장음표시 사용
241쪽
iam existino, qui edim non in uinebant. Ex quibus Patet, quam iniuste a Sirmondo in libro de Haeresi Praedestinatiana cap. I.
Florus tamquam pravae interpretanonis uactor traducitur. Ceterum Augustinus , quo Procul ab Adrumetinis omnem errorum
caliginem expelleret, nitidioris doctrinae librum de Correptione di Gratia inscii plum composivit. Hic quidem liber Parvus mole
est , sed doctrina maximus , totus mysteriis resertus, universam divinae gratiae oeconomiam oculis subiiciti; ut iure merito aureus a doctissimis nuncupetur. Docet in eo sapientissimus Amines, non esse electionem luti sed figuli, cur in eadem massa perditionis unum vas fiat ad honorem , alterum ad contumeliam ;
rseverantiam in bono esse donum Dei; homines praedestinari ad gloriam & gratiam non secundum eorumdem Propositum, sed Dei ; voluntatem hominis non libertate gratiam consequi , sed gratia libertatem ,' mysterium gratuitae praedestinationis in par- ulis elucere ; diveriam esse gratiam hominis innocentis , 2 r parati ; esse illam adiutorium quo fit ut possimus bene agere si
volumus , hanc vero reapse facere ut velimuS : unde una est ad-
Iutorium sine quo non , altera adiutorium quo; ista enim hum na voluntas indevinabinter G re perabi rar agitur. Ego quidem hunc librum soleo appellare clavem , qua ad universam Au gustini de divina gratia & libero arbitrio doctrinam aditus ape- ritur ; quem sane librum S. Prosper merito ponum Hvinae a Ioritatis in epistola ad Augustinum nuncupavit. In eodem vero volumine Semipelagianos , qui postea in Galliis emersere , solidissime evertit ; unde contra illud ea gens acerrimis odiis linguas acuit , ut in serius dicetur . Hos Adrumetinomin Monachorum tumultus Baronius , anis no 4I8. contigisse scribit ibidem num. I 8. At Torellus tom. I. cul. August. anno qI7. eosdem alligat. Sed falsam esse eorum
opinionem certum est'; uti etiam quod putavit Iansenius , decennio post ncmpe anno ηα8. ea ni is dia apud Adrumetum emersisse . Baronius inde refellitur , quod Monachi illi ante Pascha Augustinum adierunt, ut ex epistola q6. & q7. ad Ualentinum patet ; epistola. vero ad Systum scripta fuit exeunte sere eo anno qI8. vel certius aperiente se mare anno. sequenti ; Flimo presbytero eamdem ex Africa in Italiam desciente . Etenim
epistolam Sysii datam anno gl8. post Pelagianorum damnatis nem Firmus Hipponcm detulit absente Augustino , qui initio
242쪽
restatis eo anno m nrabatur Carthagine , ubi Synodus agebatur et die vero aci. Septembris erat Caesareae , ex initio gestorum cum Emerito Donat icta . Quare circa autumnum Hipponem reversus Systi epistolam ad se missam invenit , cui ubi per Albinum Romam proficiscentem rescribendi occasio sie sie obtulit , brevem epistolam rescripsit , quae est numero Ioq. Deinde per Firmum longiorem alteram submisit , quam cum Monachi Adrumetini non intelligerent , dissensionibus locum dedere . Hinc anno gl8.
