장음표시 사용
231쪽
st ; aut non ita, ut in illis quatuor libris invenerat; cum nonnulla aliquantum putaverit esse mutanda, fortasse ut comedo quasi sua faceret, quae aliena esse constaret . Tritum igitur se colligens Augustinus grande Volumen elucubravit tanto studio, labore ac diligentia , ut modestisi lini vir ingenii illud nuncupaverittantum tam e Haboratam opus ς a. Reci . cap. 6 a. Et quidem cum in ceteris abs se adversus Pelagianos editis libris mirabilis fuerit , in hoc opere paene divinus apparuit. In reliquis lucubrationibus hastatis pugnasse visus est , in hoc vero univeisium triariorum robur emisit . In prioribus duobus cius operis librist nam in sex illud distininam edigit procul a Catholicis amovet Manichaeismi infamiam , qua Iulianus nostros in invidiam,
immo ro det est at ionem trahere conabatur; ostenditque orthodoxos veterum Parrum illis in quaestionibus sententiae inhaerere , acua Pelagiani misere exorbitabant . Suam ibi Augustinus eruditionem ostendit et et enim luculentissimis tum Graecorum , tum Latinorum Patrum testimoniis , quas grandi mole adversarium opprimit, his eumdem compellana, lib. I. Cont. Iul. c. IO. Eo-
νrim ergo appende sententias . MD esse pures , ut eas te pigeat numerarae ; fed non fune Dura , ut eas dedigneris appendere , immo tam freni graves , ut te videam tu, earum onere Aborare. In fine prioris libri obiectum sibi Manichaeismi crimen in Iuliani caput ingeniose reiorquet ; qui cum suis ea doceret, quibus Manichaeorum paradoxa ac deliri a plurimum promoveret ; quod ubique passim postea Iuliano, S. Doctor exprobavit. Nihil autem magis in votis erat Augustino , quam Iulianum grande uidem , sed falso dogmate CorruPtum ingenium, eumdemque sibi carissimum Ecclesiae lucrari , S ad Catholica castra ex Pelagianorum turmis revocare. Hinc illae mitissimae cum superbissimo ac scrociente hoste voces: Ego 'Mem pro diissi ne qnae mi bi est erga te , quam Deo propitio qui fribes conviciis ab t ut de me Ios mei 'eordis extirpes , movem , Mi Dane , ut itiventute me ore atque fortisre re o inceres ; lib. I. cap. 7. & initio tertii libri ait: Ita tibi , insecte fIi ulla e , Domino donante respondere deheo: ut fiere nescias , utri palma adscribenda sit, eruditioni , qua ceteros doctores hac in palaestra superavit , an lenitati , qua offensi tot contumeliis animi motus ingenti vii tute repressit . Itaque duchus prioribus libris ex Patrum statentiis contextiS pugnat quatuor reliquos totidem Iulia.
232쪽
Iuliani libris opponit . In horum Primo , nemPe tertio eius voluminis id agit, ut appareat , cum Deus verus di honus sit limminum Conditor, bonaeque sint nuptiae ab ipsomet Deo institutae malam tamen esse concuPiscentiam carnis, eoque malo bene uti pudicitiam coniugalem , meliusque non uti continentiam sanctiorem : illud malum nobis non ex sbbstantia alia , quam Deus non condidit, nobis permistum esse , ut Manichaeus in Gnit ; sed per Adae inobedientiam exortum , ac in posteros traductum sola baptismatis gratia expiari . In quarto demonstrat,
malam est e concuPiscentiam ex peccato Oitam ; virtutes Genti
lium superbiae typho inflatas in vitia desiisse; gratiam neque ex
meritis dari , neque necessitatem homini inferre ; nuptiarum bonum mederi cDncupiscentiae malo ς Ethnicos cognovisse malam esse concupiscentiam ἱ nullum pudorem ex illa oriturum fuisse Adamo non Peccante i eam tamen in brutis esse honam , huc din illis nullam rebellionem fovet. Libro quinto tradit , imagini Dei magnam poenam esse excludi a regno Dei s pudolem ortum ex primo peccato posse peccatum esse alterius peccati menam ;ex eadem massa humani generis damnata alios gratis piae destinari ad gloriam, alios in damnatione relinqui I concupiscentiam GH pram Pelagianorum esse naturae vitium, esse malam, etiam in si ei non consentiatur; suisse semper in Orbe salutare rc mcdium ad delendum peccatum Originis . In ultimo denique ostendit , nasci infantes peccato originali insectos, id uue oleae & oleastri exemplo congruenter explicari; tolli per baptisinum eius reatum, quo omnes sub Daemonis Potestate nascuntur ἰ tantis vitae miseriis peccati reum oriri hCminem probari, inepteque ab haereticis Pauli testimonia exponi . Hi libri tantis divinae Scripturae testimcniis , tot Patrum sententiis reserti siliat , ac tantis e subtiliori philosophia rationibus praemuniti; ut Iulianus iis paene victum se fassus sit . Nihil enim contra eosdem scripturire ausius, toto hoc campo eiectus intra silentii latebras sese occuluit . Hos libros Aligustinus dicavit Claudio Episcopo , qui quatuor Iuliani libros ad ipsium transmiserat. Edito hoc volumine S. Doctor per quatuor se te annos nullis Pelagianorum insiuitibus diastractus suit. Quare pacata cuncta suere usque ad annum ga7. quo tempore iterum adversius Pelagianos stylum distrinxit.
