장음표시 사용
351쪽
Valentinus , ait , fuit Episcopas EceIesiae Hatexenss . Et ceriste in Collatione I. Cartilag. cap. 99. Post Sylvanum Zummensem Ρrimatem , vocatus fuit Maontudis Episcopus Valenensis. Antea tamen R. Lupo Pag. M I. c. 8: dietuS fuerat nescio cuius feris Eri opis Matintinus . Ego tamen Baianensem Epimpum appellandum illum existimo . uti enim apud Graecos & Hispanos liter a V. & B. confunduntur ab exceptoribus , cum eodem modo a dictante Pronuntientur , hac ratione Notarii acta Collationum excipientes , Pro Baienensi Valenensem scripserunt . Fuere in Africa duae istae Ecclesiae , Baianensis S Bagaiensis , inter se distinetae'; cuas tamen Carolus a S. Paulo in tabulis Africanis omittit. Holstentus vero in notis ad eumdein pag. 9y. postcriorem cum Vagensi confunditi, asserens famosam Donatistarum CCCX. Synodum Bagaitanam Vagae in Numidia cele-hratam : unde & Vagaitana non semel dicitur ab Augustino . Verum secus' dicendum allatror ; nam in Collatione I. Cartilag.
cap. 99. laudatur Valentinas Discopis Baianenss. At cap. I p. nominantur Donatianus Episcopus Bagaiens ,1 G Privatos Episcopus Hagensis . Erant ergo tres Ecclesiae distinctae inter se Baianensis, Bagaiensis, ac Vagensis . Augustinus lib)4. Con. Cresconium cap. q. damnatum in Synodo Bagaiensi a Donatistis Primianistis cum undecim aliis nominat Baianum Baia nensem, uti Maximianistam; quod antea dixerat lib. 3. cap. I9. Item Synodum Carthaginensem sub Grato Archiepiseopo subscripsere cum quibusdam aliis FeIix Baianen , S Crescens Hugen- ; ut nulli dubium esse possit, quin Baianensis a Vagensi Ecclesia diversa sit ., At Bagat a Vaga etiam distingui iterum con ra Holstentum demonstro . S. Augustinus lib. 6.'ee Baptismo recitat singulas sententias , quas Africani in Synodo S.Cypriani pronuntiarunt', a quidem ad verbum ex actis Synodalibus . Ibi vero inter asios nominantur GDx a Bagai cap. I9. &L Mos a Maga cap. 37. Hinc idem S. Doctor lib. 4. con. Cresconium ubique Bagaiens Concilium dicit, ct Bagaiens oppidum lib. 3. e. 13. Ex quibus locis innumeris corrigendus est textus, ubi Vagaitanum Concilium vel oppidum legitur, ut in Breviculo collat. tertiae ciet, ct in lib. de Unico baptismo cap. 18. Exceptores enim pro B. Posuerunt literam V. Illa enim Synodus Donatistarum Episcoporum CCCX. non Vagae , sed apud Bagat habita fuit . unde sunt illa Augustini conc. a. in psal. 36.
