장음표시 사용
461쪽
gustino impingere , dum cap. 38. haec de illo sanctissimo Dolesore scribit : Calfo eus permanses tamen , G error tutas ferri mone multo , ut dixi , confractus , Iucta losiam exaggeratus, nec m haere qu.esionem dedit . Quibus verbis S. Augustini de praedestinatione sententiam citra dubium sugillat . Etenim aliquam Angustini sententiam uti erroneam traducit , di hanc ludia hostium exaggeratam dicit e quod de nulla eius sententia adversus Pelagianos propugnata dici potest . Nam tunc Gennadius Pelagianum aliquod dogma tamquam veritati consonum adstruxisset , cuius oppositum erroris inibi insimulasset . Igitur de praedestinatione gratuita id accipiendum venit, cum contra illam initio omnes fiere in Gallia conspirassent ς unde luctaeorumdem errorem exaggeratum , Pronuntiat. Non tamen tradit eam opinionem tamquam haereticam Proscriptam, cum plerique eamdem tuerentur . Gennadio concinit Faustus in epistola ad Graecum , dicens : quid apud doctissmos in Anosi is eriptis senspectam. Ita illi eamdem tibiam contra Augusti
Florebat tunc Massiliae Honoratus Episcopus , qui in Gennadii catalogo Scriptorum agmen claudit. Hunc in eadem sententia cum Gennadio fuisse suspicor , quod in libello de vita S. ΗLIarii Arelatensis cap. 3. . scribit z Emenso biennio , eiam ad meriti proprii percipiendum ex merito praemum , ex vitae fuisse remia B. Pontifex vocaretur Honoratas . Ut quid enim toties meritam in eodem versu , ct quidem propriam incescat , nisi ut ex meritis praedestinatio divina sitspendatur Z Hinc famim est , ut paulo post Cassiano ac Fausto a Gelasio Papa in Ron 1xSxnodo clamn is , uterque , Honoratus scilicet S Gennadius , libellum fidei Romam mittere coacti sint , quo a Semipes agianorum sententia procul se esse monstrarent . De Honorato haec sci ibit Gennadius : S. a que ripa GHasus Roma e Urbis Pomtifex , per scriptaram agnoscens eios fidei integrisonis , refer L pro suo probatam iudicavit. Gennadius vero, quod ob laudes Demipelagianorum male audiebat, fidei libellum ct ipse Romam aes eumdem Pontificem defierendum curavit . Hinc Capite ultimo ait : Et optis de Me mea mis ad Mara Ge a m Urbis Romae 'ifo m . Ita enim legendum tradit vossus lib. I. cap.
IO. Hist. Pelagianae ,' non vero , uti comm L niter ps nitur ,
Loe optis de Me mea . Nam Pronomen tot non potest denotare- Digiliaco by Ut,os e
462쪽
re Iibrum de Scriptoribus Illustribus , neque enim ille est li-her de fide . Porro hunc librum putant ili tim esse qui inter opera S. Augustini torno 3. circum fiertur sit b titulo De Lee ω sicis dogmatibas: Gennadio enim adseribitur ab Hadriano Papa in epistola ad Carolum Magnum , ubi Gennadium di Sanctum di Epistopum Massiliensem dicit . Antequam tamen de hoc libro
iudicium seram , adverto Gennadium duo illa capita nempe 99. & Ioo. ubi Honorati ac sui ipsius librorum mentionem faeit , addidisse post factam Romae a S. Gelasio Cassi ani ac Fausti proscriptionem ; nam ob laudes Semipelagianis datas mala illum audivisse diximus . unde quo se oriani malae suspicionis onere apud Gel sium exsolveret , una cum filo Episcopo libellum fidei transimisit ἔ eiusque mentionem evulgato libro appendicis loco subtexuit . unde in plerisque M. S. codicibus neuti ius nomen legitur ; ut notat Sumidus in scholiis ad Gennadium . Videndum hic est , quo tempore Gennadius hunc librum de Scriptoribus Illustribus ediderit ; inde enim nonnullorum dubi rum sollitio , quae infra sunt discutienda , dependet . Baronius ad annum 49G. Pag. 44 3. ait : Hoc anno moritur Triodusisse H ir jn Caese ria friptor , de μγ isa Gennadisse Theo-dulus presbyter in Caelesyria scripsisse multa dicitur Ge. . inritur hic Scriptor ante triennium regnante Zenone . Haec Gemnadios ρυθ νυ annos ima scribens . Itaque Barcinio teste ILhrum de Seriptoribus Illustribus scripsit Gennadius anno 493. Bene isthaec se haberent , si Theodest mors anno 49o. contigisset ratqui hoc incertum est , nec ullum laudat assertorem . a Iam Mamcellinus Comes in Chronico scribit floruisse Τheodulum post Cons Basilisci II. di Armati anno 4 q. Ex Gennadi tantum colli gitur , non vixisse post annum 49 I. quo mortuus est ratio . Itaque ex eo textu Gennadii habemus , librum de Scriptoribus Illustribus elumbratum non suisse post annum 494. quoniam non diceret , ante trientam regnante Zenone. Quo vero ex illis tribus annis emistis sit , in incello est .
Laudato libro de Ecclesiasticis dogmatibus infarta sunt plura capita ex Caelestini , ut putant , epistola ad Episcopos Galliae; δ quod caput est , magna immo maxima pars Concilii Ar sicani; itemque Carthaginensis a capite a a. inclusive usque adsI. Baronius scribit nescire se , an ista capita addita suerint a G
aso ipsoruet Pontifice, vel eiusdem iussu ab aliquo alio . At
463쪽
Celasius nec per se hoc praestare , nec alteri id ipsum iniungere potuit ; quippe qui decessit anno 496. Addita vero leguntur ouatuordecim capita eX. Concilio Arausicano , quod celebratum est sequenti saeculo anno ras. Illa ergo additio est longe ipso Gelasio posterior ; neque Vacat, a quo conflata fuerit , divinari. Difficile est , ubi de quopiam sinistra opinio invaluit , eidem in- te ram fidem praestare . Hoc Gennadio accidit ; qui cum in libro de Scriptoribus Illustribus , Semipelagianis favorem commoda et , eumdem etiam cum illis sentire an hoc posteriori v lumine communis opinio est . Nam c. a I . haec illum stribere opponunt: Manet itaque sid quarendam salutem arbitrii coertas', ides rationatis voluntas , sed admonente pridis Deo Ginsitan e adfatalem. ut vel erigat , vel equaris , veI agas octoisone fatalis; Me est inspiratione Deι . Item : Intrauis ergo coIuris no a Deo miserante habemus M ac Iescamm DIm
acquiescendo admonitioni cupimus , divim es muneris: ne nou
Iabamor in adepto fututis munere , fulicitudinis nos .e es tae Iestis pariter adiutorii ἰχc. Ex his Ecclesia Lugdunensis iam ab octingentis annis tomo 9. Bibi PP Gennadmin Pelagianodo mali consentientem arguit ἔ μμιyem , inquit , ahy - Δ horis Di sudio ad Deum perveni/e non flesse , non es cauoDciam . fed Pelagianum . Invenisur in Abcuo , en, titia dis est matum Ecclesiasticorum quaedum totis sinitio ; sed omnino tit ana nonnuua in eodem obevo . Peogiani erro is es . Iarimitus etiam Semipelagianistat eumdem accusit apud An natum lib. 7. sui Aug.,cap. a. f. 3. quia ibidem de homine lapis haec tradit: Posquam vero jeductioue fer istis per Evam te-eidit , natarae bonum pcrdidit , paricer c, vigorem arbitrii ,
non tamen electionem ἰ ne non eqsetfumn qa d emendaret, nec merito indu eretur quod non orbitrio disiisset , Quasi in iustauratiae possit homo secundum prCpriam electionem vel resistere, vel obtemperare; quod Semipelagianum dogma ille pronuntiat. Mihi horum iudicia non probantur. Et in primis minime Pe-4astianum est asserere , homini ad salutem obtinendam necessarium esse laborem ; si labor non ex solis naturae viribus , sed exuratiae pretemoventi S Vii tute prodeat. Vosius cap. Io. lib. I. Hist. Pelast. ait : Utrum horum fetferit Gennaditis , certi s satos