memorata Adrumetinorum litigia non contigere . Praeterea Augustinus epistola illa 4 . scribit , se mittere Adrumetum praeter Innocentii di Zosimi literas , quod poseriori Concino ponario totius Africae contra usem errorem breviter constituimns . At literae Zosimi in Africam anno ηI8. pervenere III Kalendas Maias , ct Synodus plenaria Kalendis Maii habita fuit Cartha-ἔine e qua ergo ratione circa Pascha illius anni , quCd celebratum fuit VII. die Aprilis; Cyclo Solis VII. Lunae I. Iit F. mitte. re potuit Augustinus Zosimi epistolam encyciicam , ct canones Concilii plenarii Carthaginensis Z Quare circa annum qaq. Pro componendis Adrumetinis de divina gratia rumoribus duos is itos Augustini libros pro sos dicimus , quod illos in fine suorum
operum in libris Retractationum. S. Dccior recensiait:. Ex quibus errare etiam Ian senium patet , dum decennio post annum a Baronio assignatum , scriptos eosdem libros autumat; cum librCs Retractationum anno ηα . ab Augustino ad exitum perduincti sint I in quorum calce , uti diximus , libri scripti ad Adru
Augustiniani instituti Scriptores , memoratos Adrumetini codinobii Monachos inter nostros numerant'; adeoque cCnfidenter Aloysius Torellus hoc ipsum sibi pei suasit , ut in Saeculis Auri .gustinensibus ad annum q a. num. a. id extra drabitim esse pronuntiaverit ; ea praesertim opinione ductus , quod unica Augustini regula id temporis in Africa vigebat . Et quidem nostri homines Monachos ab Augustino Asicae primitus invectos adeo manifestis argumentis evicere , ut apud aequos iudices id extra dubium posuerint. Eos inter eminent superstites Patres doetissimi atque eruditissimi, Christianus Lupus Doctor ac Prose GrLovaniensis , Ioseph Sabbatinus Ravennas , & qui eo in campo totis lacertis depugnavit laudatus Wrelius Bononiensis , quos viros amoris di honoris causa nomino . Quare fatis erit illud
243쪽
'plum paucis hic indicare . c. um S. Pater esset Mediolani . an. tequam baptizaretur , cum Potiti ano concive ac insigni Theodosii duce verba secit'; de quo colloqui inter alia haec refert lib. 8. Consessi cap. 6. Iudefexino eius de Iuras es ad Mona si 'λ . 1 gregey , ta mores Daveo uiae lata , G ubera defem tu er j ; quorum nos niHii fiekamus . Ignota ergo erat Augustino monastica Protesilo ς atque adeo numquam illius instituti cum bium nec Carthagine , nec alibi in sua provincia viderat , antequam in Italium transmitteret. Hinc lib. a. Retracti cap. a I . scribit : in de opere Monachorum Iibriam conscribereis, 'itas me necessitas com Iit , quod cum apud Carthaginem Monaseria use coepissent , alii de fuis manibus transgebam cte.
are recens erat apud Carthaginem Monasterioruni exstructio. In eo vero volumine cap. 28. ait: Sab geu rara nomine Moxa cho= vesrom prop9D- blasphemaris tam boniam , tam fan-LD- , quod in Christi nomine cupimus , icut per cDas terras , sic per totam Amricam puIMIGre . Nova erat Monas ei torum in Africa plantatio, quam tamen latius Per eam regionem propa gari Augustinus optabat. Hinc Circumcelliones pcssima Donatistarum factio novum Monachorum nomen Catholicis exprobrahant ; teste Augustino in Psal: I3 a. si undo vos recte haereticis de Circumceuionibus infuit ore cur ritis , tui Oobis in Dans de Monae bis . Dicere consueveruis , id bi vult nomen Monachor m i Adeo Asris nova prorsus & incognita erat Monachismi professio , ut nec nomine tenuS eamdem cognoscerent..
Porro hoc Gnctioris vitae institutum ab Augustino primitus Africae invectum probatur luculentissimo S. Patris testimonio; in quo nostri Scriptores iure sibi triumphum canunt. Lib. 3. con.
