De Aristarchi studiis Homericis

181쪽

ποια φωνῆς εμφασιν δηλουν. Si haec certe firma sunt in illa annotatione tymologici quam nunc habemus, in qua quae ad illud ἐρέχθεον et quae ad ρέχθευ pertinent confusa sunt. ιέλανδριος si ελάνδριον I, 12 vel potius Eust. h. l. . κητειοι Eust. Dissiligo by Ooste

182쪽

et schol ad 1, 21 eui tamen testimonio dissido, non quin putem etymologiae rationem Aristarchi esse non posse, sed quod parum elegans ταIροι εγάλοι κτεινοντο tac αὐτόν . δέκτης δ. 248. Ne στένεται IL 163. Quo tamen oeo quae Arist nicus scripsit comparans cum Apollonii lex. p. 36 vix dubito qui de suis Aristonicus largitus sit magistro haud gratiam ha bituro es ad στεDouενος , 220ὶ De κλυτοπεολος quod Aristarcho tribuitur apud Apollon lex. H. p. 486, quod in voe bulo explicatu facillimo et multis quae Homerus habet simillimis aperto supra quam diei potest ineptum est, cave fidem habeas. Settieet lacuna est apud Apollonium Aristarchi voe. paraphrasis excidit Sehol Platon. 455 e. πεττεω ἐστὶ παι

λει τὰς φ φους ἐν αἷς παίζον. Num qui hinc credat Mistarchum πεσσους ab παιζειν duxisse Conserat modo Hesychium πεσσος υτως ἐκάλουν τὰς φοφους αἷς ἐπαιγν. In quibusdam satis habuit varias explieationes ponere ne litem 156 dirimere. V. ἀκοστήσας , 506. νυξ βροτη , 78. ἄλλος , 155. λαισήT II, 428. δια σπιδέος πεδέοι A, 754. . . Significavi supra p. 54 ita institutum fuisse ab Aristarcho ut verbum verbo exprimeret. Ad B, 420 Didymus haec servavit Aristarchi: ἀλr γε δεκτο ἐν ρα, πόνον δ'

183쪽

- 154

ιιε ιφi ιοιρος V ad 1, 6493, ἐπίηλε χ, 49 Drεισέπε ιφε, . 344, et quaedam alia in iis, quae iam supra attulimus. Apparet studuisse in his verborum sensum vocabulis notioribus et propriis quam Meuratissime reddere, ita ut in compositis etiam praepositionum vis patefieret in quo perspicuitatis causa non fugit pluribus verbis uti. Si commode fieri posset tenuit in paraphrasi omerici vocabuli radicem, ut ἀν et Ορω σι τεσσι non δεσποτικαὶ ne ἀνώκτευν quidem reddidit sed ταῖς εὐνἀνaκτορων Item κερJaλεοφρων Ε ἀνέχνη. Hoc tamen non anxie secutus est Sed propria voeabula quaesivit ut reor γαρ Antinous ἐπίηλεν τώδε εργα I, 9 επεισέπευφε. Nam

184쪽

q. . in lacilo intelligitur nullum sere tuisse voeabulum quin paraphrasi expresserit Aristarchus et ex hoc genero sunt sine dubio apud Apollonium et Hesychium Aristarchea complum. Sed vehementer dolendum quod istarum observationum de vulgaribus vocabulis vel vocabulorum significationibus cognitis vel 58 nondum cognitis et omnino interpretationum diligentius institutarum quas per totum Homerum diplarum ope erat persecutus pars tantummodo superest quas ei sine haesitatione a geribamus quae fortasse ex eius opiis ne dimidia nee tertia pars est. Quod acile concedent reputantes et ad Odysseam Aristonidei libri quaedam tantiun exigua vestigia relicta esse et minime integra esse ad Iliadem, sic ut o quibusdam ut

daές, φρα ειν, θλος nisi aliunde constaret per lias reliquias laetum esset ut omni notitia periret. Et sunt haud pauea se Vata ex eodem Aristarcheo genere quorum quaedam ab ipso Aristarcho esse mihi certissimum. Quem de adiectivorum πέ-τLος αγγήνωρ, περ plaλος media quam dicunt significatione monuisse traditum, vix dubium quin ad eundem usum Hom ricum vocabuli Jaι ιονιος animos discentium adverterit, quem Observatum invenimus e g. schol. B. 90 et ap. Eust ib. p. 200J.

