De probis grammaticis scripsit Iulius Steup

121쪽

hospitalitatis an ad hospitium 3'ε, - Deinde ad VI, 473 coniux ubi pristiuus illi Respondet curis hace legimus: 'pristinust prior quod dissicile invenitur, nam de hoc sermone quam rit et Probus et alii'. Itaque haec sere in Probi commentariis inveniebantur: 'quis praeter Vergilium pristinus pro prior dixit λ' es. Donati ad Ter. Phorm. II, 3, 2b . Frustra autem hoc Probum quaesivisse iudicat Ribbochius p. 144, sed vellem locum

commonstra ut, ubi eodem modo pristinus de re quae ante alteram fuit dictum esset; proprio enim pristinum id vocatur, quod olim fuit, de altero quod locum illius oecupaverit non cogitatur; neque cum hoc loco consurri posse puto IV, 458 ubi logimus coniuras antiqui', nam antiqua eo disserunt a pristinis quod sero

opponuntur noris. De Aenea uutem. Vergilium omnino noucogitasso, cum Sychaeum diceret pristinum atque anticum Didus coniugem, quamvis Aen. IV, 338 Aeneas dicat nec coniugis uinquam Praetendi taedas aut hare in laodera veni', non lacile puto quemquam Ribbeckio esso crediturum. - Ad susiorem disputationem 'quaerero' pertinere vi dotur ad Aen. VI, 782 - En huius nato auspiciis illa incluta Roma Imperium terris animos amuabit Olympo -: 'animos acquabit OlympoJ magnanimitato aequabitur caelo. de hoc autem loco et Trogus et Probus qu-runt'. Perquam est verisimilo Probum ad hunc locum otiam ultorum locorum ratio no habita fusius exposuisso de Olympi apud Vergilium signifieatione. Ad hunc aulam disputationem adhibuisso videtur Trogi Pompei de hoc loco sententiam n scio

quam, fortasse initio libri XXXXIII historiarum Philippi earum ubi do urbis primordiis ogit propositam, ut coniecit Gulachmissius ann. phili. suppL II p. I92 cs. Ribbeckius p. 145. - Denique

ad X, I 8 - O pater, o hominum rerumque alterna potestas haec Servius adnotat: 'hune locum Probus quaerit 7 , sod dicit

unam rem secundum physicos, alteram Beeundum mathematicos .

nam divom potestas est, quia ipse est aether qui elementorum

ε) Potuli etiam sie adnotare ' hospitio utrum easus septimus ast an d tivus ' Septimum corte e nin iam Quintilianus I, 4, 28 eommemorat. 7ὶ 'Loeum quaerere '' similiter dictum est Mque 'loeum adnotare' in Probi qui sertur eomm. p. II, 24 pro 'loeo adnotationem adponere' Maeroh Sat. V, is tu . .

122쪽

possidet principatum, hominum vero ideo, quia bona Iovis inradiatio honoros hominibus tribuit. notorna autem spotestas 'nadiecit propter aliomam numinum discretionem . nam legimus et Apollinem doposuisse divinam potestatem et Herculem vol Liborum patrem non semper duos fuisso. unde et dono arborum cum arboribus vivunt ot eum arboribus dicuntur mori, quocirca ot Λιιαὁρυαδες sunt appellatao. sicut autem hominum et rorum potestas est. an quemadmodum pro rege Vel magistratu potestas solet dico 3 scr. 'diei', os schol. Vor. ad h. l. 'potestas pro eo penes quem et hominum et deorum potostas ost aut quomodo potestas in consuetudino pro rogo poni vel imperio vel magistratu

sophiam Probus religit illustrando versiculo D pater, o hominum rerumque celerna Potestas, noc dubito quin Sorvius copiosac disputationis qualem in ipso Probi commontario ad ecl. VI, 31 logi mus) summam tantum delibavorit'. uuae in univorsum roctissimo disputata esse puto, sed unum Ribbeckium non animadvertisse miror, nequo scholi tam Voronensem n quo eum qui Probum commemorat neque Probum ipsum legisso videri 'o pater, o hominum rerumque uoto a potestas', sed 'o pator, o hominum di-Vomque aeterna potestas', quod etiam logit scholiasta Horaticam. III, I, 5 et quod exhibent Bomon sis l84 Minormiensis et in rasura Bernensis Isib, in cuius marino invenitur' rcgm'; littora g corrosita in r. Servi autem vel cius qui Probum memoravit, disputationem patet certo non ultra vorba sunt appoliatao' pertinere, atque hanc disputationem quominus ex Probi commentariis excerptam esse putemus, particulam 'sed' non puto impedire, utique stulam huno locum ita Probus statuondus est inlu-εtrasso, ut philosophiam attingeret: hoo enim iam ex verbis hunc locum Probus quaerit' colligitur. Atquo has disputationes copiosiores iam ad interpretationem pertinent, ad quam praeterea spectant Probi fragmenta ad Aen.

