Joannis Devoti ... Institutionum canonicarum libri 6. i.e. 4.

191쪽

tis es constitueretur. Novum id quidem erat ex Porum lena porum eoiisuetudine, ut qui pri tuo judicio dam iratus fuerat, nolI S-tim iret ad episcopos finitimae provinciae, ut cautum orat Con citio Antiocheno can. a 4 concia. t. a eoι. 59i eoIket. Lubbaei;

propterea dicium est: Si vobis plaeet, S. Petri Apostori --

moriam honoremus, uι acribatur ab his, qui caustam e---narunt, Iulio Romano Episcopo, et a judicaveris remona dum esse Disicium, renoωetur, et des Dies. Sed ratio Primatus , et studium coercendi audaciam Eusebianorum , qui Romano Pontifici in causis Orientis ius suum eripere conabantur , feeit , ut novum illud jus constitueretur. De artationibus diserte agunt canones 4 ei et seu 5, iisque comstitutum est , quod Summus Pontifex appellationes recipiat, ae det judices appellantibus, vel ipso causa cosmitra aen-rentiam ferat. Quod clarius explicat interpretalio Dionvii Exigui est. ean. 4 quae his est coneopla vorbis: cum ali- lguis Episcopus de saltus fueris eorum Discoporum δε- dicis , et proclamaverit , agendum sibi negolium in Urbe Roma; itiem Discopus in ejus eashedra, poεt upeu rionem θυι qui videtur depositias, omnino non oratis nisi ea a fueris in Dd is Episcopi Bomani delm minora. Basna ius, Du-Pinius, Quesnellus, et celera, qui

dicenses Canones in Oriente receptos negant, resuinutor certissimis testimoniis . e monumentis, quae , praeter Cete' ros, collegerunt Fratres Ballerinii et . tom. a opp. S Leom. σοι. 95 et tom. 5 p. xxxlv, et seq. , ac Josephus Sim. Assemanius Biblioth. Dr. Orient. ιom. I lib. 3 c'. 5 P. Iro. Recie Graecorum canonum interpres Theodorus Pro

dromus Senior apud Papadopolum Praenot. malast. p. a Dde his canonibus Sardicensianus dicit haee : Damnastis is omni fuciicio semper ueti ameliare ad Romanum E a -yum , eι hujus imperio isertim hineari, aut ab eo , auta avia Dyatia. Do Sardicensibus .canonibus , praetor Bal lerinios , occurate , et copioso egerunt Natalis Alexander Histor. Melea. Disa. 28 in saee. 4 t. 4 p. 46. aeq.cit. ed. Venet. Zacearia MILFebronio ιom. 3 lib. 3 e: 3 v. 478 ed. Caesenae. , ει Ant Feb. vindie. Disa. 8 C.

5 s. 5 p. 456 et seq. tom. 3, let Marehelius M' Canoni δει conellio at Saraios par. a g. 2 pay. Is , a quilum

omnia , quae contra xjus appellationum ex his canonibus peti solent, graviter ac solide refutantur.

ρὶ Appellationum , quue ad Sedem Apostolicam ex

omnibus mundi partibus interpositae sunt, tum ante, tum post Sardicense concilium, magnus sumerus esi. Aono 342

