장음표시 사용
391쪽
Capitale Massiliensium dogma suit, communem Omnino essh omnibus gratiam Dei ; dari vero illam suismet vitibus quaerentibus , pulsantibus , petentibuS . Legantur duo illius factionis
coryphaei et Cassianus lib. I a. de Institui. Coenob. cap. I 4. Faunus lib. a. -cap. Io. Huius sane haec verba sunt : Adiatorii ita
que sermo duos indicat , operan em G cooperantem , petentem G promittentem, pulsantem G operientem , quaerentem parite
G retribtientem . me ibium norum es , ut qui pro fragi tare idonei non fumus , fauem quaerendi G pumanta importunitate placeawias . Ubi erit sedulitas m ferentis Dei ,s ciam per.
fona nihiI mereatis indigni, G ad hoc deseria aecedanr oti sy De universis vero hoc ipsium eos sentire scriesit Prosper ad Augustinum et nempe ad hanc grsitiam qua in cirso renasi-mur , pervenire per naturalem scilicet facΩItatem , petendo , quaerendo , Vando; ut ideo siccipiat , ideo λυeniat, ideo introeat , . quia bono naturae Ieue usus, sid Viam δε antem gratiam in tiatis gratiae ope meruerit pervenire . Hanc vero sent tiam reiecerat S. Doctor cap. 23. de Dono perseverantiae his
verbis : Attendant ergo quomodo DL Entor qui putant , esse a nobis , non dari nobis , ut stet mus , quaeramus , pulsemias Ghoe esse dicant , quod gratia praeceditur merito nosro , ut δε-
quatur tua , cum accipimus petentes , ta iuvenimus quo ences, aperiturque paIfantibus: nec vosint in re uigere etiam hoc divini intineris esse ut oremus , δω es misimus, quaeromis , atque pia semias . Lumdem Semipelagianorum errorem damnat Synodus Arausicana canone VI. Rursius iidem negabant gratiam Dei esse donum speciale G personale , volentes eam omnibus dari. Hinc Faustus lib. I. cap. I sis ait' non Beriasim esse circa credentes Dei muni entiam ', &apud Maxentium in Resip. ad epist. Hormimae ait: Sed dicis ouia non omnibras detur , sed doniam se personale exedontas , o iHis mutom credere suppetat, inibos Deos spetianter donavit ut crederent . Non ita es. Audiamus iam Vincentium egregie da is concinentem , dum irridet. asserentes gratiam specialem & persenalem , subinferens dari petentibus , pulsantibus , quaerentibus . Etenim in eodem Commonitorio cap. 37. ait et Iam vero tuis quae sequuntur promi sonibus , mbo modo incautos homines haereticI decipera tonse verunt . Audent etenim poviceri G dolere , od in Eetissa
392쪽
petant , nec quaerant , nec pulsent, quioamque tui ad num rum sum pertinent, tamen ita divinitus dissipensentiar, tit amae cis eoecti manibus, id es anguico protectione servati, num
diam possist os eηdere ad lapidem pedem suum . Quibus ultimis
verbis sententiam S. Augustini de praedestinatione & de dono perseverantiae reprehensioni subiicit. In quo sane culpandus est, quod Augustinianae sententiae sectatores haereticos dixit , cum Semipelagiani doctiores Augustini sententiam errorem, non haeresim appellarint . Gennadius de Augustino loquens ait: Errariuius fermone inuiso , ut dixi , contractus , sim hominis exaggera x , necdum Haeresis ραesionem dedit . Et Faustus in praefatione ad Leontium et In condemnando praedesinationis erro re conetuum fummoriam Antistram congregasis . Porro Vincentius haereticos nuncupat asserentes , quamdam Dei gratiam
