장음표시 사용
91쪽
C. SALLUSTI CRISPlsed tum crudelior, quum plerosque Secundae res in miserationem ex ira voriunt. Quin solus omnium post memo-6
riam humani generis supplicia in post futuros composuit, quis prius iniuria quam vita certa esset; pravissumeque per Rceleris immanitatem adhuc tutus suit, dum vos metu gravioris serviti a repetunda libertate terremini.
proseripiorum libori iure hortorum peiundorum fruerentur, de qua re diximus ad Cai. c. XXXVII, 9. p. 175. es. Quintil. XI, I, M. Post fusuros per hyphen dictum psse Cortius mullis exemplis probare conatus est, euius doctrinam Gerlachiuκ Vol. III. p. 55. rupi dissime suam incit. Nos eam explosimus ad Iug. e. LXXVI, 5. p. 406. ubi v. - rus fuit cum Gerlachio et Orellio scripsimus ex Val. I. 2. Ut Ball. pro eo, quod in plerisque edd. eηt, lutus furit, non liquet utrum fide Val. 3. , an ex Aldi coniectura. DoedorlinuqSynonym. Lai. Vol. I. P. M. acuist monuit, in incredibili Sullao crudelitate describenda, quae res maximam Orationis vim postulat, valde lans uere verba pranismine furit. Addere potuisset, non languere tantum, sed paene absurda esse; nam neque tum furebat amplius Sulla, et quoniam pravitas in detorquendo vero cernitur, praviter furere, si modo sensum habet, nihil potest significare,
quam ita furere, ut furor non vertis, sed corruptus ei a Sua natura alienatus sit. 0 re furere v rho nullus hie locus esse potest. Bon rum codicum scriptura autem ita comparata est, ut pravissume non Sullae actionem definiat, sed Lepidi de sta iudicium enun- ciet, quo populi perversistitem notat Sullae immanitatom patienter serontis. Id recto asseculus Doederiinus l. l. sensum esse dicit: pravilute nostra factum est, tu per sceleris immanitalem Sulla ad-t hue tutus fueris. Planius eliam Faber pravissumeque interpretatur et, quod pravissimum est. Germantee adverbium reddas: aus dio unu erant ortlichste Melse. Similem sententiam Macer in orations
ad plebem protulit. Fragm. III, 82, 13.
S. 7. Mendum utque obvium eundum αι) Haec verba servavit etiam Donat. ad Ter. Andr. I, 5, 20. Agere praegnanti sensu poΑilum, quo valet rebus strenue sterendis intentum esse, illustravit Cor-lius coli. Catil. LlI, 29. Vigilando, assendo, berie consulendo prospere omnia cedunt. Liv. XXII, 14, I . Audendo atque vendo res Romana crevis. -- XXII, 5 7. Audendum atque assen dum esse.
- S lior m vocabulo significatur quicquid alicui detractum eripitur ; bone Cortius comparavit His l. Fr. Ili, M. 6. Arcem habent exspoliis vostris. Cic. de Osr. III, 5, 22. Illud natura non patitur, in aliorum spoliis nostras facultates, copias, opes augeamus. Miri
92쪽
ulsTORIARUM FRAGMENTA. LIB. I.
