장음표시 사용
31쪽
hi quoquo solam spectant voluptatem, propter guam ipsorum utilitatem bono publico nihil consulentos omniaquo, Vctra civium salute neglecta, ad iucunditatem ac dolectationem reserentes Θ Ρ. 502. E. Nompo est sane eadom plano illius ac poesis ratio. Monet hic Callicles esso tamen inter oratores discrimen constituondum: reperiri enim inter illos qui civium saluti prospiciant. Quam sententiam prorsus eοmprobat etiam Socratos. Sed quamquam duplex rhetorices
genus per se spectatum discerni recte posse largitur, tamen neminem unquam Athenis exstitisso orgiorem eontondit, cui id . fuerit propositum, ut Athonienses eXsisterent meliores. Ρ. 503. A. - C. Solere enim oratores, quum debeant optimi caussa dicere et orationem suam ad Optimi speciomcompararo, temero Verba proiicere nec Spectare id ,. quod animo laudom bonitatis concilici. P. 503. D. - 504. A. Nam quomadmodum opifices in corporis cura Versantes, veluti modici et luctandi magistri, id propositum habeant, ut
corpus ordinem quondam et ornatum, hoe est sanitatem ac
robur, nanciscatur, ita iis, qui studia tractent ad animorum cultum pertinentia, hoc ipsum propositum esse debere, ut animis concilietur ordo et ornatus quidam, qui in iustitia
ac temperantia cernatur. Tantum autem ubeSSe, ut oratores civium animos harum virtutum amoro imbuant, incontinentiae vero et iniustitiae odio ropleant, ut mirifice indulgeant eorum cupiditatibus augeant luo vitia, quae fuerint castiganda et reprimenda. Ρ. 504. A. - 505. B. -- Hanovero iudieii acorbitatom indignatus Callicles se amplius cum
Socrate disserere Vollo negat. Sed mox oo saltem permOVotur, ut se illi sal fom auscultaturum polliceatur, videlicet no sermo imperiectus relinquatur. P. 505. C. - 505. C. - Itaque Socratos iam Calliolo optante solus sermonem persequitur ulterius ipso so interrogans sibique respondens. Prudenter Voro summatim iam repetit quae antea cum
Calliolo disseruerat. Iucundum et bonum igitur, inqius, intorso in com diversa sunt: iucundum porro boni caussa ost faciondum: bonum autem illud est, quo pracsento boni evadimus: boni Vero sumus, quando virtus nobis adest,
quas quidom ordino et ornatu νόοιεω) officitur. Itaquo animus, qui Virtutis particeps est, itom est bono ordinatus - ιοo ideoque temporans σεωτρωH. Temporana autem animus est facit, quae et erga deos et erga homines facienda sunt, hoc est sanctu, ubi de diis agitur, atque iusta, quod
ad homines attinet. Talis autem hominis animus etiam sortis erit: neque onim Viri temperantis est cedere Volupta- Duiligoo bν Corale
32쪽
tibus aut doloribus, sod quod sequendum vel fugiendum est,
id constanter sequitur. Itaque vir bonus est tomperans, iustus, fortis, sanctus, idemque etiam est beatus, contra intemperans ut iniustus omnium miserrimus ). P. 506. C. 507. D. Et si totam intuemur rerum naturam, illam animadvertimus proptor Ordinem et ornatum et moderationem
set iustitiam a sapientibus mundi κο' OH nomine esse insignitam. P. 507. D. - 508. A. Vulet enim aequalitas geometrica et upud deos et apud homines, ut habendi cupiditati minimo sit indulgoridum. uuod si ita est, sponte oonsequitur Vero mo antea p. 486. B. C.) iudicavisse accusare quemque debere so ipsum et filium et amicum, si quid iniusto fecerit, et rhetoricam ad hoc ipsum adhibendam osse, siquidem iniuriam lacero quam accipere revera tanto est peius, quanto est turpius; nec vero recto mihi oblocisti, o Callicle, me non posse auxiliari noquo mihi ipsi nequc amicorum cuiquam et omnibus expositum foro iniuriis ot contumeliis et suppliciis: nam maXimum malorum procul dubio ost iniustitia iniusto facienti, idquo tanto magis, si quis iniusto factorum nullius poenas luat. P. 508. B. 509. C. Ium vero quid tandum homo praesidii et auxilii sibi comparare poterit, ut utrumque hoe Pommodum percipiat, unum, ne ipse saeiat iniuriam, alterum, ne iniuriam accipiat ξ Nimirum postorius quidem ut ne ipsi accidat, emeri poterit externu potentia. Prius autem illud ut nonat, praeter guam euiusque Voluntatem - nemo enim sciens
