장음표시 사용
421쪽
prorsus a vero aliena asserit; ut certe in Pros eri rebus totushosipes ille Scriptor videatur . Interim chronologia Baronii ac Flaminii corrigenda est , qui anno 449. notarium illum fuisse Leonis asserunt; quo munere Episcopi non sungebantur; ut constat ex literis eiusdem Leonis , qui notarios filios semper dicit, numquam fratres nominat . Neque de hoc dubium est . Postea Baronius ad annum 466. scribit eumdem vixisse Episcopum annos a4. Flaminius vero a a. & ambo mortuum assierunt anno 466.
ut anno 449. quando contra Eutychetem scribi coeptum est, iam Prosper inter uisicopos fuerit. Anno 41 r. XVI. Kal. Aprilis Valentinianus Imperator Ro- uomae insidiis Maximi , cuius uxori vim ille intulerat, perem Deus est. Natus erat teste Prospero L sonas Iulias, Honorio XILet Theodosio vIII. Coss anno 4l8. nodis memorabili , quo Pelagianorum damnatio toto orbe conclamata fuit . Marcellinus tamen in Chronico ad sequentem annum Plinta di Monavis Cost
natum eumdem autumat V. Nonas IuIias . Petavius rem sublite dimittit . Verum ex Olympiodoro diligentissimo iIlius aetatis Scriptore Marcellini sententia Praeserenda est . Etenim initio
anni 4I . nuptiae inter Constantium S Placidiam celebratae su runt . Verba Olympiodori dedimus libro I. cap. m. Prius vero natam Honoriam quam Valentinianum , idem auctor prodit: ne , inquiens , nata ilia , quam Honoriam nomretam ι , nus item , eui Vatintiniano nomen datam . Dictus fuit Caesar anno ga4. ab Hellione Magistro ossiciorum Theodosii nomine Caesarea veste Τhessalonicae indutus . Sequenti anno Romae Imperator Augustus creatus fuit iam septennis ς quo anno potestate Tribunitia decoratus est, ut putant ex titulo literarum dat. VII. Kal. Februarii, Sporatio Consule anno gra. IN. FLMaontiniq-ntis Pontifex ineolus, Germaηicus inroras, Mawanieas inebis
rus, Sarmatitas ineθων, Tribunitiae potesatis Getes septies, Imperator vicies in ira Cmfui Septies. Hi tituli Ieguntur in SP
nodi Calchedonensis tertia adiicne editisnis sub Syxto , itemque Coloniensis Binii : at Graeca exemplaria illos hon exibent. Videntur ergo ab aliquo sciolo adsuti . Neque enim Christiani Imperatores post Gratianum Pontificis titulum sibi usiurparunt. Viriat Valentinianus annos XXXV. menses VIII. Imperavit vero annos XXIX. menses III. Obiit sine prole irriseula duabus f minis relictis Eudoxia 2 Placidia, eodem partu editis anno q37. IV.
