장음표시 사용
441쪽
roris incusarent, quin potius ex uno Augustino durum illud d ma se deducere arbitrarentur . Illis enim erat, ut Sirmondi. scelerique eiusdem opinionis Scriptores contendunt , Augustinus puppis , ac prora , ct sacra anchora in tempestate . Hinc Valentinus Adrumetinorum Abbas nolebat ea dissidia Augustino innotescere . Pudebat enim ipsum , quosdam e suis sancti Patris doctrinam censurae subiicere . Hinc in epistola ad Augustinuin comparat eosdem cum iis distipulis , qui cum verba Domini non intelligerent, eidem obloquebantur Iohan. 6. Non eaApa , inquit , Domini dicensis, fae oriria impii rani eredis .
Idem Augustinus in Iaudato volumine cap. 18. ait : Nemo erg9 moriaHat, fratres mei , quia nos non dirigeremias Dedim , nis nos pi Dr i e dii mei . Hoc ipsum ex epistola Prosperi ad Augustinum amite colligitur et haec enim de Semipelagianis stribit: Cum aD amdiu tarditatem suam cu sare mauerint, ρώσm non inteuem re Mendere , fmaeamque eorum tacidiorem aper Me ar e apertiorem beatitudinis tuae expositionem υudierint ρ stitare, evenit ex in 'o tome misericordiae Des , iat eam μά-dam intra Africam Iinina moυissent , IV m de Correptione es gratia pranum divinae asinoritatis emitteres.Εt Hilarius in epistola ad eumdem Hipponenstin Patrem , una cum memoratis Prosperi literis scripta , ait: Librum etiam de Golia cytibera arbitrio non habemus . Superes ad om , qaia viri em viae sunt considimus , mereamur accipere . Ex quibus inserimus eosdem tumultus , quos in Gallia contra Augustinum Massilien-- conciverant , dudum ab Adrumetinis fiui1Ie in Africa siustitatos & Semipelagianos in Galliis , eisdem libris quos ad Adrumetinos Augustinus miserat, posse convinci. Sane duo illi Monachi , qui ad Augustinum profecti Adrumetina dissidia eidem fignificat unt , Floium Monachum Semipelagianorum opinionem defendere testati suerant . Haec enim Valentinus stribit: Sepsi/ui FAri , inquit , hie fides es , Pater ; non cor fratres lia
itine Deati. Impraefentia σω audierunt aὴ eo infigam, non Iurisa merita refra dari donam stietatis, se per gratum Redemptinis . Florus ergo ea contestatione obiectum sibi errorem coram ipsi simet delatoribus refutavit. At Augossinius In epistola η6. rogat Valentinum , ut ad se Florum mittere dignetur . Metitis
autem , ait , feletis , quod Dum rogo , s usem a quo di, ne festrae turbaros , ad me mittere non gravemini . Aut F s s a enim
442쪽
cnim non in te uiris Dbrtim nre- , aiat forte infe non in Ie ILgitor dcc. Florus uti Semipelagianuini auctor delatus fuerat; quare ne ex unius errore ceteri in pravas de divina gratia opiniones descenderent , cum eodem loqui Augustinus optabat . Τ tus ergo Adrumetinorum error , non Psaedestinatianorum , sed
Semipelagi anorum fuit. Opponunt Sirmondus aliique , Augustinum epistola q6. ad Adrumetinos haec initio statini sicribere: Nobis retia rant. neminpe Ciesconius di Felix serj- vestram non ua dis=sone tarbatum, eo quod quidam in vows sc gratiam 'induens, ut negent hominis esse liberam arbitrium . Quis autem ex his non intelligat , hosce Monachos ita sentientes in Pi aedestinati no luto haesisse Z Verum ex ipsis Augustino fatis erudite responsionem Maguinus petit ; qui initio libri de Gratia Si libero arbitrio , cum praemisisset se pluribus disiputasse contra liberi arbitrii adversius divinam gratiam defiensbres , addit : Sed quoniam funt ρυidam , qui Ac gratiam Dei defendant, ur negenrHominis Itheriam arbitriam ς cat quanaeo gratia defenaetiar, ne gari exi mens Liberom arbitriam ; fine ac id cribere ad Uespam claritatem, Maontine frater G ceteri ρ i - Deo δεν
