장음표시 사용
161쪽
Conser Brimonium da Formiis lib. ε eap. p. 486 ed. '
η conser quae scripsi in libro de Novissimis ua jure Mibus lib. a p. Ibo M. Romae 1766.
XIX. Extremum denique , cum desunt cetera contra eos, qui rei judicatae executionem serre debent, remedium est, ut tu carceres detrudam lur. Tantum aulem custodiae causa detrusus in ea
ceribus relinetur, donec judicato satisfecerit 1 . Mulieros iure novissimo Iustiniani propter civiled negocium in carceres conjici nequeunt, ut faciant judicato satis 2); eodem jure a Decratalibus donati sunt clerici 3 , et huc etiam spectant certa quibusdam in pluribus locis concessa privilegia,
quae non eadem ubique sunt. i) Logo XII. Tabularum , si ii narrat A. Gellius
Nocι. aui c. lib. ao cap. ν P. IIo I M. Gyduni Natam. 1666 , nisi debitor intra triginta dies post editum iudica ium eroditori satisfecisset, et in servitutem addicobatur Ius hoc vel aliis logibus , vel tacito populi consensu abrogatum iam erat , cum Diocletianus , et Maximianus tulerunt Ieg. Ia eod. de Oblisal. et aelson. , qua seriplum est: oti aetalsentim aervire liberoa creditoribus jura compelli non pa-ιtantur. Quidam sant , qui hac lege sancitum putant , ut debitares propter pecuniao debitum in cerceres detrudi nequeant , alque hanc eamdem esse riuut Iuris canonici sen-
162쪽
lentiam is C. a de Pignor. Sed erraui vehementer. Nam lex illa Diocletiani , et Maximiani hoc tantum constituit, ut liberi ereditoribus servire non cogantur , secundum ius ea aetale receptum , nihil vero habet de conjiciendis in carce. res debitoribus. Quin eos, nisi bonorum cessionem emitterent, in carceres esse conjiciendos, edixit Alexander in IV. I cod. Pui boa. ceder. γοεs. Λ iure civili nulla in re discrepat Jus canonicum , quod in cit. cap. 2 expreSse memorat, atque eonfirmat civilem legem his verbis a Leae habet , uι homo liber pro debito non teneatur; Ei rea defuerint, quae poS aiat pro debito adduci. Jus hoc es pressit S. Gregorius M. lib. 4 Epist. 45 ad Fantis . opp. torn. E ed. Mauris. Pa rit. Iro 3, unde sorte desumptum est C. a , licet Greg0rio lil. vulgo tribuatur.
l. xx. Ad effugiendam lamen' earceris injuriam, praesto est debiloribus miserabile benesteium laduelum a L. Iulia , per quam sua omnia bonaeedual ereditoribus, ut ea vendant, eorumque pre lium oblineant 1 ; atquo ita illi a cerceris molestia , et squalore liberantur σ): Quod benesteium
iis lanium conceditur, qui propter casus adversosia egesiale sunt, non decocioribus, nequis iis, qui patrimonium suum cum fraude effuderunt, quique eum creditoribus solo suut usi, cum scirent, Sese lyendo non esse M. Hoc autem essicit cessio bo-d0rum, ut debitor in carceres non conjiciatur, Sed st debito liber, et sol ulus non evadit, si cessis bGais satisfieri nequeat credi loribus ; et ideo si dein-οeps alia bona adipiscatur, aes aliqnum dissolvere debet, modo ipse nou careat quotidianis alimen
iὶ Bona ipsa a creditoribus ritineri non posse, soli ea me eadenda, ut pretium secundum antiquiorein, et potio i reri, quem unusquisque obtinet , locum singulis tribuatur, i pt eler ceterosi docet Delus ad Pandeet. lib. 4et tu. 3
163쪽
g. XXI. cessio bonorum ex Theodosii consu- tutione sola voluntatis professione , et nuda voce peragitur 1 ; sed in locis compluribus solemniter impetranda est 2) , in eaque emittenda conlumini iosi quidam ritus adhibentur R. Dissert a cessi ne bonorum dilatio, seu justitium quinquennii, quod tantum Principis b eficio, non a jure scripto conceditur. Dat Princeps hanc dilationem, cum pleri- quo creditores consentiunt 43; quique eam impetravit, amplius post quinquennium liona cedem non potest 53. Imo ne quis Principis beneficio abulatur , dilatio non conceditur, nisi quis caveat, Sese, exactis quinquennii induciis , creditoribus salisi clurum 6 .