Item τέκτειν apud poetam etiam do patre dici vix iam redimus ab e praetermissum esse etiamsi pro certo dici nequit, quae in schol. A ad A , 53 legimus τοὶ τεκομεσθα ὁμοέως

Item Alexandrinos suos cum animadvertisse putem ad Η mericam signisc. voc θιρεος cum illo opinor, quod aliquoties Dissiligo by Ooste

185쪽

supra legimus: in 0ιεIς Phrynichus p. 366 θυοεός του, Our ρο εα λέγου τέγησιν ἀντὶ θυοας την χρὲιαν παρέχοντος. οἱ δε πολλοὶ ἀντὶ τῆς ἀσπέδος τιθέασι. s. Eust. ι 240. p. 1627. Et niuit nilnus dubito quin illud ei debeatur, quod plane sub- i59 tilitatein Aristarcheam redolet, quod de voc. ven hoc suisse cur attenderet Ar supra vidimus Eustathius monuit ι 243, ubi de Cyclope dieitur τόσσην λέβατον πέτοην ἐπέλῖκε θυρνοῦσιν. Hic igitur Eust. τι τῆν του σαηλalo εισοδον ῆτοι ὁ περι

ἐν γλιαδι πυλας τον τόπον πεo o αἱ πυλαι. Idem monitum adis, 370 ubi de Minerva. Ulixi thesauris in Nympharum antro reconditis, dicitur: καὶ τὰ ἐν ε κατέ9 κε λιθον δ' in θηκε θυρησιν. Ibi Eust. p. 1744 λέγει δὲ ει ρας ως καὶ προε- δηλωθη την του σπηλαέου δαῆν. - Apud Apollonium lex. Η. p. 600 haec legimus μως δ' ου λήθετο χαρυης M, 393 εἰω-

δέσμευ o χρῆται, αλλ' ἀντ' auro τῆ ει ιαζς δι καὶ τ oti υς δ' οὐ ληγετο χαριι ης ἱ-λεέους περισπευσι. Hoc Aristarchum praeteriisse eo minus credam cum vocabulum ἔμπης, ut supra vidimus, notasset. Res verissima neque enim ulla ratione concedi potest, ut eum Homeri sermo pro attamen , quod Sexcenties dicendum erat et dictum est, serre ἔμπης, uno vel duobus in tam amplis earininibus locis os ιυς positum sit. Sed qu modo hos locos, qui eius rei speciem praebent, expediverit nescimus. , 565 nihil obstat quo minus intra seriem spuriorum suerit. tenim circa hunc versum longam versuum seriem pro spuria habitam scitnus in quo athelaseos initium uerit ex codd. perspiei nequit v. utim. quare nil impedit quo minus iam h. v. 565 suisse putemus, non denium v. 567, ut Butim sta- 160 tuit. Sed sive hoc vidit Aristarchus sive violentius explicans tenuit ιιῶς ut eholiasta, quod minus credas, quia re Vera Dissiligo by Ooste

186쪽

quidem hanc iam non explieandi violentiam sed ineptiam dixeris certe quin vere spurii sint 65-67 nemo dubitare debet. Fortasse duplex venit in textum huius loci recensio, ut laetum et ab Ar intellectum Od. 3 280-290. Hoe loco altera moensio uerit 41-564, altera 541-546 quibus statim annexi 565-567 ἔνθα χ ηιως - . Et eo olim inelinabam. Nunc ita ratiocinatus sum. Cur omissa oratione Ulixis recentiores aliqui totum locum ita in brevius contraxerint τευχεσιν ut Ἀχιλῆος,

ε κε ε ποτνια νητηρ ἐνθαδε uio προςέφη κεχολέυMένος κεν ἐγελτον eris causam non videas Eum porro, AEu parflNecutae proxime sequens prosecta est egregium auctorem, tam inepto transitu usum esse, ut postquam Ulixes rationem suam perseeutus erat, adnecteret ἔνθα χ υως προςέφη ποιουένος ς κεν ἐγώ τον, ne hoe quidem libenter credas. Restat tertium. Iste auctor eum ad novam istam partem canendam ferretur.

illa formula epica ἐνγα - qua aliquo momento quid iam actum fuerit vel inciderit picus ferino significare solebat et ipse hoc loco usus est commode, sed, ut videri poterat, paulo abruptius. tam ob causam postea quibusdam videbantur aliquot versus ad transitum deesse et insinuabant se ut saepe laetum vid mus, inepti. Sic duos reliquos habemus locos, , 405 et . 39

αυτι ἐπε ἐνο σεν tico H θετο χαριι e: quorum illum, in quo uio sanam explicationem nullam seri, ab initio 3ιως non habuisse censeas, sed aliud quid fortasse

