장음표시 사용
191쪽
Alexandrinae Ecesse , G si nerabiti Atti eo C. P. A ristite
ex aciesentico n. si is , quae e iam ante hoc per Innocensi in pres-
fo i . Viro a nobis trar Ufa sunt. In eam vero opinionem vir insignis descendit , quc d legens proxime recitatam ad Caelestinum epistolam , vidit adhuc sub Caelestino in causa'Apiarii Faustinum Legatum degisse Carthagine ; unde eiusdem cauta cognitionem usque ad Caelestini Pontificatum protra ictam existi-niavit. Sed bis Faustinus in eiusdem Apiarii causa Legatus in Africam venit : Primo quidem anno gi 8. sub fincm Pontifica- ius risimi , ac Paucos menses Carthagine motat L s , cum Apiarium Episcopis Africanis conciliasset , Romam reversus est'. At idem Apiarius Coelestino Pontifice immanium criminum apud
Tabracenos patratorum iterum accusat L s damnatusque , C le-
sint patrocinium imPloravit; a quo Ecclesiasticae communioni restitutus suit, misib in Africam et dem Faustino Ligato, ut cum
Episcopis Apia iii causam retractaret . Ille vero conicientiae reae stimulis actus , universa crimina quae diu perflicta fronte negaverat , tamdem CC niussus suit: qt de omnia narrantur in pistola Synodi Atricanae ad Caelestinum . Hic vero ca statim cogitatio animum pulset, cur Romani Pontifices duCS si peritis memoratos canones uti Nicaenos publicarint, cum constet esse Sardicenses Z iteriaque cur Africani Antistites Sardicensis Concilii canones ignoraverint , cLm tamen
Sardi cor sederit eum aliis ex Asica Collegis Gratus Carthagi-n ensis, qui etiam in Synodo plenaria abs se 1 cstea in Asriea celebrata canone s. Sardicensis Concilii meminit Z Doctissimi
Cardinales Baronius ac Bellai minus', qr os postea ceteri secuti sunt, re Cndent , S nodi m Sardicensim non fuisse nisi clario-rcin Nicaenae explicatio iem ; unde nil mirum , si sub nomine Nicaenae proposita melit . Illud sine mirum videtur , Africanus Sardi censem Synodum a priori Concilio Carthaginensi laudatam ignorasse; immo illam non tantum ignorarunt , verum etiam putarunt , eamdem fuisse ab Arianis cel hratam . Horum testis est Augustinus lib. 3. contra Cresconium cap. 34. scribens: Disce ergo quod nescis. Sardicens Conticum Aria crom sit, md
Bot in iani diu es . Ariani Episcopi Sardica profisi Philippopolim scccsere , ibique novum fidei Symbolum edidere , scri-
192쪽
hentes postea & ipsi encyclicas . In harum epigraphe Donatum Carthaginensem cum aliis eiusdem farinae EPiscopis nominarunt; ita enim illorum epistola inscribitur et Gregorio inexandriae Eri
scopo , Amphioni Νicomediae Episcopo, Donato Carthaginis Epi
scopo &c. qui ad Civitatem Sarduam congregati Consi tuis teia krat imos in Domino stas; t Om. 3. Concil- edit. regiae pag. 8a. Haiarum literarum meminit S.Doctor epist. I 63. ad Eleusium , Glo rium &c. quas cum arbitraretur scriptas fuisse a Sardicensi Con cilio id enim in titulo Arianorum fraude Praenotatum suerat Sardi censem conventum ab Arianis habitum censuit : non enim Sardicensem Synodum a Philippopolitano conventu distinguere potuit, cum veri Sat dicensis Concilii canones id temporis Africanos laterent , ac epistola ficto Sal dicensis consessus titulo praenotata, in sinistram de memorata Synodo opinionem eosdem induceret . Immo Asticani non soluin Sardi censes, verum S ipsos Nicaenos canones diu ignorarunt . Etenim Augustinus a Valerio Hipponensi Episcopo in consortium dignitatis adscitus fiuit contra canonem Nicaenum 8. statuentem : Nee in iana Cisitate ae
Episcopi probentis exfere . Aurelius tamen totius Afiricae Primas id permisit teste Possidio lib. de Vita S. Augustini cap. 8. 2 Megalius Numidiae Primas eumdem consecravit, facto Iransmarinis , G Aficcnis Eceosae exemplis comprobato ,' quod etiam testatus id est idem Augustinus in epistola 34. ad Paulinum . Quod io fe us , scribit de Augustino Possidius , mina feri non debuissee , ae vivo o Episcopo ordinaretar , ON dixitGfrusit , propter Conti ii universatis vetitum , quod iam ominarias didicis . Unde a uictor fuit , ut Episcopo initiando Synodalia statuta proPonerentur.
