장음표시 사용
71쪽
X. QU Henni, pos resurrectionem non eadem fabere nos eor
pora abo iri corpora , ta reverti in D m , ne itae eo; portatis tantum animae sinus , quod priis fuimus , anatfema Ποί. I. uni dicunt , animas prius fulse quom natae fiant, taxon eum eo ore fecundum exemptam primi seminis a Deo μ eidie feri , anauema Dr.
PINIΤ DE FIDE DE NOMINE RUFINI .
Et haec quidem in laudato codice leguntur. In his vero anain thematismis reprobantur maiori ex parte Origenis errores , ut
Iegenti epistolas Hieronymi ad Avitum, di Epiphanii ad Iohannem Hieroselymitanum , patebit . unde habemus Rufinum nostrae provinciae insignem striptorem , ct dum viveret , S. Augustini amicissimum , ab omni haereseos Origenianae crimine se purga sse , ac in Ecclesiae Catholicae communione destinctum : neque enim , si secus contigisset , assertus suisset a S Gelasio Virre uioses . Cum vero videam a Hieronymo in prooemiis ad libros FZechielis , itemque Hieremiae , quos post Rufini mortem interpretatus est , eumdem acriter perstringi , fatis probabile existimo , Iaudatam palinodiam in Hieronymi manus non per venisse': cur enim piis correcti hominis manibus tam severe in stiliasset y Utcumque res se habuerit, iIlud notandum est, nihil a Rufino ibidem asseri de peccato originali quod sorte eam semen tiam , uti ejusdem postea ditapulus Caelestius dicere solebat, non ad dogma fidei pertinere, sed inter adlaphora reponendam arbitrabatur . Ibidem tamen in secundo anathematismo Pelagia norum dogma de gratia condemnat e ut planum sit , de divinae gratiae ad opera Pietatis praestanda necessitate , Rufinum Pelagianis olimpi cmuisse, ut iure in Synodo Romana sub Gelasio, de arbitrii libertate per semetipsam ad virtutem capessendam sine auxilio Dei sussiciente , a D. Hieronymo reprehensus asi
72쪽
cit sius in Θnodo Carthaginens ab Auretio Primare damna. ttis , E cfum pergeny , presb re conseratur . PeIagius ab Aclusino , G Hieroumo scriptis confutatur . Iraeo Hos
Cum Pelagius ac Caelestius aliquamdiu Syracusis substitissent
id enim facile siuspicor , quod vel initio haeresis ea urbs erroribus insecta suit in Africam se contulerunt . Indicta erat ab Honorio Imperatore celebris illa collatio inter Catholicos, di
Donatistas anno OII. cujus rei fama commotus Pelagius , ejus que Achates Caelestius eo sorte cursum intenderunt, quo celebres
silos Africae Episcopos cognoscerent . Pelagius absente Augustino Hipponem appulit , indeque Carthaginem venit , ac Paulo post in Asiam prosectus est . Scribit haec Augustinus lib. de G stis Pel. cap. aa. Poseaquam in Amricam , inquit, venit me ab-
snte , myiro ides Hipponens Litore exceptias es , tibi omnino nihiI ab tuo uri odi adiditam es , quia G eitias quam putabatur , inde profectos es . Posmodum ejus faciem Carum
gine , quantum recolo , femei ve iterum vidi , qtiando eara ustionis quam eum δaereticis Donatisis Habituri eramus, occupatis us fui: iue vero etiam ad transmarina properaυit. Ex his Augustini verbis bis in Africam Pelagium transset asse putat Jansonius e sed non ita est . Nam Hippone versius Asiam profecti , Carthagine piaetervehuntur : ibi vero Pelagius exscensionem fecit , celeberrimam urbem ac Synodi Patres invisurus . Inchoata est illa collatio Kalendis Junii in thermis Gargilianis,d cent is septuaginta novem Episcopis sussagia pro Donati parte serentibus. Catholici Antistites ducenti & octoginta sex eo tempore Carthagine numerati sunt . Τriduo vero collatio duravit. Inserta legitur tomo 4. Concit. edit. Regiae a pag. Io I. Papirii Mamnis opera primum in lucem edita et eiusdem Uero compendium recitat Augustinus tomo septimo . Ex his patet Pelagium mense Maio Carthaginem appulisse, cum eo ex universa Afri- ea Episcopi confluerent. Pelagio interim Hierosolymam prosecto , Caelestius Carthagine substitit , statimque contra peccatum Originale garrire occae pit , praesente adhuc Augustino , qui sane tunc primum Origi-
