De Aristarchi studiis Homericis

61쪽

suis nominibus in schol. A enumeratae, hoc quae habeant minime omnes. Item salso nasci V ad 368. LV adi QTl. BL ad A. 60 το se χ tela του κελειε γρ&φεσθαι Ito PD- σιος καὶ παραγεο ιυριεῖς πι λέγοντας Aristarchum qui item sic seripsisse traditur in eod. A, miserunt f Ἀρέσταρχος b

νυσιος τους Λωριεις λεγοντας χι A, 609 cod. Λ sie: προς ο λιχος οτι Ζηνοδοτος προς ο λεχος - Quid L Ζηνόδοτος προς ου. Scilicet illud o non intellexit. AELV ad B, 330 κε - νος θ' υς αγορευεὶ ξυντέον τὴν Oς δια τὴν τε. ODτιος Ἀρέσταρχος καὶ Necodιανός. o modo incredibili paene oscitantia corruperunt hoc ex cod. Ar i τευς Ηρωδιανὼς δια το θ. Ἀρισταρχος δε ει του sc τέος Aristarctum pro Zenodoto habet L ad Θ 349. Sed palmam meruit hoc: E 695 dueet seliol. A: Πελαγων II τολευαῖος ὁ 'Oροανδου δια του ελπέον. Quid L 3 Πτολεμαιος δια του, γραφε IIελασγεον. Iliae etiam estivum I. 575 in cannotatum: τι τευγεν ὁ Σοφοκλῆς - ΟΙ Ιελεαγρε ι ὁ χορον απὰ ἱερε co παρπαγε. A L δε τενθεν καὶ -οφοκλιῆς τον χορον ἰδιποδος ἐξ ἱερε υν tot εῖ. iiiii-rum Oedipodem cum sacerdotibus meminerat Meleagrum non noverat. In eiusmodi auctore talia vix commemoranda quod dixit is τοις Ἀρισταρχου ποιιν ιιασι, B, 355, cum legeret in A, quod non idem est, Ἀρισταρχος καὶ τα proti γνοιατα. Sintiliter V ad K. 51 α γετει Ἀριστοφανης. At A: Ἀριστοφανης rρOD- τει. Ergo si intellexisset scribere debebat: θετε Ἀρίσταρχος καὶ Ἀριστοφανης. Similiter erravit ad O 231. diem ad A, 17 Ἀριστοφαννης του δίο θετει, κην ὁδοτος di v. Ιneredibili Oscitantia scholion A exscripsit in quo resertur Aristarchum utrumque versum reprobasse cuius mentionem non facit quia solito more letum γε rni νται Aristaretii nomine misso), Zenodotum ne scripsisse quidem Z υκ γραφεν , AriStophanem alterutrum reprobasse V ad ui 169 Aoiσταρχος ι κτι υνα. At haec est Zenodoti lectio 1 διπλῆ, τι Zi νὁδοτος γραφει Θυκτι υνα Sed illi melius visum illustriorem ponere. )i lateravit nuper quaedam de codicibus Homericis eo sermone, qui

62쪽

- 33 -

β. . Nec ustathius similibus erroribus liber est quem limis oeulis quos ad manum sumserat libros pereurrisse eertum est. Tantum afferam, quantum satis est ad genus errorum si is- eandum. p. 13ST. 20 πιυν attribuit Polycrati debebat Aesebrioni. 40 Qui negligentius Athenaeum inspiceret hine enim hausit p. 335. e. hoe poterat facile pati. Item p. 376 24 Pisistratum pro Cimone nominat eum item ex Athenae haurire p. 33. b. aeserat enim in Pisistrati nomine Cimonis quod mox interiistitur neglexerat. Quamquam ubi Athenaeum male intellexit fortasse iam epitome, qua usus est culpanda v. Dind. ad loeum prio

μαι διὰ του h. t eholia oo παλαιoi praeter has duas editiones plures nominant ille culo stringens quae optime plaeerent quasi sorte duxit. H, 475 p. 692 20 ἰ δε τῶν νdoti-

