장음표시 사용
381쪽
Hi quidem , contra quos Promer rim a M' '
382쪽
ris operiorum di parationibus ores es contraire . Τanta quidem auctoritate apud universiis Pollebant , ut Pauci tantum , quibus Dei magis , quam hominum gratia cordi erat , eisdem
se se opponere auderent . Immo licet nonnulli eorumdem opiniones abhorrerent , hominum tamen potentiam reveriti , id
publice contestari pertimescebant . Ceteri autem Semipelagian rum fama permoti , pedibus in illorum sententias ibant , haec scribente eodem Prospero ad Augustinum et MODos reverentia eorum , aut i . utili cohiber sentio , aut incurioso dueit assem
fa . Cum tamen stirent, quanta in aestimatione Augustinus ubique orthodoxarum gentium esset , quo citra invidiam eiusdemscrrina censurae subiicerent , publicabant se in uno aut altero tantum dogmate ab Augustino distedere , in ceteris vero eiu dcm doctrinam non modo se tenere , verum etiam admirari . Huius quoque testis venit Prosper, cuius verba dedimus cap. a. Novo autem commento ac sit dolo consito securiorem sibi ad Augustinum oppugnandum aditum faciebant: etenim quaedam dicebant se non probare , quae Augostino aestu disputationis abrepto mcideram, commendare vero alias eiusdem istentias, quas procul ab Gm .i impetu veluti Pacata ae tranquilla mente docuerat ; id fiere ubique in ore habentes , nempe se Apostolicae Sed is contra Pelagianos decreta ad minimum usque tota ad mittere, tantari autem reverentiam Augusino sie nec pose praestare , nec debere . Haec de Semipelagianis scribuntur in cap. 3.
epistolae nomine Caelestini Papae ad Epistopos Galliarum datae: Qtiis nonniaui, qui Cathonco nomine gloriansur , in damnatis autem haere tuorum fens s seu ' avitare feta imperitia δε- morantes, piis-is disputatoribas obviare prae anoni , Os eum
Pelagitim at e GIestium anathemaἔiaare non dubitens , magis is tamen nostris, rom sim necessariam modum excesser; ut,
ob qudin ν; eaque tantummodo sequi cs probare prouere iis , ρ ae De oris a B. Ariston meri sedes contra In icos gratias Dei per Miani seriam Praes ramitiorum finxit G doenit Sc. Qua
quidem contestatione , & famae ac suae ipsorum sententiae calli
de considebant, dum se & Catholicos , ct Apostolicae Sodi obsequentes profitebantur.
At S. Prosper , cum optime intelligeret in Semipelagiano bello , non modo cum hostium doctrina , Verum ei iam cum vulside eiusdem opinione sibi luctat udum esse , antequam cum Casi
383쪽
si ano adversarii agminis duce manum consereret , paucis significavit , quod hominum' genus impugnandum suscepisset . Ita ergo praefatur: Gratiam Dei , qua Chrisiani fiamin, ροiδεω dicere audent a sanctae memoriae Augusim Episcopo non recte esse defensam, librosque eius contra errorem mimianorum eonia inpos immoderatis caLumniis impetere non quiescum . si rominios intes repens domestica marignitas non minus sternendacisset , qοam foris latrans fueretico Loquacitas , nim ejectis ex tra Ουio Dominicum Iupis sub nomine ovium fusirmarentis , e entque fuiusmodi , ut ordo eorum in Ecerasia , nee ingenia
desilienda esse videantur . Siquidem habentes seciem pietatis in studio , cuius virtutem dissilentur in fens, rea ne ad se m uos ineruditos, Os non habentia fui in discretionis eorda contactant ; at e in eum satum deducere causam Ece iue moriuntur , ut dum πωros osermone non veraciter pro graria Iocatos , inimicos gratiae persuadeant inius e damnatos esse. Non ergo negrigendum es hoc malo, quod ab oc Dis prasis ne feminibus augeriar quo idie, G ab ortu suo Latiis Io itis Oe disenditur . Sed sudendum es , quantum Dominias adim Dat , ut auacium csomniatorum opocrisis detegatur, gia enigma intorie magnitudine , quam in uno.cunctis , ac ρὸ aecipiae Votico Sedis maetificibus in Ieriant , ab indoctis G μνώω cautis exeeuentioris frientiae iudieantur , ta mi is perveν - ne fuccessu facilem mendacio consensum e ciunt, quia reverentiam si praesumptione pepererunt . Nec enim , eum Inr b