Pet. cap. η o. haec scribit : Diauceps perrexit ore ina dico .invito rationem Monaseriorum ac Monacforam, arguens erigmme , quod foc genus vitae a me fuerit institoso . Quod gendis vitae omnino e D D, nescit , veI postas toto orbe noriisse finis nescire se singit . Viden , ut Petilianus tamquam inusistatum ac proiius in Africa novum Monachorum genus tradu-
.cit Z Erat vero Petilianus Episcopus Cirtens s inter Donatistas magni cominis , di in collatione Carthaginensi a Foitunatiano
.. Siccensi Episcopo collat. I. cap. a I p. , itemque a Marcellino iudice collat. 3. cap. I9O.. cum honoris praefatione nominatus
fuit. Quomodo ergo vir talis o deo palam mentiri ausus suisset ξAt mentitus fuerit, cur Augustinus apertae falsitatis eumdem
244쪽
reum non peregit Z Mon asticae ergo vitae institutor in Africa vel ipsorum haereticorum confestione fuit Augustinus . Hinc recto magnust Ecclesiasticorum Annalium conditor Baronius scribit ad
annum roq. Sed unde fuiusmodi Monastea instratio stixit in ricum Z Sι recte memoria tenes non ab ano , qtiam ab Vfo S. An sino , qui eamdem ex Romana , cy Meloonens Ee- cIesa primittis mutuatas in Africam invexit, at die Disis e
propagavit. Lucas Holstentus novam prorsus sententiam tenuit de origine Africani Monachatus . Etenim in praefatione ad collectionem regularum cap. a. ait : E Capraria in D , Mi greges Disse monachorum indicat Euti ius Numatinus scribens circiter an-
Donati is obsantibus. Vir doctissimus, ct antiquarum schedarum diligentisIimus perscrutator illius dicti neminem testem laudavit ; neque illud a nobis ullo 'pacto admitti potest . Scribit S. Augustinus cpistolam 8 I. ad Monachos Caprariae, & quidem iam Episcopus , nam ibidem inquit : Nosras orationes spe fantiat, CY duintat ea go iamritias Lemuri m amontim: Ias es no stras von fabemus, eorrem tamen, qui nos angariant vitiae possedis G i emur ire com iis ana o tantae nolIs iugeruntur', ut vix refirure pes dis . Iohannes Mai queet vir doctissimus putavit hasce literas scriptas fuisse ab Augustino pres-hytem & nondum Epistopo , ex hac epigraphe: Domino dilecto
o S. Sed labitur vir eruditus; nam Augustinus epistolam Ios. datam anno in l8. ita inseribit : Sancto fratri compresbrera SVO ; item epistolam 86. Cofulano compresse raro ; rursus epi solam Iar. Compres Iero Victoriano; ima O cpistolae 6 a. hunc titulum ponit: Condicesvo Caesesino Avosinns. In laudata autem epistola ad Caprariae Monachos ais: Nam G ante iam fama G nunc , i a res , qui veneront a vobis Ensathidis G Amdreas honinm CD si odo= em de Osra fanΠa conversatione ad
nos attolerunt . At Augiistinus antequam baptizaretur, Monachorum nomen ignorabat; Africae dein restitutus Monachum statim induerat , di paulo post Episcopus fuerat designatus , quo tempore fama tenus Caprarienses Mcnachos sibi notos suisse ase
245쪽
firmat; duos vero illos Caprarienses Monachos ad se ven sieeum iam Episcopus esset , patet ex illis verbis: Non putres 'ρυι Deurunt a vcbis ἰ ut plane appareat , falsiuin esse , missi sad S. Augustinum e Capiaria Monachos coenobilicum institutum Aliacae primitus intulassie. Quo anno Caprariensies Astetae in Africam transset arint , eX Orosio lib. 7. cap. 36. satis intelligitur . Gildone enim contra Honorium in Africa rebellante, Masceetit tyranni frater ab Ιmneratore contra eumdem dux designatus , antequam in Africam transmitteret e Caprarum in Iam cite;
unde sciam sanctos fervos Dei aliquor permotos precitos fuisson. t . Horum ille potius supplicationibus , quam numero militum , acie superior evadens, turanno ad laqueum adacto, tumultus compussit, Honorio IV. &Tutychiano Cossi Quare anno 398. cumrimperatoria diame achi Caprarienses in Astieana delati, ct Augustinensium Monachorum fama pei moti, ad Hipponensem Episcopum religiosi per Africam instituti condiaturem perreXere ψ qui tunc PFuna eos vice Praesentes vidit, cum fama tenus eorumdem antea nomen tantum intellexisset.