3ὶ Verum cessionem bonorum infamiam non irrogare, statum est ab Alexaudro Imp. in iv. II cod. Eaegusi. caua. infam. Orv. , quod et innuit Iustinianus iv. ult. cos. Piabon. ceder. με. conser contium Leet. gubseciv. lib. a cap. . 38 p. 34 ed. Neop. , et uilligerum ad Doneutim in Ies. 16 ει ret ιit. P. de Re Dine. OPP. ιom. 11 not. sacol. 265 ed. cit. 43 Major pars creditorum non ex personarum nume. ro, sed ex debiti quantitate aestimatur lv. uti. cod. Qui
5) Consule Cujacium in eod. lib. I tis. Is opst. t. 9
6ὶ Les. 4 eod. de Precib. Imper. oster. g. XXII. Sun nonnulli , qui bonorum cessio-no non indigent , ut a carceribus Iiberentur , quoniam habent beneficium competentiae, ut vocant ;quod in eo positum est, ut id lanium , quod sacere possunt, praestare cogantur. Eo beneficio a
164쪽
x6sjure civili donati sunt parentes, patroni , socius, maritus ad dolis restitutionem ab uxore , donatora donatario conventus 1 , filiisamilias in jus voeati pro contractibus gestis, cum in patria potesiale essent, si patris haereditatem non obtinuerunt 2 . Idem hoo honesidium jure canonico concessum est clericis M, qui elericalibus induli vestibus incedunt, ac tonsuram gerunt M.
Ioeo ei filium, qui sex minima tantum parte patri haeres extili , eodem. itoliolo frui. scriptum est in est. Iv. a Misod eum eo qui asian. μιοι. Qqaesitum autem est quaesii Mee minima pares et multi quidem legitimam intelli-guat. Sed ego assentior iis , qui haqe' partem existimant, quae minima est, si cum aeris alieni mole comparetur.
165쪽
I. Appellatio quid ΤII. Appellatio ab interloquutione, et a sententia defi
V. Quibus Itooat appellare VI. An appellare oportet a sententia nulla VII. Quae causae appellatio nem reiiciant pVIII. Fatalia tempore appel- Ialionis. IX. Quo tompore interponenda sit appellatio X. et XI. Quo pelendi, ei as cipiendi apostoli γXII. uuas introducenda ep pellatio ad judinem Supe. riorem ' XIII. Quod prosequendae, ne finiendast appet Iulionis tempus sit 'XIV. Quid nostris moribus Observandum 'Xv. Appellatio in devolutivo. XvI. ei XVII. Quibus in cau- . Eis tantum in devolutivo appellatio detur X vli I. Nesas appellare ab eo, qui loli reipublicae cum im-
rio praeest. XIx Ius appellationum hamret in summa potestate.
XXI. Christus Ecclesiae caput , et Episcopos consu.
XXII. Mesrolistitas, et Patri. archas instituit Ecclesia. XXIII. Potestas ah Molosiadala Molropolitis, nihil de. traxit de potestate a Christo data Summo Pontifici. XXIV. Jus appellationum, quid ab Ecclesia habent Metropolitae, et Patria
chae, nihil detrahit de jure , Pod a Christo Sum.
mus Pontilax habot. XLV. et XXVI. Appellatio ad Pontificem omisso medio. XXVII. Num aliquando e pediat ad Pontilicem non oppellare. XXVlII, Jus appellationum ad Pontificem in primatu insitum etiam Ecclosiae te. , 6 consuetudine fir.