nae opinionis viri , creduntur auo modo tarditate inreu gentiae aut temeritate iudicii in super a quere ae eonc amationem potuse prorumpere , ει non potius magno ingenio , ae veθe
eior inveniret , quod antea fecurus favor , cs benignitas inciarios non viderat. Unde ergo haec diligentia tam foret emer-st examinis Z Unde in hane auseritarem spe raritim ram tetricae frontis se armavit , ut mensuras fresiam , pondera sientioniam , numeros BIIahariam insidiosus feriatator eventi et, magnum ne se a quid eonficere praefamur , s cat/o eo praHeatori notam erroris cingat Z Quos incognidum an opus,c od lactenus claruerit imperatur , ae non tua his mors saeoctrina Ionietur, qtiae novorum haereticorum commenta di -
384쪽
eit , G diaboricum rumorem Pelagianae eunonis e si . Vigi iati amplius annis , contra inimicos gratiae Dei eatfocea acies, stilias viri diam pugnat G vincit . Vincit dico , 'ia non patitur respirare quos vicit; c, in quorum excidium unam cunia
Hortim Iacerdotum manu sentenciam frust . moi Pontificio ,
O, commianione privati querantur quos de iencitate nosrae victoriae, G a1ment Iinguassas, quia exGIare a veritate, quam cloes esse Eetione mauerunt . No i autem concorpora s ciparticipes gratia Chrsi , cur de his armis, quibas communis es es defensata, causentu 2 Cur beuum coniectum retractant,
G munitiones securae dudum pacis in mani Z An victores difplicent , S Oicti piscent Z Tantaque in Ientia damnari foventur errores, ut auctores no ri pumentur G iudices . An --ro ita te novorum censorum norma exactior temperavit, ut nuLIa eorum μ.e excisa fiant , asserat , G quaedam ex his quae δε-iens fiant, restiat Is Ecce fa a cathoiicae pace victoriae , DL a indiffisibi iam revereneia decretorum , pcrati fumus patronos doctrinae emendatioris audire , c, cis messes ab omni emrore Iineas ob insimae discretionis ognoscere . Construatis in medio μod de novis emersi ingeniis . Haec magnus Augustiis
Idem etiam in eodem opere contra Collatorem, postquam Semipelagianorum opiniones in illorum magistro Cassiano expugnasset , in eosdem rursus invehitur a capite 4 I. ubi fusius eorum conatus ct arteS Pluribus exaggerat οῦ quae quidem omnino legenda sunt. Non Posium tamen eiuSdem perorationem Omittere . Stipeienter , inquit , ut arbitror , demon atum es , re-
prefeA fores S. Aradisini G vana obiicere , G recta imposnare , G prava defendere , peremptorumque armis intefiniam beLIum moventes , divinis atque lamanis consiturionitas rebeLIare . iactorum tamen , dum ad c non fiant a fraterna societate divis , eo erando magis es intentio , quam desperanda correctio , donec Dominas per Meissa Principes, G Iegitimos itiditiorum Dorum ministros, Haec quae Wr paucorum superbiam, G -oriamdam imperitiam fiant tarbara , componat &c. Haec Prosper . Cuius fides in dubium a nemine revocari potest ; eam eonfer adeo esse antiquiorem Proserum , iat atiqua etiam temporis parte coaetaneus iura it Augasini , labuerit eetim tuo luero iam G doctrinae fiamio e commercium , in iis
385쪽
' fertim quaesionibus quae cum Semipesigianis ae putabantiar ; eam
Detudine , quid sentirent , aut in Eliseorirent veI ab Au- an ino vel ab Ecclesia quas oeuus usurporis suis ; eam nemo timqaam ardentius eorum errores insectatus it , nemo aeriis egerit causam Augiasini posea defuncti ,3 ut videatis tutos esarma Ost vices gessisse , ad tuendam quam vetari deposco acceperat , eius doctrinam. Haec testaetur, seu melius fatetur P. yranciscus Annatus Iibro a. sivi Aug. vindicati capit. r. I. a. Cui fideli echo concinit ex eadem familia P. Stephanus Decamps libro 3. de Haer. Iansen. disp. 7. CaP. I. num. a.