73쪽
intellexisse testatus est lib. 3. de Dec. mer.& remis cap. 6. Ante
parvum tempus , ait , s f ibusdam tra ur0 eouoquentibias ensis mihi aures per ictae sunt, eum tute apod Carthaginem esemias , non ideo po/vulos baptizari ut remissonem accipiant peccator- , sed ut janct centiar in Chriso . QOa novitate permotos, ta quia opportunum non fuit ut contra aliquid dic
rem , ta non latis homines erant, de quorum gem aiactoritate solituos, sociis hoc in transactis atque aboIitis habui . Caedestius nova dogmata late per urbem spargebat, plerisque siuam in hientiam adductis, scholaeque omnes ac congressus novis disputationibus ebulliebant . Ille vero cum quibusdam excellentioris scientiae homo videretur, ad Presbyterii dignitatem aucupandam subdole irrepebat: idque facile impetrasset, nisi Paulini Diaconi industria uti haeresis novae magister, accusatus & convictus misisti. Ista quidem recitat Augustinus epist. 89. ad Hilarium in sol. 3. quaestionis : Me tomen hic deese anquos arbitror , maxime apud Caruaginem , sed jam occiare musscant, timentes Me sae fundatis σω Meis. Nam unos eorum nomine Celsias , in ejusdem civitatis etcosa jam ad Pressterii honorem Iurrepere coeperat; sed sensimo Iibertate fatrum , propter fas i . fas eontra Chrisi gratiam disputationes, usque ad fodictam episcopais perductos es . Res autem, reserente Augustino lib. a. De Pec. orig. cap. 3. hoc pacto se habuit. Diutinus Diaconus indigna tus novo dogmate plebem Carthaginensem infici, ac dis Italis cuncta compleri, Caelestium novarum dissentionum ac doctrinai um auctorem ad Aurelium Primatem Carthaginensem , aliosque coli A . ga S Synodum Vere novo de more celebrantes detulit. Accitus il-
ia. Ie in iudicium , Obiiciente Paulino , negasse ipsum originis peccatum respondit: Dixi de traduce peccati me bium esse , ita tamen ut eui donasit Deus gratiam peritiae , consentiam, quia diversa ab eis adirivi, i utique in Eceissa Cathorita rensia toti sunt Presbteri. Instante vero Paulino, ut auctorum nomina PrCduceret, respondit, Sanctus presbter Rinnis, Romae qui marsi eoru DEI BD Pon waelio. Ego audiυi tiaram dicentem , quia tradox peccati non st: Urgenti vero accusatori , ut alios quo- . que nominaret, indignatus respondit: Non tibi in Seir unus δε- eerdos Z Errores quorum Paulinus C estium accusavit , recitat Augustinus lib. de Cessis Pelagii cap. I. I. Adam morta in factum , qai sue peccaret , set e non peccaret , morte rux est.
74쪽
α . Quoniam pereatum Adae usum solum Laeserit, G non gentirhomanum. 3. Quoniam DX Ac mittit ad regniam , quemadmodum Evangeriam. 4. Quod ante adventum C si Merians Bomines sine peccato. r. Quoniam infantes nuper nati in tuo symtu funt , in quo Adam sit ante praevaricationem. 6. Quoniam
neque per mortem veI navaricationem Adae omne genas hominum moritur , neque per resurrectionem Chrisi omne genas H miniam resargat . Septimum etiam hunc e rem, Hominem posse esse sne pereato , G mandata Dei facio eus odire, s sent.
