Theologia dogmatica et moralis, ad usum seminarii Catalaun. Auctore D. Ludovico Habert ... cui insuper in hac editione adjecta est Historia psnitentiæ publicæ conscripta, notsqu & animadversionibus illustrata a R.P. Geraldo Zurcher ... Tomus primus s

발행: 1785년

분량: 882페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

31쪽

De ordini . CAPUT II.

Utrom ordinatis si sacramentum proprie dictum δREspondeo assirmative, Id enim fide dIvina erede nisdum definiit ConeIIIum Tridentinum adversus

Novatores, sess. a . can. 3. in quo sic habet: A quia dixerit Ordinem , sive sacram ordinationem , non esse vere oe proprie Sacramentum a Chνiso Domino insiturum , vel esse figmentnm quoddam humannm exeogitain eum a viris rerum Eulsa icarum imperitis I aut esse stantum ritum quendam eligendi Ministros verbi μι t, sacramentorum s anathema fit. Probatur a. ex Scriptura I. ad TIm. 4. v. I 4. Non negligere gratiam , qua in te est, q- data est tibi per ρνophetiam , eum impositione manuum Presbteria . ξε a. Epist. ad eundem Timotheum cap. 3. vers. s. Admoneo te , Μ resusciteι gratiam Dei , quae es in re per impositionem manuum meaνum. Quae autem sit iIIa

SaeerdotaIis gratia , Apostolus exponit vers. sequenti: .m -- λῶν nobis Deum spinitum timoris, sed virturi, id est sortItudinis ω dilect Onἰs, e, Disietatis . Ex quibus verbIs sie ratioeinari lieee. Ad Saeramentum proprie dictum tria requiruntur, & lassiciunt, ut a mittunt adversarII nempe signum externum dIvInitus institutum , promissio gratiae , & divinum mandatum exterloris IIIIur signi usurpandi r atqui haee tria in audatis Apostoli verbis reperiuntur . Est signum externum , seIlIcet impositio manuum . a. Huie signo annexa est gratia ι ibi enim dieitur data per Impositionem manuum. 3. DIvinum mandatum; Apostoli enim N eorum Reeessores InitIandis ad Saeerdotium manus Imposuerunt , non fine dIvino mandato; quis enim sanae mentis eredat ApostoIos sibi arrogasse potestatem conferendi gratiam per impositionem manuum suarum, si Chustus eis non promisisset, nec ritum AIum usur-Pare mandasset Re ondent Novatores ad ilIos Apostoli textus, 1.

32쪽

νι PAmdas mannum Impositionem non esse signnm saeramentalal sed eaeremoniam quandam tum Fidelibus , tum Infideis

ibus communem , qua per . manus levationem, Griem

χειρο r. ιαν, significabant se suffragium dare alleui, uaeligeretur ad Magistratum , vel quodlibet ReIpubliea munus obeundum . SIc Apostoli iuxta morum geniis suae, suffragia oratisnum suarum apud Deum, sive pro an firmorum saIute, sive pro venia precatoribus impetranda, sive pro dono Spiritus Sancti NeophytIs &M ianis ris EeeIesiae obtinendo, manuum impositione expri mebant . HIne usus Ecclesiae Imponendi manus Neophytis confirmandIs, peecatoribus reeones liandis, Diaeonis ordinandIs , & Pastoribus praefieiendia . a. GratIam a Lquam Apostolus asserIt colIatam TImotheo per manuum suarum impositionem, non suIsse gratiam si cti fieantem ι ait enim fuisse datam pera prophetiam shoe est , in , seu ad prophetiam, nempe ut illi evang IItanti daretur verbum in plenitudine multa , iuxta

Illud Matth. xo. v. 39. Dalilaer . . . . vobis in illa

hora quid loquamini . Eiusmodi gratiam satis indicas vox Graeca , quam usurpat Apostolus , &qua significatur gratia gratis data. Unde Sanctus Ηἰeronymus In IIIum.Apostoli Ioeum , gratIam hane Interpretatur donum expone I serIpturas , ct Sanctus Chrysostomus auctorItatem docendi & praedicandI. Contra I. Quemadmodum non sequitur Baptisma , quo initiantur Christiani , non esse verum Saeram e tum , ex eo quod Iudaei Baptismata usurparent , adeat iees , Iectos e & quaelibet alia mundanda , ut rese

tur Mareἱ γ. v. 4. Ita Novatores .temere eolligunt manuum Impositionem, sive eonfirmatoriam, sive recon- IiatorIam , sive ordinatoriam , non esse Sacramentum sex eo quod Apostoli & Iudael eommuniter manus I

vare & extendere soIerent ad omnem orationem . Nec

absurdum videri debet , quod eadem materia pro diversis Saeramentis, puta Confirmat one, ordInationibus Episcoporum, Presbyterorum , & Diaconorum adhibeatur δ verba enim Ministri ilIam dete Inant ad varia . signifieanda. -

