장음표시 사용
101쪽
so Tractatiu de natura Entis rationis.
subiecto in propositione: ut dum dicimus; Hominem esse caecum: sed ita consideratae habent similitudinem cum qualitatibus: ergo
ad praedicamentum earum reducuntur. PIobatur minor. Quia fiextaedicatur caecitas de homine,sicut albedo,aut color i ergo sta-litudinem habet cum his, & aliis qualitatibus.
Solum restat Relatio rationis, quae possit ordinari In lpecIali praedicamento. Quod tamen non erit proprium ; quia praedicamentum proprie ex solis entibus realibus neri potest: sed maximam habebit similitudinem cum vero praedicamento ad aliquid, o relationibus realibus ordinato. Praedicamentum igitur relationis rationis sic ordinandum est; ut supremum genus sit relatio rationis, nam Ens rationis uniuersalillimum,ab hoc praedicameto excludi debet,propter transcendentiam ; sicut Ens reale excluditur ab omnibus praedicamentis realibus in quod diuidi potest in tria genera,siue species subalternas,secundum diuersa fundamenta;quae sunt diuersae operationes intellectus. Vt apprehensio silmplicium,compositio, & diuisio,atque discursus. Memadmodum Arist.diuisit supremum genus, praedicamenti ad aliquid, quod est Telatiuum , ut relatio Teatis; per diuersa iandamenta. Ita ut prismum genus sit relationum; quae iandantur in unitate, ut relatio innis identitatis,similitudinis,& qqualitatis. Secundum,relationum . quae lanaantur in actione , & passione ; ut paternitas, & filiatio. Tertium, earum quae fundantur in mensura I ut sunt relationes scientiae ad scibile , & potentiae ad obiectum. Ita ergo diuidenda est relatio rationis; In eam quae fundatur in cognitione silmplicium, & eisdem simplicibus attribuitur: & hoe est primum genus, habens sub se diuersas species; ut relationis uniuersalis, ge- .neris,speciei,& aliorum praedicabilium.Deinde in eam;quae fundatur in compositione; & diuisione; aὰ quod genus pertinent variae species propositionum : & randem in eam , quae fundatur In tertia operatione, quae est discursus, sub quo genere continentur diuersae species argumentationum,& syllogismorum. Itaque haec tria genera habent sub se alia , vique ad species infimas, ex quibus omnibus sic ordinatis resultat praedicamentum proprium
PRAEDICATIONES FIUNT IN ' CON-
cretis & abstractis Primarum & secum
darum intentionum. AD finem tractatus praeeedentis, diximus de Ente rationis agere Dialecticam;ut est relatio quaedam, aut denominatio
102쪽
Tractat in de predicationibm abstractorum. 81
attribata naturis ab intellectu. In qua acceptione vocatur Ens rationis Logicum. Ideo in hoe tractatu secundo , agendum est de modo, & ordine, quem habet ad praedicationes concrctorum , &abstractorum : in quibus denominationes exercentur, 'uas naturae accipiunt ab eo Et quoniam praedicationes possunt neri in primis intentionibus: quae lunt naturae reales : atque triam In secundis; quae sunt finita rationis, in duas partes diuidemus pr.ese niem tractatum : ita ut in prima tractetur de praedicationibus concretorum; vabstractorum primae intentionis, & in iecunda de ei idem abstractis;& concreta secundarum intentionum. Et in ptimis i mentionibus quatuor modis exerceri possunt. Primo, ita ut concretum praedicetur de concieto , ut homo est aut-mal. Secundo abstractum de aberacto; ut humanitas est animalitas.Tertio,absti actum de co .icreto; ut homo est humanitas. Quarto concretam de abstracto ; ut humanitas est homo. Et ut ea quae
stat certa supponamus : quantum ad velitatem, & falsitatem propositionum; de his tantum propositionibus loquendum est, in quibus praedicatum di subiectum aliquo modo iunt ordinata, ita ut se habeant tanquam superius. & inferius. aut tamquam aequalia, quorum unum pertinet ad alterum, quia in eo includitur; vel propria passio eius est, vel commune accidens. Qu)bus explicatis: certum est primo, Veram esse illam propositionem, in qua concretum praedicatui de cone leto infeliori, aut superiori: vel etiam aequale, sui e sit de essentia eius , aut propria passio. vel commune accidens: tales sunt