장음표시 사용
331쪽
R1DDAssiiusENIT. ' 34sque in promovendis, mel ordinandis rebus Ecclesiae, vel Ecclesiasticarum personarum e-moditatibus demoti repudi Uaemulatores fuerimus, molumentum laboris nostri ab eo exsteriamus, qui dat mercedem bonam sustinentibus P. Quapropter notum facimus univer-0s, tamyraesentibus, quam tuturi temporis Christi fidelibus, quomodo nos pro remedio animae nostra marentvm nostrorum, ad proparandam Christianam religionem in terra SI vorum Trans .albina, in loco borroris remastae solitudinis, tres Episcopattis tonstruximus, es diis, reditibus mensae nostrae dotavimus, insuper ea, quam gladio is arcu nostro quaesi yimus. hereditate ampliaminius..Praerogativam quoque totius Ecclesiasticae libe tatis juxta formam sanctorum eamnum, diliges Impp. tam ecclesiis quam ecclesiasticis peris sonis, Deo ibidem sermientibus, nostra auctoritatis edicto firmamimus, Ubanno Apost lieorum, Archiepiscoporum, Episcoporum. corroborari fecimus. Ex quibus Episcopatum Suerinensem, quem postremo omnium consterari 2 dedicari in honorem Domini nostri
trecentis mansis ae duabus curiis adorii nostri dolamimus, is. Diploma datum est 8. Idus Septembris in dedicatione ecclesiae Suerinensis , anno dominicae incarnationis M. C. LXX. Indict. IV. Vide hic suadium amplificandae religionis : vide potentiam& selicitatem Leonis contra Stavo , quam etiam praedicat Robertus de Monte,Gallus, continuator Sigeberti Genablacensis: Sed ad rem. . Ludolso endeno non sufficiebat. extruendo monasterio incubuisse, aliosque ad locupletandum illud invitasse: Sed dc valedicens rebus mundanis totum se religioni tradidit, depositisque in altari primario, Mariae semper Virgini sacro, armis quibus in 'sus erat, vestem sacram, quam Theodomaro Abbate Cassinense teste, Gallicani monachicuCullam, Itali cappam, nonnulli Melotem appellabant, ex Abbatis manu sumtaminduit, & deinceps inter monachos secundum disciplinam & praescriptum regulae, quam vocant, vitam egit rigidam S severam. r. Roberto defuncto successit CONR ADUS I. natione Suevus, ut habet Hel-moldiis Buzovientis, Chronici Slavorum lib. II. cap. I. Atherius Stadensis ad annum M. C. LIV. & alii. Nam Atherius Crancius in metropoli libro VI. cap. XXXIIX. αXLIII. varians Bavarum facit. Huic erat Pater germanus Geroldus, qui Brunsvigae in fano SS. Petri iti Paulli, quod alanno M.C,XXX. exstructum S annis sequent, bus a Leone amplificatum Sanblasianum dici coepit, Canonicum, adjunctaeque sicli Iast magistrum agebat. Is quietis amans cum intueretur fratris sui Conradi quosque ille secum habebat, monachorum studia, disciplinam, vitamque laudabilem, totus in eo erat, ut monasterium illud ingrederetur, liabitumque Cisterciensium adsumeret. Uerum aliter Deo visium fuit: Nam Vicetino, sanctissiimo Episcopo, destincto, ad Ε, piscopatum Lithecensem, qui tunc adhuc Aldenburgensis dicebatur, evocatur: Fecit que deinceps, sede Lubecam translata, dioecesi nomen illud, quod adhuc retinet. Ini tio regiminis cum consecrationis caussa Hartvicum Bremensem Antistitem, Metro politanum, accessisset, illumque praeter opinionem duriorem inveniret, intercedem te M procurante Henrico Leone, quem in Italiam secutus erat, Romae ab Adriano IV. consecratur: Quod apud metropolitanum majorem ei invidiam conflavit. Quo ut placatiore uteretur, alluinto secum Conrado germano, Riddayhusensi archiman drita, cujus apud vicinos magna erat eXistimatio, denuo Brumam proficiscitur. Pla eato utcunque Metropolitano Geroldus muneris sui fiatagens in agriam abiit, ae de
inde in Obotritarum, nunc Megat olenses dicuntur ) regionem utrobique Paganis Evangelium de Christo praedicans, lucosque eorum Idololatricos, & delubra portentosis deastris consecrata, succidens. subverteris: Cuius itineris statrem, quem dixi, comitem, & in negocio religioso πα-ςαxit, habuit fidelissimum. Demortuo post aliquot annos primo hoc Lubecensi Antistite, quod factum est an. M. C. LXIII. Cano nici de alio ei irrogando deliberabant quidem, sed quod Henricus Leo, in Bavariam profectus, abesset, electionem suspendebant. Norant enim quid nuper GeroldusN-dera Durgentis, Evermodus Rac urgentis, & Berno Megapolensiis Episcopi, Leone neote, in ser epissent, nempe ut ipsi,& eorum successores, applicarentur ei perhonian ii ex Iaibitionem, sicut mos est fieri Imperatori. Et hujus sui iuris, quod non sine
sudo ce&sanguine a Caesare Friderico impetrarat, Leo valde tenax erat. Privilegium iat plenius cognoscat lector, adscribam verba Helmoldi lib. L cap. LXXX. Fdri postu.
