장음표시 사용
271쪽
Deinde imitator, ut si hi quidem videtur, naturast, mos vindicat . . . . d. IV, 487 Imbecillus autem si est pudoris magister timor qui si quando paullulum aberraverit, statim spe impunitatis exsultat. Id. IV, 78. Sufficit ad gloriam 49 benefacti conscientia. Servius, ad En IX. Τum intelligas β', quam illud tion sit necessarium, quod redundat. Nonius, IV, 4OO
Ad juvenilem libidinem copia voluptatum gliscit
illa, ut ignis oleo. Id. Ι 83. Hi nostri amici ' verecundantur, capti splendore
48. Imbecilius autem est pudoris magister timor. Sic de Oae II: Μalus
diuturnitatis custos metus M. SIGON.
49 Susscit ad gloriam. Ex Servio in neid. In .as scribit Virgilianum illud, dii moresque diibunt vestri, Ci-eeronis esse tractum de philosophia, ubi dicit sufficere ad gloriam henes et conscientiam. Si modo non est tra-eium de Philippica II, in fine, ubi quidem dicit, in ipsa conscientia pul-eherrimi facti fruetus satis esse. Quod si est, equidem Servii librarius ex Phiasinis fecit philosophia PATR. 5ο. Tum intelligas. Ex Nonio dict.
Redundo Reposui autem in hunc lo- qum, quod sermo esse videatur de immoderatis cupiditatibus, quae ultra id, quod vitae hominum necessarium est,
si Ad iuuenilem libidinem copia voluptatiam. Sic putavi ex conjectura esse distinguendum, ut libidinem sit finis unius periodi, et copia principium alterius. Locus autem a Nonio te confuse citatur, et truncatim, vel vitio librariorum , vel quod nobis solum indicio sit, quid sit id, quod gliscere dicitur. eae lectionis sensus est: quum fuisset periodum, ad juvenilem libidinem, incipit deinde sequentem et dicit, Illa , inquit, libido juvenilis gliscit, hoc autem est crescit, copia voluptatum, ut ignis oleom. Nam igni oleo, quod est in quibusdam exemplaribus, non recipio. In verbo autern gliscendi , quod recitans hoc ragmentum, explicat Nonius, mendum quoque in libris Pompsit Festi ine se videtur. Ita enim passim legitur lib. xVP - Regiescit, inquit, quum dixit Plautus, etc. - Quum legendum sit,. Regliscit, quum dixit lautus M. Id ita esse apparet ex eo quod sequitur: . Unde etiam glires, inquit, dictiis. Quomodo enim glires a regiesco dici possunt et nonne a glisco potius Certe Servius in neid. XII, statim initio, glires a glisco deducit. ATR. 5a m nostri amici De Epicureis, aut quibusvis tandem philosophis, qui
non virtutem pro dignitate aestimarent vocat autem suos amicos, forte per ironiam, ut illud lib. I ad Attic. u Ipse noster amicus is, et lib. I ad Attic. . Itaque ille noster amicus, etc. isDj0jtjgo by
272쪽
Oratae, homini ditissimo β' amoenissimo delicati simo, neque ad voluptatem quidquam defuit, neque ad gratiam, neque ad bonam integramque valitudinem. Nam et praediis quaestuosissimis, amicis jucundissimis, quantum libuit, et abundavit, et illis omnibus aptissime ad salutem corporis usus est ejusque ut breviter totum explicem omne institutum, vo
luntatemque omnem successio prospera conseq ta est. Augustinus de Vita beata.
Primus balneola suspendit, inclusit pisces. Nonius,
Et amoenitate summa perfructus est Priscianus,
. . . . Solertiamque eam β , quae posset vel in tegulis proseminare Ostreas. simus III, 5 a.