192쪽

a iudicio SInopensis Episcopi, a quo ol, stuprum de gradu

dimotus sucrat, Marcio llo inani venit, ut a Sede Ap lu-lica pacem , et communionem oblineret. Negant Lauurius, do Marca , Du-Ρ inius , pluresque Prolebialites Marcionis Δppellationem , sed aliud ostendunt Bellariuiniis De Rom. Pont. lib. 2 c. 2I opp. ιOm. I P. 33I ed. Venet. I 72I, christianus Lupus de Appellat. Dias. I cap. IS IIatisius c t stolica glia in Natal. Aleaean . Histor. Ecclea. saec. 4mss. 23 t. 4 p. 48i aeq. ed. Veneι. 1776, Zaccaria an-tι Febron. Par. a lib. 3 cap. 2 num. 2. Anno 2θο. Priovalus Lambesitanus damnatus a SI nodo 9o Episcoporum li-leras communionis a S. cornelio Pontilice fraudolenter im petrare conatus est; quod sane , nonnisi ecgtilla, ct revocata synodi sententia , si uri poterat. Unde veram appellationem ipse Constantius educit Diaι. Pontis Roman. iunolit. Epist. Aon eaetant. Steph. I. g. R num. col. 223. Biennio post Fortunatus, aliique Africanae Ecclesiae Pr si,1 teri ; anno autem asia Basilides Asturicensis , et Mar-lialis Emeri tensis Episcopus Apostolicam Sedem appellarunt prianus D. 68 col. 2 3 ed. Balutii Ven. a 728 nullam ad vursus hauu appellationem querelam proponit ; tantum discit eam obreptiliam, et ita ius appellationiS agnoscit. Ex emisplum hoc vetusto iuri appellati otium confirmati do oplissim iam esse , animadvertunt Balutius μι. 27 in cιt. Diat. 6seo l. asso ot Fratres Balle rinii ciis. tom. 2 OPP. S. Leo. nia col. 93 I. Eodem anno Paulus Suinosa tenus ab Antiocheno Coucilio depositus suam iterum causam apud Felicem Pontilicem agendam curavit; qua de re copioso agit

Cl. Ziccaria Anti Febron. par. a lib. 3 cώρ. a g. 6. Λnuo Si 3 caedilianus chartaginensis Episcopus iudicatus, ei ejectus a sInodo Charthaginensis multarum provinciarum Mel. chiadem Pontilicem appellavit , ab eoque , eausa cognita , absolutus est. Denique anno 34i celebris est Athanasii appellatio , de qua agit Soetomenus Hiat. lib. I cap. 8 p. Ioa ed. Cantabris. , ac Gelasius I. Episι. rI ad Dardau. apud Labbaeum ιom. 5 eol. . 329 edis. Venet. habet haec: Sanctae memoriae quippe Athanuatum Synodus Orienta-us a taeerat, quem tamen exceptum Sedeae Apo/ιolica, quia

muαιioni Graecorum non conSenδιι ,αbSolvit. quidem appellationem in discrimeu revocare auSus iton est

Constantius Arianus Imperator , sed tantum apud Liberium egit, ut eius quoque judicio Athanasius damnaretur, flauti patet ex Dial. inter Liberium, et Constantium apud constantium tDist. Pontis. Roman. col. 433 et req. Suui, et

193쪽

alia harum appellationum Sardicensi concilio antiquἰorun Exempla , quae omnia , praeter celeros , collegit Auctor dissertationis Ilomae editae r 768 de Appellationibus edRomanum Pontificem. Post Sardi censo Concilium plura et, liam sunt de liis appellationibus monumenta. Nam saeeulo IV. lΕustii alius Sebastenus Episcopus cum in Concilium Metili. Densi Arianorum depositus Iu isset , Liberium Pontificem appellavit, a quo restitutus est ; qua de re conser ea, quae diximus lib. a tu. 3 δeci. I g. i 8 not. 5 pag. I79. Eo dein saeculo Petrus Alexandrinae Ecclesiae Sacerdos ; ileae quo Instantius, Salvianus, Priscillianus Apostolicam Sedea appellarunt. Initio v. saeculi appellatio occurrit S. Joani Chrysostomi , de qua multa a me dicta sunt cit. P. I 7θ, et quam adversus Launoium , Du-pinium , Quesnellium , Gi annonium , Petrum de Marca, et ceteros late vindicant, IJavid δ emens canon. cap. 7 art. 5, Natulis Alexad