352쪽
Tra purgasi te apud Bagat; & antea: Quomodosa servasti eonis
eiIio Numidarum . Erat Bagat in Numidia . P. Lupus p. II a. stribit ue hoc Valentino Baianensi Primate Numidiae r Protraxit porro vitam iamque ad initiam Pontis cis Calesini. Extant enim Has ad Cae siniam ae G sint Iiterae ad te ri Ego quidem arbitror usque ad annum 428. Cum dem vixisse ; quia Aliptus , ut dicemus , sorte eo ipsis anno eidem in primatialem sedem successit . Nescio vero ubinam Lupus legerit literas Caelestini ad Valentinum. Nullam certe eius dem Pontificis epistolam ad Africanos Patres habemus . Addit
pag. Il a. se es iue Numidiae Priwas , qui ad Sancti Aram sint insantiam erexit Episcopatum Fossalensem , ei ae ordinaυit priwum Episcopum Antoniam. Scribit ob eumdem postea Antonium alieno ab Augustino animo suisse , ac de eodem suas apud Caelestinum querelas S. Doctorem depossiisse'; ut patet ex epist. 26 I. At sub Sylvano Antonii ordinationem contigisse, aperte colligitur ex modo loquendi S. Patris . Ita enim scribit ad Caelestinum : Propter quem ordinandum, sanctam Senem qui tunc primatum Numidiae gerebat , de Iovis o ut veniret rogans , literis impetravi . Loquitur de Primate uti iam desun-cto . Hic est ille Antonius, qui anno 4I6. interfuit Synodo provinciali Mileui contra Pelagianos peractae', cum LX. aliis Episcopis ; quorum octo tantum infra se habuit , reliquos m- periores ἰ uti ex titulo epistolae 9 a. apud Augustinum intelligitur . Erat ergo Antonius stub Sylvano Episcopus ante Valentini Primatum , a quo etiam sorte consecratus fuit . Huic autem Valentino Alipium nostrum silccessisse , ex laudata superius epigraphe epistolae 6 . apud Augustinum mihi certum est: ita enim
inscribitur: Anusinus A pio Seni. Est enim Senex apud Africanos idem ac Primas Provinciae . Quo anno.id contigerit , in certum est . Citra annum 428. Alipii Primatus initia statui nequeunt . Nam Augustinus stribens eo anno libros operis impersecti contra Iulianum , ubi non semel Alipium nominat, Senis titulo eumdem honoris causa decorasset . Est serte levis coniectura ; sed nil melius occurrit.
Volo hic institutam de Numidiae Primatibus dissertationem
una & altera animadversione concludere . Libro Io. Registri
Gregorii Magni epistola 3 a. inscribitur , Victori Episcopo Panormitano ; in qua iubet eidem Pontifex , ut inquirat in causa
353쪽
s, Pauli Episcopi Ggienss . At in epistola antecedenti de eo. dem argumento ad Columbum Epistopum Numidiae perscripta, de memorato V ictore ait idem Gregorius r Victori fatri GCoepiscopo nosro , qui primatas inter ses Iociam tener, caraiavimus scribendum . Quibus sane manifessus error irrepsit . Neisque enim Episcopus Panormitanus 4n Sicilia fuit umquam Primas Numidiae in Africa . Sed cum editor epistolarum plures Gregorii literas Victori Panormitano inscriptas ibidem legerer; Victorem Numidarum Primatem per errorem Panormitanum scripsit. Sed Plane expungenda est Sedes episcopalis Victoris Numidiae, nam in codice Vaticano num. 6I7. ita exhibetur pag. 3 36. eiusdem epistolae titulus : Gregorias Victori Episeopo . in editis voluminibus idem Paulus Regiensis Episcopus dicitur e at in laudato codice Gregorius illum vocat, Teges civitatis Discoptimet. Sed retineri etiam potest oditorum voluminum lectio. Etenim in Numidia nominatur Cresconius Uillar ensis eap. I s.cocl. Conc. Aficae: & Felix Villaregensis cap. s. Collat. Carthagi & in Notitia Episcoporum Africae Regianensis inter Numidas ponitur , qui idem est cum Villaregensi.
