장음표시 사용
201쪽
mniatoris, qui etiam optima causam praeiu-dieio infamiae suae possit pessundare; proinde li ea mercede tandem donabitur, quar ijs debetur, qui ne F Vocati ; nem rogati patrOcinandi laborem suscipiunt, quia, se obsequium praestare DEo putant, si mentiantur Reipublisa causa quod munus cuiusdam Legatiquondam diaest Grammaticus) non erit, cui multopere de illata sibi iniuria conqueratur. Proteisto omnibus neruis egregiὰ contendit in hac Apologia, ne quis ipsum talem Patronum non esse, ne* non strenuὰ me tiri posse suspicaretur. Vt autem huius rei specimina demus, Primo non puduit illum etiam hic ordiri telam suam ab infami illo Ioannis Marianae scripto; quod extremae aut dementiae,aut de sp Orditur a rationis videtur indicium. Cum enim probe Narianae cognitum habeat, eius figmenti Vanitatem libro da- in Ant-anatomia societatis, I E s V sectiope.7. urnato, detectam dc denudatam, Vt omnes perspicuὰ cernere posiint, librum illum, ob. summam & in mentiendo impudentiam, α in Ecclesiam Catholicam impietatem, flammis vltricibus esse dignum, quomodo ausiis est toties hebetata tela, in nos denuo regere re, si non orbitate mentis, aut incredibili
malitia laborat, quia veritati de industria bellum indixit pAt pulchrὰ ostendit quomodo Liber M -riana: in idiui strinio repertus tuerit. Quasi
202쪽
Pro Senatu Veneto Apologia oc. Io
vero non etiam aliquando pluchrae cudantur fabulae t Quis enim haec credat, illi quem in exteris scit esse tam falsiloqitum 'testem, quem adducit pas. io4. maxima iniuria aia De inu ficit, talioq; crimine iniuriosistime onerat. Quis nam* verosimile putet, Franciscum Sosiam, sanctissimi ordinis Franci sicani Generalem di Episcopum , vsm adeo charitatis Christianae atm iustitiae fulta oblitum, ut contumeliosas illas chartas Marianae, si earum inuentor suit, in Societatis nondum do ea re admonitae, ignominiam, legendas aljis, describendasque dederit, inceptora, primus infamationis huius publicae eme voluerit φHoc de tanto viro nemo sibi persuadeat; qui haud dubiε non ignarus, neu, immemor fuit illius Christi sententiae: si eccauerit in refra
charitatis Regulam secutus fuisset Sosa, dc de iis, quae Marianae Liber continet, vel Prouinciales,vel ipsum Generalem Societatis in eius bonum commonefecisset, si vir religio- fus fuisset; de quo cum nos nihil sinat dubitare, manifestum est, a Grammatico hune tantum Praesulem quo p mendaciter tradu ci. Verum vicunin habeat ista inuentio,
adhuc quaestio superest, an integre dc ineo
203쪽
ruptZ ad typos venerint, si quae apud Mariettis
nam reperta suerunt scripta; de quo, ut & do Nieolao Ricardio Dominicano, plura inuenies in Ant-anatomia seet: 7. n. a. dc seqq. Neque minus falsa sunt, quae pag. Io . M3o6. de P. Florauentio, qui Urbano. VIIL Pontificia sacris confessionibus fuit, sine teste addit. Quo enim loco' quo die' dc in quorum praesentia factum est, ut eonspecto M xianae Libro ille Pater in exclamationem istam eruperit, Heus keus actum est de nobis Iesu iis , quando nimμ sera fiunt . qua hie tiberean et Non fuit a ratione tam desertus P. Florauantius, ut Societatem matrem suam,
non auditam, non examinatam , non conuictam , ad unius hominis accusationem condemnaret, sesετ constitueret iudicem sit iudicis . non fuit a fide catholica tam alienus , ut eis suum ealculum adderet, quae sententiae Oecumeniςi Concili , Trid. dc tot Pontificum Rom. Bullis aduersatur: non fuit tam impius in Diuos Coelites, ut de eorum honoribus, qui extra omnem inuidiam sunt, tam impudenter vellet detrahere: non fuit deni v tam delirus, ut ea maledice carperet, quae tingulari Diuinae sapientiae du-Au, magisterio 3 sancti Spiritus saluberrimi sunt c9nstituta. Cum ergo per hos omnes scopulos praeceps ruat Marianae Liber, modo in βocietatem mendax, modo in Ec
clesiam Catholicam S summos Pontifiςes
204쪽
temerarius, modo in Coeli incolas iniuriosis, modo in ipsum Spiritum S. impius, sic consceleratus, grauistimo erret, quemadmodum in Ant-anatomia Sect. 7.&Ii .validis argumentis liquidum plansimq3 feci; P. Flo- Tatiantius autem non solium istius Grammatici, sed ipfiusmet Summi Pontificis iudicios umma fuerit, nemo prudens congruere cum vero putet, eundem Patrem ,
vii Marianae Libro, illa Aiadaeonstria tua effudisse, estis sua assensione at authoritate comprobasse , quae contra Veritatem. Eontra Catholieae Ecclesiae, es Apostolicae s dis iudicium, contra Diuorum in coelis honorem , contra placitum ipsius Supremi Numinis directio, ct aperie pugnant. Atque ex his perquam facile est eonijcere, quid de illo colloquio, quod pag: io 6. Patrem Florauantium cum S. Pontifice habuisse dictitat, sit sentiendum. P. Florauantius iam extremum vitae diem morte consecit ;ideo potest de illo comminisci Aduersarius, quidquid inuidia dc mala mens illi suggerit. Hoc tamen certo certius est j si in vivis adhuc Riperstes esset, illud Ecclesiastici. 34. u. 4.