esse speria em G per nassem , quae ne auius Laboris , sudii,
G in friae merito detis nee petentibu , nec quaerentibias, ne eptimantibus . An vem disertius suam sententiam potuerit eum mere , veI reapse expresserit Faustus , certe non video. bSemipelagiani Augustinianae de praedestinatione sententiae n vitatem obiiciebant , dictitantes ipserum opinionem veterum omnium Patrum unanimi consensu adprobatam . Ita de illis ad
Augustinum stripsere Prosper & Hilarius . Quorum primus ait: Obsinationem inam verse te defendant, o eo quae de epi Ia soli Pauti Romanis feribentis, ad manifesationem dioinae gratiae praevenientis e sector&m merus proferuntur , a nuLIO iam uam Eee esa eorum ita esse inte Iecta, as nune femtiuntur , Epimacle. Quibus S. Doctor respondet Iibi de Praedest. SS. cap. I 4. Si ergo fatus sententiae defensonem ex diavinorum e quiorum nos praecedentibus cauo uis reactare, ibis promerem , profecto si mratres , pro quibus nune agimos, aequiescerent ; Hoc eni gni eosis Literis vesris. Qiaid igitis opus es at eoram frutemur opusa a , qui prio Mam isa 8.eres oriretiar , non fabueriant necessitatem in hae disseiu ad fomendum quaesione versari r ροod protu/ dabis facerent , s respondere ratibus cogerentur Z Unde factum es ut de gratia Dei quid sentirent , breviter quibasdam scriptorum Dorum I eis G eransanter attingerent Sc. Idqm habet de Dono perm
393쪽
ver. Cap. I9. & ao. In fine vero huius ait : Didicimias enim
gulas quinque Aermes intra isse Ecclesiae proprias quaesiones , contra quas dirigentias defenderetur scrip tiro divina, quam F naua toris necessus cogerer . Qiaid autem coegit Ioca Scripturarum , ibias aedesinatio commenaeata es , copiosos G entie atus iso nostro Iasore defendi , nisi quod mugiani dicunt, gratiam Dei fecundum merita nosra dari Z Ex quihus patet , S. Augustinum hanc novitatis suspicionem passum ingenue fateri , se copiosius dc enucleatius quam ceteri Patres ante ipsum Apostoli testimonia , queis gratuita praedestinatio adstruitur , explicuisse , ut novo non nova tamen diceret . At Vincentius toto eo libro hoc unum urget , nihil noviter dicendum , non modo contra omnes . sed nec praeter omnes e unde sent i
lius verba capite 39. Quiequid vero , amvis iue sancti odoctus , quamvis'. Episcopis , quamvis confessor G waror ,
praeter omnes aut etiam contra omnes senserit , id inter
ias G oreti eas G privatas opini, Ias , a eommanis G ρώ-b icae generans faetentiae auctoritate secretum ira, nee eum fummo e ternae statis pericuo, iuxta faeri Iegam haereticorum Ginchi atteorum eonfiaetudinem , uniυersans dogmatis antiqvis Deritate imissa , onitis hominis novitium finemur errorem . Haec contra Augustinum dicta suisse quibusdam sorte videbun.
tur , quibus tamen nec Consentio nec repugno.