VH Abbas Lerinen s , ON Vineennas Monaeus , ambo Misipelagiani . De Vincentio Lerinens id ptaribus contra
Hoc ipso anno 433. Faustus, qui possea Reiorum Episcopus
duos contra S.Augustinum libros scripsit, electus est Lerinensium Abbas, ut dicemus. Qui quod plurimos Augustino hostes secit, stylum ad alia properantem sistit , ut de hoc S. Doctoris adversario pauca praemittamus , quae minus diligenter ab aliis Observata sunt; praesertim cum Baronius ad annum 49o. plura de Fausto congerat, quae suis , quoad fieri poterit, temporibus assignabimus . Faustus eamdem quam Pelagius , habuit patriam, nempe Britanniam . Etenim Sidonius , qui supra ceteros Fausti cultor fuit, haec ad eumdem strihil lib. s. episola s. Legi summina , quae Riocfatus Antilatis ac Monaclos, at e istius reiandi his Peregrinas, Britannis Mis pro te reportae. S.Avitus Episcopus Viennensis, qui Fausto convixit, in epistola ad Regem Bia gundionum , Faustum Britanniam reta affirmat. Iuventam O timis disciplinis dicavit ; Philosophiae praesertim se totum addixit , a cuius nudio neque inter Lerincnsis eremi squaliores animum revocavit. Haec Fausto scribit idem Sidonius de Philos phia loquens r me ab annis vestra iam aetidiam pedisequa ρr moribas , hae ros Lateri eomes in parabi s , sis in palis siris exercereris urbanis, sive in ab , is materarere fori dinibus. Ex quibus forenses prius causas Faustum agitasse siuspicor . At Honorati aliorumque Lerinensium Patrum fama permotus, Deo Y y a Rr
386쪽
arctius adhaerendi desiderio flagrans , apud Lerinam monasticam vitam professus , tanto omnium virtutum fulgore nituit, ut Maximi succetar esse meruerit, Sidonio dicente in Eucharistico ad Faustum :. . . . fuerit quis Maximos liae,
Urbem tu cultis , Monaesosque Aulises G Abbas , Bis successor agis.
