장음표시 사용
151쪽
Ds libris granimaticis qui Probi nomin0 sunt inscripti si de Valeri Ρrobi minoris libris grammaticis.
I uo oli in libri graminati ei Probi nomitio utebantur, liberdo ultimis syllabis ad Caelestinum ot liber de cotholicis nominum et verborum. II os libros primus odidit Iamis Parrhasius ue diolani Ib04 ot Vieotiae 1509. Λtquo Mediolaneusis oditio tantum eum quem priore loco commemoravi librum coutinet ita insoripiunt 'Probi m ammatici institutu artium n d Caelestinum'. Vicetina utrum quo hoc titulo addito 'instituta artium Probique
Catholida' in suo libri leimus 'o xpliciunt Instituta artium et Catholica Probi' cet.) os. Keilius gr. L. IV p. VIII sq. Hos libros postea cum alii odi dorunt tum Putschius qui eos ita inscripsit: 'M. Valerii Probi grammaticarum institutionum libor Ι' e t 'M. Vnterii 1'robi grammaticarum institutionum liber II qui est docatholicis nominum et verborum': nimirum hi duo libri tum Probi Ilerylii osso putabantur. Pulselii inscriptionem secutus est Lindomannus in corporis sui grammaticorum Latinorum Volumino I Lipsi au Ι 831 quamquam in praelatione hos libros non
Probi Berytii, scit Probi recentioris cuiusdam esse dicit. Proximo anno 1832 Uuit. I reundius in nov. annali. phili. vol. Vii. 90 sqq. cortissimis usus nrgumentis demonstravit librum do ultimis syllabis ad Caelestinum neque esse instituta artium quao in initio catholicorum commemorarentur nequo omnino ab eod mqui eutholica eomposuisset potuisse scribi . . tquo posten pate-
suetum ost in eo dico Vindobonensi is, qui olim fuit Ilobi. ex quo Parrhasius duos illos libros edidit, in quo librum ad caelo-Diuiti Cooste
152쪽
stinum secuntur catholica, librum ad Caelestiuum omnino titulo carere, ut ex nonnullis catholicorum locis ubi instituta artium ut ante seripta commemorantur appareret Parrhasium titulum suum
eonfodisso f. anali. gramm. Vind. p. XVI et XVII, L. Spengelius in iudieiis Monaeensibus 1840 p. 492, L. Lerschius diar. unt. stud. 1843 p. 627, Koilius gr. L. IV p. X et XXXI. Nihilominus Osannus miro in hac ro occaecatus in symb. ad hist. liti. Graeco. et Lau. II p. 17 I sqq. cf. p. 228 sqq. librum ad Caelesti num esse illa instituta artium arcto tonuit. Itaque libram do ultimis syllabis ud Caelestinum, quippo qui nullo testimonio Probo tribuatur, missum facimus. Huius uuiem locum quasi obtinuit ars grammatica e codice Vatienno vetustissimo ab Angelo Maio class. auci. Vol. V P. Ib3 sqq. a. 1833 primum edita. In codieo Vaticano hic liber scriptoris nominu caret, sed cum propter vetustum librorum indicem in quo Probo tribuitur tum quia quae Cludonius p. I933P. 76, II Κ. Probo tribuit legimus in hae arto p. 272 ed. Itom. p. I 47, 4 Κ. iam Maius hunc librum Probi uti cuius esse suspicatus sest. Praeterea iam Maius animum attendit ad duos codicus Neapolitanos, Borbonicum IV Λ 15 s. XV vol XVI qui olim Iani Parrhasi fuit et Borbonicum ΙV A IG s. XVI, qui eandem coutinent striem et alter quidem in suo adscriptis verbis: 'Finis Probi sequar Diomedem' eos. et Osannus symb. II, II et Keilius i. c. p. XIII . Etiam in duobus eodicibus Parisinis qui ex Vaticano descripti esse videntur cf. Keil. p. XII sq. hio liber Probo tribuitur quorum alter 7494 s. IX hanc exhibet inscriptionem: 'iucipit tractutus Probi grammatici', altor Ibis s. XV titulum habet: 'Probi grammatici do octo orationis mombris ars minor . His duobus codicibus usi ae praeterea codico Vindobono usi II, olim Bobiensi, s. VIII vel IX in quo primus libri quaterato eum
I in Celemni librum iid Caelestitium neelo liter Probo tribuisse videt ne ii iii is qui tu eodieis Parisiiii Τ520 solio I saeculo uti dimit,ci ut Keilio vLaum ost haee seripsit: 'ARS PROIII DE VLΤlMIS SYLLABIS CUIUS DECLINATIONlS UEI, UBI Praepositiones locorum quattuor uulgo di i
uantur ex in . ud. ab. nudio. audi obnm audeo audebnari', post quae secutitur Bacerpta cath. p. g. 2 indo a verbis 'nune de e tholiuis usque ad p. 33. 7 cs. K uiu p VIII. Huic autem instimonio pror,tis nihil potest tribui: nam Omliuio neclegentis,ituum scriptor so praebuit eL Keilitis ii. XL
