Hesiodi Scutum Herculis : librorum mss. et veterum editionum lectionbus commentarioque

141쪽

A-ρίζων Non adsequor, quid sibi voluerit Goeulingius notando, hanc vocabulo εναρίζειν inditam interficiendi notionem nondum usurpatam esse Homericae aetati munes apud Homerum εναρίζειν hac notione. Vide e. r. B. E. 155, 844.

v. 1- ins J i. e. ita sista, ut apparint, earn

concitare velle pugnam et iamiam obire eam namque hunc eius animum esse et gestus et arma indicabant. Memoratatu ambae manus eius occupatae, auere hastam tmiens, alam galeam, ut eam mox capiti impositura. Hoc intellecto, nihil est, cur cum uetZellio de em.

Titi p. 262 in not. Ηquid hic excidime suspiceris. Simialis imago 'rii Hurat L xv. ii Min. Iam galeam auri et aegida currusque et rabiem arat, ad quae iis ei licii opportune inmtulit et . l. et II. 446 seqq. λ M seqq. v. 4sk χρυσείην τε τρυφάλειαν Vt passim in huius clypei Muris aurea arma memorantur, ita in ea marime talis enuinanda erat galea unde in variis super hoc versu coniecturis minime probamus illas, quibus μοχ Heοφν, vel χρυ-ην, aliud quid infertur.

V. 200. ἀγίδα τ' ἀμφ' μοις Si sermo sit de Elypeo,

quod fere colligas e versu infra 344, cogitandum est de Drois balteo ad humeros aptato, unde pendebat clypeus, ut de peridente e balteo ense supra v. iis usurpatum ridibmus αμψ' μοισιν ConLGl. n. 803. ρ vel si thoracem intelligi coniicias, erat ille etiam aliqua rati in circa --aeos aptandire. v. - 206. Nova imago Deorum chorus, medio Apol

142쪽

56 mauisti Haius line iis accinente cithara proxime Olympias, eorum sedes, referta divitiis omnis ger is, exhilarata Musarum

cantu.

v. 203. εων ἔδος ἁγνος 'OλυμποςJ Cum Codd. omnes in his tuendis consentiant excepto, quod γνὸν quidam pro ἡμd sera arida , haec duxi in contextu. Multum tamen abest, ut persuasum mihi habeam, poetam ea sic

edidisse. Primum illud ἁγνὸς mihi, ut aliis, ininus v deuis Olympo convenimis; deinde durum in animum δ' ην, in quo suppleto unicum est laboranti iuncturae subvertiendi remedium. At neque substitutum prirnum ab D. et io, receptum deinde ab aliis πινυτο placet, tui quod peccat in digamma, tum et magis etiam quod,

carmina P. 16, nisi de gravissimo et fortissimo sono dici possit, qui non conveniat huic loco, ubi Apollo ἱμερόεν κιθάριζε. Sane, si citatos a Graevio et Iminrichio locos, quibus usum verbi αγνυσθου qualis h. I. requiratur, comsrinaturi volunt, inspicias, statuendum tibi erit cum Ranhio, nihil esse in iis eiusdem generis. Itaque Guietus γνυτ' Oλυμπος spandebattia Olympus scriptulci voluit; sed hoc et longius abit a vulgata, et nescio an non, ut οἰγνυσθαι πύλαι, ita recte dicatur χλυμπος γνυσθαι. Facilis quidem est expediendi se his difficultatibus via, si vel con min- dorso spurium versum 203 habeas, vel cum a uermeistero

a eiectis mediis iungas χρυσῶν φόρμιορο θεαὶ δ' ἐξορχον

ἀοιδῆς , sed audacio utraque agendi ratio, et, si possit ilia

Bauermet 8terii ilacere, quod sic usae de more pollini adiunguntur, at Parum commode sic tollitur Olyrripi mentio, cum tamen videatur indicari debuisse initi chori lacus, Olympique addita imago aliquid conserre potuerit ad declaraiadum exhiberi eorum choruni Conlisit Rankius

143쪽

post v 203 aliquos excidisse, vel admissa Bauernaeisteriratione, veIsum 20 excepisse hos duo: Cuius sententiae, in qua ille sibi acquiescendum putat, non perapicere me rationem saleor, nisi illi sidam τ' est -- tur, se affluentia divitiariim, ut ni se rumper horrea dicuntur. Mihi aliquando in mentem venit, esse εγγυς

legendum pro PM, ut significetur, Impum fuisse e pressum iuxta cis euun Deorum, qui egressi inde aedibiis

suis censerentur cum Apolline ad chorum ante aedes cel brandum, iuniores quidem hi, sedem suam retuIeritibus

Hiis, ubi in Olympo celebrabatur ἀγορὴ et αθανάτων ἀγών

in siniinia rerum opulentia, non sinemusarum cantu, quo Deorum convivituri exhilaratur etiam Il. . 603 seqq. v. 204 spurium censuit Iminrichius, non sine causa utique post γνυτ ab eo receptum Hermannus autem l . o. p. as ait, 213, servato versu, sed post V 206 posito, de rerum venaliuni soro et opibus hominum accipi illum voluit.