464쪽
eo capite II. quod Vossi a recitat, bis lianc quaestionem Gen. nadium solvisse . Haec enim docet: Ut non Iahamur in Mepiose talis misere , senetria inis, serae est G eae sis pariter adiutorii: nt Iabamor , mresatis nostrae es ta ignaviae . Quam sententiam post quinque versus Planam reddit. At Ia-
rem nostrum esse necessarium ad salutem , his tradit Arausicana Synodus post can. as. Hoc etiam fecis in idem cat tuam eredimus , quod accepta per baptismum gratia , omnes
baptizati , Chriso auxi Dante G eooperan e , adfa mempertinent, pessint G debeant , Iuer Iaborare is uerint, adimplere . Quae est ipsa Gennadii sententia . Neque inde Semipelagianus vocari potest , quod dixit: in ac iescamas a miserae in irationi , .nostrae potesaris est , nam etiam cum eligimus bonum , Praeparatur voluntas a Domino. Hinc S. Augustinus lib. de Praedest. SS. cap. 6. ait et Mulci aiaiunt verbiam
meritatis , sed arii c edoni, aAI eontradicunt . Motant ergo isι credere , notant amem tui . Queis loe ignoret 8. H. Me neget Sed eam a iis praeparetur , aDis non prae recur υ Iunias a Domino discernendam es uri e quid veniae demisericoria eias , quid O iudicio . Cui sentent tae Gennadius totus inhaeret ; etenim cap. r 6. paucis verbis denuo plura a se superius dicta repetit, quibus initium sa lutis , Progressum , ac consummationem in divinae gratiae virtutem retundit i mi iam, inquit , eredimus ad fasitem nis Deo invitante venire et non iam insitatum fautem saam nis Deo auxitiante operari e n L is nis saniem auxitidim prome erit: nouum Dei votantare perire , sed permissu pro e tione arbitriι Sc. Loquitur de gratia interna , non de illa Pelagii, quae erat lex ct doctrina; nempe de illa quae datur orantibus . Cum de opere pravo disserit , id in solius arbitrii electionem reiicit; at dum de opere recto.&sancto , non iam Elam electionem ob oculos ponit . , sed Deum auxiliantem di praeparantem voluntatem , in bonum eligat . Et sane non aliter potuit scribere Gennadius ad Gelasium , quem sciret Faustum ac CasIianum reprobasse , quod initium salutis humanis viribus tribuerant, minusque quam par erat, divinae gratiae detulerant. Quare Vossit verbis concIudo: Speramas, autem, non improba ros itidicium gre myyriam , qui tuum animi candorem praesare antiqviorum monamentis fetant, diem ad Zabores Dos censendos a riseritare, modo victaram a quid Icriptis con- , varunt , Optant adfer i . Cir-
465쪽
Circa haec tempora arbitror Faustum decessisse , ante factam paulo post siuorum librorum Proscriptionem . Attigisse illum imperium Anastasii tradit Maurolicus apud Bollandum ad I 6. Ianuarii . Gennadius , quem scripsisse diximus librum de Scriptoribus Illusti ibus primo Anastasii Imperatoris triennio , cap. 8s. de Fausto uti adhuc vivente loquitur ; non solum quia quo Principe imperante mortu sit , non sci ibit, ut in aliis , scd etiam quia hic habet de eodem et Sunt vero eius G atia scripta , quaeqnia Medam legi , nominare noui . Viva tamen voce egregias Mesor G ereditur G probatur. Centesimum vitet annum attigisse ex Sidonio testatur Savaro in notis ad lib. 9. epist. y-Nam lice ad Faustum scribebat Sidonius: Ciatas ita dictis mira δε- Dyssi ne dupliciter lucumitus. andoquidem Mos annos jam
dextera numeraverit, scuis praedicatus eno, desiderandias anc-no , stra Ie Iactis ut GTioue decedas , se re Desistis exuiis ,
