장음표시 사용
51쪽
atquo illas urtos, quac in corpore Vol unimo curando cognoseorout quid bonum et quid mulum ossot. Et illus qui tomadulatorius nuneupavimus, in quarum numero pinoter alius listbontur imprimis inium ars tragica ot ulivo ΡοOSis puries. uuae corio, demtis numoris et vorsibus, nihil amplius habero iudicandac sunt quam oration os ad populi obloctationum ot
Nam oratores Athonis ot alibi in eonoionibus nihil soronisi populo adulantur nou sero optimi caussa dicunt: id quod vol do clarissimis Oratoribus ot viris civilibus, quos Athonao vidorunt, ita iudicari oportui, qui corio bonum
neglexerunt. Et tanton sicuti in unoquoquo opero ita etiam in rcipublicae gubornatione ordo et ornatus spoctandus est ταξις καὶ κόσι ος), sino quo nihil bonum uut poricotum possest Oxsistoro. Indo vero virius offlorescit. Num Oxillo animi ordine ut ornatu oritur temporantia u τε οσννη, p. 507. Λ.). Tomporans autom omnia suciot, quae ipsum sacero oportet, tum orga homines, tum orga duos, id quo otiam iustus ot sanetus vol pius erit. Idem porro oritoliam fortis, siquidum nou AOquotur nec fugiet quac sequi aut fugere non durent. Atque idem utium crit beatus, quoniam is καρ καὶ ὐς ΠΟΩ TH; contra intomporans, ideo tuo
omni virilitis laudo dostitutus, orit infulix. Ita tuo temperantiam necosso est in agendo nobis unico esse propositam
vitatu omni lubidinis licentia ot intemporantia. Quod qui-dom ita osso, otium totius rorum univorsitatis exemplum declarat. Dominatur enim per cum lex sompitoma set immutabilis lime, ut omnia Ordino ut quo ornutu contineantur, unde hoc univorsum κώηεος appollatur p. 507. A. - 508. Λ. .
Quod igitur Gotorien et ars politica studet in civitato summa rorum Potiri ut iniusto faetorum impunitalom consoqui, id cum virtutis studio nullo pacto consistoro potest, quum qui ita agunt utque scutiunt, ii semper otiam pravis aliorum studiis ot cupiditatibus indulgore so tuo iisdem dodore cogantur. Quocirca vir bonus et honostiis Vol possimuquaeque polycti malet quam isto pacto vivero; persuasum nim ipsi orit non ipAam vitum osse plurimi aestimandam,sod potius vitam iusto pioquo transactam p. 508. D. 513. C. . Haec igitur postrema Ost argumuntatio, qua rhetorum agondi principia rofolluntur, duotu illa ex ipsa artis nutura, cui tamquam porsectionis species quaedam proposita eSSOdobstat, qualis quidom po octio sino ordino ot ornatu idooque sino temporantia ac virtuto fingi aut cogitari nulla Diqit Corale
52쪽
possit. Quae quidem disputationis pars lieot primo adspectu ad linam tantum rhetorierim nostimandam vulsere videatur, tuinon patot itum aliquanto latius. Docetur onimo cio in omni vitae muliere obeundo tonendam osse veluti vivondi artem quandum, quae summae perfectionis speciom in virtutu positum perpetuo intueatur Daque ratiotio poriceto vitae munero quam optime dofungatur. uuod quam propo accedat ad scutontiam de summo vituo humanao bono tu pulcritudino, symmotria et Veritato καλλει και rest ιε- τρια καὶ αληγει M posito, quilo in Philobo p. 65. explicatur, nemo eorte orit quin sonici monitus ipso laetio unimadvortat. Quamquam in Gorgia idolio boni nulla usquam aut signifieatio fit aut montio inlicitur. Enimvoro in hoc quidem Opore omnia disciplinao Soertiti ino reserunt similitudinum uoodum ulla doctrinno idoarum roportuntur vostigia, quam Plato posteriore domum notulo doctrina Mogaricorum, Elcati eorum et Pythagoreorum necuratius vol cognita vel sexplorata condidisse videtur. Λtquo linec quidum cst summa eorum, quae tertia hae