422쪽
IV. Non. Novembris ex Chronico Alexandrino . Non est nostii instituti eiusdem Principis tum Virtutes , tum vitia recensere . Ille sane orthodoxam fidem defendit , ac severis legibus in haereticos animadvertit . Adhuc puer sub Placidia, datis ad Patroclum Arelatensem literis; quas lib. I. caP. 24. Produximus , Pelagianorum Episcoporum audaciam compescuit. Auctor est Gennadius , Valentiniano imperante , Iulianum olim tum a Zosimo & Caelestino , tum ab Ephesina Synodo ac Syxto III. toties
damnatum obiisse . BaroniuS ad annum qi'. nuIn.-s4. arguit
Gennadium , quod dixit Iulianum decessisse Constantio G Va- nfiniano imperantibus . At iniuste Gennadius reprehenditur ;nam eiusdem liber Basileae IrI6. inter opera Hieronymi excussis , tradit Iulianum moletuum Maontiniano Consantii io 1viriperaneae s S ita olim legit Petrus de Natalibus. Unde editio Sus. nidi Petri eorrigenda est , quae ait: Moridis Valentiniano C Cons.rntino eius filo imperante : nam Valentinianus ex Eudoxia coniuge duas,tantum filias suscepit ; ex Procopio lib. I. de hello Uandalieo . Ut erius qui quatuor Augustini contra Iuliamim libros tamdiu desideratos posteris dimavit , in praefa tione operis imperiecti laudat haec verba Prosperi cap. 6. de Dimidii temp. Promiss. In Iratia μoqiae nisis apud Campaniam con stitutis , dum venerabilis c iam stolico honore nominandas Papa Leo subverseret ci contereret Peugianos , maxime MDantiis : & statitia infert: Ex o immaniter Gennadium erras eteonsat , qui sub Valentiniano G annm ollisse in Do cataDeo commemo ae . Sed Vignierius ipse immaniter erravit , dum Leonem Valentiniano imperante haud Pontificem putavit . Le nis Papae armo XV- Uale tinianus occisus fuit . Legitur epistola S. Leonis α9. O sequentes, datae Malentiniano AQUO VILU Asieno Cos . nempe anno Aso. Pi Osper vero ante quatuor paginas eiusdem voluminis , quod appellat ille Auctor , nempepi omissione 38. ait: Sob Constantio G naci ia Mensa, quo- ω Onestius Masentiniantis pius et Chrisianias imperat tic.
Vignierius hunc Ualentinianum Imperatorem huius nominis tertium , cum alterutro Ualentiniano I. vel a. forte confudit. Hi eidem Scriptor assimat diu Iulianum sit pernitet u fuisse , Lerinense etiam caenobium petiisse , ubi a Fauno Abbate imprudem ter exceptus , eiuSdem animum Semipelagianis erroribus infocis . Addit attigiste Iulianum tempora Fulgentii Ruspensis , ae
423쪽
tandem in Sicilia ludi magistrum fatis concessisse ; idque ex
NSS. testimoniis quae in lucem se emissurum poemittit , probatum sibi esse autumat. Ceterum nobis interim assensum suspendere licebit. Iam enim ab anno ηa6. ex Cassiani libris Lerinenses pravis de divina gratia opinionibus insectos accepimus:
atque anno 429. ex eo caenobio Hilarium Arelatensem magnum Semipelagianorum Patronum egressiun Prooer asseruit. Fulgentii aetatem cumdem attigisse pueri sorte concedam : nam Iulianus anno Aio. erat diaconust quod ex epistola S. Doctoris i 3 i.
ad Memorium Iuliani Patrem intelligitur . Illam enim detulit Possidius Episcopus Calamensis , cum a Synodo Africana celebrata post Consulatum gloriosissimorum Impp. Honorii VIII.& Theodosii II. Augg. anno AI o. Legatus ad Honorium destinatus suit'; ex codice Concit. Africae . Ibidem vero Iulianus
diaconus abbAugustino commendatur . Fulgentius vero natus est iuxta Baronii sententiam anno η64. nostram vero quadriennio post . Non possum hic ncti execrari si illissimum errorem , ut mitius loquar , Petri de Natalibus Episcopi Equilini , qui