Coelestio obiectum fuisse , testatur Orosius in Apologetico. Scri-hit autem laudatus Augustinus ad Aurelium e me ira objecta iant , nempe Pelagio in Synodo Diospolitana , ni ediam apod Cartha pinem a Sanctitate ma , G ab anis remm Episcopis diacerentur audita atque damnata . Paulinum Haeretici delatorem D. Ambrosii Diaconum fuisse recte Baronius subucloratus fuit: quc d diserte tradit Marius Mercator in Commonitorio ad The dosium Imperatorem : GIesitis , inquit, quidam Eunne s matris v ero editus , ante viginti psis minos annos disci sis Gauditor Peragii , ex ressus ex urbe Romana Carthaginem Amriatae totius Metropuim venit, ibique de sericini is eapi iis opis Aure tim Episcopis memorutae Urbis per Abeuum a ς dum murino Diatono Inm memoriae Ambrosi Medio amen Disopi s ate atos . Hic idem est Paulinus qui eiLsidem Amis
bini vitam descripsit. eamdemque Augustino nuncupavit, Quem plerique cum Paulino Nolae Episcopo Perperam confundunt.Ceterum cum Caelestius sine ambagibus dilucido dogmata illa anathematizare recusaret , a Synodo anathemate ipse percusis abscessita. Augustinus lib. a. Retract. cap. 33. Isim vero diascipulas eius iam propter tales ossertiones apud Carilagineis in Episcopali judicio , Dbi ego non interfui , excomminicationem
meruerat. Haec accidisse anno η I a, Verno tempore constat extiteris Concilii Carthaginensis ad Innocentium datis circa a uintumnum. anni 4is. ubi ante ferme quinquennitim ii dicatum de Caelestio ibidem fuisse Patres perscribunt . Ille publico anathemate proscriptus , ex Africa fugiens in Asiam se contulit: ne tamen uti haereticus palam traduceretur , simulque la am contra se siententiam ab Africanis declinaret , ad Romanam Sedem appellationem interposuit . Testatur hoc laudatus Marius Melis
75쪽
di presbyter fuit consteratus Ecclesiasica , inquit , eommunione privatus es , a qua sententia ad Romani Episcopi examen credidit appeuandum . O a mox idem Vs sne ratione ne e-Ha , Ephesum A ae urbem contendit , ib ρα ausus es per obreptionem Iocum presbterii petere . Non ergo in Siciliam se contulit ex Africa Caelestius, ut putavit usterius lib. de Antiq. Eceles Britan . caP. s.
Johannes Latius qui rerum Pelagianarum historiam paucis perstrinχit, lib. I. cap. 4. haec stribit : Unaee Caelesti appeuatio ad Apsoricam Sedem , quam incuDat Aaronius , doceri posis, non υideo . Nams in priori , inquit, tuo Carilaginens Iad eio Calesius appeuaricnem interposi mirum videripotes Asi- eanos Patres fecundo judicasse , G ad Innocentiam gainquennii tempore nuuam notitiam ejusdem oppeuationis pervenisse. Haec ille , set imperite . Etenim ut ineluctabile Mercatoris , quem
Latius non legit, testimonium Proxime recitatum omittam , extiteris rasmi Papae ad Aurelium di collegas datis anno ΑΙ . h hemus , Caelestium Carthagine damnatum Apostolicam Sedem appellasse: de illo enim haec scribit: Pariter vobiscum vovimus habere tractatum de iIIo , qui apud vos , Aut us per Ateras dicitis , fuerit accusatus G ad minam qui e assererer innocentem non refugiens judicium ex aneuatione 'sina venerit Sedem . Scio Latium suspicari literas hasce Zosimi supposititias : sed cum ceteris legitimae sint , nullo iure appellationem Caelestii omni scandamento carere assirmavit. Certe easdem legit Facundus Hermaniensis qui anno syo. floruit,indeque lib.7.cap. 3. eamdem Coelestii appellationem inculcavit e verba Auctoris damus interius cap. I 3. Sed eadem Caelestii appellatio ex Paulini Diaconi , qui Caelestium accusaverat , libello ad Zosimum evidenter ostenditur. Ex codice Vaticano exhibet illum Baronius ad annum 4i8. inter alia haec ibidem recitantur. Quem, nempe
libellum , ieeirco direxi , quia me Iicet Irimone Basi Mens δε,-Haeonus a tνa Maritudine eum gestis Sedis Apsoneae directis,
Carthagine eonvenit IIV. Non. Novembrium die, ut adessem,ad
Osolitam sedem , cst tuae judicio sanctitatis, ad quam me fugisse funestum est , nee de turum fore premitterem , s ariversem me , CX non pro me fuisset ista sententia. Ubi tone igitur nihiI agere potui , quia is qui ad Sedem Apostoricam provocaverat , defuit , quem oportuerat utique 'merita Dae v IIa
76쪽
