De probis grammaticis scripsit Iulius Steup

81쪽

mus: comes insolidis UlixiJ Cornutus: num indecore hoc dicitur, cum sit Ulixes hostis Aeneae t Asp. non indecoro, sed pathice

et magnifice, quoniam eadem erroribus ot periculis patiebatur Aeneas'. Altero loco, ad Aon. IV, 178, Cornuti verba lacunaeodicis hausta sunt. Itaque ordo horum grammaticorum is est, ut Probus Berytius scripserit anto Annaeum Cornutum, Annaeus Cornutus anto Aemilium Asprum. Hoc confirmatur loco Donati

qui ad Ad. III, 2, 25 haeo adnotat: 'quid lastinas mi GetaJ Probus assignat hoc Sostratae, Asper non vult ad omnia Bervum respondero, sed nutricom putat hoc loqui' ' . Hare igitur eo os conveniunt. Iam transeamus ad alia.

Martialis libri tertii carmen alterum quo librum quem abloquitur Faustino dedicat sic finit: 'Illo vindico neo Ρrobum timoto'. Apparet Martialem loqui do severo carminum existimatore, cuius iudicium sibi negat fore metuendum, si Faustinus vindex libri sui futurus ait. Probum Berytium autem invenimus non fuisse similem Sp. Maeci Tarpas cs. Cio. ad sum. VII, 1, 1 Hor. sat. I, I 0, 38 a. p. 387ὶ aut Q. Remmi Palaemonis qui omnium poetarum iudicom agobat, sed uni scriptorum dio thosi fuisse deditum. Itaquo Martialis locus ad alium Probum pertineat necesse est, sive ibi de vivo Probo agitur, sive, id quod minimo est veri simile, Probus ibi intellegendus est Probi similis. Eo igitur tempore quo Martialis epigramma illud seripsit alter fuisse videtur Probus grammaticis studiis deditus.

Tertium autem Martialis opigrammatum librum aestato anni 88oditum esse satis firmis argumentia usus ostendit Η. F. Stobbius in philol. vol. XXVI p. 55 sq. 7 . Iam cum carmino altero Martialis librum Faustino dedicet, ipso anno 88 carmen altorum scriptum esse statuendum est. Itaque Berytium Probum, qui ex

rations nostra natus est circiter annum 20, Optimo existimare

possumus eo tempore quo Martialis carmen III, 2 seripserit iam aliquot annos mortuum fuisso, ut in simplici nomino Probi nihil

sit cur offendamus.

6 Hie locus quomodo videntur esse explicandus, Posten quaeremus. 73 Iutor annum 84 et aianum 38 tertium Martialis librum editum esse statuiuat Friodlaonderiis de temPoribus libr. Martialis Doniitiauo ini p. edito ruiti et silvai um Statii Regioruouti 1862i p. Ig.

82쪽

Confirmatur haec ratio duobus scholiorum Vergilianorum Ioela quibus prioro loco Aspri, deindo Probi alicuius sontentia commemoratur: schol. Vor. ad Aen. IX, 373 legimus: 'sublustriJ Απ.utrum non nubila inlustriquo' nam sub pro purum ponitur: Lucit. facti sub pudet..un pro sub inlustri positum 3 ut namque sub ingenti lustrat dum singula templo r. O.' Aen. I, 453). Prob. hic posuit aptissimum hoc exemplum ex Horatio i Carm. III, 27, 3I noete sublustri nihil astra praeter vidit et undas'. Si Aspor Horati locum cognovisset, vix do voco 'sublustri' quaesivisset. certo etiam illius loci ratio nom habuisset. Habemus igitur hoc loco Probum aliquem Aspro aetato inferiorem, sed non habemus Berytium, a cuius editionibus similium locorum conlatio fuit aliena. Deinde Serv. ad Aon. X, 539 haec legimus: 'insignibus

armisJ Asper fio legit et utitur Sallustii exemplo qui ait equo

atque armis insignibus. Probus vero insignibus albis dieit logondum, ut vestes albas accipiamus quae sunt Sacerdotibus congruae,