libro tertio de Sanctis inter Divos Iulianum Pelagianum conninmerat , hunc in capite 39. titulum inscribens et De Sancto GDano Confessore . Quo loco in testem vocat Gennadium , qui et amen cap. 4 r. aperte de Iuliano scribit : Posea Dero lare Peragii defendere ην asse, frust adverses Augusin Oim gnatorem iuitis Dbros quatuor , et iteram Iibros octo . Et tamen haec per summam imperitiam Equilinus scripturiti: Bie frust adve in quemdam. repugnatorem eius Zibros quamor, et iuriam adverses aisos haeresarctas Libros octor Augustinum haeresiarcharum nomine infamato . Et hos homines scribere lGennadius ait Iulianum clarum ibisse inter Ecclesiae Doctores
antequam ad Pelagianos accederet: unde insertur non adeo iuvenem fuisse.anno ΑΙ .aut Fulgentii pueritiam excesserit . Plura de eodem diximus libro prima , ubi illius genus , studia , coniugium , aliare descripsimus . Scripsit Iulianus adversus primum librum S. Augustini de Nuptiis & Concupiscentia libres quatuor, quos nuncupavit Turban-tio Episcopo Pelagiano , qui postea ad bonam frugem rediit . Hos consutavit Augustinus altero libro de Nuptiis & Concupiscentia ; ct plenius sex libris contra Iulianum inscriptis . Ille autem secundum illud S. Doctoris volumen octo libris rursus ador-
424쪽
tus suit , quibus S. Pater in opere imperfecto respondet . Scri-b t Iulianus duas se epistolas ad Zostinum scripsisse . Totidem alias S. Augustinus eum dictasse tradit ; Romam unam , alteram duodeviginti Episcoporum Labscriptione firmatam ad Rusuin Episcopum Thessalonicen semis Illius epistolae ad Zosimum fragmenta quaedam recitavimus ex Mario Mercatore lib. I. cap. I 8.Ι insenius in indice Iibrorum a Iuliano editorum Omisit librum de Constantia ; quem tamen se legisse Beda affirmat in praefatione ad lib. Canticorum . Quo loco ibidem seda duos Iuliani libros commemorat in Cantica exaratos , quorum Primus inseriptus ab illo suit De Amore ; ubi hunc posse a se dis voluptatibus segregari ostendit : in altero vero sacri epithalamii expositionem construit , haereticis sententiis iuxta Pelagianam scholam utroque libro aspersb; ut Beda aperte demonstrat. Etenim veluti veneno antidotum opponens , duos di ipse libros elucubravit ; in uno ea quae in libro de Amore Iulianus tradidit , refellit ; in altero autem Canticorum explicationem aggreditur. L. Pelagiani a Leone Magno tam severis legibus coerciti sunt, ut εἰ per triginta di amplius annos nihil contra ipses deinceps ab Ap stolica Sede sancitum legamus ; obiit sanctissimus Pontifex anno salutis 46 I. Pontificatus vero XXI. de fide orthodoxa optime meritus. Ille enim Manichaeos, Nestorianos, Eutychetem, aliasque pestes profligarat, atque eas inter Pelagianam quoque haeresim ultimo paene ictu iugulavit . Gelasius Papa in epistola ad Episcopum Honorium, Leonem postremum ponit Romanorum Prae insulum qui Pelagianos damnarunt . An foriose, ait , nescitis hane fare ae de qua si imor , G ab Aposocea diadum.Sed per B. mem. Inocentiam , ac deinde Zosimum , Θxtum, Leo
nem , eontinuis G incessabinbas sententiis sisse prostratam p
Tantum vero honoris ab hoc Leone Augustino nostro datum est, ut in epistola ad Ianuarium 84. vulgo ad Nicetam , integra ex. Augustinianis libris capita reeitarit.
425쪽
distis Reiorum Disopus . Prosperi obiras, de eotas Epis patu sententia Wofertur . Hures nisi e e. falso adscripii . mannis FIaminii estores notati .
' derim Faustus in locum Maximi Epistopi in Reiensi cathre.
