장음표시 사용
361쪽
praeferit, fuerar te; minat 8 Et haec de Aurelio Carthaginensi. Num Pelagius ilibus laudatis Patribus, quos acerrimos hostes expertus est , superstcs suerit , mihi plane incompertum fateor. Ille enim dudum a Praylo Hierosolyma eiectus , obseuro exitu vitae finem imposirit. Caelestium anno ηa . adhuc in vivis suisse liquet ex Mario Mercatore, qui in Commonitorio ad I hom
sium Imperatorem haec scribit de Caelestio : Me eri tamquamdam Zosmi benignitate plenam ad Afros Episcopos me-rnit , qua ive abnsus es , vel a De abutitor ad muIurnis ignorantium deceptionem. Quo testimonio reiiciuntur ii qui cum Iohanne Latio lib. I. de Haeresi Pelag. c. η. putarunt eas Zosimi literas pro Caelestio ad Africanos datas fictilias esse. In praefatione autem eiusdem Commonitorii haec leguntur : Per ρου commonitortam erenuo funestisi mo errore , imperiso praecepto
bus Marius Mercator significat, post Pelagianos Exepiscopos anno 43o. Constantinopoli eiectos, Caelestium quoque ex eadem regia Urbe detrusum ante ceIebratam anno 43 I. die α8. Iunii
Synodum Ephesinam. Nulla deinceps Pelagii veI Caelestii mentio in veterum monumentis invenio ; illi enim igni aquaque interdicti , miseri , extorres , ubinam latitarint , quove anno decesserint, ignoratur. Libros , quos superbi illi divinae gratiae hostes scripsere , sparsim in hoc opere indicavimus ς eorumquq elenchum exhibet vomus lib. I. Hist. Pelagianae cap. q. S r.
Pegasiani in Θnodo Ephesina enis Nesorio damnati . Dis pos schismatisos nuIsim eanonem in favorem 'Iagianorum saluisse mostinatur. ULtra promissa extendere opus sorte videbor , cum historia Amade gestis & striptis S. Augustini adversius Pelagianos una SI cum eiusdem S. Doctoris vita ad finem perducta, ea prosequor, quae in hac ipsa Pelagianorum causa post sanctissimi magistri T t a obi-
362쪽
obitum integro seculo evenere . Sed quicumque attentiori cura
considerabit , id bellum unius Augustini armis esse ab Ecclesia profligatum , id a me iure factum dicet, qui de Augustinianis
scriptis narrationem institui . Immo longe maiori gloriae vertitur , vel mortuum Augustinum, novis subinde cladibus hostibus fugatis, continua catholicae religioni trophaea erexisse, quam simpci stitein toties de eisdem triumphasse. Mortuo Augustino Pel giani in Oriente, Semipelagiani in Occidente novas res moliri, meliora sperare, di securius loqui caeperunt. Etenim Pelagiani NOstorio novum atque amne dogma de Christo docenti suppetia tulerant, a cuius latere Imperatoris decreto avulsit , de proxumo consilia ministrabant . Theodosius , quo exortos in Oriente tumultus componeret , per Petronium virum clarissimum cum Caelestino Pontifice egit de Synodo Oecumenica cogenda : quo annuente Synodum ad sestum Pentecostes anno 43i. Ephesiim indixit. Porro cum Theodosius adhuc in vivis esse Augustinum pustaret , tantum virum Synodo pernecessariuin ad eamdem a
ciendum duxit , destinato ad id muneris Magnio Magistriano: qui ubi Carthaginem cum sacris divalibus appulit, a Capreoloqui in Aurelii loco successerat , intelligit Augustinum obiisse ,
datisque eidem Imperatoris literis , re insecta Byzantium revem titur . Scriptores Augustiniani regiae epistolae exemplum producunt morsias apocryphum : etenim illae literae dicuntur datae IV. Idus Augusti Cossi Basso& Antiocho, cum tamen Synodus mense Iunio eiusdem anni celebranda foret . Curtius ac Torellus Consules tantum ponunt , mensem quo litem scriptae sint , omi tentes . Sed cum literae pro Synodo cogenda ad Cyrillum datae sint XIII. Xal. Novembris anno 43o. , itemque sacra imperam toria eodem mente ad omnes Epitcopos emanarint, dubiae illae literae videntur, Consules anni 43 a. praeferentes. At cum Εb gnius Carthaginem tantum circa Pastha venerit, tesse Capreolo in literis ad Synodum , rectius Qrte videri poterunt emissae ineunte anno eodem 43 I. de quo nolo cum quopiam contentionis sunem ducere . Aliunde tamen earum fides in dubium reuc catur. omitto enim stylum humilem & abiectum , nec Theod sanas literas redolentem id enim interpreti vitio deputetur ex ipse contextu tedarguuntur . Haec enim ab Imperatore scripta leguntur a Decrevimos ad S. D. N. Caesesssem uitas MeD-
Antistitem feribere , conciliam rogat obse/ vato antiquitatis
363쪽
more ; G ut nos in pectus agnosceret, rogavimus , erigeret, quam υoDe nyri imperii civitatem, S eum Episcopis desiniar ,
quae nos feriaturi fumus cmos inferiores . - usum Iam nam primarimn pertinet , omnibus adhibere remeditim : wihi νoiat
Oi Gios sum , ta Ecclesia us defervise dic. Haec quidem
viri eruditi atque antiquitatis studit si illius saeculi stylum sapere negabunt , sied paucis illius epistolae dicta falsitatis convinco .
