De priscarum quatuor populi Atheniensis tribuum quae vulgo Ionicae dicuntur ...

21쪽

attrihuuntur, quis apud plorosque filius Ion agit, et axut

xepetuntur Boedromia. Iutarchus vero, et ipse temere, Ollemnia illa nomenque eorum ex ea victoria ducit quain Theseus de Amazonibus reportasse dicitur s. Neque vero soli Attici suerunt Iones duare neque eos solus, sed etiam priores illos Achaiae ineolas, qui, et ipse ex Ionica surpo oriundi, uelanthi regis aetate ex illa terra migraverant, Iones Aegialenses δ), ab Ione nomen accepisse mythologis fingendum erati uod ut salis verisimile fieret, admodum artisetosa et contorta inventione opus est. Nam ut Ion quem prior illa narratio Atheniensium principem celebraverat, Aegialensium quoque, eum illis nulli civitatis Vinculo eonjunctorum, princeps fuisse crederetur, fingendum erat, aut eum ipsum aut Xuthum patrem Athenis pulsum lata αλον illum venisse. Itaque narratum est Xuthum quum Erechtheo mortuo ab sua filiis de regni Suecession litigantibus arbite sumtu pro Cecrope secundo istudieasset ab Avius statribus Aulea expulsum esse et in Aegialum om- migravisse. Ubi, uti, mortuo, aonem filium, quum noli-een Selinuntia regis filiam, eadem sere ratione, qua thus eum Creusa nuptiis junetus esse dictus est in matrimonium duxisset, regnum Aegialensium nactum esse. Tum domum Ion dicitur Atheniensibus eontra Eumolpum suppetias tulisse quo Aeto, quum tantam auctoritatem adeptus esset, ut genti Attisas et leges constitueret et nomen imponeret, in Attica obnas traditur quas qui narrant, quod contra vetustissimam samam bellum Eleusinium post mortem Erechthei gestum leunt vel non animadvertunt, ei negligunt. 3M Iut Thes. e. T.

22쪽

Bas igit omnes narrationes, q-e de civi et Mala

vita ac gustis Vulgo seruntur, non vetere et populari fama niti, sed ex conjecturis sicia et arte compositas esse, non solum per se veri haud absimile M sed etiam iis, quae illas labella habent propria et Singularia, marim ore comprobatur. qae si, ut Pristina fama oriundae, poetarum et ip-us populi re et memoria per mulis saecula propagaiso illisq- scriptoribuo, a quibus nos eas aecepimus, tradiise essent, neque ipsas m. poeite sparit et rigore, neque personae, quae parte in ii agunt, eris indolia et in infides linion iam prorεus Merent; noque, quae res est,enarrantur, praebere. jejunam istam e frigidam, tamquam vexa historia', psolem, quum inino iis viderentur Ontoriatae et implicatae, ut reVera est a diano vix cogitari posset neque denique totae Danauunculae essent ista specie et indole. propter quam non Quin opinaricilest, eo etiam videtur probabilo, ab inlarioribus mythologis eas asera venias, quo facilius nomen genua Ionicae ab Ionia nomis.

Illii enim solum fabulae momentum, quod non aleat cetera omnia fissione quadam mytholagipa, sed ora alis iussaei fama orium videri potest, id est quod in ea potis iamum paris Atticae, quae τ -- vocatur, sinus huin 1asse proditur 9. Id ipsin Vero quod tantopere a reliquis labulae mo emis alienum est, lancum abest, ut totius fabulae indolem immutet, ut affundo repeinum et his narrat unculis interpositum esse appareat. Sed de hac re in rara quendum rit s. multo magis vero, Um nobis, et long 0 Strab. VIII. l. p. 383. ουθος ὁ τὴν μεμέως θυγατέρα γημας ωκισε τὴν πιτοαπολιν - Ἀττικῆς - , --

23쪽

vadetur m eam gentem, quae se solam ex omnibus Grae- evrum nationibus patriam suam ab origine in istae gloria- ,-r, aegerrime sere ne ase suit, nomen patrium et veru 1issimum quatuor tribuum insiatutum a peregrino heroe mispoti. Itaque Laetipides satragoedis, cui donis tirulas inse. tua est, totam illam labulam detin in eam formam si M. ausus est, u J0 non peregrinus, sed indigena scisso vi doretur suam savit Ionem Apollinis et Creusae alium isse, quem ψ minin his sursu natum exposuerit, peie intemplum Delphieum recepisse ibique edueasse fingitur.