istae,homo est animal, homo est rationalis, homo est risibilis homo est albus: verae etia sunt aliae, inquas conuertuntur istae, sed in directe atque improprie. Secundo certum est, propositiones in quibus abstractum praedicatur de concreto, aut contretum abstracto,falsas esse, siue se habeant tanquam luperius. Se inferius, vel sint aequalia r ut homo est humanitas, homo est rationalitas, aut risibilitas, vel albedo. Et ratio huius est manifesta : Primo, propter diuersum modum significandi terminorum . quia abstractum significatur per modum partis, concretum velo per modum totius, pars autem non praedicatur
de toto; ut pes,vel manus de homine. Secundo, quia subiectum in eisdem pio positionibus aliquid includit, quod nullo modo includit praedicatum e vi album includit corpus, quod non includit albedo: vel e contra aliquid includit praedicatum, quod non ineludit subiectum, ut in propositionibus in directis ex ei dem tei minis factis: quod susticit ut non sit verum, quod unum sit aliud , ut significatur per propositionem. Ex quo sequi inrt Primo; salsam esse sententiam Soti, q. 3. vniuersalium,ailetentis, propositionem, in qua praedicarin absti actum de concreto, ut homo est humanitas , lotum esse falsam, propter
103쪽
diuersum modum significandi terminorum: nam falsae etiam sunt propter inclutionem alicuius in uno & non in alio quia ut suo loco videbimus,non potest esse veta propositio aliqua. nisi totum quod ineluditur in subiecto, aliquo modo includat praedicatum. Seeundo sequitur magis saliam esse sententiam Durandi,in I.d. 24. q. vltima. Vbi regulam uniuersalem assignauit, dicens, in creaturis veras esse omnes propositioues, in quibus praedicatur abstractum substantiale de concreto substantiali ut homo est humanitas: quamuis sint falsae in eoneretis & abriactis accidentalibus , ut homo est albedo,& aliae similes. Tertio certum est, propositiones in quibus abstractum generis praedieatur de abstracto disterentiae, vel econtra, abstractum diis gentiae de abstracto generis,ut rationalitas est animalitas, vel animalitas est rationalitas, falsas esse. Et ratio huius est : quia gradus genericus,& differetialis .formaliter sunt diuersi:& in abstracto Mgnificati,non se includunr, quia neque animal nas includit rari nalitatem, neque rationalitas animalitatem r ergo neque una praedicatur formaliter de altera Probatur consequentiarnam ut propositio vera sit, praedicatum debet includi in subiecto. . An Abstractum siveritis pradicetur de abstracto inferiori
Solum potest esse quaestio de propositionibus, in quibus abstra
ctum superius praedicatur de abstracto inferiori ut aeouati: sed istae duobus modis sumi possunt: nempe in terminis accidentalibus aut essentialibus. Et u in accidentalibus fiant: certum est omnes esse falsas. Vt humanitas est risibilitas, aut humanitas est albedo Et ratio huius est: quia praedicatum . ia subiectum harum pro-ρositionum tape distinguuntur realiter: & nunquam includitur vis num in gltero: nam licet homo includat albedinem,tanquam sub tectum eius: ramen humanitas cum significetur ur forma: non est subiectum accidentium,neque ea includit, ut significata in abstracto. Solum sirgo potςst esse ciuaestio de propositionibus abstractorum,quae fiunt in terminis substantialibus quales sunt istae, humanitas est animalitas, humanitas est rationalitas : an vera sint. vel falsae. Et prima opinio asserit esse veras: suam sequuntur Solus quaest. 3. Vniuersalium.Canterus cap.de differentia, & ex modernis multi. Et probatur duobus argumentis. Primo: illa propositio in qua eoneretum superius praedicatur de inferiori, ut homo est animat:
vς : quia praedicatum includitur in subiecto,ut animal in homine : sed etiam abstractum superius includitur in abstracto inferiori; ut animali tu in humanitate; ergo vera erit o. humanitas
104쪽
Tractatis de praedicationibus abstractorum. 8 3
est animalitas Probatur minor quia humanitas cornponitur exanimalitate.& rationalitate, sicut homo ex animali, & etationali: ergo includit utramquC.