facit iniuriam - scientia quadam ct arto opus est. Et
ad arcendam quidom aliorum iniuriam sine dubio illud valol, ut aut ipso in civitate impores ac dominoris aut imperii iam constituti assentator sis ideoque iis amicus fias, qui imperio potiti sunt, ita ut iis evadas simillimus adeoque una eum illid rebus iisdem et gaudeas et doleas. Αt pnim voro isto quidem pacto fieri non poterit, quin ipso in maximum
maelum incurras, quum improbo futurus sis animo et pravi imitatione corrupto. P. 509. C. - 511. A. Quocirca probus et honestus vir sibi utiquo cavebit, ut ne iis, qui dominentur, isto modo inserviat, quippe persuasum habens non id esse studundum, ut quam diutissimo Vivat, ideo tuo eas dolendas omo artes, quae nos a periculis liberent et
3 Revocantur hic consulto virtutes omnes ad σωφροσυνην, noneommemorata rῆ φρονήσει, propterea quod Calli est intemperantiae laudatori occurrendum fuit. Nec vero ea ratio ab iis abhorret, quae
33쪽
incolumes servent, quale est rhetorica ista, quam tu praedicas. Nimirum haec per so non adeo magni est aestimanda, nisi sorie etiam ars nandi, gubernandi, machinas belli eas construondi plurimi sit facienda, quas tamen ipsa sose non adeo laetat, utpote probe seiens unius corporis conservationem sine reliqua hominis saluto rem esse non adeo magnum. Itaque Vide, O bone, ne aliud quid gonorosum sit atque bonum, quam Servare ae servari, ac ne illud ipsum, quod toties crepatur, quam diutissimo Vivoro, vir foriis ot hoc nomine dignus missum sacerodoboat Vituo non adhaeroseens. sed id totum deo committerouc potius curare, quomodo tempus ad vivendum datum quam
optimo transigat, alioquin do optimo, quod homini obligorit, misere periclitaturus. P. b11. B. - 513. C. His disputatis Callicles: Bene vero mihi vidoris diocre, o socrate, sed nescio, quomodo mihi accidit quod plerisque,
ut mihi non satis persuadeas. Cui Socrates urbano: Nimirum captum te populi amor tenet, qui animum tuum occupaVit. Quocirca, age, consideremus iam haso itorum atque melius, si sorte aliter tibi persuadeas. Recordaro igitur nos antea cap. Ib. coli. 19.) duas statuisse rationestam corpus quam unimum curandi: unam hanc, quae hanc curationem tractaret Voluptatis caussa, alteram hanc, quae ad optimum spoetaret nequo cuiquam gratificaretur, scd repugnaret. Et ultora quidem, quac ud Voluptatem comparata est, videtur omnino ignobilis esse ac nihil nisi ab-.iecta adulatio. Altera vero id spectat, ut id, ad quod pertineat, quam optimum efficiatur, sivo corpus sit siVo mimus. Iam vero in superioribus inter nos convenit civitat m utquoci Ves ita osse curandos, ut quam optimi evadant. Nihil enim prodest bonoficium in alios conferro, nisi illi monte utantur bona ot honesta. Id ipsum autem, sicuti alimines, quae boni quid offecturae sint, procul dubio requirit rei scientiam et idoneum usum. Hoc igitur otiam in gerunda republica ost spectandum, ad quam qui reccedore velit, is corio id dobot sibi proponore, ut cives quum optimi fiant, ideoquo idoneam boni scientiam tenere. P. 513. D. - 515. C. At onim voro hac ipsa laude qui dignus sit, nec intor su- portoros nee tutor hodiornos viros civiles facito aliquem in venias. Nam Cimon, Miltiades, Themistocles, Pericles, ut si urb- amplificarunt varioque ornavcrunt, tamen civium temperantiam et iustitiam haudquaquam auxerunt. uuocirca cives eis etiam malam retularunt gratiam adeoquo ipsos male tractaverunt: quod certo aliter fuisset eventurum, Dissilired by Corale
