De probis grammaticis scripsit Iulius Steup

91쪽

Gelli sonti. I p. 90 volt noelogentias Golli tribui. Sed Probi

grammatici commentarius satis curiose factus do occulta littor rum si guificatione in epistularum C. Caesaris scriptura', cuius mentio fit XVII, 9, 5, non videtur congruore cum Bis quao Suetonius do Probi Berytii scriptis tradidit. Erctgschmerus quidem

l. e. p. 83 hunc commeutarium adnumurari posse putat in minutas quaestiunculas quarum Suetonius saciat montionem. Sed ogo

non satis intellego quomodo Suetonius qui Suida testo ipse scripsit περὶ των ἐν τοῖς βιφαοις Probi commontarium illum satis curiose factum adeo potuerit contemnero Deindo iusto I, 15, 18 leguntur ' Valerium Probum grammaticum ivlustrem ex samiliari olus , docto viro, compori Sallustianum illudat alis eloquentiue, sapientiae starum brevi antequam vita decederet sic legero coepisse ut sic u Sallustio rolictum affirmavisse: satis loquentiae, susentiae purum' cet. , eum ostendant hominem oui Sallusti scripta legore atque enarrare sollemne fuerit, parum eonveniunt cum Suetoni verbis ' unum et altorum ... postmeridiauis horis admittere solebat cubansque inter longos ac volgares sermones legere quaedam idque perraro'. Denique ne Da quidem quao XIII, 21, s Gellius dicit 'his tum verbis Probus othao fini hominem dimisit, ut mos eius fuit erga indociles, propo inclementor' Suetoni de Berytio testimoniis congruunt: Probus Berytius enim, qui non quemvis unum docebat, sed cum plurimos tres aut quattuor sumiliares postmeridiauis horis admittere solebat, quomodo morem homines indociles prope inclomenter habendi ostendero potuerit parum perspicitur. Ita- quo Valerius Probus Gellianus non potest esse Borytius. Contra Probi minoris qui iisque ad annum I 20 vitam producere potuit, samiliares atque discipulos Uellius adulescens optimo potuit audire. Optimo autem etiam Probi minoris aetatom Oollius a sua ita dilacernere potuit, ut IV, 7, I Valerium Probum grammaticum inter Suam aetatem praestanti scientia scisso diceret.

Ib Reissorsehaidius Suet. roll. p. 419 sq. etiam do ipsis litorarem notis ut est Isidorus I, 24 Suetonium in illo commentario exposuisso statuit, quod mihi non persu it, sed quatenus illud σηνιε to, patere putemus ad id quod volo nihil luterest. - Uoterum apparet ob eandem musam no libellum de noti, quidem do qtio infra ilicam Proi,o Berytio posse tribui.

92쪽

Habemus igitur duos Valerios Probos grammaticos, inter quos hano misso rationem licet suspicari, ut minor vel filius vel nepos ex fratre maioris essot. Quod autem Gellius Vesorium Probum minorem simplici Valeri Probi appellations usurpavit nequo ullo modo fuisse etiam altorum Valerium Probum significavit, id eum inde explicandum videtur quod Probus minor propius accessit ad Gelli ipsius aetatem, tum indo quod maiorem sumam Probus minor videtur adeptus esse quam maior. Cetorum ne Aomiti A spri quidem aut Remmi Palaemonis, qui et ipsi fuerunt grammatici nobilissimi, apud Gellium ulla fit mentio, nequo in eis locis ubi Plinius maior commemoratur quisquam possit efficero fuisse Plinium minorem. - Iam si duo fuerunt Valerii Probi, facillimo hos duos grammaticos insorioribus temporibus patet potuisse oonfundi, ut duos Plinios apud scriptores inferioris aetatis inde ab ineunte saceulo tertio confusos esse constat de qua re os Rothius Suet. praef. p. LXXXVIII sq. et Reiffor-sehoidius Sueti reli. p. 387. Eodem igitur modo quo duo Plinii Secundi pro uno habebantur duorum Valeriorum Ρroborum memoriae insertoro aetate in unam coaluerant. Disit ed by Corale

93쪽

fap. III.