7 Agendum atque obviam eundum est, 0uirites, ne sp lia vostra penes illos sini; non prolatandum, neque Voli Sparanda auxilia; nisi sorte speratis taedium iam aut pudorem tyrannidis Sullae esse, ei eum per scelus occupata perieu-
8 losius dimissumim. At ille eo processit, uti nihil glorio-
Sum nisi tutum, et omnia retinendae dominationis honesia
fico igitur aeumine Gorlachi iis Sallustium mactat, ad illustrandam spolia vocem Vol. Ill. p. 56. haec annotans: - Plurima ingunt huic orationi militaria dicta, quasi Lepidus insitam animi ignaviam verbi rum iactantia dissimularo voluerit. Penes illos, quod in omnibus codd. osi, Cortius praeeunte Grulero et Carrione mulavit in
penes illum, quia de Sulla tantum sermo sit. Sed quum Lepidus non magis in Sullam ipsum, quam in Sullanos invehatur, quippe quorum caussa cum Rullae coniunctissima Esset, nihil plane est, lcur pluralis non serendus sit. Tenendum tamen est, quum in antecedentibus do Sulla solo dictum sit, non eodem tenore haec adiecta esse, sed oratorem, brevi pausa interiecta, verbis veridum etc. novam incipere Orationis partem. Nam quae θntecesserunt, iani a meM Iulii loqo habenda sum, quo id agit, ut Sullae scelera exagitet et laudientes ira in eum impleat; tum progreditur ad id, quod tamquam summus sinis huic orationi propositus erat, ut ad Sullae potentiam et instituta evertenda populum excitareti Reete igitur Orellius haec, quae in celeris edd. uno tonore leguntur, seiunxit, ut ipso verborum aspectu intelleelus adiuvetur. - Neque votis puranda auxilia iisdem verbis dieit Cato in Catil. e. LII, 29. - De nisi foris particulis c s. annotata ad cal. XX, 17. et ad Iug. III, 4. - Verba verasis taedium iam aut pudorem tyrannidis Murie esse, et eum sto. ila exstant in Vati I. 2.3. in vulgatis edd. vero legitur speratis, per med. iam aut pud. Wr., erae eum ele., quam Scripturam ab in torpolatoro prcis clam Gorlachius ei Orellius merito repudiarunt. Colerum Lepidus verbis taedium aut pudoremtur. Sullae esse alludit ad abdicatam dietaturam. - Pericia ius spectat ad eiusdem vocis positivum, in praecedente mombro suppressum Sen lentia Pnim haec est: nisi speratis eum, quae per scelus non rine' lmagno periculo occupavit, ea maiore periculo dimissurum ag. 8. tulum Sententiam languore censens cor lius tutum salis perverse dicit activo sensu significare id, quod tueatur sive tuismpraesteι domisursionem i neque Gerlachius, illum somniasse incusans, rem eo expedivit, quod observavit is gloriam qui appetant, iis nullam securitatis rationem habendam esse. Puasi hoc tale sit, quod, quum in optimum quemque cadat, Sullae vitio dari possiti Sed securuatis vocabulo usus V. D. prodidit se nesciro quid esset tutum.
93쪽
aestu mei. Itaque illa quies et oti tun cum liberiale, quae 9 mulli probi potius quam laborem cum honoribus capesse-baui, nulla sunt. Hac tempestate Serviundum, aut impe- Ioritandum; habendus meius eSt, aut faciundus, Duirites.
cuius vocis sonsu, quem ad Iug. LXXXVIII, 2. explicavimus, coit si di rato in promptu est soni ratiam osse hane : sani summam glos riam putat, si quavis iniuria validior ab omnibus limoliar, dum i ipsi a nullo periculum Ost timendum; tutum senim dieitur quod pe-l rie illo caret. Sententia igitur non diversa est ab on, qua continetur verbis S. I. Neque se alifer tutum putet, quam si peior metu stro fuerit. - De 'tructura Verborum omnia retinendae dominationis honesta aestum et v. ad Cal. c. VI, 7. et Gramin. lRl. nostr. S. I 28. III, 2. c. p. 375. - Aetium et pra boni Val. I. 3: in Val 2. legitur extimet: Cortius si Faber in sed . I. dodo runt Gi-sιmnet, sine idonea caussa; v. ad S. I. g. 9 -lo. quis et otium cum libertate) De vi pi u qu cum praepositionis V. nil lug. c. CV, 2. p. 570. es. infra g. 25. Otium eum servitio. - Capessere Gerlachius non salis eommode explicat appetere, amectare: nam ut capessere rempublieam non ost appeterere L, R d strenuam Op ram in ea administranda collocare v. ad