332쪽
eis dedit Conradum Abbatem Ri agshusenum, es o stia invitum & reluctantem
Secutus cataclysi nusi surgi fluminibus ,
oros iamnestres, terrasque planas sese effundentibus : quae inundatio multa hominum millia abstulit: ne quid de jumentis submersis dicam. De his inundacionibus ataue emuxibus nota est vox Spiritus S. Apogat. I . Aqua multe, populi multi. Nec inulas unciuam impune intumuisse aquas, aut frustra ventos insolentiore tumultu mocrenitassi sis nullae non gentes experimentis, moxque insecutis cladibus didiceruns. Quid Leoni, S per eius amitatem univeris Saxoniae evenerit, notum est ex annalidi: praesignificata ista mala effetam horribili diluvio, nullum est dul3ium.
facerent 8 semidabilis erat principis animosi potentia, & adversus Stavos, genrem intraEtabilem,& subinde a fide Christiana desciscentetn, sine hoc patrono & deseris retuli esse non poterant. Prosopographiam Conradi habet Pleisoldus talem : PoIIebat literatura facundia, a bilutate, largitate, multis denique donis, =vibus aer a P sonam Iupervestiri decorum est Sedpuleram viri superficiem deformabaι insanabilis, usita dicam, impetigo, mobilitas animi s facilitas verborum, quae nunquam impumbat, nihil ex consilio faciens, incertus in promissis, extraneos diligens, suos fastidiens. uo. ll. primum Cisteribensis, deinde Clarevallensis, in ditione Ligonensi, Abbas, vitam cum morte commutavit, anno aetatis LXIII. quem vulgo clymactericum magnum vocant: Graecis, ut Firmicus annotat, effractor ductus est, quod humanam frangat debilitetque substantiam. Ab hoc Bernhardo Cistertienses monachi Bern hardini dici coeperunt: manlii tamen utraque appellatio. Annus obitus est a nato Christo M. C. LIII. quo tempore huius familiae Bernhaesinae, sive malis Cistertiensis, numerabantur monasterIa . α . Interea apud nos erant Amel ungsbornense, Mariaevallense, Riddagshu anum, S his antiquius Walkenredense, quod coepit anno M. C. XXVII. auspice Ducis Brunsvicensis subdito& vasello, Volcmaro Comite Lauterbergio & Clettenbergio, In Cu ius matrimonio erat Adetheidis filia Ludovici Comitis de Lot a. 3 Conradum Lubecam translatum excepit REI NERUS, ut testantur Fasti Hil
, instituit iter inPalaestinam, cum paullo ante repudiata propter consanguitatem priore, alteram conjugem duxisset Mechiildin Henrici Anglorum regis filiam. Cinmites eius itineris habuit ex ecclesiasticis hominibus, Conradum Episicopum Lub censem, Henricum Sanctaegidianum apudBrunsvicenses&Bertholdum ad Lunaebur Lum L Michaelis, Abbates. Inter politicos primi erant, HGerus Mansfeldius, GUn cellinus Suerinensis& Sigfridus Blancoburgius, Comites. In hoc itinere mortuus est Conradus Episcopus, in urbe Sur sive Surs, olim Tyrus dicta, sepulturae decenter Ec honorisce ibidem traditus. Leone post annum elapsum, ad suos reverso,Canonici Lubecenses, qui hactenus rumori de Pontificis sui morte fidem tribuere noluerant, nunc vero certum esse edocti, ad Leonem Lunaeburgi agentem accesserunt,& ab eo precibus ita, ut nihil magis contenderunt, ut Henricum Sanctaegidianum Abbatem, Episcopum ipsis, pro Conrades, tribuere non dedignaretur. Prineeps, qualis Abbas ille esset, quam prudens, quam religiosius, quamque secundus sacrarum litterarum in terpres, multis verbis praedicabat, ideoque se invite ipsum, cujus opera aegre careret,
333쪽
R ID DAGIRusTN T. a 'dimitteretestabatur: addebat tamen, nolle se divinae voluntati repugnare, eorumque commodis, quae ab hoc viro habituri essent, deesse : Ipsi eum vocarent, ac honorem,
reverentiam S subjectionem, prout dignus esset, ipsi tribuerendi Impetrato Principis assensiu, legati, erant hi Odo Decanus, Arnoldus Cullos, Henricus Priepositus Irunsvigam perrexerunt, ibique in domo capitulari monasterii, praesente Sicebod ne Riddagshusiano Abbate, quod a suisjussi erant, Henrico Sancta nidiano abbati erappluerunt. Testis hujus rei Arnoldus Lubecensis continuator Hesmoldi lib. II. cap. IXX. Erat Henricus ut id subjungam, Belga, natus Briinellis inBrabantia, vir ad miraculum doctus: cuius rei δῶγm, est apud Arnoldum Lubecensem libri, quem diximus, cap. V. descriptis ejus meminit Crancius lib. II. cap. II. Metrop. Atque hoc