34쪽
si revora illi boni fuissoni oratoros et cives meliores reddidissent. Id quod etiam do sophistis ita iudicandum est, qui temere conqueruntur, quod a discipulis suis debitam sibi
iustitutionis morcodum non accipiant neque grati animi do- umontis omentur. Ρ. 515. D. - 519. E. Noli enim tu, o Callicto, hanc sophistarum cum viris civilibus comparationem aegro ferro; - quippe homines in publicis versantes nem-tiis non raro sophistas, utpoto nullo morito publico insignes, quamVis eorum imbibissent opiniones, tamen fastuose contemuebant, ipsi suis moritis scilicet superbientes, e quorum numero est otiam Anytus in Plat. Menon. p. 90. Ιι. seqq., ubi in sophistas inclementius invehitur. - Itaque Calliolom similiter hanc comparationem indignatum admonethaoo Socrates, his otium verbis additis, quibus rursus dosophisticos et rhetorices cognatione exponitur: habent enim, inquit, sophistae, qui seso virtutis magistros profitentur, utque rhetores maximam sano amnitatem; quin sophistae illis etiam anteponendi videntur: nam quantum urs legislatoria arti iudiciali praestat ut omnastiga medicae, tantum rhetorem antocollit sophista. Neutor tamen de populi aut discipulorum iniustitia habent quod iure queruntur, praesertim quum ipsis vol maxime conveniat beneficia sua ultro ac sine mercede aliis importiri, siquidem vulgo turpe existimatur altori, quum possis, Ogiendore nolle, quomodo quam optimus fieri optimeque suam ipso rem domesticam vel ei vitatem administrare queat. P. 520. A. - E. Haec omnia postquam Callicles probavit, Sogratos revertitur ad quaestionem supra propositum ostenditquo rhetoricam, de qua dixerit Callicles, pravam esso et Vivendi rationcm ab eo laudatum bono viro osse indignam. Ad utram igitur, inquit, me cohortaris civitatis cur tionem 3 num ad hanc, qua conlaudam, ut Athenienses quum optimi evadant, an ad adulatoriam illam, qua eorum inserviens cupiditatibus omnia ad voluptatem delectationemque referam Z Dicas mihi, o Callise, libore, quid sentias, ac perge,
quemadmodum coepisti, fidenter mecum agore. Ad haecillio satis impudentor: Ego ucro te cohortor ad hanc Posteriorem administrandae reipublicae rationem, eiusque rui caussas afferam. Sed Socrates sermonem eius interpellaus Oratione sua, No rursus mihi dicas, inquit, quae iam saepius attulisti, occisurum me quicunque voluerit, no ogo vicissim tibi
reponoro coactus sim quae iam in superiore sermono respondi. At voro, inquit illo, nimium quidem mihi vidoris confidere nihil horum tibi unquam eventurum. Quasi Vero
35쪽
procul hinc habitos noo facito possis vol ab improbissimo quoquo in iudicium rapit Tum Socrates: Ego vero insauus sim, Calliclo, nisi existimem in hac civitato quemvis periculis omuis genoris esso expositum. Illud tamen certo scio, si in iudicii discrimen adducar, improbum lare cum, quimo illuc doducturus sit: nemo onim probus ot honestus Vir innocontom in talo poriculum coniiciat. Quamquam minime mirandum orit, si morti obiiciar. Arbitror onim me sorosolum intor Athoniensos voram artis civilis rationem tenero atque coloro p. 521. I . . uuouiam autem non id, quod iucundum est, sed unice illud, quod optimum Videtur, SO-ctari sol co idooquo lonocinia