De probis grammaticis scripsit Iulius Steup

101쪽

noto log mn το περιεστιν 1Dον mulσιγμα appositum osso o- ταυτολογη sc. o mu ητής καὶ τὴν αυτην διανοιαν δευτερον λένη, adnotandum ost hic non de indum nota agi, nequo Diam in ano dolo Parisino commemoratur anti sigma circumpunctum, sed antisigma cum puncto, divorsum uulam notam Etiam vim divorsum haboro par ost. Atque antisima circumpunctum quam notam in Platonis codieibus πρὸς τος διττὰς Mi μεταθεσεις τῶν γραφω usurpatam omo Diogenes Laertius regiatur omnino tantum ad Aristarolio inferiores grammaticos portianoro videtur. Tamen iam Aristophanos Bygantinua lautes fas adnotavit, quamquam ne is quidem ad cam rem antisi νmato cum puncto usus est: Aristophanos eiusmodi locis προ-

τὰ ἀντIσιruci. ἐπὶ δὲ του δευτέρου αἱ δυο στιγμαι, ubi quas do

duobus punctis dicuntur salsa sunt et Osannus p. 149. Horum . igitur locorum altero nihil do athotoqi dicitur, nitora etiam diserto utramquo scripturam poselao osso putatam significatur. Sed

cum his locis pugnat scholion Ven. Hom. Θ 535 - 54I ora ητουτους δεῖ τους τρεῖς στίχους μένειν οἷς τὰ ἀντέσιγμα παρή-

103 satis idoneis enim pausis usus mositis P. 8II sq. mihi videtur sta tuore Hom. t 247 sq. vhi hoe habemus inholion: 'Aριστο-vης τοὐς δύο et τους π 1ους To-ωετο - διὸ et o Mu-- αυτ σιγμα Aristophanem de tautologia, non de diuographia e

gitasso. Quamquam etiam alia ratiotio eunt ei dom usum esse notis si tuendum est, si Vora' sunt quae legimus schol. Ar.. nn. Ib3-

φαvης παρατ θησt to et et αγμα καὶ riadi cf. Osann. p. 81 sq. Schm-der. p. 5 sq. . Nam hoe loeo Aristophanes tantum hoe indiearo voluisse videtur, hos versus ab aliis esse tentatos. Hoe enim mihi scholi verba satis

aperte videntur ostendero.

102쪽

et υτει γεγραμμένοι εἰσὶ διάνοιαν ' ἐγκρένει δὲ μαλλον ὁ Ἀρέσταρ-iος τους δευτέρους .... ό δὲ Ζηνοδοτος τους πρώτους τρι- ουδὲ - ἔνι et νεν. Ex quo scholio mandesto apparet Aristarchum his

notis adterutrum scripturam utiquo videri reiciendam, sed no- . Rotro se utra scriptura osset reicienda, utra servanda iudicasse.

Nam prorsus nihil ost quod messius dicit p. 872 adn. b) verba

ἐρορένει μαλλον iam doeumonto osso Aristarchum alteros tres Versus non prorsus Voluisso dolori: Aristarchus, cum quin aut Priores ..tres versus aut posteriores damnandi ossoni non dubitaret, utri vorsus damnandi essent Mositarit - quamobrom non obelis, sed anti sigmatis et punctis usus est -, sed ita ha sitavit, ut tamen posteriores vorsus pracserret. Huic scholio autem non ost dubium quin plus sit tribuendum quam anecdoto illorum fostimoniis minois atquo corruptis: in Harteiano pravo de duobus punctis dici iam commemoravi, in Romano certo, verba τω δὲ δυο ευρέθησαν Ουκ ὀρθως ἔχουδει pedimira ridentur; manea sunt quia etiam alia ratiouo Aristare aestam notis usus esso vitatur, nimirum ubi Versuum ordo indi tua erat a. Plogorsius do carm. Hom. Veterumque in ea. schol. retractanda oditione Rugd. Bat. 1847ὶ p. 3 Osann. p. 147 sq. Schrader. p. b. Itaquo de tota re sto videtur statuendum: Aristophanos tautologias iudicavit sigmato ot anti sigmato, Aristarchus diuographias ubi utra scriptura vera essot dubitabat antisigmatis ot punctis signavit, seisdem notis otiam ad turbatum ordinem versuum significandum usus, posteriores gramin fici ut ordinem vorsuum turbatum osso indicarent usi sunt QE- sigmato eL Osann. p. 159 , tautologias auiisigmate . circum- 'puncto adnotarunt - unde facillimo fieri potuit ut hoo etiam Aristarcho tribueretur - , Probus Aristarchum in eis quao adnotavit secutus tautologias adnotare noeloxit, sed diuographias, ubi dubium orat utra scriptura ora ossos, anti sigmata cum puncto notavit, simplici antisigmata in turbato vorsuum ordino

usus ost: noluit enim sodem modo diVersas ros significare.