mus, D. . de Icriptis elus me mi Crancius lib. II. cap. II. Metrop. Atque holocU nobis in mentem veniat, quamobrem olim tanto numero, tantisque sumptibus Rimpensis passim exstructa&locupletata sint coenobia : nempe ut in illis juventias ad Piciencam vel Ecclesiae, vel Reipublicae gubernationem, pie fideliterque erudiri R itui pias i posset: quod etiam factum esse mediar aetatis historiupersini e in ora rado & Henrico Episcopis Lubeeensibus,ex nostratibus coenobiis ad id Sono oneris culmen evocatis, atque hoc propter eruditionem doctrinae cum pietate conjundiam, nihil dico. ne prius dicta fastidiose repetam : unum adjicio, Corbeiam Ii Periale prope Hoxariam in mestualia coenobium, dedisse olim Episcopatui Brementi Antistites quinque, Anseliarium, Rembertum,Adelgarium, Vogerum &VVinnomem : Hilde siensi Alfridum Sc Walbertum : Halberstadens vilpum: Monasteriens Sigfridui Pragensi Thiadagum : osnaburgensi Marquardum: Spirensi Arnol-ratuum : Mindensi Wilbrandum: Padectomensi'Berialiardum : Verdensi Bruno Mena, cte. Sed audiamus Tritheimum de hac re ita disserentem in Chronico IIirsau giens ad annum D.CCC.XC. Erat, inquit, bis temporibus in monasteriis haec confluetudo celeberrima, ut schola monaeborum in singulis pene coenobiis haberentur, quibus non Ie cvlares homines,sed monachi moribus Ueruditione praeficiebantur nominati it citu non solum in dimini scripturis docti essent, merum etiam in Matbematica, Geometria, 'os se eteris omnibus secularis literatur.e scientiis eruditissimi haberentur. Ex humilli non solum in Romana lingva docti erant, hed etiam in Hebraica, Graeca re Ara peritissimi, quod ex eorum opusculis Deile dignoseitur. Et paullo post : Alalti ex m naebis propter scientiam literarum incomparabilem ad ilicopatus honorem sublimatisun . . 'qui ordinem suum mitas Prina mirabiliter illustrarunt. Verum redeo ad propositum : Erat id temporis pax in univeria Saxonia, tranquillaris nuper auctoritate Frid rici Caesaris dissidentium Principum animis. Hac occasione usus Leo de Brinas assca urbe sua hereditaria Crancius peculium ejus dicit) amplianda & ornanda consilium cepit. Eius partem, quae Haga dicitur, muro dc fossis cinxit: addidit deinde se
murra Divae Catharinae sacrum, cum prius in ista planicie partim paludes & loca pascua, partim veprem inaccessa & impedita : rara vero aedificia Sin his aedicula siera Templariis nuper tributa con*icerentur. Immigrantibus sensim in novum istud opidum colonis Brunsviga facta est Tripolis. Palatium, quod Duces Saxoniae ibidem habebant, pro captu veteris Germaniae exstructum, angustius erat, ideoque minus commodum, quam tanti principis familia exigeret. Idem de templo primario, cujus meminimussupra querebantur Canonici. Leo utrumque aedificium alacri m gnoque animo demolitus, operarios, quantum opus, conduxit, ut cuiae utrique aedificio extruendo operam darent. Palatio ab luto addita est aedes sacra, ne quid aut ael privatum pietatis cultum deesset. Templum primarium, Samplius quam antea erat,&duas turribus firmissimis conspeetius redditum est. Abstolutis istis aedibriis Princeps Hildesia evocavit Episcopum Hermarinum, in cujus dioecesi haec urbis pars errat, ut novo templo selenniter inaugurato patronos daret tutelares. Hi errant Iohannes Baptista,& Divus Blasius EpiscopusSebastia Cappadocum. Facta sunt haec rimo M. C. LXXII. praesentibus ex universo Ducam piaerisque omnibus proceribus Eeelesiasticis, & in his pnestileRiddasghusano Sigebodone. Qui biennio ante quam natorae sarisiecit, cum prius gurgitem illum malorum aspexisset fimestissimum: Leonis Proscriptionem, lilium, triarumque diti im vastationem ac denique diste es oriem, finem vidit controversiae litius veteris, gine Riddaginusanis erat cum Ilia..i laiargio dioecesis Halbastadentis taenobio perantiqua. Res h Pe ita se habebat.