illa ot dolicias, quibus vulgo Athonienses capiuntur, nihili uestimo, sane non habobo quo me in iudicio desondam. quo enim voluptates ac deli- eius, quus iis compuruserim, commemorare potero, et si quis me dicat iuvenes ita corrumpero, ut sermonibus meis in summam rodigantur consilii inopiam, vel viros ac sonos acerbe reprehendere et castigaro, liuod omnia verissimo domo dici satori do bo. Rospondouti autem Callisi migorum sibi videri oum, qui neque sibi noquo aliis auxiliari possit,haee roponit: Mihi quidom is minimo videtur miser habendus, qui neque advorsus homines nec udversus deos iniusti quid dixurit unquam aut porpetraverit; atque hocaio praeAtantissimum osse auxilium, quod quis sibimet ipsi
ferre queat, ut nulla pallescat culpa. Nemo enim Sapiens mortem roformidat, iniusta aulam facinora reformidat, quorum poenam noVit otiam post mortem instare. uuippe Summum omnium malorum sest animo vitiis repleto ad inferOS migraro. Do qua re audi narrationem, quam etSi fabulam esse putabis, tamen scito esso Verissimam. Ρ. 621. A. - 522. E. Animus enim, quum post mortem ad inferos discessit,
nudus ibi iudicatur, ut nihil possit impedire, quominus iudices eum plano cognoscant. Nam animi a foetoribus in hac vita commissis ulcera et Vibices contrahunt. Iudicos autom, ulcerum natura uecurate cognita, iudicant, utrum animi suit sanabiles necno. Et sanabilos quidom puniuntur Ρoenisque corriguntur ne sanantur. Insanabiles autom in aeternum vehementissimis cruciatibus torquentur, quibus
ipsi nullam utilitatom porcipiunt, sed aliis in sexemplum p ponuntur. uui voro omnis labia Oxpertos mansorunt, ii in insulus beatorum migrant ibi quo boatum set immortale degunt aevum. Ρ. 523. A. - 526. C. Ego igitur, o Callieso, quum his narrationibus fidem Disiligod by Coosl
36쪽
habem, id sompor mihi agondum iudicavi, ut ad iudicem
veniam animo quam sanissimo praeditus, ne te quoque hortor, ut missis robus inanibus te castum purum tuo SerVES. Alioquin cnim, ubi ad iudices inferorum veneris, ringeris fortasso ot haositabis ot inops consilii oris ot summu contumesia afficioris. P. 526. C. - 527. Λ.uuum igitur moliorem vivondi rationem, quam haee mea est, indicaro non potueritia verumque osse apparuerit quod supra die bum, cavondum osse magis iniuriam ne faciamus, quum ne accipiamus, ideoquo rhetoricon somper iusti caussa adhibondam ossori, agito, mihi obtemporare meque S quimini illuc, quo profecti boati oritis, tum vivi quam mortui. Nam qui virtutis est studiosus, is nihil indigni utiquam
patiotur, etiamsi ab hominibus improbis summa contumelia afficiatur. Ubi vero ad rompublicum velimus u odero, non prius hoc faciemus, quum, sequid iam in virtuto proseeorimus, Exploratum habeamus. Turpe e8t enim nesciontem, quid bonum sit, quid utilo, quid honostum, ultorum res et negotia curare velle. Doui quo hoc teneamus, optimum Vivendi rationeyi in eo cerni, ut temporantias, iustitiae cetoris- quo virtutibus dediti et vivamus ot moriamur. P. 527. A. - Ε.
ΙΙ. Expositio propositi et consilii operis.
Hoc igitur libri argumentum est; quo enarrato Sequitur, ut, quid Plato in eo scribendo spectavorit, breviter sexplicundum sit. De qua ro quamquam ab aliis aliter ost iudicatum η), tamen, ubi primum diligonior attonderimus, quid tandem illud sit, de quo agatur, ae doinde omnem disputationis vim utque copiam montis cogitatione volui in unum complexi fuerimus, fiori certo poterit, ut, quid philosopho tamquam summum utque ultimum, ad quod omnes ac singulae sermonis partos roseruntur, propositum suerit, probabiliter definiatur.