. Iam ut ad Vergili locum redoamus, quoniam versus 21 M. 22 quidsm salvo sensu omitti possunt, vorsus I9 st 20 non

item, de antisigmate cum puncto, Rivo aueodoti Parisini expli-Diuitiaco by Corale

103쪽

o πως την ἐτέραν nullo modo coitari posse apparet. Accedit quod Sorritis mani fosso notas Probi tantum ad T. 21 st 22 refori, oum ad V. 21 adnotot in Probi adpuncti sunt si adnotandum hi duo si primantur' col. Praeterea in Servi vobis satis apparet doleri voluisso Ρrobum v. 21 et 22 via oorto de eis dubitasse. Itaque aut duos obolos aut duos obelos superno adpunctos eis apposuit. Atque squidem non video quid

obstet quominus de puris obolis co tomus D). Sed illud valdo dubito num simpliei verbo adpuneti' sorvius hoc loeo uti pomarit: adpungendi verbum quod in linicis non invenitur quantum equidem scio pras- huno locum tantum in indice not rum anoedoti Parisini, ubi obelus oum puncto appoliatur obelua punctus, si in grammati ei Monacensis et Isidori oboli eum puncto inplieationo legitur: ab his enim obelus cum puncto appellatur obolus su rno adpunctus. His locis appungere Est puncto. notare' atque, ut universo nota signare' possit significaro, oo do quo quaerimus loco ubi socuntur verba et adnotandum hi duo si

ximantur' ost. Recuratam dosi dormiis notas significationem.

Itaquo haud scio an Servius scripssest 'in Probi his duobus vorsibus obeli J a uncti i. o. appositi) sunt': quam facito a Voco Probi' librariorum oculi aborraro potuerint ad voeom 'obeli'

nemo non vides.

Νoquo magis quam his duobus locis ubi diserta notarum montio fit dubitari potoxi quin Sorv. ad Asn. VI in. do oditore riobo, non do commontatore sit cogitandum; legimus ibi: 'sano scisndum, lieet primos duos versus Probus et alii in quinti reliquorint fino, prudenise ad initium sexti esse translatos' oes , quibuscum confovenda sunt quas adnotata sunt ad V, 871 seion-II Quia duo tantum versus damnandi erant, non erat locus ceraunio. - Ribbo. M p. 152 da simpliet obelo emitari posse negavit; cur ita statuerit, ego non satis inlauago, videtur autem eum Wouaubergio p. 10 verba 'et adnotandum' cet. perper&m rion Servio, sed Probo tribuere, eorte p. 142 hoe servi scholion ut simIllimum comparat eum eis quae ad Aen. IV, 418 legimus 'Probus sane sie adnotavit: at hunc verrem omitteret in tit Dei re', quae mea sententia sunt dissimillima.

104쪽

dum sano Tuocam M Varium hune finem quinti osse voluiss . nam a Vergilio duo vorsus sequontes huic iuncti faexuut, undo in nonnullis antiquis codicibus sexti initium est Obvertunt ρε- lam proras'. Itaquo Probus coronide quas in fine libri ponobatur si soria o otiam diplo peri tigmons qua indicabatur a prioribus oditoribus prave aliquid mutatum osse ad versum quinuno volgo est VI, 2 apposita Vergili ipsius librorum divisionem restituit. Propter quam rem recte eum laudat Ribbochi proll. p. 95. - Transeo ad locum qui tantum probabiliter B

Tytio vindicari potest: ad Aen. VI, 177 - tum iussa Sibyllao Haud mora festinant flentes stramque sepulcri vel f sepulcro'