Alterum vero , quod circa Numidiae Primates notandum verinit , paucis perstringo . BarCni ad annum 399. Pag. 97. scri-
stinea erat ἰ adeo ot eos Distatio us inerimberra An ino. tit Posidius eiasdem Ece sae Episcopus docet. Appellatur autem in margine c. I a. de Vita Aligustini . Hoc ipsum docuit Iohannes Rivius in volumine eluditissimo de Vita eiusdem Hipponensis Antistitis . Sed hoc est plane contra ius palmatiale Numidiae; visitatio eri in ad Qtum Primatem pertinebat. Erat qui-oem Calama Hipponi regio proxima ex lib. a. Con. Petit. C. 99. at peculiarem dioecesim habebat , in qua nullum Hipponensi Episcopo ius inerat , licet Augustinus ob tumultus ea in Urbe exortos eo se statim de proximo contulerit; ex epistola sto a. ad Nectarium . In capite vero illo Ia. Possidius haec scribit:
pos Eeeusae propagaverat , adluam caram pertinentem Cau- menses Leele Adiarcesm si aret ut quae didicerat pro pace Ecclesae , contra tuam haere praedicaret Sc. Ex quibus liquet , PolΓdium laudare lustrationem Calamensis dioeccsis , quam ipse , non vem quam Augustinus instituerat, ut duo illa Scriptores existimarunt. S s a Sed
354쪽
Sed iam tandem ad Alipium nostrum , a quo Ecclesiasticae Numidiarum hierarchiae consideratio diverterat, redeundum est . Quo anno idem obierit, licet curiosius quaesiverim, invenire non potui, nobilissimis Alricanarum Ecclesiarum monumentis a Vandalis impie dissipatis . Anno 43o. teste Possidio, universam illi Numidiam vastaverant . Cirta tantum ac Hipponenses in eo rum manus non venerant. Eo tamen anno Augustini uibs o fessa est a barbaris mense Iunio: quo tempore Alipium Prima tem Hipponem se recepisse', antequam Obsidium inciperet, non
improbabiliter asserimus . Nam scribit laeec Poesidius Gala mensis cap. a 9. de Vita Augustini : Hipponem etiam nos qs de υicinoctiis aliis nostris Coepiscopis confugeramus , in eademque omui ob dionis tempore luimns,. Hos inter Episcopos fuit Alipius Quo enim nisi Hipponem , ad suum Augustinum Tagastensis Antistes confugisset i Distabat autem Tagastis ab Hippone M. P. LIII. ex Antonini Itinerario . Natus est Alipius Tagastein Numidia gente nobilissima . Augustini tum in patria , tum Carthagine discipulus fuit , in Pelagiano bello Collega postea
futurus . Cum adhuc iuvenis Romae Comitis Italicarum largitionum a consiliis esset , eiusdem fides a potentistimo Senatoretum prece tum pretio frustra tentata suit. Tertia vero eumdem assessione cum laude perfunctum tradit S. Pater lib. 8. Confessi cap. 6. Ille concivis sivi Augustini individuus secius ac fidus Achates , arcanorum omnium eiusdem conscius & sequester , cum Augustino Manichaeis adhaerens erravit , cum Augustino resipuit , cum Augustino Mediolani sacris lymphis lotus , cum eodem in Asicam redux , Primum Tagaste , postea Hippone monachus vixit . Libri S. Patris contra Academicos , itemque, volumen de Oidine , intei locutorem Alipium habent ό non vana illa benevolentia , qua olim Plato sui Socratis persisnam in dialogis colloquentem facit , quod multis postea . exemplo fuit; sed reapse disputantem . Testem do Augustinum , qui Alipium
hac gloria haud fraudatum voluit lib. I. contra Acad. cap. I. Romanianum alloquens ait: Adbibi sit que norario , ne aurae
Iaborem no iam discerperent, nisii perire permisi. Sane in hoc Abro res G sententias tuorum' nempe Tregetii & Licentii iuvenum ) mea vero, AIipii etiam verba Iecturus es. Hierosolymam ex Astica prosectus , Hieronymo Augustinum amicissimum reddidit, mutuique inter eosdem summos viros
