장음표시 사용
261쪽
Unde autem Acilius, quam ex annalium monumentis, aut res bellica, aut omnis rei publicae disciplina cognoscitur unde ad agendum, aut dicendum copia depromi major gravissimorum exemplorum, quasi in
corruptorum testimoniorum, potest 'Id. IV Io9, 24 8. Perge, quaeso nec enim imperite exorsus es. Id. I, 38.
Magna etiam ' animi contentio adhibenda est inexplicando Aristotele, si legeris. Id. IV, 68.
sa, et ab Licinio consule dictatorem letum scribit. Quaesita ea propriae si liae lans leviorem auctorem Licinium iacit quam mentionem ejus rei in vetustioribus annalibus nullam inveniam. Neque vero iisdem etiam in Fabio assentior, quem intelligi a Cicerone aiunt, quum seribit in Bruto . Ser. Fabius Pictor et juris, et litera-rram, et antiquitatis bene perItus M. Fabium enim nunc quaerimus Catone majorem is ille est Catone inferior, ut ex eodem Ioco perspicitur : qui tamen Ser. Pictor hic suerit, ne Corinndus quidem Bruti explanator exposit quamobrem, et de hoc quod se timus, aperiamos. Fuerunt igitur tres Pietores, qui literarum, et quidem antiquitatis,ognitione floruerint, Q. Fabius Pietor, N. Fahius Pictor, et Ser. Fabius Pietor Q. Fabius omnium amtiquissimus beno gallae Cisalpino, ut
ait Orosius, et post Punico secundo, ut inquit Livius, intermit: ex eius annalibus Latinis Gellius, lib.V, c. 4, testimonium protulit. Idcirco autem, Latinis , addidi ut eos. redarguerem, qui hune Q. Fabium graece seripsisse existimarunt : in quo alterius Fabii Heloris, praenomine Numerii similitudine, ut credo, decepti sunt cujus meminit Cicero in primo de Divinationeri ruisque adjungatur, inquit, etiam aeneae somnium, quod in Nu-ae Frum. meri Fabii Pictoris graecis annalibus est, quamquam vulgo legiti vitio Iibrorum: quod in numerum Fabii . . Ser autem Fabius Pictor, quem juris, et antiquitatis bene peritum vocat Leero, is est, cuius meminit mero-hias, lib. III: Primo, inquit, Pomtisoli iuris libro apud Pictorem hoc verbum positum est, vitulariis et Nonius Fabius Pictor rerum gestartim librorum primori Et simia vidε-bant Picum artium. Idem juris pontifex libro tertio : Rumnum , ei Pi-cumo. Quibus in verbis illud esse peccati puto, quod Pontifex, propontificii scriptum sit. Quare quum dixit Cicero, eum antiquitatis bene peritum esse, libros ejus rerum gestarum intellexit quum juris, de iure pontificio. Atque haec quidem extrarem mune ad rem redeamus. Seo.
xo. Unde autem facilius Nonius horum verborum meminit in e plicandis vocibus unoscere, et gra- duabus longe inter se distra-etis, separatisque sententiis quae et ipsa ad laudes historiae, unde pulcherrima emanat cognitio , et metus percipitur multiplex, pertinent. SIG. Is Prem, qua so. Hae sunt vel Catuli, vel Ciceronis Hortensium ad
interruptum sermonem repetendum hortariis SIG.
I a Magna etiam animi contentio.
262쪽
. . . Se ad extremum pollicetur prolaturum quaeso ipsa comest ' Quod efficit dialecticorum ratio Id.
Quaero enim, non quibus intendam rebus animum,
sed quibus relaxem et remittam Id. IV, 398. Quando philosophi esse coeperunt Thales ut
opinor, primus Recens haec quidem aetas Lactaritius,
tia est appellata, prudentia A ustinus, contra Academ III.