Congerem arboribus caesoquo oducere coriant - Moius haeo

adnotat: Probus et Donatus do hoo loco requirendum actuos o dixorunt' quibuscum si conseruntur quas do phrontido lo-gimus in an dolo Parisino: 'fi et m. haeo apponuntur quotiensvol emondatio via sensus cod. 'oius', 'sons ' ooniectura sat Borghi annali. phili. 1861 p. 319 comprobata aneodoto Mon oonsi versus sollicitiiis est inspiciondus' - cf. quas idem grammaticus Monaos is ot Isidorus tradunt phi si ro id ost phrontis. M ubi aliquid obscuritatis sest, ob sollicitudinem ponitur' verisimilo est Donatum in commentario suo adnotasso Probum phrontido apposita indicasso do hoc loco sibi videri ad O emorequirendum, utquo addidisso sibi quoquo hunc loeum ridori murum atque suspectum, deindo Servium vel quisquis scholion seripsit haec neclegentius exocrpsisse. Phrontidem igitur de euius notae apud veteres grammati eos Graecos usu nihil ostisaditum, Probus eis locis apposuit, qui ei obscuri anus sus inridebantur; itaquo id intorsrat intor phrontidem et alam quod ubi phrontis apponebatur, nondum Oonstabat vim omnino opus esset emendations λη , ubi alogus, sm0ndation- loci in-12ὶ Ribbeescius proli. p. 156 ubi eunque 'quaarare' vel 'requirora' Probum do Hiquo loco adnotatam Iegamus, hanc notam in margine misso statuit, sed si Probus quaint de voee 'pristinus' eadem vi ae 'prior' usurpata Serv. ad Aen. VI, 473ὶ, aut si a Donato ad Phorm. II, 3, 25ὶ quaerere dicitur quis into Terentium male loqui pro male dieere dixerit, numquae hia et simili a locis ast obseuritas quaa soria o requirat emendationem 7 .

105쪽

certam ves adeo dosperandam osse significabatur Offendisso aurem videtur Probus in duabus postromis vorsus I 77 vocibus, ut ex Servi verbis satis apparet faramque sepuleri: pyram dicit

quae in modum arae construi lignis solebat . . . . et aram quae anto sopulorum fieri consusvit, intellegere non possumus . . . eum nondum saeta sit funeratio quae praecedit sepulcrum. Pro-

bus tamen et Donatus' cet., ex quibus etiam hoo colligitur Probum non legisso sepulchra' quod pinobent Palatinus Gudianus et sortasso praebuit prima manus Bernensis 165, sed sepulchri', quod habout Modi us Romaniis Bemonsis I 84 Nouius p. 298M., quod etiam logit Silius Italicus qui Vorgilium imitatus XV, 387 sq. dicit 'alta sepulcri Protinus extruitur caeloquo oducitur stra'. Nam si Probus legisset 'sopulero' hoo par erat a Donato atquo Sorvio commomorari. Itaquo miror Ribbochium sepulero' non modo recepisso, sod Berytio otiam vindicasso proll. p. 141

sq. ; atquo no illud quidem intollego quomodo ditacilior vidori

potuerit 'ara sepulchri ' quam 'eongesta sepulchro ara'. - Addam hio locum cui notam antiquitus appositam.esso non quidem ex Servio, sod ex aliis instimoniis constat ε). Nam ad explicatio

doto Parisino et in meodoto Monacensi atquo apud Isidorum positum. t. emplum ex Verg. Aon. X, 88 potitum. Hano notum Borarius iam anto inventum anoodotum Parisinum Probo Vindicaverat es diar. ant. stud. 1845 p. 110 . oodem modo iudi- earunt Osannus An. Rom. p. 2468Biosius p. 467 Bibbookius P. I 50 sq. , atque sano cum propter totius anecdoti indolom.tum quia neminem praetor Probum Berytium seimus qui Vergilium adnotaverit vix dubitari potest quin recte Berghius statuorit. Usus ost autem Probus aversa obelismone, quam grammaticos Graecos usurpasse demonstrari non potest, testibus grammatico Monacensi set Isidoro ad in adnotanda quae ad aliquid respio

I 3ὶ Nullo paeto Igitur uni eidemque loeo, quod Ribbecklua p. 156 in hoc Ioeo tactum esse putat, et alogus et phronus apponi potui LI4 Berghlua diar. -t. stud. I345 p. 110 suam versui Aen. ΗΠ, 105

