장음표시 사용
161쪽
ris Imperatoris Honorii ad illum datis XU. Kal. Maias de agem due sngulis annix etate conveum VII. Rouinciarum ; apud Sirmundum in notis Sidonianis ad epithalamium Polemii . Umnia haec rescripta Honorio XII. & Τheod. VIII. Coss. data sunt, nempe hoc anno Ol8. Legem Honorii contra Pelagianos iidem Praefecti Praetorio per singulas suarum praefectui arum dicecesos promulgarunt: de qua re Salmasius pagina a9 3. Hic tamen eius dem Salmasii error corrigendus est, qui ibid. pag. a 9 I. ait τfequitaredi tam quatuor Praefector , Praetoris, a numerantur , Iuniar Quartas, Paucius, Mona ius, ririeria', cum tamen tres tantum ibidem nominentur Praefecti Praetorio : nam Iunius Quartus Palladius unus idemque fuit , quem prave in duos Salmasius dissecat. Patet hoc ex lapide apud Panvinium meum lib. 3. comment.
in fastos ita inscripto , IUNIUS QUARI US PALLADIUS. V.C. COS. ORD. In codice Augustiniano Bibliothecae Ducum Urbinatum , quae modo Vaticanae coniuncta est , numero II S.
Pae, I 67. legitur Epistola S. Innocentii Papae ad Patres Carthaginensis provinciae cum haz subscriptione : Data VI. GL G-b arias pos Confusitum Traeo si Ao. VI. OX Ionii Quani PaμIudii V. C. Sed Consulatu& Τheodosii VII. dicendus est . atque ita
Iegitur in MSS. Chisianae Bibliothecae, itemqi .e Uaticanae num. 491. pag. I 49. Ex eodice etiam Coi heiensi eiusnodi subscriptionem exhibet Simondus lib. a. Propemptici cap. a. Eodcm anno qua- Ermgentesimo decimo octavo Palladius erar Praesectus Praetorio Ital ae ct Illyrici; hoz enim non semel ab Imperatoribus sectum est. Celebre est rescriptum Gratiani, Valentiniani, & Τhecd fit ad Probum Praefectum Pr. Igitur teritas tus idiamum per omnem Danam, tum etiam per Urbitarias, Amricanasque regiones , ac per omnr III Dum , prae ala oraeuti fluitis auctoriarate firmabit; lib. II. Cod. Theost. tit. I 3. Si per obreptionem. Atque ita anno praesenti OI 8. idem erat Praesectus Praetorio Italiae , Africae , & Illyrici; anno vero ψa I. Philippus erat Praefectus tantum B. Illyrici, ut ex rescripto Τheodosii cap. 19. di
Ceterum Iulianus Honorii legem a Piaesectist Praetorio publicatam sibi favere dictitabat , quem S. Augustinus lib. 3. Cap. I. hisce irridet : Sane ut dicis , spro vobis potius ase Imper rore resorsm es, cor non in mediis profritis, G Hoe usi iro pia cis pote cum ologatis, vos use mon antes,
162쪽
LIBET PRIMUS. Iai Chrsia dis Princeps opprobavit Idem Z &c. Quae verba Augustini
Bironius Iuligni Pelagiani esse putavit ad annum 4 Ι 8. pag. 4Iq. De hac Pelagianorum damnatione haec scripsit ad Pinianuin S Pater lib. a. de Pec. Orig. cap. I 7. Profecto futuis in tam nefandi erroris anctores 'scopans Concino , G Aposoneam Sedem , tini Uamque Romanam Eccisam , Romanumque Ιmpe iam ,
Vnod Deo propitio Christonum es , rectissme sise commotiam,
Ae e res aut de diabon Laqueis . Ubi vides Aomanae Ece iasiae nomine universiam Christi fidelium congregationem significari ; ut plane connet , Romanam Ecclesiam totius christianae Religionis regulam censeri.
Reeitata Pelagiancro damnario , reiectis aIiorum Scripuriam sententiis , tu ratur. Ex Commouisorio Marii Mercatoris ad Neod tim Augusum nonnuua situ digna adnotantis .
