediat inter mundi polos. Unde sicut somniat, dum a1t,quod tempore Hipparebi polus aequinoctialis aberat a polo mundi nouem partibus , ita prodit sua negligentiam,cum relinquat & proponat Mathematicis ut exquirant quantum hodie absit suus eommen itius milus aequinoctis is a polo mundi. Nam ad ipsum spectabat hoc aliqua obseruati prodere, cum fuerit huius admirandae hypothesis primus inuentora neque hoc ei difficile fuisset dum vera esset eius phantasia. Enimve M i. ro per stellae alicuius ei reum polaris explorare potuisset altituda ne ii poli mundi supra orirontem & situm meridianum circuli respe- ἱ .ectu dicti poli mundi, & verti eis. Ex altitudine vero Solis in AEqua tore collegisset altitudine aequatoris supra eundem fini orem, cum . ius complementu fuisset illi altitudo poli aequinoctialis supra fini. . tore, atque simul cognouisset situm meridiani elaeuli respectu S . Iis. Quod si fecisset eorruisset prosecto tota eius fabrica,ac protinus cognouii set se falsa hypothesi innixum nimis considenterhuiusmo
di erronea S: absurda pronunciasse. te Maliger. GH An vero a polo mundi aliquando recessurus sit, id vero solus i is Deus optimus Maximus in prouidentiae suae ςternis adytis occul is tum a nobis seruat. Certd si reeedat in partes polorum Ecliptica . is, rego aliq ando Ecliptica & . quinoctialis unus idemq; circulus ii. si erunt. Plato aequatorem impulam identitatis, Lodiaeum vero me. . ceculum
80쪽
,, eurum alteritatis, quod mutationes fiant ab eo, ut etiam est apud se Aristotelem. Quod si aliquando circulus Aequinoctialis & Zodia. cus in unum conueniant, futurum est,ut nullae mutationes , nullaeis tempestates, nulla frigora,nulli aestus fiant. Alia absurda mitto,quae is fecerunt ne temere affirmaremus illos duos circulos aliquando is coituros, sed putaremus aliquam periodum magnam hunc foro, ,, quando polus Aequinoctialis & polus mundi in unum coibuntr adisis hueq; in ea haeresi sumus. Tamen cum hF in seriptis nostris leguntis homines Huibus falsa videntur omnia,quaecunq; ignorant ipsi, nu- is gas agere ipsis visi sumus, quos confutare neque ulla necessitas c M git,neque ulla magna gloria inui tat.
Deus bone, quot inaudita mendacia audet hic homo: bonae metis viris effutire, quae profecto, ut suismet orbis utar, confutare neq; vlla neeessitas cogit,neq; vlla magna gloria inuitat.
mesinationem Solis minui propter anticipationem
is Quia aequinoctia per decliuia Eelipticae in antecedentia mouε,, tur,sequitur, Ut sectio verna, quam Plato in Timaeo deeussionem is vocat, semper aeutiorem angulum faciat. Conrrarium accideret, . , , si per accliviaEelipticae mouerentur. Esto peripheria ν' Ecliptica , , c sectio verna olympica: α sectio verna Hipparchi. e.y portio atquiri noctialis Olympici aαι portio aequinoctialis Hipparchin v distantia is maxima Λequinoctialis cδGEeliptica , . Solis maxima declinari natio, nempe Solstitium Olympicum. Similiter γε maxima distanis tia AEquinoctialis & Eelipticae, θ solstitium Hipparchi. Sectio igituris verna cum maxima declinatione Solis facit Triangulum Sphaerieu., is quale exu, aut quale αγο, cuius vertex est sectio verna s, audat is basis portio CVuri solstitialis nempe . , aut γ θ, μ polus aequin ,, ctialis Olympici, A polus aequinoctialis Hipparchi. circa quos et , euli λδ, a. descripti. Porro latera βα, Trianguli ea n sunto aequa αλ lia latetibus o, Trianguli a θ γ, nempe nonaginta graduum. Est ,, enim quadrans circuli . in Triangulo β γ angulus Lxternus is est maior interno βαν, per Io. primi. Angulus igitur a Trianguis lia εγ est minor angulo β Trianguli c. n. Ergo per a .eiusdem D ,, sis γε minor basi μ . . Minor igitur declinatio Solis tempore Hir