Probi Berytii scriptorum tria fuerunt genera, primum editionum , alterum cxiguorum de minutis qua Astiunculis commentariorum , turtium observationum sermonis antiqui. Itaque singula genera accuratius consideremus et num quae exstent corum reliquiuo ciroumspiciamus. Trium autem seriptorum generum

longe gravissimum sunt oditiones, reliqua duo huic inserviebant: oditiones in causa suorunt ut Probus Berytius accuratius in quasdam res grammaticas inquireret quaeque de eis exploraverat odoret, editionum gratia ampla conlegit coniectanea ad antiqui sermonis consuetudinem pertinentia. Atquo multos Suetonio toste edidit scriptores, secundum anecdotum Parisinum praetersoriptores vetustos etiam novos edidit, Vergilium Horatium Lucretium. Videamus primum de horum trium poetarum novorum editionibus, deinde de vetustorum. Iam quod ad Horatium ab tinet neque in scholiis nostris ulla fit mentio Probi scripturarum aut distinctionum aut notarum neque in codicibus qui exstant ulla notarum Probianarum vestigia possunt deprehendi: nimirum in scholiis nostris Horatianis omnino non multum antiquae doctrinae inest; notae autem Probi aut omnino non in multa exemplaria receptae aut certe non ita multo post videntur rursus esse omissae. Quod in fine alterius Horati vitae, ubi eom montatores Horati enumerantur scf. Ηauthaliug mus. Rhen. nov. V, 5 16 sqq. , Probi nomen non logitur, quoniam Probus Berytius in nullum scriptorem commentarios composuit, facito explicatur λγ. Indo autem quod Probus Borytius etiam Horatium ad

3 Bergkius, qui Probum Bernium Duint notas anas etiam explieasse

94쪽

liolavit O quaosti ono illa quae ad elimitium Horatianorum interpolationem portines quae nostris temporibus in imo exagitatur mea quidem sententia nihil sero corii polost Oolligi: Riosi opinionem supra mihi videor rusinisso, quod autem L. Muessurus in Floe isoni annali. pluss. 1863 p. 176 interrogat. quomodo si

iam Probus Beotius in exumplaribus carminum Horatianorum aetatis sino multos det Orit versus spurios, nostra exemplaria multo illis recentiora interpolationibus carere possint, si in anec- doto logimus cum veteribus seriptori hiis tum Vorgilio Horatio Lucretio Probum notas XXI apposuisse, non ost nccesso lis uita accipiamus, ut uuieuique scriptori omnos notas XXI Probus

apposuerit; atque ro vora non omnibus seriptoribus omnes notas osso appositas otiam demonstrari potest: quomodo enim di-Plo obelismeno,.quae ad separandas in comoediis ot tragoediis periodos apponebatili , apponi potuit Vorgilio Horatio Lucretio' Transeo ad Lucretium. Hio scholiis destituti sumus, quin etiam sunt qui commentarios in Luerotium compositos osso omnino negent atquo apud Hieron. apol. in Rus I f. II p. 47lossi Vallars., t. III s. 92 ed. Bas. , ubi commemorantur commenlarii in Lucretium, Lucilium pro Lucretio substituendum esse existimoni η . Quod ad codices attinoi, in indico Victoriano

et saepe quidem huius. I. e. p. I 17 sqq. magno opere laboravit . ut hanc Probi praetermissionem explicaret 2 Hieronymi loeum ita mutandum esso ita demonstrare studuit L. MuM-lerus de re metis. poeit. Lait. p. 397 xq., ut ipso commentarios Rutiquos Lu-eret Iani ominis suisse non negaret. immo valde sibi verisimilo videri dieeret. Muellori conioeturam comprobavit Bemhartayus histi liti. Lari. odit. 4 p. 5lsipse ulterius progressus , ut de opera a grammaticis veteribus in Lucretioeonloeata omnino dubitaret. Muellerus ita rat Imitiatiis ost: ΗIsronymum putat agere de eommentariis eis quoes puerorum usui in seriptores in scholis lectitatos veteres composuerint grammatici; Lncretium vero in scholis tractatum esse non modo non esse traditum, vorum etiam propter difficultatem et materiam minime esse verisimilo. sed puerorum usui. si hane notionem Promi-mns, grammatici illi minime commentario, composuerunt. Quomodo enim Patare possumus Aemilium Asprum grammatieuin nobilissimum - uequo enim Vereor ne riualtero de Aspro cum RI Io de eonun. verg. P. 12 eonveniat- Pueris commentarios scripsisse ' Quod ne do Aolio Donato quidem dici potestiqvid 2 nonne Augusti de utiu erect 17 voLVm p. 42 ed. Ben. . ubi nullo in Ho de pueris agitur, legimus: 'nulla imbutus poeti ea disciplina Toretitia