33쪽

D. Ordine , te pretatis est prophetiam hie non figia Mare e Sectum Medi nationis, sed caussam propter quam motus est Ap Μ lotus ad ordinandum Timotheum , se ilicet divinarumvelationem Ipsi factam , ut Timotheum in Epἰ se

ut alleiperet donum prophetiae, seu donum in te uigendi Seripturas, ct in Illἰa Intrepide praedi eandi Evange Fum , nomenque, phrima , ad gratias gratis datas signἰ eandas extendature an propterea exeludit ut gratia sanet eant Z Apostoli Neophytiis manus mponebant ut aeciperent dona linguarum , prophetiae , eurasi num , cte. an inde sequitur Neophytos non aecepisse gratiam lanctificantem, & caritatem, quae per Spiritum Sanctum diffunditur ἔn eordibus , quamque Apostolus 1.. Cora

32. Pers. ult. vocat charisina melius & excellentius PAn spiritus virtutIs dilectionit , & sobrietatis , quam

dem Apostoliis asserIt eollatam Timocheo per manuum suarum impositionem, numerandus est inter gratias gratis datas , quae in al7orum duntaxat eommodum coninceduntur Ex is x ergo & aliis adversariorum effugἰis In unum eolligere licet , nempe necessarIam omnino esse Eeclesiae Traditionem ad refellendas sal Ias Haereticorum de sacris Seripturis quibus abutuntur interpretationes , quasque ad erroneos suos sensus detorquere. omnes ab initio conati sunt , Quare . Probatur a. ex Traditione universalis BeeIesiae.

Sanctus Ambrosius lib. de dignitate Sacerdotalἱ e. s

Homo immnis manum , Dena largitne gratiam 2 Sacer

.as imponit supiisem dexteram , Deus benedicit potent

Innocentius I. qui Inauguratur est summus Pontifex ann a. de Haereticis potestatem μὴ arrog.ntibus ordinandi Ministros Eeelesiae , sic habet Epist.. 38. ad inlexandrum Episcopum Antiochenum . dara eiust Spiritus Sancti a plenitudinem possunt a maMime in udi titutibus operat- ,-m impinat

34쪽

S. Hieronymias in toto ferae diatam contra Lucis ei anus, goriferi ordinatisnem cum Baptismo , ineves que mori magis esse reordinandos , qui lana ais inermi cἰs ordinat , quam rebaptim os , qui ab iIsdem sunt baptihail. Π, inquit, im fise 'a baptinasos tinans noereo non potuita tis' sae me sua Sapax datem eou.

Sed quIa Lutheeus lib. de captἰvitate Babylon Iea , cap. de Oedine e solum Di Uum dieit possie citavi ea

antiquis auctoribus, qui Ordinἰ nomen Sacramenti trisbuerit, ut appareast quam ce sta ignorantIa laboret, vel qua ἔmpudentia mentIatur , ex antiquis Patribus seligendi sunt, quI saeram ordinationem nomine Sacramenti appellarunt. Itaque S. Aug. lib. a. eontra ejR. Parmen. eap. I 3. D natistas eodem argumento , quo g. Hieronymo citat Dialogo , sed ali s verbIs , sis insectatur e Euplicent quomodo Saeνamentum'boei ari non possis amittι , o Sacramentum indinati possis amitti y se enim unumque Sacramentum est , Quod nemo dubitat , ous illisa novi amittitur. γ inud amittitων Z Neutri Saraamenro ἰέα rea facienda vi. HIe ordinatio quater vocatur Sacramentum , & quidem aeque strictae sumptum , ae Baptismus e de tam constans erat illa sides non solum apud Catholieos , sed etiam apud Donatistas , ut de hoe dogmate nemo dub tare posset. Sanctus Leo epist. 8ν. ad D isorum Alexandrinum Episcopuin probae auctoritate tum sacrae Scripturae, tum Traditionis Apostoli eae , ieianium prae re debere herae ordinationi , Uι latiniamus, inquit, quanta erdantiam , ω aeeipientium devotione caerandam sis, necranta benedictionis Sacramentum negligenter videatur impletum . Et epist. 8 . ad Episeopos Mauritaniae, de ordinat one alte OMI, di*mulare a.deat quod in tanti Sacramentι perpetratur injuria λS. Gregorius, aut quivis Auctor libri quarti in lib. Reg. e p. s. .n. r. Qui promovetων ad Sacerdotium bene foris ungitur si intus virtute Sacramemi