334쪽
damnatus, dc praedia iidius etiam ab E atu privatus est. iis Geronis tempore Sige do abbas aliquot agri mansos: Nendorfii & alibi
uod Arnoldus Lubecensis lib. II. cap. XXII. annotat laetum n
sibi liboldus Hujesburgius, Ut tonis lucceHOT EU oratj i Pseudo episeopo eonfirma s esset, re tandere conabatur iri toti si inum censebant Riddagshusani: Theodoricus igitur Antistes Halberina 4 Il ei successor, ex antiqua& nobili lamilia Dynastarum Crolicensi una originem d ri tridue nobi ozue bene volebat, rem eo deduxit, ut ReinbolduS accesadhu aliqua pecuniae summa agrosRiddagshulanis relinqueret. Huic πο ut imi adfluere ex hominibus ecclesiasticis Theodoricus Ilsenburgensis, E in hardu
sacrarum inprove nata Casas extruerent, & reliquum vitae precibus di studiis 1 impenderent, benignum & liberalem operti patronum Un il
335쪽
deliberationes mas ostendebat. Obtinuit igitur tandem alter hic Iligerus, ut rerum sacrarum evehendarum atque locupletandarum studiosissimus Princeps apertum sibi per ultimi tuncComitis Honsteinensis obitumHonsteinense dominium&castrum ipsi, ipsiuςque itidem patri cognomini filio Se masculis heredibu caeteris, ea conditione in seudum concederet, ut Itburgensis vicissim Dominio dc castro resignato, novisque Ibfeldae monachis tradito, Ecclesiam ibidem statim inhonorem sempervirginis Mariae exaedificaret. Eam stindationem reserunt huius monasterii monumenta in annum M. C. XC. A quo temporeDominis Ilburgensibus HenricusLeo ampliorem quidem, Comitum scilicet de Honstein concessit titulum, sed priorem illum de Ilburg, ne quid olim coenobio inde praeiudicii existeret, plane ademit. Quae equidem, cum aliorum insti & chronica obleuriora piaerumq;, dc coenobium tamen hoc nostratium haud quaquam postremum sit, brevibus indicare volui, ad nostrosjam Riddagshusanos reve
s. BERTRAMUS Sigebodoni defuncto successit anno M C XXCVII. IpQ
praesidente obiit Brunsvigae in aula sua hereditaria sertissimus&magnanimus Primceps Hem icus Leo, quondam Saxoniae utriusque & Bavariae Dux, nunc agri Brun svicensis&Lunaehurgici, terrarumque ad Viturgim & Gottingiae Dominus, cum
a ruInnosae vitae annos complevisset sexaginta sex, sicut habet vetus Chronicon S xonicum MS rithmis contextum, & cum eo ex amussim consipirans narratio Ger
hardi Praepositi Stederburgensis de Henrico Leone, nuper a me evulgata. Vulgbei tribuuntur anni vitae LIX. Sed perperam. Epitaphium habet ibidem in templo Sanblassiano, quod cum a nemine quoquam ante me recte lectum& intellectum m rit, quemadmodum illud anno M D LXXIIX. exscripsi, dc sequentibus annis ad Davidem Chytraeum Chronologiae recudendae correctius inserendum misi, hic su
me jacet Henricia quondam Dux , eon ιιor hujus E. elesia dienus, nobilitate pius. Moribus ornata sibi coniunx est sociata, Pauperibus larga, simplicitate bona, Inclyta Mechiridis Anglorum filia Regis: Nutriat angelieis bos Deus ipse cibis. Adjacet optatus Rex horum sanguine nam
Otto coronatus vermibus esica Διω.
Hujus erat Sponsa Philippi stirps generosa,
Filia formosa, nune cinis ante rosa. Qui Deis hae mura, memor horum sis peto, pensa, Quid eam, quid mita. quid res, nisi mors. cinis, umbra. Penultimus hujus epitaphii versus nonnihil exercuit lectores, aliis aliter eum legentibus, quod ex Camerarii iccisivar. meditat. parte prima cap XII. & Chronologia Chytraei anno M D LXXXVI. edita apparet. Propter hanc legendi dissi re tem Buntingius in Chron. Brunsvicensi posterius distichon plane omisit. Obiit Leo An. MCXCV. VI. Augusti, quem Beroeamus secutus est MCXCUM XXV.