233쪽
Mori ur Honoridis Imperaror , ac posea Bonifacius Papa . Pe Iagiani a Cistisino ex Latia eiecti. Iuliantis com Couebis in O ciam ad TI e dorum Mostsese m navigans , eodem magsbo octo conoa S. An sinam Iibros ibidem c scribis.
OBiit anno ηa3. die i s. Augusti Honorius Imperator. Fuit hic C tholicae Religionis vindex acerrimus , & ob latas contra Donatistas ct Pelagi anc* leges Augustino inice dilectus. Cum vero sine prole decesIisset, vacantem Occidentis Regiam Iohannes Scribarum Praefectus occupavit . Placidia enim Honorii soror cum filiis ab e em ex It)lia expulsa ad Theodosium se receperat . Die vero as. Octobris Bonifacio etiam Pontifice mortuo, Caelestinus subrogatus fuit. Quantum Bonifacius Ausustino detulerit , patet ex iis quae superius nobis descripta sunt.
S. Prosper contra Collat. cap. 4 I. haec ait: Sanctae memoriae Papa Bonifacias pii moram Imperatoriam cathorica devotione gaudebat , G contra inimicos gratiae Dei non Ioum Aposoncis, sed etiam Regiis melator edictis: C ando Mem , eum esset δε-ctis mos , odet Ucis tamen Iibros Pesagianorum beati Aviniani Epsopi redipo/fa poscebat . Casestinus decestarum vestigia
seqvcns Pelagianorum conatus infregit , totaque ilics Italia exclusit. Illi quidem singulos quosque Romanae Ecclesiae Piaesules sub eorumdem P tificatus initiis subdole sentare sueti , iisdcmanibus in C estini pratiam irrepere satagerunt.; at decessistibus longe sibi infestiorem Caelestinum experti sent. Nam ubi sub Bonifacio extra centesimum ab Uibe lapidem ex Constantii Imperatoris decreto degere iussi sunt, Caelestinus procul ab Italiae finibus eosdem eiecit. I statur hoc laudatus Prosper : V nerabilis , inquiens , memoriae Pontifex CaeIestions , edit ad Cathoricae EceIesae praesdi m Mia a Dominus gratiae idiae dona Lar
si excudi . At non unus Caelestius , , scd sectatores etiam irati Pontificis minas reveriti Italiam reliquerunt.