Imprimis ille titulus eorum temporum epistolis non addebatur; non enim Imperatores Pontificem sanctissimum Dominum nostrum appellabant , immo Pontifices ita literas claudebant : Dominis
nostris Imperatoribus Cos . ut in literis Zosimi aliorumque pasIinulagitur . Rurses non Pontifex sed Imperator sacra divali Synodum indixit . Ita ipsa Synodus ad Caelestinum Papam stribit rQuia vero necesse es , ut omnis quae consecuta fiant , sanctuati tuae Agni centur , non potuimos non scribere fecundam ominnivim nossem Salvatoνis Chri tantarem , pila oomque ae Chrsi amantism Imperatorum no ornan DALBonem , ex multis variisque pravinciis Episcopos ivra CC. in Dies umMetropoti nos convenisse . Postea : Ciam pia CZ isi amantiam Imperatoriais edicta , per ρ- δελπι cvocati , lcmpus S. Θnodi eo fusi praescriberent diem Veia Pericloses dic. Quin im
dimias , ON huic Spnodo quam ese ius,iis , no am praesentiam
in his , os mi mus, exhibemus; ep. 9. apEd Binium . Locum vero Synodo deputatum non a Pontifice , sed ab Imperatore ex his ipsius Theodosii verhis in epistola ad orientales deducitur. Deptitavimus enim , inquit , Est esse m civitatem , terra marique accessu pereommodam . S. Lco epistola a 3. ad eumdem, Theodosium , pro abroganda latrocinali Synodo Diostori scri-hit: Genera m Θnodum tabeatis insi a Ira iam celebrari. Pro qua re etiam ad eumdem literas dedere Valentinianus Augustus Ciusque seror atque uxor; quibus tamen Theodosius male constitus aures non dedit. Illo autem , anno sequenti , desuncto lices Marcianus Imperator Leoni obediens Concilium cogi consensit , seribens ad eumdem errorem Eutychetis auferendum pexceIebrandam Synodam te aia Isre ; noluit tamen eamdem intra
Ital frum cogi , sed seripsit se sacras missurum , at ad ρο-doin
364쪽
pi debeant conventae . Hie lites te leguntur ante actionena primam Synodi Ca Iehedonensis . Cetera vel O quam Parum congruant cum aditis ea in causa a Theodosio , nullus non videt.
Hic enim falsa Candidiani clamitis ictatione deceptus , acta Synodi rescidit, ac Cyrillum Sedis Apostolicae Legatum custodiae tradendum praecepit, eumque una cum Memnone Episcopo Ephesino dignitate piivavit ; licet te postea melius cognita sententiam hanc revocat it . Usiemet Cyrillus hosice titulos sivis literis ad Synodum apposivit : Sanctae SFnodo , gratia Dei , pientγβ moromis G CFrisianissimorum Imprea ordim decreto in fae Ep/Gordim Me repori cong regatae. Sed tempus fiorte in his plus iusto abstumo . Ut ut sit de his literis, constat tamen Theodosum per Ebagnium Magistrianum data ad Augustinum epist ta , eumdem Ephesium invitasse ,' quam Capreolus mortuo iam Augustino legit , ut ipstemet, in epistola ad Synodum amrmat.