sicut Statius Thob. IV, 2I8ὶ de Amphiarao dicit funaque yur-γvreus interplicat infula eris asy. No hic quidem habemus Pr bum Berytium, nam unusquisque qui verba Probus vero insignibus albis dieit legendum' legerit, statim do commentario cogitabit. Itaquo Probo Berytio successit Annaeus Cornutus, Cornuto Aemilius Asper, Aspro alter Probus. Iam exstat unus Servi locus qui videatur pugnaro cum hao ratione: ad Aen. VII, 543 et convexa per aurasJ Probus Asper Donatus dicunt hoc Ioco per bis aecipiendum' cot.; cum linoe adnotatio ad enare tionem-pertineat, exspectamus potius 'Aspor Probus Donatus'. Sod eiusmodi loris, ubi non diversae diversorum grammaticorum sontentiae afferantur, sed tantum eiusdem sententiae diversi auctores enumerentur, non multum probatur. Atque si scholi rum Vergilianorum locos quorum hoc loco montionem Dei atquo

os quos supra commemorari referendos esse putamus ad unum

Probum eumquo Aemilio Aspro aetato inferiorem quod volgo putant cf. O. Isin l. e. p. CXLV, Bergh. I. c. p. 125, Ribboch. proli. Vorg. p. 129 ηὶ ad hanc dissicultatem non ita magnam quas

D Da Nesi do Aetililio Aspro sontentia infra disseram, ubi do comis montario Vergiliano qui sub Probi nomina sertur disputabo.

83쪽

manci accedunt etiam dum graviores singulorum Donati ad Tor.

Oxistimo oum Probum cuius ut foveri poetarum iudicis Martialis montionem facit commentarios in Vorgilium composuisse, ita ut unoquoquo scholiorum Vergilianorum loco, ubi Probi nomen in-Venimus, considorandum sit, utrum de Berytii edition o an do Probi minoria commentariis sit cogitandum Αtquo idem ad Donati scholia Torontiana puto pertinere. Sed horum locorum discernendorum negotium infra suscipiam, ubi utriusque Probi

reliquius reecnsebo, antea necesso est rationem meam etiam magis stabiliam atque confirmem. Νam possit quispiam mirari quod duo Probi in scholiis Vorgili et Terenti prorsus sint consimi.

Contra quem haec dico: in scholiis Vorgili Veronensibus votustissimis ut infra apparebit unus Probus minor commemoratur; quod autem ad Donatum Servium scholia Bernensia Vorgili ab tinet, ab harum farraginum indolo eiusmodi res minimo abhorrent. Quod duobus exfmplis potest comprobari: in scholiis Bernensibus bis occurrit nomen Aspri, ad M. IV, 238 et IV, 520: horum locorum alter IV, 520, quem II. Hagenus ex Philargyrio omendavit, non est dubium quin Aemilio Aspro sit tribuendus, alterum IV, 238 non ad Aemilium Asprum, sed ad Asperum inferioris aetatis grammaticum Donati explanatorem reso-rendum esso Hagonus schol. Bem. praef. p. 727 sq. Ovitati D indo apud Servium inter Asinium Pollionem coloberrimum illum oratorem et Pollionem grammaticum satis obscurum nullum fit discrimen: orator si fides est oditioni Lionis vocatur Pollio: Main vita Verg. p. I L. , ad col. III, 84, VIII, I 0 et 12, IX, 29, sed Asinius Pollio ad Ool. II, I, IV, I, VI, 6; grammaticus sos. Ribbethius proli. Verg. p. 116ὶ vocatur Pollio ad Aen. VI, 554s) Nam si quis in Vergilium quidoin Asprum ante Probum Pommentariox composuisse. in Terontium autem Probum aute Asprum statuet, eerto noti sequetur probabilitatem. I 0 Interdum etiam ae dat quaestio, num omnino do alterutro cog tandum ait.