vitis , compeiaente malua Garitate ea υi . Disiunctim Augustinus loquitur , quasi delatoribus haud integram fidem comm daret . Nam Iciras eorum Augustitio Innotuerat, uti scribit epistola 46. non quod quidquam fingere voluerint, sed quod prae illis in quaesticnibus imperitia, non fatis congruenter & apte rem exponere potuerint . Noto autem haec ibidem S. Patris vel ba : Proinde Libriam veI epistolam meam , quam scam ad vos I radicti at Drunt , ferendiam lane indem inreu ire, orne e negetis Dei gratiam , ne e Iiberam arbitriam te demenis datis , ut a Dei gratia separetis , eamquam Me tua et I eo-gitare aia id, via agere seandiam Decim uua ratione pes mos e ood omniabo non possumus . Cur non dixit Augustinus , ut no ne negeris Libero arbio tam Z nisi quia exacte duobus illis Monachis interrogatis', cognovit nullum *ncellitarum Adrumetinorum lecta memorata epistola ad Syxtum , errorem adeo crac 'induisse . Ibidem tamen Semipelagianismum plane suo lenia dum iubet, quod in eodem quosdam, Monachorum esse ciGn
verat : unde ad eumdem errorem ex illorum mentibus extiman
443쪽
edisserit epistola 47. Valentinus etiam in epistola ad Augustinum scribit : Libertim arbitrιiam Dei ζrotia non negamas ψ Ied sterquotidianam gratiam princere credimus , G adiuυari confri-inus . Nulli ergo id temporis erant inter suos Praedestinatiani li- herum arbitrium negantes . Denique errasse Cresconium & Felicem , ex his Valentini de iisdem ad Augustinum rescribentis
verbis intelligimus : Nee sc anima Iauciata curata es . Qiaibas propter usam pietatem jumptus dedimus , ne inuera Vfornis cumutaremias ; quae posset fanare Iibri huius gratia , in qua redis et ma functa praesentia . Quibus prosins , quies G pavper omnes fratres extiliavit.in Domino. Quare reliqui qui remanserant in Monasterio , in sententia de gratia & libero arbitrio conveniebant ; a quibus ii tantum qui ad Augustinum REvodium prosecti sunt, dissidebant. At cum illos errasse di Valentinus testatur, di ex Augustino etiam aperte colligatur, con cludendum est , eosdem fuisse in errore ς quem postea Semipelagiani in Galliis asseruere , existimantes negari arbitrium ab iis , qui giatiae essicaciam , atque absolutam salvandorum electionem , ex epistola Ios. ad Syxtum optime defendebant. Ex his patet, Praedestinatianam baeresim apud Adrumetum in Afri
At quod neque eadςm Caelestino Pontifice in Gallis emerserit , neque a Prospero impugnata , vel a Pontifice damnata fuerit , mihi permasium est . Neque novos homines hoc ipsum probaturus in testes vocabo , sed ipsiummet Prosperum , quem pro se testimonium dicere Sirmondus putavit . Haec ille ad Augustinum scribit : MiaDi ergo ferwrum C si , qai in Mas cens Urbe coas adii, in fanctitatis mafriptis quae a versus
Peragianos h.erericos condidisi, contrariam piatant Patriam opinioni ta ecco fico sensit , qtiicquid in eis de vocatione eD-ctorem fecundum Dei propos iam disputosi . Non ergo isti erant Praedestinatiani , qui siententiam S. Doctoris de vocatione eleborum non impugnabant , sed eamdem uti Pauli Apostoli dieiis consormem totis lacertis descindebant . Quid vero sententiae Augustini obiicerent, paulo inferius narrat in haec plane vel bazHoc autem propostam vocationis Dei , quo veI ante mundi initium , vel in i a condit one generis fumani , eIigendoram G
444쪽