νυκτι δ' orato πλείειν , 34 commode a Nitgschi explicatum puto, ebeninllssig , ut antea nam sane sic potius verterim quam immeriori, ebensos art in. Hae via observandi quam eliciter summus grammaticus

praeivit, et hodie progrediamur. hiemetitu in Aet phil. Mon. I, 3 p. 3l et in diss de eam. es in Memor Acad. On. t Sli p. 13 observavit a veteri lingua epistorum usum particulae εἴστε pro ita ut alienum esse modo ne lueos Homericos aliter uadentes praeteriisset. V, 42 εἰ δέ τοι PGp utio Φυλ- Dissiligo by Ooste

187쪽

Priore loe quam sponte se praebeat poetam dedisse ἀπονιε- seriet unusquisque videt. Alter abesse potest , et nullus est aut alius e g. ιδ' ιμιτειλ ιένομ. - Tertius versus in censum venit , 246 τρὶς γα ut φασιν ἀνάξασθαι γένε ἀνδρων 'ευστε ιιοι θάνατος ἰνδάλλεται εἰσοραασθαι. Sed hunc versum recte pro exclamatione habere licet quamquam tres versus, quibus hic eontinetur aliis de ausis pro spuriis habiti. ἴστε, ut hie ab initio versus ἀσυνδέτως posi- 16 tum invenies a 227. ζ 122. s. d. 45. q. 84. De Hesiodo in tam paueis reliquiis nihil erit in eiusmodi rebus statuere licet, ut haec ausa mihi non sufficere videatur ad reiiciendum Op. 44 Arditis γάρ κεν καὶ τ ἄνιατι ἐργάσσαιο οστε σέ, εἰς ἐνιαυτον ἔχειν καὶ ἀεργον ἐοντα, quin hierach. secit. ymn. Apoll. 530 υτε τρυγηφορος Id γ ιν ρατος, υτ υλεέμων

εὐσι it τ ευ εὐειν καὶ cis ἀνθρωποισιν ὀπηδεῖν ' . Qua ecasione utar ad alius particulae usum Homericum notandum, in quo esiodus iam ab eo recessit. βαυτις apud Homerum semper significat denuo A et ponitur ubi quis olloquens lacrymis. Iamentatione sive alia re impeditus orationem interrumpit tum ver restituto colloquio dicere pergit A, 223. δ, 234 π, 193 τ 214. ρ 206. io 3503, vel si quis in actione sive ea oena fuit J, 213 κive pugna E 134. , 531 6423 sive alia quaecunque ι 537. , 419. ιι, 22 intermissa eandem repetit. Sed Hesiodus pro α et αυτις Theog. 654 υς φάτο, τιν δ' ἐξαυτις ιιεέβετο Κόττος ιιιιι υν. 659 ἄΦοήρον ἐξαυτις - ζλυθαμεν rediimus . 915 νηιιοσυννὶς δ' ἐζαντις ἐρασ-

σατο καλλικομοιο porro amore captus est Mnemosynae '. Item

posteriores, e g. Rhianus p. geh. Apollon. I, 1090 p. 37

b3 oogitandum est Merione paulum Messisse ut galeam amicis traderet, tum denuo procurrisse. o. 287 denuo viviti

188쪽

λι ιονος. Opp. mi. E. 592. Quint. Θ, 10. - De Hesiodeo ταχα iam fines Homericae dictionis egresso opp. 399 iam antea monendi occasio erat p. 103. - Diu observaveram particulamio apud Homerum nunquam significare id quod apud Atticos i628aepissime significat: nam . Conturbavit me paululum Nitr- gehi annotatio ad Od it 137. Quare relegens Homerum denuo diligenter attendebam sed vera observatio erat. Qui loci Nitetschio dubitationem inieceriint acile in ordinem coguntur,

, ea ratione qua quis dixerit Quod eum negatur fit Ουκαν. Sic explicandus versus GL 239 ως- σῆν ρετ ν βροτὸς Ουτις Oνοιτο. Ip8e profiteris, hospes, velle te virtutis tuae specimen edere, ea ratione qua l. e. ita ut nemo Mile prudens te re prehenderit . Et commode huc trahuntur D 29l. 8, 137 j.