153쪽
titulo intereidit, itorum hane arrem edidorunt Mesichorus et Uehensoldius in anali. gramm. I 837ὶ p. 227 sqq. , inscriptionem
oodicis Parisini 7bis secuti; auxerunt autem hane artem appe dico quam vocaverunt l. e. tractatu grammatico qui in codico Vindobonensi nulla inseriptione addita artem illam soquitur; praeterea ex eodem codico ediderunt do nomino humentum fio
inscriptum: 'incipit Valerii Probi do nomino'. De quattuor igitur libris nobis dicendum est: do catholicis, de arte Vaticana, ut hac interim utamur appollatione, do appendico huius artis, de Dagmento do nomino. Do his primi quaestionem instituerunt analeetorum grammaticorum editores p. XI sqq., sod satis habuerunt rem incohare. Tum copiosissimo do hac re disputavit Osannus in symb. ad hist. liti. Ura o. ct Lau. II p. 171-260, qui id maximo egit ut demonstraret quarto p. Chr. sacculo fuisso Probum grammaticum recoutiorem, cui et liber ad Caelestinumst catholica et ars Vatimna essoni tribuenda. Qui postea do his libris grammaticis dixerunt velut Spongelius in iudiciis Monaeo sibus 1840 p. 492 sqq. et L. Lerechius in diar. mi. stud. I 843 partio. 79 et 80, quamvis aliis in rebus ab Osanno dissentirentae maximo miram Osanni libri ad Caelestinum dolansionem
reicerent, in eo tamen omnes Osanno sunt assensi, quod recentiorem aliquem Probum suisse et ipsi statuerunt. Nuper autem recentiorem Probum grammaticum misso innuas ivit U. Milius, qui commentatione de M. Valerio Probo grammatico' inscripta, quae inserta est symbolae philoli. Boun. p. si-I00, et in praef. gr. L. IV p. XVI sqq. domonstrare studuit quae M. Valeriua Probus Borytius do compluribus artis grammaticae partibus scripta reliquisset, inun summam auctoritatem apud grammaticos nacta e
fient, postea in artem redacta osse; quam artem duobus librissio dispositam fuisse licere suspicari, ut priore libro, qui consueto tum nomine instituta artium inseriptus emo videretur, do littoria et syllabis et do octo' partibus orationis exponeretur, altero de catholidis nominum et verborum; ex his catholicon librum siesoro ut tunc compositus esset rostitisso; instituta artium autem receiiti Oro notate in novam formam, quae et ad postorioris temporis utilitatem ot ad primam linguae institutionem accommodata esset, redacta esse; quo factum esse ut, cum antiquiore libro Diqiligoo by Cooste
154쪽
neclecto recentior quem hodio haberemus i. e. ars vaticana solus servaretur, multa vetustioris doctrinas vestigia relinquerentur in catholicis, pauca in institutis praef. p. XXX). Do appendios artis Vaticanao, quao cum alia tum differentias continet quarum pars in codies Montepessulano 305 Probo Valerio tribuitur,. Keilius ita iudieat: siquid omnino nomini Probi tribuondum sit, in hoc quoquo differentiarum libollo quaedam ex libris Probi quibus posteriores grammaticos usos emo constet ex cerpta esso videri quae postea oum aliis observationibus oX eonsuetudinct extremae aetatis prosectis mixta sint ib. . Doni quo eodem modo in diagmento do nomino complura inesso putat quae cur a Berytio grammatico abiudicemus nulla prorsus sit causa
ib.). IIano. Keili rationem, quam comprobavit Brambachius libri sui orthographi ei p. 33 sqq., improbavit Bemhardyus hist. liti. Lari. ed. 4 p. 868 adn. 589, impugnavit Hormannus Wontgelius commentatiouo quam inscripsit 'de Probo artifieo Latino', quae inserta est symbolae in honorem Stinnoxi directoris gymnasi Oppoliensis collectas Oppoli I 867). Dufendit rationem suam Teilius, sed ita ut non nihil eam mutaret, in Flecheisoni annali.
ill . I 867 p. 638 sqq. Mihi, quod iam supra sp. 95 sq. indieari,
Keili sententia omni videtur carere fundamento, nam obsereationes sermonis antiqui in artem quae ad sermonem universum spectaret redigi potuisse mihi prorsus videtur esse negandum.