Hic nobis impudentissima calumnia , quam M. Antonius de Dominis lib. 4 de Republ. Eccles cap 8. num. 28. Augustino importat, reiicienda est : Africana , inquit, Ereissa Romano Papatui vehementer resilit tempore Amosini ; Avufino etiam
1 o eum re is a ersus Papamis rec amante . Pro Africanis enim stabat antiquissima consuetudo , qua nullus Presbyter, Diaconus, aut inferioris ordinis Clericus ad transmarina iudicia Umquam prCVocaverat; quae etiam canone Synodali confirmata suerat . Ignorabant Africani canones Sardicenses : unde duo illi canones , quos Legati Apostolici pro Romanae cathedrae privilegiis asserendis proferebant , nusquam ab Africanis inventi X sue-
193쪽
suerant; non in Nicaena Synodo, aqua reapse conditi non fuerant ; non in Sardicensi , quam ignorabant. Inde ergo orta di L sensio inter Atticanam ct Romanam Ecclesiam.; in qua quidem Africani Pontificio Primatui minime restitere et immo Augustinus , uti ostendimus , ZOsimi decreta inolitae apud Afros consuetudini . praeponenda esse censuit . Etiamnum ex Adriani N. Pontificis per Innocentium III. roborato privilegio inferior Siciliae Clerus Romam appellare non potest, & tamen non dubitat de Primatu Romano. Profecto uti superius observavimus, Asricani appellationes in rebus fidei admisere. Episcopis tamen Asricanis licitum fuisse ad Romanam Sedem appellare tradit diserte Augustinus epist. I 63. ubi agens de sententia lata contra Caecilianum a Secundo Tigi sitano Numidarum Primate ait et Neqor enim de presbstreris aut diaconis , aiat Inferioris ordinis c ericis , sed de eouegis agebatur , qui possent a reum couegaramididicio, prasertim Apo Acarum Eccosarum causam sam imitaram refervare . Plaeterea cum Antonius Fussalensis in Numidiae Synodo damnatus, Romanum. Pontificem Bonifacium ainpellasset , isto vero interiin defuncto , C estinus eamdem appellationem admisisset ς Augustinus epistolam a s r. ad Caelestinum dedit : quae enixe eumdem deprecatus est , ne Antonius , si in illius favorem iudicaret , cum militari apparitura Fussalae restitueretur : non enim se pati posse dicebat , publicas potesares ta miritares imperas tam nam execatoros ApostoIicae Sedis feaetentiam . Appellationes vero Episcoporum in eadem epist
Ia Palam admittit : Exsiant , inquiens , exempta , i a Sede Apso ca Ddicante , - a Gam indicata manu , quosdam pro tu is quibusdam nee EpiscopausoLatos honore , Lec ν eI
Hos omnimodis imponitos . Haec luculcntist ima Augustini testimonia posuerat Cardinalis Baronius ; unde apostata satis inte ligere poterat quali Augustinus esset erga Romanam Sedem obsequio . Michael Roussetius lib. 4. Hist. iuria Pont. pag. 499. Putat, laudatas Asticanorum ad Caelestinum literas esse suppositias , quod in illis etiam Episcoporum Africae ad Romanum. Antistitem appellationes interdicuntur . At veras easdem arbitror et Africani enim iura extendere conabantur ; sed Augustinum in alia suisse sententia , ex memorata epistola 26 I. nobis probatum est . Haec quidem postea evenere ς quae tamen hic a nobis recitata sunt , quo plenior Africanartim appellationum ,