I dra seminus , in Galliam nos vocat , quo tragoediam ab ipse contra Augiistinum concinnatam spectemus - Quo anno Reiorum Epistopus inauguratus fuerit , non liquet . Baronius ad annum 4 a. eiusdem dignitatem revocat, quod Sidonius tunc
Episcopu* in epistola ad Faustum , novam Fausi Discopi di-onitatem appellat . sidonium vero anno circiter g a. Arve norum Antistitem electum , optime idem Baronius deducit ex eiusdem epipola ad Lupum Trecensem. Ceterum iam ante decennium legimus in epistolis Hilari Papae Faustum fuisse Epist, Dum : nam Ponfisex in literis datis ad Leontium & alios GaIlicanos Pi seseIes IH. Nonas Decemb. anno 46a. scribit Patissum ci Auxanium Episcopos intermisse Synodo apud se in urbe e lebratae : Praesente Dot - , inquit numerose concino , e dy--ys proυinciis ad diem natans nosri in honorem P. Petri Apostori per Dei grassam conmegaro , ' entibus farristis G Coepissilvis nyris Fauso G Auxanis , atque agentibus pla-rimis quae vigorem respiciunt auctoritatemque taricii, id a nobis paeis amore es consitutum , ut infententia , qua ob ad- mersone uertasque Iegationis inde directae Griso Domino nosis Inspirante protulimus dic. Gravissima lis inter Leontium Ar latensem & Mamertuin Viennensem Metropolitas agitabatur. Iste enim Diensibus Episcopum dederat ; quod ad se spectare Arelatensis Antistes contendebat. Faustus di Auxanius ab Synodo iudices electi , Leontio causiam adiudicarunt. Quam Ententiam idem Hilarus Papa anno sequenti 463. ratam declaravit r Omnia inquit , quae a vobis seu per fratres ta Coepiscopos vestros Fatistim G Aaxonium de ita , roborantes, eongrega tiones annuas ordinante fratre G Coepiscopo no o Leontio, ori monitis Menoporatanis , quod saepe dicendum es, ee ebrare dia nemini . Ex his ab anno q6a. Faustus Reiorum Episcopus m-tώl igitur , ut eorum sententia Penitus corruat , qui eo tempore Promerum Aquitanum Reiensium in Gallia Antistitem ponunt; Dii Baronius , Belluminus , Sausiatus , di alii dixere. Nam ex Ddd a Si-
426쪽
sidonii Eucharistico certum est , Faustum Maximo successisse dum scribit ad eumdem in Eucharistico: fuerit quis Maximus tiae , Urbem tu cuias monaesesque, Anti s G Abbas, Bis secessor agis . iMaximum vero anno 433. episeopatum indeptum diximus 2 Idem anno 439. intersuit Synodo Reiensi: anno 4 I. Arausic 'na decreta substripsit . Rutilis anno 4r a. nominatur in epi stolis Episcoporum Galliae ad Leonem, & in restripto ad eosdem . In ' quibus3 cum tuter ceteros Faustus non legatur, non obstum d ducitur id temporis Lerinensium Abbatem suisse . Unde nullus restat Prospem locus in Reiensi sede Maximum inter ac ri stum cum praesertim Prospero vigintiquatuor anni episcopatus a BKronio dentur . Accedit, neque in literis Leonis anno η3 a.