Secundo probatur, in formis substantialibus & accidentalibus. Et primo in subitantialibus : quales sunt anima rationalis , & lan sitiua; ex quibus haec est superior. & illa inferior : & utraque lignificatur nomine ab racto: & tamen vera eli hac, anima i ationalis est sensitvia: ergo vera etiam erit humanitas est animalitas. Probatur consequentia: quia ideo forma lupolor praedicat'r de inleriori: quia in ea includ tui: sed animalitas est foliua supelior respectu humanitatis: ergo includitur in ea: & consequenter Vere praedicabiιur. in formis etiam accidentalibus, quales sunt albedo , &color : manifestum est. m h ec est vera apud omnes , albedo est color: & praedicatur in ea abi tractum superius de abstracto inferiori : sicut in alia, humani s est animalitas : ergo vera etiam est
secunda opinio tenet, tales pio positiones esse salsas Quam se.
quitur Scotus in I. dist. s. qu. I. a , Niphus 3. Meta. quaest.2.con- cl. s. ad 3. Canarientis I. par. quaest 28 .ar. a. Hi ... I. Ferra. I. lib.
contra gentes cap. 18 2.3 9 conliderandum id lib. cap. 8 I. Cale. in opus. de ente,& essentia, cap. 3.& . Sed Scotus, falsas esse defendit ; quia existimat praedicatum , Sc subiectum dii lingui ex natura rei, seu formaliter, ante operationem intellectus: alii vero . qui solam distinctionem ration 1s ponunt inter illa propter modum significandi abstractorum a quibus significatur animalitas , ut pri9cipium,aut par animalis .ia humanitas ut principium hominis : &principium unius non praedicatur de princio alterius, . Eo h c sententia colligitus euidenter ex D. Tho. duobus locis citatis, & videtur nobis probabilior,& sequenda. , Sed ut enicacissis eam probemus, duo sunt annotanda. yximum est: Conς te tum & Abstractum eandem rem significaret diuersa tamen ratione : nam Concretum significat eam per modum habentis: Abstractum vero, per modum principij, aut larinae. eiusdem ha bentis . Gratia exempli, homo & humanitas , ijgnificant eandem naturam bumanam : sed homo significat eam per modum totius actualis,atque completi:& ideo per modum habentis z humanitas vero .non nisi per modum principij & sormaei Ait isdem totius completi,aut sabentis. Quod ex communi modo loquendi. & intelli- rapiti mamfestum eiti dicimus namque, tam em idem esse , habentς humanitatem: & humanitatem, ecte quasi principium, &formam hominis.