194쪽
ce quibus hoc anno in Synodo ab Aurelio , Alipio, Augustino,
aliisque actitatum suit , notitia haberetur . At secutis tempori hus non semel apud Romanos Pontifices Africani appellationes prosecuti sunt: pestinebat enim Africa ad Patriarchatiam Roma num ; unde Vibis Antistitem , uti supremum Ecclesiasticae rei Principem , quilibet iure optimo lΗ terat,ex eadem provincia appellare . S. Leo Magnus eP. 8 p. ad Mauritanos ait: Cainam
dio die L picini Episcopi iuic iubemus audiri ; cni in tim GDpios postilanti communionem hac ratione reddisses, quoniam ad nosyrtim iurinum provocasset: immcrito eum pendente negotio a communione videbamus icti e suspensum dic. Circumfertur epistola Bonifacii II. in qua haec leguntur: inretios exim
praefatae Carthaginenss EceIesae olim Epi opus enm c Hegis sis , in gante Diabosi , superbi e temporibas Praedet ordimnostrornm Bonifatii atque CaeIestini contra Romanam Eerosameoepit. Scripta est haec epistola ad Eulalium Antistitem Alexandrinum , cui narrat: Eulalium Episcopum Catethaginensem postis liminio tandem in Apostolicae Sed is gratiam , damnato Aureislii ae successorum facto, rediisse. Verum hasce literas commenia titias esse , recte observavit Baronit S ad hunc annum I9. pag. 4s6. quod nullus tunc sederet Alexandriae Eulalius , sed Timotheus ς itemque quod tempore eiusdem Bonifacii , regnante Gerimere Manda Iorum Rege, nec Onos esset me periri in Afri ea carboneae communionis Episcopus . Primum quidem optimerem conficit . Addo etiam nec Eulalium tunc sedisse Carthaagine , sed Bonifacium , qui anno ra 3. electus fuit illius Eccleasiae Antistes, & anno s3 s. ex Victore Tunonensi decessit. At terum vero , quod insignis historicus scribit , admitti nulla ra tione potest . Vivebat enim id temporis Bonifacius Primas Cariathaginensis , Liberatus Ρrimas ByZacenuS , itemque Fulgentius noster Ruspensis ς ceterique Africanarum Ecclesiarum Antisti tes : non enim Getimer illos in exilium deportandos iusssit. Prae terea in eisdem literis scribit Bonifacius , una cum Eulalii epi stola se mittere etiam Iustini clementissimi Principis Orientia sacrarum literarum exemplaria . At biennio antequam Bonifacius Pontificatum iniret, Iustinus & vivendi, ct imperandi finem secerat: obiit enim anno sa7. Kal. Augusti ' Bonifacius vero in Pontificem inauguratus est anno ra9. IV. Kal. Novembris Foedis ergo mendaciis tota illa epistola scatet ς' neque Aliptus , X a Au
195쪽
Augustinus , ceterique Collegae cum Primate Aurelio appellationibus transmarinis sese opposuere instigante Diabolo , sed antiquissima Africanarum Ecclesiarum confitetudine moti , quam aegre ferebant Apiarii Scelestis si ini hominis conatibus primum infringi.