Cat. c. LII, 5.), ita capessere quietem valet quieti se dedere eam j v gue omnibus rebus praeferre. Totius loci sentonita haee est: otiosa illa et tranquilla priorum tomporum libertas, quam mullis Probi sequi licebat, hodie non ampliuR exstat, neque cuiquam bono eam consectari concessum; nam inlor sorviundum si imperilandum nihil in medio relictum est. - Νυ Ilum esse valet de lolum, sublatum perditum esse; cs. Donatum ad Ter. Hecyr. IV, 4. 41. et ad Λndr.i II, 4, 21. ubi v. etiam Ruhnken. Sall. Calii. c. LII, 2I. lug. LXXXVI, 3. Λlioni genseris nunt loci a Gorlachio laudati, Terent. Eun. II. I, Io. Memmi, tametsi nullus monens: et Cic. Epp. ad Allie. XV, 22. Sextus ab armis nullus discedit: alio senim quam esse verbo posito oliam nullus vocis ratio mutatur. g. II. quid ultra p) Haec verba eortius porperam sic interpr latur: - ultra intellige id, nemps ut habeamus metum aut faciamus. Νam ex sequentibus, re particula annexis, palei sensum potius esse hune: quid ultra est, quo intoleranda Sullae dominatio ac superbia adhuc proeedere possit' Prosecto sin m malorum alligimus. Eodem modo verba intellexit Fabor ei Gorlachius, qui apposito con-ὸ tulit Cie. in Vorr. V, 45, 119. Estne aliquid ultra, quo pro ore di crude itas possit Z - Humana intelligenda sunt iura hominum sive ea, quae homo ut sua sibi vindicare potest. - Vim verbi superunt explicavimus ad lug. LXX, 2. p. 374. - PopuIM F
94쪽
Il Nain quid ultra 3 quaeve humana superant, aut divina ini- polluta sunt 3 Populus Romanus, paullo ante gentium mo-
Romanus speciose dieitur a Lopido, non compositus ille ex tribus ordinibus nobilium, pquitum et plebeiorum, sed numero praepollens plebs, antea plurimum valenq, tum a Sulla coercita et compressa , de quo dicendi usu cf. ad Iug. c. LXXXV, 10. - Verbis exutus imperio, foris, iure in universum respicitur asi illa Sullae
in tuta, quibus/ pleius pol tia imminui ummam rerum vim ad
nobilitatem et scit alum transtulit, tribunorum potestatem Paene su- stulit, senatorum et magistratuum numerum auxit, iudicia, equiti- bus erepta, senatui restituit, eaque omnia summa severitate exse-λ cuius est; cL Appian. de B. civ. I, 100. - Agitandi inops, quod
tuentur Val. 1. 3. et Arus. v. inops p. 236. ed. Lindem. , iam DouZarecte interpretatus sest vivendi, i. Q. vitam sustentandi inops:
cs. Fram. III, I, 9. Gallia nimo mulis fructibus ipsa viae agit a Lv. ad Cal. e. XXIII. 3. In Vat. 2. ei Balliol. est cogitandi inops, quod multas edd. vel l. invasit. - Servilia alimenta propris significant quinos aut quulernos modios frumenti, qui servis in singulos inenses dimetiri solebam; es. Donati ad Phoriri. L I, 9. Seneea Epp. LXXX. Servus est: quinque modios accipit. v. infra ad Fr. III. 82, 19. Querela aulem spectat ad sublatum a Sulla morem inopi plebi frumentum, Publico sumptu emplum, minoris vendendi, quam ii istum pretium eral; eum morom induxerat C. Gracchus, teste
Plutarcho in C. Graccho e. 5. Tων δὲ νομων, in. Eσέφερε τω da, γγ Πριζό μνει, ην o σιτικος ἐπευωνίζων τοις πένησι την γοραν. Appian. do B. Civ. I, 21. p. 3I. Schweigh. ' βουλευε μυλο σιτηρέσιον μηνον ὐρωας ἔκαστω των δημοτων α- των