pugna Ontentione decernuntur. Examinata enim et confutata nunc sunt otium Uendi principia rhetoribus ot viris civilibus novitiae disciplinae propria ct communia. Nam primum quidem domonstratum est legum, quin prohibeat
iniustitiam, neutiquiuii csso contra naturum tomereque Rgero,
qui constituto logis et naturae discriminc iniusto ot violenter agondi licentiam propugnent cos tuo miscros ot insoli eos so dictitunt' qui iniusto si oro nolint. Dcindo illud quoque est Expositum, non osso lubidinis ot voluptatis explotionum
pro Summo bono ducondam, prausortim quum iucundum et bonum intur se plano diversa sint, utquo hac ipsa diversitato eum niti ligondi normam atque regulam, qua omnia ad bonum tamquam summum actionum humanarum finem rosurro iubeamur. Donique otiam plano odocti sumus, licet bonae reperiuntur voluptatos, inmon in artium omnium ideO ius otium rhotoriouo ct politicae Oxorcitatione summae Perfectionis speciem osso spoetandum, quae noeossario ordinem et ornatum requirat ideoque temperantia roti quisquo virtutibus nocossario indigeat. Quibus omnibus donique offectum vidomus, ut confutatis advorsariorum opinionibus bono
honestequo vivendi disciplina, morulibus sundata priueipiis, victoriam roportavisse Oxistimanda sit. Iam vero his ita disputatis itido a p. 513. D. initium capit tortia operis pars primaria, quac habet conclu8ionom, quippe quum doceatur, quid OX iis, quae Disiligod by Corale
53쪽
antea sunt exposita, deniquo ad vivendi rationem recto et prudenter deligondam consequatur. Et nim Calliolos ossi Socratis disputatioue ita ost commotus, ut illum sibi bono disputasse vidori ultro fatoatur, tamen adeo ost quasi consecratus suis opinionibus, ut vel moliora odoctus sibi do contrarii Voritato nondum persuadeat p. 513. I . . Nimirum populi amor si vo domocratia cum impodit, ut ait Socrates,
quominus utiquando mentem suam mutet. Quamobrem iam Socratos, duplicis corpus ut unimum curandi rationis, quam antea cap. I 5. coli. cap. 19. distinxerat, recordatiouo donuo resuscitata, adulatoriam illam spornondum osse e Setatque probandam unico cum artem civilem, quae id quod optimum est habeat propositum. Huic vero, inquit, id mu- noris est propositum, ut cives quam optimos officiat. Quocirca res ipsa postulat, ut qui reipublicas operam daturi sint, ii ot idonoam boni) setontiam ct rectum rerum uSum afferant. Quod quoniam neglexerunt sero viri in republica
Athenionsium olim vorsati, quorum anica est iniecta mentio, cives non meliores, sed peiores reddiderunt, ut nec mirundum sit, quod populus, utpote depravatus, iis pro moritis scilicet suis non moliorum rettulit gratiam, quam sophistis referre solent ipsorum discipuli p. 613. D. - 520. E. . Itaque