355쪽
amoris tonciliator suit. Reversius ex Asia , Tagastensibias sacris acclamanto universo populo praeseditis ς optimi Antistitis numeros semper explevit ; idemque paulo post Augustino ad Hipponenses insulas promoto , in haereticis consutandis se Collegam exhibuit Anno qII. una cum Augustino ac quinque aliis Epi- scopis , in maximo illo totius Asiacae congressu Catholicorum 'partes contra Donatistas sustinuit ; unusque suit e septem Episcopis , qui contra totidem Donatissas disputarum .' Anno qIS. cum Augustino , Zostino iubente , Apostolicae Sedis Legatum egit , ac pluribus Synodis Africanis summa cum Iaude semper interfuit . Sed prae ceteris eius sapientia atque industria enitnit in Pelagianis extirpandis . In M ilevitana Synωo anno 4l6. &in tribus Conciliis Carthaginensibus contra eosdem sententiam dixit . Plures cum Augustino contra memoratos hostes epistolas conscripsit . Videbat enim Augustinus , ex Alipii nomine magnum suis literis auctoritatis pondus accedere'. Ita epistola ad Innocentium', Io6. ad Paulinum: Nolanum, I 43. ad De metriadis matrem Iulianam , quibus Pelagiana haeresis proscinditur , Alipii subscriptione inmatae stant . Hinc sectuni est ut praeclarissimi Patres , qui contra Pelagianos epistolascad Augustinum dabant, easdem cum Alipio communes facerent Q SyX-tus , qui postea silmmus Pontifex fuit , damnatis a Z fimo P Iagianis , ea de re unam ct eamdem epistolam ad Augustinum S Alipium transmisit ἰ quod ex responsione Anglistini epist. IOA.
ad Syxtum colligitur : Quod autem, inquit, quibi Imrei scrip IHi , itine non erowus, O , ideo factiam es , in singa Artim
inguias , non unain amborum epi oram fumeras . A me quippe , digressus es ste utor datur, per venerablisis fratrem G Coepi optim meum Arapinis, qui tuae Sanctitati a iam rescriberer, transtarus ς σου quem eri in ipsas , quas ego iam Iegeram , Iiteras tuas iis portavit. S. Hieronymus audita eadem Pelagia norum proscriptione , epistolam gratulatoriam ad utrumque misit , quae est inter Augustinianas a 4. in qua Augustini R Alipii opera Pelagianos damnatos hisce testatur : Mihi enim omnis orcasio grotissma es , per quam scribo vestrae reverentiae , resem in eans Deum, quod mstet rei, ODNns atis eoZ-kae , vsris amplexibus im icurer'; semper quidem pro merito virtutiam vestrarum , sed nane maxime quia cooperandiribus Gadiutoribus vobis , haereo Ca sina inulara es . Legatione ad
356쪽
ad Honorium contra Pelagi anos publico nomine sunctus , Principem illis totamque aulam infestam reddidit ; egitque cum Ualerio Comite Honorii duce claristimo , ne Pelagianis Synodum, postulantibus ab Imperatore aures darentur . Hinc Iulianus Ali- pium eouegam G vernnum Augustini ignominiae' causa appellabat ; qui delatis ex Africa equis tota Numidia saginatis , H norii duces corrupisset , quo Pelagianis ohsisterent . At S. Augustinus lib. I . Oper. impers cap. qa. hanc procul ab Alipio
callimniam excutiens ait: Iam'vero quid etiam scribere an ses, ne die verit si, ne cd ea sica libri pervenirent rat, ρο terra marique transantem seu venientem eourgam meram inj-