ci I sis Gram resergendi adimere , G sum' oecasonem Ie- pyras asereri Sc. Removeri it is omnem inae Diam, toIωγ eoirtutes , si Dei con situtio furea as praeveniat votavrates , Ssub hoe praedesinationis nomine fatu in quaindam in ei necem statem . Haec aliave plura scribit laudatus Pater . Quae quidem Sirmondus ita accepit, ac sii Prosper ibidem illa a suis adversariis asse: a , quasi in illa essent sententia , Pronuntiasset . Sed non is Prosperi sensus fuit . Nam illa ut Augustino a Massiliensibus obiecta recitavit' , tamquam absiurda , quae Augustini de absoluto prax destinandi decreto ante praevisa merita sentenis . tiam consequetcntur . Id enim ex epistolae contextu patet. Removeri , dicebant', omnem in Vimam, reuique virtutes, i Dei tonsi sis fomanas praeveniat vo untates . At de Praedestinatianis dixisset non quidem , i Dei confuditio , sed eo μοδDei consitolio iac. Immo Praedestinatiani, si qui fuerunt, numquam adeo stulti ac paupertini ingenii suisse credendi sunt , ut
dixerint tolli virtutes ς cum plane asseruerint easdem absque nostra industria nobis minime cooperanti s caelitus ecnari : ne que etiam dixere , illud decretum fanctis ocra Oheis teporis adferre . Calvinistae enim , qui veri Ριwdestinatiani sunt , ea
paradoxa negant se admittere , cum tamen reapse eadem devorare cogantur. Hinc Augustinus in lib. de Dono Perstver. cap. I s.ct I 6. respondet Nassiliensium obiectionibus , docens praedestinationem absolutam neutiquam sinctis torporem iniicere : ubi cap. tr. scribit in suo Monasterio monachum quemdam ex prava divinae praeseientiae consideratione apostatam evasime . Unde Sirmondus Praedestinatianis suis in Hipponensi Augustiniano Monasterio natales maiori sorte iuro Poterat assignare . Rursus scribit dicere eosdem , Augustinum epistolam Pauli ad Romanos , nOVa ac antiquis interpretibus Contraria expositione explicasse: gratiam omnibus hominibus universe ac generatim offer
ri ; apprehendi vero ab iis qui quaerunt, petunt , ct pulsant et
Christum Dominum pro Omnibus mortuum ,' aliaque Permulta quae non modo Praedestinatianis displicebant, sed oppositas etiam sententias , uti praecipua sectae theoremata , ProPugnabant. Non ergo contra Praedestinatianos , sed adversus Semipelagianos epistola Prosperi scripta suit . Hinc dicit viris Diridum Pelagianae inpietatis iuudere : quos etiam inserius m agi an.e stravitatis eligatos ignominiae causa nuncupat. Praedestinatiani autem e
445쪽
diametro , ut aiunt , contra Pelagianos stabant. Hoc ipsum es Hilarii epistola probari posset . At ea plane tota exscribenda rei ; ubique enim Semipelagiani describuntur, nec una 1altem linea Pi aedestinatianos designat. In his quidem nobis cum Baronio convenit. At quod vir inia signis putavit Prosperum contra Praedestinatianos seripsisse , in hoc eidem consentire non possumus . Prosper non eos refellit qui suos errores S. Aclusini nomine G auctoritate defendere eo hanων , ut stribit laudatus Cardinalis: ; sed illos qui Augustino obloquentes , per surnmam iniuriam eidem immania errorum portenta affricabant, quo universes ab illius sententiis desendendis revocarent. Hoc facillime ostendetu , si per singula Prosperi opuscula disturramus . Scripsit Prosper responsionem ad capitula Gallorum , quibus S. Augustini doctrinam contra Pelagianos , ut ait in praefatione , visum es aut non inreuigendo, adit inteia i eam noIendo , reprehendere. Prostelo isti non fuere Praedestinatiani , qui in uno Augustino opinionis patrocinium Iocabant . Idem respondit obiectis Vincentii, qui ea ipsa quae Praedestinatianorum dogmata fuisse publicant, Prospero ac reliquis S. Augustini desensoribus imponit. Unde huic merito iratus Aquitanus Doctor scribit in prooemio: Contexiant enim, ε libos possint fenuntiis compreΘendant ineptissimaram Fartim-dam bustemiarum prodigios mendacia , eaque Vendenda Gingerenda ma dis , publice privatimque circumferunt, asseremtes talia in no o esse sensu , quana diaborico continentur iniat