Ex quo primo colligitur,concretum signare naturam , non Om-Mino praeci ina a coseditionibus singularibu . sed ut eas continens: consuae in item, bc in potencia: nam iacet abstrahatur a singularibus,
105쪽
τractatus de tradicarionibuι abstractoram. 8 s
nhe actualis;sed per modum partis: ergo non sunt genera, nec species:& propterea non denominantur a secundis ilitentionibus generis, aut speciei, vel aliorum praedicabilium. Tota haec doctrina annotata habetur,apud D.Th. opust. de ente & essentia, cap. 4. Ex qua duo arsumentaeolliguntur, ad probandam nostram sententiam. Quod haec fraedicatio,humanitas est animalitas,& similes sint falsis. Primum est: Vt vera sit aliqua praedicatio, neeessario requiritur,quod quidquid continet subiectum , contineat praedicatum actu, vel potentia r sed animalitas non continet actu . nec potentia,quidquid continet humanitas: ergo non potest vere prae- dieari de illa. Maiot certissima est,quia no potest esse verum,quod hoc sit illud,ut per propositionem affirmatur nisi totum quod continet hoe ι etiam contineat illud : & haec est ratio propter quam pars non praedicatur de toto: nec genus posset praedicari de specie, nisi differentiam quam species continet actu, contineret in pCtentia: ut bene D. Tho. ubi supra. sed probatur minor: quia humaniatas eontinet animalitatem. & rationalitatem, ex quibus componitur: sed euidens est animalitatem non continere rationalitatem ainctu,nec potentia,eum non habeat modum totius actualis, nee potentialis, sed partis vel formae: ergo non potest vere praedicari de
Seeundum i pars actualis non praedicatur de toto,ut eoncedunt omnes: sed animalitas est pars actualis humanitatis: ergo non vere praedicatur de illa. Probatur minor: quia sicut homo componitur exanimali, & tationali, ita humanitas ex animalitate, de rationalitate. Et si dicas,hoc arg. etiam probari,quod haec propolitio non sit vera, homo est animal. quia animal est pars actualis hominis rRespondeo,animal esse quidem partem: non tamen significari petmodum partis. sed per modum totius potentialis: εc ideo veretrae dicatur de homine: animalitas vero non solum est pars, sed significatur per modum partis,quae non potest praeditari de toto:& naec est ratio propter quam haec est vera,Homo eli animal;& haee falsa,
Ad primum argumentum respondetur,Non satis esse qubd praedicatum includatur in subiecto,ut propositio sit vera quia si id sus-ficeret,sequeretur veram esse propositionem, in qua pars praedic tur de toto : cum certum sit partem includi in toto. Requiritur et
go,non solum quod includatur in eo, sed quod totum quod con
tinet subiectui contineat praedicatum actu,vel potentia, ut explica Lum est :& cum animalitas non contineat totum,quod continet ha manitas: quia non continet rationalitatem actu . nec potentia, se
quitur non vere praedicari de illa. Secundum argumentu duas habet partes. Prima procedit de sor i. mis substantialibus. Secunda de accidentalibus. Ad primam
106쪽
86 Tractatim de pradicat Omλιι abstractorum.
tespondeo negando antecedens quis I praedicatio illa,auima rati 'nalis est sensitiva sit abstracti de abstracto:& de praedicato,nempe, sensitiua .euidens est,quod non sit abstractu nome, sed concretum: quod etiam est verum de anima. nam lscet sit forma, per modu tamen habentis gradum sentiendi significatur: non quidem sicut habet homo,qui ex ea componitur: sed sicut forma, quae composito eum tribu it: signiscata tamen quasi per modum totius, & ideo per modum concreti. Quod ex eo fit manifestum : quia nisi per modum eonereti sigilificaretur anima : non possiet sensit ina, quae concretum nomen est,de ea vere praedicari: & eo ipso, quod vere praeia
dicat ut idem significans, quod habens gradum sentiendi: negari non potest , quod per modum concreti etiam significetur anima: unde non bene insertur , quod vera etiam si hae et Humanitas est animalitas: in qua certum est abstractum praedieari de abstracto:& ideo diuersam habere rationem. Pro solutione secundae partis, annotanda est triplex differentia inter abstracta substantiarum : & accidentium. Prima : quod illa abstrahuntur abstractione metaphysica a generibus, speeiebus,aut differentiis. ut animalitas ab animali, & humanitas ab homine. Abstractavero accidentium , abstrahuntur abstractiore physicaa subiecto , in quo sorma accidentalis significata realiter inhaeis rei. Vnde eo ipso quod significatur ut abitracta ab eo: non significatur ut inhaerens, aut dependens ab eo : sed ad modum naturaeeompletae per se subsistentis. Secunda : Quia abstracta substantia. rum. semper habent modum formae .aut principij eius.a quo abstrahuntur, abstracta vero accidentium potius habent modum tominpletum naturae totalis, ac per se siubsistentis: quod prouenit ex proprio modo abstractionis physcae. Postrema differentia est , quod abstracta substantiarum , quia metaphysice abstrahunt ur, sunt abstracta ultima : quia abstractio metaphysica ultima est Unde non potest ab eis alia abstractio fieri: nihil enim amplius ab humaniis tale, aut a malitate abstrahi potest Abstracta vero accidentium, non sunt ultima: quia nec abstractio phrsica ultima est, sed adhue, potest ei sueeedere abstractio metaphysica,ita, ut ab albedine, quae abstrahitur abstractione physica, possit aliud abstractum metapnysicum sumit quod erit ratio albedinis, vel albedineitas ibat barovocabulo, sed naturam rei explicante significata in ex quo intelligitur, abstracta accidentium solum vocari abstracta in ordine physico,in ordine vero metaphysico eoncreta potius esse.