III, 3 VII, 543 X, 182 XII, I74 ecl. VI, 76 go. I, 402 a Servio

servata. Atque Aon. III, 3 - ceciditque superbum Ilium et omnis humo fumat Neptunia Troia - cum ferri non posse 9

8 IIane voeam dolendam existimo

123쪽

inret porsecti et praesentis coniunctionem, ultimam verbi sumat syllabam Probus consuit circumflectendam esse, ut intellogeretur fumavit Sorv. t 'nam quod Probus ait ad discernendum tempus circumflectendam ultimam syllabam ut intellegamus summit, non proeedit', Laelim annus ad Lucr. V, 396 impori te do hoc lo Probum statuisso iudieavit, quoniam verbum proximum non avocali inciperet, sed tota haec porsectorum contractorum ratio Videtur esse abicienda. - Aen. VII. 543 - Dosorii Hosperiam et caeli convexa per auras Iunonem Victrix adfatur Voce superba Probus miram Aspri sententiam probavit qui praepositionem per his Meipi voluerat: Serv.: 'Probus Asper Donatus dicunt hoc loco per bis accipiendum: alloquitur Iunonem por caeli convoxa et per auras') es Ribbeckius p. 130 et 14 I. - Αd Aen. X, 182- sequitur pulcherrimus Astur, Astur equo fidons et vorsicoloribus armis. Tereonium adiciunt, mens omnibus una Eequendi, Qui Caereto domo qui sunt Minionis in araris Et Pyrgi votoros intompestaeque Graviscae - Servius lineo adnotat: stercontum adiiciunti accodunt et consontiunt olus voluntati.Fundo ait meus omnibus una sequendi i. o. coniurati sunti quod soquentia Oxpi nant. Probus adiiciunt adiaconi et quasi iuxta sunt tradit'. Iam Probum ullo pacto 'adiiciunt' expliearo potuisse adiacent et quasi iuxta sunt' rectissimo Ribbeckius p. I 46 negavit. Atque ogo vorba 'adiaconi et quasi iuxta sunt' suspicor omnino non ad signifieationsim verbi 'adiiciunt', sed ad situm locorum quorum Vergilius montionom sarit resorenda esse, ita ut eis causa inser tur cur copiae illorum locorum coniunctac morinti Quod si recte statui, no geographicas quidem res Probum noclexisse emeitur. - Αd Aen. XII. 174 - paterisque altaria libant - apud

Sorvium Parisinum hace legimus cf. Ribbochius p. l 45 : ' Probus estina idem squodJ in altaria dieit oi patoris pro ex pateris. aut

vinum altaria intelligamus. ea enim quas in altaria funduntur altaria diei voluit', quibuscum Ribbochius apto contulit schol. Verononso ad Aon. V, 93 - dopasta altaria liquit - 'altaria limina ut patorisque ultaria libant ot aspido corripuit tremulis altaria flammis 'el. VIII, I 05 'cet. , in quo roetissimo libamina' pro limina scribi volt. Itaque etiam Aon. V, 93 altaria Probus do libaminibus videtur interprotatus θη- , quam notionem cur

124쪽

IBibbochius ad solum vinum pertinere statuorit, non vid Bo; atque fortasso scholium euim mutilum est eodem modo otiam ecl. VIII, 106 sq. aspice corripuit tremulis altaria flammis sponto sua dum ferre moror cinis ipso' explicanda oensuit cf. v. 80 sqq. . - Ad ol. . VI, 76 - Dulichias vexasse rates - haeo Servius adnotat: vexasse ratos per tapinosin dictum est, nam non vexavit, sed overtit. quod Probus vult hac ration o defendere dicens vexasse venire ab eo quod est veho vecto vexo, ut vexasse sit portasso et sine dubio pro arbitrio suo avertisse. voxasse est enim vis quaedam alioni arbitrii, non onim sui potens ost qui votatur. bene ergo inclinatum verbum est. nam qui fertur et raptatur othue atque illuc distrahitur voxari proprie dicitur. Cato in oratione de Achaois: eumque Hannibal terram Italiam laceraret a que minoret. Cicero in Verrinis IV, bb, I 22 sed ut a barbaris ρraedonibus vexata esset. item alibi fana Maeota, dirutae urbes rem-riuntur'. Quas inde a verbis 'voxasse est enim' undo novom scholion incipere patet dicuntur eisdem fero verbis leguntur