II in Ct. da eo H. Κῶli in Hermae vol. I p. 334 et gramm. Lait. Vp. 529 sqq. qui recte statuit eam artem quam Asperi iunioris nomine inseriptam apud Pittachium legimus, quam repetiit Keilius vol V p. 547 - 554,noque ad Aemilium Asprum neque ad hunc Asperum quidquam pertinere.

84쪽

in omnibus ut ridotur codicibus et in oodico Cassollano ad II, 7, contra Asinius Pollio ad Aen. XI, I 83. Iam ut nihilo minus iam constare videtur non de uno Pollion , sed do duobus cogitandum esse, quod primus perspeXit Berghius i. o. p. 1 I9 adn., cf. Ribbeck. proll. p. II 4sqq. ὶ, ita ea, quas ut Probi a Servio et minis afferuntur, non uni Probo tribuenda, sed inter duos dividenda existimo. Aliqua ex parte illud etiam rationum meam adiuvat quod

Suotonius in libro de viris inlustribus Aemili Aspri uullam secit

montionem. Boete quidem Bergkius L c. p. 12s non ita paucos ait Suetonium omisisso grammaticos qui nobis commemorandi fuisso viderentur, sed quod Aemilium Asprum omisit, si Probus Borytius Aspro fuit inferior aetate, haud scio an mmcimo sit mirandum. Nam tantam nominis sumam Aemilius Asper consecutus sest, ut Dum cum Probo Berytio Ut Scauro nobilissimos grammaticos inurens nominet Ausonius praes. ad Syagr. 20 scs. Etiam ep. l8, 26, ubi Probus omittitur, ut pros. Ib, 12 et 20, 7 tantum Probus ut Scaurus commemorantur . Atque olus in Vorgilium atque Sallustium commentarii tantam sumam adepti sunt, ut etiam Hieronymi autato volgo legerentur ut apparet ex Hieron. v. Resin. I L III p. 92 ed. Bas. sol etiam August. do utit. cred. 17 . Praeterea ceteri quos apud Suetonium desideramus grammatici Varroniana fore asetate fuerunt, cum Asprum Volgo statuant suisse Neronis potissimum temporibus: remotissimum autem quemque facillimo videtur fieri potuisse ut Suetonius praetormitteret. Iam excogitavit quidem Berghius causam, cur Aspri Suetonius nullam habuisset rationem, sed eam minime probabilem: statuit enim t. c. p. 126 sqq. Probum Berytium fuisse Cra- fotoum, Aemilium Asprum Aristarcheum, Suetonium autem cum ot ipso a partibus Cristetis stolissot non mirum esse Aristarcheos silentio pressisse. Asprum autem Aristarcheum fuisso Burghius ox sis offecit quas apud Suidam de Heraclide Pontico loguntur ubi bis Anερος in σπερος mutari voluit. Sed haec omnia curto

carent fundamento. Meum autem rationem si sequimur, optimo potest explicari cur Suetonius nequo Asprum nequo Probum minorem commemoraverit: uterque enim vidotur etiamtum vixisse

85쪽

seripsit edidi: Edidit aulam Suetonius hos libros intor annos

106 et II 3 p. Chr. i. o. inter Iuli Tironis mortem quem ultimum rhetorem commemorat quem anno 105 Vol 106 mortuum esse ex Plini epist. VI, 3l constat et mortem Plini minoris amici cuius non socii mentionem, quom ex inscriptione tostamentaria sapud Orollium inscr. sel. 1l72 os vol. III p. 124 et Momm senum in Hormas vol. III p. II 0 sqq. cf. p. 99ὶ unis annum II 4mortuum osse satis certo efficitur. Ita rum essu porspexit Ito-thius praef. p. LXXVII sq. Itoisserfelicidius quidem Suet. roll. p. 4I 8 sqq. in aliter statuit, sed ea quam ipso proposuit ratio minime probabilis est nequo probavit eam G. Bochoro ann. philoll.

