De Aristarchi studiis Homericis

151쪽

Sic ut videtur, Aristaretius. Alii extra affixum dicunt lv. Apol- Ion l. H. s. p. 382, item Hes. ω ἐπανιώδεον θωρακος ἐχρῶνro. Nihil interest.' i Reliquae etiam vestes quo vinculo corpori adaptantur dicitur ζωστηρ et ευνη. Sed mulierum semper cubii, Eumaei cui in o. Haec corrupta de tritiνι v. Supra notam. Cingulum Hippodriae, quo scutum gestatur. ζωσrne Quint. 243BO Homero est τελαμων. Item Herculis, quod ab Homero λ 6l0 oerῆρ τελαμών dicitur, Quinto est ζωσrv I, 80.

152쪽

- 23 - ἐπὶ δ' αὐτος ερεισε βαρεμ χειρι πιησας' ιδ' ἔτορε ζωστῆρα παναίολον - . Patet ex hoc loco οστῆρα et tauri: idem esse. Cavendum erat ne quis κατα ζων ν θωρ)ηκος ερθε pro eo acciperet quod est otia. Quare monitum θωρηκος νερθεν ne signifieare intra loricam , nec infra loricam , sed inferiore parto Iorieae' sunten in Paneter . Hoc sibi vult schol ΑΒ ad A, 234, κατα ζευγην θωρακος νερθεν ἡ διαλγῆ οτι υ λέγει δια του εὐρακος ερθεν ἔντος εὐρακος, αλλα κατὰ εὐνην θωρακος τὴν θωρακο&ύνην ποιιένην 3. ὁ δὲ ενερθεν εἰς- κάτω ἐρος ευς ταν λέγη νυζε δέ-ιν κατὰ χεῖρα ἐσην ἀγκουνος ενερθεν 252 OD -οκάτι του ἀγκωνος ἀλλα κατα- Dερθε ἐρος του ἀγκωνος ὁ δὲ λογος Ουτος τι ς θωρακοόωνης εἰς ὁ κάτω ἐρος νυξε. s. 252 νυξε δέ μιν κατὰ Πρα σην ἀγκωνος ενερ εν ῆ διαλγῆ τι υ λέγει-οκάτω του ἀγκίονος, αλλα κατα- ενερθε έρος του ἀγκίυ- νος unte amralbogen, non unterhal de Lib. ' καὶ ἐν τοUἐμάνω γνιδatia δε aet zωνην θωρηκος νερθεν . Video hoc fortasse non recte factum esse, quod ζωννὶ θωρζκος eo iunxit quod certe non necessarium. Et hanc culpam, si qua est, Aristonici esse non Aristarchi indo putaverim quod ad comparationem adscitum erat ἀγκωνος νερθεν. Addam hoc loco annotationem de mitra, quae servata est ira ad , 5 νεέατον ἐς κενεωνα θι ζωννυσκετο lτρη ν διπλῆ οτι κατα τα κοιλα μέρη εωννυοντο τὴν ἐτραν καὶ ἔστι διδασκαλικδ ὁ τοπος CL Et M. 589, 3. Phuacto et citia θος distinguuntur. Illud signiscat arenam ad littus, hoc in campo. I, 385 υδ ει tio τοσα olr os φαααθος τε κονις τε ἡ διπλν προς την διαφορα τῆς φαMacto καὶ ἀυάγου, τι hπεριθαλασσιος Φάυαθος κονις ὁ γ πεδιὰς titio κα ουδεὶς

153쪽

δεσπότην . Ad , 58 εκπεσε δέφρου viatino ἐν κονδενσιν, ἐπὶ βρεχμ5ν τε καὶ ἔμους δηθα μάλ εστ :κει - τυχε γαρωφιαγοι βαθεi ς - nunc Aristonici scholion, quod haud dubie fuit, amissum est. Sed Eust hoc ipso loco p. 584 ἐν

αλλα φαμαθος ιιέν ἐστιν καὶ istas sιος 14 2433, αυαγος δεκίνεευς τι φαέ,εται Jδος. Ceterum bis pati acto de arena fluviali dieitur , 202 319. Quod non putabis vel negasse veIignotum suisse Aristareho illi satis sui ad disserentiain abctsιωθος explicandam vocabuli pati acto signiscationem usit tissimam ponere cui haec altera de fluviali arena finitima est 'Oχθη. ρζιιν 4ς. 129 O 200 1 διπλr Ora αντιπέφρακε ῆ lacti τὸν ρζυνον.