,risone, set polim detesatione non posiant. Cum Romam venisset, Bonifacio Pontifici Augustinum commendavit. Quo a tem honore exceptus ille a Pontifice fuerit , scribit S. Dcctor lib. I. ad eumdem Bonifacium cap. I. S posea Zam te etiam praefentia corporali fratre mens vivit AIiptas , accepsin die a te hexignissime se incerusino , murua missiciait dictante o embane estuoquia , tecum e conviveus , o parvIIo et tempore , magno tamen ribi iunctas affectu , ei uI G me re it a Lmo tuo , teρ e misi reportavit in suo , tanto maior in me mifaxctitatis es iam notitia , quanto tertior amicitia . Romadiseedenti idem Pontifex duasa Pelagianorum episeolas tradidit ad Augustinum perserendas , uti paulo ante etiam Valerius C mes Ravenna excerpta ex quatuor Iuliani libris ad eumdem transmiserat . Quae quidem cum Augustin 'accepist et , ac statim consutasset , iterato Alipius in Italiam venit , ac quatuor ad Bonifacium libros, alterumque ad Valerium Comitem po lavit ; quibus S. Pater Pelagianorum obiecta rosellebata. Immo eum tertio ille in Italiam navigasset , ac librum ad Valerium odio adversariis libris a Iuliano impugnatum videret , hos ipses magna celeritate transcriptos ad Augustinum consutandos transmisit ; de quibus fusilis in stuperioribus diximus; ut quantum Augustinus calamo , tantum Alipius coram Romanis Pon- tificibus atque Imperatore , Pelagianorum conatus verbo insit eis gerit. Exorta vero inter Romanos Praesiuies di Africanos Episcopos ingenti illa de canonibus Nicaenis controversia , quantum
Apostolicast Sedi ab uno Alipio delatum sit, ad annum 4 I9. ossen dimus . Quare Alipius longinquartim peiegrinationum periculis pro
357쪽
pro Pelagianis exstii pandis devoratis , doctissimis epistolis conistra eosdem perstriptis , nobilissima etiam ad Honorium legatim ne ea de causa persundius, inter divinae gratiae propugnatores secundus ab Augustino nominandus venit: ut mirum sit praeclarissimos Scriptores qui res Pelagianas literis mandarunt, adeo mancam de Alipio mentionem fecisse , primoque loco inter gratiae defensores post Augustinum Prosi erum Aquitanum eollo casse . Sane Romana EccIesia in Martyiologio ad diem Ix. Augusti , Alipii memoriam his recolit et Tagase in Aselea Saxm insit Episcopi, ρω Beati Andisini oritu disciputas , posea in
conversone seius , in munere posorali eouera , G in certaminuas ad Uus haereticos comminis strenatis , ae demum iueaeisin gIoria consors sit. Sanctus Paulinus Nolanus , vir suo satis nomine percelebris, Alipium adeo amabat , ut illius vitam literis tradere in animo habuerit, data ea cle re ad ipsum mei Ali- Pium epistola, quae est apud Augustinum 3 s. ubi totus in Alipii laudes emunditur . Qua de re haec scribit Augustinus ad Paulinum ep. 32. A pium toto pectore a Deseris: G merito . Nom uis is de tuo viro benigne togitat , de magna Dei misericordia, ta de mirabiribus Dei muneribus cogitat . Ita ae fiam Dingi et petitionem ttiam, qaa de erare re indicosi , ne hisoriam fuam tibi friberet , cs volebat facere propter benevoIentiam
tuam , c, noIebar propter verecundism Maam . Quem viderem inter amorem pudoremque factuantem , onus ab tuo i, δοmeis ros meos trans&δε : nam hoc mihi etiam peν epi oum idisse. Cito ergo , s Dominus adiuverit, totum in iam inferam praeeordiis tuis . Nam Me iam ego maxime veritas, ne iue vere re rar aperire omnia 'ae in eam minios eonturit dic. Alipii quidem vitam a teneris unguiculis usque ad conversionem , quando secum Mediolani Christianis sacris initiatus suit, late descri-hit S. Augustinus lib. 6. 8. & 9. Confessionum . Quantum vero
Alipium dilexerit his lib. g. cap. 8. exprcssit': Aly usi ergo in Bortum , G in ius pede ps pedem . Ne se enim scretum