Iulianus accepto Augustini altero de Nuptiis & Concupiscentia volumine, quod Alipius ad Valerium ex Africa detulerat ,
234쪽
hortante Floro Episcopo Pelagiano responsionem praecoci ingenio meditatus , statim manum Operi admoverat . Unum enim& alterum librum vivente Bonifacio-illum sci ipsiue colligo exsis , ouae idem habet initio sere libri primi : In insiI , inquit, edictoritate patria , ut Itbro Tractat ris Poeni p uem ad ma Diom Comitem vernu a peccatorum eius ini ius no P deIn I, obviarem ; cap. 8. Ibidem etiam lade reticos vellicat quatuor Augustini libi os ad Bonifacium scriptos, quCS cum lib. I cap. 8 r. ab Augustino nane ς & lib. a. cap. 179. nuper ad B ni facium missi s scribat; non obscure indicatur', eosdem adhuc Bonifacio superstite inchoatCs . Cum vero lib.J3. cap Io 4. dicat: Elis millisse scripsorum ad Bonifacio diseras , inferti, o patefeci ; li uel tertium librum ac reliquos post Bonifacit c biit messe exaratos. Iuli anus ac Collegae Caelestini decreto Italia excedere coacti , in Ciliciam ad Theodorum Mopsi sterrum navigare decreverunt : sciebant enim quanta Theodorus benevolcntia suam ipsorum sectam , cuius idem PI imus magister fuerat, com- lecteretur Idcm etiam Iulianus plurimum ex Theodori sermonibus adiumenti sibi pollicebatur , quo validius inchoatum adisveisus Augustiirima Opus communiret'. Horum auctor venit Maiaritis Mercator in Commonitorio contra Iulianum pag. I 3. in MSS. Bibliothecae Pada inte apud Vaticanum nutu a 3 q. Simo , inquit, admonere νύ ns otianam etiam Episco myo psis is eD- Denisis haeretictim Pelagi antiminia Caelestias mi fune Iretit m effe Theodorom , ad quem peragratis toris , G exa=ato niare ,
or ne Oriente Infrato com sociis G primipibusiane sntatiporis Inis magno nisu tamquam ad CBristianoriam inguatum prae ditat in magi rum tetendit : unde haeres Pesagiana'. fe, C
eonfirmaretur ; atque inde vetat se inisTcm conixa fiam cathoraciam portus , quam sanctae memoriae Antisti m votami iana illa , dii putat, pr entissminonderet. Ex his constat alioscuoque Episcopos Pelagianos una cum Iuliano longis mam in Ciliciam peregrinationem suscepisse . Ceterum Iut i anus scribens ibidem octo contra unum S. Augusti hi libros , Theodori doctrinam in Cuinque contra Dialog S Hieronvini voluminibus ab ecdem asertam mis illis iccubrationibus i nstruit ι sucd etiam in aliis prioribus scriptis secerat,iti duibus Τheodori argumenta repetit: ut fragmenta huius p u
235쪽
Photium Ccd. I l . cum Iuliani dictis conserenti patet . Haereticus amissi episcopatus dedecore atque exilii iniseri is exagitatus, tanta rabie in posteriori hoc opere in Cilicia consecto contra Augustinum debacchatus est , ut infamia quaeque dicteria in prioribus contra. S. Doctorem libris effutita in laudum sere
loco censeri possint, si cum his calumniis comparentur , qua Theodoro favente Augustino importavit . Vocat enim eumdem ignominiae causa Numidam cetratum , tractatorem Poenum a Phil cis phastrum , pistillo obtusiorem, vituperatorem sanctolum a PatrUnum asinorum. In praefatione lib. I. O a. sci ibit, sibi quan to duliorem , tanto honestiorem tuendae veritatis causam esse factam ; receptui miratae canendum ; haud decere ulcisci silentio cCntumelias , ct de conscientiae portu aliorum ridere nausta
Lia ς moveri se ad scribendum contra Augustinum bcnignitateitcbita humano generi , spe ac fide in Deum , qui sequenter desperatis rebus opem tulit ; at si optato exitu si ustiaretur, Dei Ic muneratione donandum ; supra casus ancipites suum ipsi ii opus evasisse , & in vincibilis eluere possessione victoriae ; non pendere se ad prosperit at is popularis eventum ς siub ambiguo terum exitu stare Priorum certam sintcntiam , idola respuendi, supplicia perstiendi ; optare denique se persecutionum tumore cc.rnpressis etiam Populis subvenire , & si secus accideret , malle quicquid aceibum est contumeliatum & Pcriculorum perpeti, quam non aversiari illuviem sordesque Manichaeas. Haec & similia haereticis familiaria Iulianus evomuit. Flos octo libros Floro Epistopo Pelagiano nunculiarit, a