PEractam in Asrica , Romae , ac Ravennae Pelagianorum
proscriptionem paucis perstrinximus : in qua sine narranda cum plerique extra Orbitas racurrerint , huc eorum dicta resellanda seposivimus, ne iubinde altercandi necessitas historiae filum interrumperet . BaroniuS unicam hoc anno 41 8. Synodum Carthagine celebratam existimat , quae initio veris inchoata , usque xd Kalendas Maias duraverit. Usscrius duas quidem ponit, sed prioiem anno q17. adstribit , Posteriorem anno OI8. deputat . Vossius lib. I. cap. η4. duo sib Zosimo Concilia statuit, Cantia ine contra Pelagiancs coacta ; scd unum Provinciale putat, alterum plenarium ex universa Africa : in qua sententia est etiam Usterius cap. Io. Brit. Antiq. pag. a 69. In primis conti a Baronium dictndum est , duo Concilia ab Africanis Patribus celebrata esse: in quoi Lm primo , quid literis Zosmi queis Pelagianos lauda-hat , resipondendum esset; quave ratione eorum s audes detexendae , serio actitarum est . Huius testis est Augustinus cpist 4ν. ad Valentinum , ubi memoratis Synodis Carthagine S Mileui sub Innocentio celebratis , ait : Item quod Papae, Zommo de Aficano Concilio friptum est , et oue rescriptiam adliniversos i
totitis Africae contra usim errorem breviter torsio, dis . Et liti a de Pec. orig. cap. 7. loquens de Caelestii damnatione a Zois, 44 V R a simu
163쪽
fimo peracta , ait: Sed mina uam ex Afrisaxo Episcoporo Cometuo refert a directa fiant, quid fuerit confectitum, iat issi me
in edim sententia proferretis, eundu Iegite , quia cancta transmismus . Utramque vero Synodum plenariam fuisse, colligitur ex Pron
pero in Cnronico , ubi ait: Honorio AII. G Theodoso GIL Cossonet io apud Carthaginem Habito CCAPH. Episcoporum, ad Pontificem Zo u Doda a decreta peruta μυρώιbus probatis ,
per totum mandum haere PeIagiana damnata es En aperte literas , queis Pelagianorum versutias Asti aperiebant, missas esse ad Sedem Apostolicam a Synodo CCXIV. Episcoporum , qui Q. ne numerus non erat ex sola provincia ProconmIari, sed ex universa Africa : etenim CCXUII. anno qI9. in Concilio plenario de appellationibus interfuere , ex literis Synodi ad Bonifacium P pam . Hinc S. Pater priorem sub Zosimo Synodum semper Africanam , numquam Carthaginensem nuncupavit . Ιansenius nomine synodalium decretorum intellexisse Prosperum, ait , canones
octo, contra Pelagianam haeresim statutos ; sed illi in posteriori nodo Κ alendis Maii habita exarati sunt: Dod poseriori Concino , scribit Augustinus epist. 4τ. plenario totias Africa consta fiam errorem breviter consitatinas ; at octo illi cinones id certe dicendi sunt, quod breviter Patres constituere. In priori eo gressu procusa est infructio ad Zosimum , qua Pelagianam haeresim de facie posset cognoscere . Audiatur S. Doctor lib. a. ad Bonifacium cap. ubi de Caelestio per Africanos convicto scri-hil : Hoc se plenius G manifestius in tu erat, expectabatur Cantiaris ex Africa nuris, in qua provineia eius stiquanto ea Iiditas evidentius innotuerat. Qua Romam curae postea quam venerunt, id continenes , non MDere foministis tarduribtis OsfIDitio uos , quod se genera iter Innocentii Episcopi uteris eo sentire aiebatis , sed aperte eum debere anaelematistare', quae in Do Libeno prava riserat Sc. Neque semel Augustinus can num ad Sedem Apostolicam transmitarum mentionem facit . In quibusdam Prosperi Chronicis, S praesertim in codice M S. Augustano, quod volumen inter opera eiusdem in Bibl. PP. edit. Colon. anno I 6I8. legitur , duplex Synodus hoc anno Carthagine
habita recensetur : Honorio ML G Neodoso VIII. GF. Conciano apud Grifaginem fabito CCAVIL Episcoporum , ad Pontia
164쪽
per totiam Mundum faere Pe agiana damnata es. Valentiata hos Consantii ta Placidiae Ius nasitis V. Nonas urias. Carinthaginis Concirium contra Pelagianos . Quae postrema verba