Verum quanta arte idem vincentius Caelestini literas , adversiis Semipelagianos in favorem Prosperi & Hilarii datas , contra eumdem Prosperum sociosque , vana quidem sed . arguta interpretatione detorqueat , videamus . Igitur circa finem libri , quo vetustatem novitati semper praeferendam ostendat, post Syxti viventis decretum , decessoris Caelestini sententiam hanc proselet: Sed G S. Papa GIesinos pari modo eademque sententia . Ait enim in episo a μam Gauorum facerdotibus miser, arguens eorum e misentiam , γω antiquam ridem otio desimentes, Drofanas novitates exfingere paterentur ; merito , inquit, cous nos reficit, Assentio foveamus errorem . Ergo eorripiantur talo odi : non se his tiberiam habere pro vo antate fermonem . Haec est illa celebris Caelestini epistola, qua S. Augustinum miris praeconiis esseri ; uti pluribus dictum est ad annum 43 a. Haec cum legisset Baronius , in notis ad diem a6. Maii scripsit pro Vincentio e me non tantum non imp navit 2 et a dein
394쪽
defensores S rigustini , sed magnopere Ia avis. Nam in ILDo quem frust a refus δε-6 s capite 43. .esementer e-- mendavit Caelesini Romani minisicis episeoum , in defens nem scriptorum S. Avustini datam ad Episcopos Gauiamum adis verses e, qui tanti Parris doctrinam ausserant impugnare. Verum eruditus hie Scriptor , qui Faustum Abbatem vulpeculam dixit in Annalibus ad annum 49o. Vincentii siab eodem
Monachi , ut volunt , artem non detexit . Et ut verum fatear,
ct ipse quoque initio Vincentium ex hac ab eodem laudata epistola Semipelagianismi suspicione abQlvebam . Itane eas liter commendaret ,'queis oelestinus Semipelagianorum in Augustino impugnando inssilentiam perstringebat Sed dum sequentia attentius legi , Vincentii artem novi. His σορου fora se, im quit , addubitet, quinum snt tui, 'os habere prohibeat Iiberum pro votantare femonem; vetustatis praeditatores , an no miraris inventores Z IUe dieat , G diabitationem Iegentiamus dis Mai. Etenim Prosper 2 Hilarius, in favorem Augustinianae sententiae Caelestini literas producebant , quas Romam profecti ipsimet impetraram . Semipelagiani vero negabant Ilia teras illas Augustinum laudantes , in favorem librorum post --riorum , in quibus ille nova docebat, striptas fuisse , - in commendationem priorum voluminum , in quibus cum ceteris Patribus veterem sententiam tenebat . Prosiper in fine libri con. Collatorem ait illos dixisse: istam in Sanctore A rasinum Iam dationem pro anteriora cri oram meritissi e eouatam. Hosce autem anteriores libros , ut pote vetustati constntientes, adversiriis acceptos fuisse scribit Hilarius ad Augustinum . Hoc enim , ait , G tuis Deis tuorum opusculor- , G Murum quae Wrsequi longum es, se demonsrare testantur . Itaque Vincentius urget, quinam sint illi , quos Caelastinus iubet ne libere quantur ex ipfio Caelestino cognostendum: Sequitur enim : De
fuas , s ita res est , ides δε ita es , M a d me quidam Umhes G provineor ve os eriminantur , quod eas quibusdam noυitatibus eonsentire noxia alatione faciatis ς De at itaque , is it si ita es, ineessere novitas istusarem . Videas quomodo Prosperum & Hilarium despicit . Inducit enim Cael stinum dicentem de illis, ur a d me quidam eriminantur ,' cum tamen Caelestius non vago nucdam nomine std proprio , illos
cum laude appellet a Fini nostri praefenter Pro---Iarius,
395쪽
qvorata eirea Deum fotieitudo Laudanda es . At hos quos Pontifex laudat , Vincentius vocat criminatores . Rursus Prosper &Hilarius, Cassianum , Faustum , & ipsum etiam Vincentium quos omnes suisse presbyteros ex nostra historia patet , in quae ex testimoniis veterum id siepe insertum est paucosque insipes alios apud Caelestinum accusarunt, quod S. Augustini doctrinam iniuriis lacesserent . Audiat ur Caelestinus: Fi ii nubi praesen, res Prosere G Hilaritis , quoram circa Deum nostram Io iei- rado Laudanda es, tantam nesse quibas pressieris tute Dee-νe , qai dissensσι Getesiast um sadeant, sunt apud nos pro- femi , ut invisi inatas quo ones vocantes in medum, ρertinaciter eos dicant medicare adversantia varitari . At Viniscentius , quo contra Pro erum integrae non modo ut bes , studi Galliarum provinciae stare credantur, fingit illum eriminatum fuisse Urbes ta provineias . Itane Vincenti , nescio quos pr soteras Urbes ta provincias vocas 2 Prosper & Hilarius non Epistopos accusarant , quod Gallicanas provincias quibusdam novitatibus consentire noxia fimulutione facerent , uti perperam scribit Vincentius , quo duos illos Lerinensium ac Massiliensium delatores in Epistoporum invidiam trahat; sed nescio quos presbyteros tantum detulerant . At ipsius Caelestini sententia suit , Epistorus eos tumuItus imputandos . Sed vesxae , inquit , dilectioni instas imparamus , quando tui supra vos hahem copiam disticanis . Legimus se a magisrum non esse discipuIum, homes non ibi disere quem am ad iniuriam doctoriam υindicare dominam &c. Iam vero Minum Augustinum , qui ad stiperos
abierat , . antiquis magistris adnumerabat o unde novos doctores Faustum , Cassianum , Vincentium, illum arguentes rein
prehendit illis verbi&; desnae , I ita res fiant, incessera novi
ras vetusalem: & cap. a. post laudatum Augustinum addit de re Lendum laiabus , quos mais crescere videmux. Rurius Vincentium collusionis cum Fausto suo Abbate alio argumento reum ostendo ἰ quod postea a vostio etiam vidi assi notatum . Cur enim Vincentius intra unum M alterum versum
reponit, Si ita rein est Repeto illius verba.Desnat, inquit,
ii ita res es , ides s ita es , ut spvid me quidam Urbes G provincias vafras eriminantu , φώod eas quibasdam novitatibus
quit , I ita res es , incessere uisitas vetusatem . urgendo
396쪽
mties illud ,s ita es falssim se denotare significat Prosperi &Hilarii delationem , seu Pontificem literas illas transmisisse innixas tantum delationi illorum : de cuius veritate haud diligentius quaererz insuper Volens , illa verba inseruit , i ita res es; quae sorte toties Prospero veluti in faciem illidit, ut accusatorem in Caesellini decreto perperam gloriatum ostendat . Τandem Vincentius, suismet veluti armis Prospero reiecto , exclamat: Ergo De Die Beati Cis estini sententia, non ut vetustas cessaret obruere novitatem: hoc es non ut mos qui veterem sententi a in aliorum Patrum sequimur , cessaremus obruere novitatem
Augustimanae opinionis ; sed potius novitas de eret incessere vetustatem : nempe pinius nova Augustini , ct sectatorum H speri & Hilarii doctrina desineret incessere vetu statem sententiae Cassiani, Fausti , di nescio quorum presbyterorum . Quis adi sta non haereat Z Nam eo ipso loco , ubi Baronius, Suarius , vasqueet , di sere omnes putarunt , defendi ab illo Augustinianae doctrinae sectitores , hos ipsos criminatores urbium ac prinvinciarum vocat Caelestini Pontificis verha arguta arte pre veriit , atque contra illos eiusdem sententi am detorquet , in quorum favorem lata suit. Haec de Commonitorio Vincentii no- ira sententia est ,' quam Augustinianae doctrinae cinus , ac veritatis amor invito prorsus extorsit; non quod idem volumen ex loco honoris , quo nobiles Scriptores illud evexere, deiectum velim . Vincentio idem quod chymicae artis profimbribus , contis git quorum labor cum ad aurum conficiendum collimaret, licet intento fine fraudati sint , utilia tamen medicamina reperere , auro ipso longe Pretiosiora . Ita ille, eum Augustini fortasse doctrinam de praedestinatione veluti per cuniculos eo opusculo subluere tentaret , ceteras haeresis a fundamentis evertit ; at Augustini doctrinam , quae catholica semper stat , nec loco quidem movit ..Hic idem Vincentius contra Prosperum aliosque abfuid issima quaedam asserta publieavit, quasi ab Augustinianis illa eadem defenderentur. At hasce calumnias idem Aquitanus solide rete. cit edito libello , cui titulus r Responsones ad evitati obiectionum Vintentianarum . In praefatione haec contra Uincentium serihil : Coidam orisianae ae fraternae earitatis ob vi , in tantum exi fimationem nostraM quo reo main sudent Ledere, strfnam fe evertere nocendὸ cupiditate non videant . Conuxunx
397쪽
enim , G qualibus mssunt sententiis eo rehendant ineptis
marum qiaarumdam Masphemiaram prodigiosa mendacia, eaque osendenda G ingerenda miaris , pisore privatimque circo erunt . Addit etiam ibidem, se fidem contra Pelagianos ex Apo- soluae Sedis avictoritate defendere . Unde a Caelestino Romae eidem iniunctum videtur , ut in Galliis contra novos Massiliensium conatus excubaret: quod eidem summae gloriae vestitur .