t a proximis . At eX hiS VeibiS tantum annorum numerum non
colligi ibidem Sirinondus contendit; de quo alii iudicent . Sane decrepitam Fausti aetatem inde deducimus, quod anno q33. electus suit tertius Abbas Lei inensium4. Quis autem iuvenem suffectum putet Honorato & MaΣimo, tantae sanctitatis atque xv ritatis praesectis Quare eumdem fere centenarium obiisse arbitramur ι Usius est Prospera oletudine ; adeo ut Sidonius in laudata epistola scripserit, mirari Omnes quod Faustus non senesceret . Maxima in quimatione suit in univcisa Gallia g quod ex superius dictis manifestum est . De illius libris de gratia & libero
arbitrio iam satis abunde diximus . Aliam opinionem , cui ob stinatius adhaerebat, literisi tradidit ; nempe nullam creaturamese incorpoream ἔ unde nnn unum Ob eam sententiam adversarium passus est . Claudianus presbyter Viennensis S. Mamertifuiter ,.tribus illum libris consutavit ,' ut tradit Gennadius c. 83. licet Faustum non nominet . Gennadius tamen in eadem Fausti opinione videtur fuisse; nam his verbis librum de Eeclesiasticis dogmatibus conclusit ad Propter vovevos LegisDuras , i ideo animam tantum ad imaginem Dei creatam dicunt , iat quia Detis incorporeus recte creditur , etiam incorporea anima esse eredatur ; Iibere constemur imaginem in aeternitate , simiti indinem in morihusini eniri . Εumdem etiam Faustum S. Avittis Episcopus Viennensis in epistola ad Regem Burgundionum solide consutavit. Faustum contra Arianos scripsisse tradit Gen. I i i a na-
466쪽
nadius , cuius verba dabo. Nam ct de libello. vel epistola Fausti , qua solum Deum incorporeum probat , mentionem ita iiscit , ut eiusdem Opinionem tenere videatur : Legi etas ta a versias istanos G Macedonianos parυ- Iibe tam , tu quo eoufemialem praedicas Trinitarem , Os acum a ersus eos qui dicunt esse in ereaturis an id incorpoream , in quo G divinis testimoniis , OU Patrum eonfirmae sententio , nihil credendum
incorporeum praeter Deum; cap. 8 . Ex illius libelli contra Arianos evulgatione eumdem ab Evarico Rege Ariano tunc in Galliis regnante , in exilium actum existimo ; nam alia me causa latet . iasserius cap. I 3. de Antiquit. Bi itan. scribit Faustum dixisse se in exilio degere, quod homo Britannus apud Reios in Gallia Antistes procul a patria morabatur. Sed vere extra Provinciam sic in exilium detrusum non ambigue idem Faustus signifieat ; siquidem epist. 6. ad Ruricium ait : Propitia diυinitate in secreto religionis congruo G tranqHIDO o in si otio consituri , in Dominos ad rabiginem Longa secarizate contractis soliferae lima casigationis admounu ; tu hae Inquam, ut G magna , s agnoscamos , vocatione donati , dum novos
cives commereis caritatis acquirimus , straefenti in Damus exi-
ID &c. Duis Meus iamrii Dei in necessitatibis no stris bonitarem suae devotioris exereres , Ine sede propxia postes ores , Ine possessoaee divites famias . Quibus vel bis insinuat se longa tranquillitate in Episcopatu securum , exilii castigatione a Deo admonitum , apud viros religiosos se recepim , quorum Pietate , licet propria Sede eiectus , plura sibi possidere videbatur. Scripsit in exilio haec ad Felicem filium Flavii Magni,.qui anno q6o. Consulatum ordinarium gessit .-Magnum pietatis G dei tesimonium , quod per tantariam vasa interva Ia regi nam , G per tot rerum interiecta discrimina , ad nos usque Iatitudinem mosrae Maritatis extenditis . In hae reIegariose Minfra arsifex Dei misericoria gemina exertes spiria ς πω mexcutit paterna sedaritare robiginem , c, o ram circa nos d --ridat Mem , ve am ω adprobat pietatem . Nos ecmat benigna solertia . Ibidem autem gratulatur Felici, quod Arelatensis Episcopi Leontii institutis ac praesentia fruatur . Si vero,