δεμνιοσιν 'Oιι ρεο νοεῖται. λυπε δε καὶ τ αλλοι σπλεο νύ ον. Hi concedo nunc excidisse quae Eustathium adhuc legisse putamus, soειτο καὶ παρα Zrνοδοει 34 a Dριστοφάνει At Aristarchum quoque Versum reiecisse hoc ex illo ἀθετεῖται nescivit extricare. Adi, 44 Εustathius sic: το δὲ τειροιιέιονς, οπερν Μασσαλιευτική, νασι, γραετῆ .rεινοφιένον ἔχει. At scholia: ἐν ζ Ἀριστοφώνον καὶ ΜασσαλιευτικL. .a Ἀργολικὴ ντ υς ἐνέρετο κτεινοιιένους. - 27 diei Βῆσσα ab Herodiano per duplex a scriptum esse at ex Steph. ByZ apparet nomen p-pellativum tantum ab Herodiano si seriptum esse, non urbis

nomen. λ, 4 ita loquitur quod idem facit scholiast h. l. quasi plures pro ιιιιιερι υν seripserint ει ιερέ υν. t solum Proteam Zeugmatitem secisse apparet exat M. 513, 49ὶ Strictim oculis

neque erat unquam in rerum natura neque esse poterat nec a sano ho-niine quoquam intelligi potest. Valentilius Ros Pseudaristot. p. 40 sqq.

63쪽

pereurrisse copias suas Eustathium, hoc etiam proditur illustridoeumenis. Usus est scholiorum volumine eorum, quae hodie 4 eodex Venetusa habet sed praeterea tractabat, quem saepissimo ad partes Vocat librum commentariorum. Apionis et Herodori nomine inscriptum. o vero libro eadem illa scholia eontineri quod ita esse Excursu opusculi mei stendam longum per iter hoc comitatu utenti non patuit. Diuitia i Cooste

64쪽

Dissertati II.

D Aristarche vocabulorum Homericorum interpretatione.

Exponitur quid ante Aristarchum in ro abvlorum interpr talion grammatica praestitum rideatur. In rocibus Homoricis illustrandis non multum ante profectum. Quo magis quaedunt Aristor hi qui unirerse hunc locum egregie tractarit condonanda peccata. Error in ocabulo διερος.

o. 1. Doctae accurataeque, quae apud Alexandrinos valuit, poeticorum vocabulorum interpretationi si quaeris quemadmodum prioribus saceulis praelusum fuerit, tam vel exilia vel prava conamina reperies ut hae tota laus sero integra Alexandrinis philologis relinquenda videatur. Et circumspicientes veterum instituta, unde aliquid eiusmodi videri possit promanasse primum ducimur ad ludos litterarum, quibus Homerum et quosdam alios poetas v. Bernhard synt. p. 4 cum pueris strenue tractatos esse aceepimus. Quod sine verborum reconditorum a interpretatione haud procedere potuisse eum res ipsa loquatur tum locuplete teste cognovimus, hoc bonae priscaeque institutionis suisse glossas Homerica ut pueri intelligerent. Quis hodie nescit Aristophanis sabulam, in qua civem Atheniensem induxit cum duobus filiis uno bonis probisque maiorum moribus adhaerescente, altero novae disciplinae illecebris eorrupto. Hune ut convincat pater sophistarum rhetorumque disciplinam

65쪽

Quaerimus igitur fuerit aliquid ex his magistrorum explieationibus seripto traditum quod ad Alexandrinorum tempora e veneri Hoc saetuni esse aio Commemorantur et resutantur ab Aristarcho saepius qui ommuni nomine leuntur glosso- graphi Hoc nomine docti Alexandrini si qui ante Aristare, uinglossas scripserant ut Philetas Aristophanes quamquam hi ne Homericas quidem glossas scripserant quae solae illis oeis respiei videntur sed isti significari non possunt quod et illustres grammatici suo quisque nomine refutandi erant nee hi de tot vocabulis unum idemque attulisse censendi sunt praeserti in salsa. Quod si cui arguinenti non satis videtur is ipsas illorum glos-sographorum interpretationes inspiciat statim intelliget tam 44 pueriles in explicandis vocibus Homericis errores non potuisse nisi ea aetate grassari quae omni doctrinae npparatu destituta