χρύσεα δέπα memorat etiam Hom. l. . 2 seq. Zαώὸς πολύυ- ον οἶκον Eurip. in Hippol. 6s. Vv. 207-215. Nova imago portus maris in quo delphines aliique pisces, adsidente in ripa piscatore. Tiorem

his loci partem expressit imitando Virgil Aen. VIII 671 seqq. In portu delphines fugientesque eos pisces exhibuit etiam in Achillis clypeo Homerus IL T. 22-24. v. 207. ἀμαφακέτοιο θαλάσσης. J ale in elasiana et

Graeviana reddituta est immensi maris. Rectius Basil. ,

schmidi. Wintext. reddidere in fomiti, πρὸς se tam δυ-

144쪽

ad h. 31s. Notat Rankius de mari hac voce Homerum non uinin esse, sed πεσον ---αεπον dixisse Pindarum xyth. I. 28. v. 208. κυκλοτερής, ei Mari formn sicut bene Basil imterpres ut Praeterquam in introitu undique cingerent eum

-έψεω--πιτέροιο citat, ut Hesiodi is 'Aσπίδι, m. Μ. p. 650, M. Halli πανέφθου, quod purum factum

esset excoquendo, nulla fit apud Homerum mentio; seda' - χρυσον eodem sensu memorat Theognis V 449, 1102 M. Gasis. Cons ei texh. ad Pollucem II 87, 6. D. ad Aristaen. I. p. 4. d. BOIsson. P. 309 SEq. κατατιτερου μυ-hi eandidi vid. Plin. H. N. XXXIV. 47ὶ ut Hesiodus mentionem sedit Th. Mi ita aliquoties Homerus. Vid. Il. . 25, . 565, Φ. 592 et alibi. 20 κλυζομήνη κελος non est i*Dulanti rimata, ut reddito iii Heliasiana et plerisque Mitionibus sed significatur, ita et fictum fuisse portum, ut agitatus luctibus ridereturi Dicuntur fluctus κλύζειν, quando agitati somini edunt dicitur portus in mari a ζεσθαι, quando fluctibus

agitatur. Cons. I. D. Lennep. in Animadv. COIuth. n. c. 8 oriri v. 210. θυνεο L θυνεω, pio quo apud Homerum mnSta ter est θύνω. ἰχθυπινυς oenantes selarulas Cons. m.Od. 368,Μ.M. v. ii ἀναψυπιορ τες , acceptum mare ursum stanted .

Habent enim delphines, ut balaenae, fistulam in capite, qua acceptam aquam sursum manti mons Aristot. . A.

145쪽

VHI 2, Ovid. Μet. III. 686, ubi splendida est delplian

excinit. Vescendi nutem, seu comedendi, sensu passim idem imo linvit medium sequente Musativo. Apud Homeriimniisquam invenitur activunt illud verbum, sed exstat θοινηθσαι medium epulandi significat IOii Od. Δ. 36. t que, ut sit . . qui aequia tu semus, omnino vin

Banario utendandum id tu κα-- Ossensus activo Hermannus et hinc quorundam Codd. lectionem εφοίτων probatis, accusativum ελλοπας ἰχθυς pendere vult ab ανα σάοντες, quod sit a Uacteuchod, et conferri iussiet Oppiamian Hal. V. 427--447, ubi narrantur piscatores in Euboeae litore ad piscatum uti auxilia iitibus delphinis, qui perterrefactos pisces e compellant, ubi facile capiantur apiscatoribus. Sed neque ae αφυσιόωντες id, quod Herma

uus vult, notare potest et durior est ea constructio. Cete

rum quod Oppianus narrat, potuit aliquando observatum fuisse poetae, homini Boeoto ab Euboea non longe dissito, qui colores inde . I. duxerit.

ελλοπας ι Ους vertunt mutos is es dissentiente Gilieto,

qui vult esse νεους κοὐ λ ἔλλους νέβρους. st utiquel M in boo vocabulo pars primaria, ἔλλον autem Hes chius exponit ἀγαθον, γλοωκον, χαροπόν, νθαλαττιον, ταχύ, ἄψ ον, πρίν, ἔλαψον πονον,)quae sane intemPretationes omnes vera esse vix possunt. Ελλον dictum hinnulum fuisse constat, dictamquc hinc Dianam ἐλλοψάων. Vid. V. DR ad Hesrch. l. c. Sed pisces etiam ἔλλους dixi Sonti L in Aiace v. MI Quaerenda igitur signia

146쪽

MMENTARIVS scatio, quae tam in pisces, quam in hinnulos convera int.

