장음표시 사용
101쪽
C. SALLUSTI CRISPIdeatis vereor, ne alius alium principem exspectantes ante capiamini non opibus eius, quae fusiles ei corruptae Suni,
S. 726. p. 596. ed. VIII. - Ante audeatis in ed. Cortii, Gerlachii inai. ot Weissii additum legitur vos, quod auctoritate codie um Vall. cum Orollio omisimus, loquendi usu eliam ut id fieret postulante; es. Grammat. lat. nostr. f. III, 1. p. 229. Grysar. Art. lat. seribendi p. 26 sq. Ηeinichen Art. laL Acrib. S. 39. p. 99. ed. II. - mmc pem i. e. ineipientem, initium facientem, de qua V eis potestato v. ad Cat. e. XXIV, 2. p. I 19. Ad sententiam o ritus non male eomparavit Liv. II. 10, 9. omemti a Mavim sunt, dum alius alium, in proerium incipiant, circumspectant. Neque dissimilia sunt qua leguntur Catil. c. I. lI, 28. - Puae sequuntur Verba scriptura discrepantia, et singulorum vocabulorum inceria ratione tam impedita sunt, ut in toto Sallustio difficiliorem locum noverim nullum; quem licet omnes editoros iuro pro corrupto habuerint, lamen iri eo emendando non ita versali sunt, ut obseura res ad liquidum perducta satisque confirmata videri possit. Gerlachius in utraqu
ed. scripsit ut in codd. legitur: Omm raptum iri liret, et quam audem tam videri felicem, in qua seriptura omnes eonsentiunt, nisi fluod pro audeaι in Val. 3. est audeas, in Val. 2. audias. Iam si quaeris, quo sensu rapere dictum sit. cur hi finitisus fusuri passisil positus sit, ad quodnam obiectum hoe Verbum reseratur. quale suh-l ieelum fieri habeat, cur liceι indicativo, audeat, Per et illi iunctum,l coniunctivo enuncialum sit. cur felicem, ex rideri et nom. aptum,l eontra usum accusativo positum sit, ad quamnam rem felicitasi spectet, quo sensu amiere verbum intelligendum sit, denique qua ration haec posteriora verba cum prioribus cohaereant, haec igiturl ii quaeris, promelo ita haerebis, ut te expodire n queas. Quod' animadvertens Cortius raptum iri ex eoniectura mulavit in captum ire, ac tolum locum sic explicat vereor, ne ante capiamini -,
quam Sullam capere licet, et quum ipse Sulla sibi persuadeat vos capi posse ; sed eius emendationis ni prior pars veritali est maximo consentanea, ita posterior paene ineptam habet sententiam. Quare Orellius, rei tela Coriti ratione, locum sanare studuit scribendo: quam raptum ire liceι ei, quem haud pudeat tam videri felicem.
Cuius emendationis sententia ut conflat, verba ante capiamini contraxit in antecapiamini, et ita obliterata temporis notione, quae particulis ante - quam continebatur, quam ante raptum vult relativum esse ad socordiam speelans, rapere autem explieat opprimere,
eollato Livio VI, 23, 5. Pui admeniens castra urbesque primo impetu rapere rit solitus. Sed hoc exemplo nihil probatur; nam si vera esl leetio, rapere eum verbis primo impetu coniunctum celeritatem designat, ut iam Drakenborchius recte indicavit; quae cele-
102쪽
HISTORIARUM FRAGMEXTA. LIB. I.