dictito. Qtiae BID in nos ad excitandam invidiam iactitari δε- eiis G j petenter obscriptione unias probaremias anauematis , nis ma gnitas eoru- ρ i se gravari potant, s de nobis ne sentiatar &c. Ex his Prosperi vel bis patet', Augustinum
eiusque disti pulos , tamquam Pindestinatiante haereseos asse tores , a Semipelagianis accusatos fuisse . Hoc ex collatione Chialectionum Massiliensium , di errorum Praedestinatianis adstriptorum , paulo post demonstrabo . Scripsit in seper Prosiper eruditissimam epistolam ad Rufinum , in qua haec leguntur : Cui Augustino inter tot certaminum pamas , inter tot triom riam es ranas , ad iIIuminarionem Eec es . G ad IIoriam Chri-
446쪽
aeum aures opporωπωρ e repererint, scripta etias quibus error mugianorum 1mpugnaris , se amant , dicentes eum obertim arbitrium penitus submoveo , G sub gratiae nomine necesῖ rem praedicare fato em ς avi ieientes etiam duas luiam fomani generis masses V duas credi veiae naturas ς ut fine e tantae ριetatis viro Paganor um G Manicδ oriam ascriba tar impietas. Neque hi erant Praedestinatiani ; cum isti Augustinti num oblocuerenturi, neque illi Manicharismum obiicerent , sed eximiis eumdem laudibus efferrent. Fuisse vero eos homines Semipelagianos, palam intelligimus ex iis quae ibidem Prosper ῆhnectit. Quare manifeste constat, Prosperum editis apologiis , errores non quidem iquos Praedestinatiani tradebant , sed quos Augustini hostes per summam calumniam de eodem Sancto DOetore , immo S de ipsemet Prosipero publicabant , consutasse . Hinc in Galliis Prosper tamquam Praedestinatianae sectae prosemr passim traducebatur , quasi doceret a remantis veritati ; teste Caelesino Papa in epistola ad Episcopos Calliae. Sane hoc principa- Ie Praedestinatorum dogma esse serebatur, Deum alios praedestinasse ad gratiam ct gloriam , alios ad nussum & gehennam ' Ut patet ex anathematisinis Fausti . Hoc autem a Massiliensibus Augustino obiectum , Non vero a Praedestinatianis si b nomine Augustini defensium Ecribit S. Fulgentius lib. I. ad Monimum cap. 3O. Non a rem ignoras , ediam praeterito tempore tui Iu-
ne Sanctoriam , is qui saeiam Gaviis obiam , - d B. Angu- sistis in QPrtione praedesinasionis Qvinae pectatores non adso iam praedesinatos diceres tuae Gum , sed oriam ad peccatum zeuius dicta , quia Us ceseri praeventus es obitu , Profer vire ditas G sanctus , recto G Mir se G eopis fermone . Postea duobus Massiliensium obiectis recitatis , addit: mu itf- e pravitati , quae B. Augawini dictis non ex veritate , sed ex livore Gιιesebatur , eao Proner fremo e Meso die. Cum vero ductissima fere omnes in Gallia Massiliensibus aeratanensibus adhaererent ; Augustinianam non modo sentemiam' de gratuita praedestinatione ad fidem inhorrebant, verum etiamqucslibet eiusdcm iectatores P desinatos ignommise causa ampellabant . Ita Pr per ille Tiro e ita etiam Arnobius iunior loquebantur . Hic in psal. I 46. ait et Ofendimus tibi antecedentem gratiam De i genera in omnium fominum bonam mosintatem .