imprudenter sorte exscriptores eraserunt , ne idem repeteretur ἀcum tamen eam lectionem ceteris veriorem existimem : nam duplex eo anno Synodus habita fuit . Etenim cum literae Zosimiqueis Africanos praecipitis iudicii in causa Caelestii accusabat , Carthaginem IV. Nonas Novembris delatae fuerint ; antequam Synodus plenaria deliberaretur atque indiceretur ; & ex remotis Africae regionibus Episcopi convenirent, reliquum anni tempus elapsum fuit : imino ne Natalem Domini extra suas Ecclesias universi Episcopi celebrarehi , indictam ab Aurelio diem Synodi arbitror prope Kalendas Februarias. Rursus neque verum est quod nonnulli scribunt , Pelagianos Romae damnatos esse Kalendis Maii , qua ipsa die etiam in Africa damnati fuere . Etenim Africani Patres nihil de Pelagianis ausi suissent statuere, nisi prius delato in Africam nuntio eorum quae Romae a Zosimo decreta suistent. Porro cum literae Zosimi queis se plene Pelagianas technas deprehendisse significabat, in Africam pervenerint tertio Kal. Maias c ea enim die acceptae signantur & ipsis Kalendis Maii ab Aurelio S ceteris Patribus Pelagiani Carthagine damnati sint ; consequens est, ut illi Romae praedamnati suerint , antequam literae illae scriberentur et quae cum datae dicantur XII. Kal. Aprilis , recte inferimus Pelagianos Romae damnatos mense Martio . Inde etiam eadem sententia improbatur, quod Honorius legem in Pelagianos emisit pridie Kalend. Maias, ut ex subscriptione patet, unde Prius ab Imperatore , quam a Zosimo Proscripti suissent; oppositum scri-hente Possidio Episcopo Calamense , qui in Synodo Carthaginensi contra eosdem sententiam dixit . Is enim in libro de Vita Augustini haec scribit cap. I 8. Infantis e etiam Concitiis Asi-eanis Sanctorum Episcoporum gestam es , ut Sancto Papae Urbis Romae , OV mitis Venerabui unoeemio , G posea Sancto Zosmo eius secessori perseaderetiar, quod Uufecta eathuua e G abominando G damnanda Ioset . At tui tantae Sedis
Antisites Dis diser temporibas eosdem notames , atque a membris Eetissae pn entes, datis tueris ad Africanas , Orientis , cs Occidentis Eetissas , eos anathematizandos G devitandos ob omnibtis Cauoneis censuerant. Et δει tale de tuis E
165쪽
oissae Dei Causicae prolatum iudicium etiam piiss in Impera- ων Honorios AUDIENS AC SEQUENS , Dis eos Iegibos
damnator , Inter foeticos faberi debere eonfitiale . Haec ille. Ex his Possidii verbis resellitur tisserius , qui pag. a I. libri memorati scribit , Honorium acceptis gessis Synodi Africanae , haud expectato Zosimi decreto , legem in Pelagianos sanxisse: nam ista in codice a Salmasio e Thuana Bibliotheca producto , talem , inquit , titulum praeseret a Sacrum referipiam acceptis 8nodi gesis datam . At in Urbana Synodo Zosmus Pelagianos
damnaverat , uti anno superiori in Basilica S. Clementis coram eadem Synodo Caelestium examini subiecerat; & Possidius aperte testatur , Honorium audivisse ac secutum fuisse latum a Zosimo contra Pelagianos anathema : hoc enim emissum est mense Ma tio , lax vero Honorii in fine tantum Aprilis . His adde labi Vossium cap. ης. ubi scribit , orcsium in APologetico laudare plenarium Concilium Africae Kalendis Maii celebratan anno 418. vocarique ab eodem Synodum Asicanam. Nam apologiam Orosii scriptam esse in Asia anno Ol s. eo anno demonstravimus: Asricanam vero Synodum Orosius ibidem illam intelligit , quae anno 4 I a. coram Aurelio in causa Caelestii Carthagine coacta fuit absente Augustino , a cuius sententia Romanam Sedem haereticus appellavit. torosius his in Pelagium invehitur: Non titto esseris eum disci Io tuo Caelesio , cui iam apud Afieanam Synodiam oecuisa tua impioris dogmatiam natisa contus est. At in postrema hac contra Pelagianam haeresim Synodo Africana , non unus Caelestius , sed & Pelagius quoque damnatus fiuit. Ceterum quantus in plenaria utraque Africana Synodo Augustini labor stierit , industria ac solicitudo , eleganter cecinit Prosper in carmine de ingratis cap. a .& 3.