apud Oullium II, 6, 5 sqq , nisi quod Gellius ampliorem habet disputationem, tertium autem exemplum omittit. De qua re ogo prorsus sere Maentior Eretrachmero l. o. p. 28 et si sq., qui hoc altorum scholion statuit ex Gellio excerptum esse, ita ut Oxcerptor tortium exemplum addiderit, ipsum autem Gollium Pr bum feeutum esse; id tantum probare non possum quod ex sa-

miliari Probi haeo Gellium accepisse Kretrachmerus existimat sod eum Bibbochio p. 14b ex Probi commontariis Gellium haω exos sisse puto '). Disputat autem Gellius contra Annaeum Cornutum, qui illum Vergili locum vituperaverat; adversus Cornutum igitur Probus Vergilium hoc loco defendit. Iam cum eodem eapite Gollius otiam duos alios Vergili logos D. IV, b et Aen. X, 314 advorsiis Cornuti vituperationes defendat, perquam est verisimile quod Ribbochius statuit haeo quoquo ex Probi

commentariis hausta esse.

liquarum Probi in scholiis Vergilianis commemorationum Serv. ad Aen. I, I I, 194 II, Ib VI, 866 X, 33. ge. I, 402

3ὶ Κrelaschmonis p. 92 quoniam iiuua Probi ad Vergilium adiitatorum pud Gellium fiat ruentio, ita existimare nou Putat licere, quod ago nou

125쪽

ot schol. Bora. ad D. I, 403 et TV, 134 3 φὶ - fantum schol. Bern. ad ge. I, 403 et Serv. ad ge. I, 402 quae scholia fere eadem sunt ad Probi minoris commentarios puto pertinere, sed do his paullo post dieam ubi de commentario mobi qui exstat disputabo, ad

reliquos locos infra redeam. Nam ad Probi minoris commentarios spectant etiam quas legimus Macrob. Sat. V, 22r 'apud Vorgilium Ρan niveo lanae munero Lunam illexisse perhibetur ge. III, 391 sqq.): in nemora alta Poeans munere sic niveo lanae si credere dignum est et reliqua. in hoc loco Valerius Probus vir persectissimus notat nosciro so hane historiam sive sabulam quo referat uuctore. quod tantum virum fugisse miror. nam Nicander huius ost auctor historiae poeta quem Didymus grammaticorum omnium quique sint quique fuerint instructissimus fabulosum vo- eat. quod sciens Vergilius adiecit si eredere dignum est, adeo se fabuloso usum fatetur auctore'. Volgo hune locum ad Berytium reserat vix opus ost me commemorare, neque magis cur mihi ad Berytium non posso referri videatur me exponero D . Ex hoc igitur Macrobi tostimonio apparet Valerium Probum minorem etiam, quibus auctoribus Vergilius in rebus mythologicis usus

osset, in commentariis suis Oxposuisse. Hoc autem multum valet

ad refellondam Biesi do commentario Vergiliano qui M. Valeri Probi nomino inscribitur sententiam quam proposuit dissertatione quam inscripsit 'de commentario Vergiliano qui M. Valeri Probi dicitur' Bonnae 1862). Tribus cnim codicibus ), Vatieano 2930 Parisino 8209 Monacon si Lat. 755 cf. do hoc eodies Th.

tarius in Vergili bucolica et georgica, in codico Vaticano inscriptus M. Val. Probi', in Parisino 'Valerii Probi in Buccoli ea ot Georgica Vergilii commontariolum', in Monaeonsi ' Vesorii ProbiI0ὶ In schol Born. ad eel. X, 68 frustra Probi nomen inferre conatus est Waguerus es. Ribi, p. 146 ot Hagenus ad h. l. II in Bortiliardyus Di Hall. Literaturaeitung 1840 p. 88 hominem primiri Chr. 1 oculi virum persectissimum appollari posse neginit sed non intellegitur cur non honoris eausa hane auae actatis appellationem etiam Priopum temporum homini Μaerobius tribuere potuerit. 12 Quarti eodieis, Vatieaui 3394, qui tantum parvam Partem commem. tari eontinεt atque alterius Uaueaui simillimus ast mentionem feeit G. Thilomus. Men. XV P. Ib0. . .