κοινων χρημάτων, ου προτερον εἰωθος διώδίδοσbαι. es. Nil sebii Antiqq. Rom. Vol. I. p. 237. ed. Ill. et Schlosseri Histor. Antiq.Vol. I. P. II. p. 477 sq. Sensus est igitur: miseriore quam servi condicione plebs utitur, quippa cui ne tantum quidem ad vitam Sustentandam conceditur, quantum vel servi a dominis accipiunt. S. 12. Sociorum - prohibentur Ilaec verba lucem accipiunt ex Cicstronis oratione p. domo c. 30, 79. Populas Romanus L. Suli distulore comitiiec turistis municipiis civitatem ag miti ad emit iisdem agros. De agris ratum eri solianis myus potestas de civitate ne tamdiu quidem rami , quamdiu illa Sullani temporis arma valuerunt. Ad eandem rem spectare videtur loeus Appiani
de B: civ. I, 96. p. 134 sq. Schwei h. Πολλη δὲ ναιὶ των 'Bαua των αναίρεσίς τε καὶ ἐξέλασις καὶ δημευσις ην, μοι τι Καρβωνος,
95쪽
C. SALLUATI CRISPIeiorum et Lait ma a vis civitate, pro inultis ei egregiis factis a vobis data, per unum proli ibolitur, ei plebis innoxiae patrias sedes occupavere pauci Satellites, mere eniscelerum. Leges, iudicia, aerarium, provinciae, regeS I 3 peneS unum, denique necis civium et vitae licentia. Si- Amul humanas hostias vidistis, et sepulchra insecta sanguine
κουσαν. - Ως δ ἐξέλιπε τα καθ ἔνα ἄνδρα ἐγκλ-ματα, ἐπὶ τας λεις ο Συλλας μετσει, καὶ ἐκολαζε καὶ τάσδε, των-ακρο - λεις κοτασκάπτων, τ η καθαιρων, si κοινὰς ζημος ἐπιτιθεὶς, mi εἰ γοραῖς ἐκτρυχων βαρυτάταις' ταῖς δε πλείοσι τους Ιαυτωστροπευσαμένους ἐπροκιζεν, . ἔζων φρουρο κατα τῆς 'Iταλίας την τε γῆν αυτων καὶ τα οἰκήματα ἐς τουσδε ροταφέρων διεμέριζεν. cf. Plutarch. in Sulla c. 33. Flor. III, 21. 27. Positis singulo rum hominum fere poenis municipia Italiae splendidissima sub hiasist venierunt, Spolesium, Interamnium, Praeneste, Florensia. Numi Sulmonem - iussu Sulla deleri. - De appositionis ratione, qua
verba mercedem scelerum reseruntur ad Praecedentem enunciationein
v. Granim. lat. nostr. g. 120, 4. no L II. additam. d. p. 296. S. 13. iudicia sc. senatui tradita, qui ex Sullae arbitrio pendebat. - Celera lucem accipiunt ex Appiano de B. Civ. I, 102.
p. I45. Ἐθνη πάντα καὶ βασιλεῖς, μοι συμμrχοι, καὶ πολεις Ουχοσαι μονον μοτελὲψ, αλλα καὶ oσαι ἔαυτας ἐγκεχειρίκεσαν ἐπὶ συνθήκαις ἔνορκοι, καὶ ωαι δια συμμαχίαν si τινα αρετην α ιληναυτονομοι τε καὶ ρων ησαν ατελεις, τοτε πῶσαι συντελεῖν ἐκελευοντο καὶ ἐπακουειν' ἔνιψι καὶ λιμένων κατα συνθήκας φροι δεδομένων ανγρουντο. Συλλας δε καὶ Αλέξανδρον, τον, λεξανδρου του ἐν Αἰγυπτω βασιλευσαντος ωίον - ἐηγηφίσατο βασιλευε ιν Ἀλεξανδρέων.
S. I - 15. sepulchra infecta sanguine) Haec ad Marii Graii - diani eaedem ad Catuli bustum perpetratam pertinere interpretest non fugit; cs. locos supra ad Fr. 35. allatos. - SOI vere inuriam i. e. finem imponere iniuriae; nam quia soluta non amplius conli- nentur, sed disiecta intereunt atque esse desinunt, striis notio per se in solvendo inest, variisque modis Melaratur. Bene Cortius
quum monuit vulgo dici ponsem, bellum, obsidionem, matrimonium
soluere, tum contulit Sallustii imitatores, Dictyni. V, 16. Servitium morae solvere. Hegesipp. IV, 2. Facile eri iniuriam so I vere. Phaedr. IV, 4, 33. Solvi ι errorem omnium. Liv. I, 49. 7. Tarquinius Superbus regum primus traduum a prioribus morem solvit. Apposite etiam Havercampius comparavit Aelian. Vat. Diui jgoti Oosl
96쪽
HISTORIARUM FRAGMΕΝΤΑ. LIB. I. 49
i5 civili. nitie viris relicui aliud quam solvere iniuriam, aui mori per virtutem y quoniam quidem unum omnibus finem natum vel serro se s statuit, neque quisquam extremam necessitatem nihil ausus nisi muliebri . ingenio exspeetat.