ut ait usserius, quod Reiis degebat, exilium se pati diceret;
ubinam illa tantarum vasta interva Ia regionum, cum alter Ar late commoraretur ; nempe utroque in eadem provincia Nar
467쪽
bonens existente Z Restitutus est Reiis eo ipsio anno , quo Ruricius Lemovicensium Episcopus renuntiatus est . Lemovicenses uero , Evarico Gothorum Rege Catholicos Persequente , Episcopo destitutos, novique Pontificis eligendi facultate Regis imis perio privatos , doles e se scribit Sidonius lib. 6. epist. 6. ad Bais
. filium . Faustus quando a curis animum relaxare volebat , Le-rinam suam repetebat; teste Sidonio in Eucharistico . Seti te Lirinias priscam compi a parentem es , Qtio tu iam fractus o magma epe quiete Disi Iis fervire venis. Unus eorum iuit, qui Pro pace Romanos inter ac Gothos comis ponenda insudavit ; haec scribente Sidonio ad Basilium lib.. . epist. 6. Tu seratissimorum Pontificam Leontis, Fabii, Grae-
ei, arbe , oriane, e ritate medius inveniris e per vos Gaia
foederum currunt: per vos regni utriusque pacta conditione aeportantur.
Hanc tamen Fausti gloriam , ingentesque virtutes , quas de Willo in fine carminis Eucharistici Apollinaris recitat, nimius Prinpriae sententiae amor , atque etiam Augustinianae doctrinae impugnandae libido offuscavit ; ipsius libris non semel a Romanis
Pontificibus damnatis . Eidem Reienses aras erexere, eiusque nomen sacris Gallicanae Ecclesiae fastis inscriptum fuit. At Mo- Ianus e Divorum albo Faustum Primus omnium expunxit, cui assensus suerat Caesar Baronius et qui postea Reiensis Ecclesiae testimonio admonitus , antiquum Fausto honorem restituit. Illius in Divorum catalogo memoriam una cum plurimis aliis SS. celebrat Bollandus ad diem XVI. Ianuarii. Dinamius Patritius Rciensis , qui commentarium scripsit de miraculis D. Maximi ad Uihicum Episcopum Fausti siuccessorem , ipsium Faustum in praefatione beati Anum Aut furem appellat . Tithemius in libro de Scriptoribus A. 496. 2 ex eo Ludovicus ab Angelis Au-. gustiniani instituti vir , ac Doctor Conimbricensis lib. s. de vita S. August. cap. I r. sci ibunt, Faustum primitus quidem sani errores propugnasse , scd a S. Fulgentis Epi opo corre- Suam : nam i emet fuit , inquit Ludovicus , oi posea μα-mopere Avu nianam dota inam demendis adve sis tuos , qai Praede sinatordim haeresim ad annos Domini 4i s. exsistraruo. Haec quidem unde hauselint nescio . Etenim Fulgentius altero post Faustum saeculo vixit , ccntra quem septem etiam libros
468쪽
anno ra 3. condidit , Fausto olina defuncto . Ille vero noster Scriptor Fausti libros numquam se legisse significat; nam in illis sub alieno corio Augustinus vapulat. Sed nusquam Fausti palinodia apparet . Illae vero sententiae quas tuetur , ut APe m nuimus, poterant id temporiS tuta Conscientia desiendi; quousque per Arausicanam Synodum , quae CCntra Semipelagianos cci brata est , damnatae suerunt . Hinc cclligo capitula illa, quae
in epistola ad Episcopos Galliae sub nomine Caelestini publicata sunt , haud illi esse adscribenda et alias Cassimus , Faustus , Hilarius , inter haereticos recensendi essent; quod pluribus csten. - dam in Vindiciis Augustinianis cap. 8. - .