βαυζοντες δηλοιεν τοις ενδον τον ξένους. Quod pulcrum inventum negligenti auctori nescio cui relinquimus, qui ne Ηο- merum quidem inspexerat dicentem: υς τρέφον ἐν μεγαροισι Dissilia πιν Orale

154쪽

125 - τραπε ζας Eustath. b. 1257, 30 τ ὁ πυλα θρους voacs- ρους οἱ πλειονες γραφουσι, λεγοντες θνρας μεν ἐπι ικον, πυλας δὲ π πολε - λέγεσθαι Aristaretius sic potius dixerit: πυλαι ἐπὶ τείχους, θυραι ἐπὶ οἰκίας Τhom. . . Nam portamur ad defendenda Graecorum castra exstruet πυλα dieitur. Illa vero porta qualis fuerit Aristarcho diligenter quaesitum. Alteram eius observationem offendimus item egregiam nunquam aliter Homerum vocabulo αυλα uti quam plurali numero, etiamsi unam portam designet ut Σκαια πυλαι Ι, 354 Μ 120. 29li. Hac observatione de vera lectione iudicatum L 383. quem Ioeum apud olitum quoque sic legimus:

σέν, αλλα πυλας 3. Eadem observatione dubitationes sustulit de muro Graecorum multi enim laerali decepti se g. H, 438 ἐν δ αυτοIσι αυλας νεαοέεον ευ ραρνέας 3 plures in eo Gnstitutas fuisse porta putarunt, quod aliis locis aliter suadentibus laqueis se irretitos sentiebant. Loci unde de una porta constaret notati Aristarcho v. II, 11 S. 470. I, 124. Falla-eium locorum tenebrae egregiis observationibus discussae, primum ea, quam tractavimus, de plurali ιλαι, tum altera nune proponenda. omnium maxime allax hoc, II, 340

quo loco expressam plurium portarum mentionem sibi reperire

Quint. m. ut hoc utar, και et πυλη A. 338. De plurali θύραι

quod re est crebro Here dici pro singulari. Singularis est in Odyssea et in Iliade ultima. Quosdam etiam , Ib-l Si decepit ἄuοι δ' ἀμφ A σι πην ἐμπομro λοσι. Hi versus multis firmissimis argumentis spurii obelo notati fuerant iam ante Aristarchum ab Aristophane a Zenodoto ne scripti quidem, et nunc uncinis inclusi res schol ad h. l. et ad , t 4.

155쪽

- 126 videbantur. Sed Aristarchus nec hoc turbatus. Advertit enim saepissime apud Homerum rea dici pro λος. Ad istum ο-

αλλα ιια. Πῶς pro λος dictum esse observatum ad A, 65 2V, 191 408 548. II, 333. 801. D 345. x, 286. F, 135 3. παντα δέ οἱ βλέ x αμφὶ καὶ φρυας ευσεν αυτui γληνης ia καιομένης , 389. Hinc alia simul difficultas quam mirum ni quaestionum prosessores excitassent sacile expedita. De Troi, ni adversus Graecos urbe egredientibus bis dictum B, 809 ω, 58 :

Cur vero omnes duidni illa sola, quae Graecorum castris adversa erat N, 408 ἡ διπλῆ τι - πας αντὶ του λος. V δε