Quo vero anno Faustus post Maximum praesecturam Lerinensem indeptus sit, non una est virorum eruditorum sententia . BaroniUS ad annum 44 I. pag. Io. ait Maximum electum Episcopum Reiorum post Prosperum , nempe anno Α66. Quare hoc anno Faustus apud Lerinam Maximo sitfiectus sinuet. Haec tamen sententia extra veram chronologiam vagatur. Nam S. Η
noratus Episcopus Massiliensis in vita S. Hilarii ArelatensiS cap. s. In eodem , inquit de Hilario , Ioco tunc temporis S Faasiam presbterum pariter c, Abbatem , ita futuro um praescius bonoravit , ut inter se cessanctos facerdotes Theodortim G --ximum , medium eo eueret resedere : quando nempe Hilarius morienti seni Caprasio primo Lerinensis insu Iae monacho adesse voluit. Cum vero Hilarius decesserit anno 449. habemus ante eum annum & Maximum Episcopum, & Faustum Abbatem. Usserius ad annum 4a9. Episcopatum Maximi statuit, eo ductus argumento , quod ex vetusts codice Lerinensi , quem recitat Barratius in Chronologia Lerinensi, legatur Caprasium: transisse ex hae υita die Kalendarum Ioniarum in sera Lerinens in D, eirea annos fumanae redemptionis trigintan a quadrIngentos praesentibus Fauso , Theodoro, Maximo , G Uurio . At Faustum tunc fuisse Abbatem , ex verbis recitatis ex Honorato Massiliensi patet . Ita hic Scriptor discurrit cap. II. Antiq. Britan. pag. aq3. Sed Caprasium vixisse ultra annum 43o. mihi certum est : nam Hilarius una cum Maximo Episcopo Reiorum, & Τheodoro Antistite Foroiuliensi, Caprasio morienti adfuit . At Maximus, ut proxime ostendam , anno q33. adeptus est sedena Reiensem , I heodorus vero post annum 441 Foroiuliensem Episcopatum obtinuit . Nam S. Leo epist. 8 . ad Episcopos per provinciam Viennensem , eo anno Leontium Foroiuliensem singulari privilegio in Synodis provinciae cogendis exornat. Quare cum Hilarius mortuus sit die r. Maii anno 49. ex literis Leonis ad Ravennium , ct S. Honorato Massiliensi invita Disiligod by Gooste
387쪽
vita eiusdem , Caprasius vero obierit prima Iunii; huius momtis tempus statui debet citra annum 449. ut Hilarius morienti assissere potuerit. Rursus cum S. Leontius ad superos transierit die prima Decembris , qui ineunte aestate anni 4v. vivebat eo enim tempore literae memoratae Leonis datae sant , ut postea dicemus Caprasii mors absque dubio , triennio quod ab anno qqs. ad q49. exclusis terminis numeratur , alliganda est , ut 1 heodorus Leontii successor sinctissimo seni morienti cum aliis Episcopis 2 Fausto Abbate , adesse potuerit. Plenus igitur dierum prope centesimum annum, ut ex dictis capite 3. colligitur , Caprasius migravit ad Dominum . Unde senem illum nominavit Sidonius in Eucharistico :. . . . Quantos tua insera piana
Mis=it ad Caesis montes ; quae fancta Caprυῖ Vita senis cie.
Anonymum vero, qui eiusdem vitam apud Surium & Bar-ralium scribit , longe post illa tempora vixisse, inde constat , quod epochae a Christi nativitate usus nondum id temporis in- Paluerat . Immo alis imperitum se fuiste prodit . Tradit Ca- Prasium una cum stati ibus Honorato & Venansio , immenta te rarum ac maris spatia vel ultra Nicomediam percurrisse, ac Pinsica Cisi inam Galliam petentes , tres simul Lerinam inglesisios . Sed ex Hilarii oratione patet, illos in Peloponnesium tantum traiecim , ac Venantio Methone defuncto , Caprasium &Honoratum in Galliam reverssis in Lerinensem eremum se comtulisse . Sane nec constare sibi ille auctor tempus mortis S. C prasii significat, dum scribit mortuum circo trigesimum annum quinti iscuit.
Ego quidem puto initium Episcopatus Maximi deprehendi ex
homilia, quae siub titulo de S. Maximo inter conciones Eusebii Callicani recensetur tom. r. Biblioth. PR. par. I. editionis Coloniensis Isi 8. in qua de S. Maximo haec recitantur : Lerinenois sedem , immo utebram petit ; tibi a miandi tam viam ab inimiet peritians tutos , mouis Aboribus desudatis , lcmquamariam in matrimonium sumpe rus, quas annorum hebdoma-
elsae . Ex quibus colligitur Maximum septem annis Lerine stin Abbatem suisse . Cum vero successerit Honorato , an . qa Gad Epistopatum Arelatensem evecto, ipst anno praestnii 433- fit
388쪽
st Episcopus Reiorum . unde Iloc ipso anno Faustus eligitur Lerinensium Abbas tertius . Franciscus Fulvius Frugonius in libro Italice scripto , & quidem fatis eleganter , de vita S. Maximi Reiensis, quem Trimegistum inscribit , lib. a. pag. ao 3.