Epicurei plures' volunt esse caelos Servius, ad AEn I, 335. Itaque tune Democriti amas urgebatur. Est enim noti magna Aonius IV, 484
Noe videtur Hortensii argumentum,
homines a philosophiae studio avocantis; quod uiauiam animi contentionem philosophorum explicatio desideraret, quippe quos incredibilis quaedam in dicendo obscuritas dele
ctaret: se autem Solere quaerere, quum
a negotiis publicis discessisset, non ea, quibus intenderet animum, sed quibus relaxaret. SIG. 13. Se ipsa comest. Alludit ad uer-htim illud qno Plautus utitur in ruculento, II, 7, 36 α Ipsus se comes a. Snbaudias necesse est ibi a tem eam; .ide de r. ΙΙ,36. ED.
14. Quando philosophi. Et hoc suit
argumentum Hortensii contra philosophos, ut ait Lactantius, lib. III, cap. 15 Praeterea illud Moque, inquit, argumentum contra Philosophiam valet plurimum, quo idem est
usus Hortensius ex eo osse inteu
ligi philosophiam non esse sapien- . tiam, quod principium, et origo ejus appareat. Quando, inquit, philosophi esse coeperant λ halea, ut opinor,iximus M. Recte hic enim primus e septem numeratur a Laertio. SIG.x5. Id enim est sapientis. Haec verba ex ea disputatione interciderunt, in qua Hortensius sapientiam quaerebat, eamque se invenire negabat: siquidem lib. ΙΙΙ contra Academicos ita scribit D. Augustinus . Clamat Cicero, se ipsum magnum
esse opinatorem, sed de sapiente se quaerere: quod si adhuc vos adolescentes ignotum habetis, certe inruo tensio Iegistis M. SIGON.16. Epicurei plures. Hoc eo pertinet, ut varietate et novitate opini num quas philosophi de rebus habuerunt, inanem ac ridiculam esse philosophiam doceat. Ut autem Epicurus infinitos mundos, atque inter- mundia innumerabilia esse censuerit, exstat apud Ciceronem in libris de Natura Deorum, et apud Laertiui in Epicuro memocriti autem opinio eadem est, atque Epicuri Haec verba
263쪽
Annum magnum' esse voluerunt omnibus planetis in eumdem recurrentibus locum, quod fit post xii millia nongentos quinquaginta quatuor annos. Servius, ad En III, 84
Beati certe ' omnes esse Volumus Augustin. de
eitat Servius in Comm. primi nei
gmento scribit etiam Servius ipse in aeneid. Ι, non solum in III, sed in primo ; pro nongentis, habet quingentos. Utrimqtae autem non liquet an principium fragmenti sit vere Ciceronis Equidem de ejus anni revolutione, quam longa ea sit, iiihil certi tradi videtur ab auctoribus, etiam iis, qui se Cieeronem solom in ea re sequi Pro stentur. Nam Servius Primum, ut vidimus, hunc locum Hortensii recitatis, alias, ut habent quaedam exemplaria annos numerat solares xii DCCCCLIV, alias, ut alia xx DLIV. Deinde Tacit. sub init dialogi de oratoribus, ad elina iam Ciceronis locum respiciens, aietabet: in misi, inquit, sicut Cicero, in Hortensio scribit, is est magnus et
Verus annus, quo eadem positio uaeli iderumque , quae uno maxime est, rursum exsistet, isque annus horum, quo vocamus,annorum xii DCCCLIIII uomplectitur, incipit Demosthenes ve- ter quem vos veterem et antiquum fingitis, non solum anno, quo nos, sed fere eodem mense exstitisse M. In
quo ipso tamen Taciti loco sunt libri qui legunt xl. DCCCCLIIII. Nec murum est anet'res in Ciceronis reserenda sententia non congruere,.quum P equoque Cicero in ea vacillare videatur.