c. BERNUS. Parum abfuit, quin hic e memoria hominum sublatus filia isset. Nulla eius in monasterii antiquitatibus mentio: neque alibi mihi occurrit. Vitam debet nunquam satis laudato collegio Smblasiano apud Brunsvigam in cujus
archivo repertum mecumque communicatum fuit instrumentum, quo Wilbere Abbas Riadauhusanus testatur, monasterio suo fuisse controversiam cum Can nicis Smblasianis super commutatione praediorum quorundam inter utrosque facta. Eam litem refert a discretis quibusdam hominibus aequis conditionibus compositam. Verba instrumenti produnt animum hominiis redigiosum pacisque &concora
diae amantem. Sed partem libet subjungere. In nomine S. N individua Trinu ιυ. Mibernis DEI gratia me bii S. Maria in RUDIsbusen humilis Avas cum totius Di eonventus unanimitate. Ratio suadet, hortatur religio, remera paeis a Poris amaιον ortus admonet, ut si quid inter ecclesias, sive ecclesiastiem persio ne troversa - rancoris emers ih in Spiritu e cordiae, is muro caritans ministiae Uu a s - ' con-
336쪽
33o CΠRONI eo Neoneordi studio pacis reformetur, Dromnis dissensionis eo lanato serupulo ab unitersis Melibus pacis idemptitas inmiolabiliter perpetud conservetur Nomerint itaque tam prin entes, quum futuri quod inter ecclesiun beati Blasti in Brunefmie es nostram diutina me
tebatur controversia 'per eommutatione concrambii, quod inter inas aliquando de quihusdam praediis eontraaum fuerat. Verum quia omnu sis controversiae fomes, ει nutrim/ntum solet esse discordia, qua earitatis inimica a religione quam maximὸ discrepare dinoscitur, eommunicato maturiori consilio discretorum mirorum utri4 ecclesiae consultura nobis misum est aequum is salutare, quatenus mediante amicabilis compositionis transactione omnis eontrowersiae illius querimonia ad integrum sopiretur, quod is Dei gratia factum est Me tenore, es. Annus adscriptus erat M C XCIIX. Hujus instrumenti beneficio Wilbernum abbatem in priore Chronici editione praeteritum ab oblivione vindi are potuimus. oriebatur hoc tempore in Germania bellum civile. principibus Imperii den vi Romanorum regis electione discordantibus. Horum quidam Otionem, Henriseci Leonis F. e Galliis, ubi Comitatum Pictaviensem possidebat, accersitum, Caesiarem designabant. Alii Philippo Duci Sue viae, Henrici VI. Imp. defuncti filio suffragabantur. Otto Caesar sub initium gubernationis suae Ridda litisium in protecti nem recepit, eique quam diu vixit benevoluit & secit Exhibitum mihi est dipi ma ejus, quod integrum adscribam. Otto quartus Romanorum rex resemper Augustus. Ad hoe nos diminitate propitia ad fastilium regalis dignitati, credimus esse promotos, ut ecclesias DEI gladio accepta potestatis a miolentorum oppressione delen an . do tueamur: eas praesertim, quas sub patronatu π defensione piae memoriae patris nostri positar arctius re familiarius nobis constat esse oblieatas. Unde nos universitati Motivm constare volumus, quod nos dilectum nostrum coenobium in Ri dapsbuben sub defensionis nostrae patrocinium suscipientes, regali auctoritate nosti a distriiae prohibemus, ne aliquis ejusdem eoenobii terminos in pratis, pascuti Θ Hmis invadere is imminuere, eonvellere, aut immutare praesumat. Quod si quis praesumserit gratia nostra ostensam se noverit in rβurum: quia omnes terminos, quos idem coenobium 'b patris nostri pro-ςectione quiete phsediu, integros ei in perpetuum constare deeremimus Porro vi hoc
ratum εἴ neon mulsum in posterum perseveret, praesentem p inam si illi nostri impressio. ne jussimus insigniri is idoneorum testium subscriptione eorroborari. Quorum nomina hae sunt Borebardus Praepositus de S. Blasto, Walterus de Baldensete, Conradus de Hagene, Balduinus advoratus. Basilius de interrori, Anno de Blan eMorg. Actum ab incarnatione Domini in C MI .