16 Verum ego seditiosus, uti Sulla est, qui praemia turbarum 17 queror, ei bellum cupiens, qui iura pacis repeto. Scilicet, j
lisl. III, 17. τουτων τυραννίδα την Λι σωυ κατέ - λυσε. - Mori per virtutem iii eadem sententia dixit auctor Calii. c. XX, 9. - 9uoniam explicavimus ad Iug. III, 1. P. 14. es. DO -dθrlin. synonym. VOl. I. praes. p. XXIV. - Ad verba vel ferro sepsis Douaa comparavii Propert. III, 16, 25. IV, 17, 25. ed. Lachm. Ille licet ferro cautus se condat et aere, Mors tamen inclusum
protrahis inde caput. - Eatrema necessitas non est moriendi necessitas, quam natura ipsa affert, sed quae ante finent a natura constitulum per vim imponitur; es. Tacit. Annall. XV, 6l, 4. IIntromisit ad Senecam unum eae centurionibus, qui necessitatem ultimam denunciaret. id. Hi t. I, 3, 1. Supremae clarorum v rorum necessitates. ib. I, 72, 3. Tigellinus, accepto supremae necessitatis nuncio, secuit fauces. S. I6. qui praemia - queror . Ita exstat in Vatice. omnibus. In Ball. est quiae , quod Gronovius Eliam ex coniectura proposuit; sed ista scriptura, quam Corsius non malum dicit, multum a vero abhorret. Nimirum verba ex relativo apta non sunt Sullae,eaussam, cur Lepidulii Seditiosum habeat, asserentis, sed Lepidi ipsius, illud erimen facto redarguentis; sensus est enim: seditiosum
me voeat Sulla, qui potius de turbis ab eo excitatis lueror; bellum lme cupere insimulat, gin otius id postulo, uι iura pacis, nobis per lilium erepta, rest antur. Hanc explicationem Veram esse, tum ...
ipsa gententia doctaral, tum ex eo perspicitur, quod, si Sullae verba essent, coniunetivus necessarius foret; cs. Κru geri Gramin. Ial. g. 609. p. 825. Bremi. ad Νep. Mili. e. 7, 5. Ex Eadem caussa patet non serri posse quia iura, ui Cortius edd. antiqq. secutus Scripsit, cui lectioni etiam codd. auctoribus obstat et necessaria membrorum aequalitas. Ceterum queri aliquid eodem modo dictum est, ut laetari aliquid, de qua structura v. ad Calii. e. LI, 29. p. 25 . Bellum cupiens cur dicendum fuerit, non belli cupiens, explicatum ad Cal. c. V, 3. cf. Graium. lat. nostr. S. 128, III. 2. b. dd. not.