eae , Christianus Lupus de Appellatron. Dis. I c . 27, B anellius deli' raterna Pollata della Chissa tom. 5 par. s. p. 8I , Zaccaria Anti-Febronio tom. . 5o3 et q. Al quo haec quidem CrIsostomi appallatio non s dei, sed me rae disciplinae causum respiciebat; unde educitur, ut re cle monet Natalis Alexander p. 467 , jus appellationua ad sedem Apostolicam non tantum in rebus fidei , sed et iam disciplinae. Pertinent ad idem saeculum V. appellatio nes Bubalii , et Τauriani ad Innocentium I. , uti palel es ejus D. ad Diac. Macessi apud Constantium col. 8 Ι ἐCaelestii Presbrteri , et Patrocli Arelatensis ad Zssimussi, qui utramque memorat D. 2 ad Aurel. et D. 5, ορὴ eundem constantium col. 944 quatuor illatex Africa appellationes, quas ab Augustino recenseri diSi mus , Perevit Episcopi, de quo loquitur Bonifacius I. Di at . ad Rufum. 33 , apud conflantium col. 1ο36, Euthetii Thyanensis , et Helladii Tarsensis , qui nomine Episcopo rum Euphratesiae, utriusque Ciliciae , Cappadociae secuῖ dae , Bilbyniae , Thessaliae , et Moesiao ad Sixtum ill confugerunt: uli constat ex eorum epistola apud Conflua tit col. I 243 et aeq., Id duae Smirnensis Episcopi ad eussi' dem Sixtum IlI. , qui eam memorat D. 9 num. 3 ces 3266 , apud Constantium. Do Gallicanis appellationibus erilebre est testimonium S. Leonis M., qui Epist. ro ed. 'l'Drtu. ι. I col. 734 inquit, a Gallicanis innumeris relatio nibva eSae constitiam Sedem Apostolicam, et quemadmρ dum Neluae consuetudo poscebat, per divergarum appello

194쪽

tronem ea artim, aut retraetata ab ea , aut consirmato

fuisse sudiosa. Mitto appenationes Chelidonii, Lupicini, Eu tychetis , S. Flaviani, Theodoreii, Salomonis Presbrieri , Stephani Larissaei, contumeliosi Episcopi R densis , cete 'ras , quarum magnus est numerus , quaeque ab iis, quo supra indicavi, scriptoribus accurate describuntur. Consistam in appellationibus Honorati Archidiaconi Salonensis,

Felicissimi , et Vincentii, Diaconorum Hadriani Episcopi Thebani , Joannis Presbyteri Chalcedonensis , et Athanasii Monachi , Claudii Abbatis , Pauli Episcopi Africani , Flerentii Episcopi Epidauri , Donado i Diaconi Numidiae ,

Ianuarii Malacae , Alcisonis Coreyrensis, quarum appellationum omnium lestis est S. Gregorius M. lib. I Epist. 19, 2o opp. tom. a col. 5o3, 5M, Fo6 , lib. 3 Epistol.

I. ra, E lat. 3 col. II 8 I, lib. I 0. est. Ig5οεπ., lib. I 4 0. v et S col. Ia64 eι r 266 ed. Paris. I7ο5. Vide etiam porrandum ean. 59 apud Justellum Biblioth. Iur. Canou. IOm. I p. 7 IS ea. Paria. et Capitularia Caroli M. lib. 7 eap. 45o apud Balutium Capitular. Rey. Franc. t Om. I col. 73I et ca . 4ra col. 45 ed Venet. I 772. Postremo rem concludam Gelasii Ι. verbis Epist. 4seu in Commonitor. ad Faustum Magistrum tom. s eon- ω. cos. g95 Labbaei cis . ed. Venet. Nobia , inquit, OP ponum canones , dum nesciunι quid loquantur , eontra quoa hoc ipso vendre re produnt, quod primae radi 2 an , rectaque madenti parere fugiunt. Ipsi eunt eanonest; quianeιωιiones ιmiua Ecclesiavi ad hujus aedis Gamen voluere ἀεδε-ip ab ipsa vero nuaquam proratia amella ride era 'ram erunι. Late hoc tantum argumentum Peraeculus sum in opere inuria canonies univerat publici, aer nati lib. 2 p. ε 3 3eq. 3st uva. de Primatus iure diela sunt, ostendunt, ei