stea quum Xuthus, o peregrina stirpe natus, qui interea re flamin matrimonium duxerat, needuin eoisin ex ea Suse

comma a se a re hau insine suo fili Ioni Attiea re num sextur 'mparissae. Facse perspieitur, totam hau tragoediae uripide. fabulam, praesertim quae de Ionis edueatione in templo Delphioo, do Xuthi eum Delphioa ilia puella amoribus, de errore matris denique, quo uti ad ei venenostium interimere conata sit, produntur, ab ipso Euripide magna es et sonartia inventa esse, ut et Ion ns e peregrina, sed e mera Attis Mirps Ortus videreiur, neve immedia obieeisv- ra- areret Netras tamqn est, uripsedi, uti eua ili- ishuis in hune Inoam transsi rivanda sus M vinu- ει- aliquin proditum susse, quo tamquam Fundamento inus fabulam Maium den- emiseruem --deret. Hoc vero landamentum nihil aliud fuisse potest, quam

illa sama - etiam alia via memoriae prodita - quae non Xuthum sed Apollinem Ionis patrem suisse memorabat. uod si ponimus, Euripides controversiam modo duarum sabularum inter se pugnantium sua fictione ingratiam populi Atheniensis composuit, quum contra, nisi est modi vetusta uin ni-

24쪽

- α xus esset, neque quod timis audacia sabais tam prorsus mutaverit, neque cur ipsum Apollinem pro uino patrem Ionia substuuerit, alia posset intelligi. Sed ut de hae remete judisemus, illud quoque considerandum est, quod Od. Mansrua primus conjecit duas istas fabulae lamas, quarum a tem Xuthum, altera Apollinem Ionis patrem memorat, principio diversa omnino non fuisse , Notum est enim pro δα-4ς, flavus, ouam ξ- in usu filius D. nare quoniam Apollo flavus emitari si fingi solebat, eognomine ξ--

θός eum appellatum esse admodum verisimile est. Porro quum eo cognomine sola Apollo a nonnullis appesar eoeptus esset, ut non rar in veteribus fabulis evenit, paulatim alius quidam heros athus pinione hominum videtur fetus esse eodem sere modo, quo e ognominibus Neptuni no roes Aegeua et Erechthous errore hominum laeti sunt.

stuare Euripides, quum Apollinem proautho Iouis patremtasse eontendit, duntaxat antiquissimam labulae &rmani videtur restituisse. Haec alteri ovisorum quum per se ipsam non displiceat, tum, si spectamus Xuthi personam neque ipsam accurato descriptam, ne cum aliis fabulis et personis mythicis eonnoxa et aptam esse eerte videtur probab lissima. Ceterum, quoniam vulgatae illius . formae fabula, quippe quae a peregrino heroe nomen genitis ei stirpem regiam Atheniensium repeteret, tantum in horum anu is odium movit, ut Euripides eum eorum amens illam penitus immutaro auderet, mirari potest aliquis, eur tandem primi fabrieatores

sabuIas siquidem, id quod verisimile si et ipsi fixeranti O. Mulier. Prologomena . 273 - 4 , Dorier d. I. p. 246. f. etiam God Hermania praes ad Eurip. Ionem.

p. XXXII. ' Crema te ea.

25쪽

eo ad hoe eoaetos diisse num eo tanti sui temporis p

nione, secundum quam non hemia uomen a regno no populo, sed nomen populi ab herois nomine repetendum esset, tum Vetunt e famae majore tunc noedum mei anetoritato et reverentia, propter quam non ieeret pro Iutho advena, erius filium Ionem antiquior sam praediearet, alium quemquam hujus patrem substituere. Atqui illud quidem opinari limbit, mythologos istos a sola in sabulam reeepisse, quae aut ipsa antiquitus viri traditu, aut ad ea, quae vetusta fama de Iona memoraret, eum Avieorum regum stemmate mellianda nee saria sibi visa fuissent; nihil vero praeter necessitatemo suo cerebro addidisse, quo riseam Atheniensium ut indigenae nationis laudem offendi necesse fuisset. uod si probatur, apertum est, illud, quod quatuor pristinae tribus Atheniensium ab Ione originem et ab ejusdem quatuor sius nomisia traxisse a multis auetoribus sermitur, non eadem ratisne, quam illas de vitis gestisque Bith et Iovis traditas narrationes, a mythologis pro arbitrio inventum, sed stuat eerte tam memoratum fuisse. Nemo enim non ridet, eo gloriae gentis indigenae eommodum fuisse, quod ab eme, peregrino patre Orto, et nomen et leges accepisse tradita est, neque consilio adnectendi Ionis ad Attinorum regum seriem inventionem suus rei, quippo quae istam sabulam minus probabilem redderet, ullo modo eonvenisse duas quum