. p. 375. S. I7. Scilicet, quia elo. His verbis Lepidus ironico veram caussam declarat, cur a SuD s duiusuq et boum e uiuens diearur; Ieam Pnim esse Nulla o montona, iit omnρς volit mi RPmmum rerum
97쪽
quia non aliter salvi satisque tuli in imperio erius, nisi Velitus Picens ei seriba Cornelius aliena bene paria prodegerini , nisi approbari iis omnes proscriptionem innoxiorum ob divisas, cruciatus virorum illustrium, vastam urbem sum ei caedibus, bona civium miserorum quasi Cim-
flatum pro optimo habere, ac reipublicae salutem in perdilorum hominum luxuria positam putare; si quis vero aliter sentiat et talia liberis hominibus indigna dicat, continuo eum seditiosum ae turbatorem reipublicae vocari. - Vettius homo parum notus est, neque multum id nostra roseri; nam hoc certe constat eum fuisse inter nebulones, quos Κexeentos Sulla bonis Iroscriptarum satiavit. Num
idem sit cum illo, quem Cicero memorat in Epp. ad Attii . IV, 5, 2. et VI, 1, 15. non liquet; tamen ex eo probabile est, quod posteriore loco manceps vocatur. - De Cornelio paullo planior res est loco Ciceronis de Dir. II, 8, 29. NaMum P. Sulla quum vibrasses incis-ιore propinquo suo, idem se o tricesimo anno post a Melestiore hasta non recessu: aure autem, qui in illa die tutura aer ibat uero ι, in hac fuit quaeει- urbantu. Seriine autem auctore
Festo p. 333. Muell. p. 258. Lindem. seribebant rationes publicas in tabulis; es. Cicero in Verr. III, 79, 183. Scribarum fidei subulae publicae peri laque magistraruum comminuntur. Plura vide increuaeri Aniiqq. Rom. S. 173. p. 252 sq. ed. II. Apparet igitur, cornelium, quum in Sullana hasta tabulas publicas conficeret, magnum ex ea re quaestum fecisse. - n ante scriba, quod in ed. Gruteriel Cortii deest, eo dicum auelori tale reposuimus. - Parta pari sere codd. fide stabilitum videtur atquρ parasa, quod Gerlachius in utraque ed. habet; quare, quum codicum ieetio non prorsus aecurale enotata Sit, cum Drellio eam recepimus, quae Sallustii usu magis probata videtur; cs. ad Iug. X, 4. et ad XXXI, 17. - probraritis est in Val. I. 3.; vulgo oditur approbaveritis. - Proscriptionem, pro quo apud Cortium, Weissium ei antiquiores plurimos i
Silur proscriptiones, veram esse scripturam non solum testantur Vat. I. 2. 3., Verum ipsa probat sententiae ratio. Nam ut proscri-pιiones innoxiorum per se reele habet, ita omnes proscr. in x. absurdum est, quasi nonialae proscriptiones innoxiorum probari potuerint. Coniungendum autem omnes approbaritis, quum Lepido iudice Sulla nullum esso vellet, qui non approbarot pro seriptionem, ac siquis improbaret, seditiosum die erol. - De ratione verborum
ob divitias, altribuli vim habentium, vido ad Iug. e. LIV, 4. et Grammat. lal. nostr. S. 120, 2. not. 6. p. 287. - ouasi Cimbricum praedam quo respectu dictum sit, iam indicavimus ad S. 5. C-
98쪽
l8bricam praedam venum aut dono datam. At obieelat mihi possessiones ex bonis Proseripiorum; quod quidem scelerum illius vel maxumum eSt, non me neque quemquam omnium salis ivlum suisse, Si recte faceremus. Atque illa, quae tum formidine mercatus Sum, prelio, Soluto iure, do-bricam praedum autem ne puri pro qualibet vili praeda dictam esse, sed quia Sullae in illo bello haud exiguae paries fuerunt; es. Plutarch. in Mario e. 25. 26. - Pro desum, quod Omnes codd. lenent, Doueta seribendum putavit data, ignorans praedicatum non ubique cum subiecto congruere, sed saepe eius substantivi, quod in appositione aut in s undaria enunciatione est, grammaticam formainsequi; es. Xep. Themist. c. VII, 5. Illorum urbem ut propugnaculum oppositum esse barbaris. Rall. Fragm. I, 5l, I 2. Videmini intenta mala quasi 'Imen opture se quisque ne attingat. cf. ad Ius. X ni I, II. et ad LXXV, 6. ac vide Κruegerum de Allrael. Ling. Lal. S. D. P. 47 sqq. g. 18. AI obiectat mihi De usu at particulae, qua insertur adversarii obieetio, v. Iland. de Partice. Lal. Vol. I. p. 432. - De
particulis non - neque v. ad Cat. c. LII, 6. - Faceremus DouZacenset aut pro fecissemus dictum esse, aut omnino ex coniectura