Ex his disserentiis ad formam argumenti respondere possi mus, concedendo maiorem, quod vera sit haec: albedo est color, sed negando minorem , quod in ea praedicetur abstractum superius de abriacto inferiori:sed potius est praedicatio cocretorum inoidine metapbisco,sicut haec, mo est animal. Vnde nee praediis
107쪽
nactativi de pradicationisin secundarum intent. 8
tatum significatur per modum partis sed per modum rotius comis pleti,& per se subsistentis atque continentis,quidquid continet subiectum,quod se habet sicut genus ad speciem .ut in hac. homo est animal. Illa vel O . humanitas est animalitas,praedicatio abstractorum est in eodem ordine metaphysico si Sc ideo est falsa. Et eodem modo, erit falsa praedicatio abstractorum in accidentibus, si abstraLantui abstractione metaphysica: ut si ab albedine & eolotti metaphysice abstrahamus albedineitatem,&colore itarem , vel raiatione albedinis.& ratione coloris, falla erit, albedineuas est eolote tas quia abstracta metaphysica per modum principii, & Mimae signineantur:& ideo non possunt escere verain praedicationem.
NI Bus sECUNDARUM IMet, Netrox M. Eeundae intentiones, sunt relationes quaedam rationis , quas intellectus attribuit primis intentionibus nempe naturis realibus,quae ab eis denomia nanini ut secunda intentio speciei , est telatio rationis naturae specificae , quam ei attribuit intellevictus, du m eam comparat ad in ὀiuidua: & praedicabilia omnia,sunt quaedam relationes tationis diuersae, quia diuelsis naturis attribuuntur,& in ordine ad inferiora diuersa , vel, de qui bus diueris modo praedicamur. Vt praedicabile generis, est secun da intentio. aut relatio rationis in ordine ad plures species, de quibus praedicatur in quid tanquam totum potentiale. Praedicabile differentiae, est secunda intentio aut relatio rationis, hi ordine ad
plures species , aut indiuidua, de quibus praedicatui in quale quid. Praedieabile proprii, est secunda intentio, aut relatio rationis propriae passionis ad species, aut )ndiuidua: ut sensibilis ad hominem,& equum ; aut risibilis ag hominem , ad Petrum, εt Ioannemo Et praedicabile accidentis, est secunda intentio , aut relatio rationis; aeeidentis ad plura subiecta specie aut numero dimncta, ut relatio rationis albi, ad hominem x equum , vel ad Petrum, & Ioan nem. Et tandem uniuersale, quod est commune omnibus praediis eabilib=: est seeunda intentio, aut relatio rationis ad omnia , dccgula praedicabilia : quae de omnibus praedicatur in quid, tamquam genus. His supposiris. duobus modis comparari possunt seeundae it tentiones.Pilino. inter sese,in quantum 'na piaedidatur de alia:& si
108쪽
ita comparentur,siue in concreto, siue in abstracto, eodem mogo se habent ae primae intentiones : ita ut si una aliquo modo pertineat ad aliam, concreta de concretis praedicentur ellentialiter , vel accidentaliter, tanquam accidens proprium , vel commune Ideo