Nam in libro quidem de Finibus II
impliciter pronuntiat multa intercedere necesse esse annorum millia, antequam omnium siderum eodem 4nde prosecta sint, fiat ad unum tempus reversio. In libro autem de Natura Deorum II, quanta sit et quam longarius anni, quem mathematici magnum
nominaverunt , conversio , magnam quaestionem esse ait In sexto vero libro de Republ. vix dicere se audere scribit, quam multa In hoc magno et
vero vertente anno saecula hominum
teneantur. Innuit saltem patulo post quid opinetur, quum addit, a consecratione Romuli, quae incidit in annum . . a , ad Sempronii et Aquilii
oonsulatum, qui Rut annus Urbis 6o ,
nondum vigesimam partem esse Conversam. In Timaeo et Phaenomenis eam cotiversionem nullo certo tenipore cir-uumscribit, dicit tantum absoluimn hunc persectrunqae annum tunc comis
pleri denique quum se octo ambitus, confectis suis cursibus, ad idem caput
retulerunt, quumqtae eos Permensua
est idem, et semper sui similis, orbis. Non aliter propemodiu quam Festus quoque, lib. XI: -Μagnum, inquit, amnum dicunt mathematici, quo septem sidera errantia, expletis propriis eursibus sibimet concordantis. Haec habuimus, quae hoc tempore de revolutione ipsius anni diceremus. Fragmentum ipsum nostram quibusdam in libri, oitatur sic: Et horum annomm quod in fastis habemus, magnus πII, quangentos quinquaginta quatuor complectitur M. ATR. 18. Beati certe omnes eras voltimus.
Tractum ex Augustino , de Trinitate, lib. III, cap. 4 Sio enim ille disp.
264쪽
. . . . . Quantum inter se homines studiis ys, moribus, et omni vitae ratione differant. Nonius, IV, 31. Huic contrarius Aristo Chius '' praefractus, serreus, nihil bonum, nisi quod rectum et honestum est. Id.
Ecce autem' non philosophi illi quidem, sed prompti tamen ad disputandum homines, omnes aiunt esse beatos, qui vivant, ut ipsi velint. Falsum id quidem Velle enim, quod non deceat, id ipsum miserrimum est nec tam miserum est, non adipisci, quod velis, quam adipisci Velle, quod non oporteat. Augustin. de Trinit. XVI, 5.
tana de eo, an omnes norint, et velintheate vivere: Itane salsum erit, inquit, id sod nec ipsis academicis quum omnia chahia sunt, academicus ille Cicero dubitavit: qui quum vellet in Hortensio dialogo ab aliqua re eerta, dein in nullus anibigeret, sumere suae disputationis exordiunt, α Beati certe, inquit, omnes esse volumus M. Absit ut hoe salsum esse dicamus Puto autem quum supra reprehendisset philosophiam, qua est de natura, nune incipere convellere etiam eam, quae de moribus est. PATR. Is Studias, moribus. Quidam habent studentes moribus Patricius legendum putat dissidentes moribus. ED. o. Aristo Chius Epicureis, ut puto, contrarium vocat Aristonem. Illi enim solam voluptatem in bonis p suemut hic in sola virtute de quo sic scripsit Cicero in lib. V de Finib. . Hoc unum Aristo teuuit praeter vitia, atque virtutes negavit esse rem ubiam aut fugiendam, aut expetendam is rei in primo de Legibus Harisio Chius dixit, solum bonum eme quod hon atum e et malumque, quod turpe Mieras res omnes Plane pares, ac neminimum quidem, utrum ad sent, an abessent, interessem. Unde Laertius etiam prodidit, Aristonem , cujus ille vitam uteris mandavit, censuisse, senem hominum este, το ἀδιαφορως χροτρο
21. Ecce autem Recte hujus ει-gmenti auctor itatur Augostinus in libro de Vitae beata, sed tamen , et ibi, et de Trinitate, lib. XIII, cap. s,pl nius multo fragmentum ipsum invenitur. Utrobique enim exstat illud, quod nos quoque addidimus: in salsum id quidem, usque ad extremum. Usi autem sumus quoque utriusque Ioel eoni- paratione , ad emendandum illud, o prompti tamen ad disputandum omnes aiunt, etc. . Quum enim in libro de Vita beata ad eum modum Ieger tur, in libro autem de Trinitate hoe Paeto, prompti tamen ad disputandum mines aiunt, etc. , utrumque retinuimus, et sic reposuimus, in Prom pti tamen ad disputandum honianes, omnes aiunt, etc., De quo profecto, etiam antequam loca contulissemus, per nos ipsi tacite conjecturam saei hamus. AT . Dj0jtjgo by
265쪽
Si Deus unus ' est, quis beatus esse in solituditis queat Lactantius I, 7.