quo Manetis epistolam Constantinopoli inventam acceperat : ex qua plerasque stntentias in histe voluminibus exstribit , easque Augustino ceterisque orthodoxis petulanter aeque ac falso exprobrat, quasi cum Manichaeis in sententiarum paradcxis colluderent. Porro Iulianus multum temporis illis libris scripturiendis impendit . . Illoium exemplaria anno tantum ga7. ab Alipi. Ronae reperta ad S. Augustinum consutanda transinissa siriat s ut suo loco dicetur . Scribit Marius Mercator contra Iulianum et Id nune iso opG e tuo Hs Iongam tempus elaboraro in Cilicia iratris . Necessaria uitar talitari repetitione quid more exarato , G Oriente uitiato no-e m inaudituisque inde at Ieris, de xko perffrotemDr. Ex quihus Iulian Lm diutum iotes in Cilicia moras iecisse aibitror sorte
usque ad obitum Thec dori sui Minccnatis ac Magistit, qui ci
236쪽
ea annum 4a . fatis concessit; de qua re ex prosem lib. a. eap- ε, Sermo redibit . Porro Iulianus , quo patrono eidemque magistro gratas obstquii vices redderet, in hi sce octo libris ubique Theodori sententias , di auctoritatem supra ceteros illius aetatis scillintores ad invidiam usque inculcavit et & licet in fragmentis apud D. Augustinum in opere imperiecto id non appareat , hoc ta men a Mario Mercatore, qui eosdem libros impugnavit , eX presse assirmatur in hare plane verba: Non ira ae irascatur ve
fuerensat nobis, s eam cum Theodora , mitis in Iibris fuisin nitas Laudes exsequitis , eiusque sanna anctoritate foreΔ-tiae in suo errore g oriator , a ienum aride cathonea esse inse-
que damnatum detegimus , evincimas, at se deferens . Iulianus in his octo libris , in prioribus quatuor abs se a serta operOsius communire tentavit: Apostoli testimonia ab Augustino ad ducta pravis interpretamentis exposuit; concupistentiam inter nam turalia bona recensuit nullum esse originale peccatum , neque ex illo humanae vitae miserias derivasse; liberum arbitrium nullam ex peccato Adae pronitatem ad peccandum contraxisse, sed in aequilibrio tam ad bonum, quam ad malum aequa ad uirtim que potestate consistere ς gratiam quidem per bapti sinum infundi, scd quae adoptionem ad regnum caelorum largiatur, non qCaeprimigeniam uiquam labem a pueris in baptismo contraciam
amoveat ; mortem denique , ac Paltus dolores etiam Adamo non peccante Posterris subituros . Quae sane tanta verborum copia , tanta Orationis elegantia, tanto denique argumentorum apparatu exsequitur ψ ut Theodori ingenium ac magisterium ibi
reluceat , ac plane constet tantas ab haeresiarcha et celas contra catholicam fidem machinas unius Augustini manu everti potuisse. Insignis Annalium Ecclesiasti cortim Scriptor ad ann Lm qi9. num. 1 a. putavit hosce Ocio Iuliani libros editos suisse contia sex S. Augustini , quibus pliora quatuor Iuliani volumina consularat . Sco non ita est a nam cLm celo libros Iuli ants in Cilicia componeret, Augustinus sex ilics in Actica scri bat . Et quidem S. Doctor diserte assismat ceto Iuliani libros contra alterum abs se de Nuptiis S Concupiscemia editum depugnare:
P acto es , inquit in praefatione operis impersedit , ut iub
237쪽
. palam idem aestatur, addens nihil a Iuliano contra sex illos sitos seriptitatu intishise . Si ergo , ait,'racseos i mementis o viatitas etia promovetiar , em non remeatanon veritas , sed numerostas Dbrorum tuorum , am computara me puer 8 Homo enim susten Iaberrate lacunaeas , qui Pius rani meo enos quartuor , CN a teri meo mos octo putasti esse rediaendos , quis non timeat', ne forte fex Abrisaweis a Las amJωu e fons reddere mediteris . Idem etiam Baroniusψnum. r3. Gennadium reprehendit, quod scripserit , Iulianum septem contra S. Augustinum libros edidisse': quod itidem Honorius Augustodunensis Gennadii exseriptor assirmavit . Video Genncidium in editione Susfridi ita loqui , sed St.1fridus in depravit S codices in ciditu: nam in Gennadio typis Fro nianis apud Basileam inter opera S. Heronymi excus , haec de Iuliano legi. ntur : Haere Pelagii defendere nisus ferus ad Persias Am i - pratatorem tuidis Ithros quatuor , ta iseriam libros cno.