I 863 p. 649 sq. aut Guil. Christio sphilol. XVIII p. l60ὶ:num cum rhetorem Iulium Tironem suisso nullo alio testimonio comprobetur, Iuli Tironis nomen quod in indice rhetorum ultimo loco legatur non Suetoni esse putat, sed a librario quodam additum: M. enim Tullium Tironem Ciceronis libortum in capite de notis, quod eum capite do bibliothecis appendix librorum do viris inlustribus suerit, commemoratum esse, indo cum libellus do grammaticis ot rhetoribus ultima pars librorum do viris inlustribus fuerit, nomen Tulli Tironis, quod deinde corruptum sit .irrepsisso. uuam sententiam roselloro post Bochori disputationem supersedere possum. Quod cum certe non plus

viginti quin quo annis post annum 88 Suetonius libros do viris inlustribus videatur edidisso, si anno 88 Probus minor suit annos nutus triginta vel triginta quinquo, quod optime statui potest, eo tempore quo Suetonius libros do viris illustribus odidit fuit

annorum non amplius quinquaginta quinque Vol MXaginta. Λemilium Asprum autem paucis annis Probo minoro aetate maiorem suisso statuere possumus.

Iam quod in scholiis Vergilianis ot Torontianis Probus Borytius et Probus minor non discornuntur, id eo etiam facilius oXplicatur atque excusatur quod utriquo Probo nomen Valerius sui L Do Probo minore hoo colligitur ex A. Golli restimoniis

quae omnia ad Probum minorem sunt reserenda. Ηoo primum ex temporum rationibus efficitur. Scripsisso A. Gellium noctes Atticas suas certo post annum 146 p. Chr. iam multi es. Morch-linus philol. XVI I 860 p. 168 ot Th. Vogelius do Gelli vita

86쪽

studiis soriptis OZiliavi I 860J p. 7 sq. offecerunt ex Ois quae XΠI, 18, 2 do Erueio Claro leguntur: 'Erucius Clarus, qui pr--

laetus urbi et bis consul fuit, vir morum et literarum Veseimn studiosissimus, ad Sulpicium Apollinarem scribsit, hominem momortuo nostruo doctissimum' coti Nam S. Erucium Clarum constat iterum consulem misso anno I 46. Sed cum Gellius

quasdam ros ox Valeri Probi familiaribus I, 15, 18. XIII, 2 l, I atque discipulis IX, 9, 12ὶ so dicat comperisse, nostra non tam interest quo tempore Gollius seripserit quam quo natus si LVogelius qui ultimus do Oolli vita quaesivit eum Dod ilio

statuit Gellium natum osse imperante Traiano l. c. p. 8 sed Traianus imperavit per annos undeviginti. Iam ox loco illo cuius montionem foci, licet g 3 legamus: 'tum Apollinaris nobis praesentibus, nam id temporis ego adules coirs Romae sectabaroum discondi gratia, rescribsit Claro ut Viro erudito Movissimo' L, quidquam do hac re effici posse recto negat Vogolius p. 7 adn. I7: neque enim ullo modo hoc loco Gellius significavit,

cum ipso aduloseons esset, Erucium Clarum illis muneribus sunctum esse, sed nulla notatis suae rations habita maximos Emei honores commemoravit. Sed mirum est Vogelium ultorum locum ubi hio Erucius commemoratur parum considerasse. VII, 6, 12onim legimus: adulescens ego Romae, cum etiamtum ad grammaticos itarem, audivi Apollitiarem Sulpicium quom in primis

sectabar, cum de iure augurio quaereretur et montio praepotum avium facta osset, Erucio Claro praefecto urbi di eoro' cet , ex quo loco hoc corto mihi videtur apparero Gelli adulescentiam incidisso in tompus praefecturae Eruci Clari, quis duo si accuratius definiri possunt, certius do aetate Golli iudiearo licet. Iam verba adulescens ego Romae cum etiamtum ad grammaticos it rem' optimo inlustrantur eum initio e. 5 lib. XX porcontabar Apollinarum Sulpicium cum eum Romae adulescentulus sectarer tum multo magis eis quae legimus XVIII, 4, I: 'cum iam adulescentuli Romae praetextam et puerilom togam mutassemus ma-pastrosque tunc nobis nosmetipsi exploratiores quaereremus, in