Quippe qui laicus probatae adeo fidei atque doctrinae esset, ut tanti negotii onus illius humeris ab Apostolica Sede imponer
tur . Baronius ad diem a4. Maia in Martyrologio , Vincentium alierum Gallicanum Presbyterum auctorem obiectionum , quas laudatus Prosper refutavit , assirmat , testatus eodem sciaD OLterum Vineentium eclaruisse in Gauis, aer idem Gennadius feribit eodem Lib. cap. g. eui potius opar tuis erasum in pararem . Sed non video , quo iure in Vincentium presbyterum id devolvi possit , de qlio nulla suspicio nec umbra Semipelagi nisini nobis constat; nam illius interpretationes in psalmos interiere cum de Vincentio vulao Lerinensi tanta non dicam praesumptio sit, sed evidentia , ut fusius probatum est. Praeterea Vincentius de quo cap. 8o. scribit Gennadius , iunior est; convixit enim eidem Gennadio, quem se etiam audivisse tessatur. Flamit vero Gennadius sexaginta & ampIius annis post Gablicanos illas de gratia tumulius , vivente Pro*ero circa a num 426. excitat . Tradit ibi Gennadius , se piaesente, Vincentium Iegisse expositiones memcratas sancto Homihi Dei Camnarer . At hic successit Giaeco Episcopo Massiliensi anno circiter 48 o. ex tabulis Sammarthanis ; ut plane obiectiones a Prospero reiectae illi Vincentio minime attribui posse victantur. Hae quidem clicta sint de doctrina Commonitorii, cuius Uincentium fuisse auctorem ex Gennadio habemus lib. de Script. i li. stri C. 64. Modo an Lerinensis Monachus fuerit , ct qualis , videndum es. Etenim auctor se initio Peregrinum vocavit primus autem eiusdem nomen Gennadiux publicavit . Saussarius in Mai tyrologis Gallicano ad diem a . Maii, quem comm niter alii sequontur', & ante docuerat Barratius in chronosogia Letinensium , tradit Vincentium Lerinensem Monachum , cuius memoria IX. Kal. ILnias in Martyrolagio celabratur , fuisse
fratrem germanum S. Lupi Tiscensis Episcopi , ut ex epistori Euoierit de laude eremi ad Hilarium colligitur α ubi recitans
398쪽
egregios Monachos Lerinae , inter alim Vincentium nominat. Eucherii vel ba sunt de Lerina loquentis : Haec none fuccesso=emeitis tenet Maximiam nomine corum , quia ρ si ipsum meruis adsciri . .Hεe habuit reverendi ruaminis Luum , qui tuum nobis ex trist Beniamin Icipum retulit . Haec fabait germanum eius Vincentiὐm, .nterno gemma iam splendore perspicuam. Haecn ne pos et venerabidem dignitate Caprasum , veteribus faπ-ctis parem . me nane hiabet fanctos Ienes tuos , qui rivi seeu Iis , AD Utios Patres Gaviis nostrus intuleriant . Cum Euchetius illam epissolam dictavit , duo illi fratres Lupus &Vincentius non amplius in secessu Lerinensi degebant. Nam Maximum , Caprasium , aliosque Lerina habebat , dum illa Eucherius scribebat ; eamdem Vero ait , habuisse Lupum & Vincentium . Illa epissola data est anno Aa6. vel initio anni 427- cum Hilarius ab Honorati latere, quem initio episcopatus Are latem comitatuS suerat, discedens , iterum Lerinae se se restituit; Disibidem Eucherius ipse fatetur et Horiam tu mi caris e Nilari , redditus infortusque confortio , purimum tibi , pia Ttin