An antim inirem posse procedere fansum
Continum , cui dux Aure ins , ingeniumque Augustos erat et quem Chrisi gratia eor Ubra tore rigans , ut o Lumen de se in , Accersem vero de simi/ a . Nam cibos i II, Et ossa , G requies Leos es, omni is vosiptas ἰλns amor Cyristi est , di m Christi es honor tui. . Et Gm noua si tribuit bona , se Dens tui Omnia . G insanes' regnor fatientia temo . I ius ergo inter cuBctos qui de grege sancto
166쪽
nfanas pepulere feros , in fria maior,
Maius opus , totum praefantius imbuit orbem Nam γ cumque, grsdum convertit caulaeus fosis , Guave per ambages a'ceps iter egit oper as, mius ab occissa es praeventus, miue viaram Insiis aditum non repra tensistis nu- Unius ergo Augustini Piaecipue industria haeresis Pelagiana , quae hucusque sub catholica imagine Oibi illuserat, sucis abrasis , de facie a Rom ino Pontifice ZOsimo , atque Romano etiam Impexatore cognita, utrorumque decretis Christiano Orhe exacta est. Non est hic omittendum qui ct de eadein per Zosimum Pelagianorum damnatione scribit Marius Mercator in Commonitorio ad Τheodosium Imperatorem , cui I haeretici Principis patrocinium implar arent . Atque ob hoc, inquit de Caelestio , a praedicto 'simo Episcopo IIcriptis a Isis is vel Iongi fimis prindamnatus es : in quibus G usu capitara de quibias acessatus fuerat , continentur , ta omnis causa cum eodem Caelesto imprascripto , quae de Pelogio musro eius praviore υidere ariesse , narratur . Quorum scriptisum CX nos hie habemos exem
nadius superius caP II. laudatus , rccte de Innocentii Papa contra Pelagianos decreto ait , quod illud Zos1ntis sititis pro- mustavit . Nam ille ad Africanos tantum illud transmisit ; hic vero ad Cyrillum Alexandrinum , Atticum C. P., Rufium Thessalonicensem , Praylum Hierosolymitanum , itemque ad Alexandrum Antiochenum , qui Orientalium Ecclesiarum Primas erat. Colligitur etiam ex ecdem Mercatore , septem ilIa capita de quibus Caelestius Carthagine coram Aurelio accusatus fuerat , eidein Romae a Zosimo obiecta , eorumque damnationem encyclicis literis insertam et quae licet interierint , ex damnatis tamen capitulis integra fere earumdem sententia procul dubio deducitur . Haec instiper de eadem risimi encyclica idem Marius Memcator ibidem scribit: Et tua beatae memoriae Zo i episola quae iraHoria dieitis, Caesessus Pelagiisve damnati sunt, quae G Consantinoponis , G per totum Orbem missa , subfriptionibus Sanctorum Patrem es roborata . Gi Ariantis CX reliquieo Iices eius fabscribere detrectantes, consentane hae δε no
167쪽
Ientes isdem Patribus facere , non fotam Imperialibias , sed GSacerdotalibus salutis deposti atque exotictorari, ex omni Ita-
cim in Italia Epistopos, qui Zosimi encyclicam subscribere recusarunt , ex inserius dicendis constabit ; nam totidem pro Pel gianis ad Rufum Thessalonicensem scripsere , quorum tamen m 1or pars duce Turbanio ad meliorem frugem reversa , amissam dignitatem recepit , Iuliano , Floro , Orontio.Fabio, ac Praesidio obstinate in haeresi perdurantibus, ut Fb a. cap. dioemus.
AMOstinos missis Hieros more Iibris , Pelagii inserias iste
git. Pergit iubente Zosmo in Mauri a iam . Dispatae Caer foreae eum Emerito Donati rum Episcopo. Hipponem revem fus , Romam ad Sixtum contra Pe agianos , dein ad Hai rium comitem eontra eos scribit.