Sandaliario sorio apud Ebtarios suimus, cum ibi in multorum hominum coetu Apollinaris Sulpici ... iactatorem quempiam et venditatorem Sallustianae lectionis iurisit' eot. Cogitandum

87쪽

igitur est do tompore post Golli annum aetatis quintum docimum

proximo. Prassecti urbi autem ab imperatoribus creabantur ex consularibus cf. Marquarditus anti. Ilomm. II, 3, 278 : itaque aut inter duos Ponsulatus S. Erucius praesectus urbi laetus Ost aut po8t alterum sed do prioris consulatus uli1io, qui si notus esset fortasso nobis ansam praebcrot, nillil constat δ' . Restat litur ut conemur si sorto ux Dis quae de prael De turis urbi temporum Hadriani ot Antonini Pii tradita sunt aliquid do S. Eruci Clari praOseetura officere possimu9. Praefectura urbis propri se suit munus port)etuum: itu ut rem instituat consiliantem Octaviano Maoconatem inducit CaAsitis Dio 52. 21, 5. cf. 24, 6, atque duobus primis impora lorum saeculis quod Dio Maeco nutum voluisso tradit sero observabatur, quamquam nunquum imi,eratoribus non licuit quandocunquo libuerat praefectos urbi ii miluere tam Ovore A. Marquurdi. l. c. Inm quomodo iii hae ro Antoninus Pius egorii diserto eoti sint tostimo uio Iuli Capitolini 8, i r succossorem vivonti bono iudiei nulli dedit nisi Orfito praefecto urbi, sed po-tonti . nam Gavius Maximus praesuetus p rnotorii usque ad vicensimum annum Sub Do porvenit cet. , conserenda Elium Sunt eativas c. b, 3 de pietate Autonini erga Hadrianum loguntur: laetus imp 3rator nulli eorum quos Hadrianus proveXerat suo

I 23 Anno III consules suffecti sitissa seruntur M. Erucius Clarus et Ti. Iulius Alexander. Hune Marcum eundem esse ac Sextum suspicatus est Almolovenus in priore lastorum editione. Neque temporum ratio obstat, nam ut axemplum asseram Ti. Plautius Silvanus Aellanus primum consul mitantio 47, itorum a. 76 es. Orelli inscr. 750. Cassius Dio Xiphil ) 68, 30, 2 Emeium Clarum at Iulium Alexandrum legatos anno II 6 tradit Salo lamoepisse, ubi quia etiam Iulius Alexander recurrit non est dubium quin daeonsule anni III cogitandum sit. Ei Erucio qui anno 146 iterum eonsul fuit praonomen Sexto fuisse instantur tituli duo, Orolli inscr. 2456 et C. 1. G. 5898. - S. Emei Clari alleuius etiam mentio fit Plin. epp. II. τ, ubi esus petitionum tribunatus Plinius Apollinari eommendat; commemoratur ibi attam pater eius o 4 ut amicus quem euudem esso suspicari nees, viquo is Erueius ad quem data ost v. I, 16. Filius si grandiora usus est aetato fortasse idem est stique is qui I46 iterum consul fuit: alterius enim Plini libri epistulas Mommsenus in Hermae vol. lII p. 38 sqq. seriptas esse statuit annis s7 et tribus qui sequebκntur; iam si anno s7 Erueius annum sere egit vigesimum sextum, anno I 46 suit annorum sere septu ginta quattuor.