126쪽

super Buee: et Georgie Vergilii commentariolum'. Communis horum codicum sons es. Keilius praes. p. VIII et Mommsonus i. o. p. I 38 suit eodox Bobiensis deperditus, ex quo primum hic commentarius oditus est ab Egnatio Vonotiis 1507 sio inseriptus Probi votustissimi grammatici in bucolica commentarii'. Do hoc

igitur commentario primus accuratam quaestionem instituit O. Ialinius proth in Persium p. CXLI sqq. , eorum qui antea de his ischoliis iudicia protulerunt sententias rursus recensore nihil attinet os. Ialinius i. c. et Iliosius p. II. Atquo Ionius ita existi- imavit, haec scholia servata osso o commontario Valeri Probi Borytii seriorum epitomatorum opora non minus quam ea quuo Sermus et scholia Veronensia inde excerpta sorvassent p. CXLVII), h. P. licet maximam partem scholia, inprimis ad georgica, non ita ab auctoro seripta ossent ut legeruntur, sed postea in epilomela redacta corrupta contracta interpolaia essent p. CXLII et CXLVI , tamen a Borytio ea prosecta esse. Hanc Ialini sententiam probaverunt Borgkius diar. anti stud. 1845 p. I 27 et 130 sq. et Reifferselicidius Suet. reli. p. 398, impugnavit Blesius qui hune commentarium quarto P. Chr. saeculo tribuendum essu

statuit es p. 3I . Sed nequo Ribbochio Iliosius persuasit, qui in Flochoisoni annali. philli. I 863 p. 351 sqq. copiosius de eius

commentatione iudicium tulit atquc ita Riosio adversatus ost, ut in commentario inesso multa inepta stolida confusa, quae diversis ex sontibus paullatim inlata essent, concedens non tamen eMediceret, cur exquisitao et vero autiquae cruditiovis reliquias ex

Probi Berytii commentariis petitas esse negaremus *L. Proll. p. I 64 , nequo H. Κcilio es Symb. philoll. Bonia. p. 93 . Noogo quidem Blesi sententiam probaro possum, sed ita assentior Isinio et Ribbochio, ut non Borytio, sed Probo minori hunc ,

commentarium tribuendum esse putem.

O. Ialinius propter duas potissimum res de Probo Berytio cogitandum csso iudicaverat, primum quia scriptorum, qui lau- durentur haud pauci, nemo osset quom post Berytium vixisso constaret, deinde quia antiquae cruditionis satis clara vestigia in hoo commentario invouirentur. Prius illud argumentum Riosius p. 12 sq. labefactare studuit nova de Aemilio Aspro qui commemoratur p. 15, 24 ct is, s X. proposita sententia. Atque recto

Ne p. de Probis. ου

127쪽

mutandum osse statuerit, quidquam momenti osse tribuondum negat. Sed ex Hieronymi loco celeberrimo cuius iam sacpius ratio

nem habui: puto quod puer logoris Asphi in Vergilium et Sallu

stium commentarios, Vulcatii in orationes Cieeronis, Victorini in dialogos eius, et in Terentii comoodias praeceptoris mci Donati, Miluo in Vergilium, ot ultorum in alios, Plautum videliret, Lucretium, Flaccum, Persium utquo Lucanum' rrustra Riosius on1luero conatus est Aemilium Asprum multo recentioribus temporibus i Probo Borytio suisse. Mistimavit autem ita quia quarto p. Chr. sacculo primi saeculi commentarios lectitatos, quinctium in scholis a pueris lectitatos osso parum esset verisimile, praeterea quia quattuor commentatorum qui nominarentur duo, Victorinus ot Donutus, Hieronymi sere uequales suissent, cumdo Vulcatio nihil eoru constarot. Sed ro vera primi saeculi commentatores quarto Raeculo lectitatos osse apparet ex Augustin. de util. cred. 17: 'nulla imbutus poetiea disciplina Torentianum