Aoeodit quod Keili ratio maxime est artificiosa, cum ea quae de arte Vatieana statuit omni eareant spreto verisimilitudinis. Sed cum possit aliquis exsistero qui potius do Probi minoris libris
grammaticis a grammati eis insorioris aetatis excerptis atqus immutatis cogitandum esso sibi persuaserit tum autem tantum alterum argumentum valoret -, consideremus ipsos libros.
Ac primum quidem de eatholicis ot do arto Vaticana dicen dum est. Codex Vindobonensis Isi, qui saeculo VII vol VIII scriptus esse putatur cf. Keilius p. VIII, quo solo P catholica servata sunt, hanc habet inscriptionem 'do catholieis Probi', in
2ὶ Ex Vindobonensi enim d eripti sunt duo codices Nevolitani e . Keil. p. VIII atque eum axeerptorum Parisinorem eundem codicem lautem ossa propior verba ARS PROBI DE UI.TIMIS SYLLABIS eeti de quibus supra dixi verisimile esti
155쪽
fino eius partis quao est de verborum ratione spost p. 40. 13 K. loptimus: 'finis do eniliolieis Probi sars Sorvi gruin' Oxplicii) s licit0r' verbis 'nrs Serra grani ' punotis notatis, iii nno libri hane subscription om codex habet: 'solieiter ara Probi grammati ei urbis Oxplieit sint holica'. , doniquo Probi catholita' logimus in titulo
mombranae qua olim codex involutus erat cf. Duilossonus philol. vol. XIII p. 3l6 Α). Quod nil priorem subscriptionem attinet, cumierha nrs Servi gram' oxplieit' tum totum subscriptionem recto librari orrori tribuit Κoilius p. XXVII adii. uuibus eo dicum tostimoniis ars Vuti statin Probo tribueretur, iam supra eXposui. Adeodicum autem testimonia accedunt posterio rui I grammaticorum commona orationes quas infra colligam. Ita tuo hi duo libri grammatici cum eodi eum tum posteriorum gruminati eorum testim niis Probo tribuuntur. Tamen hos libros vi, eodem grammatico scripto osse nut ex eodem sonto nuxisse negandum est. At quo illud primus domonstraro studuit Lersellius i. c. p. 629 Sq., Postquam iam antea Spengelius i. c. p. 494 catholica Probi artigraphi esse negavit. Lot schi rationem eo inprobavit Voninelius symb. t. ad his t. scripti. rei me tr. I nil. Gratistaviae l858 I p. 3b, qui post a do Probo nriis isto li. 9 sqq. etiam alterum illud, ne Eoommuni fonto quidem fluxisso entholica et urioni Vaticanam, ad
Keili rationsem refutandam conatus est domonstrare. Multa autemois quao Woni lius attulit addi possc puto. Sed nillea paucis
do univorsa horaim libroriam in dolo dicendum est. Atque catholi ea divisa sunt in partes tros, de catholicis nominum, do stat ho-lieis verborum, de strii turis. . e prima parte quae longe est mnximn - posteriores partos duno primas partis unius vix triens sunt - do nominitan declinatione ita Oxponitur, ut brovissima
disputatione de casuum torminationibus per quinquo doeli nationesi p. 3-5, 19 K.) et de terminationibus nominativi quinquo do-elinationum I p. 5, 20 - 6, 2I X. praemissa per singulus litteras atque syllabas domonstrotur qualis nominativos qualem faciat gen olivom, in quo maxime nominum r ut s litteris terani natorum
156쪽
ratio habotur p. 6, 21-3I, 35 ; additu est brevi ἡ oxpositio domonosyllabis, du nuniero terminationum Singulorum casuum,
denique do sormis casuum p. 32, 1 - 33, 7ὶ; altera parte quae est de catholicis veri,orum p. 33, 8 - 40, I 33 Κ. i similitor porsingulas litteras novissimam litteram o antecedentes quomodo secunda persona praesentis ot licesuetum fiant dei nonstratur, tertia parte quao est de structuris p. 40, 14 - 43, tu Κ. lo terminationibus oratoriis disputatur. .,rto Vaticana, Postquam breviter