35쪽

Jx Da ονῶκε iroboretur. Mitto allas Patres , qui saeram ordinat nem nomine saeramenti designant: sed praetermittendum non es, non solum Beelesiam Latinam , sed &orientalem reponere ordinationem Inter sacramenta

RO, non erat Sacramentum: ergo nec ordinatIo, quam Apostoli, de eorum Reeetares aliis contulerunt ..

Nego eonseq. Namque Christus per potestatem , quam exeellentῖae voeant, plarumque sine Saeramento produxit effectus Saeramenti, ceut dIo, Pentecostes, g. eonfirmavit Apostolos, de corroboravit virtute Sp ritus sancti; similiter pridIe quam pateretuc in ultima coena, eos sacerdoιes tonstItu It nullo observato rItu ; sed potestatem , quam Iis & eorum laeeessoribus couocessit, remittendi peeeata , & sancti fieandi homines ita signis exterioribus alligavid , ut non nἰ si per ea gratiam conserre possent. Instas et sanctus GregorIus Nygenus In. vita sancti Gregorii Thauma turgi narrat Ipsem absente in mus gratum fuisse Neoeaesariensem Episcopum, ergo ordia natio non est nisi mera deputa so . Nego eons . Sanct. GIm Gregotius Thaumaturg abiens quidem fuit electus& exeatus Episcopus, quemadmodum etiamnum eliguntur & errantur Episcopi de paroelii , qui obsentes sunt , sed praesens consteratum est i stribIt enim sanctus Gregorius Nyssenus , S. Gregorium Thaumaturgum non obiisse Episeopale offeIum , nisi, ut ait, omnibm post baee, 'e βωι solent, ιδι- timis se solamnibus M. eo peractis.. Alia mominia, quae Novatores solent opponere adverses nostram responsionem , evire praecedenti praeoc eupavim , ac dilui Lia

36쪽

Q. T. pImes Ordines po R. Id fide dIvina eredendum statuit Conisti I. TrId. sesi . a 3. ean. a. In quo sie habet: ,, Si quisis dixeriι praeter saeerdotἰum non esse in Ecclesia Cainis et IIea alios ordines di maiores di minores , pexis quos velat per gradus quosdam in Saeerdotium tenis davir; anathema sit. Et eapis a. Cum autem dIvla ,, res sit tam sancti Saeerdotii Ministerium , consent is neum fiat, quo dignius, & maiori eum veneratio-m ne exerceri postit . ut in Ecelesia ordinatissima dis is positione plures de diuersi essent ulnistrorum in is dines, qui sacerdotio ex ossielo deservirent. 3, in a. stuomodo dividaentis Ordines R. Generatim dividuntur in maiores, qui dicuntur fieri , & minores . Ita Coneilium Trideatinum cI t. c. a. ubi subdiaconatum maioribus de saeris ordinibus, scilieet Presbyteratui S DIaeonates aceenset: sisbdiaeo. t , Inquis, ad maiores Ordines α Patri a is saeria

ia debet. .

R. r. Ratio in promptu est pro Presbyteratu de Diaconatu, quia cum propius Meedanr ad Euchari stiam , a quo singulὲ OMInes aeeipiunt honoris cte di- Pitatis gradum, Illi duo ordines oetetis saera uorea haberi debenti de Itae eos semper habuIt E Iesia.. Se 1 diffieultas est de subdiaeohatu , qui per plura saecul non est annumeratus Inter maiores Be sacros ordines in Alii existimant Suadlaeonatum Ideo, haberi sacrum , qui ei annexa est perpetua continentia , adeo ut quem admodum Iocus saeer habetur , eum. Deo dicatus est , nec sine uerIleg o ad usiis profanos potest convο - τὶ in Subdlaeoaus V pet legem perpota nune

37쪽

transire nequeat.