ἡ His de Augustiniano Monacharu indicatis, quae pluribus nostra Scriptores prosequunt in , ad Adrumetinos Monachos sermo iterum vertendus est , atque eorumdem in stitutum indagandum. De Augustiniano Hipponensi monasterio eiusdem Monachus, dein Galamensis Episcopus Possidius stribit cap. I I. Pro ciente doctrina divina Db Sancto ac com Sancto Aran no in Mona- serio Deo fermentes , Ecursa H ponens e erici ordinari coe- iant . Ac deinde in Iesente G cIarescente de dis in diem Ecclesae cauoIIcae praericarionis veritate , onNorum die Dei propos cst, conranentia, pauper te profunda, ex Monaferto per iuiam memorabi em virum esse G crescere coeperae, magno des eruo poscere aeque accipere Episcopos G cIericos pax Leci sae a que -ιIas G coepit primo , G posea eonfectita est . Nam ferme decem, quos i e novi,functu ac venerabios vires , contilentes cs doctissianos Beatos Avosinias diver eZesiis , non uis quoque emIneratori r rogatis dedit. Simi Ararque ta af ex ιHorOμ sanctorem propo o venientes , Domini EccIesiis propagatis , G monasteria institoernur , G e teris Ee Iesiis promotos fratres ad facerdotiiam praestiteriant. Habes hic ex uno Augustini Monasterio per eiusdem Monachos ad episeopatum promotos per Asiacam Monachi simi propagationem . Loqui ve- 8
246쪽
to Possidium de Monasterio Monachorum, non Clericorum com pertum est; scribit enim , in Mona eris Deo semientes Hipponens EceIesiae ordinari caepisse. Non ergo erat Monasterium Hi ponensium Clericorum, sed Monachorum , qui postea in clerum transcribebantur. EOS inter , qui ex eodem caenobio ad sacras cathedras evecti simi, fuit Evodius Episcopus Uaalensis in proxincia Proconsulari , qui in sua urbe Monasterium pariter instituit . Hic Christianis sacris initiatus Mediolani eum Augustino aliquantulum moraruS , Cum eodem in Africam redierat ex lib. 9. Consess cap. 8. ibique sub eiusdem disciplina Monachum induerat; ex epistola eiusdem inter Augustinianas ar8. Dein Uza-Iensis Episcopus designatus , ea in urbe Monasterium se habuisi se testatur in fine libri a. de Miraculis D. Sephani in appendice tom. Io. S. Augustini; ubi de Florentio ad D. Stephani aras pro recuperata Valetudine sblvendi causa voti Uzalam adveniente seribit': Monasteria quo e ingressus , venerabili Episcopos ut die fervorum Dei a se conciarrenti Moro, omnia lac ena raoit . Fuisse vero illud Monastellum non Clericorum, scd Monachorum patet ex epistola ar8. in qua Evodius scribit iuvenem quo exceptore utebatur , filium fuisse presbteri Armeni VIonirant , additque , aegrotavi sexdecim disses apud parentes suos. Itaque Armenus presbyter non vivebat in Mona sterio in domo Episeopi Clericus Regularis . Rursus mortuo ecdem Puem ait : Pater ibus presb ter cuis fene TZeola in Monoserio esse ea perant confotandi se graetis . Ex his colligitur presbyteium edomo propria, in qua filius .inierat, ipseque habitabat, in Mona sterium se recepisse ,' unde ΕυCclius UZalis clericos sub regulam non adegit. Ex hoc Monasterio UZalcris Adrumetimini inde plurimum distans derivase nc stris probabile videtur ; squidem cum Achi metini Monachi UZalam se coni fierebant , in Augustiniani instituti coenobio ab Evodio exti uelo hcnigne excepti degebant ; ex epistola as6. Valentini ad Augustinum . Ea enim occasione Florus in ita alens Monasterio epistolam Augustinianam ad Systum exscripsit, atque ad Adrisaetinum coeno- hium misit. Postea vero dissidiis Chortis in varios enim sen- sius eadem. epistola distrahebatur Valcntinus Caenobiarcha ad in Evodium tigalenstm rem componendam ideterre statuit 2 Propo-
247쪽
cur Ualentinus Episcopum Adrumetinum de proximo non n. suluit Z Sedelim ne tunc Adiuincti Filo ius qui anno qPI. G4lationi Carthaginensi intersu crat vel Felix qui stis Censerico earn dem Ecclesiam regebat, tesse Victore Vitens lib. I . de Per secutione Vandalica , vel alter nescio quis meditis inter uillam que , in incerto est . Ex his ni Utta putant probabiliter inferri , ab Evodii discipulis Monastellum i lud apud in drumetum CX stru- . et una ; nam & Lvcdium Parrem Valentinus appellabat , & pro ea , qua Pollebat accior .. te, Monasterii dissima cumdem com ponere PCile sperabat . Quod vero Adnim etini Monachi S. Augustinum uii ii premum Monachorum Patrem , a quo uni Vel si SY Africae Monachattis natalcs traxerat , revererentur', ex fine lati Sitae: Piuolae Valentini iidem colligunt ; ita enim concludit: Si
