장음표시 사용
231쪽
AD ORAT IN L. PISONEΜ. 95Frumenti maximus numerus e Gallia , peditatus amplissimae copia e Gallia, equites numero plurimi Gallia Miala, P. 25. AD ORΑΤ. DE LEGE AGRARIA' kal. an.
Praedam manubias, sectionem in castra denique Cn. Pompeii sedente imperatore, decemviri vendent. A. Gellius XIII a 3. Veniet igitur sub praecone tota Propontis, atque Hellespontus addicetur communis ora Lyciorum atque Cilicum; Μysia et Phrygia item conditioni legique parebunt Aquitas, P. 7. Imberba juventute Charisius, I, P 74. AD RH. PRO L. FLACCO. Ingenita levitas, et erudita Vanitas. D. Hieron nus, Comm ad Galat I, 34 Epist. X, 3. AD RH. IN L. PISONEΜ4. Proh dii immortales qui hic illuxit dies Qtiint lianus, IX, 4 Diomedes II, 464
Quae te belluam ex utero, non hominem fudit.
Insuber quidam fuit, idem mercator, et praeco risquum Romam cum filia venisset, adolescentem nobilem Caesonium, hominis fortissimi filium, ausus est appellare Filiam collocavit Asconius.
r. Eurialia. Respicere hoc videtur Q. Metionem. Confiscationem De ad ea quae Fonteius praetor Pompeio verbi huius et priorum vi plura dioit Hispaniense bellum gerenti suppedi A. Gell. XIII, 23. M.tabat. Vide Font. 5, 6, etc. Ea . . Pisonem. Huius orationis a. De lege Agriaria De lege Agraria praeter primum versum deest princi- quatuor dixisse orationes videtur Ci pium ED. eero, quarum tres exstant, et prima s. Hominis fortissimi filium , au- quidem, abscisso capite; quo haec fra sus est appellare. At legunt furacis-gmenta spectare crediderim. ED. sim, etc. I. V. L.
232쪽
uti uni tibi tota cognatio in sarracos advehatur. Quintilianus, VIII, 3. Proxime Pompeium sedebam Diomedes I, p. 4o5. Caput opponis, cum eo coni Scans. Quintilianus, VNI, 3.
Circa vera a Primo . . . . Quod minimum specimen
in te ingenii λ ingenii autem y immo ingenui hominis ac liberi qui colore ipso patriam aspernaris, Oratione
genus, moribus Domen. Cisca vera a primo xxx. Hoc non ad contemnendam Placentiam pertinet, unde se is ortum gloriari solet neque enim hoc mea natura fert nec municipii, praesertim de me optime meriti, dignitas patitur. Paullo post de avo Misonis Paterno. Hic quum ad Padum Placentiae forte consedisset, paucis post annis in eam civitatem nam tum erat civitas adscendit. Prius enim Gallus, dein Gallicanus, extremo semi- placentinus haberi cinptus est.
circa vera a Primo .... Lautiorem pater tuus s certam, quam C. Piso .... in illo luctu . . . . Non ei
filiam meam collocavi, quem ego, potesta quum omnium fuisset, unum potissimum delegissem ΘSupplementa, ut vult editor med. PeFron orationis PRO ILΟΝ o. ia et i, m. XV, P. 38 ρω deserre posses, addit hac:
6. Sarraco. De verbo hoc vide Fe-
. Circa Mers a rimo Seqoentia 1uatuor fragmenta ex Ascon. I. V. L. 1. Pro Mimne Quid de hac re dis putaverimus , dabunt protegomena. Hoc unum addere liceat, nulla lacu-nani in praeclarissima Tullii oratione hiare et posse novum illud si agmentum, quod per se Tullianum videtur, ad priorem actionem referri, ita ut serius ab imprudenti aliquo aut rudi grammatico genuinae et integrae orationi sit adactum. Ceterum quanta ingenii subtilitate causam suam defendatCI. m. Poron, soli illi intelligent, qui totam hanc item in ejus opei , P. 18, pari ait adibunt. ED.
233쪽
EX CAUSARUΜ LIB. XIII. 97 Atque per ' An hujus ille legis', quam Clodius
a se inventam gloriatur , mentionem facere ausus esset, vivo,ilone, ne dicam consule De nostrum
enim omnium. Non audeo totum dicere. Videte , quid ea vitii lex habitura fuerit, cujus periculosa etiam reprehensio est. Et adspexit me issis, etc. uid post irasci certe non debeo, addit fuerit occidi ilonem β convertite animos nunc viciS-
sim admitonem. Quid ilonis intererat interfici ClOdium quid erat, cur ito, uni dicam, admitteret, sed optaret obstabat in spe consulatus Μiloni Clo
dius. At eo repugnante fiebat immo vero eo fiebat magis nec me suffragatore meliore utebatur, quam Clodio Valebat apud vos judices, i lonis erga me remque publicam meritorum memoria valebant preces et lacrymae nostrae, quibus ego tum vos mirifice moveri sentiebam; sed plus multo valebat periculorum impendentilam timor. Quis enim erat civium, qui sibi solutam P. Clodii praeturam sine maximo rei timnovarum metu proponeret Solutam autem fore videbatis, nisi esset, Ere.