tandem unice amplecto una ct colondam osso apparet verum
illam ot germanam civitatis curationem, ab adulatione et Voluptatum aucupio morsum. Quae etiamsi multis saepe cum periculis atque adco cum vitae discrimine conflictari gatur, tamen uva laude digna videtur. Quamobrem Socrates nec gloriari dubitat, quod ipso verae urtis politicae in paucis peritus sit, utpoto boni studio totam per vitam unico deditus. Eam vero rationem praeterea inde a p. 523. A. docot otium certissima proposita habere praemia, quippo quas cum iustitia pariter atque cum pietate coniungia sit, ut, si non in hae vita, at certo in Vita olim futura summa solicitatis ornamenta consoquutura sit, dum fraudes atquo iniuriae, quamvis hic callidissimo oecultatao, maximis punientur suppliciis: id quod egregio declaratur subulari narrationc p. 522. E. - 527. C. univorsi libri argumento sollertissimo attomperata. Ex quibus omnibus deniquo eolligitur omnem turpem adulationem sodulo fugiendam atquo etiam rhetoricen ad id quod bonum et iustum sit conferendam esse p. 527. C. . Η o igitur est tertia univcrsi operis pars, qua denique disertissimo declaratur, quid Ox omni disputationo antoa
agitata ad sapientem vitae moderationem consoquatur. Num Diuiligeo by Cooste
54쪽
oisi haco disputationis particula proximo coniuncta est eum uno maxime colloquio inter Socratom ot Calliolom instituto, tumon otiam formonis cum Gorgia utquo Polo habiti rationem duci imprimis ex eo manifestum fit, quod donuo scientiao ad artem oratorium necossariae montio fit, a qua prima parte omnis exorsu cst disputatio, atque potentia, quam Vora ars civilis habeat, quippo quum ad perpetuam ac sempiternam felicitatem plurimum valere iudicetur, non 'modo Calliclis, sed maximo otiam Poli do hac ro opinioni e regione ponitur. EX quo prosecto debet esse perspicuum
portinere hanc sermonis conclusionem omnino ad totum
colloquium, qualo ab initio legimus, nequo partem dialogi oum, quia Socrares cum Gorgia do natura rhetorices disputat, cum novissimis criticis tamquam pro introductione quadam h ondam osso, qua reliquis quasi praeludatur. Sod haec quidem do his satis. Restat ut mouendum sit de epilogo p. 527. C. - E. . Is vero et brevitatest simplicitato sua prorsus insignis est, ut eo nomino plane respondeat prologo dialogi. uuum senim usque Callicles neque Polus noquo Gorgias moliorem vitae bone ot beato degondas rationem Socrati potuerint indicare ea, quam ipse
fatetur sibi sompor probatam osse, hanc unum censet tenondum ne sequondam egse, nec Vero contrariam, quippe quae
nihili asstimanda sit p. 526. D. -- 527. E.). Continet igitur Apilogus donique nihil nisi commendationem eorum, quae philosophia suadeat. uuum igitur satis iam aportum sit singulas colloquii partes hac ratione optimo inter ipsas cohaerero ot ad unum eundomquo finem conspiraro, quid sit, ad quod omnis dispu- tutio deniquo pertineat, nobis quidum clarissimo apparere Videtur, neque iam opus est, ut aliorum de hac re opiniones
supra obitor memoratas OxaminemuS.