88쪽

eossorem dodit siliquo sa constantia ut sopionis ot novonis annis in provinetis honos praesides detinfrot'. Uterquo locus latius .patet quam ut ex eis certo possit effici alios imporatores

volui Hadrianum do praefoctura urbis non eandem rationem tenuisso. Tamen si Hadriano imperanto Emicium Clarum praefectum urbi suisse statuimus, necesso est eum a munero remotum

esse, quoniam eo tempore quo Antoninus Pius ab Hadriano adoptatus est l. o. initio anni 138 sos Capit. Ant. P. 4, 6 praefoetus urbi fuit Catilius Sovorus do quo Aelius Spartianus Hadr. 24, 6sq. haec tradit: 'Antonini adoptionsem plurimi tunc factam esse, doluerunt, speciatim Catilius Sevorus praefectus urbi qui sibi praeparabat imperium. qua re prodita successore accepto dignitate privatus est'. Oum autom a. 146 iterum consul factus sit, neque aetas Clari neque culpa aliqua potuit in causa os out amoVeretur. Si vero prorsus sino ulla causa munus ei esset ademptum, maximo opero mirandum essui do huc re nihil

esso traditum, id quod etiam ad alterum illud portinet: nam Praeter Praefecturam praetorio, qua senuiores sungi non poterant cf. Capit. Portin. 2, 93, imperatorum temporibus summum ae gravissimum munus suit praefectura urbi. Praeterea vix tempus inveniri potest, quod praefecturae Eruci Clari apto possit tribui. Initio principatus Hadriani iam propterea eo munerΘeum functum esse non poSsumus stactere, quia tum quoniam anno 146 Etiam consul fuit aetate minor fuit: nequo enim pr-- laetura urbi permittebatur uisi aetate iam provectis. Deinde scimus initio imperi Hadriani praefectum urbi fuisse Baebium Macrum, de quo Spart. Hadr. b, fi liaso legimus: ' tantum automclatim clementiae studium habuit Hadrianus) ut, cum sub primis imperii diobus ab Attiano per epistulas esset ammonitus, ut di Baebius Macer praefectus urbis Ei reniteretur eius imperio no--retur et ... neminem laederet', ex quo loco id videtur colligi posso mansisso etiam Hadriano imperanso Basilum Maorum praesectum urbi. Sub finem imperi Hadriani Catilium Sov rum praosectum urbi fuisse iam supra dixi. Modium tompus occupant praefecturae Anni Vori ot Valeri Asiatici: Annius

13) Corfinius de prasae urb. p. 58 sq. ex titulis Ligorianis inter B-

89쪽

Vorus, M. Aureli avos paternus, ter consul et praesectus urbi fuit tosto Cassio Dion o 69, 2I, 1, eum Iulius Capitolinus M. Aur. I, 2 eum tradat misso iterum consulem et praefectum urbi, sed Poterus recte iudicare videtur Capitolini loco iterum' mutandum osso in ' ter'; certo non est dubium quin vorum sit quod tradidit Dio, nam iterum consul fuit Annius Verus a. 121, tertium n. I 26. Magna igitur Annius Verus fruitus est apud Hadrianum B tia. Vixit autem etiam a. 138 testo Capiti Anti P. 4 in.: mortuo Helio vero quom sibi Hadrianus adoptaverat si ea

sarem nuncupaverat, dies senatus h obatur; oo Amus Antoninus Boeoti vostigia levans venit atquo idcirco ab Hadriano dioitur adoptatus' a. o. 2, 3 et Spart. Η r. 24, 3; socer enim T. Antonini Pii suit Annius Verus es. Capiti Anti P. 1, 6. Itaquo vixit otiam anno I 38; sed non iam fuit praesectus urbi quod optimo uetate eius explicatur quippe qui accitus esset in patricios a Vespasiano ot Tito consoribus cs. Capit. M. Aur. I, 2: ut postea Orfitus Annius Vorus propter aetatem ipse videtur petivisse ut munero levaretur. Atquo Hadriano imperanto Annium Verum

pinosectum urbi fuisse testatur ii tesus qui invenitur apud Oret lium 3462 os Hengonus III p. 348 ot apud Mommsonum I. R. N. 1459. Huius tituli introma pars quidem in qua ipsius