etiais . His concatis, , qui nuoc pro reditia tuo alacri exuDώ-tione iatantiar . Hilarium vero circa initia episcopatus Honorati , se Lerinae iterum reddidisse testatur S. Honoratus Massiliensis cap. a. de Aila Hilarii apud Surium s. Maii : S ipse Hilarius in oratione de S. Honorato c. a 8. ait : insula cui me , dere His episcopatus estas principiis , fereti amore reddideram , non audeo vicere nesciens , forta se praesidis amovere fatagebat . uare manifestum est , anno Oa6. quo exeunte Honoratus sedebat novus Arelatentis Epi copus , Lupum & Uincentium , Eucherio Monacho teste , Terinam non incoluisse . Ex altera xero parte auctol Commonitorii se Monachum fatetur , cum scriberet illud volumen anno q34. ut ex ipsius verbis initio statim apparet: Locias aiatem , quod urbi mire euria turba rae ivitantes , remocioris vitiuia , cs in ea se erum Monasteria inea ses habitacosim &c. Quibus vemis Scsiptor Monachum quidem se Profitetur , at non Lerinensem . Tradit enim se remotiori υiuuia , C, in ea secretum Monasmii imeo re habitam iam . At in Lerina nulla villa erat , ted tantum Μonachorum cellulae tota insita disperA- Antequam enim S Honoratus, sub cuius disciplina Lupus eiusque frater Vincentius Ui- re , Lerinam. a PPellereto haec a nullo habitabatur : unde Hi Diqitigod by Coosla
399쪽
larius in oratione de S. Honorato . cap. la. I rinam dixit υ euntem iry Iam ob nimiecscem Duo GF , ta inaccessem vene naso, iam anima Iium mei . Quare nec ante Honorati aduci, tum , nec postea ulla ibidem villula exstructa fuit; sed tota tibi que insula, cxctructis C lluli., unum veluti Monasterium evasit. Ex his colligimus, Vincentium a tolem Commonitorii, cum hoc opus literis mandabat , nondum ijsIe monachum Lerinen
i m . Credo eumdem in Massilienti quodam Monasterio de gisse . Nam Eucherius LPii Opu. Lugdunensis in praefatione ad librum quies . novi ta Veterib testamenti , his Solonium alloqui tur : Gis te iuu nempe aPud Lerinam: λ beati fini Hi rit ne i dilani ty onis , sed ism νunc summi Pontis ii domi airmaret per omne piricositam rer- di istonas ad me retois te posea consen antibus Ddictis viris Samicus at e Hen
tio , esi eusta pariter spleVcisique praetani Venti s.ctc. At Saliavianus Massiliae presbyter morabatur. , a quo ct a Vincentio inibi monacho. Salonius e Letinensi, secessu in continentem prosectus, sanctiores disciplinas didicit . Video posse quempiam dicere , Vincentium Lupi TrecensiS fratrem e Letinensi coenobio egresissim diu in Massilensi Monasterio habitasset, ac postea vel mi es Lerinae cellulas repetiisse . Ut ut sit de hoc , illud certo com stare videtur , Vincentium Communitorii scriptorem apud Letinenses diem obiisse . Illum enim Lerinensem vocat Gennadius, omnium vetustarum schedarum indagator diligentissimus,
qui in proxima Massiliensi urbe Mixit. Et P. Maccdo vir satis superque suo nomine illustris mihi testatus est , sic Lerinensis' Monasterii in Galliis anti uissimi famaenpei motum illuc diverti 1e , ac Vincentii monachi reliquias nobili loco repositas supplicem: veneratum . Illius etiam nomen sacris Romanae Ecclesiae