ὶ Similitor in Phaodro rhetori eae id propositum esse docetur oportere, ut diis grati simus, p. 273. E. seqq. φὶ Mirifice viri docti tam antiqua aetate quam reuentioribus tomporibus dubitaverunt, quid tandem philosopho in eo oonsignando
tamquam ultimum atque summum fuerit propositum. Νam ubi quaerimus de veterum criticorum hac in caussa iudiciis, quantopere illi ea de re inter so discordaverint, certissime tostatur Olympiodorus. Is enim in principio commentariorum in Gorgiam compositorum haeo exposuit. 'O δε oκοπος, inquit, alioΚ αλλοις εδοξεν εἶναι. οἱ ι ἐν γάρ φασιν, Ore σκοπος avres περι ρητορικῆς διαλεχέ jναι, καὶ
37쪽
Itaque primum quidem nonnulla animadvertere et monoro consultum ducimus, quae ad iudicium de materia in hoc libro tractata rogendum atque confirmundum utilia vel
Olymili odorus. Quae qui vel leviter consideraverit, is saetio sibi persuadebit, etiamsi secundaria Gorgiae inscriptio, haud dubio ab
antiquis criticis profecta, raro exempIo in libris manu scriptis omnibus una eademque prodita est haec: ξ περὶ ρηrOρικῆς, avarρε- πνικος, tamen de libri argumento neutiquam inter veteres Platonicos convenisse, qui potius in diversissimas partes de illo statuerint. Nec Vero recentioribus temporibus minor fuit hac in caussa iudiciorum dissensio. Nam ut silentio transmittamus eos, qui superiore aetato vel rhetoricam vitiositatis et inhonestatis coargui Vel Socrarem ut sortissimum et eonstantissimum iustitiae omnisque virtutis satellitem ae patronum rhetoribus et viris civilibus e regio uoponi iudicaverant, quorum opiniones certe dudum iusta lance sunt
ponderatae, ne illi quidem, qui nuper demum de libri consiliis et rationibus subtilius disquisiverunt, de summa re consentire existimandi sunt, id quod considerandis iis, quae Fri Schlei Tma herus, Fri Astius, Ioseph. Socherus, Nic. Sybren Sybrandi,
Car. Fr. Hermannus, Car. Re in hartus, Frano. Suffct- mihi ius, H. Bonit et ius exposuerunt, nullo fore negotio intelligas. Nam Schleier macherus quidem, quum Platonis opera interiore quodam argumentorum vinculo inter se nexa et colligata tamquam doctrinae quemdam orbem conficere sibi persuasi Sset, quuin alios libros Platonis, tum etiam Gorgiam non tantum Per Se Seorsum, sed imprimis etiam iunctum et consociatum cum aliis Platonis operibus spectandum iudicandumque censuit. Itaque haeo sere de illo disputat. Primum quidem adversatur eorum rationi, qui aut rhetoricam aut simile quiddam, quod nihil nisi universi dialogi particulam complectatur, a Platone in hoc dialogo praecipua opera tractatum esse dictitaverint. Cuius sententiae suae caussam imprimis hanc Commemorat, quod, ubi tam multa atque praeclara de natura voluptatis disputata reperiantur, ibi fieri non possit, quin hoc ipsum ex mente Platonis minimi momenti argumentum esse existimari debeat. Quibus ita constitutis porro Gorgiam docere conatur eorum Platonis librorum tamquam agmen dueere, qui secundum illorum ordinem vel classem conficiant quique locum medium teneant interea scripta, quibus tradantur philosophiae initia et quasi olementa, atquc illa, in quibus ipsius philosophiae exstruatur aedificium atquct
38쪽
necessaria videantur. Tenendum vero ante Omnia hoc est,
quo neglccto do scriptionis univcrsae rationibus prudenter
elementa eo traducantur. Cuius generis libros arbitratur non iam amplius versari in tractanda philosophandi ratione atque methodo, sed do eius argumento ita agere, ut physicae ut ethleae, quae Verae sint seientiae partes odie realen Missenach ten , quasi quandam prolusionem vel praeviam institutionem exhibeant. Esse autem his dialogis omnino id propositum, ut doceatur Voram scientiam et artem
non reperiri, sed falla em tantum earum speciem adesse ibi, ubi id, quod re vera sit, eum eo, quod tantummodo esse videatur, temere permutetur aut bonum cum voluptato atque iucundo confundatur:
quod quidem a philosopho duplicitor soro ostendi, dum vel id, quod
pro arie et seientia habeatur, nullius pretii esse doceat, vel ex ipsa illa salsae artis ot scientiae cognitione Vis et natura Verae artis et scientiae definiatur. Itaque Gorgiam hoc uit habere propositum, ut artis rhetoricae et Civilis exemplo, argumentis e inorum doctrina repetitis, Verae salsaeque scientiae et artis permutatio et confusio urguatur eiusque tum caussa in interiore quadam animi ad istam confusionem proclivitato sita, tum effectus in arrogantia et fastu
conspicui in illustriore luco ponuntur. Hace igitur viri egregii de Gorgiae consiliis sententia est, longius fortasse arcessita illa Et Platoni invito obtrusa, sed sustiliter eadem acutoque exposita ).Λb ea vero longissime discessit Fr. Astius, qui licet quid sentiret breviter tantum declaravit De vita et scriptis Platon. p. 133.ὶ, tamen Vel sic sacile intelligas, quantum cum Schl ter mae hero dissentiat. Quippe arbitratur illo hunc librum neutiquam ad artem et scientiam generaliter insormatam roserri, sed politicam tantum rationem speetare, ita ut, quidquid praeterea in eo de philosophia exponatur, id non aliorsum nisi eo reserendum sit, ut scientiam et artem civilem, quam rhetores ac sophisino profiteantur, inanem ae perniciosam eSSe ostendatur. In quo illo oorte simul id egit, ut Gorgiae intellectum non tam aliunde quam ex ipsius argumento petendum esse perspiceretur. Verum enim vero haec ipsa
sententia neutiquam satisfecit desideriis olus Viri, qui proxime post Astium talia accuratius perquisivit. Nam Sochorus quidem De scriptis Platonis p. 241 3, relicta anteeessoris sui ratione et ratione Schloier macheri quodammodo comprobata, in Gorgia quum id disceptari videatur, utrum philosophia an rhetori ea potissimum colenda sit, tamen revera censet, argumento disputationis altius educto et ad maius quiddam accommodato, illud potius quaeri, utra Vitae ratio melior sit ae beatior, cano, quae Virtuti imprimisque iustitiae dedita sit, an illa, quae ad potentiam et auctoritatem publice ac privatim consequendam comparata sit. Ad quam quidem
rationem nuper, nonnihil tamen mutatam, proxime accessit Herm.
Bonit gius in libello: Hatoniaehe Sttidien, Wien, ISIS, 8. mai. p. 1-41., qui vix dubitari posse arbitratur, quin quaestio primaria dialogi haec sit, utrum philosophia ex sententia Platonis intellecta, an rho torio a politica, qualis tum fuerit, viri honesti studiis ot consiliis digna esse putari debeat ' . Nec vero multum inde recedunt quae
39쪽
existimari nullo modo potorit, haudquaquam in hoo libro do univorsa rhotorica, quaqua ipsius ambitus patet, disputari, sicut in Phaodro fiori meminimus, scd cain tantum Dius
disputavit N io. Sybron Sy br and i Disp. de Platonis Gorgia, Uartem. 1829. 8. edita, p. 59 seq.), qui Platonis in hoc libro scribendo consilium suisse conset Ostendero reipublicae gubernandae rationem, quamsoquerentur multi tunc temporis Λm niensium proceres, et potestatem illam, sallaci arte rhetorica, quam profitebatur Gorgias, aequisitam, bono viro esse indignam et spernendum potius quam Optandam, quippe quae maximi mali caussa sit, suam doniquo et magistri agendi rationem defendere contra adversariorum criminationes. Iam vero etiam C. Fr. Hormanni cognoscamus in liae caussa iudicium,
quod quidem illo exposuit in libro: G ehiehte und System der Platon. Philosophie, T. I. p. dii seqq. coli. p. 637. anu. 399. Is Vero unum
Olympiodorum cenAut verum perspexisse, qui iudicaverit agi de principiis nos ad civilem felicitat om perducentibus, περὶ rῶν ἀρχcibi διαλεχθῆναι rων φερονοων et μὰς ἐπὶ rην πολιεικην εὐοπιμονιαν, quandoquidem principalis libri sententia utique non