neque in literis Hilari anno 464. in quibus Narbonensis Galliae Praesules nominantur, ullum Prosperum legi, sed in his Faustum, ni illis vero Maximum eiusdem decessorem . Insuper etiamsi Prosper fuisset Reiorum Episcopus , non bene dicit Baronius ad annum 466. Prosper Regienses in Aquitanio Episcopos ; nam Reienses non Iocantur in Aquitania , sed in Narbonensi provineia secunda . ,. Iohannes Antonius Flaminius in vita Prosperi , Ferrar;us in
Martyrologio . di Itali Scriptores communiter asserunt , Pro
rum fuisse Episeopum Regii Lepidi in Insubria. Et sane illa Ee-elesia suum esse hunc Prosperum contendit . pioque cultu eius quotannis memoriam celebrat . At neque verum est , illum Regiensibus piaefuisse annis duobus a viginti; ut tradunt proxime memorati Scriptores, eius obitum usque ad anuum 466. produ eentes . Nam anno qς I. Faventius erat Regii Lepidi Episcopus , ut patet ex literis Synodi Mediolanensis ad Leonem Pa-Pam , quae Ponuntur ante ς I. epistolam eiusdem . Ibi enim I
gitur : Ego Faventios Episcopus Regienses Ece sae in omnias roscripto consens , G subferus. Immo tabulae Ecclesiae Regiensis , quas in Italia sacra profert hellus , circa annum 4 8. Elpidium Regiensem Episcopum ponunt. tincla s Ρrosperplurimos annos illius Urbis sacris praefuisse dicendus est , ut ex
antiquis eiusdem Ecclesiae breviariis Ferrarius refert , iam ultra Anthemii tempora episcopatus Prosperi excurret : cuius rei nullum antiquum auctorem laudabimus . Ego quidem cum videam
427쪽
mmnes Scriptores qui Pro ero viciniores fuere, illius nomen au-sque ulla dignitatis sacrae mentione recitare , Vix adduci possum, ut eumdem fuisse alicubi Episcopum credam . Gennadius c. 88. ita scribiti Proser homo A itanicae regionis: qui tamen quo libet Scriptorcs vel EpiscopoS vel Presbyteros , eorumdem sacra .dignitate recensita nominat . VictoriuS ex eadem Aquitania, sic Prosperi coaetaneus , illum tamquam Episcopum non appellavit in epistola nuncupatoria ad Hilarum Papam . Gelasius in indice auctorum approbatorum , cum ceteros Episcopos nominas stir, ac postea etiam Hieronymum presbyterum dixi sset, additi Lim in cara Proseri viri re Vio Umi. Non autem hine
cogimur ad negandum , eumdem Presbyterum fuisse ; nam ibi-uem de Rufino ait: Rinnus vir religiosus; quem tamen presbyterum fuisse certum est . Et hi eodem seculo floruere. Proximo vero nullus Prosperum Episcopum nuncupavit ό non Fulgentius libro I ad Monimum cap. 3O. non Victor I unonensis initio Chronicorum. Abbas Biciariensis initio Chronici ait : PosEnsbitim Caesariensis Ecclesin Episcopum , Hieron main Iora
&c. Primum ultimum Epistopos dicit , non item Prosperum . Miror autem Vossium virum alias diligentissimum ,,ex Marcellino Comite , lib. I..Hist. Pel Q. cap. I 8. Prosiperum Epist pum nominare; nam ille ad Consitatum Viviani ct hasilii unius Gennadii verbis loquitur ἱ quem transcripsisse nemini dubium esse potest . Inde etiam Ado mum Prospero testimonio dedit . Honorius Augustodunensis in lib. de Script. Eccles . num .iη6o.υci cap. 94. dicit Prosperum Episcopum unde plerique in eam sententiam abiere . Sed id amanuensium erratum fuit : nam cum ad verbum omnia ille transcribat ex Gennadio , ubi hic habet: ' r homo Aqui anica regionis , fra mone febouj etis, es assertionibus nervosus dic. Honorius legit: Pro r Epi- costis A itanicae regionis , fermone fcbolossicus , et asserti nibias nerv fias &c. Q eis tamen sic errasse , dum Episcopum Aquitanicae regionis Prosiperum stribid , cum Narbonensis regionis Episcopus dicendus suisset , non credam . Cur enim ho- miui Augustodunensi tantum esrpris amicem Z Est enim Augu-