sed vostra socordia), qtiam inplum ire licet, quem haudeti pudeat tam videri felicem. Nam praeter salellites comma
ritatis notio neque Sallustiano loeo convenit, neque eum ire verbo eone iliari potest. Sed Livium quoque capere scripsisse maxime probabile est, quum aliquot codd. ita habeant, innumerisque exemplis a Drahenborchio probatum sit, capere ae rapere saepissime alibrariis confundi. celera ut taceam, antecapere quo vocabulo fingendo orellius id consequi studuit, ut quam non comparandi particula, sed pronomen esset , quia non habet opprimendi et circumveniendi vim, quae in capere inest, non potest de hominibus dici, sed tantummodo de rebus usurpatum valet mature occupare,
vel pritu praecipere, cs. CaliL XIII, 3. XXXII, 1. LV, 1. Iuς. XXV,
3. L, I., unde Palet hoe verbo salso etiam ea salsa esse, quae ex eo pendent. Aliam viam iniit Zumptius, qui in Annali. erili. Borol. a. I 834. Vol. II. No. 39. p. 315 sq. priore parte Orellianae emendationis relenta ita scribendum eonieeit: quam raptum iri licet, et qua o audet se tam videri felicem: sed quoniam huius quoque sententia et iisdem erroribus, quibus 0rellii, et aliis laborat, singula persequi nihil profuerit. In promptu est autem criticis fraudi fuisse, quod magis ad singula verba, quam ad sententiarum nexum attenderunt. Nam si repulaveris Sallustium, verbis et uarium audeatis in universum vituperata plebis ignavia, accuratius, in quo ea cernatur, declarare, facile videbis eum, ut doceat quid a Sulla futurum sit ei miid a plebe fieri debeat, oppositione uti, quae verbis capi et ea re conficitur. Hoc igitur dicit: quam p audeatis vereor, scilicet ne in te ' ulla 'pi mι i. e. oppmini socydia vestra, quam votas eum) capere i. e. imexuere Iiret. In lam plana et certa oppositionis ratione non lari potest, quin Coritus reele emendaverit captum ire, quo passivum relatum idem esi atque capere, per se autem valet ad capiendum se parare; es. ad Cal. c. XXXVI, 4. p. 168. Ila concidii 0rellii sententia, qui p. 38. captum dicit puditum esse post superius capiamini, selli cel quia sibi persuaserat verborum captum ire subiectum esse Sullam. Sed Sulla obiectum est, quod sequente enunciatione relativa accuratius describitur; quare et, ab orellio in ei mulalum, delevimus, quippe orium ex ultima liceι verbi syllaba es. Iland . de Partice. Lal. Vol. II. p. 539. Drahelaboreh. ad Liv.
XXXIX, 18, 8. , in celeris ingeniosam 0rellii coniecturam, licet alio sensu, adoptavimus. Puain tacite enim HAUD PUDEAT Oeulorum lapsu in AUDEAT corrumpi potuerii, quivis videt; quo
errore s mel commisso necesse erat quem in quam mutari. Iam non solum nihil deest ad grammaticam verborum structuram, sed obiectum etiam ita declaratum est, ut gravem Sullae habeat insecta-
103쪽
culatos quis eadem voli 3 aui quis non omnia mutata praeter victorem 3 Scilicet milites, quorum Sanguine Tarula Scyrioque, peSSumi S Servorum, divitiae pariae suntl An, quibus praelatus in magistratibus capiundis Fufidius, antion in . Xam clare patet postremis verbis alludi ad as lini plum ab eo cognomen Alicis, suppres,a sere hac seniori ita: tit adeo cognomine sibi arrogato decliaret omnium se votorum compotem esse faelum. Ceterum totius periodi partos podem modo par nthesi distinentur, cluo g. I. disiunctivae orationis membra interpositis verbis paullo longiuq inter se recedunt. S. 21. Nam praeter etc.) Enunciatio por nam illata non resor lur ad verba proxime praecedontia. sed ad supplendam sententiam, quae in iis talol. Mente