Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

31쪽

non felicissime solvit B ckhius De I empor. Midian. p. 66. Quid enim queri poterat Midias, si nunc istud τιμημα λάροι DemOsthenes , quum idem ei licuisset in υβρεως γραφῆς Facillimo autem negotio liberare licebit stultitiae crimine accuratissimi scriptoris Orationem, si transponuntur verba in hunc modum, υβρεως καὶ τίμημα επάγειν ὁ τι χρη η ἀποτ., Ου Hae Θι Γλυχι δη-

rime, quid sit, quo istud δημοσιμ κρινε- σθαι gravius esset Midiae, quam τιμημα βτι χρη π. duis. quod iam cum υβρεως γρα- coniunctum esset, respondeo in hac γραφη, etiamsi publica esset actio, itaque civitatis quoque nomine poena exigenda esset, tamen in ea definienda ipsius, qui laesus esset , iniuriam et molestiam vindicari solitam fuisse, quod poenae exemplum ad reliquorum libidinem ac proterviam compescendam pertinere crederetur: quamquam quo ipso iam istud fuisse in υβρεως γραφῆ demonstratur) mortis etiam damnare τῶ ς υβρίζειν δώ- ξαντας tribunali licebat, contra quam in αὐ

32쪽

κίας δικη. cons Lysiae fragm. 31. Foertach. Fuitne ab hoc igitur diversum id, quod Orator dicit δημοσια κρινειν Sane fuit. Nam,

quamquam ipsae γραφαὶ in genere et erant et habebantur δημύσιαι, tamen non Civitiis ipsa, sed privatus laesus putabatur, sed iniuriam vindicari interesse civitatis, ideoque disti μένω dabatur actio. Contra, δημοσιακρίνειν non continebatur ordinario actionum

genere, sed tuin dicebatur, si nomine civitatis, quod contra legem Commissum esset, aut etiam quod nulla lege sancitum esset, extraordinaria actione petebatur. Hinc, quum Archippum uesarie a I isi de violatum animadvertissent Inulti, Poterat sane, qui vellet, aut

αικιας δικην, aut γραφον έ βρεως instituere,

sed multo graviorem Optantes visadictaIn κατηγορουν τῆς πολεως, οτι Ῥυ δημοσιμ ουδε παρα ρῆμα τους τα τοιαυτα εξαμαρτα-νοντας τιμάωρειται Lysias fragm. 50. 1in. In Laeo Nicostr. hered. 3 28, vei'eor ut recte interpretetur Schoemannus eamdem locutionem,

qui δημοσια ὰποκτεινειν de iis dici putat, squi populi vel iudicum sententia ad mire-

33쪽

x, muni supplicium damnati sunt. V Valeat hoc in δημ οσια τελε--ν Aeschin. F. L. p. 265 ct τεθναναι Demostli. Gntr. Stephan. I.

niam supplicium ita universe morti vel naturali vel voluntariae Opponitur; sed, quum de tribi malis sententia absolute usurpari ἀποκτει- νειν soleat, δημοσια quum adiicitur, significatur illud iudiciorum genus, quod vere civis latis nomine, publice, iustituitur: eoque pertinebat illa Undecimvirorum damnatio, de qua loquitur Isaeus. Cuius rei historia obscura mihi est, certo non Praesens memoriar sed suspicor istos ex simili psephismate periisse, quale suit illud Callixeni, de praetoribus apud Argiuusas, certe non ex Hinc iudiciorum non duo, Sed tria genera memorat Ly- ias uantith. p. bi7: -τε δίκην αωχραν,οίπε γραφων, - - Nec, si unum tantum genus Publicui iam actionum es.set , dixisset Demosthenes Adv. Macari. de m. p. 998. med. γραφαὶ, φώσεις, ολι-

, ἀπαγωγ : quamquam harum . Cerino. legeruerant, nec multum sorma inter se dista-