Quod autom in plerisquo libris Platonis omnibus fieri
solet, ut cum principe disputatione ulla etiam connectuntur, quae quasi secundaria opera Oxplicentur, idem etiam in hoc Semoue, argumenti varietato perquam insigni, logum habet. Etsi enim prineops disputatio in Do versatur, ut urtem rhetoricam et civilem, qualis illa actato regnabat, reiiciendum et ad philosophiae rationem nostimandam et vindicatis
bono honostoquo vivendi logibus rovocandum esse doceatur, tamen cum ea plures aliuo quaestiones arcto copulatae sunt,quao uberioro explicationo dignae vidorentur, veluti de Hupremo humanarum actionum fine, de iusti et iucundi diversitato, do viri boni et honesti in perserendis malis et
Plat. Opp. Vol. II. saeti T. 4
55쪽
iniuriis constantia ac dignitate, alias, quas antea attigimus. uuae res omnes per se tantum habent momenti, ut Ρ bubilo sit Gas a philosopho doliberato consilio copiosius in hoc libro osso tractatas. Vorum haud solo, in praeter principem illam do arte rhetorica ac civili disputationem nihil in hoo sermono tantum habeat ponderis et gravitatis, quantum Socratis iniusto condemnati dolandondi consilium. uuod quum aliis ex locis recto videmur colligero, tum maximo
ex iis clueoro putamus, quae p. 52 I. A. Scin. a So rate disseruntur. Videntur enim, postquam vir sanctissimus iniusto iudicio o modio sublatus erat, inter rhotoros ac Viros civiles novitios exstitisse, qui huius rei caussam omnem sex obscuro uius et umbratico philosophiae studio ot ox artis oratorino contemtu ropolor ut η) indoque docere conarentur, quantopero philosophia prae arto oratoria uo civili confo-mnenda esset. Quorum criminationes ut rosollerentur, Plato in hoc sermone non solum doeoro studuit artificia istorum hominum osso improba ot postifera stivitati, sed etiam ostendit solum Socratem inter Athenionsos exstitisso virum Vore
πολιτικον, ut qui spretis humilibus istis artibus, quibus vulgo hominos ad potentiam et honores pervenire studerent, per totam vitam uni eo id ogorit, ut civium suorum animon ad iustitiam, to orantiam, probitatem converteret et impelloret, ab improbitate Ut iuiustitia avocaret, atque hanc ipsum caussam fuisse, cur ab Athoniensibus mortis suppliciouffectus esset ). uua rations autem illo coram iudicibus caussam suam desondissot, id accuratius docuit odita Apologia, in qua Socratum ipsum do vita sua fecit copioso dicentem et quasi Oxemplum quoddam rhetoricos Socratica
proposuit, ut sucilo possit intolligi hos libros argumenti
quadam cognatione inter se contineri. Quamquam Verisimilo ost Platonom ista simul sua caussa scripsisse, quandoquidom Soerato intoremto id consilii cepit, ut prorsus a republiea abstinoret et unis vacaret philosophiae studiis. Hoo igitur vitase in posterum degendae consilium vi dotur itomGorgiae scriptione voluisse defendero eiusque caussas et rationos publico declarare l).
56쪽
ΙV. De temporibus, quibus Gorgias scriptus Videatur, deque eius cum aliis Platonis operibus necessitudine. De dialogi habiti aetate.
Sed haoc ipsa ros quoniam aretissime coniuncta est eum
disputatione de tompore libri natali, ultro iam quaerendum Venit, quanam vitas aetato philosophus hunc dialogum litteris consignavorii. Nititur aurem huius rei disputatio mera doniectura, quandoquidem notae, unde do libri primordiis aliquid colligere liceat, nullas poculiares reperiuntur. Facit
tamen ipsum Ostoris argumentum eiusque cum aliis scriptis Platonicis coniunctio ac necussitudo, ut ea in caussa non
plano consilii inopes hacreamus. Nam his consideratis fit sano longo verisimillimum scriptum illud esse post Socratis obitum, quo tempore philosophus apud animum constituerat tu omno tempus publicorum negotiorum administrationi va- lodicere atquo vitam suam unico philosophias studiis consecrare. Cuius sententiae nostrae has fere caussas et rationes habemus. Primum cuim caussa Socratis eiusque