fastis adscriptum legitur ΙX. Kal. I tulit . Nulla tamen per nos Vincentii sive eruditioni sives inclitati iniuria importatur , dum illum cum iis Malliliensibus censiuimus, qui Semipelagiani vulgo audiunt. Neque enim isti erant id temporis haeretici, sed viri doctissimi, ac sanctissimi quos S. Augustinus ratres ae di Sores Di , Prosper vero, licet alias eorum bostis , sanctos , hono ibista meritis euros, O eg regios in omnium virtutum stario Oiros, honoris causa appellabant . uti cap. I. notavimus. Quis autem nesciat Hilarium Arelatensem , Iohannem Cassianum , hc Faustum Reiensem , adhuc in vivis magna in aestimatione in Gal-
400쪽
liis fuisse , mortuos vero , Arelate , Massiliae , di apud Reios uti Sanctos coli , cum tamen iidem suerint Semipelagianae scholae magistri Z Tunc ab Augustino in controversia de praedestinatione ad fidem recedebant , quando fas erat , ea de re in utramque partem disputare . Anno enim demum centesimo ab Augustini obitu, S. Doetoris sententia in Arausicana Synodo inter fidei canones relata est. Laudati Vero Patres Pelagianos quidem acerrime infectabantur. Iohannes Cassanus lib. I. de Incarnat. cap. 3. Pelagium refellit . Idem praestat Faustus lib. r. de Gratia & lib. arbitrio cap. I. Gennadius tres contra eumdem haeresiarcham libros scripsit. Hilarius in plenaria Galliae Synodo Legalos in Britanniam contra Pelagii sectatores destinavit. Viniscentius etiam in Commonitorio cap. I q. ait: Confra recIamant rana quaedam G wnysae moritura . Et CaP. 3 4. Quis enim tim- Dam , ait , ante Irmaniam tuum mugium , tantum virtutem
Iiberi pi Uram'st arbitrii , ut ad foc in bonis rebus per actus frausis a divinando necessi iam Dei gratiam non piataret 8 Qtiis ante prodigio m discipiannm eius Gustium , rearia pravarica tionis Adae omne humano genus denegavit ad ictuant Hi quidem Omnes , licet Pelagium execrabantur , quod etiam testatur Prosper contra Ingratos , S. Doctoris tamen sententiam de prae destinatione ad primam gratiam admittere recusabant: quaedam enim humana merita eidem praemittebant , ne inertibus di oti sis Dei munera tribui viderentur . Gabriel VasqueZ magnus Theologus, ac in Mini pelagiana historia summa cum laude versatus scripsit , omnes sere Episcopos Galliarum ad Semipelagianos accessisse.; ut c. s. notavimus. Quare cum in omnium paene sententia , illa Augustini doctrina de e caci electione ad Primam gratiam contraria putaretur Patriam opinioni , G ee- cIoiastico sensi ; teste Prospero in epistola ad eumdem S. Doctoiem et & prater paucos reliqui uno conseni contra eumdem conspirarent ; quid mirum , si Vincentius qui toto eo eruditissimo ac elegantissimo volumine unum hoc urget , nempe communem.sententiam privatis opiniunturis , ut eiusdem verbis utar , PIae nendam csse , ea in controversia communi inter
Galliae Doctores sententiae sibi inhaerendum esse putaverit, relicta Augustini Afiricani opinione , quae nova putabatur , ct con maria Patrum opinioni , eccosasteo sensi Z Haec fusius Prosecutus sim , quo nonnullorum querelis facerem satis , qui