Monaesi Adrometini in Africa de gratia, V Alero arbigrio Itigantes , acceptis ab An sino Ithris in conccrdiam νe tantur. Fuerint ne iidem Monathi Amnfiniani instrosi tDe Monachatis a d Africam origine Hosperuit fententia ex pendit rAdrowetini Monobrii in ne privi tatam remem Lor'. Leporii Monaesi per Angosinum Guverso ea occaso
ne sic recitatur.' A Drumetum maritima Asricte Urbs est a Phaenicibus con-I A dita inter parvam Leptim & Aphrodisium 'distans Camthagine M. P. LXXXV., Utica vero M Ρ. CXX. A nostro Ve- ronense Plinio lib. 4. cap. q. libertim oppidum, o a D Cypriano epist. ψ r. colonia nuncupatur .i Erat ByZacenae Provinciae
Metropolis ex Procopio lib. s. de AEdificiis Iustiniani': In F zacio', inquit', urbs es maritima Adriam tum dicta , mogna olim ac popuI a ; G οὐ id metropocleis nomen ta dignitarem fortita . Ex quibus patet lapsium esse Binium tomo I. Concialiorum in notis ad Synodum Teleptensem , ut ipse putat: ubi ait ; Teleptim suisse Metropolim ByZacii , quod Donatianus T leptensis non semel in Conciliis Africanis Primas Pygacense Pr
238쪽
mus , cum Donatianus sederet Tel te , quae Fulgentii nostra Ruspensis Episcopi patria fuit, Mi Zomus erat Primas ByZacit ;neque eadem erat apud Africanos Metropolis civilis, &.Ecclesiastica ι; quod fusus lib. a.ri cap. 8. contra Salmasium ostende mus . Iustinianus Vandalis debellatis Adrumeto ingentem murum circumdedit , validumque praesidium imposivit : unde oppidani teste Procopio , quo munificentissimo Plancipi grati animi vices tependerent , Urbem deinceps Iustinianam dicendam decrevere .sAt Romano. Imperio everse, ac barbaras Africam Occupantibus eadem Civitas Malia meta nuncupata fuit, quo nomine etiamnum appellatur. Erat in hac urbe insigne coenobium , cuius anno nostrae e -ehee qa . Valentinus praesteturam gerebat o quo tempore novae de gratia , & libero albitrio inter Monachos Adrumetincs cCntentiones exortae , novos etiam Augustino: labores peperere. Florus eiusdem c Enobi i Monachus UZalam ad suos profectus ad Augustinianos Monachcs divertit . UZala ,,vel ut ait Augustinus UZalis erat Uita Provincite Proconsularis inter Hipponem & Ca thaginem prope Uticam ex eodem Patre in lib. aa..de Civit . Dei cap. 8. Uraii , inquit , quae coIonia Uticae es , muIta praecura per eum. δεω mar rem Mephanam Iacta cognovimm . Huius ui bis Sacra administrabat Evodius , qui ex Augustini MO-na stelio Hipponensi ut postea patebit., ad illam Ecclcsiam
promotus Augustinianum institutum illuc invexerat . Flo; us ibici in dictante Felice M cnacho epistolam celeberrimam Augustuni 1Or. ad Syxtum , qui postea Romae Pontifcx sedit, exscripsit ἰ atque Adrumetum cito citius transmissa Catthaginem se contulit . MonachiiActrumetini acceptam epistolam culicsius legere caeperunt: at qucd ilIa aliissima divinae gratiae ct piae destinati nis mysteria ccntinebat , non omnes gei manam eiusdem intelligem iam assecuti sitnt , sed in variCs ct ab auctorisimcnte prorsus alienos illam sensus distraxerunt.;iunde graviora eo inc obio d illidi a emerse: e. Interim Flo iis Carthagine reversiuS, cum male se audite intelligeret , qucd ob missam Augustini epistulam dissidiorum a uetor publicabatur , rem Ualentino Mona steriarchae significavit ; eas cnim suort m ille contentu nes ignorabat . Valcntinus cpistolae inier pietatis racm ab Evcdio Uzalne- si Petendam csse censebat et erat enim Evodius)Augussini disti- Pu .us , ct Ob legati nem ad Honoraum anno abhinc vicesimo
239쪽
unx cum Theasio Episcopo Memblositensi summa cum Iaude obitam; ex epistola 6s. Augustini & cap. 1 6. Cod. Asicani , tota Africa percelebris . Idem etiam Sabinum Monasterii presbyterum virum literis apprime eruditum rogavit, ut laudat de epistolae sensum exponeret ,' quod etiam ille fatis diligenter executus est . At Cresconius & Felix Monachi ab ipse auctore rectam