In seciuenti anno Philippus designatus Rom. rex adversarium suum oppugnaturus in Saxoniam cum exercitu descendit, cui suppetias veniens Odollas arcni piscopus Magdeburgensis, in itinere Helmaestadium, abbatis erdinensis, qui unus ex Electoribus Ottonis fuerat, opidum, una cum monasterio Sanludgeriano igni crudeliter concremavit : Warbergam avitam Baronum sedem S domicilium solo a quavit. Congregato universo exercitu Brunsviga obsidetur, oppugnatur, sed frustra, oppidanis cum praesidiario milite fortiter pro patria dimicantibus. Erat in umbe Henricus Comes Palatinus, Ottonis frater, virtute hellica praestans princeps,
quem quod amplius oppugnare nollent, quidam ex Imperii ordinibus Caesarem in Saxoniam secuti, ex castris disicesserunt. Inde nata fabula de Divo Auctore Brum Dicensium patrono, cujus ope pene divina hostis ab urbis obsidione abductus com
' AMELUN S. Verisimile est Wilbernum non diu monasterio suo praesul se: etenim ad annum M CC II. fit mentio Amel ungi. Vidit ille & indoluit re tinuari bellum illud domesticum inter cognati sanguinis principes, neque non sum expertus est in isto turbine difficultates. Decessit, ut putatur, eo anno, quo Phis hippus Caesar insidiose & crudeliter Papebergae contrucidatus est, erat is M CCUM 8. BALDUINUS. Sublato aemulo, ut in Imperio se confirmaret Otto, ordinishus regni prosectionem Italicam imperavit, quae ut divinitus felicitaretur, erga e Hesiasticos homines mire liberalem largumque se exhibuit. Cumque intelligeret familiae Cistertiensist Abbates Graeci ααιι--αι κῶ vocarunt numero quinquaginta duos Wa enredae ad nemus Hercynium convenisse, ibique Syno-i dum,
337쪽
dum, sive rapitulum relebrare, isthue accessit, seque eo m precibus commendavit. Praelati honorifice mcceptum, quod magni beneficii loco habebant, in fraternitatem saam loquimur cum annalibus 'receperunt, omniumque bonorum operum, quae in sacris familiae Cisterriensis aedibus sacris sine intermimone peragerentur, quaeque illis renumerationes coelestes indultae ement, participem secerunt. Walhenreden- fis Antistis Henricus ordine quinctus, hespitem Imperatorem cum regia famissi
pro renata luculente tractavit, qua submissa Veneratione & benevolentia delectatus ille, monasterio in protectionem suam recepto, omnia, quibus gaudebat, privilegia confirmavit, atque a vectigalibus immune esse sancivit. Conventui monachorum e nostratibus praeter alios interfuerunt Conradus inchel steinensis & Balduinus Ris L husenus, qui inennio post XIIX. Febr. ex hac Vita emigravit. dy. C o N R A D u s, ejus nominis alter vir doctus, facundus& religiosus, Balduinci anno Μ CC XVI. defuncto successit. Ottonem Imperatorem patronum expertus est admodum liberalem. Eo ipso anno, quo gubernationi monasticae praesectus est, nanonnulla a Caesare impetravit,quod diploma, cujus partem subjungam,teitatum
lacit. Dei gratia Dito quartus Romanor. Imp. is semper Augustus. Sancta quidem es Domino placens Cistertiensis ordinis religio fidelium omnium veneratione digna, nostris tanto demotius est euranda subsidiis, quanto nobis exeri rem inter homines contulit di viana gratiapotestatem. Piam igitur circa omnia illius ordinis monasteria volantatem ba bentes, dilectissimam nobis ecclesiam in Ridd shusen bonum is alubre propositum nostrum evimus in effectum operὲ proficisci, quoties nobis oportunitatem adeptis competenter eam suppeti merit promomere. Et paulo post: Haec autem facta sunt attestantibusfidelibus nostris, Guneelino Imperialis aulae Dapistro mille ino Marsichalao, Obico Admocato Gostariensi. Bernhardo de Mosserbutis, Caesario Advocato de Qvedelicto . Tiderieo de Merbene fisoanne de Bornem. Acta sunt hae ab inearnatione Domini AE CC x' anno regni nostri sex. Imperij m. Indidi. IV. VI. Idus Maj. Verum Conr dus Abbas isto optimi Caesaris patrocinio non diu uti potuit: nam biennio post anno videlicet M. CC. XIIX. obiit Otto Imp. XIX. Maii ut Albertus Abbas Stadensis annotavit, cui antiquitates Sanblasianae suffragantur. Testamentum condidit pridie, in quo multa religiose constituit. Fuit otio Imp. princeps φιλησοχ na ς-ιγ, Iitteratus&ergaordinem ecclesiasticum stimme beneficus, cujus rei infinita vidi indicia in antiquis diplomatis. Demiror autem, cur laudatissimum hunc principem Cinpinianus, scriptor alias non vanus, neque proletarius, superbiae adeo instimulet, ut eam solam caussam fuisse dicat, cur Imperio exciderit. Sane longe aliter se res h heni, S. Ottonem non superbia evertit, sed fides data Imperis,& usque ad extremum halitum religiose servata. Pontifices Romani superiurum temeorum indulgentia