34쪽

hant. Sed certe Pro Coron. P. 310. 5. γρα-- ναἐ , ευθυναι , εἰσαγγελιαι, distinguendae erant. Et nombilis Iociis est Pro Phorm. p. 960. 26, quum Apollodoro obiicit: τίς ουκ

νας, Sed nil ευθυνας, aut etiam ad illa iudicia quae a προβολδ initium ducebant, quantum quidem coniicei licet Ex reorum nomi uibus, qui - Omnes in militari imperio fuerunt; luormii de 'limotheo nonnulla disputavi hoc ipso IIII volumine Schol. ΗyPOmn. P. 94. Sqq. Ruisus tria genera constituit itra kephan. ll. p.,ll3l, 2l: μα ἈτυρεiV γαρ οἱ νομοι

35쪽

XXVI

oυκ έωσιν αυτιν αυτῶ O ' o. ταῖς γρα- φαις, ουτ' ἐπὶ ταις δικαις, ουτ' - ταις ευθυναις. quippe in Postreno demum genere valebat illud δημοσια κρίνειν. Nec Prora hinc excludendum esse puto id, quod Lysias dicit Agorat. p. 488: περὶ δε συκοφαντιας , ὁσας ουτος η δίκας ιδίας συκοφαντων ἐδι

Omnino sic mihi videtur res sese habere, graviora ac Severiora suisse illa iudicia, in quibus reus ipsam civitatem laesisse argueretur,

quam illa, quae, quamquam publici iudieii

sorma exercerentur, tamen crimine laesi privati continerentur. Neque tamen hoc discrimen certis ac desinitis vocabulis indicari, et tamquam ratione notari ab Oratoribuis solitum fuisse video: sed nihilo minus, ut multa communia habebant, ita erant quibus inter se dilatarentilla duo genera. Negligenter sane Dionysius Halic. Admir. vi dic. in Dernosth. I . VI. P. 1124. sq. tria genera ponit orationum, γορίας, δημοσίως ἀγωνας, et ίδιωτικα λογους, quas P tremfls Περὶ μικρων συμβο-

36쪽

XXVII

λαιων hominibus privatis scriptas dicit, quasi non in delictis quoque vindicandis versarentur δικαι Iδιαι. Sed operae pretium est attendere , in Iudicio de Dinarcho, cuius argumenti numeret tum δημοσιους tum ιδιωτικους. Nain, quae inter privatao numeratur p. 663, κακωσεως παιδις ορφανου , certe suit γραφη ideo lue ibid. υβρεως cluod numeratur, minus erat mirandum scolas Boech h. Oecon. Civ. Athen. I. p. 40l.) Contra in publicis nulla memoratur quae ad privati iniuriam, quae iu

dicio publico γραφῆ) vindicaretur, reserri pos

sit, sed omnes rei publicae aut legum tutandarum nomine susceptae actiones suisse videntur, quantum apparet ex bis titulis p. 651. sqq.): δοκιμασίας' ενδειξις' ξενιας περὶ των κατὰ το εμποριον' - ναι' περὶ τ- τιμάων' Tυρρηνικος' κατὰ Λιονυσιου του ἐπὶ τῆς διοικη - ευθυναι, ut videtur :aliae εισαγγέλμι' rursus ἐλδειξις' παρανομων' πρις την Κηφισοφων-

37쪽

ευ ντικος' κατὰ κηλκων quae, quum suerit περι τινος ὰποφηφισθέντος , potuit pertinere ad είσαγγελιαν ) eiusdemque gene

ἀπολογία videtur ad si νας pertinuisse):

σθενους παρανομω . I um , quod omitti non oportet, numerantur in his δημοσιοις nonnullae διαδικασιαι, tamen, qu im non ad privati cuiusquam delictum pertineant, sed potius ad ius publicum, confrinant meam suspicionem, in linc δημοσιων et ιδιωτικωνλπωκν distributione hoc lanium spectasse Diin

38쪽

nysium, in iudiciis utrum actor ipsius rei publicae ac legum nomine ageret, etiamsi laesioneminem praecipue attingeret, an privatam in

iuriam publici iudicii seruia γραφῆ) persem

que tur.

