장음표시 사용
131쪽
ine fita inins proposed is hi in
ta res, and many learned me all
, , tilium: millia enim, inquit Beda, ab illis fiebant
, , repugnantia Unitati Ecclasar: Quibus verbis eos sinuntatis accusabat.Conditiones oblatae Com , , munionis continebant, quod se subijcerent Ec- , , custae Romanae,& auitoritatem Augustini agno-
, , scerent: sed nihil aliud ab eis obtineri potuit,qua: , , quod promitterent, se consilium super ea re ini
, , turos, dc quod iterum eo frequentiores cpnue- , , nirent. Conuenerunt itaque, leptem Epitcopi, , Britannorum , di multi alii viri Eruditi. praeci-
, , pue eX Monasterio Banchorens, cui Dinoethus, , tunc praeerat, ibiq;tandem conclusum fuit, quod , , Britanni nullatenus se subij cerem Ecclesiae Ro- , , manae , aut admitterent A ugustinum in suum, , Archiepiscopum Huc usque Auctor noster , obseruans istius Historiae veritatem non solu . inniti
testimonio Bedae,sed etia fide manu scripti per Spel-
mannum editi , in quo Dinothus Abbas Banch rensis fertur dixisse, senestire, quis esset ille Papa, quem Patrem Patrum vocabant , cui Augustinus a Britannis Episcopis obedienxiam praestar olebat. Quamuis autem hoc manu striptum supponitonis a
quibusdam argui fateatur , adducit tamen auctori- .
, , talem Spei manni, sequi, inquit, illud refert Br, , , tannice, Anglice,& Latine, ac indicat, unde il- , , lud habuit: accuraia illud transcripsit, additq, G , , bi visum fuisse antiquum manu scriptum, dc de- ,, scriptum ex antiquipri sine anno aut nomineAu-., , etoris., M adhuc asseruari in Bibliotheca Cotto-.
132쪽
93, , niana. Haec omnia sunt signa candoris. & fide , , litatis, nec quidquam ulterius exigi potest . Spelmannus enim erat vir acrioris iudicii,&sagacitatis, quam ut ipsi ficile imponi posset nupera inuentione aut nouiter reperta schedula, ve, , , Cressa ius illud manuscriptum vocat. - a. Ex his Auctoris verbis facilὸ colligitur, illum, etsi pricipuum cauis suae fundamentum in
auctoritate Bedae constituat, non tamen negare auctoritatem manuscripti a Delmanno editi, quod tamquam recens consilium rei;ciendum videtur,ut facile monstratur.Neque enim verisimile est,Dino
thum Abbate Banchorensem illa dixisse de Romani Pontificis potestate, quae eum dixisse manuscriptum illud perhibet: non enim noua res erat auctoriis ritas Pontificia in Britanniae Insulis, neque recens aliquod inuentum, Patriarchalis Romani Episcopi; in Ecclesias Britannicas auctoritas. Qui antiqua Anglicanae Ecclesil monumenta peruoluisi haec, ut puto, negari non posse perspiciet. Si namq;
noua erant, & recens inuenta, cur igitur ineunte
quarto saeculo ex Arelatensi Concilio Eborius Eboracensis, Restitutus Londinensis, Adelphius Coloniae Londinensium Episcopi, alijque ex Britannis Clero eiusdem Concilij Arelatensis acta ad Sylia i
strum misissent, ut ipsus opera omnibus notarent' Cur illum ma res Dioeceses tenere eo in bessent L Cur Apostolos quotidiὸ in Cathedra Romana sedere scripsitint , si in Cathedra Romana
133쪽
Apostolidam au ritatem non remansisse indi-dillent. 3. Constat prosecto, quod ad medium eiusdesaeculi Britaniarum Epistopi quos Sardicensi Concilio adfuisse testatur Athanasius, Eusebianis sese opposuerint , M D. Athanasium a Iulio Primo recte absolurum fuisse propugna in appellationes ex omnibus Orbis Catholici Prouincijs ad Sedε Apostolicam fieri permiserint , re in Romano Pontifice Petri Apostob minariam honorandam esse professi sint. Ita enim Britanniarum Antistites , qui ' cum trecentis Episcopis ad Concilium Sardicense sese
contulerant, Canone 3. statuerunt: S. Apost - Γ memoriam honoremus, vis ribatur ab his, qui causam examinarunt, Iulio Romano miscopo et cm si iudicavi