95쪽

. Borghius sibi rigus pat invenisso vostigia quaedam notam Probi auariun annali. phili. 186I vol. 83 p. 3I7 sqq. , sin Berg-kium resollit H. Muppius ind. schol. Gott. sem. hib. I 86εI, p. II sqq. qui non Valeri Probi Besrytii, sed Marini notas illas

osse docuit. Itaquo do Probi Lucreti aut carminis recensiono non magis quidquam praetor simplex auctanti Parisini testimonium scimus quam do carminum Horatianorum oditione.

Ne in Vorgili quidsem codicibus quamvis vetusti ostent ullum notarum Probi Berytii conspici potest vestigium β). Sod

num Maurum sine mavistro attingere non auderes; Asper Cornutus Dona tus at alii innumer biles requiruntur, ut quilibet poeta possit intollegi, euius parmina et theatri plausus videntur captara I tu in eos Iibros qui quoquo modo se habent sancti tamen divinarumque rerum pleni prope totius generis humani eousessione diffamantur, sine clueo irruis et do his sino pr-ceptore audes sorre sententiam '' In scholis nisi salior non legebantur eommentarii, sed legebantur poetae, quos manstri en robanti Itaque patera videtvr paullo latiore vi hoe Ioeo Hieronymum voce pueri usum esse. Atquo ita suam Ribbeckius in Fleehelsent annali. phili. 1863 p. 352 si recte eius mentem assequor da hoe loco statuit. Ceterum vellem Muellemis ae- euratilis probasset alim quarto p. Chr. saeeuto Luellium in se lis osse loetitatum. Itaque singulara de eommentariis Lucretianis testimonium -- dom modo par est Reelpi atque singulare da opera eritim a vetero omininatiuo in Laeretio posita instimonium. Quamquam Bernhamyua l. e. etiam in anoedoti Parisini loeo do Luestio, non de Lucretio cogitandum esse exiis sumat , quod nullo pacto ferri posse Ex eis quao supra de anoedoti l odisputavi appariturum esse spero. Ad sententiam illam Bernhardyus perductus Est prava carminis Luer uani eondicioue quae nusquam ostenderet grRmmatici opor in; in quo neel exit difforantiam oditionum Probi et nostr rum e nos versus omittimus, transponimus et quae sunt similia, Probus haee omnia tantum indicavit notis appositis, quae notas si omittebantur, Probi editio non ita diversa fuit a volgaribus exemplaribus. Iam eum consist Probi notas non ita multo post e libris ovanuisse, ex condicione Mi- euius carminis non potest emei, Probum non posuisse operam in eo ad

notando.

3ὶ Notas in Modleoo eodiee obvias Ribbeckius proll. p. 263 recte u gai nocessario aut satis probabiliter ex antiquitiae essε repetendas. Sunt nutem satis diversae a notis Probianis atrius ne hane quidem notam sui quaa ter in Mediem invenitur chresimon interpretandam osse Ribbecki Possum concedero quamquam Reifferscheidium mus. Rhen. vol. 23 2868 p. 13a adn. Ribbecki interpretationem probare video. Nm cum Suhradero de notat. erit. p. 63 notam V asae puto σημεῖο, quod ut nota poeuliaris λd- sortiir in thollo Ttρὶ τῶ ι - σημε iob quem edidit C. Wauhsmu-

96쪽

apud Servium nonnullae servatae sunt olus oditionis reliquias ε . Atque ubi Probi ot Comi uti de scriptura loci dissonsio ita inseditur, ut Probi sententia praeponatur, quod ad go. I, 277 factum est, aut ubi des uotis critiois agitur, quod bis fiori videbimus nulla do Berytio exsistere potest dubitatio; sed ubi de simplicibus scripturis vel disti uotionibus agitur, interdum non ultra probabilitatem ros adduci poterit. Iam apud Servium ad go. I, 277logimus: ' Probus orchvs logit, Comulus votat aspirationem addondam'. Hunc locum ad Berytium rottulit L. LurActhius diar. ant. stud. 1840 p. III, cum Osannus symb. II p. 270, quia in o tholicis quas Probo tribuuntur, quae Osannus Probo artigrapho insorioris aetatig quem fuisse statuit vindicavit, saepius p. 10, 22.14, 33. 22, 27. 38, 28 K. sorma oroliva' probatur, sum ad artigraphum quem statuit rettulissol. Lorschium secutus Berytium orchus' logisso statuit Ri ius de corum. Verg. P. 7 adn. 2,arius sodem modo iudi invit Keilius symb. philoll. Bonu. p. 97