torIs Dre a finis ori erant , aetericis recordationis fratrista coep/ycopi no i Araiasini pr. Mentiam pecia ars rationerninagitabant . merum ρὼod eae tuum iam inm e vivis exces- iEP cmwperissent , ego aegram tuam in uationem , Iicet ad praedictum Augusiniam des nata foret , excipere eo ramus &c. par, a, 'nodi Ephesime caP. 9. Eadem tradit Liberatus diaconus Carthaginensis cap. r. Breviarii . Verum S. Doctor iam
lib. de Praedest. SS. cap. Ir. 2 dς Dono Perieu. ca D. ad. QUOS Ithros iam Nestorio tumuItus ciente conscripsit) ct in Enchiridio cap. qo. quod opus statim post damnatos Pelagianos emisit. Immo In epIstola seu libro ad Dardanum ante Pelagiarum danariation si rapto, quoS etiam nondum nominatim impug nat ex a Ret r. cap. 49. quaerem an sit aliqua disserentia alia, praeter ibi assignatas , inter Christum di ceteros fractos , ait '
365쪽
num 4I 8. scripsit: immo ct ante annum qio. in literis ad Gallicanos Episcopos de Lepotii palinodia, eamdem haeresim prae
damnaverat ; ut lib. I. cap. a 3. narravimus . Nestoriana auiatem haeresis orbi innotescere coepit die Io. mensis Aprilis, Co T. Felice & Tauro; qui fuere anno 428 dicente pro concione Anassasio eiusdem Nestorii consiliario : Dei genitricem nouos dicere praefuniat, quoniam Mario homo Dit ; G Deiam ab homine generari nimis es immessibile: ex quibus verbis a Nessorio
acrius propugnatis , haeresis exordium habuit. Legatur Liberatus diaconus Carthaginensis in Bieviar. cap. q. Sed ad Syno. dum Ephesinam redeo . Nestorius quo maturato ad Synodum itinere causae securitatem ostentaret , peractis Paschalibus solemniis , magna caterva comitante , Ephesum se contulit . Ad mere inter primos c
mites Iulianus , Florus, Orontius , aliique Episcopi Pelagiani; quod e Caelestini Papae literis patet et Adfuerunt, inquit , Aec defertierant eam Caeos ani iniμiraris operarii Sc. Habuit ergo ferum si magis os exici : fabuit fuisse rei perfectos ο- o doctores . Nam separare difficiis es, os se era iunxerunt: qtita maiore rigantur totino foedera vitiorum . Cum Cyrillus Alexandriae Praesul cum maxima Patrum multitudine Ephesum venisset , nec Iohannes Antiochenus cum suis Orientalibus adveniret, itinerum difficultatem causatus, Synodus cce'ta est . Nestorius cum Cyrillum aliosque Patres contra se stare intelligeret, licet ter Uocatus, cum reliquis interesse noluit;
immo paulo post Epheso discessit. Quare a Patribus lata in
ipsum sententia est , atque haeresis damnatus . Pclagianos eumdem comitatos fuisse , ex Caelestini Papae verbis deduco in epistola contra Nestorium , quam supra laudavi . Ad exunt, inquit , nec defertistunt eum Gossans iniquitatis operaris . Interim advenit Iohannes Antiochenus , qui Cyrillo indignatus, quod se suisque orientalibus inexspectatis Nestorium conderninas. set , adhuc ex itinere pulverulentus , cum clo. sere Episcopis acta Synodi rescindit; Cyrillum & Memnonem sacris interdicit; damnat duodecim capitula Cyrilli a Patribus nuper approbata; atque horum confirmationem ab Imperatore furtim impetrat: quae postea Princeps re melius intellecta revocavit , ac Synodo accessit . Porro illi Episcopi quadraginta , trigintaquinque PO stea remansere ς ut colligitur ex relatione Synodi ad Theod