enim Lepidus hanc sententiam praecipit: nihilominus istia eius felicitas non tanta est, quantam ipse pusat. De hoc nam particulae usu cf. ad Iug. c. XIX, 2. Gramin. lai. Nostr. S. I 2, 2. not. 1. b. P. 472. et I 59, 6. P. 604. - Victorem e coniectura scripsimus Pro victorium, quod in omnibus quidem codd. st, ςod son Mum ab hoc loco alionissimum habet. Nam quum victoria penes Sullam esset, ii, qui omnia mulata velle dicuntur praeter pictoriam, Optant Victoriam non mulari, sed remanere apud Sullam, quod in ore Lepidi ab urdum est. Praeterea praecedontigonunciationis, huic acqualis, ratio docet non res mutandus opponi rebus non mutandis, sed homines, qui ros mulari cupiani, opponi tu,
minibus illas non mutari cupientibus. 9uare ut paullo ante dictum fuit quis praeter sate Ilites, ita in altera onunciation o dici debet quis praeter victorem. - Scilicet cuin ironia affirmat, quod roipsa negatur ; nam Sonsus ost milites certe, qui sanguine suo paucos dilarunt, ipsi nihil ceperunt, nolunt praesentia non mitiari cs. S. 17. - rutae Scyrsique, ignotorum nebulonum, nomina exhibuimus, ut in codd. Vaticanis leguntur; vulgo editur Tarrulae Scurroque. - Fu idates memoratur a Floro III, 21, 25. Admonente Fufidio vivere aliquos debere, ut essent quidiu imperarent, proposita est ingens
illa tabula ele. Idem tradit Orosius V, 21. Tunc Sulla auctore L. Fusidio primipilari primus infamem illam talulam proscriptionis
induxit: sed utroque loco nomen corruplo seribitur Fursidius; cs. etiam Plutarch. in Rulla c. 31. ubi in eiusdem roi narratione pro Aφίδιον logendum est σλουφίδιον; neque dubium est, quinclo oodem Fufidio intelligendum sit Fragm. I, 68. ubi v. - Ancilla
turpis vocatur propter servilium ministeriorum obsequium, non modo liboro homino, sed etiam servo indignum; eum irrisione enim seminarum vocabula ad viros transferuntur, ut significetur eos ingenio ac moribus ad semineam infirmitatem et impolentiam degeno
104쪽
tacilla iurpis, honorum omnium dehonestampnium 8 Itaque maxumam mihi fiduciam parii victor exercitus, cui per tot volnera et labores nihil praeler tyrannum quaesitum est. ra Nisi sorte tribuniciam potestatem evorSum profecti Sunt, per
I ra o. Ila Cicero de Curione, Camaris studioso, Epp. ad Allic. 1, 14. Concursabant barbati di iuvenes, truce filio I a Curionis. Idom de Clodio Epp. ad Allic. IV, 11. Perseriae ad me, quid Appius, quid illa populi Apuleia: quoς loco' Cortius attulit. Plura v. apud
Heindorsi uin ad Hor. Sal. I, 8, 39. p. 230. ed. Wuest m. g. 22 - 23. cui - quaesitum est. De ratione dativi v. anno lationem ad Ilig. e. XLVI, 3. cf. infra g. 25. - Ouaerere sensu parare verbi positum illustravimus ad Iug. III, 3. p. 18. v. infra g. 26. III, 1, 1. - Per arma, quae vcrba in omnibus odd. praecedentibus adiunguntur, Faber recte cum participio conduam coniunxit; nam quum milites omnia armis agant, incredibiliter languet additum per arma: Optimo autem id valet de tribunica dolos tale, quam armifiparatam sui so Sallustius Aa piuR eommemorat; cs. lug. XXXI, 17. Historr. Fr. I, 10. III, 82, 1. Catil. XXXIII, 3. - Λd duplicem verbi profecti sunι structuram iam Cortius animum advertere iuRsil, coli. Hist. Fragm. III, 82, 17. Neque ego vos tiIιum iniurias hortor: magis uti requiem cupiatis. cf. ad Cal. V, 9. Iug. I, 2. XXV, I. Relegati in paludes cx primo Historiarum libro laudat Arus. p. 258. d. Lindom. , sod vitioso in codd. legitur relegat. - Silvas, quod
omnes codd. tenent, Carrio et Gruterus male mutarunt in silpam.