XXIX. Ponlisex omnes Δppollationes jure Primalus recipit. XXX. Discrimen tuter Ori ontis, et Occidentis appel
XXXI. Pontifex vel dat judicos in causis appellatio. Dum , vel eas ipse cogno
166쪽
3lelo spes omnis eripiatur, inventum est remediam appellationis, cujus ope vis editas sententi spenditur. Est autem appellatio ab inferiore audioeae superiorem facta provocalio , ut hujus sententia id, quod inique factum est, tollatur, vel emendetur si). Juro decretalium alla extra udicialis appellatio est M, illa emittitur adversus aclum audietatem , postquam Judiolum ellata parte inchoa- illae est; haeo' adversus quoscumme extrajudiciales aetus, sive illatum gravamen, sive inserendum sit. lalereonitur. Ita confra elepitones, postulatio-bes , provisiones R, et ita etiam si judex desa eloc a causa' eo ita iudicet, appellatio permit- liiiir: duas exti a judicium appellationes sunt, ma-- -rreationes ad hausam sunt D.
F. de mor. IV. 1R,1 Lleeat appellatori, inquiunt capitularia Θroli M. M.' eap. 333 apud Balatium capitular. Reg. Mane. lom. I eoι. I. Venis. ML, sium n ea Mam a pallarsonis renaedio avblerare. Quoniam appellatae periorem interpononda est, quaeri potest, num a iudiei a redientia appellari possit, qui eum dodit; et num a sentem ita iudieis , eni mandata est iurisdictio , recte appelletur , Di eam mandavit. Sed dantem Lipianus in tes. 1 Si quis R. de , sua in leo. 3 R. ouia mandantem vero non
pellet. Diseriminis ratra esl, - Ivlsetur retinuisse, non alienasso iurisdietisnem; vrum ea Mabdieasse videtur , qui iurisdielionem suam alteri mandavit.
167쪽
eo Mi posita, quod non statim lad superiorem eonfugere opor- lteat , sia ad eum iudidem ,-ds illato damno in prima instantia eognoscars potest, quod minime seri posset, si proprie dista essei stypellatis. - l
s. II. Judicialis appellatio duplax est: alia , quae contra interloquutionem , alia, quae contra sententiam definitivam emittitur. Appellationem ab interloquuliops Ius civile non probat 13; nisi ei vis desinitivae senWntiae sit , aut nisi ab ea illais gravamini nullum aliud adhiberi remedium Wγssii 2 . Sed uanones sinio Didonlinam Synodum editi appelIationem permittunt tum a sententia, ium a qua 'vis olim simplici intortoquutione qua ludietesia mela ordinantur 3 . . Verum cum Patres Tridenties plane intelligerent, saeps ad vexandos longa D stratione litigaulos appaelationes interponi, sapie ter statuerunt; ut his appellationibus lanium detur locus cum Jnterloquulio vim habot Mntentiae demniiivae, aut eum. magnum attulit gravamen, quod per app sionem a desinitiva removeri non potest μ .
s. III. Inter appellationsm, quae a desinitiva, et quas ab interloquutione sit, magnum disorimen intercedit. Prinoipio appellatio a definitiva durisdictio'em suspendit judicis, unde appellatum est 1 ; sed non idem viscit appellatio ab interIoquutione, nisi ea irreparabile damnum asserat, aut inferior jud' appellationi detulerit, aut judex superior dederit inbibitionis literas 2ὶ, quas minime dat, nisi
168쪽
primum justam appellationis causam deprehenderit 3 . Imo exspirat haec appellatio, si ipse judex insorior damnum per semplicem interloquutionem ab se illatum corrigat 4 .
patefacienda est eausa , propter quam haec emendari possit, ac debeat. Contra a definitiva si illi- eo 4 , apud acta appellemus, etiam viva voce appellamus 5); quamquam libello opus sit, cum ex intervallo appellatio interponitur 6) ; neque necesse est appellationis causas exprimere T). Denique eum a definitiva appellatur, jus est litiganti noviquii probationibus, et causas etiam non expressas
judieio persequi 8ὶ; sed qui appellat ab inter-
isqvuloria non alias causas peraequitur, quam nominatim dumtaxat expressas 9ὶ , neque novis utitur probationibuS. i) Cop. x et s de Avellat. λ 6 Emnanusi Gonga.