promus haerere ius appellationum; idque etiam confirmant ex plaappellationum Sardicensi concilio antiquiorum. Nam si ius hoc primum his eanonibus statum fuisset, nulIae ante eos occurerent ad Apostolicam sodem appellationes. Bine eas ex ipso iure Primatus repetunt S. Bonifacius I. D. x4 Thosai. 'ise col. io38 apud Consta alium, Agapetus Ep. 4 stinianum Imperat. LKbhaeum col. Dct. OOnesi. tom. 5 eol. 9 a M. Ven. . Agullio in Concilio Romano ibid. tom. et noI. 6oo , Gelasius t tu est.

Common. ad Faustum apud Labbaoum ι. 5 concit. coLx97 , Valentiniamis IlI. Sp. ad Theodos. Opp. S. Leon.

195쪽

peltiatur, inquit , da ιoto mundo ad te. Id quidem intestimonium at ularia Primalva tui. Reliqui Patres, quos inter sunt S. innocentius I. D. a ad Holrie. num. 6 apud Constantium eol. Julius. I. D. I. ad Eusebian. num. ga apud olim dem constantium pol. 386 , Leo M. Ep. io ad Viennena. Diae. cap. a opp. t. r eρl. 634 edit. Bai. riu. , coieri quos mitto , na nimius sim , hanc Biunt, porpetuo fuisse Ecesesiae consuetudinem , ut ab omnibMSummus Ponti laxi appellaretur; quae perpetua consuetu

tantum ad ius primatus raserri potest. Ipso Quesnellus, qui tanto studio appollationibus advorsatur Dias, 15 in S. Leon. ι4 num. 4 lateri vel invitus debuit, Gallicanos, eum appellationes receperunt, respeetisse ad Primatus Pon ιι is Myntiatem, ae potentiorem, ut Ireneus vocat, pria ripalitatem.

g. XXIX. Jus Patriarchicum inesse dicimus in Summo Pontifice, propterea qliod lex Ecclesiae quae in Oriente inter ipsum, et Episcopos esse Voluit Patriarchas, medium hunc gradum in Occidente non constituit ; ideoque Pontifex Occidentis Ρatriarcha appellatur, quoniam eum quoque Oscupat in Occidente locum , qui in Oriente datus est certis Episcopis , quos McIesia celeris in ea regione superiores secit. Sed tum in Orionis, luna in Occidente Primas, et caput Ecclesiae est ; et jus annexum Potestati superiori, qualis est Primatus, ad inseriorem, quae in illa inest, hoc est ad Patriarchatum , referri non potest. Simili modo si Princeps qui summo politur imperio, aut Ducis in bello, aut Judicis civilium controversiarum partes Velit sustinere, quidquid in utroque munere gerit nonox mora judicis ducisque potesiale gerit , sed ex potestate summi imperii, in qua utraque illa po

196쪽

te , quaeque ex Occidente ad Summum Pontificem interponuntur, hoe diserimen est, quod illae, cum gradatim si unt judicium postulant Patriarcharum antequam Capilis, et Primalis judicium substant; hae vero a Metropolitis statim ad hunc Prima lem , et caput deseruntur. Sed utroque loco Primas est, qui