Iam ex omnibus, quibus ἔλλον exponit Hesychius, maxime probandum milii videtur ταχύ, eum sit ἔλλος ab ἔλω, moveo, agito, unde ελάω, ἔλαφος, λαφρος. olsis autem celei ita tam est piscibus, quam hinnulis propria. iacuit tamen veterum plerisque osse ἔλλοπας pisces dictos παρά τὸ ἔλλέπειν την ὀπα. Vid. Hesych. in ἔλλοπες, tym Μ p. 331 , 51 ibique tui g. Gud. p. 183, 18 seq. Schol. Bd Theocr. I. 42. Latini quoque hinc Drtasse pisces eximie mutos dixere, quamquam id de omnibus veritin esse negat Athen. VII. p. 308, quem siquitur ustath ad Hom. Od. p. 720, 34. Et inepta certe est etymologia. Fuit autem fraudi, quod vocabuli exitum omnes ad Mocem, rotulerunt, qui potius reserendus ad usum fuerat, ut in ιγαθοπα νώροπα. Vix enim dubito, quin ἔλλοπες dicti sierint, quorum celaritas in oculos incurreret, vel qui celem rite e visu se proriperent, quod de piscibus eximie eminest. Apud Homerum non invenitur hoc vocabulum, ut neque ἔλλος de pisce. v. 213. ἀταρ επ' ἀκτα; κ τ λ. Suavissimam descriptionem eleganter imitatus est Theocritus I. 3 seqq. v. 214. δὲ κημένος hac obser undi significatione exstat otiam Il. O. 730 Cons. Apollon LeX in V.

215. χθυσιν αμψίβληστρ' Piscibus capiendis destia

natum rete ita Graece dictum, quod iactu missum pisces Orbe suo captos includit, unde ἀμφίλη τρη περιβάλλεται innander dixerat in fabula iscatore, teste Polluce X. M. Pertinent huc etiam illa Oppiani Mai. IV. 148 seq. οὐτε λωοιο αμφιβολα εφεηκαν λιστονοι ἀγρευτερες Quod autem Graeci ἀμφίβληστρον, hoc Latini rete iacultum vel et sim-

147쪽

so nites . Eadem habet gelaes, apud Ratililuin etiam cum citatione loci, qui est Il. Π. 407 seq. Quod autem Homerus ἀμ λ 'ρον non memorat, hinc non sequitur eius aetate ignotum suisse huius retis usiain. v v. 216-236. Nova imogo Perseus, muri continente Medusae caput per in domo avolans, et peraequentes eum Gorgones, argumentum sane primarium in clypeo Herculis, genus a Perseo ducentis. Sic apud ApoIIon Mi. I. 763 Iasonis laena inest Phrixus cum ariete intextus, item ob generis cognationem in clypeo Aeneae apud Virgil Aen.

VIII. 62 seqq. genus omne futurae stirpis ab Ascanio, Romulus et Remus, aliaeque res Romanae. Cons omnino

Hestir ad h. l. Ipsi poetae primarium id argumentum habitum, arguit cura ab eo in describendis singulis imaginis partibus, admirandis iere illis, diligentio adhibita. v. 216. - σα Περσεύς Est Aratam commune epitheton heroum, curru vehi solitorum, ut poetae obtrudenda non sit equi Pegasi, quo vectum Peraeum alii tradiderunt, notis. Certe ab Hesiodo Th. 284 seqq. in coelum avolati rigas

tTuditur, tui, Cui I Opus esset, ibi ulgur et tonitru Iovi afferret. Incliti 8sinae autem gelges ad h. l. εοι- καπα

Fuisse hanc explicationem si νε-- docet Hesych in V. ιπποτης, quem vide etiam in ἱππιος et ἱππήλατος.

148쪽

I DII ita Ol aerehat cum clypeo, ut reliquae figurae, se ad speciem erat extra lyrum, similis Volanti. Pedes ex te am ob timetem contingebant, nec appareti, minimo, qu-odo clypeo inniteretur meus. Censet Hemanniis d. l. fuisse emblema, clavulis vel cuneolis ad fundum cIypei

astaui u ama Sphinx it in Parthenopae Arcadis olypeo, quem describit A chyL VIL-G. 54 seqq.ed Schuet g. Schlichimroll. autem d. l. p. 5 SNq. ut eversa quidem 1 liquem agnovit, pedes figurae liberos a. peo fuisse, attamen corpus Persei si in clypeo eo 1atum statuit, ut quamvis exstans cum eo cohaereret. Sed poetae verba in v. 218 seq. mihi, ut uestem d. l. P. ω, argum videritur, voluisse emit hi miraculam agnosci ab opisce Deo editurii, non humano quo nisi tib fici paratum opus. Illud quidem υδαμῆ ἐστηρ κτο vix est, ut ad solos pedes referas. ale enim vulgo reddunt Disistebat, melius Bas in us emit. I. . Vosnus, normina fritiget inferi imis probabiliter Goetvingius, quo scilicet Poeta recentior Alexandrinus videretur, eius menties matum fuisse statuit artificium Dinocharis, qui Arsinoes temptui, Alexandriae magnete lapide comanterare inclause