Maurit m sine magistro attingere non auderes, Asper Cornutus

Donatus ot alii in uulnerabiles requiruntur ut quilibet poeta possit

13, Propior Oolitori do Dositheo et Charisio et Diomε lo disputationem inuria Rhen. XVII p. 55 sq bὶ Riesius Asprum quem Cliari,ius aliquot locis

nominat roeentiori istam M. Aureli aetati tribuere non e t nusiis. Nam ille, eum Piretior annum 207 Dositheuin scrip,isse existiniaret, tamen Diomedi, et Charisi libris enm usum esse sibi itersuaserat. Id etiIm prorsus praetor- miserat ot Dosluteum et idiarisium ae Diomedem eodem uti potnisse sonte. Inm vero nune didicimus siue causa idoneR Dosiuieum ei rester annum 207Scripsi,se putatum osse cf. p. 41 adu. 22. - Quae in eodica Vatie. 1492s. XV de Aspro Ioguntur, eum noli plena ab II. Reilio in mus. Rhen. VΡ 3I 8 exseripla os,ont, antea dubitationem movero Dolorant. nunc Rut in

ex gramm. Latti V p. 527 videmus lineo in codico illo legi: ' Aspor grammaticus civis Romanuq tempore Antonini pii ilosophi fuit imporanio Augusto do quo Iulius Capitolinus iAnt. phi L e. 2ὶ hoc Rit: usul eu praeterea guM-tidianis graium uiri, latinis Trosio Aspro immo laproi et Polono et Eu- Mochio mi tyehi Ib oeulo. suit et alter Aspor pri minor nppellatus est pnullo post Hieronymum Is igitur qui lineo scripsit qiu e do vetere grammatico dieit nee legenter ex Iulio Capitolino collegit et Keilius p. 5303. quae de Aspro minore dicuntur, probabilitor Keiliu stat nil pertinera ad

128쪽

intellegi'; vocem 'puer' aulam non esse premendam iam supra ubi do Lucrotio a Probo Berytio edito disputabam p. 81 adn. 2)dixi. Cetorum ei loci ubi Asper commemoratur inveniuntur indoetissima ad ecl. VI, 31 adnotatione quam ipso Riosius p. 27 florentium studiorum tempori putat adscribendam esse, quam difficultatem ut tollat grammaticum illum quarti saeculi hos locos inseritisse statuit; god roeto Ribbeckius i. c. p. 353 Aspri commemorationes facito omitti posse negat. Deinde Riosius p. 13 sqq. iudolem commentari parum convenire censuit eum Valeri Probi studiis: Probo enim grammaticarum maxime rerum tractationem et praeterea artis poeticae iudicium in adnotationibus cumo fuisse, rerum autem enarrationem eo usque tantum eum curasse quoad omnino commentator

non potuisset neclogore, i. e. Probum fuisse non philologum, sed grammaticum, quorum studia a Seneca opp. 108, 30 sqq. discris discerneronti p. 8 et 13), contra commentari scriptori nil omnino fuisse in animo nisi ut res explicaret nominumque maximo propriorum praeberet interpretationem, quo factum osso ut m Iethologicis geographicis astronomicis physicis aliisquo rebus librum resertum haboremus, ad grammaticam nihil fero spectaret p. 13 sq. , i. e. ubi quo commentarium philologum ostendero

p. 14 . Sed primum rerum enarratio nunquam commentatori magis curanda est quum ad consilium eius necessarium est, i. e. 'quam necessarium ost ad seriptoris verba plano inlustranda, historiam rerum Sacrarum, publicarum, privatarum et quao sunt similia exponere non est commentatoris, sed philologi quem veteres appellarunt; itaque si Probus rerum explicationem eo u que curavit quoad commentatori necessarium fuit, officio commentatoris perfunctus osti Nominum propriorum autem explicationem, cum permultum Valeat ad scriptores intellegendos, ad commentatoris officium pertinere negari non potesti Quod autem

ad Sonocao locum attinet ubi do divorsis philologi ot grammatici

studiis exponitur, neque artis poeticas iudicium nequo locorum corruptorum emendatio a Seneca commemoratur, his autem Probum doditum fuisse negari nequit. Omnivo Seneca non exponit quomodo scriptor aliquis Philologo tractandus sit, quomodo grammatico, sed ad quas potissimum res in lectione scriptoris animum 8.

129쪽

attondat philosophus, ad quas philologus, ad quas grammaticusat tuo qualos res ex Ea lecti Ono in commentarium sive coniectanearoferat philosophus, quales philologus, quales grammaticus. Itaque nullo pacto ex Senoeao vorbis ossici potest fuisse qui ita inscriptores Eommentario8 componerent, ut tantum verborum oX-