Ex hoc Sallustii loeo Tacitus expressit querelas. quas P rcennio trihuit in nail. I, 17, 2. Si quis tot casus vilia superaveru, trahiud e diversas in terras, ubi per nomen agrorum uligines paludum vel inculta montium accipiant. --non attribulum, sed praedicatum est, cui ex altera parte respondet penes paucos: ea ro non intellecta antiquiores editores in praepositione ante contumeliam illata contextum foedavere. - Intellegerint Orellius optimis scripsit ex Vat. I. Nam quod ceteri codd. ot edd. omnes habeni intellesserent, absurdam praebet sententiam, quippe quae ila ad illud tempus reseratur, quo milites pro Sulla arma caperent. Lepidus autem spem do militibus ex po se capere dicit, quod itim iam intellexerint quantopere ludibrio sint habui a Sulla, qui praemiorum loco, quae illis promiserat, paludes et silvas attribuerit, divitias et opes in paucos conlule sit; quod quum ox eventu domum militibus
Patere posset, nee s Sario sequitur imperfectum salsum esse. De
antiquioro per socii forma v. ad Iug. c. XL, I. p. 229 sq. S. 24. 9urare igitur et c. Igitur refertur ad hanc sententiam, quae in antecedentibus inest: quum militibus, ab eo decepsis, lam
105쪽
C. SALLUSTI CRIAPI arma conditam a maioribus suis, utique iura ei iudicia sibimet extorquerent, egregia scilicet mercede, quum rei gati in paludes ei silvas contumeliam atque invidiam suam, praemia penes paucos intellegerini. igitur tanto ag-24mine atque animis incedit 3 secundae res mire sunt
viiiis oblenivi; quibus labefactis, quam sormidatus est, iam
parum Mere possit. - Agmine non est impetu, ut Wassius in lor- prolatur, sed comitatu saselluum et asseclarum, quae res invidioso agminis Vocabulo augetur. - animi do uno homine dictum valet fastum, arrogantiam es ferociam: es. Fragm. III, 82, 10. Lucussus superiore anno quanti A animis ierit in L. 9uisuuriem, ridistis. Liv. XXXIII, 46, 4. Ouaestor iam pro futuris mox opibus animos gerebat. v. Drakenborch. ad II, 27, 12. et ad VI, 23, 8. Eodem sensu etiam viritus vocabulum usurpatur; v. Matthiam ad Cic. orat. p. log. Man. e. XXII, 66. et Hergos. ad Caes. B. G. I, 33; de utroque egit Zumpi. Granim. Lat. e. 22, III, 1. not. p. 89. ed. VIII. Inreda, quod et ipsum fastus notionem habet, iam illustravimus ad Iug. c. XXXI, 10. - verba secundae res mire sunt vitiis obtentui Cortius hone sic interpretatur: si Speundas res impediunt, quominus vilia hominum statim perspiciantur; quae si in Sulla a militibus eo Oscerpntur, statim soriasso illum desererent. Obtentui esse s dom modo dicitur, ut ostentui esse, de quo v. ad Iug. c. XXIV, 10. nam ut hoc valet alicuius rei aspretum praebere, ita hoc signifieat aliquam rem legere et quasi aspectiιi si frahere; es. BUllicheri Lox. Taei l. p. 327. Flune locum Sallu Atii laudavit Porphyr. ad Ilor. Epp. I. 18, 29.; eundem Seneea ira clavit Controvers. IV, 24. verba ex Thucydide expressa dicens, et Graecis brevilalo praestare. Sed memoriae lapsu raucydidem nominavit pro Demosthene, apud quem illa, quae cum Sallustianis eomparavit, leguntur in Olynth. II.