Caesarum abusi, multa reipublicae eripuerant bona, quae partim ipsi tenebant, partim aliis tradiderant, ut ne deessent clientes a quibus saginati ipsi & ociosi, sicubi vis aliquai noueret, defenderentur. Hanc possestionumImperii, alias satis exhausti, diminu rionem, cordatusae Germanici Spiritus Princeps, serre noluit quippe qui intelligeret, hac occasione Caesarum potentiam incisis nervis debilitari: Pontificum vero ambitationem &lascivam petulantiam accessione superfluarum opum inconsulte improvideque augeri. Tenebat hoc tempore in Italia Pontifex Romandiolam, Tusciam &Marchiam Anconitanam, indubitatas Romani Imperii provincias, nuper ab an1eula superstitiosa Mechiilda, Bonisecii praepotentis marchionis filia & haerede, inusitato pravoque exemplo contra Augustorum voluntatem sedi Apostolicae, quam vocant, testamento assignatas. Imperator Otto de jure suo a legis peritis & praesidibus edo esus, quae Reipublicae erant, amice primum, cum negarentur armis repetebat, suaeque ditionis faciebat omnia. Id Papam Innocentium nocentissimum tantopere offend hae, ut hoc nomine optimum principem anathemate feriret adeoque de Imperio det haret. Qua in re operam ei navarunt fidelem Si ridus Moguntinus & Albertus Magdeburgenses archiepiscopi,iniuriosum illud V Ovis transalpini fulmen in Ge marita publicantes. Sea pro Ottone Imp. contra calumnias maleseriatorum quorumdam scriptorum suo tempore animose depugnabimus.
Innotuerat Romanaesessi, Conradus Riddagshusianus praesul ideoque ei subinde demandata negocia. Ex multis unum reseram: In coenobio San-Petrino vulgo
338쪽
Lauter Tum vocant pro Halim Saxonlaam, inter Praepositum&reliquum nachorum coetim,dissensiones flagrabant acerrimae, hominitas religiosis indignat, ortae ex moribus Praepositi Theodorici perversissimis, quibus ille totum monviser. um pene evertebat. Vicini Antistites & archimandritae incendium hoc testinguere conabantur certatim: sed frustra : ea eratirreligiosi hominis pertinax malitia. Ne hocio ad curiam Romanam delato, Pontifex Honorius III. mandavit Friderico ab enredensi, Conrado Riddagshusensi&Theodorico Mic strinensi, abhatibus, darent,operam,ut audita coram utraque parte, controversiim ligatiosis exacte cognitis, dissensioni scandalota finis imponeretur, dc quae mussi collabentis monasterii essent, mature &prudenter ordinarentur. Impediebatur domesticis negociis Riddarata- sinus, quo minus eo iret: verum quod collegae duo viri experientes faciendum stat endumque putarent, id se ratum habiturum, missis lireris testatus est. Anno igitur N. CC. XX aikenredanus & Michelsteinensis abbates ad montem San-Petrinum profecti fiunt, adhibitisque nonnullis aliis uuis religiosis, utrosque tam Praepositum, quam 4 adversarios audiverunt. RV erant perplexae & dissiciles, ex levibus caussis orto incendio nocentissimo: visium fuit Patribus animos exulceratos placare & sa cita a, dissidentes ad concordiam reducere. Formula meificationis in Chronisco San-Petrino manu scripto, quod mecum communicavit vir nobilis & consulat mus Marquaesus Freherus, Consiliarius Palatinus, quem honoris & necessitudinis ergo nomino, talis recitatur: Fridericus Dei gratia deumathenrede, conra iniώM
Lusien, UTheodoriem de lapide S. Michaelis, AbbateΥ, univer', ad quos praesens ser
sumpermenerit, notum esse molamus, quod cum a summo Pontifice aceeperimus in mandatis, ut adreformandum statum Ecclesta Sereni montis Iuper quibusdam aniculis, de Pro 'o 6usdem Ecclesiae astiti subditis ipsius auribus intimatis, inquireremus diligentius meri tatem, ad locum ipsum accedentes, partes, ut ad bonum pacis redirent, multipliciter bor mbamur : quae tandem sense alligationes multimodas, Philippi Movi ορ eris, in Hallis, tammeri in Lipet e Pr Utorum Henraei monachi in urit emede re Alberti montista reni eanonici regularis arbitrio submiserunt, tam in nostras,quam ipsorum arbitrorum M. nus. Meliter promittenι es, vel quod omnes, vel eorum tres partibus praeciperent obser mandum ipsi modis omnibus, adimplerent, nobis nihilominus hae auctoritateconcessa, ut pereensuram ecclesiasticam compesteremus si qua partium eorum statutis praesumeret obviare. Nos igitur, ut in negotio liberius possent proredere arbitri memorati, excommunieaticinumineusis innodamimus 'artem. qua eorum arbitrio ausu temerario contrairet. Forma