ris, renovandum esseiudicium , renovetur,sedet Imdices: siautem probauerit talem causam esse, ut non refricentur ea , qua viti sunt, quae decreuerit, consimn ta erunt. Vnde ijdem Britanniarum Epistisi post constitutos Canones in epistola Synodica ex Cresconij collectione, & Hilarij fragmentis tom. a. Conciliorum apudLabbeum edita scriserunt ad I
lium Primum , optim- valde congruentissimum
videri, si ad eapus, id est, ad Petri Apostoli sedem dis
singulis qui, que 'minei,s Domini referant Sacem dotes . Gid manifestius scribere potueriirit Britam ni Episcopi , quam sedem Romanam esse Petri Cathedram te caput totius Eelsiae, ad quam ex toto Mundo referre debebantEpiscopi, prout ex Sardicensi
134쪽
censi Synodo reserebant damnationem Eusebian rum,de quibus scribunt ad eumdem Iulium Papam: Omnes fratres , cI' Coepiscopos nostros litteris tuis admonere digneris , ne epistolas , id, litteras Communicatorιas eorum accipiant. Qua in re Britanni
Episcopi conuenerunt cum D. Ambrosio, & Episcopis Italis, qui in epistola Synodica Aquileiensis Concilij hoc eodem saeculo quarto scripserunt ad
Gratianum Imperatorem: totius Orbis Romani caput GMIuliis aqua Romanam Eeclesiam este. nde in omnes veneran Commonitionis iura dimanant. 2' --
Praeclarum est pro Romani Pontificis primatu testimonium , quod ab ipsis Romanae fidei hostibus in Britannia natis desumitui . Pelagius Natione Britannus primum ab Orosio Hispano Presbytero coram Synodo Diospolitana de haeresi, deindό vero ab Occidentalibus eoram Synodo orientali sub Theodoto Antiocheno accusatus,non solum causam suam ad B. Innocentium Papam Romanum reserri permisit, sed de ipse libellum Fidei suae ad illum direxit. De prioris Synodi actis i statur Orosius in Apologia sua pro libertate arbitrij . . .
contra Pelagium, reserens, Ioannem Episcopum Hierosolymitanum in Synodo Diospolitana tan- dem protulisse sententiam, ut ad sannocentium P -- pam Romanum friares cs' epistola mitterentur , Vni- M' i'. . . uersi, quod ille decerneret , sequuturi. Secundae Synodi mentionem facit D. Augustinus lib. I. contra
Iulianum, cap.3. affirmans , ei praesedisse Theodo.
135쪽
D. Augustia tib a de gratia Cluisti, cal. 21. Marius eoi in Comm . ni totis a Pauliam lis irhello Σ, moesta. obiat. .
tum Antiochenum Episcopum . seque illius ac Prayli Hieroselymitani Episcopi hae de re ad Inn
centium litteras penes se habuisse. Pelagium demum suae fidei libellum Innocentio prinaci obtulis se, Augustinus lib. z. de gratia Chri , cap. a. I. his verbis commemorat: de libro Fidei , quem Romam cum ipsis litteris misit ad eundem Innocentium . An Pelagius ab Orientalibus Episcopis causam suam ad Romani Episcopi tribunal referri permisisset, ipse que misso fidei libello se eoram Innoccntio primo purgare curasset, si in Britannia, ubi enutritus erat, Innocentij auctoritas nihili. fiebat Nonne Sedis Apostolicae sententiam declinasset, de Ecclesiae Romanae hac deis iudicium respuisset . I. Tantum sane abest , id facere potuisse, ut Caelestius Pelagii discipulus natione Scotus in autera Mundi parte de eadem Haeresi a PaulinQα Ambrosaj Diacono accusetus, & a Carthaginensi in Africa concilio damnatus ad examen Romani Episcopi appellandum crediderit. Sic enim apud
Marium Mercatorem legitur in Commonitorio: aquosententia ad Romani Episcopi examen crediissa' 'Aindum . An forsen ad euin appellandum credidit, quem auctoritatem iudicandi non habere exi-
simauit Aliter sane sentiebat Paulinus in libello Papae Losimo oblato, ubi de Caelestio ait: is, qu ad
Sedem Apostolicam' raucarat, defuit, , quem finis e Fortuerat meris uae aneliationis astruere. Non po
tuit D. Ambros, Diaconus clarius Enim ἔ- quod Sedes
136쪽
Sedes Apbstolica habuerit ius recipiendi appellationes, dc Caelestius coram Romano Pontifice tamquam superiore momenta suae appellationis prose qui debuerit. Quamuis autem Caelestius neglecta prima appellatione in Asiam & Thraciam pronae-
rit , hinc tamen eieistus ad Urbem Romam teste Ma- in Commovit.