Muci clari oonsulatus qltor commemorari Videtur, parum adhuo constituta est, sed hoc nor impedit quominus reliqua parte utamur. Itaque habemus C. Luceium quendam Benoventi decurionem qui antea in cohortibus urbanis militavorat atquo missus erat ab Hadriano Sorviano III et Vibio Varo cos. i. o. anno 134; is satis multis aliis muneribus militaribus enumeratis praedicat se esse sacruma quaestionibus per Annium Vortim praef. urbis, quod munus corto non tironi tribuebatur, atque aliis rursus muneribus tutor-

positis fuisso seso beneficiarium Valeri cita emendavit do Vita Asiatici prassecti urbi. Patet igitur hos duos Hadriano imperante fuisse praesectos urbi, praeterea apparet Annio Vero iam anto annum 134 successisse Valerium Asiaticum. Hic secundum Biatori fastos iterum consul fuit anno 125; atquo eum anno 134 vel certo non ita multo anis etiamtum praesocium fuisso in

bium Maertim et Aunium Vorum inseruit etiam A. Gabinium Priseum ad a. 120 Et I.. Gabivium Venitatum ad L. 121.

90쪽

videtur posse colligi quod in titulo illo beneficiari munus anto

ipsam missionem commemoratur. Itaque si consideramus anno

138 Catilivia Severum dignitate privatum esse, tempus quo

Erucius Clarus praefectus urbi esse potuerit non videtur adesse. Quae cum ita sint, apparero videtur S. Erucium Clarum non ante a. 138 praesectum urbi suisse. Ante a. 146 autem eum praefecturam urbi adeptum esse quominus statuamus nihil obstat; saepius enim praesectis urbi honoris causa alter consulatus tribuebatur: sic in titulo Or. 7b0 exre. do T. Plautio Silvano Aeliano logimus hunc in eadem praesectura urbis imp. Caesar Aug. Vespasianus iterum cos. a. 7 6 fecit', et idem Capitolinus Pertin. 4, 3 licet verba corrupta sint do Portinam dicit. Itaque aut ipso anno 1 38 aut paullo post εὶ S. Erucium Clarum pracsectum urbi factum statuendum videtur. Haeo si recto disputata sunt, prima Gelli aduloscentia non iam indidit in Hadriani principatum. Itaque vix ante annum P. Chr. 120 videtur natus esse. Iam si Probus Berytius floruit circiter annum 56, nullo pacto Gellius adulescens - adulescens nim utiquo Gollius tum fuisse putandus est - ex eius famili ribus quidquam audire poterat. - Sunt autem otiam alia quaedam iudicia quibus probari videatur non sundem esse Probum Suetonianum si Probum Gellianum. Quod Gellius IX, 9, 12 non

ut duobus aliis locis I, II, 18 si XIII, 21, 1) ox Valeri Probi

familiaribus, sed ex discipulis eius quaedam se comperisse ait, nolo equidem hoc premere; possit enim hoo ut Krelaschmerus do

I 4ὶ Si is Orfitus euius mentioncm laeti Capitolinus Ant. P. 8, 6 sue. ssorem viventi bono iudici nulli dedit nisi Orfito praelaeto urbi, a patenti' fuit Ser. Salvidienus Orfitus qui consul suit anno II 0, hunc Or

fitum verisimile est a. 138 praelaetum urbi tactum esso, sed Propter Retatem paueis annia post ipsum petivisse, ut sibi successor daretur. - RIε-

versius in commenti de T. Antonino Pio Ilamburin 18613 p. 36 Emeium Clarum statuit fuisse praesectum urbi aut paullo anto a. I 46 aut paullo post eausas non addens. Nam quod ineri tosis Capitolino Perian. I, 4 Paru-naeem Sulpietum Apollinarem audivisse, quod eum Pertinax anno 126 natus sit et ipsum cimiter a. 148 factum asse oporteat, non multum probM, quia Sulpiesus Apossinaris non est dubium quin per longius temporis spatium docuerit. Ceterum lam Corfinius eo praer urb. p. 65 Erucium eIren R. 14e praeseerum misse statuiti