nostro Grammatico occineret: Ab .mmunis quid mundabituris mendace quid serum δε--σetur Z Qui enim toties vanus Et falsidietis deprehensiis est, an dignus sit, cuius verba
hic pro oraculo Apollinis Pythii habeantur lsiquidem si elusinodj querimoniam apud S.
Pontia De eiusta P. Flora uaniij colloqui.
205쪽
Pontificem P. Florauantius de imminentei de laxata in immensum religiosa disciplina, de maximo discessu a Regula habuisset, dubitandum minim8 est, quin sua Sanctitas pro iure & potestate supremi Pastoris, de efficaci remedio malis quamprimum adhibendo sedulo studio,p ternam cura laborasset, Patrim Generali mandasset, ut labanti Societatis aedificio suucimentum supponere, ut angustioribus habenis nimiam disciplinae libertatem compescere, ut seciosa semita Regula longius digresses in viam Ocyssimὰ vellet reducere, aut, ni id faceret, aliud experiri. Hoc autem cum tanto temporis interuallo huchsl f ctum non fuerit, nem Grammaticus demonstr e postiliVrbanu VIII. in suo munere desidiae at ignauiae deditum esse, manifesto liquet, merissimam hanc esse fabulam . a G ammatico non modo in iniuriam Societatis sed etiam Maximi Pontificis compositam.
De ini, Eiusdem sursuris est, quod pag. ror. αfnςR 3o8. de P. Henrici Garneti imagine addit, lata v mmi FRlsum est, summum Ponti fidem
omnes imagines Ieseirarum, qua Romae is Eccle-
parietes ornabase, rosta rusius. Edictum enim illius tantummodo eorum imagines sustulit, qui necdum ab Ecclesia inter sanctos relati, nec titulo publicitius .igni sunt pronunciati s ideo adhuc ibidem conspi-
206쪽
conspiciuntur imagines SS. Iguatij, Franci-sj xaueris,BeatorumlAloysis Gon Zagae, Stanislai Koskae, Francisci Boetiae, Iaponiorum trium Martyrum. II. Falsum est propter illius Scoti Baronis obmurmurationem c quam etiam ultra Verum eXaggeratGrammaticus peculiari interdicto fuisse vetitum, ne imago P Garneti in templo palam exposita maneret. Est enim
notissimum,'generisia Deorerum , Ut Vocant, quod omnes etiam alios Ordines comprehendit S Romae in selitis locis affixum ac publicatum fuit, omnibus Episcopis ac Archiepiscopis mandatum fuisse,ne sinerent in locis sacris publice ullas prostare imagianes , nisi eorum, qui sanctorum caelvj essene rite ab Ecclesia adscripti, aut eadem auctoritate Mari eat , vel certὸ ultra memoriam hominum velut sancti, venerationi habiti. Ad quod generale mandatum etiam P. Ga netj imago Romae, quae in templo societatis exposita cernebatur, inde suit remota. Qua prompta obedientia secietas potius laudem promeruit, quam tam acerbam vitupera
dia larisiam Poni, , futuram, tam uis cum precibuν properiem confecturos minarenaeum ClienimGrammaticus no sit inter amicos Iesuitarium
207쪽
tarum, nota interioris, neq; etiam Vnquam fuerit, tantisper reum mendacii haberi se beneuolὰ patietur, donec integros pro se, minimὰ vacillantes det huius rei testes, quos nunquam est daturus. Non enim sunt tam excordes Iesultae, ut nesciant, quantum debeant summi Pontificis imperatis, praese tim in ijs , quae ad bonum comune Ecclesiae sapientiisima constituuntur e quae nequaquam fas est ab illis in examen vocari, qui studium humilitatis & obedientiae profiten
ροι ta tonseres nesse, non rei bonis catholica causes spendium adactum fuisse Game'm, ne hquodpulueraria adueri regem coniurationis per Uosnonis fac mentum consi- fueris, sed quod Ese eam machinar- auctoremsese rem h