Ilinc facilis transitus est ad G st o quod legitur et recte opinor 444, quod ab illo ita P, quod signiscat adeo non , diversum est. 'i, si h 373 est ut πω l09. - , 373 ώς est τι vrως, ut , 57, et sic potest intelligi β 233 ε. l . ubi nune est απ. Scholia utroque loe id explicant sed salso explicanti O nunquam fieri poterit ut omnibus locis affirmari possit sitne ti e an is scribendum. Quis pro certo dixerit , 698

Si Wols. Quidni etiam ἐν nouia υ, ω - Item X, 348

189쪽

160 16 - Ἀτε pro adverbio Homero ignotum ) quare , 779 εένιατ ευ παρέθηκεν et ξεινοις θέμις ἐστι non potest esse nisi accusativus pronominis de quo dubitavit ut annus ex Ip. 241. Nec X, 27. ad quem locum ille provoeat, λιιέν πευς

θένος γιθεδ τε παρθένος νυν - τ αρέ ετον αλλλήλοισιν, aliter explicari potest quam , cum illo colloqui qualia colloquuntur. Recentiores epici τε pro adverbio frequentant e. g. cum similia ponunt.

Sed rei per se infinitae ponendus est modus. Quare ex iis de quibus supra Aristarchi Observationes recensuimus, tria

tangam tum hanc dissertationem concludam. Hae sunt yo-βεῖσθαι istosta, δαις. go βεισθαι et tus a tantum necesse

quaedam epicorum ponere. σοβεῖσθαι stri Quint. Sm is, S 4. 164 Item L, 6 ἐπει φοβος ἔλλαβε παντac ιιῆ , πο ιιέγα τεῖχος t περθορη βρι ιος νήρ. Cum genitivo eius quod timemus

ευ- ον riis μεταλαμβανειν. Sed Aristaretius, si Seholio Parisiensi fides. maluit u e quod item pulcruin is Wah - . II praeser ὐ κα σοὶ - nam ci maxilne addito κοιί, in exemplis, qua coram oeulis Sunt Dionstrandis frequens. s. FritZsche qu. Luc. p. 9S . , 35. , an , 262.

a , lil. Sed , 20 la καί, quod opetit id quod iam antea dictuin est ill5 . Ut hune extremum locum item aeeipio is, ct 60 λ in irr-

καὶ V. si non potest pertinero ad sequens s sed ad antecedentiai Aliis locis to certum, sed explicatio incerta, ut in illo , t νεν ἐν δὴ μάλα πάγγ κακὸς κακὸν hyna ἔδει ελ ιε τον ὁμοιον ἄγει νεὸς , τὸν ὁιιοιον. Sic Wolfius melius videtur a nati M. ὁμοῖον Propter commotam orationem. Quod idem adere videtur in P, 449. Contra ν, 9 ubi oratio ad explicationem eonvertitur molius ortasse post ἄκοιτιν colo Vel POmmato distinguere, quasi dixisset iret, es. Nit2soli. . I. p. 169. - Apud Apollonium Γ, 8 Vellauerus salso , ncoepit pro enim . Aut exelamatio est ut scribendum s. adem dubitatio esse potest in oe simillimo Oppianimal. I, 2ll. Pro enim ' nec hi epiri voeabulo usi sunt.' Ilo fugisse Arist certum ex Apollonio adv. b'.

190쪽

nerationem spectabat δαὶς θε υνὶ suam vim et quendam dignitatis locum conservante. Posteriores nec sentiebant haec nec purgato Homero utebantur. Euripidem conieceris in enod team lectionem indidisse οἰ υνο si τε δαῖτα Hecub. 020 Bothe που πῆ φέρουαι ἐκ δοωι λιπεύν Βακχαις υιδου δι ιοιοα- σαι σφακτα κυσίν τε φοινέαν dare. Idem Ion. 446 ένος Φοίβεο πιανοIς 50οισεν θοέναν θηρσέ τε φοινιαν MIτα Soph.

γιο ην πονέοντες. Lautae epulae, at illotae. E 55 οἱ δε α - τοὶ pisces marini αλληλους λέκουσι χερειον φέρτερος αλκῆ πέφνων, αλλγηλοι δὲ βορῆ καὶ δαῖτες εασι. Creberrime hic poetas ς, δαίνυσθαι, δαιτυυεύν A, 63. 489. I 232 ad pi itasees aliasque bestias transfert quod in hoc carmine cum multa ad similitudinem vitae hominum depinxerit nonnunquaIn iu-eundae parodiae speciem habet, ut cum cancer εἰλαπιναζει dcitra φέλην A, TT es V, 2 lsi, quamquam dubitari potest an in eligendo vocabulo hoc carminis auctor cogitaverit' ). αι-

, Nonnus aquilam Promethei dicit σπανος υἱ-α φειδέα δαιrυμονῆα II, IT. In transserendis vocabulis ab hominibus ad hestias mirus aliquoties auctor Cynegeticorum. De equis loquitur A, 24 πιιorer σχέrλιο, νῆρριπέρα παιδος εοῖο παρ' 'ofυσι β&χέσyret. Item 25 καὶ τετέλεστο λι