ita seribi dobore, in utroque salsus; imperseelum enim cogitationem reseri ad illud tompus, quo adhuc vendum erat; ei. ad Iug. c. LIX, 3. ot LXXXII, 3. celerum verba si recte faceremus hoc signifieant: lsi ab emendi; proscriptorum bonis omnino abstineremus. - Quae sequuntur pro varia interpungendi rati one varie ab editoribus expli- eantur. Xam Wassius, cortius, et Faber ed. I. scripserunt: is mercatus sum, pretio soluto, iure dominis lamen restituo. Gerlaehi in ed. mai. habol quemadmodum edidimus: mercatus sum, pretio, soluto iure, dominis lamen restituo. In Commenti. vero P. G. improbata hae ratione sie censet interpungendum: semereatus sum, pretio soluto, iure, dominis lamen restituo ; eamque verborum distinetionem et ipse in ed. min. et 0rellius expressit. Ex quibus lectionibus cur prima et tertia salsa sil paucis dicemus. Nam primum verba pretio soluto ad mercatus sum relata prorsus Oliosa sunt
et paene inepla, quum neque perspiciatur quo consilio adiiciantur, et ipsa mercatus sum dielio soluti pretii notionem involvat; quod Gerlachius autem dieii, fortasse iis verbis caveri, ne speciosa emptio iii lolligeretur, non repulavit V. D. Sullam vondendis civium bonis numeratum pecuniam quaesivisse. Tum non patet utrum iure dominis coniungondum sit, ut Wassio, Cortio et Zumptio in Annali. erili. Berol. a. 1834. T. II. p. 312. Plaeuii, an rure ad restituo referri debeat, ut Faber censol. Atque illud quidem latine diei 4
99쪽
C. SALLUSTI CRISPIminis tamen restituo, neque pali consilium est ullam ex civibus praedam esse. Satis illa fuerint, quae rabie con- I9iraeta toleravimus, manus conserentas inter se Romanos exercitus, ei arma ab exiernis in noSmei versa. Scelerum
non potest, nisi iure ex aliquo verbo pendet, neque ullum exemplum a Wassio et Gerlachio allatum demonstrat per se iure dominus et Sic porro per ceteros casus dici pro Iegitimo domino. Sed etiamsi constructio sana foret, tamen rurgus otiosa esset et inepta rure vox, quia domina per se sunt legitimi bonorum possessores. Fabri vpro explicatio , quamquam structurae legibus non repugnans, sententiam habet a re alienam; nam si Lepidus empla bona dominis restituit, profecto id non lacit iure i. p. secundum leges, sed potius aequitutem secutus. Praeterea ex neutra explicatione patet quomodo ille empla restituerit, gratisne, an emptionis pretio a dominis recepto. Denique quo reseratur lamen particula prorsus obscurum est; cui dissieullati mederi volens Gerlachius ture, commatibus inclusum, ad mercarus sum speclare dicit, hoc sensu: is quae tormidine mercatus
sum, ita, ut pretio soluto legitimus ae verus possessor flerem, dominis tumen se. iure meo cedens) restituo. Sed huie explieationi non solum obstat verborum ordo et perplexa ratio, sed pliam ablativus formidine, alium ablativum, quo idem verbum alio modo definiatur, excludens. Ad hoc, quod gravisRimum est, sententia Lepido tribui iur eius consilio prorsuη repugnans, quippe qui id
agat, ut universam proscriptionem contra ius sauiam esse ostendat.
Hae laniae difficultates tolluntur omnes, si locum, eo modo, ut secimus, distinctum, ita supris interpretatus: illa, quae lum krmidine mercatus sum, pretio quidem quo ea emi) restituo, nti maluer fleri nequit, quoniam ius omne rurbatum ac solutum fuit, sed restituo tamen dominis. Coniungendum enim pretio restimo t. P. pro presio, sive pretio receFto restituo; hoe ipsum excusaturus, quia aliena bona, iniugio empla, videri poterani gratis reddenda esse, addit soluto iure, quo significet possessorum iura illis hast snon integra mansisse, emploribus quoque peeunia data aliquam illorum partem obtinentibus; guamquam igitur, ne ipse damnum sa-cial, pretium repetere cosatur, tamen se empta restimere dominis, eoque declarare, nullum se lucrum ex proscriptionibus, nullam praedam ex civibus petere. Tamen igitur ita ad pretio resertur, ut appareat hoe nomen ex suppressa concedendi particula pendere,
quam sententiatu tumen restingit; de hoc dicendi usu V. Aug. Matthiam ad Cic. in Catil. III, 5, 10. Cessimus, giti paullo ante aliquid tamen de oludiis es sicis respondisset, co=ιticuit: ubi stimen Spectat ad Omissam sententiam quumquam sceleris manifestus. Id.