tradit eumdcin viginti annos apud Lerinam moratum , antequam Honorato in praeseetura insulae sufficeretur . Addit pagina a s. post sex lustra duosque insuper annos a monacitatu suscepto , ad Reiensem cathedram evectum . Quare Frugonio am flore , anno AO6. Naximus Lerinam petiit I anno autem 444. Episcopus consecratus suit, cum Abbas Lerinenses rexisset annos decem di octo . Quae sane , ut pleraque alia quae ibidem sine teste stribit , admitti nulla ratione possunt; septem enim
annos tantum Abbas fuit ex homilia memorata . Auestorem huius homiliae , ex qua verito statutae .chmnologiae aperte dedu- .citur , Baronius in notis ad Martyrol. ad diem a . Novembris , ubi de S. Maximo agit, facit Eucherium Lugdunensem: alii eam tribuunt Caesario Epistopo Arelatensi. Sed horum sententia prorsus falsa est ;mam Cisai ius natus est anno η O. ut dicemus . Bar ius vero redarguitur , quod audior ille dicat Q sub Maximi disciplina suisse . mitis ergo tanti ta tam praeeuri , quaeso ut nos ei disci sis meminerimas G suos . At Εueherius non vixit sub Maximo apud Lerinam ,' nam in Lemnis insula degebat, ut testatur S. Hilarius in oratione de S. Honorato : in quo erravit Vossius libro I. Hist. Pelag. cap. 8. quo loco etiam perperam negat Gesarium inter Lerinenses vixisse , ut haee homilia haud illi inseribenda videatur . Bene tamen ibidem Vinius notat Bomiliam illam recitatam esse Reiensibus ex his verbis : Quia superius Memoravimus quam magnifice infriano tuo studio perfectionis vias cucurrit, psis es quod facis Iam i am insituris ae udiis tuis transtirit . Quare Εueherio qui Lugdunensis Episcopus suit , tribui illa nullo modo potest, inquit Vossius; sed Fausto danda est Reiorum Antistiti.
Et hoe sane ex verbis eiusdem Fausti ibidem patet: Merito, ait , se vobis impotet beata tua infula ex Me tino af e -j- eo munere , Iicet muDum erubesor ex aDera ς stilicet Lerinam
duos Reiis dedisse Epistopos ; Maximum , de quo iure gloriari
possit, & Faustum ipsum , de quo erubestat , Quae verba , ut erudite notat Simondus in notis ad Euthar. Sidonii num. II 3. nis unus Faustis modestae causa usurpasset. Faustus itaque Ab
389쪽
bas renuntiatus , omnium virtutum Monasteriarcham exibuit ;&non modo numerosum monachorum gregem, sed nobiles etiam
adolestentes sanctioribus distiplinis imbuebat . Hos inter fuit C. Sollit Appollinaris frater ; unde illi Postea gratiae actae in laudato carmine Eucharistico . Augustinianam doctrinam de praedestinatione tum ad fidem tum ad gloriam , semper abhorruit impugnavitque . Etenim in epistola ad Gi aecum diaconum, quem illum ipsum nonnulli fuspicantur tuisse , qui postea Massiliae Episcopus cum Fausto Synodo Lugdunensi intei fuit , aperte nescio quid in Augustino sibi ac aliis displicere testatur. Inferi eis , inquit, S. Pont cis Auginini etiams quid putaris opiaddoctissimos viros esse suspectum , ex His me damnanda lorica- si , niIlI noveris reprehensam . In Fausti etiam gratiam Vincentius Letinensis anno sequenti librum Commonitorii evulgavit , in quo sectatores S. Augustini aperte haereticos per siummam iniuriam vocat
Ceterum viginti & amplius annos Faustus Lerinenses monachos gubernavit, & ob iurisdictionem lites cum Thecdoro Ep. scopo Foroiuliensi suscepit; quae postea in Synodo Arelatensi III piae side Ravennio Metropolita , decisae sunt . Annus Synodi