AP antis Episcopus ADt mensis novas Peragianus . Einsem Patris , Parentes, Nuptie , Episcopatus , Haeresis exponun-
Cum liber S. Augustini de Nuptiis ac Concupiscentia delatus
suisset in Italiam , passmque in varia exemplaria spargeretur , Iulianus .Eclanensis Episcopus eumdem quatuor libris impugnavit. Fatetur haereticus apud Augustinum lib. I. Oper. impers cap. I 8. vivente Zosimo nullum se in Pelagiana causa librum scripsisse ; & in his quatuor Eulalianum schisma catholi cis obiicit e quod cum praesenti anno contigerit , vel hoc ipso eodem anno , vel sequenti IulianuS manum stylo admovit, tu dicatam causam per summam audaciam retractaturus . Cum Uero hic linguarum peritia , ingenii acumine , orationis elegantia , libi Orum copia , ac concepta Praesertim contra Augusti innum rabie , ceteroS Pelagianos longo post se interves Io relique rit , ad alia properantem in sui consideratione remoratur . De
Iuliani patria ac Sede Episcopali inter Scriptores non convenit ς& uti olim septem Uibes de natali selo Homeri poetarum Graecorum Principis contenderunt , ita Iuliano septem seu patrias, seu Sedes Ecclesiasticas assignari video . Gennadius in lib. de Script. illustr. cap. gr. Iulianum Capuanum Episcopum dicit; cui Baronius , Ughellus , aliique frequentius adhaesere . Gelasius in decreto de Libris apocryphis , itemque Beda in praefat. in Cantica Gunensem eumdem faciunt . Petrus Diaconus in fine lib. de Incar. S grat. Edonensem illum vocat. Vignielius in pia fatione ad Opus inperfectum S. Augustini tradit, eumdem natum Ceriae in Apulia . Ηolstentus ac Rosvndus , hic in notis ad carmen I . Paulini , ille in notis ad Italiam Cluverit , Ce-onnensem in Campania Iulianum prCnuntiant . Nonnulli ex Prosperi depravato Chronico Aue ensem suisse contendi ni : est autem Attella Neapolim inter di Capuam , Aversa Italis vulgo nuncupata. At ex melioribus codicibus Scaliger ac Pontacus
196쪽
ita in Prospero legunt ad Consulatum Theodosii Augusti XVII. Hae tem Uaee Lurianos Resine sis iactanelasinos Petagiani
erroris assertor&c. Uossius lib. i. Hist. Pelag. cap. 6. Heracoeu-fem illum dicendum esse suspicatur. Has inter opiniones non recenseo , quod libro a. de Vita S. Augustini.Gal Iice scripta a Claudio Maimbuigio cap. ii. Iulianus Patavii , ubi haec ipsa conscribimus , Ι .piscopus asseratur ; typographi enim forte emror iiij. Verum ex Mario Mercatore Iuliani antagonistae lis cx parte finem Qititur : nam pag. I 3. cc dicis Vaticani caP. 9. laudati ait : SimiaI admonere voIens , IIIlandim etiam Episcopiam oppidi Felaxenses, Haereticum mugianiam seu Celestianum. hane fecti m ese T feodoriam dic. Quare Prospero concinit , qui itidem & ipse Iuliano convixit . Et sane codices Gelasii , Bedae ac Petri Diaconi depravati sunt unius literae transpositione vel coniunctione : etenim in voce Celanensi Ε per imperitiam amanuensium post C ponitur ἰ quae litera si plaeponatur , ECIaneu-fem leges . In codice vero Petri Diaconi , ubi Edanenses appellatur , litera D dividenda est in C & L , quae perperam iunctae
errorem continent. Haec minuta adnotare libuit , ut ex communi veterum sententia Iulianus .mclancnsis Episcopus appareat.