366쪽
346 HISTORIAE PELAGIAN Εfium per Palladium Magistrianum missa. In actis Synodi par.
cap. 7. 2 9. nominatim omnes damnantur . Lege Liberatum diaconum cap. 6. Breviarii . Et quidem isti tacto schisinate siem simul convenerunt, LegatCs cum literis ad Imperatorem mi strunt, aliaque permulta moliti sint ,' quae in actis pseudosynodi Ephesinae leguntur. Porro ubi Legati Sedis inpostolicae gesta Romae adversus Pelagianos Synodo exposuere , a Patribus uno ore PeIagianorum damnatio conclamata est . Testatur hoc ipsa Syncestis in fine
epistolae ad Caelestinum Pontificem: Ceinum ubi Iecti fiant itisancta Gnodo commentarii de depostione impiorum mugiano-νtim CaeIesii , mugii, Iuliani , Persesi , FDri , Marce Iini, Orontii , G retiquorum eadeo cum imis sentieuitiam , im dieaoiretis G nos forida Girma permanere debeaee, quae a pie-
tute tua fiant decrera , fumusque omnes eu em yententiae . Ex quibus Caelestinum contra Pelagianos Mecreta publicasse intelligimus , quae tamen temporum iniuria interiere . Sancivit etiam nod .dum canon contra Pelagianos , qui Caelestiani eo in Concilio nuncupantur , quod Caelestius apud Ephesium presbyter consecratus , longe Pelagio notior, ibidem cum sectatoribus evaserat . Canones autem leguntur post decretum Synodi comtra Orientales , ad totius orbis Episcopos transmissum; quorum quartus his plane verbis conceptus fuit : Si qes aiatem cois
mos quoque depostos esse . Ita haeresis Pelagiana anno undevia esimo postquam in Africa primum damnata fuit , in Asia ab oreLmenico Concilio proscripta est, longisque Pelagianorum votis citisfactum , qui Synodum .damnati passim & ubique appellabant . Unde Caelestinus in literis ad Synodom datis Idibus Martii anno η3a. Quod sequimur , inquit , C Iestianorum te- santur exempla , quod Rem de SD do Hucusque gesserant. L
gatur Augustinus in calce. libri quarti ad Bonifacium contra duas epistolas Pelagianorum . Inter acta Synodi huius Ephesinae legitur canon , totus Pelagii haeresim docens , ut observarunt Baronius ac Iansenius ex S. Gregorio Papa lib. 7. epistola 47. ad Anastasium Anti henum , ubi ait : IIIa enim Θno 2s , ρυae sese primae 'se a imagine facto es , quaedam in se obuio capitura a serie appro-ν bara ,
367쪽
bata , quae fiant Caesesiit at e Pelagii prae icaonia . Quare
Baronius anno 43 I. num. 76. quem sequuntur I senius, UOLsius, Usterius , aliique omnes , ait, illum canonem editum suis. st a Iohanne Antiocheno in gratiam Episcoporum Pelagianorum , qui illius factioni se se adiunxerant a Canon autem apud S. Gregorium lib. 6. epistola 3 I. ad Eulogium talis est: De Adae anima , quia in peccato mortua non fuerit , eo q-d diabosis in tor Mininis non ingrediatur , cis inis Me dixis . a thema esset . Caelestianos seu Pelagianos EpiscoPos una cum Iohanne Antiocheno & sichismaticis Orientalibus conciliabulo adfuisse probant illi Scriptores ex epistola Cyrilli .& ex Iiteris sanctae Synodi , in quibus haec leguntur e Sunt autem eis iuus nempe schismaticis etiam Pelagiani CaeIesiani , G ex tuis gaidam qui ex Thessalia fiant eiePri . Quare Iohannes Antiochenus reliquive schisinatici, quod egregiam sibi operam Pelagiani Episcopi navassent, ut gratiam aliquo pacto rependerent , canonem Pelagianae, doctrinae conformem edidere . Haec quidem illorum sententia in . Verum salii eos auctores, non dubiis argumentis ostendam. Certum in primis est , Iohannem Antiochenum non admisisse ad suffragia serenda in suo conciliabulo cos Pelagianos , qui Nestorium secuti suerant'; nempe Iulianum , Florum , Urontium ,
Persidium aliosque; in quo illi Scriptores hallucinati sunt . Nam initio quadraginta & amplius Episcopi Iohannis conciliabulum
subscripsere , quorum nomina in actis recensentur ; nullusque Pelagianorum nominatur . Rursus cum a S. Sync do in relatione