et pro Fonteio: Amicus mens . Pl
53. oratre, homini ditissimo. De hoc loco sic D. Augustinus , in lib. de Vita beata , sed fingamus aliquem tatem, qualem Tullius suisse dicit oratam. Quis enim facile dicaε, oratam
egestate laborasse, hominem ditissimum, amoenissimum, delicatissimum,
eui neque ad voluptatem quidquam demit, neque ad gratiam, neque ad honam integramque valitudinem piam et praediis, etc. - Quamquam autem D. Augustinus libri nomen , unde hoc
sumpserit, reticet, tamen ex Horten- aio suspicatus sum eum hausisse. Illa enim sine dubio sunt ex Hortensio, teste Nonio re Primus balneola suspendit, inclusit pisces o et quidem de sergio orata dicta. Hic enim, ut inquit Macrobius, lib. III, o primus balneas pensiles habuit, primus ostrearia in
Baiano locavit, primus optimum saporen ostreis Lucrinis adiudicavit is fuit autem aetate P. Crassi illius diserti. 54. SODrtiamque eam, quin posset vel in tegulis. Ex Nonio, dici. Ostrea. Haud scio antem an sic legi debeat u solertiamque eam, posset ut in tegulis svidentur de eodem orata diei, de quo superiora. Nam et acrobius, lib. III, de eo loquens, ostrea in etiam facit mentionem De Varro de Re Rust. lib. III, piscibus eum dei elatum fuisse scribit. Et aperte id Valerius aximus significat quem locum quoniam ad superiora etiam pertinet, libente totum hic adscrtham Is habet lib. IX, cap. , ad hunc modum: C. Sergius rata pensilia balnea primus sacere instituit quae impensari vibus initiis coepta ad suspensa ali
da aquae tantum non aequor penetra
vit. Idem videlicet ne gulam Neptuni arbitrio subjectam haberet, peculiari3 sibi maria excogitavit, est artis intercipiendo fluctus, pisciumque diversos greges separatis molihus ineluden
273쪽
ixit ad summam senectutem valitii line optima.
Voluptates autem nulla ad res necessarias invitamenta asserunt senibus Id. IV, 232. An vero voluptates ββ corporis expetendae, quae vere et graviter a Platone dictae sunt illecebrae atquerietate Pisciculorum abundarent. Λ sciis etiam spatiosis et excelsis deserta ad temptis ora Lucrini lacus pressit, quo moentiore usu conch3liorum Dum retur, ubi dum se publicae aquae cupidin immergit, Considii publicani
iudicium nactus est, in quo L. Crassias adversus illum causam gens, errare amicum suum Considium dixit, quod putaret Oratam remotum a lacu cari- turm ostreis, namque ea si petere inde non licuisset, in tegulis reperturum is De eodem rata vide quae
seribat Plinius quoque, N. Η. lib. IX,
bis in hone modum scribit D. Augustinus in lib. IV adversu Iulianum Pelagianum Vide quid in Hortensio dialogo distataulliusci quae magis verba te delectare debuerunt, quam Balbi, Stoicorum partes agentisci quae li-eet vera, tamen de parte hominis inferiore, hoc est, de corpore suerunt, et te nihil adjuvare potuerunt. Vide quid iste pro vi acitate mentia contra voluptatem corporis dicat. An vero inquit, voluptates corporis, quae vere et graviter a Platone dictae sunt illecebrae esse, atque escae malorum, etc. uQuod autem, inquit, voluptates escas malorum a Platone esse dietas, locum, qui est in Timaeo significat, ubi ait ille : πρωτο με πιδουτ δελεαρ Are,c rov