nodununa in provincia Lugdunensi prima . Quod st Martinus Polonus ti Trithemius qui Post coinlleatos annos ab obitu
428쪽
Prosperi vixere , illum Episcopum appellant , antiquis plus mdei habendum puto. Quo anno S. Proiper obierit, incertum est. Seripsise illum Chronicon usque ad captam Urbem a Genserico , Quod accidit anno clys. scribit Gennadius . Marcellinus Comes ut adhuc: superstitis mentionem facit ad annum 463. Philippus Lahhe , qui catalogum sui Bellat mini de Scriptoribus Ecclesiasticis eruditis observationibus illustravit, scribit, decessisse Pro erum anno ηs6. Etenim Victorius Aquitanus in laudata epistola nuncupatoria , quam anno 4r7. scriptam esse, ex paschali caractere aliisque temporum notis eidem additis certum cst, vocat Prosperum sanctum ac venerabilem virum. Sed levis haec coniectura est ; nam eo tempore Sancti titulus etiam vis
ventibus deferebatur', ut passim patet: ct Prosper ipse vocat Leontium diaconum , ct Hilarium Episcopum sanctos in episto Ia ad Augustinum . Immo cum ibidem Victorius nominans Hieronymum sanctae memoriae illum dicat , neque ea raonoris praefatione utatur in nominando Projaero, eodem auctore eo anno
ηs . Prosperum adhuc seperstitem fuisse credo . Plura scriptit Prospernam praeter Chronicon , quod integrum nuper donavit laudatus Lah, tomo . I. Bibl. M M. tres pro divinae gratiae defensione epistolas,dedit , ad Augusinum , ad Rufinum , ac Demetriadem e quarum postrema cum inter Ambros anas circumferretur , nostro Aquitano restituta est auctore Iohanne Cossero , Lovaniensibus adprobaritibus . Baronius ad annum οἶ 3. scribit , hanc epistolam'ad Demetriadem a Be 'da lib. I. in Cantica Piospero adscriptam mises di alteram con tra divinam gratiam ad eamdem virganem ab eodem attributam Pelagio . Sed utrumque fallum esse nam ibi Bcea' non Pelagio, sed per errorem Iuliano attribuit epistolam ad Demetriadem pro sensione liberi arbitrii exaratam A alterius vero ad Demetriadem epistori a Prospero scriptae , ne meminit quidem - Εgregitim volumen edidit contra Collatorem , de quo superius plura dicta sunt , uti etiam libellos quosdam , queis ncnnullorum Gaulorum , Vincentii Lerinensis , ac aliorum obicctioncs contra A gustini doctrinam diMlvere conatus in . Colchre est carmen 'eiusdem heroicum contra Ingratos , nempe Semipelagianos divinae gratiae decurtatores . AIiud vero poema de Provi n-tia non est Properi , sed hominis Semipelagiani , ur a plerisique notatum est . Idem tamen composuit librum Sententiarum CCC-
429쪽
CCCLXXXVIII. ex variis S. August ni libris conssatum. Tria iusta volumina auctorem praesesei unt Prosperum ἱ quae tamen o haud ab illo composita fuisse pro certo habeo. Sed paulo fusius
In primis auctorem faciunt hunc Prosperum Aquitanum libro-ium de Praedictionibus a Promissionibus Dei , qui in partes
tres divisi sunt . Ego vero non Prospero Aquitano adscribendoSillos libros existimo , sed alteri Prospero Asricano . Horum Voluminum auctor Parte 3. cap. 6. narrat, Aspare Carilingine c.nstituto , nempe anno q34. cum a Tregetio contra Genseri cum feliciter pugnatum est , puella a daemone ibidem vexata , mirum quid sie praesente evenisse. Aecedi aatem, inquit, os quine decimas domistros iHuceseret dies , ascendente nobiscum
Beerdote , ut matutinum tuu saeri tam fori erretur, euam praepossus M auore perdaxit &c. Igitur ille Scriptor