epistolae intelligentiam accipiendam contendebant et nullus enatu Augustinianae sententiae melior Augustino interpres videbatur . Valentinus moleste serebat, is haec dissidia S. Doctori innotescere: at cum certam utrique ad Augustinum pergendi sententiam stare animadverteret , dato viatico eosdem Hipponem ire pe
misit. Scribit haec Valentinus ad Augustinum epistola ars. Quibus propter usam pietatem sumptus dedimas , ne volnera i orsis cumularemus . Nullas tamen ad Augustinum i iteras deserendas eisdem tradidit . Quae vero Cresconius ac Felix Augustino narraverint, idem S.Pater epistola 46. ad Valentinum missis a signifieat : Rerularunt , inquit, monaserium Desrum non
dittirus Deus unicuique secundum opera eius. Et Iam Joe ramen 6.a . indicavo aut, od ptares vesbam non ita sentiant , sed Iiberum arbi rium adiuvari fateantiar per Dei gratiam , ut rem sapiamus atque faciamus . Ceterum Ualentinus ea de re ad
Evodium seripsit: nam Εvcdii sponsum in Bibliotheca Mona-scrii Trevirensis S. Maximini invenit Sirmondus, eiusque stagmentum capiti I. Historiae Praedestinatianae inseruit ; maiori longe laude donandus , si integrum Evodianae epistolae exemplum publicasset. Augustinus hactenus invectus contra divinae gratiae hostes , quasi mutata velificatione pro libero etiam arbitrio sibi pugnandum csse cognovit . Librum igitur illis instruendis statim eluc bravit , quem de Gratia & Libero arbitrio inscripsit; in quo ex
arcanis sacrarum literarum liberum arbitrium probari ostendit , ubi hominibus. a Deo praecepta imponuntur ; divinam lamen gratiam ad divina mandata necessariam , illamque non ex me ritis dari; legem absque gratia reos facere iubendo, gratiam bonos facere adiuvando; nullum bonum desidcitum gratiam prae cedere ; Deum iubere quandoque , quae ncn Possumus , ut ab
240쪽
illo noverimus, quid petamus ; exemplo parvulorum statim post baptismum decedentium ostendi, gratiam sine meritis dari, occultumqtie esse Dei iudicium, cur unus salvetur, alter Vero danaisnetur ' Hoc libro accepto inCexes illi ita enim ab Augustino vocantur epist. 46. d Valentinum 3 statim ad suos redire destinarant, ut cum sociis Ρai Hia Festa celebrarent. Quare S. Pater tacdatam modo epistolam illis tradiderat Prauceto caeno hii Vaelentino, reliqui me sub co religiosis viris scriptam . At Augu sinus , quo instruetiores ad suos reverterentur , ad aliquot insua per dies secum illos detinendos duxit ; quae pcstea eidem Va lentino epistola ψ . signiscavla : Cresconianu , inquit , FeIicem, a Liam FeIicem Dei se vos , qai ex vestra congregati xe ad nos Orueront, nobiscum egi se Pincla, veris caritas ves a , quos id o tenuim s a quan diutim , tit infriani res ad vos redirent a restis novos ha reticos Petagianos .s Addidit Augustiniis libro de Gratia & Libero arbitrio epistolas Syncest C di thaginensis itemque Mileuitanae , ac quinque pariter L pisto-porum ad Innocentium Papam , atque huius ad omnes reseripta : ruisiis epistolas Synodi Atricanae ad Zostinum , ct eiusdem Pontilicis literas ad totius Orbis Episcopos; postremo etiam ca- 'nones plenarii Concilii Carthaginensis anno i 8. Kalendis Maii celebrati c Verum ubi illi,cum tot scriptiS Adrumetum ad Vene- rei, novo errori locus datus est nam cum quidam legisset, omnia opera b na est e dona Dei bin id absiurdi deflexit ,lut dixerit : neminem corripiendum , si Dei Praecepta non iaceret, sed pro illo tantum in do orandum Deum, ut ipso donante faccret,
Valentinus dogmatis novitate turbatus rem per literas Augustino renuntiavit: illae: numero as . inter iAugustinianas lcguntur ἔ 1 in quibus gratias ag t de libro atque ecclesiasticis literis ad se transmissis , nova sit e duli dia siuq in Monasterio ex elucdem libri leetione subolia intimat'. Epistolam per Florum , cuius alloquendi se cupidon Augustinus significaverat, transmisit. tibi Hipponcm Florus ac Rcii adventae, Augustinus Florum exactrina epistolae ad Sysicin intelligcntiana ictas e gavissis cst :quod initio libri de cἰor.'& Grat his testatur . Hanc fidem, o