Praecipiunt hoc isti et facit nemo. Nonius, IV, 369. Quae est igitur philosophi Socrates Nec dubito,
quin, quaecumque sit, lautum victum et elegantem, magnifice, neque minus quam deceret, colere instituisset. Id. IV, 2 8O.
Vidi in dolore podagrae' vel omnium maximum
22. Si Deus unus. Beatitudinem
quam philosophi in deo statuebant,
ab eo removet, a solua ait Lactant. lib. I, cap. Q Sed fortasse quaerat
aliquis a nobis illud idem, quod apud
Qeeronem quaerit Hortensius; si deus unus est, quae esse beata solitudo
23. Praeeipiunt hoe isti Adnotanda est hoe loco Comeli Nepotis sententia, quae et fragmentum hoc non m .dioerite illustrat, et gustum etiam nobis praebet aliquem rins istius Cornelii, ad quem a Cicerone scripta mepistolarum fragmenta herunt etiam aperius explicata sic igitur is scribit ad Ciceronein, quod quidem conservatum exstat in Lactantio, libro ipsi III, p. s. divinam institutionum. WTantum abeat, inquit, ut ego magistram esse putem vitin philosophiam, beataeque vitae persectricem, ut nullis magis existimem opus esse magistris vivendi, quam plerisque, qui in ea disputando versantur. Video enim magnam pantem eorum, qui in schola de pudore et continentia praecipiant a gutissime, eosdem in omnium libidinum cupiditatibus vivere . Hae Nepos Ast eamdem sententiam quod saeiat, vide apud Senecam, lib. III, Epistia initio. PATI
et 4. Quin est lotur philosophia,
Merates Nec dubito, te Philosophus, qui elegantius, quam philosophiae pudor postularet, viverent, reprehendit. SIGON. s. Vidi in dolore podagrae vidisses eumdem Possidonium, sed aliter, Pompeio praesente, in podagrae doloribus assectum, scribit idem Cicero,
Tusc. Quaest. lib. II: At noster Possidonius, inquit, quem et saepe vidi, et id dicam, quod solebat narrare Pompeius Pse, quum Rhodum venisset decedens. ex Syria, audire voluisse Possidonium 4ed quum audivisset uingraviter esse aegron quod vehementerrina artus laborarent , voluisse tan-n nobilissimum philosophum visere quem ut vidi set et salutavisset, honorificisque verbis prosequutus esset, molesteque dixisset ferre, quod eum non posset audire et at ille vero, inquit, Potes meo committam, ut dolor corporis efficiat, ut frustra tantus vir ad me venerit. Itaque narrabat eum graviter et copiose de hoc ipso, nihil esse bonum, nisi quod honostumemet, cubantem disputasse AEtrumque quasi laces ei doloris admoverentur,
saepe dixisse Nihil agis dolor, quamvis sis molestus numquam te confitebor esse malum in Haec ibi. Quod autem in hoc Hortensiano loco Possidonis adscribit, ea Tusc. lib. II, paullo ante Dionysio Heracleoti tribuit. Vide locum. Quam via extremo quinto de Finibus libro non renum id, sed or lorum dolori in eo tribuit. ATR.
266쪽
stoicorum osidonium, nihilo ipsum, quam Nicomachum Drium, hospitem meum fortiorem. Id. XII, 34. Eloquentiam tueri β, quam tu in caelum, Hortensi credo, ut ipse cum ea simul adscendereS, Sustulisses Aonius IV, 4O4. Τ me et alias' nonnumquam, et paullo ante adhortatus es, ut aliorum facta et eventa conquirerem
. . . Qui quum hodie bellum cum mortuo gerant.... Fronto, P. 368.
Quare velim δ' dari mihi, Luculle, ubeas indicem
tragicorum, ut sumam , si qui sorte mihi desunt. No-
Facessant igitur omnes, qui docere nihil possunt, quo melius sapientiusque vivamus M. IV, 96.