Re vendita, iterum empta Diomedes, P. 365.
a. Atque ρer.Verba duo e Scholiast x, 7. I. V. L. Cicero omnin ea Ambros ad orat de re alieno,i sarum quas acturus esset, memoriae lonis. I. V. L. eausa commentarios scribere erat so-
hujus in legis E Quintil. litus. Quas autem probabat, eas dili-ΙX , I. V. L. gentius scriptas edere , quae minus 4. Videte. Ex eodem Scholiast. l. c. placebant in Ommentariis, seu notis s. Fuerit oecidi Milonem Ed cori relinquere in usu habuit. Porro eadeni Audistis, jud quantum Clodio pro ratione Demosthenem initia scripsisse fuerit oceid. ΜiΙ - omnia alia sunt e praesertim deprehendimus, cetera tem- Taurinens palimpsesto. I. V. L. Pori ac subitaneo calori permitten- I. Ex causarum. Alii, ex common tem ut in ejus seivatis operibu videra mitis, eodem sensu Vide Quintilian est. ED.
235쪽
237쪽
Quam multa nobis epistolarum volumina reliquerit M. Cicero, praeter ea, quae habemus, facile vel ex his epistolarum fragmentis intelligi potest, quas ad Titinium, ad Nepotem, ad Caesarem, ad Hirtium, ad Pansam, ad Caesarem juniorem, ad Calvum, ad filium, ad Axium, ad Brutum scriptas videmus. Nam quae ad
Pompeium, aut ad Cassium a Nonio scriptae citantur, prorsus ab hoc numero removendae sunt: nam illae inter eas, quae ad Atticum, hae inter eas, quae ad familiares missae sunt, reperiuntur. Nos autem aliquot ex his fragmentis expositis, demus operam, ut, quam his epistolis amittendis acturam secimus, nostra, quoad possimus, industria sarcianritS SIGONIus.
Equi DΕΜ memoria 'teneo pueris nobis primum latine docere coepisse L. Ρlotham ' quemdam ad quem quum fieret concursus, quod studiosissinuis quisque apud eum exerceretur, dolebam mihi idem noti licere. Continebar autem doctissimorum hominum aut Titinium Fuisse viuum hunc eruditum, sunt opera illius quae t stentur, quorum saepe meminere Nonius, Charisius et eat . D. a. quidem memoria. Haec verba
ntia Suetonius in libro de claris Rhetoribus. De L. Plotio Gallo, inquit, Cicero in epistola ad Μ. itinium sic
fert niuidem memoria teneo, etc. Hic autem Plotiua rhetor Sullanis temporibus floruit, ut in Chronico notavit Eusebius Masdem antem rei, et hominis meminit etiam Quintiliantis, lib. XI. SIGON. 3. L. Plotium. Primum omnium latine rhetoricam docuisse monet etiam Seneca in Declamationibus. Consev Quintil. II, 4. ED.
238쪽
2Ο Μ. . CICERONIS ctoritate, qui existirnabant, graecis exercitationibus ali melius ingenia posse. Suetonius, de Cl- μα c. u.
Itaque nostri F, quum omnia, quae dixissemus, dicta essent quae facete, et breviter, et acute loquuti essemus, ea proprio nomine appellari dicta voluerunt.
Macrobius, Saturn Π, . Ad eumdem mih incerto.
Hoc restiterat; etiam, ut a te fictis aggredere donis. Priscianus, VIII, 79 2.
Qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, Spernatur. Id ibid.
Quid oratorum quem huic antepones eorum, quilaihil aliud egerunt λ quis sententiis aut acutior, aut
4. Graecis exercitationibus. Quam utilitatem ex ea consuetudine Per perit, ad Bruttina c. o. ED.
s. Itaque nostri. Hoc inveni apud Μacrobium, Saturn lib. II: Iocos, inquit, hoc genus veteres dicteria dicebant testis idem Cicero, qui in ii. hro epistolarum ad Cormelium Nepotem secundo sic ait Itaque nostri, etc. Cieeronis item in quadam ad Comelium Nepotem epistola testimonium euat,areellinus, lib. XVI. me est autem Cornelius Nepos aequalia Ciceronis et Attis , a quo Attici ipsius vita elegantissime scripta e stat quem item auctorem profitetur in libris ad Ciceronean Lactantius, lib. III, cap. 5, hoc modo se Nepos Cornelius ad Ciceronem ita seribit Tantum abest, ut ego magistram esse pntem vitae philosophiam, beataeque vitae perfectricem, ut nullis magis existimem opus as magi uos vivendi, quam plerisque, qui in ea disputanda versantura video enim magnam partem eorum , qui in schola de pudore,ocoontinentia praecipiant argutissime, eosdem in omnium libidinum cupidi
6. Diata. acrobius habet dicteria, quod nescii an Cicer umquam usurri paverit. Simili pore sensu de Orat. II, 5 e nam ea dicta appellantur
proprio iam nomin e et ib. II 6o;
. Hoc resti emt. ἡ eian. l. VIII, ait in homin loco amradi in patiendi significatione esse usurpatum M. Sis.