ad Theodosium per Palladium Magistrianum missa , trigintaquinque Episcopi schismatici nominatim recenseantur , nullus inter eos Pelagianorum cerritur : quod ipsum in literis Synodalibus , in quibus damnantur Orientalcs, ostenditur . Quid evidentius adduci potest ad probandum , nec Iulianum nec Florum ceterosque Episcopos Pelagianos Nestorii comites , stia fusi fragia in conciliabulo Iohanni Antiocheno commodasse Z Hoc ipsium colligitur ex literis Concilii ad Caelestinum , in quibus Patres loquentes de Iohanne Antiocheno haec habent : Sibi Us vetat couegium circiter triginta hoMinam nomen Episcoporum
habentiuis eouegit, quorum alii extorres vagantur nec EccD-
fas habent , alii spe n-ra o gravibus de causis a Metropo-
368쪽
3 8 /HISTORIAE PELAGIANAE ni G Caesesiani , G ex tuis quidam , qui ex Nesatia su
eiecti Sc . Ex quibus Pelagianos non inter illos triginta , sed potius illorum triginta comites vel adstipulatores esse deduci mus et alias , cur una cum i Ilis triginta Episcopis conciliabuli
acta non subscripsere ZSed neque illud dici potest, Episcopos orientales , qui pro
Antiocheno contra Cyri lium conspirarunt , Pelagiana haeresi insectos fuisse ia Nam cum abseluta synodo , Antiochenus obstinato contra illam mimo discessisset, iterumque cum iisdem Episcopis Antiochiae Cyrillum sacris interdixisset , acceptis minacibus literis Τheodosii ab Aristolao Tribuno delatis , quibus illi& Cyrillo, si quam primum non convenissent, exilium indicebatur , fidei suae symbolum texuit; quod ceteri Episcopi Antiochiam vocati substripsere , ac per Paulum Episcopum Elmssenum ad Cyrillum perserendum curavit et in quo sane Symbolo , quod in actis Concilii Eptiesini legitur , ct recitatur a Liberato cap. 8. , nisi de Christo Domino verba facit, altumque de controversiis Pelagianis silentium . Porro S. Cyrillus eo symbolo lecto , Catholicum Iohannem cum ceteris suis Orientalibus pronuntiavit , datis de hac ipse re ad amicos literis . Valeriano
Iconii haec scripsit: Univers Oa ien Ies Episcopi imia cum D mino meo re glasEfimo Antiochenorum 'scopo Iohanne perferipiam manissamque conditionem c arum construere solveris sis , quoniam putatos quidem Nestorii novitares eondemnari, anathematizantque nissum ἰ quod ipsum ex siuggesto publice in Alexandrino templo testatus fiuit . At si Iohannes & Collegae Pelagiana dogmata P QPugnassent , mancum fidei symbolum edidissent; neque Catholici ponuntiari a Cyrillo debuissent, ni s etiam Caelestii errores scripto damnassent. Hinc cum Synodus de illis triginta schismaticis Caelestino scripsisset, non eos qui dem dignitate privatos , sed ecclesiastica tantum communione exclusta , rescripsit Caelestinus οῦ μ bis outem , qui eiam Nest, pio viden κ μνi impiecoce IMMUR ', acque feferos eiusbie e-ribtis addiderunt, quom iam Legatur in eos vestra sententia , tamen nos quoque deccmimus, quod videtur. Miata pronicienda iant in tantas eatiis, quae Aposolico Sedes fuere offlexit . QMd Loquimur , CHestianorum resantur exempti, modaestem de Θnodo M vique gesserura. Quibus Pontifex diversam orientalium , a Caelestianorum causiam declarat , neque in
369쪽
Orientalium depositionem cohentit, sod tempus resipistendi tribuit : cum tamen Caelestianis hanc indulgentiam non exhiberet ; eos enim Lium vertere coegerat. Sane orientales irati Cyrillo , .quod capitula illa duodecim exarasset , quae dein Synodus sequeretur , eisdem reluctabantur , quasi Cyrillus unus Conciliorum magister haberi vellet . Hinc latae contra Nestorium sententiae nomina addere recusabant ;unde Caelestio , ne dum Nestorio , Patronos semet praebere vi- dehaptur . Ex quo ea nata suspicio est , Nestorianos eos esse vel Caelestianos. Ecce verba.Synodi in epistola ad provinciarum Episcopos : Cum primis Nesorii G Caesesii sententias se i manifese fiant ex eo dept edens, quod Nesorium nobisc- com