lia sint, id ipsum, possumus olligere, quod stl mytholonquatuor tribus ad Ionem ejusque filios vetusta ama revocatas aecepissent, pari modo a neeessitatem nominis Ionici ab Ione repetendi, istius Omplicata et contortae sabulae labricandae ipsam causam praebuisse. duodsi meminimus praeter hoe ex universa fabula nihil aliud nobis disquirentibus vero vetere fama niti Visum esse,

quam ipsam personam donis, ut, vel potius Apollinis silii, hanc personam eum illis de tribuum origin proditia nota

26쪽

eon unors pro et - ---s, neque inquam nos impedit, quin primam quasi radisom totius sabuIaetas Jonootaiah hane vetustam famam scisse credamus , o n. in , ut hi silium populum Atti eum in quatuor tribuo sedivisis as his quo a quatuor silii Geleonte, Aegi- , O tes, Argade, optet nomina indidisse. Hae summa disquisitionis nostrae etiam gravioris fio momenti, si illud consideramus, quod supra tamquεκα eompertum et probatum a nobis praetermimum est, aq- profectu nostro tempore disputatio. eget ipsam Ionis emaonam nihil valere nisi id, quod jam oleres anStholag. nua quidem ratione, sed tamen octe cillam visicari eo us erant gente et nomen Ionum. Etiama enim Alucum populum ad illam mutem pertinuisse eonstat, Amen suminm certum si eos hane necesKitudinem non magni aestimasse, sed I glexisse potius et despicatui habuisse'. otinuit magis certe, quod Athenienses et Attieae te a primi indigenaeque incolae, quam quod Mnes essent, laetari et gloriari esse solitos. Nec modo aetatibus Solonis et Bero' doti, sed etiam superioribus iIlis temporibus, e quibus plures sabulae quam historiae nobis traditae sunt, Athenienses eodem illo animo sueriin Nam si Atticorum regum et heroum tabulam modo leviter intuemur, statim tutelligimusi, hos se-T Omne nominibus, stirpe gestis non gentis Ionum, sed Auica terrae eivitatis, ringionis heroes esse Boc imprimis de Ceers , Actaeo, ranao, inphictyone, Pandiono, ri-

tbonis, Erechtho hujusque tota stirpe dici potest; eoq8s praeseruin coerops, qui urbem condidit, et Erechtheu iam

27쪽

quam a iures et patroni populi Attici elebrari soIebant.

Neque etiam ipse Theseus, a quo rempublicam Atheniensium legesque principes institutas esse fabulae serunt, etsi non solius Atticae sed etiam finitimarum quarundam urbium heros fuit, ut nonnullis D placuit, tamquam patronus genii Ionicae indigenis illis heroibus comparandus est, cum quibus arctissime potius antiquis sabulis conjungitur duae quum ii sint, eo notabilius videtur, quod unum illud iam grave institutum quatuor pristinarum tribuum non ad indigenas illos Cecropes et Erechtheo ae omnium consensu ad eum heroem revocatur, qui aperte Ionicae genii patronus est imo riu perSona, quoniam nobis quidem nihil aliud vera et vetusta fama de ea proditum est, videatur paene ob nuI- iam aliam causam ipsa ficta esse, nisi ut in illa de origine tribuum vulsata sabula Ionicam gentem significaret. Hac igitur certe in re, si alicubi, sub fabula Verum factum v detur latere et e sabulosa illa tribuum ab Ione ejusque sitis originatione colligere licet originem illarum cum gente

homineque o num quodam nexu revera comun tam fuisse. .

duo qua ratione accipiendum sit, ut intelligatur, anto omnia disquirendum est, quae fuerit illius nominis et geniis notio, quaeque eum Attico populo Atticaque republica

necessitudo.