trarium norunt non solum Lippi dc Tons res, sed & maximi nominis, summae 3 fidei Viri, inter quos merito numeratur Cardina-nalis Bellarminus, qui in c. 3s. Apologiae pro responsione sua ad librum Iacobi Magnae Britanniae Regis pag. 243. dc pag. 299. manifestam hanc calumniam a Garneto validi potentεrque defendit , cuius verba in Nantissa seel. I. n. s. recitaui. quae apolosia Bellar. etiam ab ipse Fr. Ludovico Ystella, Magistro Sacri Palatii Apostolici est approbata. Extat insuper Andreae Eudaemon Io
208쪽
Pro Senatu Veneto soletracte. Isti
annis, ad actionem proditoriam Edouardi Coqui prolixa Garneti defensio, qua mendacia, quae recoctus ille Coquus, non sine fallaciarum Apophoretis coxit, neruosd refelluntur: cui defensioni, nisi Grammaticus fortiora opponat, esuriens ex huius Coqui
Culina, non secus, ac canis AEsopicus, egredietur. Neque lautius coenaturus est ex Venatio
ne palmarij illius mendacij, quod de P. Ge
nerali subtexere illi libuit. pag. Ios. ait: -- eosne deinde purpura rum felicior , quamuis
non m nimo cum arroscio, ambira memoria. Cum enim annis iuperior,b- Poni ex properiem ira fucrum Carrinatium os gium complures coop xnrus ferretur, ni Ieseira1 um is sentes , quos fiscan eum adier mulsisque precibuT,. e Moe rem ure Generat, suo priuarer, contenderuns in
quod Ponti cem animo sitare fama per Urbem,ncrebuisset: non se quidem dubirare, quin Pontia, rem eo impeEarpersecta iamque omnibus cogntaris Gens lis erudis ' ingenν,prudentia, is Oiras innocentia ta sanct/monia, quibμου quiadem facis Cinet' dignitatem mirosce ι μή r. is V carsque posse nemo non νnrestetar. Sed meo aequum esse Sancti rem serim Socierati quo P
mis consulere, nec Parrem mulso nomin/b- ca- , onmum soc rempore ram necessarium es auferre. Ponae ex nec inurbannae, nec tam hebes , is patria o ου in s arres non perc,perer, exporrecta fronte ae
209쪽
c Resp: Haec est immanis criminatio, qua suae mentiendi libidini egregiὰ indulsit Gra-maticus, ut in Anti-Melandro parte 3. cap. a. obiect. i. n. 28 dc 29. ostendi. Factum ipsium exi fide . veritate sic habet.Cum antelnon mutitos anosS. D. N. Vrbanus Potifex VIII.nouos quosdam Cardinales renunciaturus esset, plurimorum sermone circumfusa per urbe fama fuit, futurum esse , ut etiam Societatis
Generalis eorum numero accenseretur. Deportata est haec suspicio per magnae authoritatis viros etiam ad patres Assistentes Generalis, qui existimarunt sui muneris elia, Vt, quoad heri posset,a Societate malum prohiberent, piaest voluntati S. Ignatij, dc ipsorum Assisten. Summorum Pontificum in C UDM--tium os expressae morem gererent. Vetant quippoficium. Constitutiones parte 9.cap. 4. β. . Generalem Societatis duo, rem, in qua HPraepseri os iam necessarso retin mendum viger, Admirrere, sine consensu Societatis; Sociarao Aurem assensum nunquism HUMis,si Obed,-ri μῶν insolica non compulseis. Et c. s. f. 6.a, et a
210쪽
debere , nec min consensem ad huiusmod, dumtararem pra H. itam Legibus Societatis compulsi Patres 'insistentes Per quos Sotaera Mam
fleui remesrouidentiam exercet erga Genera-
- uti habetur itidem parte s. Constit. c.4. A. dc c. s. in consulto decreuerunt adeundum quamprimum esse S. Pontificem,& deprecatione tempestiua, antequam obfirmet animum a propolato pro Viribus deflectendum. Melius esse praeuenire,quam praeueniari. Si enim expectent, donec ab eo res consecta iam sit , difficilius postea obicem poni constitutae publicatae* illius voluntati apud
quem re adhuc integra, Patrum A ssistentium supplex interpellatio minus offensionis, de plus efficacitatis sit habitura. Quare hoc munusAssistenti Italiae imposuerunt,ut ad Pontificem accede et, causamque Societatis orator deprecabundus demissed,& genibus nimiis ageret; quod re fecit his ipsis italicis verbis, quae ex Archivo Societatis Romano, optima fide transcripta adiungo.