tionis adferrere , maxime eam vitii agente V Iutore, setivo m etfom humanas leges, inperior es semper iue qui vicit . Ex his constat, Paulinum Diaconum , audita appellatione Caelestii, Romam illico se contulisse , ut contra eumdem coram Innocen tio Romano Pontifice latam ab Synodo Carthaginensi sententiam defenderet . Inquit enim : Ubi , nempe apud Apostolicam Se-dem , nihil agere ρ tui , quia is qui ad Setaem Aposto cam provocaverat , desciit . Liquet Caelestium catae dissisum , Innocentii tribunal subterfugisse , ct elapso quinquennio , coram novo Pontifice veterem appellationem postliminio interpositisse. Patres vero Africani iterum Caelestium condemnarunt , quod interpositam appellationem Innocentii timore perculsus omiserat . Et haec contra Latium suis ciant. De literis Zosimi vide lib a cap.6. Sed non prior fuit isthaec novae haereseos peracta Carthagine damnatio : nam olim S Cyprianus ibidem in Synodo LXL Episcoporum eamdem Proscripserat . In epistola s9. ad Fidum inquit : A baptismo atque gratia neoo prolibetur ,' quanto wa gis prohiberi non debet in ny qui recens natus nitu peccaυit, nisi quod seu dum Adam earnacter uatus , contagiam mortis antiquae prima nativitate contraxit, qui ad remissam peccato-xom accipiendam Me uso facinus accedit, quod tui remit mi' non propria , sed a lena peccara . Hoc antiquum ac venerabile Africanae Ecclesiae decretum in faciem semper Hlagianis Augustinus illisit . Anno sequenti cum publice in Ecclesia Carthaginensi in Caelestii dogma rogatus, declamaret : Rogo vos, inquit , ut pauo iam acquiescotiset Iego tantum: S.Caprianus es,
quem in mandis fumes , antiquus Episcopus Sedis hujus ροid fenferit de haptismo parvosorum , immo quid femper EceIesam
feesse mox averit , muta iam accipite , serm. I 4 de verbis Apostoli verius finem: statimque positam Cypriani sententiam inculcat . ΕCdem testimonio S. Maltyris usius est Hieronymus in fine libri tellii Dialogorum . Quare non sine divinae providentiae consilio factum est , ut Caelestius ab irato Numine Carthaginem ablegaretur , ubi dudum convictae ac damnatae ant uitus ea in urbe haereseos reus , fidelium communione privaretur. Interea Carthago novis de gratia & libero arbitrio quaestionibus personabat, ac Caelestii fautores Flavium. Marcellinum V.C. in partes trahere conabantur . Is anno superiore ab Honorio Imperatore in Africam fiamma cum potestate misius , Collatio
77쪽
Ni celeberrimae apud Cari haginem interfuerat , ac pro catholicis Pontra haereticos sentcntiam Pionuntiaverat r interim Principis decreta contra Donatistas opperiebatur . Cum vero Caelestianos disputatores molestissimos pateretur , illarum quaestionum quas illi moverant , solutionem per literas ab Augustino petiit . Hincusque Pelagiana haeresis sermonibus ac collocutionibus ab Augustino aliisque cohibita suerat, nullis contra eamdem scriptis emis. sis . Urgente tamen amicissimo vim , atque ob Ieges in Dcnatistas nuper Promulgatas de catholica Ecclesia benemerito, Augustinus stylum in Pelagiamn acuens , tres ad Marcellinum libros edidit , quos de Peccatorum meritis S remissione inscripsit. In horum primo Adam, nisi peccasset, minime moriturum, ejus, que posteros originali labe insectos nasci demonstrat. In altero
vero quatuor hasce quaestiones solvit. Utrum possit esse homo sne peccato . Utrum st. Si non est , cum pessit esse , cur non se.
Utrum qiat omnino num am diuum necatum habuerit, non δε--m quisquamst, verum etiam potaerit anquando esse , vei posse . In postremo volumine nonnullis argumentationibus, quae in Pelagii super Paulinas epistolas commentariis legebantur , re spondet e nam eosdem S. Doctor finitis duobus libris prioribus acceperat. In hoc sane opere Pelagii consilium laudat , qui sub aliena Persona ea Contra Peccatum Originis obiecerat , ne novitatis inde invidiam labiret e me ergo , inquit S. Pater ca P. 3. quae hunc sequuntur errorem , nimium permero G Cis istianae repugnantia veritati , eredo od vis iue tam egregie ciri itanus omnino non sentiae. Degebat Carthagine Honoratus vir doctus,&ab ineunte aetate Augustino carissimus quem nondum Christianum ad Manicheos audiendos Augustinus eo morbo iniectus, hortatus fuerat: cui postea egregium volumen de utilitate credendi , in quo Manichaeorum vanitatem consutat , nuncupavit. Hic quinque quaestionum solutionem S. Doctorem rogaverat, cui Augustinus respondens sextam contra Pelagianorum errores Carthastine iam serpentes addidit. Ego autem, inquit a. Retrael. CaP.