Quam omnia minima subtilissimus grammaticus attenderit, hac etiam observatione probatur, quae ad easdem illas ori pertinet. II, 121 est: et ἐπικεκλιιιένας σανέδας καὶ aκρονοχῆα. Item ιακρον aga 291. Notatum ad priorem locum: ηδιπλῆ τι νικῶ ειρηκεν χῆα δυο δέ εἰσιν, δοιοὶ δ' ἔντοσθεν ni ες ευον ἐπημοισοι II, 455 . Ad alterum: τι τον ιπλινενα, δια τῶν dij δυο παραδιδούς. Denique ad tertium, unde

de figura duplicis pessuli patet: ἡ διπλῆν τι δυο φησὶ μοχλους

156쪽

distinguuntur. Illud quando de persequentibus dicitur est persequi scientem, hoc imprudentem. Puto subtiliter intellexisse, R, 354 eo enim haec spectant laeta subitaneam persecutionem indicandam voc ἐπιδραuεI v Iere quae paucis versibus post 359 iam locum non habet. K, 354 4 διπλῆ τι- μεν ἐπιθρα μεI τέθησιν, τε Ου γινω- σκει ὁ διωκῶμενος δx δε ιν υσκει, διωκειν καὶ διωξαι. t 359

157쪽

- 28 Hoc videmus intellexisse Aristarchum nunquam de coena vespertina apud omerum aliud nomen tolerari posse quam δορπον, nec contra δορπον de alia coena diei posse. Videla modo , 390 sqq. Quam disserentiam si ossius seivisset ab Aristarcho strenue Observatam esse, cautior fuisset in reprehendendo grammatico Vituperat enim ad hymn. Cer. p. 7), quod Il. XI S Zenodoteum δορπον reiiciens δεῖπνον posuerit. Sontium sein horro Ιl. XI, 8 de erschlipsi Holghauer des Naelimittags sein δεIπνον, elehes Aristarch linterschiebi, nab er m Morgen Eum Beon de Arbuit . Imo erravit Vossius. Locus Homeri est: Oφρα εν ηὐ νην καὶ ἐξετο ἱερον 3ιαρ, τιγ'ρα μαλ' ιιφοτέρευ βέλε' πτετο, itur δε λαος '

Ot ρεος D pyx σσ1ύσιν, ἐπε H ορέσσατο Πρας Num ἐξεται ιερον γιa dici potest de tempore pomeridiano - quamquam in hoc ipso levis ossi fraus est, debebat enim dicere tempus vespertinum, ad quod solum uel δορπον. Ιmo usque ad meridiem S. 66 φρα εν i. 1. και ἐξετο

Boetissime statuit ristarchus. Hic cibus significatur, quem operarii cire meridiem sumunt, qui idem deseribitur in messoribus , 560. Ergo te cibum sumunt perarii mane antequam domo Xeunt m 23, tum inter peras ire meridiem denique domum reversi δορπον quod et ex Cyelope et ex pastoribus Eumaei intelligi potest. Ergo iam recte Aristarchus Statuit, Or τρις τροφας λαιιβανον οἱ ρευες i. e. homines aetatis Homericae . Nam de operariis certe verum esse vidimus. Reliqui et proeeres quando nec statim ab ortu solis negotia ut conet0nes itinera nec de die convivia instabant idemseeuti videntur, ut Achillis sodales II, 24. Si contra est,

nullum sumunt χριστον, sed δει imo et δορπον. In bello cum mane exeunt nec totum per diein redituri sunt, statim primo mane iustum prandium sumunt, quod tum recte dicitur δεῖ rνον. Id saepius fit in Iliade. Eadem res est, uni Telemachus mane iaciter capessit, , T. - Haec si sequeris unum invenies locum Digilias by Orale

158쪽

- 129 difficilein. c. elemachus post solis ecasum γ, in. ad Menelaum venit eosque epulantes d. 65 invenit. Ergo δόρπον est. Et si reete diei Pisistratus v. 194 ο γαρ εγωγε τέρπομὁdi ρομενος μεταδορπιος , post coenam Vesperi ingrata lamentatio . Qua voce hospitis commotus Menelaus, ne malis quasi ominibus diem finiant, instaurari iubet - δορσro ν 2l3:hsιεM DU αυδι ιὸν μεν aσοφιεν ο ποι istino 'doρπου δ' ἐξαιτις ινη scoμεθα i. e. denuo nam hoc semper significat ἐξαντι apud Homerum coenae memores simus. maec omnia optime proeedunt. nisi . 61 Menelaus hospites intrantes alloquens si disteret:

Vossius solvit hoc modo: Im gangen Homer eginnt edes δεῖπνον am Vorinittage, MeW0hi es ais sesilielier de lippiger Selimaus bis uin Abenil edehnt erile hania daber der Sehmaus de Menelaus d. IV. si δεῖπνον v. bald araus v. 2l δορπον genanni ird und XX. 39u dem δε νον sieli das δορrro anselitiesst . Nesei quid viro immortaliter de Homero merito hoc loco aediderit. Nam XX, 390 inter δειε νον et θὴρ itaetro tota est τοξου σις. Fit hoc Oeo quod ubique fit in Odyssea ubi epulandi gratia in otio conveniunt; δειπνον, deineantus saltatio, alia ludicra, tum δορπον, dein nonnunquam iterum ludi, usque dum eonvivae domum discedunt ergo si reet intelligas nusquam non δεῖπνον et δορπον continuari in adparatioribus epulis dici potest. Et idem statuendum de epu-

Nihil aliud μιεταδορπιος significare potest ut haec composita omnia id signifieant quod praepositio cum substantivo. μεrαδί. αιός ἐσr se. g. . 293 i. q. εrὰ M. ιν sed μετα δορον nihil est. Dignus horum usus clui attendatur. Sic , 23 ics. 249 φέρε δ' ὀβοιμον ἄχθος λοι

ιμ ομφαλοι , 267. Inde dubitatum, utrum v λό an αλος , 34. χωλος ut ταχος quamquam dixit εἰνάλιος Homerus tamen haec mavult et in parisyllaba deel et in imparisyllaba terminare in ιος. In e nihipraeter ἔφαλος nunc tantum memoria haeret ἔμεινουλος , 273. Aristophanis lectio J, S sui εἰνοδιον non cti, ut in scholiis est.

159쪽

lis Menelai. Ergo si illud δείπνου πασσαιιένω tueri velis, hoc fortasse dicere licebit Menelaum cum nesciat utrum peregre advenientes hospites iam hoc die coenaverint annon vocabulo paulo generaliore uti δε ανον potest enim fieri ut quod aliis iam δορπον id ipsis impransis δεῖπνον sit i. e. prima lautior. qua hoc die ruuntur coena. Attamen quanto melius est Neere δείπνου hoe loco a poeta non prosectum sed translatum

Reeentiores δορπον partim pro cibo usurpant, ut Apollon. III, aut oem' τε ποτῆτί τε Dub αρεσσαν Orph. Arg. 408ἀλ ot δη δορποι ποτολο αλι ελ ετ θυιιος quod apud Homerum est σίτοιο ηδε ποτῆτος. Saepius sic usus vocabulo Nicander in Alexipharinaeis. Nec aliter Alex Aetol. Ath. 296. e. lsr. XV Cap. . Partim pro prandio, Cyn. I Q 32

Hoc iam invenitur hymn. Apoll. 11. Et omnino ubi coenadieenda est nulla temporis ratione habita adhibent δορπον. Sic Qu. Sm is, 27 sqq. amularum negotia deseribens: καί si 'κ Ἀεν ορuom πέλεν auin καὶ ἐδωδn ς' η δ' ore δαινυμένοισι

' Summa poetae ars cernitur cum nune quo modo apparentur coenae

eopiose depingit, ut nihil praetermittat, uno gravioribus rebus instantibus strictim tangat. Summum poetam agnoseo in fine Odysseae et initio r, ubi videlicet compages hiare videbitur. Adest coena vespertina sed adparatur nulla. Aliquid simile laetum in Pyliorum incrificio.

160쪽

de ipso Aristarcho testimonium relietum in illo memorabili scholio Didymi ad I, 222 αυτα εαεὶ ὁσιος καὶ ἐδι τίος ἐζ

Koeehly Quinto familiare.