accusatio idemtidum significatur, ut p. 434. C. 469. B. 485. B. 500. C. 521. C. D. 522. A. B., idquo fit non sino singulari aerimonia, ut profecto manifestum sit, quo tempora philosophus I, o litteris exaravit, dolorem ex
optimi magistri morio susceptum aut recontem adhuc in animo ipsius haesisse aut denuo vehementius eXsuscitatum DSSB. Ex quo consequens est, ut dialogus existimandus sit aut non ita multo post Socratis obitum aut tomporis aliquo urticulo, qui eius memoriam vehementius resuscitaret, litteris consignatus osso. Nam quod Astius De vita et scriptis Platon. p. 137. inde collogit, origines oporis in ipsa illatem Tu oonferendus esse, quibus caussa Socratis in iudicio sit vomata, id resollitur locis compluribus, ut p. 522. A. seqq., ubi iniustum viri supplicium non obscuro significatur. Porro Gorgium manifestum ost arctiore quadam argumenti neces-
57쪽
situdine cum Apologia et Critone contineri, quandoquidomi u co non modo innocentia Socratis dolanditur, vorum otium accuratius illustratur utque demonstratur, quod ibi ex Socrativa rationc ponitur simpliciter ot asseveratur, nullis fero urgumentis sentcntiuo allatis, iniuste agoro nullo pacto licere
utque udeo pro maximo malo ducendum esse. Sunt aut milli libri procul dubio post Socratis mortem evulgati. EX quo ConSequons est, ut ne is quidem Iibor, qui sontontius in iis brovitor indicatas accuratius porsequitur et disputandi. subtilitato confirmat, antea componi potuerit. Atque idem plano otium do Monono dicondum ost, cum quo libro Gorgias non
uno nomine cohaeret arctius. Num in Monone quoquo docetur rhotores ast Viros notir κους non osso idoneos virtutis civilis
magistros, quia veri scientia ἐπιστη Dio si ut destituti, opponiturquo scientia philosophi inguriis ot fluctuantibus virorum civilium opinionibus, quomadmodum in Gorgia temporantia, iustitia, probitas viri sapientis vanis artibus rhetorum atque pravis studiis et consiliis virorum in republica clarorum e regione collocatur. Quin etiam sicuti in hoo libro Gorgias olusquo discipulus Polus cum Callicto, homine rerum publicarum curioso, in medium producuntur, ita in illo scripto Meno ut Gorgiae discipulus atque Anytus, Vir civilis et Socratis accusator, colloquentium partes habent, quorum illo sophistarum caussam dolandit, hic autem agit caussam politicorum ac similiter ut Callicles in Gorgia sophistas tamquam meros artis doctoros et a republica gerenda morsos fastuoso contomit ac despicit. Quum autem longo sit vorisimillimum Menonem circa tempora Socratis periculosissima ot viro sapionti eapitis supplicium minitantia litteris exaratum osso, nocessitato quadam officitur, ut Gorgiam ΡοStea scriptum osso statuamus. Nam quod ulli nuper eontenderunt, Menon m post Gorgiam domum in
lucem publicam prodiisse, id vel ideo purum ost crodibilo, quia Gorgias illo libello ost et sapientia uberior et urto
aliquanto persectior. Cavendum tamen magnopere est, ueideirco Gorgiam existimemus continuo post illos libros esso elaboratum ci in publicum emissum. Imo perquam Verisimilo ost eum tum domum esse litteris perscriptum, quum philosophus, postquam aliquamdiu Mogaris orat versutus, donique cortius apud animum constituisset missa rerum civilium cura sese totum philosophisto studiis dedere, ita utroetissimo iudicasso videantur qui illum consuerunt eorum dialogorum, qui Socraticam doctrinam et rationem referunt, tamquam agmen claudere ac veluti transitum ud scripta Disiligod by Corale
58쪽
alius generis parare. Cuius quidem sententiae argumenta satis gravia atque illustria supputunt. Num primum quidem