quoque in dialogum de Senectute Divinus, inquit, Plato escam malorum voluptatem appellat, quod ea videlicet homines capiantur, ut hamo Pisces, et in primum de Leg. Nam et voluptate capiuntur omnes, quae eat Illecebra turpitudinis Quod autem addit in Hortensio, nihil esse inimicius philosophiae, quam Voluptatem id totum ab Archita Tarentino accepit, de quo sic loquitur Cato in e dem dialogo de senectute Quuntque homini sive natura, sive quis deua nihil mente praestabilius dedisset, huic
divino munerι, ac dono nihil tam esse inimicum, quam voluptatem: nec enim libidine dominante temperantiae locum esse, ne omnino in voluptatis regno virtutem posse consistere. Quod quo
magis intelligi posset, fingere animo
aliquem jubebat tanta incitatum voluptate corporis, quanta percipi posset maxima: nemini censebat fore dubium, qui tam diu, dum ita gauderet, nihil agitare mente , nihil ratione, nihil cogitatione consequi posset a. mque vero solum Architas, sed lato etiam in lib. III de Rep. idem censuit: αλλα τόδε μοι ειπε, inquit, σω ροπυγη, και ἡδουνυπερεαλλουση ἐσrt τις κοιvω-vις κα πως ἔφη πI ἐκφρο, ποιει
ουδαριως. Haec autem verba vere esse ex Hortensio, declarat etiam Noniu , qui aliquot ex his proser in explicanda significatione verbi conficere : sunt autem haec : Quae est enim consectio valitudinis, quae deforiuatio
274쪽
escae malorum 8 Quae enim consectio est valitudinis quae deformatio coloris et corporis, quod turpe damnum, quod dedecus, quod non evocetur atque eliciatur voluptate cujus motus ut quisque est maximus, ita est inimicissimus philosophiae Congruere enim cum cogitatione magna voluptas corporis non potest. Quis enim quum utatur Voluptate ea, qua nulla possit major esse, attendere animum si inire rationem, cogitare omnino quidquam potest Quis autem tantus est gurges, qui dies et noctes sitie ulla minimi temporis intermissione velit ita moveri suos
sensi S ut moventur in summis voluptatibus λ
Quis autem bona mente praeditus non mallet nullas omnino nobis a natura Volia plate datas Asmus, IV, 93 Augustin. contra Pelag. IV.Τunc obsequatur 7 naturae, quum sine magistr0 senserit, quid natura desideret. Id contra Pelag. V 5.
Et qui exspectat β', pendet Dimi quia semper,
quid futurum sit, incertum est. Nonius , X, . Et ceteris quidem si in rebus, in quibus peccata non maxima uisunt, noxias tamen inserunt. Id V, 7.
56. Attendere animo, inire rationem Ini3 rationem e sic in correctiore exemplari, non, ut in aliis inire ratione. Quod si est, non vereor, quin etiam, attendere animum, legi debeat: ut illud in Verrem, aures judex animumque attenderet a Dei in Rullum Attendite animos ad ea quae equuntur, Det in offic si animum attenderis turpitudinem videas . Quod autem hic ait de maxima voluptate corporis, contraria omnino cogitationibus praeclaris, sumptum est ex orat.
Architae Tarentini, de qua Cato apud Ciceronem in lib. de Senectute. Vide etiam Aristotelem, lib. VII, cap.
5 . Tunc obseqruatur. Ex Angustino depromptum sis enim lib. V contra Iulium Pelagianum, cap. 5, non ob scure fert ad Hortensium pertinere.
58. Et qui exspeetat. Hoe ad insidilicitatem nmanae vitae pertinet, de qua in extremo Hortensio disputatum est, testem Augustino. Quod idem nescio an possit de sequentibus vectis dubitari. SIGON.
59. Et eteris quidem in rebas. Quum quid melius afferrem, non ha-
275쪽
Ut igitur domitores equorum non verbera solum ad lithetit ad domandum, sed cibum etiam subtrahunt, ii fame debilitetur equuleorum nimis effrenata Vis....