Illustrissimus Suares ius Augustini studiosissimus in dissert. a. de Opere impersecto S. Doctoris pag. i9. scribit , Iulianum Ecu-xensem Episcopalam obtinDise : qui quidem doctas limus raraeque eruditionis Antistes Iuliani Sedem mihi primitus indicavit ,
antequam in Mercatoris codicem incidissem . Fuit fclafium seu aesculanum antiqv i Hirpinorum Urbs , Plinio , Ptolemaeo , Ciceroni aliisque memorata , distans Benevento ex itinerario Antonini M. P. XV. seu ex tabulis Peutingerianis XVI. Camillus Peregrinius in eruditis commentariis de Ducatu Beneventano pag. s r . scribit: AEclanum postea Frequentum diruim fuisse: qui danno 986. teme motu de ectum , ut ait Ostiensis in Chronico , dein ob bel 'a propemodum civibus viduatum, anno Iς6s die 7.
Maii Sodem Episcopalem amisit , atqire in Abellinensis Episcinpi iurisdictionem transiit , ut ex tabulis Ughelli tomo 8. Italiae Sacrae intelligitur . At Lucas Holstentus in Frequenti territorio
prope Mirabellam suisse .Εclanum contendit, ubi etiamnum antiquorum mi enium ruinae visuntur : in quibus nobiles statuae repertae siunt , & a Prorege Neapolitano in Hispanias transmissae. Addit , posteriori aevo Quintodecimum fuisse appellatum , cu ius
197쪽
ius mcntio fit in actis S. Mercurii martyris , ac postea a Constantino Gimcorum Imperatore funditus eversum anno 669. in notis ad pag. Iao 3. Italiae Cluverit . Verum in Chronico antiquo Beneventano monasterii S. Sophiae in calce tomi s. Ughelli non semel inintodecimi mentio habetur e pag. 6αo. Qiai fa-bitare viden ur in Decimο-Qtiinto Deo , qai Pontina dicitis. Insuper quaedam donatio ibidem recitatur facta anno I . Radel-ehis Principis Longobaidi indictione 3. Iulio mense. Radelchim
Beneventi dominum Leo Ostiensis lib. r. cap. 3I. memorat anno 81 I. Indictio vero terIta currebat Iulio mense .anno gys. quo anno adhuc extabat Q aintodecimum. AEclanum vero Quintodecimum edictum suisse cum eodem Holstento assii mo ; is enim ea loea praesens diligentissime exploravit. Et distantia a Beneven to hoc ipsum comprobat; nam Frequentum inde M. P. XII. circiter distat , AEclanum vero XV. unde Quintodecimum postea appellatum . Certum tamen est Episcopalem Sedem , of clano destructo , Frequentum vulgo Frigeum , suisse translatam , ut plane idem antea reclanensis qui postea Frequentinus Disci pus fuerit . De Patria vero Iuliani non constat . Attellanensem suisse scribit Baronius ad annum 43o. num. 6. Verum non in Campania , ubi Attella sita est , sed in Apulia eumdcm natum distrie tradit S. Augustinus Jib. 6. Oper. impers cap. I 8. . yste enim , inquit, quia te Apulia genuit , ideo Poenos vincendos exisimas gente , quos non potes mente . Cum vero sciamus , Urbes antiquitus doctissimos cives in Episcopos elegisse , . clani pariter natum Iulianum se spicor a alteraque coniectura id ip-stim indicatur , quod I milius Beneventanus filiam Iuliano in vicina Urbe degenti , ac proinde sibi satis stiperque noto despondit . Neque quis repugnet, quod Augustinus gente Apulum Iulianum dixit ; cum Λclanum in Campania suerit, ut ex itinerario Antonini patet , ubi ait; A CUM E so orico M. P. LIII. tibi Campania timitem habet. Distat autem Equus Tuticus a Benevento intra Hirpinos M. Ρ. XXI. Nam Hirpini medii sunt inter Campaniam di Apuliam ; unde modo Campaniae , modo Apuliae deputati . Servius lib. 7. AEneid. Hirpinos intra ApuliamJocat, 2 Vossius lib. I. Plist. Pelag. cap. 6. AE clanum Apuliae Peucetiae oppidum dicit , laudatque veteres G recentiores Geograpbos. Ex divisone vero Hadriani AE cIanum δ Beneventum ad Campaniam Pertinebant: unde leguntur Beneven