ter in C. 59 num i a de Ap ιωι. tria distinguit tempora, nimirum tempus Anacteti . tempus Innocentii III, tempus Innocentii IV. Anactetus can. 3 cap. a qu. 6 omnia Dp preama , inquit , ιibere saeerdotum, ri voluerit, appelisendieitim. Ex verbo liber colligit Gonzalegius , olim tum a definiti Wa , tum ab interloquutorio , nulla expressa causa , appellari potuisse. Deinde innocentius lil. in C. 6 I g. i de appellat. ab interloquutione appellari probabiu ea a verbo etiam e oatia voluit. Denique Innocentius IV. causam
169쪽
scripto propon ἰ jussit in eis. cap. r. Vorum Anaeloti opi. stola in eis. cap. 3 Isidori Mercaturis figmentu tu est.
g. V. Appellare possunt non tantum ii , qui
damnati judicis sententia damnum pertulerunt, sed etiam omnes , quorum iniereSi , Sententiam infirmari s). Ila recte provocat si dejussor, si debitor victus judicium deserat , itemque venditor, contra quem 1 Pgressum habet emplor, Si hic , postquam caus i cecidit, ab ea desistat. In communi causatinius appellatio, quaeque eam sequitur, Victoria osti Pras Pliam prodest litis consortibus, qui non apii lammi 2 .
g. Vs. Nec solum nostro, sed et procuratorio nomine appellamus fl); quin alium etiam ab m, per quem judicium egimus , procuratorem ad appellandum constituere possumus 23. Nihil aulomni linet appellare, cum Senientia nulla est, quoniam appellatio pertinet ad sententiam, quae iniqua quid in psi, sed lamen valet, ideoque infirmanda, ut iniquitas corrigatur ; verum Senientiam per SQ nulla in infirmare Supervacaneum est. Ergo inutilis est
appellatio, si ab incompetente judice 3) , aut a compotente quidem , sed neglecto juris ordine 4 , aut contra expressam legem to in bonosve mores 6)
170쪽
71spalentia lata sit. Atque ita contra has sententias salis est nulli tales proponere , ut iis expensis , atque probatis, nulla earum ratio habeatur. Γsu sori hae sententiae, quae nullae sunt, es eumscribi dic uultir, hoc est e medio tolli, et abrogari ; id vero sit imperio Principis , qui nisi primum extinxerit, ae deleverit sententiam, ea semper in judicio rata
ει, et contra eas judicaverit, atque hujus iacinoris con vietus fuerit. His autem capitularibus antiquior Chlolliarii Rrgis constitutio edita circa annum 56o num. 6o apud Ba. tutium east. Rey. Franc. lom. 3 col. 7 cit ed. jubet, F piseoporum imperio castigari judicem, qui aliquem contra te. geae injuste damnaverit. Huc etiam reserenita cSi Graeca con stitutio Justiniani apud Contium praetermis. class. 3 pag. 29o edit. Neapol. I 25.
VI l. Dilaodam vero cauSast sunt, quae Omnem
appellationem rejiciunt, vel quod celeriter expediendae sunt , vel quod appellatio potius ad relar- dandum judicium , quam ob justam causam inier- posita videtur. Ergo frustra provocant qui Senten-llam quoquo modo probarunt 1), vel Se non ap
pellaturos jurati promiserunt 2ὶ, qui testibus, et
argumentis convicti crimen consessi sunt 3), qui ob veram, non fictam contumaciam damnati sunt 4), denique illi contra quos tres consormes sententiae latae sunt 5). Similiter non datur appellatio in manifestis, sive notoriis 6), in judiciis remota appellatione actis γ), in causis modicae summae in), a