ILII, 84 Qui quum publica injurias lente tulisset, suam non
tulit. Id. IV, 28 I. In continentibus quidem si terris vestriim nomen dilatari potest. Id. IV, IOR. Ea faculias majoribus nostris erat, qui, confectis SenatuSCONSUlti S. . . . niud ΙV, 93. Quod sterius ingenium β' sic dulce, ut acetumberem , priorum fragmentorum lectionem reliqui. Μeus Nonius, et quidam alii pro differunt, afferunt leot, neque ullum , nisi post, tamen , tuter- pnnetum habet. Quid ego inania consecter Equidem quum alibi alia, tum illo in loco, insciunt, attingunt, aliquid melius desidero. PATR. 6o. Ut igitur domitores equorum. Similitudo est a P. Africano primum, ut puto, usurpata, de qua ex sententia Panaetii, sic scribit inclib. I de Rsc. Panaetius auditorem Africanum et familiarem suum solitum ait dicere, ut equos propter crebras contentiones praeliorum fer itate exsultantes, domitoribus tradere soleant, ut his filo lioribus uti possint, sic homines secundis rebus effrenatos sibique praesidentes tamquam in gyrum rationis et doctrinae duci oportere M. Refertur a tem quoque a Plutarcho dictum Themistoclia, quod eodem pertinet, bo τραχυτατους πωλους αρίστους, τους μεσου, ὁτα προ- τυλωτι παι- λειοι - καταρτυσεως Ex pullis ferocissimis optimo equos evadere, si reete educentur et instituantur. AT . 6 x. In continentibus quidem. Quaedam exemplaria, o ne incontinentibus
quidemo, eodem sensu, quo illa etiam lib. VI de Repta Ex his ipsis cultis,
notisque terris, uum aut tuum, aut cuiusquam nostrum nomen vel Caucasum hunc, quem cernis, transcendere potuit, vel illum Gangem transnare Quis in reliquis orientis, antobeuntis solis ultimis, aut aquilonis,
austrive partibus, tuum nomen au
diet' quibus amputatis, cernis prosecto, quantis in angustiis vestra gloria se dilatari velitis. Et illa item ex Tusc. lib. IV Sapienti, inquit, nihil humanarum rem aut intolerabile ad demittendum animum, aut nimis laetahil ad efferendum videri potest. Quid enim ei videatur magnum in re-- humanis, cui aeternitas omnis, totiusque mundi nota sit magnitudo is, et quae sequuntur. PATR. 62. Quod alterius ingenium Lego, ni legendnm demonstravit Sigonius, divino vir ingenio. De melle Hymetito vide etiam de Finib. lib. II apud eumdem Ciceronem, Prope sinem, et minium, lib. I, cap. 13. Eius item quod quidem hunc vehementer pertinet, meminit Augustinus, nescio cu- ins libro de Vita beata lis verbis: Ne scio quomodo, inquit, contortum hoc et aculeatum, quod posuisti, ut
ait ilIe de melle Hymettio, acriter dub
276쪽
24o . . CICERONIS AEgyptium alterius sic acre, ut mel Hymettium dicimus. Id. IV, 7. Ponendae sunt fides et tibiae Id. IV, 216. Aliud ex silvis severum, et triste Id. IV, 418. Eumdem enim β' non modo ex mediocri pecunia, sed etiam ex tenui percipere possum. Id. IV, 46 i.
Qui illud nescio quid, quod in primoribus habent,
ut aiunt, labris . . . . Id V, 4. . . . . Non et sine cogitatione Heundis, subducen
Ex quibus humanae vitae erroribus et aerumnis fit, ut interdum veteres illi sive vates, sive in sacris initiisque tradendis divinae mentis interpretes, qui nos ob aliqua scelera suscepta in Vita Superiore poenarum luendarum causa natos esse dixerunt, aliquid vidisse videantur, verumque sit illud, quod est apud Aristotelem, simili nos assectos esse supplicio, atque eos, qui quondam, quum in praedonum Etruscorum manus incidissent, crudelitate excogitata necabantur quorum corpora Viva cum mortuis, adversa adversis accommodata, quam aptissime colligabantur cita nostros animos cum corporibus copulatos, ut vivos cum mortuis esse conjunctos Augustinus, contra Pelag. IV.
Vidit enim ββ quod videndum fuit, appendicem
e est, nihilque inflat viscemis. Est autem Hrmettus mons in Attica. 3- mettiarum columnarum meminit Plinius, lib. VII, cap. 1, et lib. XXXVI, eap. 3, et Valerius Maximus, lib. IX,
63. Eumdem enim non modo meis diocri. ens Nonius habet simpliciter, non mediocri Sigonius eorrexit, non solum mediocri. Ego eadem prorsus sententia qua Sigonius, sed a vestigiis scripturae recedens minus, non modo medioeri occasionem enim erroris librario Nonii dedisse videtur, modo mediocri PATR. 64. Ex quibus humainae vitie. Ad hoc fragmentum respiciens etiam sedivitis In neid. VII aeribit Cieeronem in Hortensio docere, Tyrrhenum eum sociis piraticam in Tyrrhenia , me pars est Italiae, exercuisse, captivos quo novis poenis afflixisse, occisorum eos alligando cadaveribus Hasdras autem rei meminit quoque Val. N . lib. IX, cap. I, in fine PATR.