198쪽
ti epigrammata inscripta Consularibus Campaniae:
T. AUONIO. MARCELLINOV. C. CONS. CAMP. PATRONO DIGNISSIMO . OB. INSIGNIA. BENEFICIA . QUIBUS . LONGA . POPULI . TAEDIA . SEDAUIT . UNIUERSA . PLEBS . BENEVENTANA . CENSUIT . PONENDAM.Item aliud. CLAUDIO IULIO PACATO . U. C. CONS. CAMP. B. .E UITATEM . IUDICII. ET PATROCINIA IAM . PRIUATI ORDO . BENEUENTANUS PATRONO . POST FASCES DEpOSITOS CENSUIT COLLOCANDAM-Prior inscriptio recitatur a Crutem pag. CCCLXXI. altera vero pag. CCCCXXV. Hinc Iulianus etiam a Beda dicitur J meopas a Campania , & in codicibus melioribus Gennadii , teste Peregrinio, Iulianus Episcopus non Capuanus , scd Campanus asseritur . Τiithemius etiam Iulianum Episeopum Campanum vocat . Unde & Prosper Iulianum itidem Campanio appellat in epigrammate contra S. Augustini detractorem . Adit hunc fuge sua aequorei pavere Britanni, Atit hiate Campano gramine corda tument M . Qua phrasi PeIagit m , ac Iulianum dc signavit. Atque haec de patria & Ecclesia Iuliani Epassicopi . Idem nobili familia ortus fuit , patre Memorio, malle Iuliana , a qua & nCmen sollitus est . Haec illi exprobrat Marius Mercator pag. s. eiusdem CCdlcis : Tune fanctae se beatae recoraeationis Memoris Epsopi .
inter reverendusimas matronas invenias , utero editus r dieque hic placet correctio Baronii , qui non Memorem , scd Memorium Iuliani Patrem dicendum contendit r. nam Augus mus quoque ct Paulinus , ut patebit, eumdern Memorem et ram n minarunt . In sacris Capuame Ecclesiae tabulis Memorivs inter
illius Urbis Episcopos iecensetur ; quod in Italia Sacra Ugnelli apparet . Ex quibus tamen Memorii successor Iulianus expungendus est , ac inter Frequentinos Epistopos, ut ea tamen dis
199쪽
gnitate indignus, rePUnendus. Erat Memorius S. Augustini inter paucos amicus , ut CUnstat eX ePistola S. Doctoris I 3 i. ad ilia. tum scripta . Alteriuβ etiam epistulae ad cumdem datae menti nem facit Possidius in indiculo . Audiatur Augustinus lib. 1.con. Iul. cap. q. Ego certe beatae memoriae Memoris patris ininon immemcr , qui mecum non porvom inierat amicitIam es Io dito Iiterarum , teque usum mibi carissimum fecerat &c. Iulianus adolescens latinis iuxta ac graecis literis operam dedit , teste Gennadio laudato cap. qi. R etor perilsis mos dic, tur a Beda in praefatione ad Cantica: additque ex coniectura Vos Ilus , ut Romanus Demosthenes h beretur vHgo . Et sane eiusdem eloquentiam PDmPosam ac Phaleratam fuisse , ex fragis mentis operi imperfecto S. Auῖustini insertis tutelligimus . Iuvenis nobilissimam uxorem duxit amilii Episcopi Beneventani filiam ; qui dudum ab Innocentio Papa in causa Chrysostomicum literis ad Anysium TheTalonicensem totius Illyricianae diu cestos Apostolicae Sedis Vicarium , & ad Atticum C. P. missius fuerat , ac Eudoxia iubente in carcerem detrusius , quarto demum mense dimissi H , re insecta , in Italiam redierat : quae pluribus prosequitur Metaphrastes apud Surium die a . Ianua iii cap. ia8. de Vita Chrysi,stomi . Celebres sane evasere Iuliani nuptiae ob epithalamium , qu illarum occas ne cecinit S. Paulinus Episcopus Nolanus . Do nonnulla carmina , quorum prio-xa sic corrigcnda albitror. Insu Ponti ces divino tangit honore, mono pietas tangit amore patres. Bane Memor offficii nee immemor ordine recto Tradit ad A mitii pignora cara manuae. IID inans copita amborum sub pace iugari, Velat eos dextra , otios prece sancti cor . Postea utrique Antistiti Ocnsdrum parenti longam nepotum scriem auguratus addit: Casta facerdotage genus ventura propago , Et domos Aron se tota domus Memoris .