447쪽
Nola tibi, Praedesinate , ροod Io oor: omnimo me erans' bonam votantatem Christ : Gratia hoc ordine quod diximus antecedit, s tamen pro omnibus passus , s non negas pro omnibas mortuum , si eum Aposolo aseris quod omnes homines vult salvos fieri. Age.nune , totis se a generan gratia , ad ns-Γ eia m accede , ta smi Dier eum A sora euma: Non omnis generaliter homo fa Is erit. Scriptor iste a nonnullis perperam asseritur Vixiste ante exortas de praedestinatione controversias; cum tamen haeresis Praedestinatorum Palam mentionem faciat . Idem enim in psa I. Io8. seribit: Nota ex arbitrio eveni se ut nouet, propter haeresta quae dicit, Deum arios praede si se ad bene imonem alios ad ma dictionem . Ceterum hic Arnobius non obscure Semipelagianum se prodit; nam in psal. 9 ubi plura dixit , quae expendere non vacat , addit et Latus I nilabam quod nouit nominare , Iibe iam arbitritim es , tonIra
od minor pugna Iaxatur . In dextra autem Dei aiaxinum est,ta ideo pritis nominavit Iatias , quia in arbitrio es m eredas prius ,' at dum credideris , gratiam conse diaris . At hic Arn hius sti enuum invenit advocatum ; nam Vossius libro I. Hist. Pel. cap. II. ait, alibi ab Arnobio poni generalem gratiam omnem voluntatis actum antecedentem ; dein ipsum motum bdnum voluntatis ς tandem gratiam quae haec consequatur , quam ninstri Theologi iustificantem dicunt . Sed audiamus Arnobii ve ba ; nam mallem non mCdo hunc , sed neminem extitisse umquam , Vel mcdo extare Semipelagianum: non quod ab ipsis Augustino meo quidquam timeam , sed quod optimorum ingeniorum vicem etiam atque etiam doleo : Obiicitor Me Deo , inquit , nos hoc ita dicere, ut videamur hominis vo aetatemo sendere, quod Dei gratiam antecedat. Nolebant homines isti videri in hac esse sententia , quae superbiam oleret maximam , quasi priores ipsi quae salutem spectant, Operarentur ,' quod tamen post S. Augustinum eiusdem discipuli acerrime contra ipses urgebant: at per calumniam hoc sibi opponi respondebant, cum reapse assererent a divina gratia humanam voluntatem semper in negotio salutis praeveniri . Iuvat tamen iterum ab e
dem eo ipsi, loco audire quam gratiam intelligat . Vigiunter, inquit , rae G non cauαxime , G vides gratiam Dei genera- Iem super omne lominum sum genias . Omnes antecedit gratia multi iri Dingitate dis os . Descendit de eaeis mas , ho-
448쪽
iem . At quid sent omnia ista , nisi extrinseca qtraedam gratia, fidelibus atque infidelibus communisi cuius pallio vel ipsius divinae hastis gratiae Pelagius haeresim voluit obducere , dum in lege , exemplo , st doctrina Christi gratiam collocavit ,' con tra quem toto conatu S. Augustinus in libro de Gratia Christi a
cap. Io. decertat. Asserenda enim est praeter illa extrinseca Dei beneficia gratia intus excitans , qua ad credendum legi, exemplis , ac miraculis moveamur . Eo etiam pacto Faursus excit ri a divina gratia hominis arbitrium fatetiatur ; sed illa gratia erat tantum extrinseca ex Pelagiana ossicina abortata . Verba Fausti sunt lib. I. cap. a . Quid es autem attrafere , nis indieare , nis scripturarum constarionilas excitare , increpasionibas deterrere, dessideranda propo re , intentare Merctenda , iudiciam comminari , praemia- ρώDceri t Quem dicendi modum impugnarat taudatus Augustinus cap. IAE. Insuper Arri hius & Faustus sibi concinunt. Ille enim in Psal. η6. ait : Non
etiam mus Iabiis pandis , ta ira dewum ad gratiam , iat eonfe-quaris, attinger . Quam confecutus confiteberis , quia omnia Dei dona eradendo G deserando confecarias es. Iste vero lib. 2. cap. g. ait : Vides , quia non tribuitur munias fatalis , ni prias iditerrogetur de derium viasmatis . Sed G etim menerit ad baptismum , prius aecedentis voluntax inquisitur , ut rege nerantis gratia sese quatiar . Et in Centurione Carmeno , is praecessis votantas gratiam , deo praevenit ει gratia regenerationem . Quod ipsum de Cornelii fide Semipelagianorum Pater Cassianus olim docuerat Collat. I 3. cap. Ir. omnes vero simul damnavit Aurausicana Synodus pCn canonem ar. Haec susius
de isto Arnobio adnotavi, ut palam fiat eius saeculi Scriptores, qui
449쪽
qui contra Praedestinatos se stare profitebantur , puros putos Mamipelagianos fuisse, qui S. Augustini desenseres invidiosis Me-
destinatianoruin nomine onerabant. .