ipsa dialoctica in Gorgia usurpatu non modo in eo VETSatur, ut adversariorum Aontontiae arguto refellantur verae rationis
vix levibus quibusdam laetis significationibus, sicuti in dialogia more Socratico scriptis fieri mominimus; sed aliquanto est severior, quum per eam strenue id agatur, ut, licet per omnia urbanae irrisionis vis admirabilis dominetur, tamen item, quid Vorum rectumque videatur, luculontius domonstretur. Dcindo loci quidam philosopluae, ut iam ex Superioribus patet, tam pleno accurateque illustrantur, ut philosophus Vidoretur hinc potissimum in philosophiae moralis principiis plenius explicandis cepisse initium. Quocirca nec mirum cuiquam aecidet, quod de iucundi ci voluptatis natura postea tu
Philobo ct Republica Oxposuit similia quodque in duobus Mi publicuo libris prioribus, graviorem de iustitia et optima civitate suscOpturus disputationem, Thrasymachum Chale Onium do iisdOm fore rebus fraudis coarguit, do quibus in Gorgia Polum erroris convincit, atquo Adimantum ci Glauconem similia in modium afferro iussit, quam in Gorgia tribuit Callioli. Nimirum resumsit ibi tamquam filum disputationis in Gorgia olim quasi inchoatum ac domo in legentium unimos revocaVit, quae postremo in Gorgia de moralibus philosophiae principiis crat commentatus. Α odit ad haec, quod primarium libri argumentum talibus philosophi temporibus
longe videtur fuisse cononientissimum. Quum enim rorum
civilium studio plane valedicoro et philosophino moditationibus vacare constituisset, quid quaeso potuit facere tum opportunius, quam Vel perniciosas set improbus rhetorum et virorum civilium artos castigaro vel philosophisto dignitatem
atque praestantiam in illustriore luce collocare Θ Enimvoro isto quidem pacto sponte apparet dolandisse ipsum simul egregie illud, quod tum animo agitabat, de deligendo vitae
gonore consilium atquct Caussas aperuiSse, cur posthac republica abstinoro et unis philosophiae studiis vacare apud
animum constituisset. Nee vero ullo modo obscurum Videtur,
qui fieri potuerit, ut hoc tali tempore quum do omni rhetorica ut arto civili, tum imprimis otiam do Athoniensibus
eorumque reipublicae gubernatoribus subinde acerbius iudicaret atque Socratis caussam non sine animi quadam indignatione vel momor et vel dolando t. Nam si ullo tempore, certe tum vel maxime debuit sontire, quantu fuisset indignitas, qua ita factum csget, ut vir innocentissimus publice accusatus capitis supplicio afficeretur. Atque convenit haec Disit Corale
59쪽
ratio planissimo otiam eum loco nobilissimo Thestoteli p. 172. C. seqq., ubi Vita philosophorum data opportunitato itoma calumniis adversariorum Vindicatur. Enimvero goripiunTheaetotus procul dubio est non ita multo post Gorgiam, cum quo libro qua neeossitudine oontineatur, paucis significavimus Protogg. ad Tlieaelat. p. 29. His Vero ita exploratis una adhuc reliqua est dubitatio. uuippo rettulit Solite ierina chorus operis primordia ad iIla domuin tempora, quibus Plato ex primo itinero in Siciliam et Italiam inferiorem suscepto in patrium redux suotus fuerit uuae sententia quantum rocedat ab ea quam ipsi modo defendimus ratione, sponto intelligitur. Et videri in sano possit aliquid commendationis ox co habero, quod Pythagoricae doctrinae vestigia quaedam in hoc libro reperiuntur. Quorsum portinent quae p. 508. A. do usu Vocabuli κοσμος memorantur, quom tralaticium est Pythagoricae esso Originis; pertinent item quae p. 507. E. ox sontentia Pythagoreorum do amicitia et amore omnis rerum universitatis vinculo et p. 493. A. de corpore animi sepulcro exponuntur. Nec Voro temere aliquis huc revogaverit νεκυίαν