100쪽
HISTORIARUM FRAGMΕΝΤΑ. LIB. I.
ei coniumeliarum omnium sinis sit. Quorum adeo Sullam non poenitet, ui ei laeta in gloria numeret, et, si liceat,
avidius lacerii. ' leto Neque iam quid existumeiis de illo, sed quantum au-
or. p. ROsc. Am. c. 3, 8. ouodsi aut caussa criminis, aut faeti suspicio, auι quaelibri denique vel minima res reperiemr, quamob- . rem videantur illi non nihil ι amen in deferendo nomme secuti; supplendum est etsi non mu m. cs. Κuehner. ad Cic. Tusce. Il, II. M. p. 202. - infinitivo pasi ex verbis consilium αι apto v. ad Cal. XXX. b. Iug. CII, 5. infra S. 26. Fr. l, bi, 2. us. Grammat. lat. nostr. S. 13I, 10. b. additam 3. p. 426. S. I9. fuerim) Vat. 2. male habet fuerunι; nam quoniam ma- lorum finis nondum adest. Lepidus optat, ut assit. - Confracta, quod tuentur eodd. Valti omnes, iam aqsius et Cortius recte vibderunt nim ablativum singularis numeri, sed aeeusativum pluralis esse; confrahi enim dicuntur ea. quae cui molesta et notia vel lsua Vel aliena culpa accidunt; es. Hist. Fragm. imo, 8. Haec si dolo avi socordia nostra coa ιν ac ια sunt. Cic. Epp. ad Famm. II. 6. II. Dolabellam fore ab iis molestiis, quas liberalvate sua contraxeraι, Uberum. id. Epp. ad 0. Fr. I, I. init. Ea molestissime ferre homines debenι. quae ipsorum culpa con ιrac ια sunι. In Balliol. et Urs. legitur contacta. undo nonnulli editores coniecerunt scriptum fuisse consucti. quod per Aa quidem dici potest, sed sensum ullo est delerius quam vulgata scriptura. - Rabie intelligendum ' de civilium bellorum furore; cs. Flor. IV, 2, 2. Ac Mariana quidem
Cinnanaque rabies intra urbem proluserat. - Conserentis pro conserentes est in VaL I. I. - adeo Sullam non poenitet. vi , i. e. tanιum abes ι in Sullam poenia ι, in elc.; cs. Hand. de Partice. Lat. Vol. I. p. 141 sq. - Factu omnes interpretes videntur pro substantivo habuisse, sua supplentes; sed quum oppositio constet feceris verbo, eonsentaneum est faria verbum esse, non Κubstantivum, quia sic demum diversae sententiao recto sibi respondent. Esse infinitivus eodem modo omissus, ut infra S. 23. Fragm. III, 78. 10. et 26. Liv. XXI, 42, 2. Se quisque eum νωμι, Se . esse.
S. 20. Negire iram etc. Ilis verbis ad aliam transilur orationis lyartem. qua Lepidus plebis demissum animum erigere studet ei ad Iagendum incendere. - 9uantum audeatis Faber recte observavit idiminuendi sensu significare quam parum auderatis; es. Walch in Emendit. Liv. p. 267. et ad Tae. Agric. c. XV. p. 222. ouantum enim transisse militum, si sese Britanni numerenι Z Adde Κuehner. ad Cic. Tusce. I, 13, 29. Matthias ad or. p. l. Manil. c. VI, 14. Ηerros. ad Caes. B. c. I, 45. et III, 2. Zumpl. Gramm. Lat. c. M.