rio Mercatore, sub S. memoria Zosimo Episcopo tota festinatione perrexit, ibidemque eius tergiversationibus & erroribus detectis, a B. memoriae Zosimo Episcopo una cum Pelagio damnatus fuit 3 qua de re epistola Eosimi per totiam Orbem missa subscriptionibus S S. Patrum roborata fuit, ut in commonitorio supradicto continetur, cui concinit S. Prosper in Chronico asserens, Decrera contra Pelagium Caelestium ex Africa ad Papam Zosimum perlata s. νεο erfuisse: Inquit, probatis per totum Mundum haeresis Pelagiana damnata est. Qirantum itaque ex tota Caelesti j & pelagij causa colligitur,adeo certum erat tempor bus Innocentij primi,eam ad Romani Pontificis tamquam superioris tribunal spectasse , ut non solum Orientis N Africae Concilia id ultro agnouerint, sed pestes orbis terrarum Pelagius de Caelestius id negare ausi non sint, quin etiam, cum Zosimi epistola, qua Pelagiana haeresis data. nata est, per uniuersam sub Gelo Ecclesiam transi . . missa ad Britanniam etiam peruenerit, nullum omnino dubiu esse potest,quin subscriptionibus quoque Britannorum Patrum Haeresis illa damnata sit. Vndὸ notat venen Beda,P lagiana Haeresim serius - N Bri-
137쪽
Britanniam penetrasse , & primum per Agricolam Pelagiani Episcopi filium circa tempora Caelestini Papae in Britannias illatam fuisse: ex eo namque constat , Britanniam toto Innocentij, Eosimique Pontificatu ab Haeresi illa immunem fuisse, quod
non alia ratione contigisse exillimandum est, quam quia Innocentii, & Zosimi Decrera receperat . F. Vbi autem Agricola per Britannias Pelagianam haeresim seminaui Sedes Apotholica auctoritate iba usa Episcopos in Britanniam misit , quos Britannia recepit , ω quorum ope non ab haeresi
solum, ubi fides Christiana vigebat, sed ab infidelitate quoque, ubi fides extincta erat, conuersa fuit. Narrat quidem Venerabilis Beda lib. I. Hiit. Gentis Anglorunt, cap. 7. Britannos ab Episcopis Galilis . auxilium contra Pelagianam haeresim petijsse, Se Lupum Tricassinum, ac c ermanum Antisiodorensem Episcopum ex Galljis ad Britanniam venisse, unde auctor noster pag. 89. Romanae Ecclesiae Authoritatem minime agnitam fuisse deducit. verum
qui Bedam allegat, scriptorem, ex quo Beda historiam suam desumere potui audiat, sanctum scilicet Prosperum Regiensem Episcopum, , qui ad Comsulatu Florentini Se Dioniiij fai,um his verbis ena Pelagianus Seueriani Episcopi Pelagiani filius Ecclesias Britonia domatis fui insinuatione corrupit, sed ad actionem Palladij Diaconi Papastinus Germanum Antisiodorensem Episcopum vice sua mittis , cs' deturbatis Haereticis Britannos ad
138쪽
, Iiram fidem dirigit . Ita s. Prosper , qui ροraetatem Palladium Celemni Papae Diaconum videre Ze alloqui potuit de sub Leone Magno Caeleliini
successore Romae fuit eiusdemque Leonis Notarius extitit, adeoque authenticum Instrumentum, quo Germano Antisiodorensi Episcopo Sedis Apostolicae vices per Britannias commista sunt, in Scrinijs Romanae Ecclesiae legere potuit, ut de huius Patris testimonio ne dubium quidem moueri possit. Neque refert, a Venerabili Beda memoriae proditum esse,Germanum simul cum Lupo ad instantiam Britannorum in insulam venisse, de Concilii Uerolam ij iudicio ad disputand tim cum Pelagianis selectos fuisse: Haec enim, ut recte obseruauit Annalium parens Baronius nihil obstant, quo minus ad instantiam Palladii Romani Diaconi Caelestinus Papa Germano Antisiodorensi Episcopo vices suas commiserit, ipseque Germanus auctoritate Apostolica fretus ad Britanniarum Ecclesias componendas perrexerit, & ex propria Dioecesi ad alias profectus fuerit, prout non semel, sed saepius factum esse, ex
istorum temporum monimentis edocemur.
