Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

21쪽

quibus in omnibus coercenda erat tum Sycophantia, tum publicae salutis negligentia. Meliora docuerat iam Boeckhius Oecon. Civ. Athen. I. p. 406. SM., quique ab eo non negligitur, Hudtwalcherus. Itaque, quemadmodum in publicis causis hae mulctae, sic in privatis generali item lege constituta erat μω- de qua alio loco eo. Nihil igitur attinebat idem in singulorum criminum legibus admoneri. Concedi miciat hoc in προβολῆς mentione, sicut in lege uid. p. 518. init. , unde conficiundum singularibus in delictis istas προβολας fuisse concessas; quippe haec orat extraordinaria iudicii instituendi ratio, minime cum reliquis delictis communicata. Praeterea hoc quoque inendit, quod ista, o ι δ'αν γρώφωντω - necessario tamquam per oppositionem dicta intelligenda sunt, tamquam si diversa esset harum actionum norma

et ratio ab iis, quas in reliqua lege indicari ubdemus : quod quo modo quis probare poterit 3 Sin vere diversum stat genus actionis, de quo

in his verbis loquitur lex sid, de quo mox videbo), quid attinebat ipsius iudicii et poenae

22쪽

XIII

descriptionem, quae tamen sine dubio utriusque generis fuerit communis, istiusmodi generali sanctione intereumpere 3 Et interrumpi visam esse iam antiquitus legis sermulam simplicem et continuam, apparet ex interpolato

vocabulo υβρεως, Post ἀργυρων

ut scilicet admoneremur haec postrema non ad proxime antecedentia, sed ad superiora et ad ipsam legem pertinere. II. Quae in ipso παρεμβληματι essensioni mihi sunt, maxime continentur appellatione των εδιων γραφων, quam adversari suspicor iudici uia Atticorum rationi. Hanc autem rationem, quoniam nusquam explicitam deprehendimus apud eos, qui illorum temporum aequales fuerunt, et quoniam, quae a grammaticis traduntur, severe potius in ordinem genda, quam temere sequenda sunt; nihil restat nisi ut ex universis Atheniensium institutis, et ex constanti verborum usu conficiamus, quid in hoc genere accipiendum, quid reiiciendum sit. Nempe tralatilium hoc est, iam inde ab Heraldo Animadv. in a. Att. et Rom. p. 135. b,

23쪽

γγ u duplicis generis suisse, appellatasque

vel δη-σιας, vel ίδιας, et postremo nomine appellari solitas eas actiones, quibus quis ipse laesus iniuriam Persequeretur quae Proprie ipsum attingeret, improprie autem civitatem. Secutus est idem placitum Meserus Lit. Att.Ρ. 163, monens tamen raro exstare appellationem aιαν γραφων' mPe n quam, cepto hoc uno loco Midianae, deprehenditur. Hersili interpretationem probare videtur Mechh. Oecon. Civ. Ath. I. p. 401. not. 260. fin. rquamquam, quid intersit intor Hemidi rationem, qua γραφη υβρεως ἰδια in uidiana appellari dicitur, et eam, qua ipse Boeckhius

et hanc ipsam locutionem, et δικην υβρεως διαν in aliis uidianae locis interpretatur, non me intelligere lateor. Aliquanto prudentius tamen hic totum hoc intra υβρεως actionem continet; mictus contra ita disputat, quasi in omni criminum genere valeret, ut γραφαὶ, ex illo quod singeret discrimine, modo ιδιαε, modo δημόMαι et essent et dicerentur; et

abutitur loco I imocrateae p. 701. 21, ubi, quod dicit orator, νυν is ἀγωσι καἰ γρα-

24쪽

φαῖς δαὶ σιαις- atoria oppositione vitae modestae dicitur, tantoque minus de subtili ista distinctione nunc crebiandum erat, quod Diodorus hac actione privatum maxime odium persequebatur.