ad annum 434. Carthagine morabatur; cum tamen noster Pi Osper id temporis in Galliis contra Semipelagianos excubaret; uti ad annum 433. e pendimus . Rursus idem Scriptor par. 3. promissi 38. iuvenem se Carthagine suisse siub Aurelio Antistite testatur: Cum sncta paschae somnis ageretur inest vitas , c AIecta tiate et undique omni cario Lare eriam a retens maDi-ttido facerdot- mu Ioram Pate e dignae memoriae nominan t tises Atirerius , eaeosis i m patriae eiυis , eathedram iuic Deo CHestis G Babali Gfedit . tone aderam edim foetis G amicis , orque ut δε ado centiam aetas impatiens eis cum- quaque vertebat Sc. Hoc templum Caelestis anno 339. consecratum suis, quando Honorius Imperator edicto templa idolorum eumfuis adiacentibus satio Meosis defiant; ex Prospero ibidem . Ex his patet hunc Scriptorem fuisse civem Carthaginensem , cum ante armum qoo. ot anno 43η- Carthaginem in
coluisse se dicat. Quod etiam ex iis quae in fine libri de quadam peculiari Carthaginensium conssietudine tradit, non Obscure eoi sigitur . At noster Prosper fuit Aquitanus; di in epistola ad Augustinum ait: Ignotas idem tibi faeie sed iam ali arenDF, s reminiscaris , animo ae fermone eo erras . Quod fieri non potuisset', si eo tempore Carthagine fuisset sub Aurelio ς cum Augustinus ob Synodos frequentiores Carthaginem fiepissime frequentaret ; unde di videre Prosperum, R a Prospero Videri potuisset . Haec sciabit Casscdorus , qui eodem quo Pro-
430쪽
Qer, & insequenti taculo vixit, initio libri de Divinis lectioni hus ' Sanctas e Profer sedulo cura tegendus es, i ires
obros totius aiactoritatis divinae in rentum quinquaginta tribas titulis comprehendit , ad instar piscium quos eviangenta retia. de huius faetin tempestos profunditate traxerunt .. Porro hic memoratos hucusque libros de Divinis promissionibus designari, patet ex praefatione di peroratione operis. Nam tres priores paristes A quadraginta capitulis singulae constant . suae vero haseonsequitur, in viginti capita distribuitur; ultima ex tredecim eonflatur . Et perflictura , ait in peroratione , comm in a-ginta tria: in quo numero fuerati tui pisces reti inritatis imcorrapto , post resurrectionem, Domini inflane capti fiane, mini a sanctorom fguscaoces θα Quare duos Prosperos coaetaneos fuisse puto, hunc Africanum , alterum vero Aquitanum ex Genanadio : α ille focte fuit' Regii Lepidi Episcopus in In Q hria . Sequuntur libri tres de Vita contemplativa Iuliano Episcopo inscripti , quorum idem Prosiper auctor publicatur . Sane illos Prosperi esse ex antiquis existimarunt CCdogandusέpi opus -- sis in lib. de Laicali institutione; Synodus Aquisgranensis sub Ludovico Pio ; a Thecdulphvs Aurelianensis , qui scripsit de Spiritu Sancto anno 8o9. cuius liber editus est, a Simoneo . Ceterum non esse Prosperi , sed Iuliani cognomento Pomerii , qui Arelate in Galliis rhetoricata docuit, cuius scholam Caesarium ivvcnem adiisse in uerius dicemus . . mihi paene eertum est ex S. Isidoro in lib. de Eccles Script. eap. I a. ubi agens de .ID Bris eiusdςm Pomerii, ait in finx capitis : Ediit etiam , in ΔMutiis de Virbribus insi Wmiu ; Miss 'oque . tres dae F
ι nam de mitis o virtutibaes . Qui sinc libri sunt illi qui Pr
steri nomine vulgo circumieruntur . In quorum primo, ut imie st tur in praefatione libri tertiis agitur de vita contemplarios; in altςro ali vita ; iri postremo de vitiis G vim ii Luis xccedit, ab hoc Scriptore lib. a. stap. 9. Hilarium Arelaten sem etiam atque e iam Iaudari , suod Prosyer Aquitanus non
ita liberaliter fecisset ; cum Hilarius Arelatensis Semipelagio rum in Galliis coryphaeus suerit ἰ ut ipsemet Prosper testatur in literis ad Augustinum . Ibi vero loquitur de Hilario mi iam defuncto , nempe .pQst annum q49. Se vero non esse Episcopum
piam ostendit .hb. I. cap. I. unde qui putant hoste libros inh