106쪽

rent 4ὶς aneodoti Parisim verba aversa obolismeus in ore ponitur quae ad aliquid respiciunt' corrupta esse patet, sed OsannicoHeotura in ora' quid lucremur equidom non video, nam oraves margo nusquam praetorea in ano dolo aut apud grammaticum Monacensem aut apud Igidorum Dommemoratur, neque

avdrsa obelismone ponitur quaθ' propterua magis puto ferri posse, quod simile vitium in eis invenitur quae do diplo peri stigmono legimus ' diplo peri apponobatur quas Zonodotus non moto Miscerat' ubi rursus grammaticus Monacensis et Isidorus habent hanc antiqui in his apponobant quae' cet. ; sod hoo loco anto adponebatur' fasiile intereidore poterant orba ad in ' quid do vorbis in ore' statuendum sit ego noεcio. . Una Probi apud Servium commemoratio ad distinctionem porti not: ad Aon. X, 17 3 enim - Rescentos illi dodorat Pop lonia mater Exporios belli iuvenes, ast Ilva trecentos Insula imexhaustis Chalybum generosa metallis - haec Servius adnotat: Probus irremuos subdistingui vult, ut insula sequentibus iungatur'. Hoc quoque loco do Bennio cogitandum videtur ita ut 'subdistingui vult' noesogontius dictum sit pro 'subdisti guit', quamquam qui do Probo commentatore cogitaris mala rit, non poterit refelli certis argumentis. Cotorum' utrum 'insula' aptius cum sis quas secuntur an eum Bis quais antee

dunt iungatur disputari potest. - Etiam quae ad Aen. VII. 773 apud Maevium legimus, ad Berytium videntur resorendar poeni prunamJ i. e. matris poena genitum. Alii Phoebigenam i gunt ut Probus', nam Berytium pravitas scripturas 'poenig nam' vix videtur fugere potuisse. Videtur autem coniectura Probus hanc scripturam emo assocutus: aliter vix posset expli- eari quod in codicibus nostris nullum huius scripturae exstat vestigium, nam quod Mentelianus primus habet 'phoonigneam' num Probi scripturae vestigium sit, valde videtur esse dubium.

Ib Respieero autem videtur Iuno Meo laetans verba nosne tibi fi xas Phrygiae res variem nindo eonamur' nos an miseros qui Troas Ach, via obiaest γ' eat. ad Veneris verba v. 44 'at nulla est regio Teueria quam det tua coniux dura' eat. Quamquam respiciendi notio satis lata patet.

I6 Nisi pro 'apponebatur' scribendum est 'appungabantur'.

107쪽

Si autem Probus Borytius in seriptura huius loel a prioribus

editoribus arius volgaribus exomplaribus reoossit, ei diplon peri tigmenen apposuisse putandus est et Ribbeckius p. 139 sq. et Ibi . - Deniquo potest etiam do Berytio cosotari apud Se vium ad Aon. I, 44I 'laetissimus umbraJ aut septimus casus est aut seeundum Probum genetivus ut sit lasti Erimus umbrae sicut Sallustius frugum pabulique laetus mer'. Hic autem si do Berytio cogitatur, exemplum illud Sallustianum alium grammatiuum addidisses statuendum est. γΗaeo Sorvi se holia probabili rations ad Probi Borytii oditionom videntur posso resorri. Exstant igitur huius quoquo oditionis reliquiae satis exiguas. Itaque in Vergilio odendo Probus Borytius quantum libris vetustis, quantum suo iudicio tribuerit, atque omnino quomodo in ea re versatus sit et quid profecerit, non satis possumus definiro. Iam ad votustorum scriptorum oditiones transeundum ostuaximo autem opere dolendum ost quod de his Borytii studiis quibus maxime deditus orat tam pauca exstant testimonia. Ab quo Ennium eum Edidisse ex anoedoti vorbis non certo potestosfioi, sed ex diptae obelismonao oxplicatione - diple obelis- mene ponituri ad separandas tu comoediis ot tragosdiis perio--a - oolligitur sum odidisse poetas scenicos. Atque Plautum a Probo Berytio oditum esso tantum suspicari possumus, do Terentio demonstrari potast. Nam Probi sententia eaque non ad Eurerrationem, Rod ad vorborum intor person divisionem perti- nona diversae Aspri sententias praeponitur a Donato ad Ad. m,

stratas. Asper non vult ad omnia servum respondere, sod nutricem putat hoc loqui', quas Vorba multis corrupta Visa sunt,omusioni enim . fuissu Aspro putavorunt quod domina servum blandius 'mi Gota' appellaret. Sod nisi gravissimis mutationibus hic sonsus e codicum vorbis olici novit. Mihi nulla vido-tur opuη osse mutatione, sed optimum sensum codicum Verba praebero Oxistimo. Nomo enim adhuc id videtur attondisse quod Donatus tantum do vorbis 'quid festinas mi Gotat' loquitur, non do vorbis 'quid festinas mi Geta 3 auimam recipe': do ver- Duiligod by Corale