appellatur, et qui judicat. Si quid Pontifex ageret

annexum soli Patriarcha tui non Primatus, id quidem ageret tamquam Patriarcha, non tamquam Primas ἔsod cum ipse habeat jus appellationum ex Primatu, non ex Patriarchatu, semper tamquam Primas appellationes recipit , quocumque ex loco procedant.' XXXI. Quod si jus appellationum oritur ex potestate , et jurisdictione, quae ia Prima tu haeret , consequens mi , ui PontifeX, cum ex ea potestato , ei jurisdictione appellationes recipit, possit suo Iubitu vel causas ipse cognoscere , vel judices, qui eas cognoscant, constituere in loco unde appellatur. Ita in civili republica alterutrum sa-cit Princeps arbitratu suo ; quoniam jus appellati tionum adhaeret in summa potestate , cum qua reipublicae praepositus est. Alicubi quidem lex Ecclesiae, aut consuetudo potest enicere, ut propter Iocorum Ionginqui talem, dissicultatem rerum, alias- ve causas ejusmodi dentur judices in provincia , unde appellatio interposita est ; verum neque Ecclesiae lex, neque consuetudo potuit,eripere Summo Ponit sici potestatem, et jurisdictionem quam a Christo accepit ij.

i) Sane maxima pars appollationum , quas supra de seripsi , pertinent ad judicia, quae a Summo Pontifice Romae aeta sunt ; et Sardicensibus canonibus, uti ostendi lo- eo superiore , diserte cautum est, ut Romae causae agerentur. Argumentum hoe , praeter ceteros , solide, copioseque persequuntur Fratres Balle rinii est. lom. 2 opp. S. Leonis cos. 983 , et Zaccaria AnιLFebron. vindie. par. 3Dias. S cap. 6 p. 495 et seq. Illud ridiculum , quod ha

het Dominicus Cavallarius Inalis. Iur. canon. Par. I eap.

a S. Is enim 3 4 libens unoeestiua appellandi Romanam

197쪽

Sedem a uno orum inferiorum auriciis, tamquam conge- claneum Primatus Romani Pontiscis in universam Eccle- amni haberi posse; eat enim Romanus Pontifeae celeris Episcopis Superior ς naturalia vero ratio dictat, ab inferioribus ad auperiorem appellandum .iTum g. 5 et Seg. conatur ostendere, Romanos Pontifices eo jure usos iiousuisso ; postea Sardicensi Concilio eis dandi iudicos facul.

latem suisse coneessam, hos canones serius suisse receptos ,

de ui qua per salsas Isidori decretales Summos Pontifices non tantum dandi iudices, sed etiam judicandi in causis appcllationum potestatem obtinuisse. Milio omnia, quae Supra dixi, ac suis ipsis principiis cavallarium urgeo. Si ius appellationum conaeetaneum est Primalua Romani Pontisma in universam Ecclesiam , si ipse appellatur, quia ceteris Episcopia auperior est , et naturalia ratio distat, ab inferioribus ad superiorem appellandum: hoc est si jus a Ppellationum originem habet a Juro divino , a quo certe Primatus oritur, quid Summus Pontifex opus habuit canonibus Sardicensibus, aut salsis Isidori decretalibus Nou hae decretales , neque illi canones dederunt jus appellationum , sed dedit ipso Christus , qui Primatum instituit. Millo cetera , quae Cavallarius cumulat contra ius appellationum, quod in ipso Primatu inesse demonstravimus. Nam ipsa sunt argumenta Bohemeri , Van-Εspenii, Febronii, ceterorum , quos Supra refutavimus , ut proinde eadem omnia quadrent etiam in Cavallarium, qui aliorum errores literis consignavit. Simili plano do causa in notis ad titulam de Iudicia. ria Ecclesiae poleatate separatim non resulavimus cavallarium , qui in Inst. canon. par. I cap. a et I adversus iudiciariam in causis civilibus Ecclesiae potestatem mulla habet , quae a Du. Pinio , Fevretio, Van-Dpenio, ceteri S-que similibus desumpta sunt. Nam eorum ineptiis explosis, atque rejectis, etiam Cavallario , cujus par omnino causa est, satisfactum arbitramur. Liceat mihi hoc loco, quoniam memoravi Isidori Mercatoris collectionem , cujus saeps in his institutionibus mentio occurrit, aliquid animadvertere , quod post editum totum tomum I. earumdem Institutionum, ubi de hac collectione disserui p. 67. et εeq. intellexi ex Miss. cpistola P. Burrielii data ad Franciseum Ravagum diecta. Deembris an . I 752. , quam mihi legendam dedit. V.Cl. Laurentius Hervas, qui etiam illius partem descripsit in opere, cui titulus Storia delia vita deli' uomo lom. 2. lib.