-μτυτα ονεέδη. - Labefactis cum Gerlachio pt Orollio ex omnibuneodd. reposui; apud tartium ot in prioribus sedd. logitur la fariatis. - De vi partienturum qiuim - tam v. ad Iug. c. XXXI, 14. Posti midatis in multis stud. antiq. logitur antea, quod ex mera interpolations illatum est. - 0uae Mequuntur verba nisi forte vecte
M. ει pac. alteram, sed cum ironia prolatam refiponsionem con
tinent ad interrogationem quare santo agmine atque animis incedit 'Supplendum est igitur tanto agmine inredit. - Pro specie in nonnullis edd. antiqq. et apud Meissium inepto sensu et contra codd. legitur spe et Sulla enim non sperare iubebat pacem et concordiam, sed se restituisse ae confirmasse gloriabatur. - Parricidio i. e.
106쪽
contemnetur; nisi sorte specie concordiae ei pacis, quae sceleri ei parricidio suo nomina indidii; nequo aliter rempublicam ei belli finem ait, nisi maneat expulsa agris plebes, praeda civilis acerbissuma, ius iudiciumque omnium 25 rerum penes se, quod populi Romani fuit. Duae si vobis
pax et concordia intelleguntur, maxuma turbamenta rei-
nefario saei nori, quo in libertatem civium saeviit; cs. quae do potestato parricida vocis diximus ad CaL XXXI, 8. et ad c. Ll, 25. Neque aliter rempublicam et belli mem ait consentiens omnium codd. lectio est, quam praeeunte Gerlachio et orellio reduximus; nam quod in edd. Carrionis, Grutorii et Coriti legitur n. a. populo
Romano esse belli f. ait ex scribendi compendio r. p. ortum est. Neque tamen codicum scripturam vilio prorsus carere putaverim, quum esse vix abesse possit. Nam quum sensus sit: ait Sulla non aliter stare rempublicam bellique finem Mberi, nisi maneal elc. sequitur, esse, quod praeςnanii sensu praedicatum est, paene necessario ad sententiae inle italom requiri. Excusatio tamen durioris. dictionis in eo posita videtur, quod praedicatum non plane omissum, ed adverbio aliter ex parte signi se atum es L luare satiuς duximus hanc rem indieare tantum, quam esse in textum inferre. - 0uod adnexum attinet, quo haec verba cum praecedentibus continentur, Fa-her commale post indidit posito significavit sibi sequentia ex nisi forte apta videri; quod secus est. Eo enim consilio haec adiiciuntur, ut intelligatur Sullam revora dictitasse, proscriptionibus ac novis in litulis nihil aliud se quaesivisse, quam ui respublica confirmaretur; cs. annotat. ad I, 5l, l3. 0uare explicativam sententiam adiungens valet num non, de quo usu diximus ad Iug. c. CXII, 3. p. 601.; inde simul intelliςitur incommode in edd. Coriti, Gerlaetitiel Orellii puncto haec a praecedentibus Prorsus seiungi. Rectius
emteolon, quo apud Cortium post acerbinuniti interpungitur, a Ger-laehio et orellio in comma mutatum est; nam verba praeda civilis acerb. non efficiunt appositionem ad praecedentia, sed primam partem alteri u membri, pariter ex numeat pendoniis. - Verba ius iudiciumque coniunctim summam rerum potestatem atque imperium
designant; ex formula ita diei observavit Gronov. ad Liv. LXXVI, 39, 9. coli. XXXIX, 24, 8. ct XLI, 22. 4.3. 25. Hae et concordia) 0rellius in ulraque edd. seripsit paa