meam non erat, ubi iue aderat./Atque haec de strenuissimo SAugustini in Pelagiano hello Collega sita ciant . Interim univeisa Augustiniana respublica ingentes gratias resert illustrissimo D. I sepho Eusanio Episcopo Porphyriensi &'Apostolici secrarii Praesecto , qui nuper a S. D. N. Clemente X. impetravit . ut Aurugustini filii XVIII. Kal. Septembris inter diurna mecum ossi-
358쪽
Ea S. Afipii Tagassensis memoriam quotannis solemni ritu reis
At nec postremas partes dabimus Aurelio Carthaginensi, qui totius Africae Primas fuit ; licet eumdem post Augustinum &Nipium commendamus . Ille enim adhuc silente Augustino , primus omnium Caelestium in iudicium Carthagine anno 4 Ia. traxit , renuentemque laeccatum Uriginis admittere , siero anathemate fulguritum tota Africa exclusit . Hic anno 388. Cum Augius ines occisii Maxima tyranno in Africam rediit, erat diaconus Caiuragicusis Ecelesiae ; ex epistola 64. August. & libro a a. de Civitatς Dei cap. S. Anno 39o. nondum erat An-' tistes s m etiam anno Genethlius Synodum Carthagine eelebravit ; uti scripsimus lib. I. cap. Iv. At paulo post defuncto Genethlio Aurelius succinor datus est . Priorem Synodum Asric nam Hippone celebravit Theodosio III. & Abundantio Coss. anno 393. Eximie Augustinum coluit , vicissim ct ipse ab Augustino dilceus . Clina accepisset , Augustinum Taga ste , dem Hippone Monasteria extruxis h , Augustiniani instituti m n chos Carthaginem evocavit , agiumque aedificando coenobis tradidit. Quare Augustinus gratias eitam referens epistola 64. ait : Agroin fratribras datum noυυ-e cy Iiberaritate Ga didicimus . Fuit ergo Aurelius insignis Augustiniani nostri instituti promotor . Hinc sunt illa Augustini ibidem verba : Omnisi que imisum oderas, qui apud nos caestis coasescere, ιanta tibi praerogativa obstrictas est . se Iocis serrarum eant in insun- ins ita nobis eo futueris , tametuam praesentissmus sirim . Plures ille Synodos celebravit, quae codicem Conciliorum Africae consarunt . Contra Pelagianos binas Synodos provinciales coegit , is binas itidem plenarias . Priorem provincialem contra Caelastium proxime laudavimus posteriorem vero egit an no. 4l6. in qua eumdem cum Pelagio magistro damnavit. An no 4i8. binas Synodos ex universa Africa contra Pelagianos indixit ; de quibus fusius diximus lib. r. cap. l . Cum Pelagiani Zosimo Papae imponerent , ac multa de arbitrii libertate magnifice dicentes , di plurima etiam in speciem de divina gratia honorifica publicantes , se se catholicos Romano Clem venditarent i unde B pio Pelagio ac Caelestio idem Pontifex ad Aurelium semel atque iterum scripsit Aurelius operam consiliumque Augustino communicante , haereticorum stolos per li
359쪽
teras Zosmo significavit; quibus intellectis Pontifex encyclicis literis Pelagianos damnavit , atque Orthodoxo Orbe eosdem ex
pulit . Literas etiam contra illos ab Augustino ac tribus Collegis subscriptas , propria & ipse approbatione firmatas ad Innocentium transmisit . Hinc factum est , ut Syxtus citissimas de Pelagianorum damnatione literas ad Aurelium scripserit . Idem etiam anno insequenti ad ByZacenos & Arzugitanos Episcopos pro iisdem haereticis compescendis epistolam misit; quam lib. I. cap. 6. exhibuimus. Et haec contra superbam haeresim Atarctius gessit . Hinc Prospei in carmine contra Ingratos cecinit de Pelagianis in Synodo ab ecdem damnatis .