ritur arbitrii hae r Dominus Tiderieus Praepositus Sereni montis quos se dicit exc in nitasse ad abundantem cautelam in continenti debent aviami sine poena. Reliquum arbitrii, Dominis delegatu Geo, fratribus, ΘΛ in Ecclesia conventu praesentibus, pro
migabitur in capitulo, De. Atium in monte-Sereno, anno Dominica incarnationis Moe xx. Kal. Mase. Lauterbergense coenobium, sive malis San-Petrinum, non procul a Salinis Saxonicissitum, monachos olim habuit Augustinianos, qui se regulares vocant. Is ordo postBenedictinos a rigore regulae suae deflectentes emorescens, ex Bavariae coenobio Rallenpuech in Saxoniam colonias deduxit, passimque nidifica viti Antiquissimum ejus instituti in Saxonia est monasterium cui a Salinis nomen in
suburbio Hildesiensi orientem verius conditum a Godehardo Epistopo MXXI Quod exceperunt Hamersi ebiense anno M. C. ΙΙX. Novi operis prope Halim Saxo nicam M. C XVI. Richenbergense M. C. XVII. Schoningense M. C XX. Baccet danum non procul ab Hildesia M. C. V. Obiit Conradus Ridda husanus Prarivi
to. ARNOLDUS, shecedit eodem mense, vir sedaturi prudens Sc domas. Tem postquam coepit anno, Otto cognomento puer, Henrici Leonis nepos, Dominum neburgi, nam hoc titulo usum, tam annales veteres, quam instrumenta testant a regre ferens, Brunsvigam majorum siuorum urbem hereditariam, augustale etiam, Maextraneis injuste detineri, de hoste excludendo, ac urbe sibi suisque vindicanda, cogi rationes suscepit, collectoque exercini mediocri ex Riddarahusio ad portam Valler Iebiensem noctu accessit, ubi a civibushujusrei consciis, funalibus exceptus & ad am
cem deductus adjutusque, praesidium exaugustali totaque urbe pro iugavit. Plura de hac re Chronicon Smonicum di ex eo annales urbis Coloniensis.
339쪽
Imi equestris ordinisviro Balduino a Campen
Hoc tempore Guncelinus de Wolsenbutiel, Imperialis aulae Da fer, cum imbus filiis Burchardo, Guncetino & Ecberto annuam sibi memoriam in monasterici RiddaPhusano comparat anno M. CC. XXXIV. PARs FAMi Liru. I de mus nobilis Dominus de Wolfenlutiet , Gertrudin MarchionuEcberti, ebo nominis secundi, sororem, ab Henrico . Imperatore patrimonioe utam, a civibus Brunsvicensibus adjutus, in inteertim resti tuit, anno Loqi. Crantius lib. 4. Sax. cap. . . Meminit miri iudi Reiuardus Episcopus Halber densis in quodam instrumento an. IIII Ajus patronus monasterii Rita stafani misit II. s. Ecbertus adducitur testis in litteris Henrici Leonis anno IIso. Fuit eidem principi a consilliis, qui eum in Pala linam promisceretur fidei ejus conjugem gram daracum familia aulica commisit, sed redux infidum d prehendit ramiterque punivit. Vide Arnoldum Lm
ex teloneo oldensioresi in Hessalia anno IIII. EosS natus Hamburgensis. 20s. . marcis argenti comparatos
Hi fratres fuere Admorati monasterit Heningensi s. l. Guncelinus. Beatrix monialis Dorstadiana. Boretardus, Ecbertus Iabo.
Erat antiqua familiaritas abbati Arnoldo cum Ludolso seniore, Comite Halle mundensi nata in Schola Hildefiensi: ejus fructum tulit Riddanshusium , assigna j ipsi bonis quibusdam, quae Rarao de Visen, equestris ordinis homo, a ComitibusΗallemundiis in seudum sibi concessa tenuerat hactenus. DynastiaΗalle undensis inter Saxonicasolim non postrema fui nunc territorium illud possident DucesBrunsvicenses, Partem familiaesubjungam.
340쪽
brandus Senior anno ciristi II 63. funda-mit monasterium Luccense , inciquo, sepultus est.
Mimarin Prae positus Asinauertensis. Imbrandus Dderbornensis, deinde Traje Gensis. Albertus Archiepiscopus Ad debum gensis, sedis Romanae Legatus Ottonis φ. Imp. bostis,quem con sarcinatores catalogorum Antistiitim Magdeburgens DLsissime eiunt Com ιεm xireMergium. Obiit IIII. brandus arcti episcopus Mugn. burg.non exΚireh. bergior si, melesoLmiorum familia natus sed Halleris
mundius origine. Vide notas nostras
Agnes uxor Henriei hi Calmede equitis aurati fundatoris monaimibrandin,