65. Uidit enim. Ut paullo ante,
277쪽
animi esse corpus, nihilque in eo esse magnum. Nonius I, 99 Quae nobis dies' noctesque considerantibus, acuentibusque intelligentiam, quae est mentis acies, caVentibusque, ne quando illa hebescat, magna Spes est, aut si hoc, quo sentimus et sapimus, mortale et caducum est jucundum nobis, perfunctis muneribus
humanis, Occasum, neque molestam exstinctionem,
et quasi quietem vitae sore: aut si, ut antiquis philosophis, hisque maximis longeque clarissimis placuit,
aeternos animos ac divinos habemus; sic existimandum
est, quo magis hi fuerint semper in cursu, id est, in ratione et investigandi cupiditate, et quo minus se admiscuerint atque implicuerint hominum vitiis atque erroribus, hoc illis iaciliorem adscensum, et reditum in caelum fore. Quapropter, ut aliquando terminetur oratio, si aut exstingui tranquille volumus, quum in his artibus vixerimus, aut si ex hac in aliam haud
paullo meliorem domum sine mora demigrare, in his studiis nobis omnis opera, et cura ponenda est. August. de Trin. XIV, c. u.
dixit, animos cum Orporibus, ut rivos cum morinis olligatos, sic hoc loeo animi appendicem corpus appellat SIGON.
66. Quae nobis dies no sque Ex Augustino, lib. IV cap. ult de Trin. Significat autem ibidem aperte Augustinus, extremo ipso dialogo desumptum es e, in quo cetera rectes illud, is quod sentimus et sapimus, haud scio an commodius legatur, re quo sentimus Q alioqui in Consolatione ait, quod sentit, quod sapitis Illud item: . in ratione et investigandi cupiditat . vereor, ne legi debeat, et veri investigandi M. Denique illud : 'num his artibus vixerimus a, quum in his
278쪽
Μ. T. CICERONIS Μ. . CIC., CATO, SEU LAUS Μ. CATONIs .
Pronepos' . Catonis censorii Aulus Gellius, XIII, 8.
x. In tandem M. Catonis Catones duos Ciceronem scripsisse omnes aciunt; unum, in quom Catonem, censorium illum, de seneetute disputantem cum Scipione induxit alterum, in quo Catonem, virum praetorium, Caesaris inimicum, qui se, ne vietori Camari traderetur, Uticae interfecit, laudavit priorem illum integrum habemus hunc vero integrum
amisimus et de quo sic ipse Cioero in
oratore loquutus est: MAEoo sum aggressus statim Catone absoluto quem
ipse numquam attigissem, tempora timens inimica virtuti, nisi tibi hortantiet illius memoriam mihi caram excitanti, non Parere nefas esse duxi
sem, et lib. XIII ad Atilaam: Leo Caesaris epistolam multa de meo Catone : quem saepissime legendo se diei copiosiorem Rotum irrati Catone lecto, se sibi visum disertum , Et de Divin. lib. II: Quoniam philosophia vir bonus efficitur, et sortis, Cato noster in horum librorum numero ponendus est. Et Gellius, lib. XIII, cap. 19 γα . Cato, vir praetorius qui bello civili Uticae necem sibi gladio manu sua conscivit : de cuius vita liber est . Ciceronis, qui inscri-hitur lans, Catonis M. Huic autem audationi, quoniam Caesaris animum offendebat, Caesar ipse respondit Itabro quem Anticatonem nominavit; eritis meminit quoque Cicero, Epist. ad Attio lib. II hoc modo Dis Qualis futura sit Caesaris vituperatio contra laudationem meam, Perspexi ex eo
libro, quem Hirtius ad me misit, in quo colligit vitia Catonis, sed cum
maximis laudibus meisis. Item: Hirtii epistolam si legeris, quae mihi quasi προπλασμα videtur ejus vituperationis, quam Caesar seripsit de Catone, 'facies me, quid tibi visum sit, certiorem M. Ex Catone Ciceronis haec adducit Μacrob. Ist. VI, a, ubi agit de Virgilio QNec Tullio ompilando a stinuit O fama ingena ingentior armis, vir Troiane. Nempe hoc ait AEneam amam suam saetis fortibus supergressum, quum Hemmque fama sit major rebus Sensus hic In Catone Ciceronis est hia veri,iar Contingehat in eo, quod plerisque contra solet, ut maiora omnia re, quam fama, videremtur, id quod non saepe evenit jut e spectatio cognitione, aures ab oontis