4, c. II. p. 39 I. Tradit nimirum Burrielius Isidorviis usum Praesertim suisse Hispanica collectione canonum, cui multa

addidit ingenio suo, multaque emendavit, atque detraSit, ut

198쪽

suum illud figmentum componoret , quod et ego obsorvavi tu prolestomenis to m. I. cap. 5. g 64. p. 6S. et aeq. Illud in primis monet ipso Burrielius, sese omnia Hispaniarum

archi via diligentissimo lustrasse, neque ullum unquam manu scriptum codicem ejus collectionis reperire potuisse: quod argumento est plano maximo, Bispanos, qui is idorum conserentes cum ea collectione quae in omnium manibus versabatur, nullo n0gocio fraudo in delegere potuissent, Isidori figmenta penitus ignorasso. Illam autem collectionem Gotico. Hispanicam descripsit Burrielius literis ad canonicum Petrum do Castro datis die ro Decembris an . I75 ., quas equidem literas apud eumdem eruditum virum Laurentium Ilervas legi. Scilicet ea continet canones XX. Nicaenos, quos continuo Sequuntur aliarum Graecarum SInodorum Canones in latinum sermonem conversi; sed haec versio diversa est a Dionysiana, atque eadem magna ex porto est, quam dedit Isidorus Mercator, cujus nomine eam Harduinus edidit. Atque haec causa est, propter quam multi in Gallis putaverint, Isidori collectio nom in Hispamis suisse absolutam, quia ni mirum Isidorus ex collectione Golico-Hispanica sere integram Graecorum canonum versionem arripuit. Novum hine argumentum educitur, ex quo patet, non modo nullas fuisse in hac Isidori collectione Pontilicem Romanorum partes, Sed ipsos etiam nullam ejus ratio nona habuisse; quam si habuissent, i Ilam certo misissent ad Eccles am Bispanicam , quae semper magnam habuit cum Romana Ecclesia conjunctionem. Sane pars altera collectionis Golico-Hispanicae constat ox Do- cretalibus Sunim ornm Pontis cum contum, ac duabus, iisque omnibus ceriae fidei, quas sequitur Decro latis de Libria recipiendis, et non recipiendis, undo Gratianus dosumpsit Can. Sancta Romana 3. Diat. , i5., qui canon, uti tostatur Burrielius cst.. . ad Canon. de castro, in omnibus Codicibus non Gelasio, sed Hors midae tribuitur. Optandum maxime esset, ut praeclara Hispanorum nullo, quae viris abundat ingenio, ae doctrina plenis, in lucem omitteret collectionem Golico-Hispanicam, quam duabus illis literis Burrielius me-m0rat, quamque ipse illustravit; magnum exinde lumen ac ciperet ecclesiastica iuris prudentia, et multa sorte occurrente mendanda in oporibus eorum, qui antiquas canonum collectioncs ediderunt. Certo testatur Burrielius, multa se animad- VertiSSe minus voro, ei minus accurato scripta a Card. Aguirrio, et a Caietano Cennio, qui linc tenus visi sunt uis panicas canonum Colloelion os omnium diligentissime expendisse. Colorum de ii ad Isidori collectione actum supra est pay.

66. seq. et mihi valde probabilis conjectura est totius frau-

199쪽

dis auelorem fuisse Beneὀietum Levilam uo untinum qui cir- ea annum 8ι3. Capitularium Iibros vulgavit.