mana Θnodo damnati. S. AMasuri nomen ae doctrina comtra Pelagianos ab eodem Pontifice defens. ηο Austi mortem paulo post librorum eiusdem per Romanis 693- Γ Praesiilem Gelatium damnatio consecuta est . Etenim licet eiusdem libri in Galliis , ubi Semipelagiana factio Nondum consenuerat, laudatores invenissent ; Romae tamen, ubi purior do-etrina de gratia divina sulgebat , in acerrimos accusatores atque iustissimos iudices inciderunt; a quibus e Caetholicorum schclis proscripti sunt . Prius tamen , ut gestorum ordinem sequamur , quid contra Pelagianos idem Pontifex scripsit , videndum est ;a quihus tamen , quod illa Passim apud alios leguntur, paucis me expediam. Gelasius cum accepisset Pelagianos nova in Dalmatia moliri , ne quid ea in provincia res catholica detrimenti pateretur, ad Honorium Episcopum SaIonitanum is enim erat Dalmatiae Metropolita literas misit, queis admonuit, ut glucenti meso Occurreret r Se nctos, inquiens , Midem Domini Sacerdotes ira- remo commonere cincta, ut ne recipiant premersarem toto Or-Fe damnaram . Addit deinde et An forte nescitis sane Aere
de per beata mein. Innocentium , ac Zosmum , Bonifatiam , Iesiniam , Θxtam, Leonem, eontixuis .cs incessabuibus femrentiis itise prostratam ς nee tantam Cathoiu.e Eceis e Iegri s , sed Principum quoque Minonorin eo renore damnatam ,
469쪽
ut nee usquam terrarum viυendi sicam sectatores eius Myeresnerentur. Postea S. Augustini contra Pelagianos libros commendans ait: O si suderent adversus eos maiorum'nofrorum libros resons e cognoscere, tuis modis omnibus cerneremr ,
Iis magni ca veritate contritum IIcque de cunctis eorum negatistiis ν emutandis eos quoque videreuor instracti, ue nihiI awptius quaereretiar . Hae literae datae siunt Albino Consule , nempe anno q93. Honorius his literis acceptis, doluit quod vel negligentiae , vel proditae Catholicae fidei insimulatus suisset apud Pontificem . Quare resti ipsit, fictas illas esse delationes de Pelagianis Dalmatiam tentantibuS ς malevolorum invidiae id dandum', qui falsix accusationibus siuam in persequendis haereticis diligentiam coram Apostolica Sede infamare conati essent . At Gelasius iteratis ad eumdem literis missis significavit , se in hisce indagandis studiosiorem debere esse , Iron remissiorem . Nec interest , ait', per quos ad aures miras eodem pervensent , diam qΔomodo bet iso reri; entibas , 'squam nosram eon entiam penetrarent, in His veracirer in agonaeis pa raos exta. bias esse non oporauerit negZigentes , quo enas veI e vesigio
posset lupis inflantibus obviari , vel nauis exsentibias reis smium cnsoria iecura per eret. Haec ilIe.