non Oeorum comparatione sensun voeabulorum exquireret sed

quidquid priinum intuenti sensus flagitare videretur id pro in

66쪽

Eadein re bis praeterea monita, V 26. I 679. - Praeterea quinquies iidem glossographi notati, quod ποιαν νειν per διακονε ν ad , 5b , προυος per βασιλενς I', 33, αστα per αμις I, 324), ατ μευ per στροφενς quod idem Zenodotum peceasse, I, 404 . βρασσων per ἐλασσων verbo βραχῆς nusquam Homerum uti, K, 226 explicuerint Sic ludorum magistri

imi soli certi sunt Aristoniel loci de glossographis. Idem usus in Apollonii lex Hom. venit, partim iisdem in vocabulis, quorum in explicatione adhuc in scholiis Aristarebeis apparet, . α νο ιυρ, νεία ra. usta-

67쪽

discipulos Homerum intelligere dueebant breviter opinor diei'ntes usque dum excellens doctrina memoria haereret sic sere ut in rabio Platonis legimus 409 A τ ει νοικιλλειν καὶ αἰο- λε I ταντον quamquam quasdam etiam doetiores si Deo plaeet regulas ex illa mature Graecis adamata etymologia addidisse saeilo crediderim quale dilidet illud est quo ut noto utitur

οτι et a qua ιν ει πολλαχου oratio D. Talia interpretamenta ex puerili diseiplina per Atheniensium ora volitabant: nec profecto Homeri gloriae plus Meerunt, quam tot vocabula Graeca Romanorum vulgo prosectu ignotissima, comicis Latinis quam hodie centenae obseurissimae ore Goothii, lopstoeliii. Vossit ne Bieliterum dieam . quos omnes stupent quam Vel non intelligant vel ridieule paueissimi sentiunt. Ista vero quae magistris usui essent quasque per manus traderent interpretationes litteris consignata et identidem descriptas esse tam probabile et consentaneum est, ut si non saetuli esset vix esset credibile item has omnes glossas tam sibi similes fuisse ut ovum v non similius denique harum a uetores vel seriptores nomen non habuisse ut non imiuerint indicari nisi ommuni iudice vi λευσσοro σοι. Ecquis meliora a rhapsodis exspectaverit Nee dixit quisquam hos de lingua Graeca bene meruisse ne istorum Homeri laudatorum vel doctrina vel poetae studium, quale ex Platone et Xenophonte cognovimus, praeter vulgum stipuisse persuadet. 3Rhetores certe Homero nil profuerunt imo desuerunt ut eodem Aristophanis fragmento a Galeno servato, quo iam supra usi sumus, Onstat: nam ab Homericis ad Solonis glossas ausarum actoribus profuturas iuvenum animos avocaverunt. Quare

llitiis nunc eos leui glossographos dixit ex scholiis nostris hauriens nunc ab Athenaeo minans et exicographis Anteriain Hernionem, Clitarchuua aliosque recentiores, qui libros glossarum nomine didorunt. Reeentiori

bus Scholiis Hontericis nulla in huius vocabuli usu fides. Sic L. O, 324

bens proprio Marte addidit es Eust. 476 . In scholiis si recte niemiui semel rhapsodi Hermodori explicatio

assertur inepta illa, I , 26.

68쪽

Iure nostro sumimus has explieationes vel in traditione quadam vel in etymologicis et iudicialibus nugis substitisse. Iam ad sophistas estinat animus ut exploremus quid hi suae sapientiae praecones, quos in poetis explicandis se aetasse constat attulerint magnifici. Audiamus Protagoram quid in exponendo poemate sequendum putet Simonidei carininis interpretationen aggrediens sic loquitur apud Platonem 339. A):

doDναι. In quo saetio est intelligere illud α σε οργιυς πεrioli ται καὶ oti hoc significare quae poetae sententiae rectae. quae pravae int. De recta verborum interpretatione nihil

dieit. Illa ut breviter dieam moralis interpretatio Hippiae dialogi memineris quo exquiritur Achillem an Ulixem Homerus virtute praestantiorem finxerit et 8ophistarum et aequalium philosophorum animos ceupabat sophistarum vero a studiis adeo abhorret ut neeurata vocabulorum interpretatione verum poetae sensum elicerent ut specioRi ad excitandum quaestiones arguinentationibus non ininus poetica v0enbula ludibrio habuisse censendi sint quam vulgaria habuisse constat. Hoc tamen hic etiam habuerunt meriti ut adversarios ad evoliendas animi notiones instigarent et tales carminum interpretationes. Squalem Protagorae argutiis Socrate Opponit quamquam insignes insunt errores ut de verbo D 0r et sortiisse Mi situm earmen haberemus plures apparerent, tamen si tum plures suissent aliquant prius in hoc genere liquid prosectum esset-