26. ADqtientiam tueri. Haec sunt vel CatuIi respondentis, vel Ciceronisci ex quibus apparet, stiperiore sermone eloquentiam ah Hortensio nimis anxie esse laudatam, quod artem suam commendaret. SIGON.a . Tum et alias nonnumquam. Respondet ei parti, in qua Hortensius se ad historiae studium, quod eo sapientia et eloquentia extolleretur, hoditatus est. SIGON. 28. Conquirerem. IV. male conquiram. I. V. L.
as. Qui quum hodie belltim. Haec
verba contra historiae studium videmtur prolata: quod sit periculosum hiastoriam scribere, quum etiam postericum historicis mortuis, si quid in majoribus suis vituperarint, bellum gerant quam sententiam ne ipse somniasse videar, unde acceperim, ostendam. Docet hoc rebellius ossi in Salonino, quum illa Huc accedit, quod quaedam etiam studiose praetermisi, ne ejus posteri multis rebus editis laederentur. Scis enim ipse, quales homines eum iis, qui aliqua de majoribus eorum scripserint, quantum gerant bellum nec ignota esse arhitror, quae dixit,. Tullius in Hortensio qnem ad exemplum Protreptici seripsit . . SIGON.3o. Quare velim dari mihi. oefragmentum ita descripsi ex meo mnio dict. Stimo. quum ante legeretur, . Quare velim mihi, Luculle, iubeas indicem tragicorum, ut sumam qui mihi desunt in Pertinet hoc aut ad ea, quae fortassis Lucullus dixerat pro poetarum studiis : quae quod eloquentiae finitima sint, hoc Ioco duxi esse fragmentiana reponendum. ATR. 3r. Facessant igitur omnes Hoecontra eloquentiam dictum existimo, quae, si absit philosophi , inanis est tota nec potest aut virtutem docere ipsa, aut sapientiam: nam de philosopbis accipere non libet, qui, ut Hortensius ipse latetur, docentrinidei et praecipiunt, sed faciunt nihil PATR.
267쪽
Pruderitiae partes δ' sunt, memoria, intelligentia, providentia seu stin de Trinit. IV, a. Si nobis δ', quum ex hac vita migraverimus, in be torum insulis immortale aevum, ut fabulae ferunt,
degere liceret, quid opus esset eloquentia quum judicia nulla fierentri aut ipsis etiam virtutibus' nec enim sortitudinis indigeremus, nullo proposito aut labore, aut periculo nec justitia, quum esset nihil,
qtiod appeteretur alieni nec temperantia , quae regeret eas, quae nullae essent, libidines ne prudentia quidem egeremus, nullo delectu proposito bonorum et malorum Una igitur essemus beati cognitione naturae, et scientia, qua sola etiam deorum est vita laudanda. Ex quo intelligi potest, cetera necessitatis esse; unum hoc voluptatis. Id ibid. Deinde boni mores, et modestiores, et ad capienda praecepta molliores . . . . NonisS, IV, 7. Altera est nexa 'si cum superiore, et inde, apteque pendens M. IV, 3. Caeli signorum admirabilem ordinem , insatia
bilemque pulchritudinem magis spectant. Id. IV, 44. . . . Ut easdem tenebras) efficiat, quas effecit in
3 a Prudentiae panes Hinc ut opinor, initium est sermonis pro philosophia habiti, contra vituperationem Hortensii Certe hoc fragmentum ex August. sumptum est, qui lib. XIII de Trinitate, cap. 1 , sic inquit: Quidam quum de virtutibus agerent, in quibus est etiam Tullius, in tela ista prudentiam diviserunt, memoriam providentiam, intelligentiamin. Etsi autem in Tullio locum non nominet, tamen res non videtur inde abhorrere. Nam do virtutibus hic omnibus egisse Ciceronem , ex sequenti fragmento ostendit idem Augustinus; ut hoc no-