Omnino nusquam mosthenes, aut quisquam Oratorum, accurate huius rei disciplinam

tradit de his, quid ἱδιον, quid δημοσιον sit. Legiunis quidem in Oratione Adv. Polycloen p. 1206. init. ου γὰρ ψῶς καὶ Πολυκλεους ῖδιος έστω b ὰγων sab ν fort. l. μονων , H καὶ τῆς πολεως κοινος. ων γὰρ τἀπιν έγκληματα ιδιά ἐστιν, αἱ δὲ

ὰκ σαντας υμας ορθῶς διαγνωναι. Et tamen recte haec causa repetendi epitrierarchoematis in privatis causis numeratur, nec nisi oratoria haec admonitio erat. Fastitisse nihilominus discrimen, ita ut δικαι, universe vestaιαι, vel δανείμαι essent , conficitur quum

ex aliis Iocis, tum ex Τimocrat. p. 717. 21. 718. 14 ubi adverbiis substituenda sunt adiectiva) tum p. 736. 11. publicis surti actionibus opponitur OG δίκη κλοπῆς. cons. Contr.

25쪽

Steplian. II. P. 1137. 6: quibiis in rebus etiam discrimen cernatur, quum eiusdem θκλημιω- τος tum tum δηροσία actio usurpari posset, discimus ex illustri loco Androl. p. 601. sin. Sed ne alia repetam, quae tibi, vir celeberrime, putida videantur necesse est, Operae pretium magis est quaerere de iisdem illis uidianae locis, quos Boeckhius I. c. usurpavit, ubi contendit et γραφην υβρεως nonnumquam fuisse privatam, et appellari ab oratore modo δικην ιδιαν, modo γραφζν ιδιαν.

Veluti p. 522. 26 proponit orator iudicibus

qua defensione uSurus esset uidias: - - δικας ίδιας μοι προσῆκεν αυτω- των ραν εmΣτιων καὶ τῶν στεφάνων της

σία κρινειν αυτον καὶ τι πημ α επάγειν,

ὁ τι χρη παθειν ἁποτισαι. Non ope- dixit hoc ueterias l. c. quem miror in not. 8.Sopatii uti auctoritate , neque Hessterus attigit p. 175. not. 3. Tu, vir celeberrime, quum Sentires υβρεως actionem Deiperam δι-

26쪽

κην ιδιαν appellari, in literis ad inuidulis suspicari te dicebas vocati. υβρεως, per li- brarii cuiusdam socordiam, Propter antecedens Uoίσθαι, invectum esse Pro eo, quod Demosthenes scripsisset αίκως Mihi, pace tua dicam, alio modo occurrendum videtur illis dubitationibus: nam ipsum υβρεως vocabulum requiri adeo mihi videtur propter vethum υβρίσθαι. Neque enim hoc Praescribere volebat Midias Demostheni, quo genei'e actionis, sed quo crimine convenire Se Oportui Ct; Omnino certo, propter Singula delicta, criminucum uti debuisse, tum βλώβης, tum υβρεως utrum haec iudicia publica an Privata essent, neque curabat, neque Postulare poterat: sed δικας λαχειν quum dicit, univei se; ignificat actionos in iudicio inxtituore, tam Privatas quam publicas, quaeque eSsent ιδιαι, i. e. Propriae singulae singulorum criminum: neque enim. υβρεως accusare licebat επὶ τῆς των

ἱματιων διαφθορῆς, neque βλαβης, οἰ

27쪽

λαις, quarum indoles non tantum a rivatis,

sed a publicis etiam iudiciis γραφαις) mullum distabat. Itaque, ubi paulo post orator προβὰλ λεσθαί et δικὰζεσθαι inter se Opponit, hoc postremum Terbum tam ad rρα u, quam ad δικας proprie dictas refert. Et, ut in sequentibus diligentia sermonis sibi constet, in contraria, quam singit, uidiae obiectione,

legendum est p. 523. 6) προβάλλεσθαί μ

εδει, ου non καὶ) παρ αυτὰ ταδικηματα την τιμωρίαν πομισθαι. Omnino non puto ullo exemplo Ostendi posse δικων ιδ αν appellationem ad privata, exclusis γραφαῖς, iudicia restringi, nisi ubi fiat in Oppositione alterius generi S. Haec si tibi probantur, vir celeberrime, persuasumque tibi est ex illo certe loco do- monstrari non Posse υβρεως fuisse actionem privatam, Pergamus, Si Placet, ad reliqua. Nam statim occurrunt haec, p. 523. 17, 5τι καὶ δικας ιδιας διδωσιν ὁ νομιος μοι καὶ γραφην ωρεα ς manifesto indicio, etiam si illa mea interpretatio non probaretur quam non plano assecutus est, illum locum tractans,