At ex Fausti libris di epistoIa ad Lucidum , a huius palinodia , Praedestinatorum non modo nomen sed & dogmata grandioribus veluti tibiis instnuere . Lucidus ex Synodi praestripto hoste errores damnat in libello ad Gallicanos Epistopos transilii Q . Proinde , inquit, iuxta ρradicandi satiata Comini , damno vobisiam fenfiam tuum qui dicit. I. Laborem fiamanae obedientiae, divinae gratiae non esse tangendam. II. Qtii dicit post primi hominis Lamum ex toto arbitrium vo-
III. uni dieit quod Gristas Dominus Safvaror noster mortem non pro omnium faute fusceperis . IV. Qtii dicit μod praescientia Dei Hominem visonter compeAut ad mortem , ve quod Dei pereant volantare si pereunt. V. Qui dieit odpos acceptam Iegitime baptismum , in Adam moriatur quicumque deoquerit. n. Qtii dicit anos deputatos ad mortem , arios ad vitam prae
Gennadius Massiliensis in catologi Hieronymiani de haeresibus
appendice , sic errores eorum Proponit. I. Praedesinationi fune qui dicunt, quod Deias non omnes ho mines ad Boc creavis, or omnes fa ventur , fia ue ma ritu i dine hominum ornetur mundus .
II. QMd res generari praedicatione dieas: Venite ac me omnes qui laboratis & onerati estis , di ego reficiam vox; non
tamen omnes ea votantate vocet ut omnes se antur meanum. H.
III. Sed nee omhes qui uso inspirante obedione Doectioni , d, euntis accipere ex aendi in bono opere perfuerantiam , sed
pos istiuos Iabores G insitiae fructus , s non Ini de se
vandorum namero, subreMendas eis vires mendi , ne pedi durent in bono . im. Et e eontrario tuos qui W.edesinati sunt ad vitam aeterin' nam , etiams in persia veI in omni genere pereati Iongorem re votarentur , accepturos oceasonem ρ- ω eredant in. Deum , G secun um Dei prae tam vivant, is possideonin Deietatem iustorum.
450쪽
VI. Quod alios etia, invitos post muIta maIa vera aurabat ad salutem , coos ροψὶ bono opera reiic M, G eo euas inmotam, quo pereant in Hernam .
Verum haec duodecim dogmata , quae a Praedestinatianis asserta volunt , sint illa ipsissima obiecta, quibus olim Massilienses S. Augustini sententiam de piaedestinatione gratuita gravabant ; quo eamdem in invidium , immo odium atque detestationem traherent . Prima fime Lucidi propositio a S. Prospero
non recitatur; ad gratiam enim non ad praedestinationem pertinet . Ceterum S. AugustinuS lib. de Dono perieu. cap. I . Ri o clare ossendit nostrum laborem divinae praedestinationi iun
gendum . Reliquae habentur apud Prosperum inter obiectiones Gallorum H Vincentianas; quod Breviter ad oculum demonstro Seeunda est : Pos primi hominis Lag m ex toto arbitrium vo- niasis extinctam . Et hoc Galli cibiiciebant ex Augustini doctrina sequi: QMd Iliberum artiirtam in fomine nihi sit; cap. 6. Tertia habetur cap. 9. di I. obiectionum Vincentianarum : Quod
Dominus noser Iesus Grisus non o omnitim domi m 1auteredemptione it possus. Quarta est obiectio cap. I. Gallorum: QMd ex praedestinatione Dei , istaeiarari necessise , homi
aes ad peceata com cogantur in morum; quae repetitur rursus ibidem capite II. Quinta est obiectio c. a. eorumdem
Q od ab eis μi no fora praedesinati ad viram , non anserat baptismi gratis originais peccatum . Sexta fuit ebris obiectio
Semipelagianorum , teste D. Fulgentio tibi.ω l. ad Monimum eap. 3 o. citius verba superius laudavimus . Faustus etiam lib. I. ἡ . de Grat. Δ libem aim. cap. q. ah : Si ergo Mos ad villam , a
. ter ad perditionem, res offerant, es deputatis , seis quidam Sanctoram dixit, non udicandi noscimis , sed taleari . Quam obiectionem diluit Prosper in resp. ad I s. Gallorum . Rursus dogmata Praedestinatianorum , prout a Gennadio reseruntur, in Miminis habentur itidem in obiectionibus Vincentii & Gallorum. Prima thesis est obiectio Gallorum cap. I 3. Quod irim Bomines mae ad foc a Deo creati iant, ut vitam adipiscerentinae ternam . sed ut fabimis tonrommodo sciat praesensis ornarent, G ad ori tacem nascerentur σIio m. Secunda est obiectio i psorum Gallorum cap. r. -οή qui vocati sunt , non