Vincerentur M. Hanc autem sere aententiam in Liciniana etiam usurpavit: . Sic Hus adventus eelebrabatur, ni sis inam ingenii exspeetauo hominis, e
spectationem ipsius adventus, admiratioque superaretis. De Anticatone Caesaris hoo pacto scribit PIInius, lib. III EP. 12 D. Erunt officia antelucana, in quae incidere impune ne Catoni quidem licuit, quem tamen C. Caesar ita reprehendit, ut laude scribit enim eos, quibo obvius fuerat, quum c put ebrii retexissent, erubuisses diam de adjicit Putares non ab illis Catoneni, sed illos a Catone deprehensos potuitne plus auctoritati tribui
Catoni, quam si ebrius quoque tam venerabilis erat pis Postremo tribus statibus usum esse Caesarem in vituperando Catone prodidit Cicero. SIGore. a. mnvos. Ex Gellio, lib. XIII, P. 18 , quem locum consule.
279쪽
Contingebat in eo, quod plerisque contra solet, ut majora omnia re, quam fama viderentur id quod
non saepe'Venit, ut exspectatio a cognitione, aures ab oculis vincerentur. acrobius, Saturna VI, a.
Μ. . CICERONIS DE GLORIA LIBER I.
Inousculanum mihi nuntiabantur gladiatorii sibili Charisius, I, P. 6 l.
r. a Gloria. Mirum videri posset hos lineo de Glom, eo potissimum tempore interiisse, quo ceterita monis libri iam deperditi, in lueem ense
sua pro et sere suerunt. Nam quum eos Fe Petrarcha Iegisse videatur, qui Hrea minum Domini, oti floresit -- propemodum illud eat tempus eo sequutua, ex quo appareat hos libros ad eum pervenisaea quum tamen ir- eiter annum vCn per Gerardum Laudrianum Landae Pompeii episeopum, et tres Ithri de Oratore, et Brutua aetade Maris oratoribus, et Orator et Per Pregium Florentinum epistola item ad Attieram, eodem tempore quemadmodum aeribit Blandus in Flaminia Italiae reperti fuisse dieantur. Quod si quia est, qui Petrarchae testimonium de libria iis ognoscere desideret, id eiusmodi sero est ex libro XV Episto. Iarum ipsius senilium, epistola prima ad Lueam de Penna, depromptum. in amesaeus Petrarcha Lucae de Penna&-Petiem ex me ut de libris Ciceronis, a quo in italos, et extraneos
haherem, tibi quoque ouidam nuper apto operi subvenirem responditune, non quod volui, sed quod potui, Ciceronia libros, non me alio habere, quam qui communiter habemtur, vel, ut puto, etiam pauciores: unam addidi, quod et verum fiat,4 huisse me alios, aedis alsae. Nam quum iam aliqua fama ingenii, --
Has amicitia contraxeram, emPer, abeuntibus domum amicis, et, ut fit, petentihus, numquid e patria ana,M-lem, respondebam , nihil praeter u-hma Cieemnia, ante alios, dabam memorialia aeripisque, et verbia instaham, et quotiens Putas Preces, qu tiens pecuniam misi, non per Italiam modo, ubi eram notior, per Gallias atque Germaniam, et usque ad Hispanias atque Britanniam. ulto studio, multaque cura, multa undique parva volumina mollegi ae saepe multiplicata, eorum vero, quae maxime optabam, raro aliquis, ita ut, quod humania in rebus erebro accidit, mutita mihi deforent, multa superfluerent. Nondum Mne auctorem libro atti
geram, et errore caecus, et ira tu
midus aetatis. Nihil mihi fere, nisi unus Cicero aapiebat. Quum circa quintum et trigesimum vitae annum, inter Betigas Helvetiosque festinans, quum iam dium pervenissem, audito quod e et ibi bona copia libromm subacti, comitesque detinui, donec unam Ciceronia orationem manu amici, alteram mea manu scripsi, quam postea per