Aurelio Sanctus Doctor plui es libros honoris gratia nuncupavit: nempe ingens ac docturn volumcn de Trinitate , librum de Opere Monachorum, & tertium de Gestis Palestinis seu Pelagii. Quo anno Aurelius decesserit , in incerto est . Putavit Ba ionius Aurelium essueta iam aetate Cenedium sibi coadiutorem i,ctituendum curasse ; eo quod in Synodo quae in antiquis codici-hus Valentiniano Aug. IV. S Theodosio Cossi coacta dicitur, tum Aurelius tum Genedius uti una simul Praesides sententiam
dicunt e quem tamen conventum celebratum existimat Τhcod
so Aug. XI. & Valentiniano Caesare Com. anno ηas. Ita scribit vir insignis in Appendice in calce tomi Io. Pag. 9s I. in addendiS ad tom. r. an. 397. Sed hanc sententiam confutavit lib. I. capite I . Quibus accedit , quod Genethli nam ita vocabatur decessor , non successor Aurelii suit. Augustinus epist. 363. ad Elusium inquit : Inde nescio quomodo ventiam es ad eoomemoratiorim beat.e memori.e Genethlii Episcopi Sc. Itaque obierat Genethlius , cum illa Augustinus literis mandabat . Scripta autem est haec epistola non quidem anno qIa. cum Augustinus ad Synodum Cirtam sie conseriet, ut ad hunc annum Barcnius putavit , scd anno 39 . cum Cirtam idem pergeret , Fortunatum eius Urbis Episcopum in demortui Pro suturi locum consecraturus; ut lili I. superius notavimus, 2 patet ex iis quae versus finem scribit . Sed qaia , inquit , ordinandi Episcopi neces
360쪽
Augustinus lib. I a. de Civit. Dei cap. 8. ait: Exi quibus diaconis Carthaginensibus sius es nune in rebis hamanis iam Episeoptis cum honore a nobis debito nominandis Aurentis . At illum librum a a. scriptum .suisse circa annum 4a . ostendimus lib. I. cap. a 4. Ex Marii Mercatoris libello ad Theodosium collini mus , anno Oa9. quo libellus ille scriptus fuit , Aurelium adhuc superstitem fuisse . Nam hic Scriptor laudans Ambrosum , Intiocentium, Zosimum , Theodotum , Praylum , eosdem beatae recordationis , quod obierant, nutacupavit; at de Aurelio non ita loquitur. Etenim de Caesestio verba faciens ait:
Ibi Oe scilicet Carthagine de infroscriptis capitiatis a dAtireritim Episcopum memoratae urbis , per Iibe tam a qώodam Patilino diacono sanctae memoriae Ambro Medio a enses Episcopi es accusatus. hiare eo anno adhuc in vivis erat Aurelius , qui tamen paulo post decessit. Siquidem ante Pascha anni 43 I. sedebat Carthagine Caprcolus , cuius literae in Synodo Ephesina laudantur par. a. cap. 9. Hinc Videtur decessisse eodem solete anno , quo S. Augustinus inter superos relatus suit ; cum Primatum Africae tenuisset annos sere quadraginta, Donatistis universa sere Astica exclusis , Pelagianis in pluribus Synodis anathemate percusius , Paganorum etiam templis in Christianae religionis usum redactis , ac in decem di septem plenariis ex uni--rsa Africa Conciliis orthodoxa doctrina ac disciplina egregiis legibus confirmata. Porro tantum ab universis illarum pio vinciarum Episcopis uni Aurelio tributum est, .ut in Concilio Carthaginensi , Honorio VII. & Τheodosio II. celebrato , Patres haec eidem dixerint et macuit e tam petua omnitim , in episolis omniatis de Concirio dandis sanctuas taa fora Abs= ibat .
Aurelius in epistola Bonifacii H. nomine Publicata . acriter reprehenditur , quod appellationibus transmarinis sese opposuit . Sed memoratas literas esse supposititias notavimus tib i. cap. I . nam Aurelius , Augustinus , aliique , appellationes in causis.
fidei admiseres in illis enim siupremum iudicium in Romano Pontifice esse cognostebant , ut ibidem probatum est . Quod etiam egregio S. Doctoris testimonio epist. Ιεa. obiter confirmatur , ubi Donatistas Melchiadis sententiam latam in favorem Caeciliani Carthaginensis in Africa a LXX. Episcopis damnati repudiantes , veluti ecclesiasticarum rerum ignaros his verbis increpat : An forte non debuit Romanae Eccissae Me eludes Epistopus