et composita, ut est in Vat. 2., neque negaverim id ferri posse quia sequitur turbamenta; turbatis enim bene opponuntur composita. Sed quum in Val. I. ol 3. concordia legatur, horum auctoritale
107쪽
C. SALLUSTI CRIsPipublicae atque exitia probate, annui te legibus impositis, accipite otium cum servitio, ei tradite exemplum posieris ad populum Romanum suimel sanguinis mercede circumveniundum. Mihi, quamquam per hoc summum imperium 26 satis quaesitum erat nomini maiorum, dignitati, atque etiam
vocem r tinondam putavi nitis, eo haud parum commondalam, quod ita cum acerba ironia ad superiorem sontentiani, Sullae attribulam, rospicitur; v. ad Fr. l, bl, I A. Totius loci sensus hie est: quas iniurias ol mi orias si pae in ei concordiam erae putatis: quod germanico est: menti ilir dies tinter Friodon und Εintrachi verssehet. Non agnoquor igitur, quid sibi volvor it Gortae litus Vol. lII. p. 63. haec antiolans: si intelligi non lanium OKl haberi, sed hoe quaerit
iu dicaturi sint 3 - Exilia non significant ea, quae eaeuium asserunt, ut Gortae litus inlprpretatur, sed omnis generis calamitates eι miserius, sive tum assunt, sive instant: es. Aug. MalluitaS ad Cic. p. Mil. c. lI, 5. - Annuere V rhi cum dativo rei constructi Fabor ha coxompla laudavit: Tacit. An n. XII, 48. 3. Ne annuisse facinori riderentur. XV, 16, I. Neminem Romanorum Armeniam ingressurum, donec referrentur litterae Neronis, an pari annueret. Pro populum Romunum, quemadmodum cum Cortio et Ger lachio edidimus, Orelliuς scripsit rem publicum. Et ita sano PAl in Vat. 1.2. 3. et Urs.; Red quominus i , tam ScripturRm Uernm Pul mus, Sen-lonliae perversitas ob lat. Reclo Onim GPrlachila, in Praef. ed. min. p. XXXVII. -υuam vi Ν, inquit, ipse Cicero dicat Epp. ad Allic. IV, 16. med. amisimus omnem succum ac sanguinem civitatis, tam n re uhlicam sui sanguinis mercede circiιmvenire vix diei posRe vid lur. Nimirum Sanguis, quo translate robur ac vigor significatur, propria vi dictus reipublicae nullus est; at proprio dixit Sallustius; quare reipublicae hic locus esse nequit. Iam Liropulaveris quam Maepo in codd. P. R. i. e. populus Romanus cum R. P. i. e. respublica confundatur sv. I rahelabor h. ad Liv. III, 56, 10. XXV, 31, 4. XXXI, 4, 2. , Proseelo non dubitabis, quin verissimo correctum sit populum Rom. . praesertim quum in Val. 1. et 2. adhue exstet circumveniundu m. - Mercede in Carrioni A et Gruteri odd. corruptum in mede, quam do pravation in Wassius valde inepto defendit, mi Moranda doctrina ostendere conatus sanguinem per se idem os o atque conSanguis S. Loci sensus est: ira dile P xymplum po- floris ad populum Romanum ita opprim nilum, ut adeo suumμι sanguinem pro servitute profunda ι et quasi mercedis loco tyrannis praebeat. Aliter Gerlachius Vol. III, p. 63. sanguinem in-
108쪽
praesidio, lanien non fuit consilium priVaim Opes sacere, ut potiorque visa est periculosa liberias quieto servilio. Duae Si probatis, adeste, 0uirites, et bene iuvantibus dis M. Α- milium consulem ducem et auctorem sequimini ad recipiundam libertatem llelligit mercedem, quam populus accipiat, non deli sed ipsa rei natura et sentensia inulto acerbior I OR train explicationem suadere videntur. - Do Mumet VOee v. ad Calii. e. XXIII, 2. p. H3.