28쪽

De Variis Ionicae gentis populique Attici nominibus

eorumque cum descriptione tribuum connexu. Praeter Atticos etiam septemtrionalis Peloponnes orae, quae timc Aegialus, postea Achria dicta est, pristini incolae, deinde Troezenii, Epidauri i), muri ante Doricam

migrationem nomen Ionicum habuerunt Eaedem vero nationes, imprimis Atticae et Aegiali incolae, compluria etiam alia nomina gessere, quarum qui cum illo fuerit connexus, primum Videre oportet Antiquissimum et accuratissimussi est quod de nominibus Ionum Atticorum Herodotus narrat libri IIII cap. 44. Ἀθηναῖοιδε ἐπὶ ρον Πελασγῶν ἐχόντων τὴν νυν αλαδα καλεομένην ἰσαν Πελασγοὶ ουνομαζόμ ενοι Κραναοὶ ἐπὶ δὲ ἐκροπος βασιλέος ἐπεκλη 'σαν Κεκροπίδαι, ἐκδεξαμένου δὲ Ἐρεχθεος τὴν αρχὴν υ Μνναῖοι -

tur omnia ea nomina Pelasgorum, ranaorum, cecropidarum, Atheniensium, Ionum vera ejusdem populi vocabula Disse, quae is variis occasionibus paulatim singula accepisset, ita ut pristina aut submoverentur novis, aut praeter ea et ipsa manerent. Persimilia sunt, quae idem Herodotus de Aegi Iensium Ionum nominibus libri II capite M. prodit: 'Mνες Pausan. VII. . a. D Herod. VIII. 73.

29쪽

beri nulI paci possunt Apparet enim ea maximam in partem nullo alio undamento quam superstitione mythologica niti. Nam Graeci pridem consueverant, omne nomen gentile et nonnulla urbium regionumque nomina a patronorum heroumque convenientibus nominibus repetere, quae nisi jam vetusta fama erant tradita, posteriore quoque tempore, quo popu- Iares sabuIae rarioressam nascebantur, ad illum sinem modo fingi solebant. Ejusmodi innumerabiles inventas heroum sabulas eum veris et vetusta fama proditis mixta et connexas indoab Hesiodi aetate poetae genealogiarum et sabulosae historiae scriptores inter se composuerant et redegerant in certam disciplinae cujusdam mythicae formam, qua quidquid tradebatur exinde pro certa historiae memoria a plerisque habiatum est dua opinione etiam Herodotus tenetur, etsi nonnunquam, Vere historicam memoriam vel suum ipsius liberum judicium secutus, illam negligere audet. me nostro vero Ioc apertum est, Herodotum, quod nomina Ceeropidarum a Cecrope Atheniensium ab Erechtheo, Ionum ab Ione repeteret, tantummodo fabularum Attiearum conseriptores Aeeu- tum esse: in quibus riuum Cecropem Erechtheus, Ereehtheum Ionaetate secutus esse narraretur ), e US pra

seriptum sui Herodoto, eodem Illo ordine paria gentis nomina me cinyicem excepisse iseriberet Neque ulla alia causa quam indiligenti quadam omisit Herodotra Atti rum quoque nomen, ab Atthide Amphictyonis uxore acee 3 Cter Apollod. III. 14 sqq. - Iustis. I. .

30쪽

-- ante nomen Athenis iam serio m nges. --- quam non totus ut Herodoti laeua mythologoriam vetoriis. nititur. Nam is ratio. humana illa populi nomina a spersonis Cecropis Meehthei Ionis, igni ahant, ad aetiam Cranaorum nomen in cranai regis ), Aegialensium vero in Aegiale regia ' personam constituerant, quorum alter Cecropem in regno Atticae secutus esse, alter Ionis

socer fuisse sertur Tamen Herodotus nequo illa nomina ad hos reges refert, neque in temporum ratione horum gene Iogiam sequitur; nam ranaorum nomen nomine eeropidarum antiquius suisse prodit duodsi sumere licet, Herodotum duos illos heroes notos habuisse, in hae re historicum ejus judicium superstitionem mythicam superavit, quia etiam ipsi apertissimum Visum est, Κραναοί et Αἰγιαλεῖς non posse nominibus propriis, sed alterum ab adbeetis κραναος, -xοSus, alterum a substantiu αἰγιαλος, ora mariuma, der

Vata esse ). Certe ero hunc locum, quique alii liberiun Herodoti judicium nee superstitionibus turbatum reserunt, nostrae disquisitionis undamenta habere debemus. Primum igitur, et Athenienses et Aegialenses principio Pelasgos suisse, Herodotus praeter laudatum oeum etiam libri L eapite 5 et 57. et libri IL aptis 1 testatur; ne inque tamen hoc nomen eoteris utriusque populi nominibus ex adVerso opponit, immo quum duxi hoe etiam nomen' Id quod Apollodorus L m. o. 14. s. 5. memorati,

D Apollo l. o. - Strab. l. IX. pag. 3s7., quo loco similiter atque apud Herodotum varia Atticae nomina ad nomi