Ignoratur. Cum vero Ravennius ab anno 449. sederit, nec annum 46a. attigerit hoc enim tempore Leontius vivebat intra illud tempus Concilium Iocandum est . Sirmondus qui a Sta illa Synodalia tomo Io Conciliorum Galliae publici iuris fiecit, illum congressum anno Os r. alligat . Sect coniecturiS tantum , non certo argumento id statui potest olam vero de Vincentit Lerinensi& Commonitorio sermo instituendus est. In qua quidem re non modo Baronium , sed om- ' nes sere Scr*tores adversarios habemus et quoS tameta minus iulum librum diligentet Iegisse probabimus . Nam non mOG Semipelagianum se prodit, sid disertis verbis Augustini distipulos , ut mox dicebam, tamquam haereticos traducit . Quo romen omnis confusio e medio tollatur, prius de doctrina libri ilicemus, dein de auctore. Nam de isto quae apud ceteros Scriptores certa sunt, incerta satis , ne falsa dicam , demonstrabo . Prodiit hoc anno, auctore Peregi ino Monacho, Commonitorium adVersus profanas vocum novitates ,r nam is plane vos ini titulus praefixus est. Scriptum illuct hoc anno , colligitur eπ' cap. 4 a. ubi laussat Conei tam ante reten tam ferme in A a
390쪽
opud Ephesum a ducentis fere numero facerdoti s adfersus Nestorium celebratarm . Cum vero Synodus anno q3I. Peractasiit , anno q34. CCmmunitorium scriptum est. Huius operis unus scopus est , novitatem quamlibet closti inae esse Qspeciam ; antiqua tantum & communi auctorum sensu celebrata dogmata , retinenda ac defendenda. Porro hic Peregrini liber Omnium laudes demeruit . Baronius in Annalibus ad hunc annum , ct Ponsevinus in Apparatu , s reum Volumen aPPellant et parvum m D , vir te maximum Bellarminus in libro de Scriptoribus Εe.clesiasticis : variis rem Gennadius : nobiIlismum Saussa ius ad ah. Maii in Mamyrologio Gallicano : Ionge optimum , einfodie lectionem non tantum uri em , sed & necessariam Iohannca Costerius , qui etiam idem Volumen commentariis illustravit . Immo addit Baronius in notis Martyrol. ad diem a 4. Maii, auctorem magnam sui nominis in Ecclesia Catholica laudem reliquisse . At Vossius magnus Scriptorum censor , in extremam prorsus opinionem de memorato Commonitorio descendit; haec enim lib. I. ΗH. Pelagianae cap. s. scribit : Insiae nihilomixtis rationes fiant , ctir CommoGitorii scriptorem non sum ab Ara siniana de pr.edes instionesntensia abhorruisse credamus, sed etiam Commonitorium adversus Augusinum usum , veI eos
fauem qui Augusini sententisim sequerentur , frume exist
memis . Ego quidem ad Vossit 1 tentiam plane accessissem , nisi tot deIatae a sapiemissimis Scriptoribus Commonitorio laudes religionem mihi paene iniecissent . Attamen cum inter opusicula Prosperi legamus libellum ita inscriptum : Responsiones ad eapitiati obiectionum Vincentianarum ; & aliunde suetis nobis probatum .sit , Lerinenses a S. Augustini de praedestinatione ad fidem sententia recessime ; iure dubitandi occasio datur , meritne Vincentius Lerinensis auctor Commonitorii, ille idem quem S. Prosper impugnavit . Ego quidem libere sententiam promam, di nisi nobismet oculos eruamus , palam faciam , hunc Vincentium cum Hilario Arelatensi , Fausto Abbate , aliisque syncellitis Lerinensibus , contra S. Augustini de priscst in atione emetrinam conspirasse ; idque ex eiusdem verbis evincam . QLee
miramur non modo nuperos Scriptores , qui commentariis Commonitorium illustrarunt, nCn observasse , verum etiam nec ipsum Vossum , qui mon omncs illius libri Laevcs notavit.