verBl , ut in eo inluvierum Ius e ferro pendere in astre

videtetur. Vid. linius Η. X. XXXIV. 42. v. ais παλάμαι. D Ranhius: sm manu artiseu saepi inime apud Hesiodum παλάμη usurpaturi infra 320, Theog.

v. 220. πτερωπα -- talaria pinnata s. alatii emo, donata secundum quosdam amemui, vid. Erat ut Catast. o. 22, nimis P. A. 12ὶ secundum antiqui Nymphis.

149쪽

ΕΡΡ- tholi I. 15, nequo Perseo talia amercum donata, ,-- ερόεντα simpliciter celeritatem, qua illa, ut emisvium, ita Perseum ferebant, declaratam censuit; non autem, ut voluit einrich. Praef. p. LIX, ob πυρόεντα h. l. min anti lutini hoc esse οεm statuit, imo diserte ibi p. 84

auctorem eius dixit HeSIOdum.

a v. 128. μελάνδετον Δορ J si ορ hic simpliciter ensis, ne Certum est, intelligi ρ7 1ν ensem falcatum, cuius in Persei res os mentio sit eum apud Ovid. IV. BL 726, V. 69,80. quodque Mercurii donum fuisse auctor est Apollod. II. IV 2. Sed esch ylus in Phoicysin a Vulcano datum dis rat, teste Ludocta l.c. -λά;δετα φάσγανα memoria etiam Hom. Il. O. II 3, ubi Sch a Ven. σιδηροδε - - potitarit, obd esiodi 'Ἐργ, 151 μέλα δ' υκ σκε σίδηρος. L Eurip. in Or. V. 80s, 141, ed. Malo.

v. 222. χάλκεον 'Αδαμαντίνη ἀρπην isse Vulcanuin finxie si uini erat Aesisnus .fab. nec dissert, quod inhalin ensis materiam attinet, Apoli in I. c. y στε νοημ ποτάτο Summa celer ita significatur. Con Hom. II. O. 80. Od. H. 36, ad quos lacos in Scho v. 22 seqq. Perseus abscissum Medusae aput cons.

Da extr. 3 init. Erat autem caput illud Di vastum, ut in per c inditum Persei totum tergum Occuparet. Id

poetice sic extulit Noster, ut diceret et ais σάς νον με

150쪽

θέε, currebat, ferebatur. Cons supra dicta a v. 146. Malo

Scholia paraphr. εἶχε exponunt βάππαζε, ut sit μετάφρενον nominativus. Rectius etes s , - δ -- ἐκμοCitantur haec, ut Hesiodi, apud Apollod. l. c. LI sea quae ibi exstant, Reynius ad eum lacum ecte non deberi Apollodoro censuit.

κάρη δεινοῖο πελωρου Γοργούe Similiter apud Hom. II. E. 4 dicitu Γοργώ, κεφαλὴ δεινο πελώρου, et ob te xibilem eius adspectum Γοργὼ βλοσυρῶπις Mub μκοψι 1.

Cons et Od. A. 633. Γοργόνων , sororum Medusae, κάρηνα memoraritur infra v. 236. Attamei suaviorem nobis Medusae notionem suggerit memoratus eius h. v. 278sri cum Neptuno concubitus εν μαλακῆλει, ἔνι κάν ἰὰ θεσιν εἰαρινοῖ . Quomodo conciliata haec fuerint, ex Ovidio discas et IV. Is seqq. ubi suos haud dubie secutus est auctores mons quae notavimus ad Theog. l. c. v. 224 citat, ut Hesiodi εν 'Aσπίδι, tym Μ. p. 12, 513. κίβισις voeabidum Cypriorum suisse auctor est Hesycli in v. Sed eodein auctore κάββα pera dicta est Ast

lis. Habet quoque κυβροτιαν ' ραν, quorum Omnium stirps, ut videtur, quaerenda in κίω, κυω, turMO, capa Sum,

unde etiam κιβωτός, item pro area Gns Didox Origis.

v. 225. θυσανοι δε -- φαινοί Pera e pelle antimilis susta, dependentes habuit θυσάψυe, miros. Similiter

aegis ovis apud Honi. II. B. 448, inervae Il. E. 738. M. et Herod. IV. 18s, Apollon Rh. IV. 146. καπρο ,- non exstat inter Homeri vocabula.

라틴어 텍스트