disputatum ost de voeo do arto do littoris do syllabis, exponitur de octo partibus orationis hoe ordine peculiari: de Domino, do pronomino, do purticipio, do adverbio, do coniunctione, do praepositione, do iuturieetione, de verbo. Inter hos igitur libros primum hoc intorest, quod in catholicis comparout vestigia quaedam antiquae doctrinae ius KOilius p. XXVI , in arto Vaticana non item Keil. p. XXVIII), pro antiquae doctrinae vostigiis hic invenimus permulta porveiba atque mira. Deindo genus dicondi in his libris invonitur diversissimum les. Vent gelius do
Prob. urt. p. 9 sq.): in inutioli eis invenimus orationem astrictam, tu arte Vaticaua ambages ita molestas, ut nihil in hoogonore rideatur possct cogitari molestius. aut luo hae quidem res non obstant quominus cum Κsilio hos libros ox eadem originoita deducamus, ut artem Vaticanam duplicem commutation m Putemus PAso PasSam. Neque magis obstat quod in arto vaticana frustra ea quaerimus quae tu catholicis legimus in institutis Rrtium esse exposita, de qua re Postea accuratius di eam, aut
quod tu utroquo libro proprius invenitur loquendi usus, velut in arto Vaticana litterarum nomina sum per sunt neutra cs. p. 48, 36 , in catholicis sunt et neutra et seminina et ita ut praovaleat gonus laminitium; in catholicis indeclinabilia appellantur mono-ptota, in arte Vaticana aptota, similia. Sed obstat difforentiarum quae in praeceptis ipsis versentur multitudo. Ubi cuim do- monstratum erit do permultis rebus in his libris diversa atquo ontraria praecipi do communi origino nou iam poterit cogitari. Atque huius generis exempla IVontgolius p. 10 sqq. attulit decem, quorum cum duo mihi non videantur esse salis apta η'
5, Quomodo ea quae cath. II, 19. 27. 32. 2 do voce ir leguntur pugnent eum arte Vat. 10 l. 7, non intelluo, Vaticanae enim artis loco
157쪽
multa reliquis addi posse puto. Itaque 'Nentetelius vidit non inter conveni ro quao legimus cath. 12, 25 sqq. et n. Vat. I 28,l7 s lis auctor ot motrix . s. n. Vat. 9I, 3l sqq.), cath. I 6, 8 sqq. et a. Vat. 82, 38 sqq. pauper et paupera cf. app. I94, 20 et I97, al), eath. 25, 13 sqq. et n. Vat. 79, 27 sqq. cs de nom. 2II, 9 Maecenne et Maoconatis es Lerschius i. c. p. 6303, cath. 29, 9 sqq. et n. Viit. 225, 34 sqq. et 8 I, ll sqq.) Aeliatae et Achatis , cath. 29, 20 sit 1. ot a. Vul. II 6, 9 artus cs. app. I93, 22 , cuili. 25, 8 sqq. ot a. Vat. I 09, 2b domus et domi os u. Vat. I 52, 20 sqq. , cuili. 8, 9 sqq. et l7, 6 sqq. et n. Vat. 48, 18 et I 22, 17 sqq. Iuppiter es. de nom. 2l5, I 8 sqq.), cath. I 4, 8 sqq. eta. Vat. I 18, 3 sqq. singularia tantum cs. a. Vat. I 2I, 6 sqq. etl 22, 18 sqq. . Praeterea uulsem cath. 3, 8 logimus: 'prima declinatio neutrum nomen non habet . . . exceptis quibuSdam generis omnis ut hic et haec et hoc vortia, hic et haec et hoc advona' cet , cum urtis Vat. seriptor nou agnoscat nomina generis omnis ablativo casu a torminata 86, 33 sqq. es. 75, si ideoque etiam nomina Latina generis neutri nominativo casu a torminata
scribendum ost 'o Sempronii', es. Varr. up. Charis. P. 78, 63. Cath. 5, 7 'hi ot hac, hos et has et o senatus manus'; a. Vat. II 4, 10 'hi studinus ... hos 1luctuus o fiuctuus' es. 2b 'hae portion dis sγllaba ir sed do syli liba vir atque praeterea dis inaf eulinis in ablativo o littera terminatis nitur. Deinde quod eam. 24, 16 legimus: 'Gras Gyao vel Gyantas' non puto pugilare eum A. Vnt. 80, 26 et 38, ubi quaeritur ad quamnRm sormam deelinationis genetivos Gyae vel Meus tivos Gyan pertineat; nusquam eiiim 'Gvantis' serri posse negatur, at 81, 12 sqq. probatur Achata vel Λehates Aeliatae et 125. 34 sqq. Aeliatos
ο) 121, 20 sqq. otiam apud Keiliuni hoe portentum invenimus: 'item
in his nuininibus generis neutri quae diximus ablativo insu n. s. R Iit- tera terminari hoe monemus quod' cet. Agitur enim de distinatione glosso-matus. Necessario autem scribendum est 'nominativo ' ut antea legi miis v. 18 'sano hoc monemus quod quaecunque nomina generis neutri uominativo casu n. s. a littora torminantur haec Graeea esse roperiantur '.