illam si vo sabulosam do statu animorum post mortem futuro narrationem. At onim vero re diligentius co iderata haec omnia neutiquam ita comparata esso videbuntur, ut indo Platonem, quo temporo haec scripsit, irem subtiliore et accuratioro doctrinas Pythagoricao notitia imbutum fuisso consequatur. Nam quae de mortuorum produntur iudicio, cantilat plano habont Ρythagorici atque manarunt potius Oxunis popularis religionis opinionibus. Id quod tanto cortius ita statuore licet, quod cum iis, qum extrema Apologia exposita leguntur, magnum habent similitudinem. Differt igitur mythus in Gorgia enarratus hoo nomine aperte plurimum ab iis fabulis, quas philosophus Phaedoni ot Roi-
publicus libris subiunxit, in quibus sine non pinea sunt Pythagorica. Quod autem M usum vocabuli κοπιιος pertinos, videtur ille iam mature indo a Pythagorae aetreio vulgo celebratus et per univcrsam Graeciam propagatua. Esso, licet nulla dum tutorior doctrinae Pythagoricao notitia essot divulgata, de qua ro V. ann. ad Um. p. 27. A. otquos ibi auctores do hac ro commemoravimus. Denique reliqua dogmata, quae hac in caussa in censum Voniunt, non sunt more Pythagorica, sed vel Orphica vel Empedoclea, ut Platoni iam ante itor Italicum atque Siculum nota esse potvorint. Itaque nihil profecto gaussae est, cur ex istis coniectura de Domino ortu posteriore capiatur. Ac Diuiligeo by Cooste
60쪽
tanto minus hoc fiori recto poterit, quod Gorgias cum reliquis dialogis a Platono Socratica notate sua consignatis hoc habet commune, quod in eo nulla dum reporiuntur doctrinae idourum vestigia atquc omnia fere Socratico moro disseruntur, licet iam ad pleniorem illustrium philosophisto locorum explicationem propius sit accessum: id quod clarius intul-ligctur loetis iis, quas do libris Platonis Socratica rationo scriptis in Prolagg. ad Opp. Pluton. Vol. I. P. I. p. XL
seqq. Od. 4. disputavimus. Verum satis haeo de tompore, in quod Gorgiae origi uos incidisse verisimilla ac propo cortum videatur. De qua re si quis plura sciro avont, togat is utiam quae do huc re in varius partos disputarunt Car. Fr. Hermannus Histor. Philos. Platon. Pol. Ι, 636 seqq. 476., Stoiuliari Proling. ad Gorg. p. 384 seqq. VOl. II. Interpret. Germ., Hier. Multor et Fr. Suso mihi sonet. Entho. d. Plat. Phil. I.
p. Il2 seqq. , qui de rei summa nobiscum omnino conSontiunt. Ceterum nee negligenda sunt quae memoriae prodidit Athona sus XI. p. 54., hunc Platonis dialogum etiam ipsi Gorgitio innotuisso: MU.οι δε φασιν, inquit, ως rem γνους ὁ I Ἀργιας τον Πλατωνος διάλογον προς τους Παροκχας
si non plano inanis est, hinc quoque consequitur, ut Platonis dialogus non potuerit post primum olus itor in Siciliam sus optum littoris Oxarari. - Alia quMStio est, eaque haud paullo obscurior ac difficilior, do tempore, quo dialogus habitus fingatur. Quuo quidem quaestio licui alicui primo spectu admodum Iovis vid atur, siquidem disputatio in libro praestantissimo de rhsetoricus ae philosophino mutuis rationibus instituta vel sino uecuratiore tomporum uotitia satis intelligi possit; tamen qui rem Recuratius suis momentis ponderavorint aliquauto aliter iudicandum osso haud gravato concedent. Nam quum librorum Platonicorum plororumque omnium haso sit ratio, ut quae iii iis habontur
disputationes, eae neutiquam ab ipsius vitae veritato seiunctae vagentur, sed potius cum ea multiplici contineantur necessitudine, ars autem atque compositio, qua insignes habentur, foro in unam aliquam Oamquo certam temporum tamquam imaginem spectare soleat, tum ne de Gorgia qui-dom aliter ligore existimari vel levis ac portunotoria rerum in so tractatarum consideratio unumquemque docere poterit. Quamobrom sanequam Operae pretium videtur do his rebus
disquirere accuratius, si sorte fieri possit, ut quid pro vero probaudum Sit, aliquando reperiatur. . Et de natali quidum