3 6. intuens supradictam haeremis novam inimicam gratiae Dei, sextam miri opo i quasionem de Dratia novi testamenti. Erat
Honoratus Catechumenus ex cap. I 8. unde corrigendus titulus,
ubi in plerisque codicibus Episcopus nominatur . Hoc opus habetur inter epistolas , S est I ao. ad Honoratum e quam dum scribebat , tres a Marcellino remissos libros recepit : qui notariorum
78쪽
riam incurIa mendis undique scatebant, quos mille occupation, bus implicitus tamdem emendatos ad eunὶdem iterum perierendos curavit : O autem, inquit in epist. II 8. ad Malcellinurn a tionem omnium dieram , G Iacuis attonum amf.necessitatibias impensarum tibi ρ ein re Vere , Π svitex contrifarias mirar ris , 'anta me aeseudam , quae didier/i omnino non po stans, nee agere tua perm stanς, in quae mc petendo admonenao urin
Marcellinus accepisis ab Augustino tibi Os magna diligentia evolvens , cum in secundo Volumine legislet , P sle nominem divi
na gratia adiutum este sine peccato, ea statam dissicultate pereulscs est , qua id ratione fieri posteti; quanuo ipsb Auguitano teste,unus humani generis Seivatos idemqtae Dei hilius sine peccato inter homines vixerit : quod dubium iteium per luei Aingustino solvendum Proposivit . Quia e S. Dcctor libium de Spiritu ot litera exarans prolixam diti cultatis soluticnem Procudit. In eo volumine multa Deo auxiliante ab homine fieri Poste ostendit : quae tamen nusipaam a quoquam facta leguntur . Qua Occasione tradit , legem sine Dei gratia ad Peccata vitanda ncnsiuiscere, sed legi uiuinum auxilium sociandum, cui etiam Christiana fides deputanda est,. Haec veluti prima velitatio fuit,qua S. Augustinus in Pelagianos impetum fiecit . Sed iam nchis sermo vertendus est: ad Pelagium sectae magi- virum in Orientem anno stiperiore prosectum. Hic benigne a Iohanne Hierosolymitano exceptus est: quod adversius Hiel nymum opportuno piae iidio sibi suturus vidcbatur . P. Osceto,Pelagat segregiam se Cperam patrcno suo navaturtim credidit , si Hieronymum scriptis Perstringeret , ejusque famam , quae in Palaestina amplissime persenabat , decurtaret . . Hinc edit s a S. Omre in Divi Pauli epistolam ad Ephesies commentarios carpere octa epit . Interim Hieronymus ccmmentariis in Erechielcm ad umbilicum perductis , Hieremiam prophetam novis expositionibus illustrandum susceperat . In prooemio vero primi libri segreferre se ostendit Pelagium sta scripta lacerate , ac rancida Ru fini argumenta in eademicongerere . Iansenti sontentia est, Hae ronymum Hieremiae explicando intentum Pelagii audaciam di intius patienter tulisse : nam in prooemio lib. 3.zait de Pelagio: Patientiam nosram de CD isi miIDate venientem, maia coπ- fientiae junam arbitraris . Sed plane dansenius hallucinatur.