hoe a Graecis translatum esse equidem putare tion PosAum. Ceterum es

ds nota O Bastius ad Sehaeseri Greg. Cor. p. 215 et 839 et Osannus AD Rom. p. 148 sq. - In schedia Vationis bis error m librari reperimus nota Probiana eorroetum: ad Aon. IV, 245 diplo aperistictos apposita est eo eon. filio ut ab ima pagina versiculas in eum locum ubi praetermiserat librarius revocaratur M. Ribboch. Proll. p. Ibb; deinde asteriscus simplex positus ost et ad IV, 669 et ad versum 670 qui pravo post versum 577 ,eriptus ost ad versum 67I apposita littora B es. Ribbeck. prou. p. 153. In Priseiani codiet Vindobonensi 347 quom Horistus littera ' notavit. libron ut lis magni preti cf. Herig. prsto . M Vol. I. p. XXI sq. . p. 1073 P. II Ioa H. , ubi Verg. Aen. I, 234 - 237 asseruntur. ultimo verbo 'pollieit 'hae notae sunt superscriptae uietiuis in quas laustra expliear.

p. 153 sqq. Mihi minime eonstare videtur has notas ad Vergili verba pertinere, ac non Priscirini. Certo antem non ad antiquam aliquam Uergili aditionem possunt referri ., 4 Ex eis quae in scholiis Veronensibus et Bernensibus Probo tribuuntur nihil ad Borytium pertinere infra ostendam. Hic ea tantum colligam quae vel earto vel satis probabiliter Berytio tribui possa videantur

97쪽

et gramm. Lau. IV p. XXV, nisi quod etiam Oatholi ea illa B

tytio vindicavit. Contra RibbEchius proll. Verg. p. 13s cum S ringaro hist. Orit. sinoss. LML Π p. 18) scripturam Ηorcus Berytio tribuit, aspirationis uotam supra vocom illam in Probi Oxemplari positam, so. ut horeus' logeretur, salso interpretatiunemo statuens eum qui praeceptum illud de tribus vocabulis aspis ratis lurcho pulcher orchus in catholicis illis propagassot ). Ribbochio assentitur H. Hagonus schol. Boria. p. 868 qui scholion Bomienso quod ad oam rem portinet, ocius Ribbookiua nubiam habuit rationem, sto restituit: Orcus, infernus; quidam cum

aspirations Horcus cod. oroum) legunt ιAtquo mihi quoquo,

quamquam Oi argumento quod Hagenus. attulit Servium non dicere: 'cornutus vetat aspirationem inserendam' sed 'addondam equidem non multum tribuerim, nudo pacto Borytium orchus . probare potuisso persuasum ost. De Berytio autem cum . non possit non stogitari vorba Dao in Sorvi codicibus leguntur cor rupta osso cum Bibbuchio et Hagono consentio, neque tamen Horcus' Borytium legisso puto: nam cum non intellegam qu modo votandi Vorbum coniungi possit cum participio futuri με-givi, pro vetat' scribendum osso sexistimo putat', ita ut Probus Berytius logorit Orcus', Cornutus scribi volucrit Horcus'. Quod orohus' pro forous' legimus vitium est volgatissimum, ad quod explicruidum ne opus quidem est confugere ad mirum issam opi- .nionem, gocundum quam ore μ' antiqua orat scriptura quam etiam M. Serv. ad go. III, 223 et Aen. VI, 3 et Mar. Viol. p. 2466 P. I, 4, 84 O. reporimus, eum non or lius', sod orcus' antiqui tua scriptum esse testetur Verrius Flaccus qui vetoros

Oroum Urgum dixisse tradidit cf. Fost. p. 202 et Paul. p. 20M: Oxempla h littoras in mediis vocabulis additas collegit m Morius in indico grammatico p. 423). Itaquo non Probus Berytius, sed Cornutus scribi voluit 'Horo ' idquo ut mihiridotur ex conio tura non probabili, quamquam Ribbockius Horeus' rocopit etiam Corneli Celsi auctoritate usus prest.