Italiam effudi Et de libris quidem ip iam desperans, libram de Consolatione quaesis anxie, nee iuveni,
280쪽
Cato oppidorum appellationem usurpatam ess*ex,
quaesisi et librum de laude philosophiae, quod et ipse libri titulus excitabat, et in libris Augustini, quosdam
legere coeperam, librum illum ad vitae mutationem, et ad studium veri multum sibi prosuisse compereram: statim autem assuit non liber, sed salsa libri ipsin inscriptio Post haec enim quum Neapolim venissem, Barbatus meus Sesmonensis amicus optimus, voti mei consciua, parvum Ciceronis librum
mihi donavit, cuius in fine principium solum erat libri Academicorum innodego perlegens conferensque cum illis qui inscribuntur de laude philosophiae, luce clarius deprehendi illos
esse duos, tot enim sunt tertium et quartum , vel secundum et tertium Academicorum , subtile opus magis quam necessarium aut utile obtulerat item casus mihi venerabilem quemdain senem Raimundum Superantium. Ille mihi, et commodando libros, et donando supra communem modum facilis fuit. Ab ho habui, et Varroniae Ciceronis aliqua, cuius unum volumen de communibus suit, sed inter ipsa communia, libri de oratore, vesde Legibus imperfecti, ut semper inveniuntur, et praeterea singulares libridis de moriaci quibus visis, me ditissimum existimavi. Longum est qui, quos, et qualiter, et unde quaesierim, Praeter unum volumen elegantissimum, cui par aliud invenire dinselle, paternas inter rescia ventum, quod in deliciis pater habuerat, quodque non ideo evasit, quia illud mihi
exsequutores testamentarii mIvum vellent, sed quia circa Praedam pretiosioris, ut putabant, Patrimonii occupati, oen vile neglexerant. In his omnibus novi nihil, ut dixi, praeter illos de Gloria libros duos, et aliquot orationes an epistolas Hactenus qualiter libros eos quaesierim dico, ut cognito quantus suerit quaerendi labor, quam tus sui perdendi dolor intelligas Fuit mihi paene ab infantia magister, qui
me primas literas doceret. Hunc pater meus, dum vixit, liberaliter satis adiuvit, invaserat eum enim pauperies a senectus, comites importunae aedissiciles Post obitum Patris, ninem in in spem posnerat. Ego autem impar licet , me illi tamen et fide, et obsequio obligatum sentiens , aderam omni ope qua Poteram, ut deficiente pecunia, quod crebrum erat, egestatem suam apud amicos, nunc fidein sione, nunc precibus, apud Reneratorem vero pignoribus a lavarem:
millies in hunc usum Ithros, et alias res asportavit, et retulit, donec fidem expulit pauperias Graviore siquidem pressus inopia , duo illa Ciceronia, lumina unum Patris, alterum amici librosque alios, me tradente, abstulit, praetendens noceasarios sibi in opere suo quodam Quos quom diu postea non retulisset, et mihi Hesperet hominia suspeeta esse dilatio, coepi altius exquirere, quid de eis actuae esset, et, ut oppignoratos comperi, penes quem essent indieari mihi petii, ut facultas fieret tuendi eos. Ille et pudoris plenus, et lacrymarum, ne gavit se id esse iacturum, quod in enimis esset sibi, si quod ipse deberet,
alter saceret, exspectarem paullulum, quod suum erat, cito se facturum: obtuli in hanc rem pecuniae quanimn vellet, et hoc respuit, orans ne sibi hanc infamiam inurerem. Ego etsi nihil dicto fiderem, nolens tamen quem amabam contristare, subticui, ipse in terim paupertate pulsus, in Tusciam ivit, unde sibi erat origo, me tune ad fontem Sorgiae, mea Transalpina insinlitudine latitante, ut solebam nec