pressorum quae Seneca dioit atque obsoletorum et auctorum atque imitatorum locutionum atqus imaginum ) rationem haberent, praesertim cum alio loco Senoca ipso ep. 88, 3ὶ grammatici studia non tam arctis circumscripserit finibus. Rerum igitur Enarratio meo quidem iudicio nunquam in commentario iusto defuit; quod ne de Probi quidem commontariis adfirmare ausus mosius eo usque tantum Probum hanc rem curasse ait quoad omnino a commentatore non potucrit neclogi, qua definitiono addita equidem totam litem inanem laetam esse puto. Addidit autem hano desinitionem Riosius ob eam potissimum rem quod

unum certo rerum a Probo tractatarum restimonium Oxstare ne ipse quidum negare ausus est, Macrobi locum dico cuius gupra mentionem seci. Sed si uno loco Probum adnotasse constat nesciro so unde historia aliqua sumpta osset, ubique eum adnotasse consentaneum ost undo historiac vel fabulao paullo reconditiores ossent haustac. Iam adnotationem illam in commentario qui exstat frustra quaerimus, quin etiam invenimus adnotationem prorsus diversam: fusius Onim ibi narratur sabula illa quam Probo non notam fuisse o Macrobi loco apparet, unde recte morius p. 15 hano quam in commentario legimus adnotationem non a Valerio Probo conscriptam osso efficit. Sed hanc adnotationem quominus interpolatoris osse statuamus nihil obstat; immo facillimo fiori potuit ut aliquis luino adnotationem do alio commentario sublatum pro Probi ingenua consessions inscientiae substitueret, fortasse etiam sto Probi famae succurrendum esse arbitratus. Ceterum haec adnotatio non suo loco legitur, sed intor versuum 312 et 338 interpretationes quod obscrvavit

Ribbochius proll. p. 164). uuamquam huio rei atque similibus - num non tantum hoo loco, sed etiam aliis ordinem adno-

I Pimam rocte eum liae ro Ribbeelcius i. c. p. 351 cori sudisse videtur rerum nRrr rum auctorum indagationem eui Probum operam dedisse emeitur ex Macrobi Ioeo.

130쪽

tationum perversum reperimus ac maximo in extremis libris III et IV georgicon adnotationes quaedam aliorum locorum additae sunt 3 - non tantum equidem tribuerim quantum eis tribuit Ribbochius, qui indo alienis titulis commentarium intor-polatum osso efficit: possit enim aliquis existimaro haec scholia ex eodem commentario potita atquo reliqua ab excerptore primum neclecta ac postea demum vel in fino librorum vel in marinoesso addita. Sed intorpolatum esse huno commentarium omnino non videtur opus esse domonstrari, cum in eiusmodi commentarios paeno prorsus fieri non posset quin interpolationes irropo-rent. Nequo magis non exstaro integrum commentarium, sed misero excerptum opus est demonstrari: nemo enim hoc negabit qui hunc commentarium oculis attigerit i R . Si autem adnotationes Oxcorptas habemus eaeque omne4 sore in rorum ac maximo nominum propriorum interpretatione vorsantur, nonne admodum est verisimilo ex iusto atque amplo commentario has adnotationes ita fluxisse, ut epitomator quidam o larga adnotationum copia potissimum rerum sto maximo nominum propriorum interpretationes oligereti es Ribbochius i. e. p. 355 7 . Cui rationi frustra Riosius p. 14 sq. Maerobi locum V, 22 opposuit. Atque pleniorem hunc commentarium olim misso ipse Riosius p. 30 Gn. suspicatur, nam non modo quae in scholiis Bomensibus ad go. IV, I ad do quo loeo inha disputabo loguntur, utrum Probo Borytio an commentari auetori adscribat, ot quas Pomponius Sabinus ad ge. IV, 367 ') adnotavit utrum orroro ductus Probo

15 Merius libri, eum Id versus ultimi adnotentur: 506. 36 I. 417. 51s. 538. duae adnotationos ultimae suis Ioeis Ieguntur, qua re ne loeta Ri boekius post ge. II, 506 adglutinatas esse statuit vorsuum 361. 417. 519. 536 interpretationes ut post go. III, 475 vorsuum I 29. 264. 339.

Is Tantum hoe commemoro primam eclogam ne unn quidem adnotatione esse Inlustratam. 17 Si ea eommentari forma quam nos habemus ea est quam si dedit excerptor, perturbatus adnotationum ordo saetio ita potest explieari, ut nonnullas primum excerptorem fugisse statuamus. Tum iam excorytorem Domin montario admodum interpolato usum assa raecessa est. quod statuero nullaro prohibemur.

18 Pomponius Sabinus qui voratur ad ge. IV, 367 haee adnotate hoe dieit ut tangat opinionem eorum qui dicant omnia flumina habem