DE Ui INTEGRUM RESTITUTIONE. I. In inlogrum restitulIo quid' vII. EDelus restitutionis is II. ol Ill. Qui habeant bene. integrum. ficium restitutionis in inle- VlII. Supplieatio Principi grum ' blata. IV. Quilius in rρbus dolur IX. Confirmatio Apostolica. v. M vi. Qui in integrum X. Oris aperitio. restituant

s. I. Qui appellationis remedio uti non potest, he nolletum habet restitutionis in integrum, perquam omnia in antiquum statum restituunt ii r. Desinitur autem in integrum restitutio a Paulo IV. lὶ redintegrandae rei, vel causae actio 23. Datur hoc remedium extra ordinem , ut subsidio sit iis , qui-.bus aliae desunt actiones per quas jus suum Con- Sequantur. Quare cum actus ipso jure irritus est, Rut cum aliud suppetii ordinarium civile remedium, in integrum restitutio dari non solet 3).

si in Reeept. sentent. lib. I tu. 7 3. ρ apnd Schuli n-gium Jurivrud. vet. Ante μεunian. pay 233 es. Lipsi-ae 737. et) Aelionis vocabulum generatim hic accipitur pro quovis Iuris remedio , quod quis vel intendit, vel a magistra- u eonpeditur , ut in L. 37 R. de Obligat. et action. Ab Isidoro orastin. lib. 5 cap. g5 in integrum restitulio defiuitur , causae , vel rei reparatio.

g. II. Non temere, ac sine delectu , sed lan ium justis de causis in integrum restitutio conce ditur. Majores XXV. annis non restituuntur, niSi demonstrata causa laesionis , quae culpa vacat :

200쪽

qualis est dolus alterius sin, causa motus, alienatio judicii mutandi causa laeta 2) , absentia, aut justus error 3), denique si qua alia judici justa

causa videatur 4). Minores annis XXV. propter lubri eam aetalem, probala laesione, restituuntur 5); modo restitutio pelatur intra quadriennium a lem-p0re , quo minores esse desinunt. i in Cap. 4 de restit. evit., 6 de Bis quae . vi me

Pandectis , atque in Deerela libus litulus de alienatione Iuri. eii mutandi eausa facta. Fit autem haec alienatio, quoties pars altera j quae t ilem habet, dolo malo ius suum in ali. 'dem transfert, et Deu commutationem, ut loquitur, C. Ide alienat. I uiae. mutand. eava. , veluti si vendat, aut cedat polentioribus , ut adversario gravius negocium ingerat , alque ejus conditionem deteriorem iaciat. 3ὶ L. a F. de Restit. se inter. , C. 4 eod. Vids et . iam Paulum Recepi. aentenι. lib. I ιu. 7 g. I apud Schul. ii agium ι. et edit. c. pay. 233. 4ὶ L. r P. Ea quib. caua. major. C. 4 de In inte-yr. realit. Si L. r II. Eae quib. eaus. major. c. 4 de In int gr. reatu. Coneessa autem in integrum restitutione minori, etiam ejus fidoiussori succurritur, ut inquit Ulpianus antes. ει F. de Procurat. , consule Edmundum Merillum obaers. ι. 4 east. Io p. I 27 ed. I V. IT BO.f. ΙΙΙ. Exemplo minorum, etiam Universitales habent in integrum restitutionem 13: similiter et Ecelesia eodem beneficio fruitur 2ὶ. Nomine autem Ecelesiae Iurisconsultorum sententia , et usulari omnia corpora ecclesiastica , monasteria , dOssius religiosae, academiae, hospitalia comprehen- duatur. Restituitiir Ecclesia, Si detrimentum Reee- pii , eaque restitutionem petat intra quadriennium

postquam illud perlutii ; modo ab initio propter do-ldm, vim , metum , aut aliud justum impedimen iam jus suum persequi non potuerit 3ὶ, et vero restituitur ubicumque Sil laesa , etiam propter ne-