Erat vero Iulianus Clericus lectoribus adnumeratus, cum uX rem duxit ,' unde canit idem sacer Poeta rcieritus sxorem C risto eomente decoram
Dirigat , G pnsebam tamine eredis cmetrixilio ne viri divino munere factam
200쪽
Lectores in plerisque Ecclesiis uxorem ducebant, ut patet ex canone I 4. Synodi Calchedonensis ; de qua re in Concilio Carthasinensi celebrato Caesareo & Attico Coss. cap. I9.αextat hic ca- non : Lectores ciam ad annos 'Gertatis venerint, cogantDr auetiores ducere , aut contiUentiam pro it τι . Lege novellam Iustiniani ad Iohannem Psaefectum Pr. lib. I. Cod. tit. 3. caP. 4s. Uxor Iuli ani ex Paulini epithalamio Ia vocabatur; enque liuia ius nominis scinina apud Terentium in Adelpho , &is,ncta maityr in Romano Martyrologio A. August ἱ cinus templum vetustate collapsium Iustinianus restituit ex Procopio lib. i. de AEdificiis eiusdem Imperatoris. Verum Iuli anus Vel mortua ux re vel ex mutuo consensu ab eadem sei ctus, diaconus consecratus est'; quo tempore S. Augustinus epissolam 1 3 i. ad Memorium scripsit ; in qua aegre se ferre testatur , Iulianun et Iecentem tanto studio liberalibus disciplinas vacare a acditque haec ista , quae in eximiam Iuliani cCmmendationem veniunt , loduens de siex libris Musicae ad Memorium una cum eadem epistola missis : Nam seperiores qui ae vix Mio myro G condiacono utiano quoniam G us iam nobistim commictae Iectioneta conitione digni videbuntur. Quem quidem, non audeo escere,ptas amo qtiam ire qaia nec veraciter dico=fed tamen aiadeo dic re , pZus de ero quam te; rogatque Memorium, ut ad se in Africam Iulianum mittat . Scriptam hanc Π istolam anno qIo. cum Possidius Cala mensis Episcopus Africana legatione iundius est ad Honorium Imperatorem ,' Ostendam lib. I. cap. I 3. PIC tedio S. D ctor tanto amore Iulianum pr ecutus est , ut eidem mille postea
conviciis in se debacchanii haec resiponderit : Ego quidem pro dilectione quae mihi es erga te , quum Deo prop/Do qnsbiasAbet conviciis ab I ut de me uis mei cordis extirpes , mauem , friunane, tit itiventate melime sitque fortiore te vinceres ; lib. I. cap. 7. Iulianum vero ante haeresim in Africam transti et asse patet ex lih s. Oper. impers cap. 26. Ubi haec eiusdem verba le-vuntur : Nam cum ante hos Gnnos essemus Carthagine , a o dandi mihi Lonorato homine nece sario tuo Manic o seu se, sciat
epistoti nosrae indicant , ii um propossum es Sc. Hic tamen
textus ita restimendus est : a quodam mihi Hororato fi mine necessario tuo Manichaeo aeque , scut Vfoia vespae inditant. Hic enim est ille Honoratus , ad quem Augi simus seripsit librum de Utilitate credendi , ut eumdem a Manachaeo ad Uerum do ma revocaret . Appellat autem Iulianus etiam episto