79쪽
Non eo erat stomacho Hieronymus , qui seperbi hominis commmelias devoraret : nam vix primo libro in memoratum Prom tam expleto , satim contra Pelagium a Ctesiphonte rogatus RPlum convertit . Haec stat ejus verba an pro aemio libri mundi in Hieremiam contra Pelagium et Opinione vir Ium eremiant
in f rebiam , o Deo se imi es arbitrantur , ut aequactatem, quam Ampis Arianorum haeress in f io negat , eunctis fomianibis tribuant, G ponant is oue- ω - , G nitit metiri Sanctorum beatitudini amplius dereonquam et 'orum im rei respondimus , ut potuimus , G s D--ατ vitam dederit, enim responsuri fum s. Et lib. 4. in prooemio de Pelagio pariter loquens ait: Cui respondere dia tacens , G dolorem retio amorans erebra fratrum emps Arione compulsus tum , nee t men Me que prorupi , ut aiactorum .mmina ponerem , Ma eraeos eorripi , quam infamari . Hieronymus stripta satis prolixae ad Ctesiphontem epistola , Pelagii conatibus in Oriente obviam
ivit, illiusque audaciam ac furorem repressit: dubiae autem fidei censebatur quicumque a Ueronymo reprehenderetur . In ea epistola Hieronymus Origeret sinum Pelagio obiecit , renovatam inque veterum Stoicorum apathiam , qua homines sine ullo peccato esse posse dictitabat , divinae gratiae necessitatem monstravit; nihil tamen de peccato originis dixit,quod ea quaestio haud tanto studio agitaeatur a Pelagio, qui apathiae confirmandae unice incumbebat. Sectam iam ille condiderat gaudens plurimos de suo nomine Pelagianos dici, ridebatque sua causa homines insectiones dividi. Fratrum, inquit ibi Haeronymus, inter se eernis jurgia , G rides atque Iaeraris, quod alii tuo nomine, alii Christi appetuntur . Pelagius interim vecto distipulos docebaunii literis mandabat: verebatur enim ne erroris ita argueretur,
ut nullus desen tu locus esset reliquus . Magistii tamen silentia discipulorum loquacitas proferebat . In id consilii Pelagius impellebatur, ut si grata essent , quae discipuli propalabant, in ma- imi gloriam id restreetur , sn minus , discipuli culparenturi Dei gratiam ad opera virtutis implenda necessariam autumabat, sed gratim illam a lege , doctrina Evangelii , atque exemplo Christi minime distinguebat. Hoc Anno XV. die Octobris Dieophilias Alexandrinus decensi, qui contra Origenistas Orientem atque occidentem commovit : ille vero in ejectum in xxilium Chrysostomum, ejuque no
80쪽
men e diptychis expunctum non parum famae suae nocuit. Idcin tamen Theodorum MOPsuessenum Pelagianorum postea magistrum ac patronum , acerrime impugnavit , quo nomine n bis commendandus venit . CCnstat hoc ex collat. s. Synodi V. Oecumenicae ubi haec leguntur et Sancti vero Theopsitas Alexandrinis , G Gregorius Nassenus susceptis querimoniis adversias Triodoriam adhuc viventem, S a versus ejus confrima, scrip- ferians adverses erem epi Ira , quarum pars es et Sanctae m moriae Theophili ad Porporium Antiochiae Episcopom , ibique
fragmenta contra Mopsuest enum recitantur . Scriptae sunt illae Iuterie intra annOS OGq. .ct qOS. quo tempore Porphyrius Antiochiae sedit. Scribit SJohannes Damascenus lib. 3. de Imag. eum
dem morti proximum Johannis Chrysqstomi essigiem adorasse. Theophilum uti Sanctum Apostolica Sedes coluit , eiusque libros omnes recepit . S. Leo Magnus epist. 97. ad Leonem Augustum: S. Theophita 'scopi Auxandrini de episola Pasbari M. Gelasius Ρapa in Romana Synodo una cum aliis Patribus approbavit : indis Ia Beati Tbeo iri A exandrini Epistopi. Paulus Emisenus Antistes cum in Ecelesia Alexandrina de pace inter S. Cyrillum & Orientales vel ba faceret , dixit: me heati Athanasii fuaee dogmata, Haec magni Tadeo ut es Hesrina , eo.
mnar- uti ne orthodoXae doctrinae , acclamante populo: FL
Sa Arias Fuυius MarceΠinias Donatisaris , ae 'Iogiano rtim hos is occiditur . Dies martyrii eis em fatuitor . signe de tuo elogiam . Augusinas Caruagine pobtice e iura gestu in Peugianos decumat . 'Lagias ad Augustinuin ta Demetriadem Virginem feribit . A Nnus quadringentesimus decimus tertius luctuosus Africaratque Augustino fuit , Marcellino viro clarissimo ac sinctissimo haereticorum fraude perempto . Heraclianus Africae gu- hemator ac consul contra Honorium rebellans , hoc anno cum numerosissima classe in Italiam appulit, ac milite exposito ad U hem Properans apud Utriculum cum Marino Honorii duce signa contulit , amissisque ingenti clade exercitu Cartilaginem sie