T. Enimuero refert S. Prosper biennio post missionem Germani Antisiodorensis r Consulibus Basso & Antiocho ad Scotos in Christum credem s reo et . tes ordinatur a Papa CAsmo Palladius , cir primus Episcopus mittitur . Idem omnino habet Venera- venet.b. bilis Beda lib. s. cap. I 3. asserens, ad annum Theo 't
dosij I unioris octauum: Palladius ad Scotos in Chri-
139쪽
flum credentes a Pontifice RO1isame Ecelem C. filium primus mittitur Episcopus . Post Palladium ab eodem Caelestino S. Patricium missum fuisse, his quoque verbis commemorat Matthisus V vest- Monasteriensis: audita vero morte Paliadi, Patricius Theodosio . Valentiniano imperantibus a Papa Caelesimo ad partes occiduas missus est , mr et exilium S. Crucis
Gentibus praedicaret. Cumque ad Britanniam peruenisset ,praedicauu ibi verbum Dei , cr Genti - incolis gratanter est susceptus . Deinde ad Scotos se conferens praedicauis verbum Dei, quod non potuit alligari. Addit quidem a Matthaeo Archiepiscopo ad Episcopalem gradum promotum fuisse, sed & hoc mandante Coclestino fieri potuit,prout Augustinum iubente Gregorio ab Arelatensi Episcopo ordinatum fuisse, infra videbimus. Quin imo Marianus natione Scotus S. Patricium Caelestino Archiepiscopum Scotorum ordinatum fuisse, totamque Hiberniam ab eo ad Christum conuersam fuisse asserit, quod non solum a Sigeberto,alijsque exteris scriptoribus, sed a pluribus quoque Auctoribus Anglis niem rite proditum esse,annotauit Armachanus pag-83 8. Besequentibus, ubi eorum testimonia ad licit , &inter alia Iocelini I lonachi, qui ad finem auodecimi saeculi Patricii vitam ab Henschenio ad i . Martii editam conscripsit, ac Patricium non solum a Caelestino Papa Episcopum creatum fuisse commemorat , sed etiam tepore Hilari Roma missionis suae rationem redditurum iterum aduenitie signifi-
140쪽
Imcat, Inquit, vices fuas committen at si osvitum suum constituens,quaecumque in Hibernisgesserare, constituerat , dispo erat , auctor ris suae munimis εω maim. Ex quabus omnibus manifestum' euadit , Sedem Apostolicam auctoritate sua . viam
fuisse in gubernandis per Legatos suos Britanniarum Ecclesijs . & Britannias hanc auctoritatem agnouisseusque ad Saxonum irruptionem,quae post
Caelestini tempora contigit. 3. Post Saxonum in Britannias aduentum de structis Ecclesiss, euersis altaribus, dispersis Pastoria bus, ad restituendam Religionem Catholicam longa annorum serie sub Gentilium Principum Tyrannide an praecipuis Prouincijs deletam Gregorius Primus Augustinum Monachum misit, eumque ut Apostolum suum Britannia suscepit ac venerata est. Testatur Venerabilis Beda lib. I. cap. 18. Augustinum ab Archiepiscopo Ciuitatis Arelatensis Ethsrio iuxta quod iussa S. Patris Gregorus acceperat, Archiepiscopum Gentis Anglorum ordinatum fui Le. ordinatus itaque fuit iuxta Gregorij Magni iussa, quod Gregorius cum primum in toto orte gereret Pontificatum , conuersis lain dudum ad fidem veritatis esset praelatus Ecclesijs, ut ex vita eiusdem Gregorij
lib. a. cap. 2. per Bedam conscripta refert Spelmannus tomo I. Conciliorum Angliae, ad annum Christi 397. . Quin etiam ad saeculi sexti initium Augustinus primus Cantuariensis P piscopus collapsam Anglicanae Ecclasiae disciplinam restituere satagens