108쪽

bis 'quid fostiuas mi Gotaῖ' tantum Probum et Asprum ait dissensisAe, verba animam recipe ' Donatus Sostratae tribuit ne que quidquam divorino sontoutiae facit mention . Itaque Verba animam roeipo' Asper non minus quam Probus Sostratae

tribuit, tantum vorba 'quid fostitias mi Gotat' ad Cantharam nutricem rettulit. Iam apparere puto quid sibi volint vecta

Asper uou vult ad omnia sorvum rospoudere', nimirum Aspertam commotum atque perturbatum Osetam fuisse voluit ut verbum proloqui non posset. Atque cum postea Gota vol singula Vel pauca verba aegre emittat, recto do hoc loco Asprum iudicasse puto. Itaqus verbis 'mi Geta' Sostratam Getam eo ellare neque Probo nequo Aspro fuit offensioni, neque Video cur non servom era sto potuerit compellare qui solus omnem lamiliam N. 481ὶ sustentabat, pr sortim hoc loco ubi Sostrata Mocompollatione officere studuit ut Gota so ipso ad so revocaret: hoe enim si vorba quid festinas mi Gota' animam recipe' Rostrario tribuuntur statuendum ost. Sed ut vidimus vortor est ratio Aspri. - Practorea do Probo Borytio cogitandum videtur Don. ad Enn. I, I, I non inm, ne nunc quidem non om Probus distinguit, iungunt qui secundum Monandri exomplum legunt'. Habemus igitur hoc loco hominem Latinae orationis vim recto exemplaris Graeci putidas imitationi praeserentem. - liqui loci ubi Donatus Probi montionem facit non ad editorem, sed ad commentatorem pertinent; de his igitur postea dicam. Ad alterum Bormii scriptorum genus Suetoni verba haec portinent 'nimis pauea ot exigua do quibusdam nitet utis quaestiunculis edidit', quac quomodo mihi videantur explicanda iam supra indicavi. Hi Probi Borytii libri etiam duriore fortuna oditionibus conflictati sunt: nam mihi quidem porsuasum est

ne unam quidem eoriun inporcsso inscΗptionem.

Aequo obsorvationum sermonis antiqui, quod tertium Probi Bernii scriptorum genus fuit, nom ullas exstare reliquias, id ostquamquam posteriores grammaticos his libria multum usos esse minimo uomvsrim, tamen apud eos quidem Urammaticos quorum scripta servata sunt nihil puto exstare quod corto Berytio possit vindicari. Ipsa autem horum librorum inscriptio votat, Disiligod Cooste

109쪽

ne eum Η. Keilio catholi in aut instituta artium lin codicibus Probi nomino insori pus ex his libris nata esse putomus: nam eatholi ea ot instituta artium noli ad sermonem anticum, Rodud Ssermonem universum pertinent. Nod Keili opinio infra ae- curatius orit resollonda. Itaque iam do Probi minoris scriptis eorumque reliquiis Videtur esse disputandum. Disiti Cooste

110쪽

Ps Valeri nobi minoris gcriptis quas non ad grammaticam quam proprie appellamus pertinebant eorumque reliquiis.

Valori Probi minoris scripta in duas nobis dividenda sunt partos, in Oa quae ad sermonis scientiam portinebant atquo in in quas ad alias ros portinebanti De illis tum demum certius iudicare licebit, postquam quid de catholicis, quid do institutis artium statusndum sit, viderimus. Itaqus hic tantum de altero genere disputandum est, quod potissimum in commontariis seriphorum eonstitit. Ac primo loco commemorandi sunt commentarii in Torontium compositi. Ρerpetuis quos vocamus commentariis Torentium a Probo esse inlustratum apparet ex

rarius. Probus in gi ans, inquit, in usu est, at non eodem modo e stans'. Cum autem Probum minorem commentariis componendis operam dedisse ex seis quae inpra disputavi satis videatur apparem, non videtur posso dubitari, quin hi commentarii Terontiani Probo Martialiano atquo Golliano sint tribuondi. Praeter illum autem locum es duos locos quos Berytio vindicavi quinque pommentariorum Donati locis Probus commemoratur, quos omnes ad Probum minorem puto pertinoro. Atque tribus locis 'quaerere' dicitur Probus, quo tam n verbo non omnibusteibus locis idem significatur. Nam quod ad Phorm. V, 8 is I 6 I 005) Donatus haso adnotavit: 'mi homo, di melius duin

quaorit Probus an matrona tam familiaritor mi homo recte dicat alio , sed frustra. nam seminarum oratio, etsi non blano