aliorsum referatur nisi eo, ut doceatur unum id, quod bonum ho-ueμtumque sit, Vero prodesse hominemque iniuste agendo sibi ipsi nocere, ita ut vitae bona non voluptato, sed honestate metienda
der amas tal der Lu8t dem horio des Guten natast eheu nisi e. V Denique otiam audivisse iuvabit, nuperrimi oritici et interpretes quid de re controversa existimaverint. Etenim Ro in hartus quidem, qui do hoc dialogo omnium uberrime exposuit Protegg. ad Interpret. Germ. Hieron. Mulieri, Vol. ΙΙ. p. 329-394.), posteaquam ostendit Platonem illustratis antea in aliis formonibus aliis Virtutibus denique in hoc libro etiam ad iustitiam illustrandam animum advertisse duabus quid om potissimum rebus permotum, Vel ingruente in dies magis eloquontiae sophisticae in Sicilia ortae auctoritate vol tristi Socratis nuper iniuste condemnati et capitis supplicio assecti recordatione ), deniquo do ultimo totius scripti consilio et proposito ita sero statuit. Conset enim eo imaginem ae Speciem artis publico ac privatim beno beatoque vivendi eiusque ethices principiis sundat ac exhiberi, quae quum omnem germanam artem contineat, tum fraudulentae ac pestiferao arti, qualis sit rhotori ea sophistices labe insecta, contraria sit et opposita. De qua Son
40쪽
partem vocari in diseoptationem, quae ad rempublicam piusque gubernationem portineat. Agitur igitur do una maxime eloquontia civili et politica, aliis rhotori eos generibus e clusis aut lovitor tantum commemoratis, id quod p. 500. E. - 502. D. ita fiori antinuisortimus, quo simul civi ijsoloquentiae eum illis cognatio ue similitudo significetur. Noc
vsero id scriptor ipso non indicavit: prudentissimo enim in ipso oporis introitu Gorgiam ita loquontum induxit, ut uriis
Suae usum totum sum ad negotia publica ot res civiles rostringat, quo sueto disputatio omnis ita perugitur, ut omitino do una civili oloquentia formonem soro nomo nousontius. Cui rationi minimo advorsatur illud, quod Gorgias ipso Plutono tosto Menon. p. 95. C. alios ridere solobat sophistus, qui se virtutem tradituros hominosque doctrina sua otiam ad civiloni virtutom idolicos reddituros esse profitebuntur ; ipso se discipulos δεινους urειν gloriabatur udooque nou sophistilo, sod rhetoris nomino appellari volobat
ηsessio belli assen unu eiu so rori Vita a e ridetes Ganetes biaden, dessen eiuralite Thesti, Dder in auderer Meiae, asse Momente dea Le-gritis jener umfasgendaten alter Minste in einer nichis remiser alas te ultison Rethei Noe darstellen. Ilaec igitur est viri acutissimi sententia, quam ille etiam docta sollertiquo disputatione callidissimo ad verisimilitudinis speciem exornaviti Iam vero, aliorum opinionibus silentio transmissis, reliquum cst, ut etiam Susu militii rationum alteramus ). Is vero totus sere assentitur Re in hario, cuius adeo Verbis Aurvatis dialogi primariam sententiam ita declarat : se Wir ei deu her καwerlicti fusen, reeun usir die Dar-
den Mit ejunkt des meri es eri uire n.' Quamquam ceterum de operis arto et dompositione nova quaedam protulit, quae tamen, quoniam ex libri consilio recte domum aestimari possent, in praesenti silentio transmittenda urbitramur. Itaque sponto iam intelligitur maximam sane omni tempore do Gorgiae consiliis ot rationibus exstitisse opinionum variolatona atquc multitudinem. Nimirum caussae rei primo adspeetu satis mirae proponaodum apertao sunt. Alii enim arctioribus linthus circumscripserunt philosophi consilium, quum patuerit multo latius; alii in contrariam sero partem peceu-runt, oi quae a curatius definienda erant, minus definite posuerunt totamque caussam iusto latius extenderunt; alii denique etiam eo lapsi sunt, quod Platoni sua obtruserunt inventa, de quibus ipse philosophus ne somniasse quidem videtur. Quamquam nulla est inter istas opiniones, quae non aliquid veri eontineat.