Nimirum librarius dormitans pro ' nominativo ' id substituit quod in eis quae
anteeodunt fiex utios in similibus locutioitibus seripserat
158쪽
teuus ... has porticulis o porticulis' os. II 6, 33 sqq. - ath. 5, 17 'genetivus squintas declinationisin indifferontor et rum otum accipiet, harum spectoriim vol spocicum '; a. Vat 88, linosii ies harum specierum his speciebiis' es. 123, 15 'qita unque nomina ablativo casu numeri singularis e producto terminantur, lineo in eodem ablativo casu runt sultabani accipiunt ot gonotivum casum numeri pluralis ostendunt'. - Cath. 7. la 'D: hae littera n lilium nomon repperi torminatum; doceat doclinationum qui potuerit reperire '; u. Vat. II 2. 30 'in hac forma hoo monemus quod hoc unum nomon reperiatur quod nominativo ota usativo et vocativo casu num. Alia g. d littora definiatur, id est
aliud ' es. I 05, 23 et 84. 24 7 . - Cath. 8, 13 'Ι littora torminata nomina quattuor tantum modo repperi sino aliqua declinatione. nam monoptota sunt β), duo generis omnis hio ot limo et hoc nihili Dun ot duo gonoris neutri numoro tantum modo singulari hoc eummi, hoe sinapi'; a. Vat. 98, 4 ox hae forma qua diximus generis neutri nomina ablativo easu numeri singularis ilittora tantum terminari hoc monomus quod plus quam septem nomina non possint exhiberi' ot 99, 12 'ox hac forma qua diximus generis omnis nomina abi. casu num. sing. i littora tantum terminari plus quam quin quo nomina non possunt exhiberi . Cath. 8, 20 L littora torminata nomina Latina gonoris masculini et seminini Oxeopiis quattuor nulla reperios, hie sol. haoo Tanaquil . . ., hic consul, hic et haec et hoc exul': n. Vat. 65, t 7 sqq. et 92, 28 sqq. exemplum est pugil ot 66. Is logimus: 'nunc etiam hoc monemus in hac forma generis communis qua diximus in positivo gradu nomina il littoris dos niri, quod ex ca sorina Plus quam septem nomina tioli possint exhiberi' os. 92. 33 sqq. et 90, 22 'itom ox illa forma qua diximus goneris masculini nomina nom. casu iit littoris definiri et in gonero seminino volneutro necesse esse pro locutione pronuntiari hoc monomus quod plus quam XI uomina non possint exhiberi . - Cath. 8, 23 hie et hare et hoc exsul ' et 14, Isi 'hie et hace et hoe sur': a. Vat. 90, si 'in hac sorma generis masculini ... hoc monemus,
159쪽
iluoid quaecunquo nomina nom. casu rium. sing. his tribus lamis doliniuntur, id est copo exsul fur et cotora talia, haec si ex sua specio in gonora seminina vel neutra transeunt, non secundum genus fomininum vol neutrum sint declinanda. sed pro loeutione pronuntianda' col. - Cath. 9, 8 composita generis omnis hieot haec ot hoc tibicen corni eon fidi eon'; a. Vat. 93, I 2 ut vero quaecunquo nomina generis scilicet communis his duodecim formis dos niuntur, id ost tibi con memor' oi,timas x q) eot., et ex
sua spodio in genera neutra transeunt, lineo non secundum genus
neutriim sunt declinanda, sed pro locutione pronuntianda' col. Cath. l3, 7 'eor torminata, si sint generis omni Α, tertiae Sunt . . . hie et linoebot hoc Mor': a. Vat. 92, 28 'quaecunquo nominagenoris communis his tribus formis definiuntur id est pugilacer sortis' cet. cf. 58, 2 sqq. et 54. 3 sqq. - Calli. IT, 22 virici minata secunduo sunt declinationis, ri suetunt genetivo, vix viri, Trovir Treviri'; n. Vat. 10 I, 4 'ox hac forma gonoris maseuliniqua diximus ablativo casu n. s. nomina o littora torminari ot uo- minutivo casu n. s. vir syllaba definiri plus quam unum supra dictum nomen se. vir non potest exhiberi'. - Cath. I9, 17 et 30, 26 vasis': a. Vat. I 25, 32 'iduo vas ut cetera talia secundum sormam suam aptote sunt declinanda'. - Cath. I9, 2 l' unum siluit ros nominativo plurali, haec vis huius vis hae vires. Lucretius tamen numero plurali lino Vis et lias vis, ut sit nomon viros numero sempor plurali ' cf. 3l, t 'haec vis huius vis ot plurali liuo vis, sicut Lucretius et Varro: tinan hae viros numero