pro regara monasterii digre= is , PATER ,' petimos Aberten a cipere , per cmnia nos inlairmos laestruere . Haec pro Monachatu Augustiniano Adrumetinorum syncellitae congerunt ; quae refero quidem , scd nec probo , nec improbo . Unum hic nobis no tandum Vcnit, exempti Cnem Monasteriorum a iurisdictione Epistopi dice. sani suisse apud Africanos antiquistimarn. Hoc patet ex Synodo Caithaginensi a Boni iacio Primate Africae anno saF. celebrata ; in qua Petri Abbatis Monasterium in provincia ByZaccna non m Ccto a di incesani Episcopi , verum etiam a Libera ti id temporis Lyracenarum Ecclesiarum Primatis iurisdictione exemptum ivit . Nam Monachi dato libello supplici Bonifacio: Podi ci-s, dixere, is dicibum Mons eritim facias Tuae Matitati-njs ῆuimini huc re, to. 38. Concit. edit. regiae pag. 3 3 a. Ibi dem vero pag. 334. idem Petrus Abbas , ac Concellit se haec restantur : De Adrumetino Monaserio nouo modo in re ps si as, cti Winterm o eiusdem ei Piratis Episcopo , de trunsmarinis pa= tib lari er presbseros ordinavernis, Vagensinnm, L pi
Maniun , ι rium , ta Parasim . Ex quibus luce clarius constat , Adrumetines non suisse Canonicos Regulares , ut Per peram scrip sit Petrus a S. Trudones; tunc enim Ad tumetino
F p seopo in omnibus morem tamquam subditi gesΓssciat . st ic diluisse Monachos ex instituto religioso in Africa ab Augustino
248쪽
nam frugem revocatorum , libeat hic extra ordinem alterius Augustini Monachi a Pelagianismo ad rectum dogma Augustino auctore cCnversi historiam inserere ,' in qua narratione non tem poris series, sed facti exemplum me ad eamdem hic recitandam movet . Baronitis ac Usserius ad annum 4ao. scribunt , Lepo-riuin Monachum non modo Pelagianotum errores secutum , verum etiam Nestorii haeresim de Christo Domino pi ardocuisIe ;ex Cassiano lib. I. de Incarnat. cap. q. ubi ait : Leporios idine
Monachus , mo o presbur, qui ex Pe/agis institatione veI p tius pravitate descendera , apud Ga uias a error Iridictae haereseos aut inter primos aut luter maximos late , a nobis admonittis , a Deo emendarus, ita ma e conceptam per assionem magni e tondemnavit , ut non minas paene admiranda st eorrectis tuitis , qtiam iures inuisortim fas . De eodem scribit Gennadius lib. de Script. cap. ς 9. Leportas adbiae Monachus , posea presbter praefamos de puritate virae , ρctam arburio ra men G eonata proprio , non Dei adiatorio oistinose ereae deis rat , Pelagianum dogma ea erat se i ; sed a GaIIDahis aedes ribdis admonitus, ta in Africa per in sinum emendatis ,ffusi emendationis Dae Iibe Iam dic. Hic.Iibellus diu latuit,
donec antiquai um schedarum excutar Sirmondus illum invenit; editus vero legitur tomo 38. Concit. ed in regiae Pag. I 6. DocLerat Leporius in quadam epistola errorem de Christo Domino , quem postea Nestor ius latius propagavit, nempe Deum non sui se ex Virgine natum , sed Purum putum licminem , qui secluso quolibet Dei adiutorio vitia carnis domuerat . Audiatur Leporius: Non usum Deum , inquit, hominem natum , sed perfectomeum Deo nariam hominem diceban. us , permnesreces fi Iicet nedicinitati eonditionem adrinarem Maniam . Errorem vero , qui postea Pelagianotum proprius fuit , olim se tenuisse , hisce declarat : IIInd etiam minime reticen m ce feo , n d in ea
Iis , he ariotio Deitatis adiutorio , prohare conchar . Ita vi tutes etiam in Christo ex selis naturae viribus , non vero cx di
249쪽
vinae gratiae. adiutorio derivatas autumabat . Is autem cum In Gallis falsi dogmatis magister detectus suisset , nec admonitus pravam opinionem deseret e voluisset, Proculo Massiliense & Cylinnio Foroiulense adnitentibus , e Piovincia expulsus , in Africam transfretavit ; ubi Augustini Plaesertim argumentis convictus errores deposuit, sanaeque doci rinae aures cedit . Hinc cum
pluribus in Galliis se standalo fuisse cognosceret , pali nociae libellum composilit ; quem hac subscriptione firmavit : Ego Le-ρ ridis Dbeuiam meo sensu dictatum , in idem Neam Deo Iente in em inque tenebo , me uitas exprimere voIens, in Ecusa Correaginens 1 esectum IM rus . Nomina eidem dedere Aurelius Carthaginensis , Augustinus Hipi onensis, Florentius ab Hippone Diarrhytoruin, ct Secundus Megarmitanus, qui pariter de eadem Leporii conversione ad provinciae Episcopos
scripsere. Hasce literas exhibet Sirmondus tomo I. Concit. Galliae , atque insertae siunt tomo 4. Concit. edit. regiae Pag. 667.