28쪽

ueterus. l. c. P. - 173. sq. intellexisse tarnelioratorem quum nudum υβρεως poneret. Sed rursus novam Olfendi inus Oppositionem in his, p. 523. 22: ει δ'εro την μίιδίων πλεονεζίαν άφεὶς π ι παραχωρῶ τῆς τιμωρίας, καὶ τουτον εἱλομ ηντον ἀγῶνα, ἀφ ου μηδεν εστι λῆμ μα λα- βειν ἐμοί-. Sed minime necesse est in liis ἱδίαις δίκαις intelligere υβυεως quoque ne-tionem, quae ipsa, ut Bliunde ConStat, erat τε Ἀττος, Poenaque non actori, sed civitati

debebatur: sed certe neglexerat orator βλώβης δίκην, . cuius Poenam ipse Sibi petere potuisset. Rursus P. 524. 2l, qui, inquit, Privatum aliquem ri κακως εiΠη, γοαφὴν υβρεως καὶ δίκην κακηγορίας ιδίαν φευζεται. Non intercedo quin oίαν, ex codicibus additum, servetur, quamquam, Si ab nonnullis abest, interpolatum videri potest: sed nollem Boeckhio placuisset hoc adiectivum cum γραφὴν υβρ. quoque coniungere, nec Puto,

si hoc voluisset orator, hoc ordine verborum istud enunciandum fuisse: contra videor mihi, ex sermonis Graeci consuetudine, dosendor

29쪽

posse, istud Gίαν, Sic collocatum, in oppositionc dici, ut γραφὴ necessario ex altem genere, nempe intelligatur fuisse: et hoc lutererat inter illas actiones, et crimen violati magistratus, quod illae erant τιμητοὶ,

quam insumia sanciret ipsa lex: itaque, quod paulo post dicitur, υποδικος, et δικην διδοναι, non explicandum inde est, quod ίδια δίκet instituit , quae Opponatur γραφὴν, Sed inde, quod tum ulciscendi et eoi silium et modum actori concedit lex, in alicto autem genere ipsa ciVitas suas iniurias sola persequitui'. Sed nusquam magis perspicue enunciat orator quid de υβρεως actionibus universe statuendum sit, quam p. 528. 26:

μοσιον.

Frustra hucusque circumspicio quae causa aut ratio esse possit distinguendae duplicis υβρεως actionis, quarum niteram ιδιαν, alteram ιαν esse contendunt viri docti. Con-

30쪽

cedo hanc actionem vel ab ipso, qui laesus esset, vel ab alio quocumque institui potuisse; nec tamen 'propterea diversa est ipsius actionis

indoles; et quoniam sui p. 528. sin. dicitur)δικη ἱκανη η τιμε-ρ- τω παθοντι - δε τίμημα δεον δημοσιον, cuius definitio penes iudices esset, propterea ulciscendi muram libidinem coercendum putaverunt mulcta constituta in eum , qui aut institutam γραφῆνnon Persequeretur, aut in ipso iudicio quintam partem sust giorum non tulisset. Itaque nihil erat, quod idem, tam intempestive praese1 tim, in sβρεως - certo quodam ρο-

nere accusatorum Praeciperetur.

Nec tamen premenda est alia dubitatio, de loco, quem modo iam explorabam, p. 523. 1. ων δ'εις τι σωμι υβρισθαι-υθρεως, - μὰ Θί' ουχὶ δη-σια κρίνειν αυτον καὶ τιμημα επαγειν ὁ τι χρη παθειν η απο- τισαι. Ita enim proponitur υβρεως γραφη, quasi per eam nullum ab actine seret id quod repugnus constanti hiariam γραφῶν ν disciplinae ac normae. Neque lineo dissicultas latuit viros doctos, quam tamen, ut mihi viiletur,