Utraque pars tum Cyrilli , tum Iohannis Antiocheni , communionem cum Caelestianis sibi invicem exprobrabat, quo adversalios in hominum detestationem atque Odia traheret. Cyrillus loqtiens de Iohanne Antiocheno ait: Cum vis eorra di iij fer Iohannes , ωbiculumque ingressus eses, aram Diverti emtus , sente4tiam patidam G seu cam cum iis tune , quos eon sentientes Fabebat. Erant autem viri agreses, G siani
deposti , G qui Nesorii dementiam raebantur ; in epistola ad
Caelestinua a. Porro hanc eamdem calumniam Cyrillo schidia-tiei inurebant , ut ex eorum literis ad Rufum Thessalonicensem patet, quae in conciliabulo hesino leguntur: Sed nee istiae, aiunt , Ianctitatem tuam praetereat, Cyrillum & Memnonem non eontentos fuisse ort/odoxam Idem corrupisse , verum omnes quo ne canonicas sanctiones procu cavise . Nam qui a diser dioecesus at e provinciis excomunicatione percu fuerunt , tuos usos satim in eommunionem receperant. Atios praeterea de disress etiam haeres s accusatos , eadem sentientes eum Cae-
ob id a Do Diset ano veI Metropotatano excommunicatos , ec- .eu sua disipona eontempta, communioni resiluerant . Hanc quidem ab Orientalibus de Cyrillo calumniam falso diffamatam adeo certum est , ut a nullo in dubium id vocari possit ; σει nim Cyrillus cum Catholicis Pelagianos damnavit . Illa vero quae Cyrillus de orientalibus publicabat , quod Caelestianos incommunionem admitterent, non per calumniam quidem scripta
sunt; sed ex siuspicione concepta, tum quod Pelagi mi tamquam V v a Nestot
370쪽
Nestorii excubitores advenerant' tum quod orientales eidem Nestorio favere videbantur , & si qui aderant Pelagianorum, eos ad colloquia admittebant . Ex quibus tamen non fit, Orientabes posse a quoquam tamquam Pelagiana haeresi insectos traduci , cum umquam Pelagianos ad serenda secum suffragia admiserint , ac Cyrillam infamaturi , eumdem communicati cum Pelagianis consilii accusaverint. Quae aperte demonstrant Orientales damnasse non modo Pelagianorum doctrinam, Verum etiam persenas , & nisi susp&ione collusionis cum Caelestio accusatos fuisse a Catholicis : quod ex siupra datis Synodi verbis non obscure colligitur . Reiiciendus plane est Ricciolius , in cuius catalogo Praesulum Antiochenorum par. I. tomo 3. Chronol. ita legitur: Iohannes haereticus 427. Fuit enim Iohannes Orthod xus , ut datis ad eumdem literis Syxtus Papa , Cyrillus , ac Proclus ostendunt . In Synodo Calchedonensi act. I 6. his encinmiis ornatur : Sapientis in Iohannes Antiochenus Discopus, ρώi haereticorum ma ricta re Hens , G aposorica doctrinae re-Hυ - dogma declarans , totius Orientis confessonem , velut ex uno ore , lanctis iso Procis , G ei qui per idem re dis mamdi regebat gubernatura , desinavit. Videatur Liberatus cap. Io. Breviarii.
Hic tamen Vossit insignis Scriptoris, itemque Claudii Mena di , cuius opera duos priores libros operis imperfecti contra
Iulianum ab Augustino exaratos primum obtinuimus , sententia reiicienda est. Menardus cum in actis Synodi Ephesinae Par. q. e. 7. itemque c. 9. inter schismaticos a Patribus fidelium communione privatos Iulianum Epistopum legerit, hunc Iulianum Pelagianum esse contendit. Vomus vero lib. I. c. 6. Hist. Pelag. cum a schismaticorum Legatis in epistola ad Rusum Par. 3. cap. I 3. Iulianum nominatum viderit praesentem tunc Ephesi ,
ac vocatum ab eisdem piissimum ae sanctus uis Eridieae Episcopum , haec subdit : Nec dubitamus , qoin idem D qui Campanus . antes fuerat 'scopus ψ additque , tilianiam Campano per imperia e edictum Disopatia detestam, ad Maricos confugisse , atque ab his seu veriam veri Episcopatias Eridicems honorem , seu ti Ium sagum honoris ergo eonsecutam . In primis Menardi dictum refellitur , - quoniam Iulianus , qui eX- communicationis sententiam inibi subit, erat Episcopus Larissis. Nam par. 3. in qua schismaticorum apud Ephesoni acta recen-