Iraerea Pelasius Romani iudicii exitum B HIaestina operimbatur , ubi Albinae , Piniani , eiusque uxoris Melaniae , senioris alterius neptis, familiaritate gaudebat . Hi quidem nobilissimi Romanorum tanti quondam census fuerant , ut auctor vitae S. Melaniae apud Surium die 3I. Decembris haec stripserit: Neque enim suas a lux , excepto Imperatore , de dimitiis edimois contendisset. At illi ditissimo patrimonio in pauperes omni fere ex Parie erogato , atque monasteriis construelidis impenῖ , in Africam primum, dein in Palaestinam se receperant . Cumiissiem adeo arctam necessitudinem Quebat Augustinus, ut ill rum visendorum causa vel maria sibi volatu pertranseunda ineam aret in epist. Ia . ad emem . Igitur hi, cum Pelagii veteris familiae & nobilissimae ct ditissimae clientis vicem dolorent, quod passim tamquam haereticus traducebatur ; hominem conveniunt , rogantque, ut quaecumque contra ipsium iactantur , scripto damnet : gratiam Dei, ac peccatum originale fateatur , quae ab ipso negari fama erat. Pelagius plusiluam Punica fallendi arie usus, de gratia quidem haec resipondit et Anmema , oui sentit via dicit, gratiam Dei 'a Chri s venit in fune mundam peccatores faλω facere , non fotam per Anguus foras aut per
168쪽
pre sngoti momenta , sed etiam per svMos actus nostros ορα esse heressoriam ; ex Augustino lib. de Gratia Christi cap. a. At
de peccato originali ex symbolo, cuius exemplum Romam misc-rat , haec reposivit et iisdem Merampnti vertis debere baptizari infantes , q&ibus G maiores . Laeti igitur nobiles illi coniugescitissimas ad Augustinuin lateras dedere, quibus Catholicas , ut rebantur, Pelagii sententias significarunt et eas vero S. Doctor Carthagine accepit, duosque e vestigio libros elucubravit; priorem de Gratia Christi , posteriorem de Peccato originali instripsit; in quorum praefatione haec habet: Fesinante enim pem Latore , inter occupationes no as muIto apud Caresaginem tiam ubieiamque alibi densores , quantum Deus donore dignatus es , ut potuimus , 9a di vimo ; ex quibus laudati libri Carthagine scripti declarantur . Alloquens vero amicos eosdem , ait: Dilem a Deo Aulis, Piniane, ac Megania . Ba- ronius ad annum qo9. Pag. 28 I. Pro Albino Albinam substituendam arbitratur erat Albina Piniani socrus anno 4 I9. idem repetit addens : nisi praeter Auinam matrem serit tute Aunnus Uius . Sed ea aetate seminae masculina noininis inflexionea viris doctis nominabantur. Ita Paulae filia non Eustochia, stri Eustochium dicebatur. S. Paulinus epist. apud Aug. a 49. Melaniam Meunium nuncupavit ; ct Hieronymus epist. 9. ait: -- binas , Pinianus , Metania fautant vos . Alihi Augustinus epist. Iaη. a Ias. Albinam dixit. Haec adnotavi, ne quis clam Baronio Albinum filium , Melaniae fratrem sine teste supponeret. Ceterum S. Dcctor in lib. primo de Gratia Cha issi Gemonstrat, Pelagium nomine tenus Christi gratiam adstruere: neque illam a libero arbitrio , lege, doctrina ΕVangelica , aut exemplo Christi distinguere : solam possibilitatem eadem iuxta liseia reticum adiuvati , non vero reapse virtutum actus donari: dari illam ex meritis , & ad hoc ut facilius tantum pravis stigge .sionibus resistamus e varia deinde testimenta , quae ex editis abs se libellis Pelagius in gratiae commendationem producit , S. Doctor ventilat, quantumque fraudis singulis insit, exponit rmanifestissimis denique pro divinae gratiae assertione Ambiosii pronuntiatis opus concludit . Hic tamen eorLm sententia eastiganda est , qui putant Pelagium veram gratiam agnovisse , quae speciale quoddam auxilium esset humanae voluntati caelitus donatum , intusque eamdem mOVens; sed inde errasse, quod ad
169쪽
facilius operandum gratiam illam necessariam tantum esse Volucrit . Etenim Pelagius sentiebat , eas esse liberi arbitrii Oires , ut se sisto quarumcumque virtutum actus posset, licet dissiculter , elicere : idem vero clivinae legis ac doctrinae Evangelicae instructione sissultum , easdem sibi virtutes facilius comparare posse autumabat . Horum luculentissimus testis venit Augustiantis in hoc libro de Gratia Christi, in quo cap. 4o. haec scribit. In quibias eius verbis certe manifesum est , ita eum vel e nos