semper pluruli distinantur'; a. Vati 98, 19 'haec vis huius vis
et . haec sonum pluralem sacero prohibenturi t. - Cain. 2 l. 6 omnia nomina neutra iis torminata tortiae sunt declinationis .... exceptis quattuor, vulgus pelagus pus Virus. sed vulgus et polagus secundito sunt declinatio uis .... pus Di Virus tres casus tantum rocipiunt, in numero tantum modo singulari declinantur,
hoc pus vel virus O pus vol virus' cs 22. ls. 27, l. 32, 2; a. Vatisὶ Propior I 3, 3 neseio num recte Keilius catli. 12. 18 ubi eodoxliabat hie ot haec memor ' verba ' et lioe ' interpoxuerit. 10 Uaue vocem non novit eatholi eorum seriptor 24, 12 'mas Latinum unum monosyllabum repΡori tertiae .loolinationiΝ ΗΑ tapiens genetivo,
160쪽
IIa, 33 nune in hae forma gonoris neutri qua diximus ablativo
uomina o littera torminari si nominativo us litteris post consonantem definiri hoc monemus. quod OX ea plus quam soptem nomina non possint oxhiberi'. - Cath. 24, 2G 'ot iuveni gono-tivo Chromi, et antiqua est ratio declinationis dativo uti pro gonetivo, infelicis lixi pro i lia is ' est. es. 28, 17. Dum quod Sallustius ait ad bellum P rsi Mac donicum, non declinationem mutavit, sed antiqua usus est consuetudino, dativum posuit pro genetivo ' cot.: a. Vat. 95, la 'in his generibus illiorum diximus nomina ablativo o littera correpta torminari sunt aliqua tredecim nomina quilo in genetivo casu duabus liis formis definiantur, id est is ot i, ut puta huius Achillis et huius Achilli'. - 'ath. 26.3I 'pos, si sint generis communis, iis faciunt genetivo, ut hicol haec nepos, quamvis multi hauo neptis dicant, non haec nepos'; a. Vat. 90, 30 'quaecun lite nomina nominativo casu numeri singularis his duabus formis definiuntur, id est nepos sonox, haec si ex sua specie in genera feminina transeunt. in genore semiuino sic anomulo ita pro 'anomala' scribendum videtur cf. 82, 7. 13..105, 30. II 2, 33) efficiuntur ut puta hic nepos haec neptis'
cet. - Cath. 28, 1 'nusterus uiastori'; a. Vat. 67, 32 'hio vel haud austeri , non hic austeriis'. - Cain. 31, 23 u littora nomina terminata omnia neutra sunt quartas declinationis ii tormiunntia genetivum ct duli Him ot ablativum, sed producto; nominativum accuSativum Di vocativum ii torminant, si d correpto ' cs. 32, 30sqq.; u. Vat. l2l. 12 'sunt nomina monaria ut puta cornu'. Catii. 33. si 'sexta forma senaria est, in numero singulari pronominu sola regii, in plurali nulla. nullus nullius nulli nullum nullo a nullo'; α Vat. 10 I, 23 'haec quattuor nomina tantum id est unus ullus nullus solus' col. cf. 82, 6 ot III, lati . Haec habui quac addorem eis quae Wontgelius protulit. Iam apprerero puto ne Ox oodum sonto quidum catholica et artem Vaticanam potuissu nuere. Atquo post Kontgeli disputationem Keilius, qui rationem quae tutor catholica si artem Vultennam
intercederet nn ton miro modo omnino non tetigerat, praeterquam
quod praes. p. XXX neque ab uno homine neque eodem temporu
ili uiuic diseropalitiam iam attulit I .erschi iis l. e. p. 630.