Δὶ Cum his non satis convenire quae p. 128 legimus 'itemque quod ad ga. I, 277 Servius adnotavit nescio an ad illum de orthographia librum Cornuu) speetet: nam Probi quoque non eommentarii Vergiliant, sed e 'thouea intelleguntur' iam signifieavit R HUenu schol Bem. p. 868 Mn. e

98쪽

p. 139 of 26 . Sod Colaum Horma' probavisso ex Servi vo bis 'Colsus ut iurisiurandi deum pallidum dictum quia iurant

trepidations pallescunt' apparem equidem non possum eon in dero; mihi particula 'ut' sacoro videstur ut otiam Celsum Omeus' legisso statuamus, nequo quidquam aliud puto Celsum dicors voluisso nisi Vergilium hoc loco Romanorum Orcum et Hosiodi ορκον confudisso idooquo etiam 'pallidus' ita osso --plieandum ut Hesiodi χρκ' conveniret. Cornutua vom hane'

confusionem non foroudam esso ratus Horcus' scribondum osse existimavit, ita ut do Romanorum Oreo omnino non emet cogitandum. Quod equidem non magis probare possum quam Colai vocis pallidus explicationem . . Ad Aeu. X, 444 et socii cesserunt aequore iusso' Moc Servius adnotat: 'aequore tu so pro ipsi iussi; ot est usurpatum participium . . nam iubeor non dicimus, undo potest Ventro iussus, quamvis interdum sie dicatur ut Lucanus III, 146 : euitis servaveris umbram Si quidquid subeare velis. sic orgo hic participium usurpavit ut Horatius Lup. I, b, 21ὶ verbum dico mee

ego proestare et idoneus imperor et non Invitus. orgo satia li- contor dictum est adeo ut heso loco Probus hio corruptum a longum posuerit'. Ultima vorba eorrupta sunt; 'ut Probus huiclooo corrupis alogum apposuorit' vel 'hoo loco corrupto alogum

posuerit' scribi voluit Bumannus, quom infelicissime impugnavit Wollon inius p. II ct Ribbeta. proll. p. Ibi , quamquam sortasse paullo rectius scribotur 'ut hoo loco Probus ut corrupto alogum posvorii' a. Burghius diar. ant. stud. 1846 p. 110 . Apposuit igitur Probus huic loco alogum, Alogus Moundum Dido-

εὶ Quod Palatinus 'Horeus' habot, potest a Cornuti auctoritate repeti cs. Ne I. Bom. , sed potest etiam merum esse vitium es. ge. II, 23s harando, eel VIII, 7 et ge. IV, 3s horam, ecl. X, 20 huridus, quos Iocos exmb elit indiea p. 421ὶ petivi Atqua inferiore aetata saepius 'horeus' pro 'oreus' seriptum vel pronuntiatum essa testimonio ost Serv. in Don. p. 644, 2I ' adicitur adspiratione: horeus pro orina; ate enim dieabant antiqui'. Quamquam Milius fortasso seribendum putat 'Orehus pro Ore '; contrarium antem tum, non himile hoe Ioeo diceretur et quod scriptor eathesi eorum et Servius ad M. VI, 223 at Aon. VI, 3 di eunt, nam verba 'ale anIm dieebant an. ηqui' patot reseranda ossa ad alteram formam et v. 28 'ut arena pro M. rensi; hoe enim varum est. dicta est an oo quod harida ait terra'.

99쪽

rum si mrammaticum Monacensem a Ketinem editum - in ineo doto Parisino Oxplicationem alogi intercidisse iam saepius comm morari- diit nota quae ad mendas adhibebatur', quod meis Η.Schradorum do notat. criti p. 7 ot Ribbochium p. Ibi ita expli- easse puto, ut alogus ibi apponeretur ubi de constituenda scriptura ambigeretur vel adeo devoraretur. Vitiosa autem ut recto Ribbeo-hius statuit Probo visa sunt vorba aequore iusso' quae Macrobius VI, 6 est ganter pro 'i si ' Vergilium posuisso conses. Is Vel si qui quao in Sorvi codicibus logimus quae magnam produnt inscientiam conseripserunt cur Probus locum Oorruptum iudieamoti morarunt, quod optimo donvenit rationi meae Borytium notas

suas explicasse negantis.