Uerum ista ratio non satIssaeIt , namque Subdine , natus non fuit habitus ordo sacer ante x m. saeculiini; de eo enim sie ser bit xir. saeeulo agister Sen tentiarum lib. q. dist. 24. Canones duos tantum sacros ordiues appellari emsent, Diaeonatus sei Aeet, Θ Τνρθsytera us y quia bos solos primitiva Ecclesia legitur ha-Fuisse; cm d. bti folii praeceptum Aristo&, habemus . . ia1μbdiaconus vero γ Aeοθibos procedere tempore Metessia sibi eonstituit . Idem sere habe Hugo a S. Victore lib. a. pari, a. cap. 2 3. A Ii I eensent subdiaconatum ideo eme ordinem Ἀ- erum, quia cum prius Subd Iaconis non I eeret vasae laeta e ni ngere, ut patet ex Cone; IIo Laod Iceno , &Agathensi ; illud privilegium postmodum ipsis comiseessum est, ae propterea ordo IIlorum siser est ha-

Sed eontra. Bubillaeoni ex sita ordinat one ius semper habuerunt attrectandi vasa sacra , ut patet ex C none x. Conenti IR Carthaginensi r Subinaeo sinquit, eum ordinatur, evia manus kNosinonem non ac ἀεipit, patenam do Uana Episcopi aecvit vacuam , creaticem vaeuum . Unde Balsamon Interpretatur cano in

nem Laodieaenum det vasis saeris, quando in IIs 'tonis inetur eorpus aut langula Christi, quae tunc Subdiacono contrectare non licet. Quamquam primis Eedlesiae die ut Is Iole, etIam eorpus Domini In domos suas deportabant , 3e propriis manibus contingesent . R. Itaque a. verst rat Io, cur Subd Iaco ratus recenseatur Inter maiores, repetenda est ex dispositione Ee-elesiae , quae propter ministeri In Subdiaconis praestan sora de sanctiora, quam In Inserioribus ClerIeis , utpote quae immediai us ad ritum sacrificii concurrant, aliorum ordinem ἔnter maiores & saeros recensuit , eum eosdem prius Iege perpetuae eontinent ae astr nxi

set, ae potest per Urbanum II. qui obiit anno io 99. ipfis Indulsisse , ut in Episeopos et gi possem de Ii-εentia Romana Pontificis, vel Metropolitant , cum an

38쪽

Presbyter aut Diaconus , Refertur illud Deere tum distis 62. eap. GIlaeso . Quibus motus Innocentius III. Subdiaconatus Oidi in nem inter maiores & sacros reposuit is us patet ex et p. a multis, de aetas, & qualitis de Ordin. praeficiendorum , & e. 4. Misamar , de se vis non ordinandis .

R. Ex antiqua & constanti Ecclesiae LatInae Trad ἱ-tione septem recenseatur; tum ab Eugenio I v, in De creto pro Armenis , tum a ConeIlio Tridentino sessias. eap. a. scilices Presbyteratus, Diaconatus , Sub diaconatus, Aeolythatus, Exorcistatus, Lectoratus . R Ostiariatus. De Presbyteratu & Diaconiau nullum potest esse 'ubium , eum eorum mentionem facIan Apostolorum scripta . De inferioribus Igἰtur ordi-

Probatur a. ex Conei IIo Carthaginensi IV. in quo sedit Sanctus Augustinus anno ibi enim recensen tur iidem ordines, quos recensuit Conei litim Tridentinum, expoliaturque ibi ritus , quo singuIi conserrifolerent. a. ex S. Cornelio, qui rexIt Ecclesiam ei ca medium tertiI saeculi: sie enim habe in epist. ad Fabrum Antiochenum , quam refert Eusebius h s . lib. 6 cap. 3y. Is ergo Novatus qai Evangelism que astabat, nesciebat in Edessa tinum D seFum esse debere, ubi videlicet esse Tmbures quadraginta sen, Di conos septem , Sisbdiaconas septem , Acolytos qMalugima duos , Exorcisas is Lectores eum Ostiariis qninquaginta duas, &c. Ex .quibus patet a primis saeculis in Eces G Litina septem ordines extitisse . Dico, Ia Ecelesia Latina; nam apud Graecos a mille annis & ampi us quatuor tantum ordines agnoisuno tur, stil. Presbyteratus, Diaeonatus, subdiaconatus S Lectoratus, ut patet ex eorum Euetiologiis, ex C. cilio VIII. generaIi, actione s. ean. s. ex Nicena invita sancti Ignatii Constantinopolitani Episcopi, & ex epistola Joannis VII. ad Imperatorem Graecorum. vi dzntu lamen re eessisse ab antiquo more i Concilium