Neque tamen, si in λποις ιδιωτικοις numerat Dionysius eas quoque, quae manifesto fuerunt γραφων, statuere licet ab Atticis ipsis ullam γραφὴν suisse ιδιαν appellatam. Rursus, hoc mihi videor obtinere, δημοσιώ κρε- νειν indicare iudicii indolem, quae non tantum a δικαις, sed etiam a plerisque γρα- φαις esset diversa. Quare hoc discrimen verius videatur esse, quam id, quod ueterus

contendit fuisse sLiti. Att. III. p. 166 , ut

aliae γραφα. non nisi a civibus, aliae a peregrinis quoque institui potuerint, nunc non Porsequar; nisi quod obiter animadvertam Schoe, manni errorem, qui Lit. Att. IV. p. 557), ut demonstret κακωσεως γραφον a Peregrino institui potuisse, assert haec Demosthenis verba ex lege, Adv. Macari. p. 1068. 12, ἀπογρα- φεταῖ δε τιν ποιουντα ταυτα b βου- λομενος προς τιν ἀρχοντα. Primum, non

39쪽

concedo, Propter compendiariam formari , quae in illis legibus excitandis, praesertim in hac oratione, dominatur, necessario verba b βου- λορονος pertinere etiam ad peregrinos, et credo in ipsa lege plenam sormulam exstitisse 5 βω- λδμνος των 'Aθηναιων οἶς εζεστε. Dein, ne agitur quidem in hac legis clausula de ipsa κακωσεως γραφὴν, sed de actione instituenda advel si is archontein ων sui επαναγκώση τινέγροτατα γενους ἡ ωυτ- μι- κληρον η δεδουναι, concediturque in hunc ἀπογραφαὶ ad exigendam inuictam mille drashmarum, qua ista negligentia sancita in lege erat; similisque mulcta imposita demarcho erat,

in alia lege, ibid. p. 1060. 25, et archontibus,

p. 1075. 3. Atqui huiusmodi ἁπογραφὴ de

quo genere actionum disputavi nonnulla in hoc Vol. IIIxin Scholic. Hypomn. p. 220 non certe potuisse a peregrinis institui, fatebitur, ut spem, ipse Schoemannus. Non postulabis a me, vir celeberrime, ut singula iudicia percurram, neque hoc est huius loci nec praesentis controversiae. I antriin, ut arbitror, mihi concedes, quum τι-

40쪽

suerit omnium γραφων, corrigendum esse lO- cum illum uidianae transpositione, ut secimus, et peculiarem naturam aliarum actionum indicari verbis δημοσια κρινειν. ΙΙOC Postremum

igitur, sicut ad ἐνδειξεις, ad δοκιμασιας, ad ευθυνας, ad εισαγγελιας, ad γραφὰς παρανομων , et ad Omnia illa iudicia pertinebat cuius generis pleraque Sunt, quae Peraequitur Schoemannus Comiti. II. 2-5. , in quibus nemo erat qui Se Praecipue laesum esse quereretur, sed unius rei publicae et legum causa agebatur, ita maxime cernebatur in προβολῆ, sive potius in iudicio quod o προβολα)ς

instituebatur. Qua propter abuti me otio tuo aliquantisper patiare, ut quid mihi de προβολῆς indole, tum de tota actione cui haec uidiana destinata fuit videatur, Paucis explicem, quoniam id promisi me facturum p. 129 huius Vol. Scholio. Hypomnemalum. Quaesitum est primum quod esset discrimen inter εισαγγελιαν et προβολω cons Boeckh. de Teriapor. uid. p. 66. sq. Meier. Lit. Att. p. 272. quorum uterque in plerisque sequitur