aditivari gratia Spiritus Sancti , non quia sne tuo etiam sersolam natarae ρίφbilitatem non possumus re sere tentatori , sediai facinos re iamus . Quod tamen γa eamque C an ometimque adiatorium eum eredibile es in hoc eonsi ere , od nobis additur scientia , reve an e siritu ter ae ctrinam , quam μή non possumus, veI JUfetu habere messumas per natoriam . En gratia Pelagiana, qua facilior nobis ad virtutes via sternitur, nempe sicientia & dcctrinae; non vero intema quaedam motio singulari Dei providcntia nobis impressa . Non ergo Pelagius veram gratiam umquam agnovit ; sed sucato gratiae vocabula conatus est invidiam frangere.& piorum cssensionem declinare . In altero libro de Peccato originali tradit, Caelestium tum Carthagine , tum Romae palam Originalem culpam negasse , a utrobique ob illud dogma damnatum : idem & Pelagium docere, licet vel his aliud dicere videatur : vitiatam nasci hominum naturam, nec sanari lege M ,ysis , vel exemplo
Christi , sed Qta gratia & fide a Deo homini infusis r bonas
esse nuptias , malam autem libidinem , sine qua nuptiarum bonum , nempe filiorum generatio, haberi non potest . Haec duo ad Pinianum volumina damnatis a Zosimo Pelagianis scripta abs se suisse testatur S. Doctor tib a. Retract. cap. ro. Hinc resi citur Uossus lib. I. hist. Pelag. cap. I 3. scribens ; hosce libros editos fuisse ex Θnori Carthaginensis, icilicet sub Innocentio anno ΑΙ6. posviato , quemadmodum liquet ex Episo a ito. Nam compositi sunt libri illi Carthagine anno 4I8., scripta vero laudata in Epistola II o. suere gesta Synodalia Hippone elucubraxa, ut ex memorata Epistola aperte deducitur. Sed de his cap. io. abunde diximus. Augustinus id temporis agebat Numidarum legatum . Etenim cum Syncdus Kalendis Maii cogi coepisset , nec ob plurimas Ecclesiarum Africae causas ibidem d scutiendas brevi solvi
170쪽
posset ς ne tot Episcopi molestiores Carthagine moras pati cogerentur, ex singulis provinciis terni Patres selecti fuerunt, qui ceteris domum reversis quaelibet ecclesiastica negotia plena auctoritate discuterent . Pro Numidis legatione fungebantur Ali- pius Tagastensis , Augustinus Hipponensis , ac Restitutus . Interim Zosimi literae superveniunt, quibus Augustinus & Alipius Caesaream Mauritaniae ad nonnulla expedienda destinantur ; ex epist. Is . Cum illuc S. Doctor pervenisset , disputationem publicam habuit cum Emerito Donatistarum Caesareensis Urbis Episcopo , praesentibus Deueterio Metropolita catholico Caesareensi, Alipio, Possidio , aliisque Episcopis , universo Ciero , ac frequentissima plebe . Exitum describit Augustinus lib. I. contra Gaudentium cap. 6. Asinis maxima multitudo ; nisi ro suasu pro voba defensone dicere potuit, eommunicare notate, dilatus perseveravit , convictas obmutuit , ii fias obsessi . Gesta vero a publicis Notariis excepta sunt ; quorum hocce in Ltium legitur e GDriosis is n. Honorio ML U TModoso VIII. F. Diaodecimo Ka . Octobris Caesareae in Geosa Maiori Sc. Erat in ea urbe vetus quidem , sed crudelis ccnsuetudor selemni congressu , statis diebus , singulis annis cives duas in partes divisi lapidibus se obruebant , quam plusquam civilem pugnam
eatervam nominabant . Eam tamen consuetudinem ab avis per
longam annorum 1eriem traditam suis declamationibus AugL1tinus tamdem antiquavit, dum ibidem hoc anno moras necteret; ex lib. 4. de Doctr. Chis . caP. Iq. Cum Augustinus Caesareae variis occupationibus detineretur,
Renatus monachus ipsius familiaris epistolam ab Optato Episcopo , qui ipsum de animae origine consulebat , accepit ; quam cum Augustino legendam tradidisset, accidit ut Nui esses Episcopus Optati necessarius eo adveniret, qui de eodem argumento ab hoc ipso ad se missas fuisse literas Augustino signifieavit ;Sanctum Doctorem simul considens rogansque , ut ipsemet quid
Φntiendum foret, vel sibi coram , Vel optaIo per literas exponeret :. quCd etiam cum Renatus urgeret, Augustinus ei Lditam ad Optatum epistolam misit ; in qua aperte fatetur , dubiimiam inde a pluribus annis se esse de animae origine ; num crearetur immediate a Deo , vel per traducem a parentibus in filios