irum vel praeponi certe illi Dagmemto, vel statim post illud poni debeat, nisi sorte hoc fragmentum ad librum de virtutibus pertineat, quo de libro
infra loquemur. PATR. 33. Si nobis, quum . . . vita. Quum contra naturae contemplationem Hor
tensius ageret, eiusmodi rhetorica hypothesi reliqua Omnia studia necessitati esse, hoc unum voluntatis Onclusit. Haec autem verba a Divo Augustino recitantur lib. IV de riuit. ED. 34. Ahera est nexa De philosophia dictam esse existimo, enius de natura et de viritatibus partes, quae Sunt eae
268쪽
interitu Romuli qui in obscuratione solis factus est. Augustin. Dei, IV, 35. Τune pseudomenon 'st, et soritem, et totam dialecticam aut illudis, aut increpas 3 i mus, IV, 258. Quis te aut est)7, aut fuit umquam in partiundis re
bus, in definiendis, in explanandis pressior 3 Id. IV, 352. Μalo vel unum parvum ' de officio libellum, quam
longam orationem pro seditioso homine Cornelio. Lactantius VI, a. Nam quod vereris δ' ne non conveniat nostris aetatibus ista oratio, quae spectat ad hortandum .... Πω
nius IV, 75. Aut tibi id ipsum ' pervertendum fuit, quod tu
solis praedicere, levissimum esse cenae Hortensius, quippe quae statae sint et definitae. Hic de soli desectione agitur, quae in Romuli morte facta est. 36. Tune Pssu Menon. In Hortensium, qui totam dialecticam increpuit, et eius instrumenta irrisit, quae sunt apud Stoicos soritae, et pseudomeni. Cicero in Acad. x Posthac de obscuritate naturae potius disseremus, quam de sorite et pseudomeno suas plagas ipsi contra se Stoici texuerunt m. Eodem autem pertinent ea, quae scribit
D. Augustinus in libro de principiis
dialecticae. Itaque rectissime, inquit, a dialecticis dictum est, ambiguum
esse omne verbum nee moveat, quod apud Ciceronem calumniator Hortenatus ejusmodi ambigua se audere explieare dilucide dixit, ex quibus apparet artificium omne dialecticorum in demonstrandis ambiguis ab Horten
3 . Quis te aut est. Ad Hortensium dicuntur cujus summa in dividendo Ians suit de qua sic in Bruto γα At- inserat minime vulgare dicendi genus, duas quidem res, quas nemo alius, partitiones, de quibus rehus dieturiuesset, et collectiones . . Item: Divi debat acute, nec praetermittebat sere quidquam, quod esset in causa, aut ad conormandum, aut ad refellendum :et in Divinatione, ubi loquitur de Hoditensio α Quid, quum accusationis suae membra dividere coeperit, et in digitis suis singula partes constituere 3 quid, quum unumquodque transigere, ex pedire, absolvere ' SIGON. 38. Malo vel unum ρα um Resti tui ex Lactantio, lib. VI, cap. 11, quum alibi legeretur, malo vel am
39. Nam quod vereris Catuli sunt vel Ciceronis hortantis ad philosophiae studium, atque id aetatibus suis con
4o. Aut tibi id ipsum Catuli sunt, vel Ciceronis Hortensium refellentis;
vIctum certe ait Hortensium Lactan
tius arguta hac conclusione, quod quum diceret, philosophandum non esse , nihilo minus philosophari vide retur. Est etiam apud Severinum libri
269쪽
HORTENSILIS. 33 ne attigisti quidem aut ejus partes, quasi membra
quaedam, caedendae Id. IV, 97 Quid tu, inquam, soles , quum rationem a dispensatore accipis, si aera singula probasti, summam, quae ex his consecta sit, non probare Id. III, 8. Itaque tibi concedo ' quod in duodecim scriptis solemus, ut calculum reducas, si te alicujus dati poenitet Id. II, 81. Quare egredere, quaeso et gratificare reipublicae.