verae sunt omnes istae;Genus est uniuersale, species est uniuersialis:& etiam haee,Vniuersale est genus .led illae sunt ellantiales: ista v to accidentalis. Haec verb: uniuersale est praedicabile , est praedieatio proprii, aut quarti praedicabilis. Concreta veto de abstractis vel abstracta de concretis, semper efficiunt propositiones falsas: vegenus est genereita aut specietas est speetes: vel genus est uniuem salitas. Solum est differentia in praedicationibus abstractorum:quia in secundis intentionibus, vera est praedicatio abltracti superioi is, de abstracto inferior i, ut genereitas est uniuersalitas: quam tamen in primis intentionibus diximus esse falsam, ut humanitas est animalitas. Et ratio huius differentiae est: quia secundae intentiones sunt relationes rationis:& ideo accidentia rationis: quare sicut accidentia realia, m abstracto signifieata, non habent modum partium , sed totius per se subsistentis , quia non abstrahunmr abstractione metaphysica a generibus, aut speciebus, sed abstractione physica a suMectis: eodem modo secundae intentiones. habent similitudinEm cum formis accidentalibus, & ideo non signifieantur per nomina abstracta,tanquam formae aut principia senerum, aut specierum , sed per modum totius ae per se subsistentis. Et haee est ratio, propter quam veram eonstituunt praedicationem: quamuis in primis intentionibus si falsa.
Secundo , cum primis. si seeundae intentiones comparentur ad primas,semper comparantur aecidentaliter: cum sint relationes aecidentia eis attributa: & eodem etiam modo , se habent in omnibuν,τt diximus se habere primas inter se. Dum comparantur ae. ei dentaliter: in hoe solo differunt: quod accidentia realia quae vere praedicantur de inserioribus vere etiam praedicantur de superiotibus:de si verὰ praedi eantur de superioribus, verE etiam praedicantur de aliquo inferiori: ut si album praedicatur de Petro : necesse est vere praedicari de homine t di si praedicatur de hominernecesse est vere praedicari de aliquo homine singulari. Qigod
non reperitur in secundis intentionibus e sed eontrarium; quia nec secundae intentiones, quae praedieantur de inferioribus, possunt vere praedicari de superioribus e nec etiam vere praedicantat de inferioribus, quae praealcantur de superioribus: ut bis exemplis fit manifestum. Species praedicatur de homine : &non de ani in mali , nec de Petro : & genus praedicatur de animali, di non de homine: de secunda intentio indiuidui, vere praedicatur depe-uor dum dicimus, Petrus est individuum, & tamen non praedi-eatur de homine: sed faIlasst Me, homo est individuum. Et ratio huius
109쪽
Tractatio de predieritombm secundarum inten. 8s
huius dimerentiae est , quia aceidentia realia conueniunt subiectis absolute, & vi sunt a parte rei, sed secundat intentiones, qua sunt relationes & accidentia rationis,non conueniunt naturis a solute,nec a parte rei, sed ut tali modo incipiuntur ab intellectu, nempe in communi,in ordine ad species, vel indiuidua:aut etiam in singulari ι & ideo quae conueniunt inferiori,nempe indiuiduo, non possunt conuenire speciei, nee illa quae eonuenit speciei, po-τest conuenire generi r quia secunda intentio indiui sui conuenit Petro, ut concipitur tanqua indivisibile in alia indiuidua : & hoc modo concipi repugnat speciei:& secunda intentio veneris, n-Uenit naturae; ut concipitur in ordine ad species, ted in ordine ad indiuidua concipitur.
V detur πιιtem neque gens , neque stretes sim, pliciter diei. 8ce.