S. 26 - 27. Mihi, quamquom elo. Gerlachius ol Orellius mihi, commale sublato, reserunt ad quaesitum erat, quo sententiarum ratio valde obseuratur. aut certe debilitatur. Lepidus enim populi imavae Sententiae εuam Opponit, quod ita fit. ut verbis gutie si νο- bis ma intelleguntur, probate - annuit e - accipi ιe ιr adite ex altera parte respondeat mihi - non fuit consilium ole. Ceterum ne putes pro quareitum erui et non fuiι consilium, dicendum fuisse, quod sane diei POlerat, quaes. est - non est cons. , spectat Lepidufi non ad id tempus , quo gerit consulatum, sed ad illud, quo eum adeptus est, eoque dicendi modo uti maluit, ut probarol iam tum sibi consilium ni isso libertatis dolandendae; cs. ad Iug. XCV, 2. p. 506. - Θe3 facere i. e. comparare, qu madmodum Seneca Epp. CXIV. refert Sallustium dixisse Fragm. Inc. 33. ea ercitum argento fecit. - e non explieandi potestale valet num, ut Faber censet, sed advorsandi vi positum pro Sed, ut saepefii post negativam sententiam ; cs. anno lata ad Iug. CVII, 3. p. 578. Goeron2. ad Cic. de Finia. ΙΙ, 9, 27. p. 161. Horgo g. ad Caes. B. C. I, 32. p. 100. - Pro dis in Val. I. est livis, contra usum Sullustii; cs. Iug. e. LXXXV, 48. Dis iuvantibus omnia matura εμι. - orba consulem ducem et auctorem sequimini ad recipiundam lore- tutem ad evocationis formulam composita es Ke, iam WasSi Observavit. cf. Servium, qui ad Virg. Aen. Vill, 1. -Si esset tumullus, inquit, quia singulos interrogare non Vacabat, qui fuerat dueturus xercitum, ibat ad Capitoli viri, ol ox inde proferens duo vexilla dicebat: Pui rempublicam salvam missi, me sequutur. Dona l. ad Τerent. Eun. IV, 7, 2. oliuius inodi militia per tumultum repente suscipitur ei dicitur evocatio. ubi dux alloquitur cives: qui rempublicam salvum vultis, me sequimini. Huic Fragmento subiungondum esse, quod legitur Incert. 52, sero intellexi ex Linhori Comment. do Praeseelo urbis Feriarum lat. P. T. Fr. 46. sciri. p. 936. Gen. ed. mai. I, 13. Od. min. I, 62.
109쪽
C. SALLUSTI CRIspi46. 0uin lenones ei vinarii laniique, quorum praeterea volgus in dies usum habet, prelio compositi. 47. Vii Lepidus et Catulus decretis exercitibus in
praeterea Charis. I. p. 42. Lindem. p. 58. Pulseh. laudat quin vinarii laniique, quo toSlimonio hoc certe probatur, quin, quod Geri. in ed. min. ignoratione potestatis huius particulae in quia mulavit, non esse sollicitandum. De Lepido iam priores editores hoc Fragmentum intellexerunt, sed in eo explicando Debrossius multum a vero aberravit. De belli enim apparatu his verbis agi putans Lepidum dieit lenones, vinario ac lanios mercede permovisse, tis ipsisSexercuum sequerentur, ne quid earum rerum, quibus vilis multitudo indiget, suis deesset. Sed Lepidus neque Romae bellum paravit, ubi isti omnis nequitiae ministri sodem habebant, neque hoc, quod Debrossius vult, est bellum parare, sed se ipsum adversariis vincendum praebere. Ad hoe volgus non exercitum, sed urbanam plebum designat, neque mei B eomponere significat permovere pre V Mut componere dolum, insidias, fraudem psi ma-ehinari sive struere dolum ole. , ita lenones et Dinarii laniique pretio compositi dicuntur, qui fraudulentis artibuς ol praPiniis promissis ad seditionem et turbas exellandas pellicerentur. 9uare verba de Lepido dicta putamus in consulatu plebem concitante, neque eoncionibus contento adeo hoc onim significatur quin particula; v. Fr. I, 5I, 8. lenonum, vinariorum ac laniorum, quos largitionibus corruptos sibi devinxerat, opera ulento, ad quom s diliosum
conatum haud dubio speetant vorda Psiilippi Fram. I, 51, 6. Ouum Iargi ιionibus rempublicam laeerari ridebam. Puod Gorlachius autem Vol. III. p. 52. iudical se lenones h. l. propria potestale non esse inlolligondos, sed pro lixis ol eauponariis dictos osse, ad belli
usum paratis, A merum somnium est; nam ut lenones nunquam prolixis di euntur, quod rlachius ipse concedit, ita porquam apti sue
runt ad vulgi mentem corrumpendam, eamque ob caussam Lepidus eos suis consiliis inservire voluit. Celerum verba quorum praeιereia volvus in dies usum habet tantummodo ad lanios speel arst pulo; nam lenones ac vinarios volgus nonniqi ad libidines ρxplendas frequentabat, lanibs cotidie adibat, victus comparandi caussa, quod discrimen praeterea voce designatur.