FDrentios , G Seciandinos in Domino starem . De illius Vero errore haec tradunt. Cum enim praeoccupatus esset ut homo in anquo derim, eodemque non parυo, ut de Unigenito FiIio Dei, od erat in principio Verbiam, G Verbum erat apiad Deum , G Deus erat Verbiam , tiam autem venit pis ni do temporii , Verbiam ea=o factum es, G fabiravit in vobis ; non recta quaedam saperet, nec et era sentiret, negans hominem fantim , ne iii cet sub antiae divinae .e aequaIis es Patri , indigna mutatio veI corroprio sequeretur &c. In quibus tamen literis , cum nullus Leporii error de divina gratia correctus asseratur , palam fit , eumdem ante Publicatam Pelagianorum haeresim libellum memoratum scripsisse ; quod Pluribus lib. a. c. 3. Ostendemus ,
quo loco Leporii conversionem citra annum qIΟ. retrahem US. Sed nec convenit inter Scriptores , quis fuerit iste Leporius , quove tempore ab errore correctus recesserit . Flavii Dextri
Chronicon anno 4o6. haec habet : Leporias Episcopus Uticen in Baetica , prios Monae s e famina S. Augosini murat perditam suam priorem sententiam, admouitus a S. Augustus p=:eceptores . Qaid hic dicami Magni enim fiunt Chionica Dextri di Maximi ab Augustiniani insituti Scriptoribus . At apud alios inter apocryphorum quisquilias reiiciuntur . Pugnat tamen . Pro
250쪽
pro utroque Bivarius Cisterciensis , ac laboriosissimis commentariis utrumque defendere conatur . Illud certum cst , Lepomum anno 43o. Presbyterum fuisse ; nam Cassianus, qui eo anno libros suos de Incarnatione com siuit , scribit lib. I. cap. q. Le- noritis tune Moorem , modo Presbter. Et postea e Is ergo infe reverses nonse M in Africa , ubi tune erat, atque nnne es&c. Itaque anno q3 o. erat LePorius presbyter in Astica Reponit Bivarius anno qC6. errorem sivum revocasse, ct hoc Dextrum intelligere , qui tamen postea post plures annos sedem Uticcn-st in obtinuit ό quae intei pretatio quam Violenta sit , nemo nCnvidet. Iohannes MarqueZ Augustinianus vir eri ditissimus in li-hro de Origine Augustiniensium cap. Io. g. O tradit, hunc Leporium esse illum, qui legitur in sic bstripticne Synodi pilinae Το-
letanae . Eirat. Nam laudata Synodus celebrata est Stilichone II. Consule anno in s. Leporius autem nec post quinque lustra inter Episcopos recensebatur. S. Augustinus epist. II o. vel potius Notarii recensentes presbytercs , qui Eradii electioni aderant in
Hippon ensi Ecclesia , scribunt: Cum Andistinas Diso sinna edim Re giano. U Marciano Coepiscopisiuis consedisset in E
eIesia Pacis H ponersum regioncim tot te regioram Uentibus Satornino , Leporio &c. pr.eσθter is . Ea electio contigit anno 426. Quare ego hunc eumdem Leporium puto, qui olim in Gallia Monachus , postea ab errore in Africa revocatus a S. Augustino , cuod sitis doctus censebatur , ibidem presbyter apud Hipponem consecratus suit. Hunc vero Leporium presbyterum Hipponensem fuisse alienigenam diserte tradit Augusti
Peugiani Iohanne t anno in Occidente imperante tumuistiane. Vatintiniandis occiso Iohanne Iegem in Peugianos proma at . S. Antisin s libros Retractationum scribens , eosdem Ba r rieos confutat , G novis Iutiani libris respondet . Iohannes occupato per vim Imperio, contra Theodosium exer- Anno
citus ubique in Italia conscribebat . Haeretici ac Pelagiam Αλ praesertim , optimam sectae Plomovendae Occasionem nacti, non modo ubique turbas ciebant', sed Romae etiam a Caelestini Papae communione palam se suspenderant . In Gallias etiam non-