INtentum Porphyrij in praesenti capite est, explicare naturam
generis, quod eit primum praedicabile. Diuiditur autem intres partes In prima, ponit duas acceptiones reales generis, Minter se eas comparat, ex quarum similitudine, in secunda parte , colligit te am acceptaonem eius Logicam. In tertia vero, tradit definitionem generis,& simul eam exponit. Prima acceptio realis generis est, qua accipitur pro collectione aliqua hominum, habentium ordinem inter sese, & ad unum primum , a quo omnes derivantur: in qua significatione,Romanam gentem solemus vocare genus Romanorum, quia inter sese per tales leges ordinantur, & a Romulo,eanquam a primo principio , descendunt.
Secundo, Meipitur genus pro principio ipso generationis, a quo derivantur alii: siue sit pater aut patria ; in qua signifkati
ne loquitur poeta,dum dicit:Mantua me genuit, Acc. Cenus suum, aut principium generationis, patriam vocans. Sed proprie loquendo , non tam pater , vel patria, quam origo , per quam ab eis derivantur homines , genus vocatur : quia non ita Romanos dueere genus ab eo. Ex his autem duabus acceptionibus, secundam esse magis propriam , quam primam,docet Porphyrius. Primo,quia frequentius ea utimur. Secundo, quia collectio hominum , ideo vocatur genus, quia homines illius ab uno primo ducunt originem: ergo origo, per quam ab eo derivantur , magis Proprie vocatur benus,quam collectio ipsa.
110쪽
In seeunda parte,ex utraque acceptione reati,colligit Porphy eius Logicam,quam per se intendit, dicens: Lemcum genuου accipi pro eo ut supponuntur steries: id est , sub quo collocantur , ut animal est genus, quia sub eo ponuntur,homo,& leo:quae species habent ordinem,& similitudinem quandam inter se, ratione eiusdem naturae,quam participant ab ipso generea quo etiam dicuntur suo modo ducere originem. In tertia parte cap.dennit genus Logicum, secandum ultimam Meeptionem sumptum,& definitio tabs est:Genuι est, quod rarientur de pluribu Hsserenti,M 'eie,in eo quod quid. Quam ita explicat : Ea quae praedicantur , aut praedicantur de uno et ut indiuiduum:aut depIuribus;vt uniuersalia. Per particulam ergo de pluribus, separatur genus ab indiuiduo , quod de uno solo praedicatur. Per particulam vero , de disserentibus specie, separatur abs pcie,quae est secundum praedicabile,& solum praedicatur de dit- serentibus numero Per vltimam partieulam,in eo quod quid, separatur a tribus aliis praedicabdibus,disserentia, proprio, & accidenti : nam illa , in quale quid ; proprium,& acci gens, in quale genus non nisi in quid praedicatur: quia ad quaestionem factam per quid , non bene per illa, sed per genus respondemus : ut si inquiras,quid est homo,bene respondeo, quod sit animat: Haec Porphyriuri
QVis ST Io I. Κηο nam sit definitum d nitioni eneris. OVod definitio generis ossignata a Porphyrio, nullum habeat definitum,duobus argumentis probo. Primum , si aliquod haberet,maxime genus: led genus non est definibile, ergo nullum habet. Probatur minor : Bona definitio debet eonstare genere,& disterentia,aut aliquo loco generis , M at o loco disterentiae: d gcneris non datur genusinam si daretur, illias generis daretur aliud genus, & sie procederemus in infinitum e sequitur ergo,genus non esse definibile, & ideo nullum habere definitum praedictam definitionem. Seeundo:Definitio debet dari per genus , & differentia ergo nihil potest definiri: nisi s pecies quia haec sola componitur ex genere,& differentia .imo nec definiri potest aliqu/d , nisi in quantum est species,quia habere genus & disserentiam, conuenit speeiei,in quantum est spec:es: ergo genus non potest definiri. Pro-bntur consequentia , quia non est speetes , ted aliud praedica-.bile distinctum ab speciein ideo nullum habebit definitum p