39쪽

ulppe Laodici num can4. am meminit Lectorum , eam- torum , Exoreistarum, di ostiariorum i di, S. Epiphantur In Expositione fidei reeensitis o Inibus Episeoporum , Presbyterorum , Diaconorum , Subdiagonorum sct Lectorum, haec subdit: is post IIlos omnes deineepsis Exoreistae sequuntur, S linguarum interpretes tam ,, in lactionibus quam, tu enneionibus L sequu is tui Iaborantes , qui mortuorum torpora curant diis eum Ianitores , ac r liqui disciplinin musia ordInes. In Ituti . νν

gaeverit pluros in Ecelesia Latina esse agno endos: satis quippe illi. fuit retundere Novato mo obtrectatio es adversus septem Illor ordines, nee voluit attin gem Catholicorum controveris et ali enim ut Cano-nistae, eontendunt tonsuram ClerleaIem addendam sei. plenario ordinum numero, alii Cantoratum 3 seu Pial mistatum, cuius saepius fit mentIo apud veteres , a. praesert Im In ConeiIIoe Cothaginensi quarto , canon ara. alii Episcopatum . Igitur . Q. c. Tonsina. clericatis. , tantopatus , Episcoparua, suntne ordinει disiasti R. r. Communis est Theolagorum sentenaIa , ne Tonsuram Clericalem, da qua postea , nec Cantora-aum esse ordines, Non quidem Tonsuram, quia nuIIa et eompetIt iunctio. eirea eorpus Christi sive rea. Ie, sive mystieum.; sed est quasi Novitiatus, & prae paratio quaedem ad ordines sustIplandos . Non Ca soratum , quia, solus Episcopus est ordinationis MI-nistere atquἱ Cantoratur eonfertur a Presbytero , eae Concilio Carthaginensi quarto citato eanone. IO. Ita

pere Ergo Cantoratus est merum ossielum', quod Bella Inus existImat nune eonfundi cum ossiclo L

ctoris . Sed cedebria est scholae controversia cirea Epia

40쪽

Senti quaest. r. art. referturque In Supplem. quae 'M. EP . y. stensuit Eplieopatum non esse ordInem dis Ioctum, sed eatensionem dumtaxat eharacterIs Saeer. dotalis at novum omelum & ampliorem pote statem ae dignitatem, ita ut Epistopatus aliud non si , quam Sacerdotium per ηm. Verba eius iunt eli. e p. s. SuppIem. In resp. ad a. Dicendum quod ordo, proues Iaeramentum k ν mens characterem, ordinatur θε Huri adneνamonium Enchinisia , is quo infe Cissus tantiae aer, quia per ebaractorem ipse. Cisim eonfiguram muν, ω .dis iacet deeων Hiqvis potestas spiritualis Emi

ris, γ ρ ρυν bos Episeopatus non ψ ονδε . In haesentent Ia fuerum Hugo . Sancto UIctore , MagI-ster Sententiarum , Alexander Halensis , Albertus Magnus , sanctus Bonaventura , & ex reeent IorI-bus Domini a Soto In eandem distinct. as de allui

passim . .

hane vero sententIam Ihdum lanx IIII Theolo. gI his preeeipue momentis . r. Quia una est Cath Iicorum vox , in Boclesim septem ordines, exi sterer atqui si EpIseopatus est ordo dIstinctus, iam non erun septem, sed octo ordines. a. Quia distinctio repeti debet ex viversa habἰtudine, seu respectu ad Euch ristiam ut sepius, dIEmus: atqui Discopatus aliam noni hinet habItudinem ad Eucharistiam , quam Pres byteratus; potestas enim Episcopalis totx est ad te, gendum corpus Christi mystieum , ad eonfirmandos Neophytos, ordinandos Ministros M st alia munia ob.

unda erga omnes fideses, ham Cleiaeos, quam Laἰ- s: Ergo potestas IIIa non est novus character, se ἀ.xtensio characterἰs Saeerdotalia. Quomodo vero idem eharacter possit extendi , allies iter explIcandi, iuxta. varias opiniones de natura diassentia characteris generIee lanapti , de quibu in Dactatu de Sacramentix in genere. Qui optra

SEARCH

MENU NAVIGATION