... Nihil tamen esse, in quo se animus excellens
tollat Id. I, 4. Captum me ortasse, inquit, tu putas, et id, quod
nollem, confiteri eoactum. IOV, 7. An quum videat me ' et meos comites, sortitudinem, magnitudinem animi, patientiam, constantiam,
seeundo de disserentus Topicis Tullianum pro philosophaae studio argumentum tale: in Sunt etiam, inquit ille, definitiones, quae non a rei substantia, sed a nominis significatione du- eantur, atque ita rei,de qua quaeritur, applieantur ut si quaeratur, utrum philosophiae studendum sit, erit arg3imentatio talisci philosophia amor sapientiae est, huic studendum nemo dubitat studendum est igitur philosophiae: hic enim non definitio rei, sed nominis interpretatio argumentum dedit quo et Tullitia in Hortensio in ejusdem philosophiae usus est defen
4r Quid tu inguram, soles. Acuta similitudine ostendit, si partes argumentationis approbavit, totam etiam approbare debere. SIGON. 4a. Itaque tibi concedo In Horten sium et hoc videtura concedit autem Catulus , ut revocet, si quid se dixisse
Penitet, quod similitudine e ludo xi 1 scriptorem sumpta lepide effert. Huic autem loco similis est ille Quintiliani
lib. I ω An vero Scaevola inclusuriri scriptorum, quum prior calculum promovisset, essetque victus, dum rastendit, repetito totius certaminis ordine, quo dato erranset recordatus, rediit ad eum, quicum luserat, isque ita esse consessus esto sic in primo de oratore rexII scriptis ludere . SIGON. 43. An aetim videat Loquentem justitiam videtur inducere, quae dicat, si ipsa cum ceteris virtutibus rotam tormentorum ascendat, ne beatam quidem ipsam vitam se debere subducere.
Quod ex quinta Tusculana colligitur, tibi ait D. Quid igituri solane beata
Vita, quaeso, relinquitur extra ostium, limenque carceris, quum constantia, gravitas, fortitudo , sapientia, reliquaeque virtutes rapiantur ad tortorem, nullumque recusent nec supplicium, nec dolorem p Ιterii: Dabit, dabit, inquam, se in tormenta vita
270쪽
gravitatem, fidem, ipsa se subducat Id. IV, 436. Ut ait Ennius si
Refugiat timido sanguen, atque exalbescat metu. Priscianus VI, p. 7ο8.
Itaque nec in philosophia cuiquam cessit, et vitae gravitate praestitit Nonius IV, 367. Μagnitudo animi, patientia laborum, mortis denique contemptio Id. III, o.
. . . Ut ea 4 sibi ratio vera restituat, quae consuetii lovitiosa detraxerit. Id. IV, 14O. Consolabitur eum magnitudo animi, et hia manarum opinionum alta quaedam despectio Id. IV, Habet enim ' ipsa certam et definitam viam sed ex ea multis vitiis et erroribus depravata deducitur.
beata, nec justitiam, temperantiam, in primisque sortitudinem, magnitudinem animi, patientiam prosequuta, quum tortoris os viderit, consistet, virtutibusque omnibus sine ullo animiteri ore ad cruciatum prosectis, resistet extra fores, ut ante dixi, imenque
dem usus est de in lib. V D. Quid est, inquit, quod magis perspicuum
sit, non modo elarum sibi quemque, verum etiam vehementer clarum esse pQuis est enim , aut quotus quisque, cui mors quum Ppropinquet, non Befiigia timido sanguen , atque exalbescat metu pa Fragmentum admo tensium etiam pertinere, ex Prisciano, lib. VI, constare potest. ATR.
Nonio, et alibi, dici conte tus, legitur: in mortis dolorumque, Quid psi in mortis dolorisque is, ut supra lib.Vde Bepub quae virtus fortitudo vocatur, in qua est magnitudo animi mo tis, dolorisque, magna contemptio. 46. Ut ea sibi. alo, quam rae erami, contra fidem omnium librorum, quos vidi. PATR. 4 . Habet enim ipsam certam de Lnitam Alibi sic legebatur: habet enim ipsam incertam definitam viam, Alibi etiam, ipsa incertam et indefinitam is Praerembi et Salogae liber in Nonio , dict. De etiam, sic legunt: habet enim ipsa incertam definitam, etc. Etsi autem video esse qui ita sim de castigare, ipsa incertam et infinitam, , tante me quidem si quis est qui respicit, ita lego, non discedens a vestigiis Praerembiani et Salogani libri in ipsam certam definitam , vel etiam, ipsam certam et finitam is Ddiduci enim ex incerta via, ut statim inquitur Cicero, non video qui sit error, aut quod vitium igitur quod scriptum erat, ρsa incertam, ex prima syllaba sequentis dictionis in facio literam extremam prioris o verba sunt autem ortassis de mente, et ratione, de qua superiori Proximum fragmentum loquebatur, quae, cupiditatibus, et perturbationibus animi, saepe de statu suo