Fr. 47. Core. p. 953. Geri. ed. mai. I, 20. yd. min. l. 55. p. 190, 12. Debr. I, 66. J Vorba exstant apud Charis. II. p. I 21. d. Lindem. p. 18 . Pulseti.) sensu non obseuro. Nam quum Lepidus post Sullae mortemi perpetuo turba rutv sau fisas in urbe quaereret, senatus, ut eo liberaretur, ante lini tu in consulatum in provine iam μ
110쪽
M. Magna vis hominum convenerat agris pulsa aut civitate eiecta.
eum abiro iussit; cs. Fra n. I, 51, 4. Ob seditionem prorineiam cum exercitu adeptus est. Appian. de B. C. I. 107. p. IM. Schweigh.
δος την υπὲρ Aλπεις Γαλατίαν ἐπὶ τα Ουκα τηει. 0uod Gerlachius autem Vol. III. p. 3. dicit eum Appiano pugnare videri Plutarchum, ipse finxit istam discrepantiam; nam quum in Pompeio c. 16. legatur: U ID- - απεδείχ στρατευ- μπος ψε-ν - τον Αεπιδον ἐδη πολλα τῆς Ιταλίας νενικηκοτα καὶ την ἐντος υλπεων Γαλαtίαν κατέχοντα δια Βρου του στρατευματι, quivis videt Plutarchum non loqui
de provincia Lepido decreta, sed de seriore tempore, quum perimatum ot armorum vi alienam terram occupassei. - Catulo, quantum eoni iei potest, Italia obvenit, neque is urbem videtur egres
Fr. 48. De st apud Cortium, Gerlaeti. ed. mai. et Debr. Geri. ed. min. 1, 5 I. p. 190, 7.J Fragmentum roeens additum debetur Arusiano v. in illam rem p. 240. Lindom. Suspecta in tumultum Arusianus perperam explieni rus . tumultus caussa; nam quum in praepositio vim habeat consilii ad aliquam rem e meiendam spectantis, sensus est: Etruria suspecta erat procliris esse ad tumulium excitandum. Patet igitur in non ex propria pendere vocis uvectus potestate, sed ex propensismis notione, quae in haedictione inest. Etruria aulem cum Lepido faciebat, quia promiserat se proscriptis bona restituturum; cs. Appian. de B. C. I, 107. Am
Manlius Druriae plebem scillic re, messuis simul ac dolore iniuriae novarum rerum cupidam, quod Sullae dominatione soros lbonaque omnia amiserat. Praetersa hoc Fragmentum lucem saecipit ex oratione Philippi, Fragm. l, 51, 6. Equidem a priscipis, quum Etruriam eoniurare, proscriptos accersi, Iar sitionibus rempublicam Iacerari videbam, maturandum putabam. Ibid. S. 8. Druris atque omnes reliquiae belli a rectae. Fr. 49. I rt. p. I S. Geri. ed. mai. hie. 137. M. min. I, 60. p. 190, 17. Debr. I, 67.J Serv. ad Virg. Aen. I, 2D., neque uist riis . neque libro indieatis. Reele tamen Debrossius verba intellexit