239쪽
crebrior quis verbis aut ornatior, aut elegantior' Suetonius , Iuta es. c. 55. Neque enim quidquam aliud est felicitas, nisi honeStarum rerum prosperitasci vel, ut alio modo definiam felicitas est sortuna adjutrix consiliorum hono
rum quibus qui non utitur, felix nullo pacto esse potest. Ergo in perditis impiisque consiliis, quibus
Caesar usus erat', nulla potuit esse felicitas feliciorque eo judicio Camillus exsulans, quam temporibus iisdem vitilius, etiamsi id quod cupierat, regnare potuisset Ammiainus Marcellinus XXI, 6. AD C. CAESAREΜ ΡΙsΤ. LIB. I. M. Cicer C. Cresari S. Balbum quanti faciam, quamque ei me totum di
caverim, ex ipso scies. Onius IV, 139 Tunc quum ea, quae es ab senatu summo cum honore tu conSequutuS. . . . d. IV, 95,
Debes odisse improbitatem ejus, quia impudentissimum nomen delegerit. Id. IV, α 5o.
8. Elegantior. Iisdem sermo laudibus Caesarem in Bruto, a sq. extollit Cicero cui adde Quintil. X I. ED. s. Quibus Caesar usus erat. De hau maris selieitate ita taeero in secunda Philippiea, Caesar Alexandria se recepit selix, ut sibi quidem videbatur, mea autem sententia, nisi qui reip. sit felix ses: esse nemo potest M. ED. io Balbum gaeanti Deiam. Exe- is omnia ex trihus libris epistolarum ad C. Caesarem ex Nonii commentariis sumpta sunt. Quamquam autem difficile est, ex tam paucis verbis sententiam ullam certam aurire t me has epistolas post partam fere Pharsalico praelio victoriam scr*tas esse ad Caesarem dictatorem rediderim , Caesare ipso adhuc extra Italiam belli civilibus implicato. Quam autem Caesari eam Balbus suerit, aliae epistola indieant et itaque merito se Cicero ei dicasse ait, ut qui plurimum gratia apud Caesarem valeiaet unde illa sunt ad Paetum: Non tu homo ridiculus es, qui, quum Balbua noster apud te fuerit, ex me quaeras, quid de istis munioipiis et agria futurum putem pinnas aut ego quidquam sciam, quod late nesciat, aut si quid aliquando scio, non ex isto soleam scire pru
240쪽
. . . Ut sciret, majore cura tuenda esse, quae paria
sui it Id. IV, 468 Ad eumdem Epist. lib. II. . . . . Vel quod locatio ipsa pretiosa Nonius IV, 288. Quod sapientes homines ac boni putant. IV, 362. Neque pro cauto ac diligente se castris continuit
Sed ego, quae monimetiti ' ratio sit, nomine ipso admoveor Ad memorialia magis spectare debet posteritatis, quam ad praesentis temporis gratiam Nonius, I, 36. Ad eumdem Epist. lib. III. Quae si videres' non de exercitu retinendo tueri, sed eo tradito aut dimisso Nonius,' V, i 35. Amici non titilli a te contemni, ac despici ac pro nihilo haberi senatum velint M. , 57.
. Neque pro cavi ac diligente tum D eodem, omianentum genera se eiastris continuit. Hic tamen, si sa liter appellat rem Omnem memoriaenus locus, indicatur Caesaris ad Cic. causa tu posterum proditam. Qua de epistola sed fortasse bis addita erat re vide etiam locum tu libro Aurelii I. V. L. Augustini de cui a pro mortuis gerena 2 Monimenti Hoc fragmentum' da, cap. 4 et vide Festum dict. aD- ego ad lib. II epistolarum ad C. Caes. putavi esse reserendum, innixus vestigiis Nonianisci sic enim ille o- numenti proprietatem a monendo I ullius exprimendam putavit ad Caesarem epistolam IIo, id est, ut ego arbitror, epistolarum Π, ut subaudiat librum. Quod autem hic de monumenti vocabulo ait Cicero, sumptum etiam esse videtur ex libris urisperitorum. Nam et Ulpianus, lib. II, D. relig. et sum
ptibus unerum: monumentum esse ait, quod memoriae servandae gratia, exsistit. Et Florentinus I monumen-
nimentiam lib. XI. Gellius quoque quum de Mausoli regis sepulchro et Ariemisia uxore loquitur, ita habet:
-Μolita quoque est conservandae mariti memoriae causa sepulchruit, illud memoratissimum dignumque memorari inter septem omnium terrarum spectacula. Id monime reum Artemisia, etc. HVide, ut dixi, Gell. lib. X,
13. Quae si videres, non de aercitu Inest, ut puto, aliqni vitii sed nos divinare possumus, certi a seire nihil possumus. ATR.