69쪽

Nam quod quasi undamentum sui commentarii ponit, illud earmen certo consilio, ad coarguendam Pittaci sententiam seriptum esse quod accuratissime attendit ad particulani εν quod duplidem significationem vocabuli χαλεπος explicaro tentat haec omnia bonae iustaeque interpretationis laudabile habent initium. Sed revera neminem pinor tale exemplar, quale hie a Platone ultra aetatem uam sapiente seium est edidisse. Illa vero indistinguendis vocabulis similiter signifieantibus diligentia eui Sophistas et inaxime Prodicum peram dedisse scimus, nihil ad interpretandunt poetas valebat cum non usum perquirerent sed ut in tota quae illorum dici potest grammatica rationem sat quae poterat esse ratio in tanta artis insantia usui Opponerent v. Protag. 34l. A. rodici subtilitatem in sormula δεινος

ανηρ Elyma vero quaerere nec novum nee ructuosum erat.

Sed illorum argutiis et quaestionibus ut iam antea significavi. sobriis adversariis veri quaerendi occasio data. x eo genere, de quo nunc quaerimus prima habemus exempla apud Aristotelem. Qui ari poet. c. XXVI Varia golvendi genera enumerans quaedam verborum significationibus solvenda esse docet. Haec ' quam maxime ad causam nostram pertinent g. 16 τα δε προς τι ν λεξιν ορωντα δε διαλνειν, Io γλωττη '

' Quod interesse voluit inter soφις, uere, rφροσί η tetigit Nitzschius ad Od. VIII. Unam novimus bonam observationem, Hippiae de voce τνραννος, quod ante Archilochum in usu non suisse Oeuit. De quo cum Lobeckium interrogarem respondit mihi ad hoc illum fortasse non tam grammaticis rationibus latum esse quam civilibus.

70쪽

Haec uni considero Aristoteliea et salsa esse pleraque et a grammatica interpretatione alienissima nihil Homeri eonsu tudine illustrat vel Cretenses licere putat citari in voce poetae frequentata j . huc arcessere velim eos qui adhuc de Alexandrinorum meritis astidiosius loquuntur, hinc ut intelligant quantae molis fuerit Cloacinam condere artem. Praeterea miror quam vanam Aristoteles consumserit peram. Quaestio erat sophistarum, quomodo χαλκευς dici potuerit a poeta γ, 43 23 qui idem paucis ante versibus 42b χρυσοχοος diceretur de quo paueis versibus post profiteretur Oeta χρυσον εἰργα ετο 43bi. Respondendum docet Aristoteles, communem sermonem plane simili ratione errarios dicere χαλκε ac omerum ipsum dixisse ι, 390-394 vel non meminerat omnivo quod illis temporibus facillime fieri potuit vel non adhibuit, quod verendum erat ne eadem quaestio denuo excitaretur. At communis usus 50 ad quem provocat philosophus, tutusne erat ab argutulo sophista Poterat et hune ut ineptum reiicere et quaestione implicare sicut Prodicum Plato cavillantem facit in δεινος αννηρ. quod vulgo dicebatur extra hos sophistarum cancellos meliora attulit Aristoteles Nescivit explicare θεις ιδ εσσα, quare coniectura substituit ιδ εσσω, i. e. quae in terra domi-eiliuni habet. Schol. ε 334. . 136. Et quid censes de hoe increpat Diomedes Alexandrum A, 385 τοζοτα, λυ τήρ, Μααγλαέ, aρθενoletna , ριστοτέλης δέ φασι κέρω γλαὸν Iitεν

λέυν ε νος νοησας. Addam haec, quamquam non plane