Porro ad Aen. I, 21 logimus in Servio Cassollano 'in Probisso. Oxemplari) adpuncti sunt; ot adnotandum, hi duo si eximantur, nihilo minus sensus erit inseger; sed Vergilius amat aliud agons inire in landos populi Romani' os Berctius i. o. p. 110, qui 'adpuncti' veram seripturam esso et verba fot adnotandum' cet. Servio tribuenda esso perspexit. Do hoc quoquo loco permiram protulit sententiam Wollonborgius p. 10,

quom rosollers operae pretium non Q. Id tantum commem

randum est Wosson uium, ut ostondat ne hoo quidem looo agido nota critica - omnino enim nomi cum Probum qui Vergili carmina ediderit notis usum osse - , indo proficisci, quod in anoodoto Parisino ubi oommemoretur obolus supernB Adpunotus, de qua sola nota possit cogitari, Probus non nominetur. Wollonborius igitur iam eam viam ingressus est quam nupor iniit Ri ius, qui olim do oomm. Verg. p. 4 adn. Et ipso hano rationem pravam esse ori8timavit. Iam quaeritur quamnam notam

huic loco Probus apposuerit; nam quod Sorvius dioit 'in Probi adpuncti sunt' quid sibi velit non statim apparet. Borgkius i. c.

damnarisso Probum v. 21 ot 22 rutus qua athotoseos nota usus

7 Sehradinis rustiis disputavit de duobus scholiorum Graoeorum binis: I xlogi mεntio fit, ad Ar. Vosp. 1282 ubi Heliodoro tribuitur at s ,hol. VHom. H 613 ubi ad Aristarchum ipsum resartur, quod errore fieri lam

multi intellexerunti - osannus An. Rom. p. 247 alogum eadem vi adhiH- tum e e ait qua V teres grammaties usi essent obelo, quod recte reiecti Sehraderus P. g.

100쪽

osso sibi videretur non indieavit. Rimina de comm. Verg. p. 4 n. Probum apposuisse putavit obolum cum puncto quom grammaticus Mouaconsis et Isidorus usurpant obolum supernρ -- punctum, quae nota ad ea apponebatur, de quibus dubitabaturturem tolli deboroni nocue η . Sed postquam athotesis notas a Romanis non esse usurpatas sibi persuasit, aliter statuit atquo anti sigma cum puncto Probum apposuisso putavit annali. phili. p. 467 adn. 3 cf. p. 472 et 871 sq.); hanc enim notam vim ath resis non habere, sod tantum tautologias indicare atque ad iudicium pertinere statuit. Sod antisima cum pungis secundum anoedotum ponebatur eum Diusdem sensus vereus duplices essentot dubitaretur qui potius logo i essent, cum qua sexplicatione grammaticus Monacensis et Isidorus fero consentiunt. Hoo au-ιom non possum non ad eiusmodi divomphias resores in quibus dubium fiorit utra scriptura vera osset cf. Ribbookius p. 152 et praef. p. IMI). Nam si dubitatur qui versus potius sint legendi constam mihi videtur alterutros damnandos osgo. Itaquo socundum meodotum Parisinum si grammaticum Mon censom et Igidorum otiam anti sigma cum puncto ad athstosin pertinuit η . Contra pro Rierio facere vidontis Graeci do notis eritiois libelli. Quamquam quod in an dolo Romano et in V

83 Grammatici Graeci hae nota non videntur usi esse. Nam n nota diversiis est ὀ ὁ περιεστ μειος qui in Platonis codicibus apponebatur πρὸς τοὐς εἰκαίους ἀ ετη σεις testo Diogene L. III, as, 66. - αε-

si p. 871 has notas eonstidit. s) Ratione sua Riosius eoactus est etiam λsterisco et stateriseo eum obolo vim athotesis osse negare p. 472 . Sod ex aneedoto Parisino 'asteriseum . . . Aristarchua apponabat ad eos Vorsua qui hoc puta loco suolo 'suo Ioeo' inserere praestare vidatur quam cum Reioraeheidio 'recte' adde positi erant, eum aliis scilicet non recte ponerentur' at 'asterisco cum obelo .... Aristarchus utebatur in eis versibus qui non suo loco ρο- siti orant' - satis apparet vetares grammati eos alterutro loco versus damnassa. Quod Riosius Gra os de notis criticia tractatus adseri velut meo