Sed pioprius Pelagiana pestis Italiam iterum amaverat; nam Seneca quidam senex delitus ac nulliuS eruditionis homunculus , in Piceno antiquata dudum Pelagii dogmata renovabat . Gela sius rei indignitate commotus, per Romulum diaconum ad illius provinciae Episcopos literas misit , in quibus acriter in eorum vel negligentiam vel conniventiam invecius est. Tria praecipue senex ille ex Pelagiana haei est tradebat . Primum aequum non esse, ut pueri, cum nondum quidquam Per se peccare possent, Adae Peccato obnoxii tenerentur. Alterum , eosdem sine sacro baptismate decedentes , Pio stri originali Peccato nUn possie . . , damnari. Tertium, gratiam ad salutem non esse necessariam , illanaque secun dum merita hominum conuerri . Praeterea quo pessimo ignocinio sectam promoveret, congregatiCnes dedecororissimas , ut ait Gelasius , idem instituerat , in quibus homines ac faciatae Deo Virgines psilmos canerent. Quod ipsium a sectae. magistro Pelagio didicerat , qui seminis quoque in Ecclesiis
470쪽
rum contra Pelagium. Ille autem eo usque maniae abreptus est, ut teste Gelasio ; presb tertim ibi non acquiescentem audire communione privaret . Itaque suininus Ecclesiae Antistes , perstricta prius illius regionis Episcoporuin secordia , in haereticum atque asseclas hanc sententiam pronuntiavit et Nusquam loci prorjus inveniatur prafatae potis assertoκ , nec accessiam prorsus EccDFae , vel uinquam participationem catὴoIica communionis ιπυeniat , qai haereticorum mavult subsequi nefaria professione confortium . Et hi cum quibus antea probabitur noxium misia ecouoquium , nis Ny0iscunt ab eius scietate Hyeedone , abeteIesiastico remstri fervitio devota a none piactantis , quo ce terjs caisndi ministretur exempsim . Q lod vero idem Seneca Sanctorum Hieronymi & Augustini scripta lacesselat , ac mille eonviciis prosciderat, idem Gelasius de utriusque honore selicitus , Vesanam delirantis senis temeritatem hisce compescuit: Z
stic maius scelus accrescit, ut sub conspectu G praesentia Sacer tam , stratae mem Hierovinum atque Ara Boisin Actu fassicorum simina magistrorum , mosa morisura , Ictit fra' tum ιβ , extermisians o iam suavitatis , Lacerare consendet et , Verum non solum his praeconiis Augustini nomen decoravit , sed in iisdem literis S. Doctoris sent talias paene totas exscripsit ; ut in Vindiciis Augustinianis ostendam . At non modo epistulis Gelasius Pelagianam limesim profligavit, sed librum etiam con tra eosdem procudit , quem nobis ruaticana scrinia dψn alunt
Cuius est initium et De Petagianis quidem insibis hi p/emiij que serilegis , G apud maiores nostros tam divinis: am humanis legibias ilia discnsisne damnatis , nimis es copiosa mo
teria &c. In quo opere probat , neminem posse suis viribus vi vere sine peceato . Iohannes etiam Talaida contra Pelagianam
haeresim apologiam seripsit, quam huic ipsi Gelasio nuncupavit icuius meminit Photius in Bibliotheca Cod. IIV. Anno 494. Baronius Synodum Romae a Gelasio celebratam di-- η'cit , in qua LXX. Epitcopi sedere ; habitaque en coassili o ''' de libris , a catholicis vel legendis vel reiiciendis. Porro S. Au gustini libri commendati seni ; itemque Prosperi nostri Aquitani , qui M. Patrum agmen claudit , diciturque honoris gratia mir religiose dis . Inde cum damnatorum voluminum index texeretur , inter ista libri Cassiant ac Fausti Reiensis numerari
sunt, hac praemissa sententia; CGera quae ab haereticissis c